Owczarek staroangielski, znany jako bobtail, to rasa psa o wyjątkowym wyglądzie i wszechstronnych zdolnościach. Ten pochodzący z Wielkiej Brytanii pies nie tylko zapisał się w historii jako doskonały pies pasterski, lecz także jako wyjątkowo oddany i przyjazny towarzysz rodziny. O jego długiej sierści, charakterystycznym ogonie w formie kłosa, inteligencji i energii opowiemy szerzej w niniejszym artykule. Zapraszamy do lektury!

Pochodzenie i historia rasy – owczarek staroangielski

Bobtail to stara rasa, której pochodzenie nie jest dokładnie znane. Powstała najprawdopodobniej w południowo-zachodniej Anglii, w hrabstwach Devon i Somerset oraz w Księstwie Kornwalii. Uważa się, że pochodzi z połączenia owczarków bearded collie z owczarkiem rosyjskim. Psów tych pierwotnie używano do zaganiania bydła i owiec.

Wzmianki o pierwszych hodowlach w Anglii ukazują się w roku 1865. Owczarek staroangielski pierwszy raz został zaprezentowany na wystawie w Birmingham w roku 1873. American Kennel Club zarejestrował pierwsze psy tej rasy w roku 1888. W 1914 roku pierwszy przedstawiciel rasy trafił do grona zwycięzców Westminster Kennel Club. Przez FCI bobtail został uznany w 1963 roku. Do Polski został sprowadzony w roku 1975.

Charakterystyka rasy owczarek staroangielski

Owczarki bobtail to psy pasterskie, które tradycyjnie były wykorzystywane do zaganiania bydła. Przedstawiciele tej rasy żyją przeważnie od 10 do 12 lat. Jeśli chodzi o cenę, pies z rodowodem tej rasy kosztuje w granicach 5000–7500 złotych.

Usposobienie tych psów jest jedną z ich najbardziej charakterystycznych cech. Są to psy inteligentne i spokojne, charakteryzujące się zrównoważonym charakterem. Nie są agresywne, co czyni je dobrymi towarzyszami, jednak ich naturalna czujność i umiejętność reagowania na potencjalne zagrożenia czynią je również świetnymi stróżami.

Ich duża inteligencja sprawia, że łatwo przyswajają trening i są zdolne do wykonywania złożonych zadań, co jest szczególnie ważne w ich tradycyjnej roli psów pasterskich. Zrównoważony charakter sprawia, że dobrze odnajdują się w rodzinach i są odpowiednie dla właścicieli, którzy mogą zapewnić im odpowiednią ilość aktywności fizycznej i umysłowej.

Podsumowując, ta rasa psów to duża, inteligentna i spokojna rasa, która jest świetna zarówno jako pies pasterski, jak i jako towarzysz rodziny. Jej naturalna czujność i zrównoważone usposobienie czynią ją doskonałym stróżem, a wysoka inteligencja sprawia, że jest to rasa łatwa do szkolenia i zdolna do wykonywania różnorodnych zadań.

Jak wygląda owczarek staroangielski bobtail?

To duży archetypowy kudłaty pies, który znany jest ze swojej gęstej sierści, charakterystycznej fryzury i niedźwiedziego chodu. Tułów krótki i zwarty, co sprawia, że z wyglądu przypomina niedźwiedzia. Pod obfitą szatą kryje się muskularny i zwarty pies pasterski, z szerokim kośćcem i dużym zadem. Jego głowa z przylegającymi do niej uszami jest bogato zarośnięta sierścią. W pojemnej i dobrze wysklepionej czaszce osadzone są szeroko rozstawione ciemnobrązowe lub porcelanowe oczy. U niektórych egzemplarzy występuje mieszany kolor oczu. Kufa jest szeroka, mocna i stożkowata. Dawniej owczarkom staroangielskim cięto ogony i dlatego nosi przydomek „bobtail”, czyli „krótki ogon”.

Wysokość w kłębie:

• pies: 60–65 cm,
• suka: 56–60 cm.

Przedstawiciele tej rasy psów ważą 25–40 kilogramów.

Sierść i umaszczenie

Typowe umaszczenie bobtaila to kolor łupkowo-szary i niebiesko-szary w różnych odcieniach z typowymi białymi znaczeniami. Rzadziej występują psy o umaszczeniu marmurkowo-szarym z białymi znaczeniami. Sierść jest długa, kosmata, o dość szorstkiej teksturze, z miękkim, bogatym i wodoodpornym podszerstkiem. Ma chronić psa przed ciężkimi warunkami pogodowymi.

Usposobienie i charakter psa rasy owczarek staroangielski

Psy tej rasy poruszają się niedźwiedzim ruchem i sprawiają wrażenie ociężałych, jednak to tylko pozory. W rzeczywistości to bardzo zwinne i wytrzymałe psy, które były przystosowane do zaganiania zwierząt gospodarskich. Wymagają regularnych ćwiczeń w terenie i dłuższych spacerów, chętnie patrolują swój teren. Rasa ta posiada również cechy psa domowego, takie jak czujność, cierpliwość, odwaga, życzliwość i inteligencja, dzięki czemu sprawdza się w roli kompana skorego do zabaw z dziećmi. Bobtaile są również bardzo rozsądnymi psami stróżującymi, które są znane ze swojego dźwięcznego i donośnego szczekania.

Wady i zalety przedstawiciela tej rasy

Zalety:

• spokojny,
• zrównoważony psychicznie,
• wierny,
• nie wykazuje agresji,
• dobry stróż,
• inteligentny,
• aktywny,
• przywiązany do opiekunów,

Wady:

• potrzebuje dużo przestrzeni i regularnego ruchu przez minimum pół godziny dziennie,
• ciężko się go szkoli, jest dość uparty,
• nadaje się raczej dla osób mających doświadczenie w opiece nad dużą rasą,
• nie nadaje się dla osób starszych ze względu na swoje gabaryty i siłę,
• dojrzewa w wieku 3 lat.

Czy owczarek staroangielski to pies rodzinny?

Owczarek staroangielski, znany również jako Bobtail, jest wspaniałym wyborem jako pies rodzinny. Charakteryzują się one głębokim przywiązaniem do rodziny i są zawsze gotowe do zabawy, co czyni je doskonałymi towarzyszami zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Ich przyjazne i towarzyskie usposobienie sprawia, że szybko stają się ważną częścią rodziny.

Jednakże, aby w pełni cieszyć się towarzystwem owczarka staroangielskiego, ważne jest zapewnienie mu odpowiedniej ilości ruchu oraz stymulacji umysłowej. Są to aktywne psy, które potrzebują regularnych spacerów, gier oraz treningów. Ruch nie tylko pomaga w utrzymaniu ich w dobrej kondycji fizycznej, ale również pozwala na utrzymanie równowagi psychicznej i zapobiega nudzie.

Bobtail jest również znany ze swojej zdolności do dogadywania się z innymi zwierzętami domowymi, w tym z mniejszymi psami oraz kotami. Dzięki swojemu łagodnemu charakterowi i umiejętności adaptacji do różnych sytuacji, często tworzą silne więzi z innymi zwierzętami w domu.

Owczarek staroangielski jest doskonałym psem rodzinnym, pod warunkiem, że jego potrzeby fizyczne i psychiczne są odpowiednio zaspokajane. Jego przyjazne usposobienie, zdolność do zabawy i interakcji z członkami rodziny, a także z innymi zwierzętami domowymi, sprawiają, że jest to rasa doskonale nadająca się do życia rodzinnego. Zapewnienie odpowiedniej ilości aktywności i zabawy jest kluczem do utrzymania szczęśliwego i zdrowego psa.

Jakie są psy rasy owczarek staroangielski bobtail w stosunku do dzieci?

Bobtail posiada cechy psa domowego. Jego łagodne usposobienie czyni z niego doskonałego towarzysza dla dzieci. W Ameryce często nazywany jest nanny dog, czyli psią nianią. Jego wesoły charakter, potrzeba kontaktu z człowiekiem oraz powierzchowność niedźwiedzia powodują, że dzieci uwielbiają się z nim bawić. Należy jednak pamiętać, że jest to pies duży, który przez nieuwagę może przewrócić dziecko. Trzeba też pamiętać, że ta rasa nie zna umiaru w zabawie i łatwo można zamęczyć psa.

Szczenię psa bobtaila

Rada pewnego hodowcy owczarków staroangielskich bobtail brzmi: „Nigdy nie pozwalaj swojemu szczeniakowi robić czegoś, czego nie chciałbyś, aby robił w Twoim domu duży, kudłaty, mokry i prawdopodobnie zabłocony pies”. Warto pamiętać, że psy tej rasy są inteligentne i szybko uczą się komend, ale równie szybko nabierają złych nawyków!

Szczenięta są niezwykle urocze i nieporadne, ale szybko wyrastają z nich potężne, owłosione i silne psy. Od samego początku pies ten wymaga pełnej socjalizacji.

Od najmłodszych tygodni należy oswajać szczenię z zabiegami pielęgnacyjnymi. Bez tego utrzymanie szaty tego psa w dobrej kondycji przysporzy nam nie lada kłopotu. Grzeczne szczenię tej rasy to szczenię zmęczone spacerami i aktywną zabawą, dobrze obeznane ze środowiskiem zewnętrznym.

W przypadku kiedy szczenię zostaje samo w domu, musimy zapewnić mu zajęcie w postaci zabawek lub dużych gryzaków. Dzięki temu unikniemy obgryzania mebli, butów czy niszczenia sprzętów domowych.

Pielęgnacja sierści owczarka bobtail

Bobtail to rasa wymagająca regularnego czesania. Gęsta sierść z bogatym podszerstkiem wymaga odpowiedniej pielęgnacji, dlatego podstawą jest codzienne wyczesywanie, by usunąć kołtuny. Warto wybrać odpowiednie kosmetyki. Firma Tauro Pro Line oferuje doskonałą trzyetapową naturalną pielęgnację.

Odpowiednio dobrany szampon TPL Ultra Natural Care for White and Light Coats Deep Clean w pierwszym etapie kąpieli usunie największe zabrudzenia oraz zażółcenia. W drugim etapie TPL Ultra Natural Care for White and Light Coats Intense Hydrate Shampoo wzmocni włosy, doskonale nawilży skórę, doda blasku i podkreśli kolor szaty. W trzecim etapie TPL Ultra Natural Care Keratin & Gloss Conditioner zapewni wyjątkową kurację odżywczą i regenerującą, co pomoże w lepszym utrzymaniu szaty oraz jej codziennym czesaniu.

Po kąpieli bardzo ważne jest, żeby dokładnie wysuszyć i wyczesać psa. Wilgotna sierść ma tendencje do filcowania. Jeżeli nie dajemy sobie rady z szatą naszego pupila, najlepiej zwrócić się po pomoc do groomera.

Należy pamiętać o codziennym przecieraniu okolic oczu, higienie zębów, uszu oraz regularnym przycinaniu pazurów. Bardzo praktyczne jest związywanie sierści na głowie w kitkę, co pomoże psu w lepszym widzeniu i komunikacji z otoczeniem.

Przygotowanie sierści do wystawy to kilka godzin ciężkiej pracy.

Zdrowie bobtaila

Rasa ogólnie uchodzi za zdrową i odporną. Szukając zdrowego szczenięcia, zwróćmy uwagę na pochodzenie rodziców. Rzetelni hodowcy badają swoje psy pod kątem chorób typowych dla rasy. U tych psów możemy spotkać się z:

• dysplazją stawów biodrowych,
• chorobami oczu (PRA i zaćma dziedziczna),
• autoimmunologicznym zapalaniem tarczycy,
• wrodzonymi wadami serca,
• głuchotą.

Niektóre choroby, takie jak ataksja móżdżkowa oraz dyskineza rzęsek, są wykrywane za pomocą testów DNA. Są to choroby śmiertelne, których można uniknąć poprzez nierozmnażanie osobników chorych. Psy ras dużych mają tendencję do skrętu żołądka.

Ile żyje owczarek staroangielski?

Nigdy nie można określić jednoznacznie długości życia czy to człowieka, czy zwierzęcia. Mają na to wpływ predyspozycje genetyczne, dieta, warunki środowiskowe oraz wypadki losowe. Przyjmuje się jednak, że średnia życia u tej rasy to 10–12 lat.

Hodowla owczarków staroangielskich

Hodowców psów rasy owczarek angielski bobtail jest w Polsce stosunkowo niewielu. Są to głównie miłośnicy i pasjonaci rasy, którzy należą do klubu hodowców rasy. Hodowca musi być zrzeszony w Związku Kynologicznym, a wszystkie urodzone w jego hodowli szczenięta muszą posiadać metrykę. Na podstawie metryki otrzymanej od hodowcy można zarejestrować swoje szczenię w Związku Kynologicznym.

Dobry hodowca chętnie odpowie na wszystkie pytania przyszłych właścicieli oraz poinformuje nabywców o minimalnych warunkach potrzebnych do prawidłowego rozwoju szczenięcia. Nowy właściciel powinien otrzymać wszelkie informacje dotyczące właściwego odżywiania, szczepień oraz opieki nad szczenięciem. Szczenię nie powinno być wydane od matki wcześniej niż w 8–10 tygodniu życia.

Dobrze jest poszukać opinii o hodowli, z której chcemy zakupić szczenię.

Owczarek staroangielski bobtail – cena

Cena owczarka staroangielskiego bobtaila z rodowodem waha się w przedziale od 5000 do 7500 złotych. Warto zauważyć, że cena ta może różnić się w zależności od wielu czynników, takich jak renoma hodowli, pochodzenie rodziców psa, a także wyjątkowe cechy samego szczeniaka.

Hodowle, które cieszą się dobrą reputacją i są znane z hodowania psów o wysokiej jakości, często oferują szczenięta w wyższej cenie. Cena ta nie tylko odzwierciedla zdrowie i dobre pochodzenie psa, ale także inwestycję hodowcy w opiekę weterynaryjną, odpowiednie żywienie i socjalizację szczeniąt.

Ponadto, szczenięta, których rodzice osiągnęli sukcesy na wystawach lub mają wyjątkowe cechy rasowe, mogą być wyceniane wyżej. Certyfikaty rodowodowe, które potwierdzają rasowość i pochodzenie psa, są również ważnym czynnikiem wpływającym na cenę.

Należy pamiętać, że zakup szczeniaka z rodowodem to dopiero początek kosztów związanych z posiadaniem psa. Potencjalni właściciele powinni również uwzględnić koszty związane z opieką weterynaryjną, żywieniem, szkoleniem, a także z codziennymi potrzebami psa, takimi jak zabawki, legowisko i akcesoria. Przed podjęciem decyzji o zakupie warto dokładnie przeanalizować wszystkie te aspekty oraz przygotować się na długoterminowe koszty związane z utrzymaniem zdrowego i szczęśliwego psa.

Żywienie owczarka staroangielskiego

Bobtail to stara rasa, która cieszy się dobrym zdrowiem. Nie ma szczególnych wymagań żywieniowych. Są dwie szkoły karmienia tych pięknych psów: pierwsza polega na żywieniu dietą BARF, a druga to żywienie w pełni zbilansowaną suchą karmą.

Owczarek staroangielski – ciekawostki

Czy wiesz, że:

• Nazwa bobtail odnosi się do krótkiego ogona psa – dawniej był on obcinany szczeniętom po urodzeniu, robiono to w celu uniknięcia płacenia podatku za psa (podatek za psa w XVIII-wiecznej Anglii był naliczany od długości ogona…).
• Bywa, że owczarki staroangielskie rodzą się ze szczątkowym ogonem, ale jest to rzadkie zjawisko.
• Szczenięta rodzą się czarno-białe, dopiero z wiekiem zmieniają kolor.
• Amerykanie nazywają tę rasę nanny dog, czyli psia niania, gdyż pies ten uwielbia dzieci w każdym wieku i chętnie się nimi opiekuje.
• Od 1963 roku owczarek staroangielski jest maskotką reklam firmy produkującej farby Dulux.
• Bobtail występował w filmach Disneya: The Shaggy Dog oraz The Shaggy D.A., również w polskim filmie Komedia małżeńska nie zabrakło przedstawiciela owej rasy.
• Najbardziej znanym owczarkiem staroangielskim była należąca do Paula McCartneya Martha, która zainspirowała piosenkę Beatlesów Martha My Dear.

Klasyfikacja FCI – wzorzec rasy

• Grupa I Psy pasterskie i zaganiające.
• Sekcja 1 Psy pasterskie.
• Kraj pochodzenia: Wielka Brytania.
• Data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2010, wersja polska: styczeń 2011.
• Bez prób pracy.

Podsumowanie. Pies pasterski czy towarzysz

Owczarek staroangielski bobtail to pies o interesującej historii, charakterystycznym wyglądzie, bujnej sierści i lojalnej osobowości. Wszystko to sprawia, że jest to psiak, który zyskuje uznanie zarówno jako przyjaciel rodziny, jak i pracujący pies pasterski.

To przyjazne, lojalne i opiekuńcze psy, które mają skłonność do tworzenia silnych więzi z członkami rodziny. Ich inteligencja sprawia, że są nie tylko towarzyskimi, ale i chętnymi do nauki pupilami.

American bully to średniej wielkości pies o mocnej i muskularnej budowie. Pochodzi ze Stanów Zjednoczonych. Hodowany głównie jako pies towarzyszący, charakteryzuje się łagodnym i przyjaznym usposobieniem. Mimo imponującego wyglądu zwykle nie jest agresywny wobec obcych i dobrze dogaduje się z dziećmi. To pies cierpliwy i inteligentny.

American bully – podstawowe informacje o rasie

• wielkość psa: średnia
• użytkowość: pies towarzyszący
• kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone
• długość życia: 8–12 lat
• cena psa z rodowodem: od 2000 zł do 5000 zł
• usposobienie: przyjazne, lojalne
• odporność na warunki atmosferyczne: umiarkowana

Pochodzenie i historia rasy american bully

American bully to rasa psów, która ma stosunkowo krótką historię. Została stworzona w latach 80. i 90. XX wieku w Stanach Zjednoczonych poprzez krzyżowanie ras takich jak american pit bull terrier i american staffordshire terrier, a także innych ras buldogów. Celem hodowców było stworzenie psa o umiarkowanym temperamencie, ale jednocześnie zachowującego pewne predyspozycje potrzebne psu obronnemu. Rasa została oficjalnie uznana w 2004 roku przez American Bully Kennel Club.

Odmiany american bully

American bully to rasa, w której skład wchodzi kilka odmian różniących się kształtem ciała, rozmiarem, budową i strukturą kości. Podstawowe odmiany to:

1. Standard: ta odmiana ma proporcje i kształt ciała zgodny ze standardem rasy american bully. Są to psy silne, muskularne, z szeroką klatką piersiową, ale nie przesadnie krótkie czy nieproporcjonalne.
2. Pocket: te psy są mniejsze niż standardowa odmiana, przy zachowaniu proporcji i muskularnej budowy. Są one zazwyczaj bardziej kompaktowe i lżejsze.
3. XL: to odmiana, która jest większa niż standardowa. XL bully są imponująco duże, ale zachowują proporcje i muskularny wygląd charakterystyczny dla rasy.
4. Classic: psy tej odmiany przypominają tradycyjne buldogi, zachowując muskularną budowę, ale z delikatniejszymi proporcjami ciała i mniej ekstremalnymi cechami, które czasem można znaleźć w innych odmianach american bully.

Odmiany american bully różnią się niektórymi cechami, takimi jak rozmiar, budowa ciała, proporcje i styl. Niezależnie od odmiany ważne jest zapewnienie tym psom odpowiedniej opieki, treningu i miłości, aby były zdrowe, zrównoważone i szczęśliwe.

Wygląd psa american bully

American bully to pies o mocnej, muskularnej budowie, z szeroką głową, krótką sierścią i wyrazistym wyglądem.

• budowa: mocna, muskularna,
• głowa: szeroka, płaska,
• kufa: krótka, mocna,
• oczy: okrągłe, szeroko rozstawione,
• nos: szeroki, czarny,
• szyja: gruba, mocna,
• tułów: krótki, zwarty,
• klatka piersiowa: głęboka, szeroka,
• kończyny: proste, mocne,
• łapy: duże, zwarte,
• ogon: średniej długości, zwężający się,
• proporcje: zrównoważone, harmonijne,
• ruch: pewny, płynny.

Wysokość w kłębie:
samiec: 43–51 cm,
samica: 40–48 cm.

Waga:
samiec: 30–40 kg,
samica: 25–35 kg.

Opis szaty:
długość: krótka,
rodzaj: gładka i przylegająca,
umaszczenie: w różnych kolorach, od jednolitych po wielobarwne, z wyjątkiem merle. Najczęściej spotykane są umaszczenia brindle, niebieskie, czarne, czekoladowe i czerwone.

American bully – charakter i usposobienie

Mimo swojego groźnego wyglądu american bully to psy o łagodnym i przyjaznym charakterze. Są bardzo oddane swoim właścicielom i świetnie dogadują się z dziećmi. Są cierpliwe, inteligentne i łatwe w szkoleniu. Choć potrafią być ostrożne wobec obcych, zwykle nie są agresywne bez powodu.

Zalety i wady psa rasy american bully

Zalety:

• łagodne usposobienie (idealne dla rodzin z dziećmi),
• łatwe w nauce i posłuszne,
• odporne na różne warunki atmosferyczne,
• niezbyt wymagające w pielęgnacji,
• długowieczne.

Wady:

• mogą być uparte,
• potrzebują regularnej aktywności fizycznej,
• mogą mieć skłonności do różnych chorób,
• potrzebują przestrzeni do biegania,
• bywają mylone z innymi, bardziej agresywnymi rasami, co może prowadzić do nieporozumień.

American bully – użytkowość kiedyś i dziś

American bully jest rasą pierwotnie hodowaną jako pies towarzyszący, ceniony za lojalność i przyjazne usposobienie. Mimo muskularnego wyglądu są to psy łagodne, które świetnie sprawdzają się jako zwierzęta stróżujące. Niektóre american bully mogą także pełnić funkcję psów terapeutycznych, pomagając ludziom w radzeniu sobie z problemami emocjonalnymi.

Umiejętności american bully

Pies rasy american bully jest wyjątkowo lojalny, towarzyski, ma zdolności do stróżowania, łatwo adaptuje się w różnych środowiskach.

Spokojne i zrównoważone usposobienie czyni je doskonałymi towarzyszami rodziny.

Tryb życia

American bully to rasa preferująca aktywny tryb życia z regularnymi ćwiczeniami, ale dobrze przystosowuje się do życia wewnątrz domu. Uwielbia spędzać czas zarówno na zewnątrz, jak i w towarzystwie rodziny w domu. Dla zachowania zdrowia i kondycji psychicznej potrzebuje codziennej aktywności fizycznej.

Zachowanie psa rasy american bully

American bully jest rasą lojalną, przyjazną i towarzyską, która dobrze dogaduje się z ludźmi i innymi zwierzętami. To psy silne i odważne, ale też niezwykle czułe, chętnie przebywające blisko swoich ludzi. Spokojne i zrównoważone usposobienie czyni je doskonałymi towarzyszami rodziny.

• Zachowanie w stosunku do dzieci

American bully jest z natury łagodny i cierpliwy w stosunku do dzieci.

• Zachowanie w stosunku do innych zwierząt domowych

W stosunku do innych zwierząt domowych american bully zwykle jest towarzyski, ale wymaga odpowiedniej socjalizacji i prowadzenia.

• Zachowanie w stosunku do obcych

W stosunku do obcych american bully jest zazwyczaj ostrożny, ale odpowiednia socjalizacja sprawi, że będzie przyjazny i otwarty.

Dla kogo pies tej rasy?

American bully to idealny pupil dla rodziny. Ze względu na swoją przyjacielską naturę i miłość do ludzi doskonale nadaje się do życia w domu z dziećmi. Jednakże potrzebuje właściciela, który jest konsekwentny i potrafi ustalić jasne granice.

Jaki jest szczeniak american bully? Wychowanie i socjalizacja

Szczenięta american bully są bardzo energiczne i ciekawe świata. Socjalizacja powinna rozpocząć się jak najwcześniej, aby zwierzak właściwie zachowywał się w przyszłości. Ważne jest, aby szczenięta miały kontakt z różnymi ludźmi, zwierzętami i różnymi sytuacjami.

Szkolenie

Szkolenie psów rasy american bully jest stosunkowo proste dzięki ich inteligencji i chęci do pracy. Ważne jest, aby być konsekwentnym i używać pozytywnych metod wychowawczych.

Zdrowie american bully

Choć zasadniczo są to psy zdrowe, mogą być podatne na dysplazję stawów biodrowych, problemy z sercem i alergie. Regularne wizyty u weterynarza i odpowiednia dieta są kluczem do długiego i zdrowego życia.

Choroby typowe dla rasy

W przypadku rasy american bully typowe choroby to dysplazja stawów biodrowych, problemy z sercem, choroby skórne oraz alergie pokarmowe.

Ile żyje american bully? Średnia długość życia

Średnia długość życia american bully wynosi od 10 do 12 lat.

Ile kosztuje american bully?

Cena american bully z rodowodem może się różnić w zależności od hodowli, ale średnio wynosi od 2000 do 5000 zł.

American bully – hodowla

Jeśli zdecydujesz się na zakup psa tej rasy, ważne jest, aby znaleźć odpowiedzialnego hodowcę, który dba o zdrowie i charakter swoich psów.

Imiona dla american bully

• Imiona dla psa: Max, Brutus, Diesel, Rocky, Thor, Zeus, Tank, Hunter, Spike oraz Titan.
• Imiona dla suki: Bella, Luna, Daisy, Nala, Roxy, Ruby, Stella, Kira, Mia oraz Lexi

Ulubiona forma aktywności

American bully uwielbia aktywność na świeżym powietrzu, zwłaszcza zabawy z piłką oraz długie spacery. Te psy cenią sobie także czas spędzony z rodziną, uczestnicząc w rodzinnych zabawach i aktywnościach.

Wymagania mieszkaniowe

American bully mimo swojej muskularnej budowy dobrze przystosowuje się do życia w mieszkaniu, pod warunkiem zapewnienia mu regularnych spacerów i aktywności fizycznej. Pies powinien mieć dostęp do przestrzeni, gdzie może się ruszać i bawić, czy to w postaci podwórka, czy lokalnego parku. W domu z ogrodem pies będzie miał więcej przestrzeni do rozprostowania łap i zabawy z domownikami.

Żywienie american bully. Karma dla psa

American bully to pies, który słynie z muskularnej sylwetki. Dla jego dobrej kondycji ważne jest dostarczanie mu wszystkich niezbędnych składników odżywczych.

1. Białko (aminokwasy). Białko to składnik ważny nie tylko dla budowy i regeneracji mięśni, ale także dla zdrowia skóry oraz dla prawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego. W karmach Empire Prime dla psów rasy american bully źródłem białka jest delikatna i zdrowa jagnięcina.

2. Tłuszcze. Tłuszcz jest nośnikiem smaku i źródłem energii. Dla zdrowia psa ważne są m.in. nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3, których źródłem w karmach Empire jest olej z łososia. Kwasy omega-3 zapewniają zdrowie skóry i piękny wygląd sierści.

3. Witaminy i minerały. Pełnoporcjowe karmy (jak Empire Prime) dostarczają psu również witamin i minerałów. W recepturach marki Empire znajdziesz dużo ziół, warzyw i owoców, a także świeże mięso. Wszystko po to, by Twój pies był pełen energii i cieszył się dobrą kondycją.

A co z węglowodanami? Dla psów nie ma określonej optymalnej zawartości węglowodanów w diecie. Karmy Empire są jednak bezzbożowe, a jedynym źródłem węglowodanów są warzywa, np. ziemniak czy groszek.

Pamiętaj, że dla rosnących psów należy wybrać karmę dla szczeniąt. Empire Prime oferuje karmę dla szczeniaków i juniorów do 13–15 miesiąca życia. Po tym czasie wprowadź karmę Empire Prime dla dorosłych psów american bully.

Zaufaj ekspertom marki Empire i wybierz pełnoporcjowe karmy najwyższej jakości!

Pielęgnacja american bully

Mimo krótkiej sierści american bully potrzebuje regularnego czesania, aby pozbyć się martwej sierści. Kąpiele są potrzebne tylko wtedy, gdy pies jest brudny. Ważna jest też regularna kontrola uszu, oczu i zębów.

• Oczy powinny być regularnie sprawdzane pod kątem zanieczyszczeń i delikatnie wycierane wilgotnym wacikiem.
• Uszy czyści się wilgotnym wacikiem, unikając głębokiego wnikania do kanału słuchowego.
• Pazury psa wymagają systematycznego przycinania, by nie stały się zbyt długie i nie powodowały dyskomfortu.
• Zęby należy czyścić specjalną szczoteczką i pastą dla psów, co zapobiega chorobom dziąseł i kamieniowi nazębnemu.

Klasyfikacja FCI – wzorzec rasy

Na chwilę obecną FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) nie uznaje american bully jako oficjalnej rasy, więc nie posiada ona oficjalnego wzorca w tej organizacji. Jednakże american bully jest uznawana i ma wzorzec w innych organizacjach kynologicznych, takich jak American Bully Kennel Club (ABKC).

Najczęściej zadawane pytania

• Czym różni się american bully od rasy american pit bull terrier?
  American bully został wyhodowany z rasy american pit bull terrier, ale jest uważany za osobną rasę ze względu na pewne różnice w budowie ciała i temperamencie. American bully jest zazwyczaj bardziej krępy, ma szerszą klatkę piersiową i krótsze nogi, podczas gdy american pit bull terrier jest bardziej atletyczny. W kwestii temperamentu obie rasy są lojalne i przywiązane do swoich właścicieli, ale american bully jest często uważany za bardziej spokojnego i mniej reaktywnego wobec innych psów.
• Jakie są wymagania pielęgnacyjne dla american bully?
  American bully ma krótką sierść, która jest stosunkowo łatwa w pielęgnacji. Regularne szczotkowanie pomaga usunąć martwe włosy i utrzymać sierść w dobrej kondycji. Ważne jest również regularne sprawdzanie i czyszczenie uszu, a także dbanie o higienę jamy ustnej poprzez regularne mycie zębów. Podobnie jak wszystkie inne rasy american bully wymaga regularnych wizyt u weterynarza, zrównoważonej diety i odpowiedniej ilości ruchu.
• Czy american bully to rasa przyjazna w stosunku do ludzi, zwłaszcza dzieci?
  Tak, american bully to rasa uważana za bardzo przyjazną w stosunku do ludzi. Są to psy lojalne, kochające i bardzo opiekuńcze wobec swoich właścicieli, w tym dzieci. Oczywiście, jak w przypadku każdej rasy, ważne jest, aby dzieci były uczone, jak odpowiednio obchodzić się z psem. Również psy powinny być odpowiednio socjalizowane od młodego wieku. W odpowiednich warunkach american bully może być doskonałym towarzyszem rodziny.

American bully – opis rasy. Podsumowanie

American bully to stosunkowa młoda ras psów. To wspaniały pies dla rodziny, który zasługuje na miłość i odpowiednie traktowanie. Łagodny charakter i oddanie człowiekowi sprawiają, że są jednymi z najlepszych towarzyszy, potrzebują jednak odpowiedniej socjalizacji, szkolenia i troski.

Poznaj również rasę rottweiler.

Shiba to najmniejsza z rodzimych ras japońskich. Popularnie zwana shiba inu – słowo „inu” oznacza po prostu „pies”.

Najważniejsze cechy wyróżniające shibę i stanowiące istotę tej rasy to:

• KAN’I – elegancja, charyzma, dostojność w spojrzeniu i postawie;
• RYOUSEI – wierność, oddanie, wrażliwość i duchowa więź z człowiekiem oraz delikatne posłuszeństwo;
• SOBOKU – prostota, naturalność i pierwotna dzikość.

Prawdziwy japoński pies prezentuje te cechy w sposób naturalny, niewyuczony. Według popularnego japońskiego powiedzenia shiba to po jednej czwartej: psa, kota, małpy i człowieka.

Shiba inu – najważniejsze informacje

• wielkość psa: mały
• użytkowość: pies do towarzystwa i myśliwski do polowania na ptaki i drobną zwierzynę,
• kraj pochodzenia: Japonia
• długość życia: 12–16 lat,
• cena psa z rodowodem: 5000-8000 zł
• usposobienie: wierny, o wyostrzonych zmysłach, bardzo czujny,
• odporność na warunki atmosferyczne: umiarkowana.

Charakterystyka rasy shiba inu

Shiba to niewielki pies o zwartej, muskularnej budowie, naturalnym, nieco lisim wyglądzie pyszczka, o mocnej kości, efektownym futrze i obowiązkowo wysoko noszonym ogonie. Ten mały pies myśliwski jest jedną z najliczniejszych ras w Japonii, gdzie pełni funkcję pieska do towarzystwa. Jednak miłośnicy tradycji i uznani hodowcy podtrzymują użytkowe cechy rasy, zarówno w budowie ciała, jak i pracy.

Shibę szkoli się w kierunku tropowca, dzikarza lub płochacza. Proces szkoleniowy trwa dłużej niż w przypadku zachodnich ras myśliwskich, ale daje doskonałe efekty dzięki wrodzonej inteligencji, sprytowi, szybkości, wyostrzonych zmysłach i wytrwałości małych samurajów. W Europie jedynie zapaleńcy podejmują się szkolenia shib w kierunku użytkowości, jednak wszystkie trenujące czworonogi osiągają pozytywne oceny na egzaminach i konkursach.

Shiba zyskuje coraz większą popularność w Europie, liczebność w ostatnich kilku latach została zwielokrotniona i nadal przybywa miłośników tej oryginalnej rasy.

Shiba inu – wygląd

Pies mały, harmonijny, muskularny, ale nigdy ciężki. Proporcje wysokości ciała do długości wynoszą 10 do 11, głębokość klatki piersiowej do wysokości w kłębie 45–50%. Bardzo istotny jest dymorfizm płciowy. Pies i suka mają być odróżnialne na pierwszy rzut oka.

• wysokość w kłębie psa: 39,5 cm (+/−1,5 cm); waga: 10–13 kg;
• wysokość w kłębie suki: nieco poniżej 36,5 cm (+/−1,5 cm); waga: 8–10 kg.

Cechy charakterystyczne wyglądu shiby:

• sylwetka zwarta, o mocnym prostym grzbiecie, lędźwie szerokie, umięśnione, klatka piersiowa głęboka, żebra umiarkowanie wysklepione, brzuch delikatnie podciągnięty;
• szyja średniej długości, proporcjonalnej grubości, skóra nie tworzy luźnego podgardla, tzw. łałoku;
• głowa typowa mezocefaliczną, o szerokim czole, z dobrze zaznaczonym stopem, z mocnymi szczękami o suchych, przylegających wargach;
• oczy trójkątne, ciemnobrązowe, zewnętrzne kącki uniesione ku górze, oczy nie mogą być zbyt małe (tzw. chińskie oko) ani zbyt okrągłe czy wypukłe;
• uszy trójkątne, małe, proporcjonalne do wielkości głowy, lekko nachylone do przodu, pewnie stojące;
• kufa umiarkowanie gruba, zgryz nożycowy, zęby mocne;
• ogon średniej długości, wysoko osadzony i noszony nad grzbietem. Dopuszczalny sierpowato wygięty i skręcony, bardzo pożądany jest prześwit wielkości małej monety 5-jenowej.

Umaszczenie shiba inu

Shiba inu ma krótką, bardzo gęstą sierść. Włos okrywowy jest twardy i prosty, o grubym, miękkim podszerstku, który idealnie chroni przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Umaszczenie może być:

• czerwone,
• czarne podpalane,
• sezamowe (wilczaste).

W każdym kolorze obowiązkowe URAJIRO, czyli białe znaczenia na spodniej części głowy, szyi, brzucha, ogona i wewnętrznej stronie kończyn. Ważną cechą urajiro jest delikatne przejście bieli w kolor, bez ostrych krawędzi, jak to ma miejsce u psów łaciatych. Urajiro to delikatne rozmycie pigmentu do bieli, a nie białe łatki. Rodzą się też białe shiby, nie są jednak uznane przez FCI jako wzorcowe.

Shiba inu – charakter i usposobienie

Charakter shiby inu to przede wszystkim niezależność, egocentryzm i niezwykła inteligencja nastawiona wyłącznie na zaspokajanie potrzeb. Dodatkowo – niezwykłe oddanie, wierność, więź duchowa z opiekunem. Shiba wyczuwa nastroje i potrafi idealnie reagować na emocje swojego człowieka. To bystry, zwinny zwierz, zwykle radosny i zaangażowany w życie rodziny. W stosunku do obcych bywa nieufny.

Zdarzają się też osobniki skrajnie wycofane, nieufne czy wręcz lękliwe. Często wynika to z zaniedbań wczesnej socjalizacji – w ten sposób manifestuje się jego wrodzona dzikość.

Shiba nie przepada za innymi psami. Unika bliższych kontaktów, szalone zabawy uskutecznia wyłącznie z zaprzyjaźnionymi czworonogami. Najtrwalsze więzi zawiązuje w okresie szczenięcym.

Shiba wyczuwa nastroje i potrafi idealnie reagować na emocje swojego człowieka.

Jakie jest szczenię rasy shiba? Wychowanie

Młody shiba to przepiękna puchata kuleczka o słodkim wyglądzie, która nadspodziewanie szybko przekształca się w coś na podobieństwo piranii, diabła tasmańskiego czy ognistej torpedy. Niezwykle szybki, sprytny, wręcz przebiegły maluch wykorzysta każdą sposobność do psot i zabawy. Zawsze na swoich warunkach, dlatego jeśli opiekun ma słabą wolę, brak mu cierpliwości i wyczucia, to skazany jest na porażkę wychowawczą. Shiba rozwija się szybciej niż przeciętny pies. Przedstawiciele tej rasy bardzo szybko też rosną, ok. 6–8. miesiąca osiągają docelowy wzrost, psychomotorycznie również wyprzedzają większość psich rówieśników.

Treningi z shibą to niezwykłe wyzwanie. Bardzo ciekawski i energiczny szczeniak jest pojętny, chętnie i szybko uczy się nowych komend i zachowań, jednak polecenia wykonuje wyłącznie, kiedy chce! Nie da się zmusić shiby do posłuszeństwa. Dlatego próba siłowego wymuszenia jakiegoś zachowania prowadzi do buntu, ucieczki, a w skrajnym przypadku do lęku przed właścicielem, co szybko skutkuje zachowaniami agresywnymi.

Cierpliwa praca z pupilem, pozytywne i urozmaicone treningi prowadzą do bardzo dobrych wyników i shiba może z powodzeniem przystępować do egzaminów i konkursów pracy (choć zawsze należy uwzględnić ryzyko, że akurat w dzień zawodów nie będzie w nastroju do pracy).

Ile żyje shiba inu?

Średnia długość życia shiby wynosi od 12 do 16 lat.

Rasa shiba inu – zdrowie

Rasa odporna, zdrowa, ale także sprawna do późnej starości. W naszym klimacie stosunkowo często zdarza się niedoczynność tarczycy. Mogą wystąpić alergie pokarmowe lub środowiskowe, choroby oczu oraz układu kostno-stawowego.

Pies rasy shiba inu – wady i zalety

Zalety shiba inu:

• inteligencja,
• duma,
• wierność,
• niezależność,
• małe rozmiary ciała,
• samodzielność.

Wady shiba inu:

• nietowarzyski wobec psów,
• nieufny,
• trudny w szkoleniu,
• uparty,
• intensywnie liniejący.

Jak żywić shibę inu?

Jednym z najważniejszych aspektów opieki nad czworonożnym przyjacielem jest zapewnienie mu zarówno pożywnej, jak i smakowitej diety. Wybór najlepszej karmy dla Twojego pupila może jednak być skomplikowany. W sklepach jest bowiem dostępnych bardzo dużo różnych rodzajów produktów. Która karma zapewni Twojemu zwierzakowi zdrowie i witalność?

Przeanalizujmy, czego w diecie potrzebuje pies, i sprawdźmy, czy skład karmy suchej Brit Fresh Chicken & Potato Great Life jest odpowiedni.

Dieta czworonoga musi zawierać:

1. Białko. W karmie Brit Fresh Chicken & Potato Great Life znajdziesz zarówno świeżego, jak i suszonego kurczaka (świeży kurczak 40%, suszony kurczak 20%). Każdy taki posiłek dostarcza białka niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania mięśni i całego psiego organizmu.

2. Niezbędne kwasy tłuszczowe. W składzie Brit Fresh Chicken & Potato Great Life znajduje się olej z łososia, czyli źródło nienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3. Ten dodatek jest bardzo istotny w diecie czworonogów ze względu na pozytywny wpływ na odporność oraz na stan skóry i sierści.

3. Witaminy i minerały. Karma Brit zawiera jabłka, buraki, drożdże piwne oraz pietruszkę. Również gryka dostarcza wielu witamin, minerałów i błonnika.

4. Woda. Nigdy nie zapominaj o dostępie do świeżej i czystej wody.

Podsumowując, karma Brit Fresh Chicken & Potato Great Life jest doskonale zbilansowana i zapewnia dorosłemu osobnikowi wszystko, czego potrzebuje.

Przysmaki

Shiba inu jest energiczny i aktywny. Sporo czasu powinniście zatem spędzać na regularnych ćwiczeniach i spacerach. Podczas tych aktywności przydadzą się smakołyki, które pozwolą Ci nagradzać psiaka i budować pozytywną więź z pupilem. Brit Functional Snack to soczyste i półmiękkie przekąski, które świetnie sprawdzą się jako nagrody. Są bezzbożowe, zawierają unikalne źródła białka i inaktywowane pałeczki kwasu mlekowego dla utrzymania zdrowej mikroflory jelitowej. Jednym ze smakołyków w tej linii jest Brit Functional Snack Skin & Coat z krylem. Przysmak wspomaga regenerację i odżywienie suchej skóry. Stymuluje również wzrost zdrowych i lśniących włosów. To wspaniały dodatek do diety np. w okresie linienia.

Czy pielęgnacja psów tej rasy jest wymagająca?

Pielęgnacja sierści shiby jest wymagająca w okresie linienia, dwa razy do roku, ale niewielkie linienie można zauważyć przez cały rok. Regularne szczotkowanie (co najmniej raz w tygodniu) pomoże usunąć martwe włosy, zmniejszyć linienie i utrzymać sierść w dobrej kondycji. W czasie okresu intensywnego linienia shiba inu może potrzebować częstszego szczotkowania. Pamiętaj o doborze odpowiedniej szczotki. Unikaj częstego kąpania, chyba że jest to absolutnie konieczne – zbyt częste kąpiele mogą uszkodzić warstwę lipidową i spowodować problemy skórne. Używaj szamponu przeznaczonego dla psów.

Jaka jest cena za psa shiba inu?

Shiba inu z rodowodem z hodowli ZKwP kosztuje od 5000 zł do 8000 zł. Cena zależy od renomy hodowli, pochodzenia rodziców, sposobu odchowu szczeniąt i badań profilaktycznych, jakie wykonuje hodowca (szczególnie że oficjalnie shiba nie potrzebuje żadnych obowiązkowych badań medycznych).

Historia rasy shiba inu

Shiba to jedna z najstarszych psich ras. Początki datujemy na 2000 lat p.n.e. Pochodzi z górzystych terenów wyspy Honsiu. Współczesne shiby wywodzą się z kilku lokalnych typów małych psów izolowanych geograficznie. Największy wpływ miały trzy z nich:

• mikawa (shinshu) – o gęstym podszerstku, intensywnym czerwonym kolorze i ogonie wysoko noszonym nad grzbietem,
• santu (sanin) – psy wielkiej odwagi, zwykle czarno-białe, stosunkowo duże,
• mino – nieco mniejszych rozmiarów od santu, o małych trójkątnych uszach i skośnych oczach, płomiennorudej sierści, prostym, opuszczonym ogonie.

W 1928 r. dr Hirokichi Saito zainicjował utworzenie Towarzystwa ds. Ochrony Japońskich Psów – Nihon Ken Hozonkai (Nippo).

Pierwsza wystawa miała miejsce 6 listopada 1932 r. w Tokio. Wzorzec rasy opracowano w 1934 r., a pod koniec 1936 wprowadzono prawną ochronę shiby jako dobra narodowego i dziedzictwa kulturowego Japonii. Od 1937 r. obowiązywał zakaz wywozu shiby z kraju.

W czasie II wojny światowej rasa niemal wyginęła, ale w górskich wioskach przetrwało wystarczająco dużo egzemplarzy, aby miłośnicy rasy mogli ją odtworzyć. W czasie wojny japońskie rasy trafiły też poza granice, głównie do USA, następnie do Europy.

Obecnie to jedna z najliczniejszych ras w Japonii. Również na całym świecie rośnie popularność shiby.

Shiba inu to jedna z najliczniejszych ras w Japonii.

Ciekawostki o shiba inu

• Do księgi rekordów Guinnessa został wpisany najstarszy przedstawiciel rasy – Pusuke, który urodził się w 1985 r. i przeżył 26 lat.
• Największa wystawa Nippo, tzw. Grand National, odbywa się co roku w listopadzie. Prezentuje się tam ok. 500 przedstawicieli rasy, a najlepszy pies otrzymuje Nagrodę Premiera. To największa, najbardziej prestiżowa wystawa shiby na świecie.
• W popularnym amerykańskim filmie Mój przyjaciel Hachiko młodego Hachiko grał shiba.
• Międzynarodową sławę przyniósł shibie pieseł z internetowych memów. Dzięki niemu rasa stała się powszechnie rozpoznawalna, a dla wielu wręcz upragniona.

Hodowla

Hodowla shiba inu wymaga uwagi i staranności. Rasa ta jest aktywna, inteligentna i posiada silną osobowość. Ważne jest zapewnienie im odpowiedniego ćwiczenia fizycznego i umysłowego. Shiba inu ma tendencję do bycia niezależnym, dlatego wcześniejsze szkolenie i społeczne wprowadzenie są istotne. Ich krótka, gęsta sierść wymaga regularnego szczotkowania.

Hodowcy powinni dbać o zdrowie psów, sprawdzając genetykę i regularnie odwiedzać lekarza weterynarii. 

Shiba inu – popularne imiona

• Imiona dla psa: Aki, Bimi, Daichi, Haru, Kotaro, Mitsu, Samuraj, Yuki.
• Imiona dla suki: Ayume, Chieko, Hime, Hoshi, Nanako, Ojo, Tanako.

Klasyfikacja FCI – wzorzec rasy

• Grupa V FCI Szpice i psy w typie pierwotnym.
• Sekcja 5 Szpice azjatyckie i rasy pokrewne.
• Numer wzorca 257.

Najczęściej zadawane pytania dotyczące shiby inu

Czy shiba może być agresywny?

Tak. Dość często właściciele skarżą się na agresję shiby w stosunku do domowników lub do innych psów.

Zasadniczo to dwa różne problemy.

1.   W stosunku do ludzi shiba jest nastawiona przyjaźnie, ale nie lubi nadmiernej bliskości, przesady w dotyku i źle znosi ciągłą presję właścicieli. Najpierw unika kontaktu, ale dość szybko eskaluje w zachowania agresywne, bo to daje zwierzęciu więcej przestrzeni. Niewłaściwe metody wychowawcze mogą prowadzić do tego, że pupil boi się własnego człowieka.

2.   W stosunku do obcych psów shiba zwykle jest otwarty i chętny do bliższych kontaktów jako szczeniak (mniej więcej do drugiego roku życia). Potem obce psy mija z wyniosłą obojętnością, a naruszające jego osobistą przestrzeń traktuje jak wroga. Poszczególne shiby różnią się w tym względzie i zdarzają się bardzo przyjacielskie osobniki, jednak to raczej wyjątki od reguły.

Czy shiba dużo szczeka?

Rasa wyjątkowo cicha. Szczeka tylko z ważnych powodów, krótko, bez specjalnego ujadania. Potrafi wydawać różne dźwięki w celu komunikacji z ludźmi.

Czy shiba to pies rodzinny?

Zdecydowanie tak. Całą rodzinę traktuje z miłością, często poszczególni członkowie mają przypisane funkcje: zabawa, pielęgnacja, spacery czy karmienie.

Czy psy shiba inu są dla dzieci?

Shina inu to dobry pies rodzinny. Prawidłowo wychowany shiba świetnie dogaduje się z dziećmi. Ważne, żeby dziecko potrafiło respektować potrzeby czworonożnego kompana, nie traktowało go jak zabawkę.

Czy nadaje się dla początkujących opiekunów psów?

Na ten temat spotyka się skrajne opinie. Z moich doświadczeń shiba jak najbardziej nadaje się dla początkujących, pod warunkiem że przyszli właściciele mają świadomość charakteru psiaka, nie traktują typowych cech shiby jako wad i nie planują zmieniać jego osobowości, gdyż wtedy wystąpią bardzo poważne problemy behawioralne.

Gdzie trzymać shibę? Czy shiba nadaje się do mieszkania w bloku?

Shiba jest psem żywiołowym, energetycznym i aktywnym, ale też leniwym i wygodnickim. Jeśli nie lubi błota i kałuż, może odmawiać spacerów w czasie deszczu. Lubi być w centrum życia domowego, więc mieszkanie w bloku nie jest żadną przeszkodą.

Czy shiba może zostawać sam w domu?

Wrodzona niezależność i samodzielność tej rasy psów powoduje, że praktycznie nie występuje tzw. lęk separacyjny. Shiba wręcz lubi być sam, bo może w całkowitym spokoju odpoczywać. Jedynie błędy wychowawcze mogą doprowadzić do zaburzeń lękowych.

Shiba inu – podsumowanie. Opis rasy

• Shiba inu to najmniejsza z sześciu ras psów japońskich, należąca do szpiców i psów w typie pierwotnym. Niegdyś dało się wyróżnić jej trzy odmiany: shinshu shiba, mino shiba i sanin shiba.
• Średnia długość życia shiby inu to 12–16 lat.
• Shiba inu to psy czujne, niezależne, posiadające silny instynkt łowiecki.
• Ile kosztuje shiba inu? Od 5000 do 8000 zł.
• Ze względu na dużą samodzielność psy tej rasy należy koniecznie prowadzić na smyczy.