Strona 30 – PETS STYLE

Czy Twój pies może jeść brzoskwinie? Brzoskwinie dla psa

przez redakcja 17 października, 2023

Psy są znane ze swojej miłości do jedzenia, niezależnie od tego, co to jest. Niektóre z naszych ulubionych przysmaków, jak na przykład brzoskwinie, mogą wydawać się niewinne, ale czy faktycznie są bezpieczne dla naszych czworonożnych przyjaciół? W tym artykule przyjrzymy się temu, czy pies może jeść brzoskwinie, jakie korzyści mogą one przynieść dla zdrowia psów i jak podawać te owoce w bezpieczny sposób. Sprawdź!

Czy brzoskwinie są bezpieczne dla psów? Czy to zdrowa przekąska?

Ogólnie rzecz biorąc, brzoskwinie są bezpieczne dla psów, ale z pewnymi zastrzeżeniami. Miąższ brzoskwini jest bezpieczny dla psów – jest nisko kaloryczny, a także bogaty w witaminy (A, C i E) i minerały (magnez i potas). Jednak pestki brzoskwini są niebezpieczne dla psów, ponieważ zawierają amigdalinę, związek cyjanogenny, który jest toksyczny dla czworonogów. Dlatego zawsze należy usunąć pestkę przed podaniem brzoskwini psu.

Korzyści z karmienia psów brzoskwiniami. Co zawierają brzoskwinie?

Brzoskwinie są bogate w wiele składników mineralnych i odżywczych, które mogą przynieść korzyści dla zdrowia Twojego psa. Oto kilka z nich:

Dobroczynne właściwości dla oczu

Brzoskwinie są bogate w beta-karoten, który jest przekształcany w organizmie w witaminę A. Ta witamina jest niezbędna dla zdrowia oczu psa.

Wzmocnienie układu odpornościowego i skóry psa

Brzoskwinie zawierają dużo witaminy E i witaminy C, które są silnymi przeciwutleniaczami. Witamina C odgrywa ważną rolę w procesach tworzenia kolagenu w organizmie oraz gojenia ran. Cynk również jest silnym przeciwutleniaczem, który może pomóc w utrzymaniu pięknej sierści psa.

Wsparcie mięśni i nerwów

Brzoskwinie są dobrym źródłem magnezu, który jest niezbędny do prawidłowego działania mięśni i układu nerwowego psa. Witaminy z grupy B również wspierają układ nerwowy czworonoga.

Dobroczynne właściwości dla układu pokarmowego

Brzoskwinie są bogate w błonnik, który reguluje poziom cukru we krwi i wspomaga trawienie. Dzięki temu mogą pomóc w utrzymaniu zdrowego układu pokarmowego pupila.

Czy wiesz, że brzoskwinie zawierają także cenne antyoksydanty o przeciwnowotworowych i przeciwzapalnych właściwościach?

Jak podawać psu brzoskwinie?

Istnieją pewne zasady, których należy przestrzegać podczas podawania brzoskwiń psu, aby zapewnić pupilowi bezpieczeństwo i zdrowie.

Usuń pestki

Pestki brzoskwini są niebezpieczne dla psów, ponieważ zawierają toksyczną substancję znaną jako amigdalina. Dlatego zawsze należy usunąć pestkę przed podaniem brzoskwini psu. Pamiętaj, by dokładnie umyć owoc.

Podawaj brzoskwinie w umiarze

Brzoskwinie są słodkie, bogate w naturalne cukry, dlatego powinny być podawane psu z umiarem. W skórce znajduje się sporo błonnika. Podawanie psu zbyt dużych ilości brzoskwiń może się skończyć rozstrojem żołądka i biegunką, a dodatkowo może prowadzić do nadwagi.

Unikaj brzoskwiń z puszki lub suszonych

Brzoskwinie z puszki lub suszone zawierają dużo cukru, co może być szkodliwe dla psa. Zawsze podawaj swojemu czworonogowi świeże brzoskwinie.

Uważaj na alergie

Każdy pies reaguje inaczej na dany pokarmy, w tym na brzoskwinie. Jeśli po podaniu brzoskwini swojemu pupilowi zauważysz jakiekolwiek niepokojące objawy, takie jak pokrzywka, trudności z oddychaniem lub wymioty, natychmiast skontaktuj się z weterynarzem.

Czy pestki brzoskwini są niebezpieczne?

Tak, pestki stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia psa. Oto kilka powodów:

Cyjanowodór: pestki brzoskwiń zawierają amigdalinę (podobnie jak pestki wielu innych owoców, w tym wiśni, moreli czy gorzkich migdałów). Jest to związek, który pod wpływem enzymów uwalnia toksyczną substancję – cyjanowodór (wodorowęglan cyjanku). Cyjanowodór jest silnie trujący, a jego spożycie w dużych ilościach może zaszkodzić pupilowi i prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak trudności z oddychaniem, zawroty głowy, a nawet do śmierci. Co prawda, aby osiągnąć poziom toksyczny, konieczne jest spożycie dużej ilości pestek. Jednak nawet rozgryzienie pestki może prowadzić do wystąpienia objawów zatrucia.
Ryzyko zakrztuszenia: dla małych zwierząt, takich jak psy, istnieje również ryzyko zakrztuszenia pestką brzoskwini. Nawet jeśli nie dojdzie do zakrztuszenia, pestka może utknąć w układzie trawiennym zwierzęcia, prowadząc do niedrożności.
Uszkodzenie przewodu pokarmowego: ostra i twarda powierzchnia pestki brzoskwini może pokaleczyć pysk i uszkodzić przewód pokarmowy zwierzęcia, jeśli zostanie połknięta.

Jeśli podejrzewasz, że Twoje zwierzę połknęło dużą ilość pestek, lub jeśli z jakiegokolwiek powodu obawiasz się o jego zdrowie, niezwłocznie skonsultuj się z weterynarzem.

WAŻNE:

Pamiętaj o tym, aby nie serwować pupilowi brzoskwiń z puszki i suszonych ze względu na wysoką zawartość cukru.

FAQ

Czy podawać psu brzoskwinię ze skórką?

Brzoskwinie ze skórką są w zasadzie bezpieczne dla psów – pod warunkiem, że zostały dobrze umyte i są wolne od pestycydów czy innych chemikaliów. Skórka brzoskwiń jest bogata w błonnik i może być zdrowa dla psa.

Czy pies może jeść brzoskwinie z puszki?

Nie podawaj psu brzoskwiń z puszki, zwłaszcza tych zanurzonych w syropie. Mogą one zawierać dodatkowy cukier lub inne składniki, które nie są odpowiednie dla psów. Nadmierne ilości cukru w diecie psa mogą prowadzić do otyłości, próchnicy i innych problemów zdrowotnych.

Najlepszym wyborem dla psa są świeże brzoskwinie.

Czy pies może jeść brzoskwinie suszone?

Suszenie owoców koncentruje w nich naturalne cukry. W rezultacie suszone brzoskwinie są znacznie słodsze niż ich świeże odpowiedniki. Nadmierne spożycie cukrów może prowadzić do problemów zdrowotnych u psów, takich jak otyłość czy próchnica. Dlatego nie należy podawać suszonych brzoskwiń psu.

Czy pies może jeść brzoskwinie? Podsumowanie

Podawanie brzoskwiń psu może być zdrowym urozmaiceniem jego diety, pod warunkiem przestrzegania pewnych zasad.

Tak, psy mogą jeść dojrzałe brzoskwinie, ale istnieją pewne ważne zasady, o których trzeba pamiętać:

Usuń pestkę: pestki brzoskwiń stanowią zagrożenie dla psów, ponieważ mogą prowadzić do zakrztuszenia i uszkodzenia przewodu pokarmowego czworonoga, a dodatkowo zawierają amigdalinę, czyli związek, który może uwalniać cyjanowodór, toksyczną substancję. Chociaż mała ilość amigdaliny może nie być szkodliwa, lepiej unikać ryzyka i upewnić się, że pies nie zje pestki.
Bez dodatków: podawaj psu tylko czyste, świeże brzoskwinie bez żadnych dodatków, takich jak cukier czy przyprawy.
Umiarkowane ilości: tak jak w przypadku innych przysmaków, brzoskwinie powinny być podawane w umiarkowanych ilościach. Mogą stanowić smaczny dodatek, ale nie powinny zastępować zwykłego pożywienia psa.
Obserwuj reakcję: obserwuj psa po podaniu mu nowego pokarmu. Jeśli po zjedzeniu brzoskwiń zauważysz niepokojące objawy, takie jak niestrawność, ból brzucha, biegunka, wymioty czy letarg, skonsultuj się z lekarzem weterynarii.

Pamiętaj, aby nowe pokarmy zawsze wprowadzać do diety psa stopniowo i obserwować, jak na nie reaguje. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące tego, co jest bezpieczne dla Twojego psa, skonsultuj się z weterynarzem.

Jakie owoce i warzywa może jeść pies? Czego pies nie może jeść? Sprawdź. Dowiesz się też, czy pies może jeść śliwki?

17 października, 2023 0 Komentarze

Pies Porady Uncategorized

Śmierć psa. Objawy zbliżającej się śmierci. Jak poradzić sobie ze stratą psa?

przez Pets Style 16 października, 2023

Każdy, kto kiedykolwiek otworzył swoje serce przed czworonożnym przyjacielem, wie, jak wielkim źródłem radości i poczucia bezpieczeństwa są psy w naszym życiu. Są one dla nas nie tylko towarzyszami zabaw, ale często pełnią funkcję członków rodziny, przyjaciół, a nawet terapeutów w trudnych chwilach. Właśnie dlatego ich śmierć jest jednym z najtrudniejszych doświadczeń dla wielu z nas. To chwila, kiedy czujemy pustkę, ból i poczucie straty porównywalne z odejściem bliskiego człowieka.

Zrozumienie głębokości tej straty, jej wpływu na nasze codzienne życie i znalezienie sposobów na radzenie sobie z żałobą po utracie psa jest kluczem do zdrowego przepracowania tego smutku. W tym artykule przyjrzymy się, jakie emocje mogą towarzyszyć śmierci psiego przyjaciela, jakie są najczęstsze reakcje ludzi na tę stratę oraz jakie kroki można podjąć, aby uczcić pamięć ukochanego zwierzęcia i znaleźć wsparcie w tych trudnych chwilach.

Objawy zbliżającej się śmierci u psa

Zachowanie psa przed śmiercią może różnić się w zależności od indywidualnych cech zwierzęcia, przyczyny zbliżającej się śmierci oraz innych czynników. Jednak wiele psów przejawia pewne wspólne objawy i zachowania, kiedy ich koniec się zbliża. Oto niektóre z nich:

Zmniejszenie aktywności: psiak może spędzać więcej czasu, śpiąc lub odpoczywając. Może też być mniej zainteresowany zabawą czy spacerami.
Problemy z poruszaniem się: w przypadku starości lub postępu choroby pies może zaczynać mieć problemy z chodzeniem, wstawaniem czy skakaniem.
Utrata apetytu: pies może jeść mniej lub w ogóle przestać jeść. Może też wykazywać mniejsze zainteresowanie smakołykami czy przysmakami.
Zmiany w oddawaniu moczu i stolca: mogą pojawić się trudności z kontrolowaniem pęcherza lub jelit. Zwierzak może również częściej oddawać mocz lub stolec albo robić to w nietypowych dla niego miejscach.
Zmiany w oddychaniu: może pojawić się przyspieszony oddech, dyszenie lub inne nieprawidłowości w oddychaniu.
Szukanie samotności: niektóre psy mogą szukać cichych, ustronnych miejsc, aby się tam schronić.
Zmiany w zachowaniu: pupil może stać się bardziej przywiązany do właściciela lub na odwrót – bardziej się od niego oddalić. Może również być bardziej drażliwy czy agresywny.
Zmiany w wyglądzie: pies może tracić masę ciała, a jego sierść może stać się matowa czy zaniedbana.
Brak reakcji na bodźce: w skrajnych przypadkach pies może nie reagować na dźwięki, ruch czy dotyk.
Dyskomfort lub ból: można zauważyć, że pies jest niespokojny, często zmienia pozycję lub jęczy.

Jeśli zauważysz, że Twój psi przyjaciel wykazuje któreś z powyższych objawów lub zachowań, najlepiej skonsultuj się z lekarzem weterynarii. Może to być oznaka poważnej choroby lub zbliżającego się końca życia psa. Współpraca z weterynarzem pomoże określić, co będzie najlepsze dla Twojego pupila w danej sytuacji.

Eutanazja psa – kiedy podjąć decyzję?

Decyzja o eutanazji pupila jest jednym z najtrudniejszych wyborów, jakie właściciel zwierzęcia musi podjąć. Jest to kwestia bardzo indywidualna i zależy od sytuacji, jednak istnieją pewne kryteria, które mogą pomóc właścicielom w podjęciu tej trudnej decyzji. Warto zwrócić uwagę na to, jaki jest stan psa, czy odczuwa ból i cierpienie, czy choruje, czy ma problemy z podstawowymi funkcjami życiowymi, czy leczenie może przynieść poprawę, czy już nie ma na nią szans. W takiej sytuacji zawsze kluczowa jest konsultacja z lekarzem weterynarii. Podejmując decyzję o uśpieniu psa, należy kierować się przede wszystkim dobrem zwierzęcia.

Co zrobić z ciałem zwierzęcia? Gdzie pochować psa?

Po śmierci ukochanego pupila właściciele stają przed trudną decyzją, co zrobić z jego ciałem. Wybór zależy od indywidualnych preferencji, przekonań, sytuacji finansowej i lokalnych przepisów. Możesz zdecydować się na pochowanie zwierzaka na cmentarzu dla zwierząt. Możesz też pomyśleć o kremacji indywidualnej lub zbiorowej. W przypadku indywidualnej możesz zabrać popioły do domu w specjalnej urnie. Niektórzy właściciele psów decydują się na przekształcenie popiołów swojego zwierzęcia w biżuterię. Innym rozwiązaniem są biodegradowalne urny, które z czasem się rozkładają, a z nasion ukrytych w ich wnętrzu wyrasta roślina.

Jeśli nie chcesz lub nie możesz zająć się ciałem swojego psa, możesz poprosić weterynarza, aby zrobił to za Ciebie. Wiele gabinetów weterynaryjnych oferuje usługi kremacji lub innego rodzaju utylizacji.

Jeśli nie chcesz lub nie możesz zająć się ciałem swojego psa, możesz poprosić weterynarza, aby zrobił to za Ciebie.

Najważniejsze jest, aby podjąć decyzję, która będzie dla Ciebie odpowiednia i pozwoli Ci uczcić pamięć swojego ukochanego psiego przyjaciela w sposób, który uznasz za stosowny. Pamiętaj jednak, że nie możesz zakopać psa u siebie w ogródku, ponieważ jest to niezgodne z prawem i grozi za to mandat w wysokości 500–1000 zł.

Cmentarze dla zwierząt

Cmentarze dla zwierząt to miejsca przeznaczone do pochówku zwierząt domowych, takich jak psy, koty, ptaki, króliki i inne. Takie cmentarze dają sposobność, aby uczcić swoje ukochane zwierzę i zapewnić mu godne miejsce spoczynku. Wielkie miasta często mają co najmniej jeden cmentarz dla zwierząt, ale można je znaleźć także w mniejszych miejscowościach. W niektórych krajach liczba takich cmentarzy rośnie w odpowiedzi na rosnący popyt społeczeństwa. Większość cmentarzy dla zwierząt ma określone przepisy i regulaminy dotyczące pochówku, utrzymania grobów czy odwiedzin. Należy się z nimi zapoznać przed podjęciem decyzji o wyborze danego miejsca.

Cmentarze dla zwierząt oferują różne usługi, takie jak groby indywidualne i zbiorowe, kremacje, pomniki, płyty nagrobne czy usługi pogrzebowe. Ceny za pochówek zwierzęcia różnią się w zależności od lokalizacji cmentarza, rodzaju oraz zakresu usługi (np. pomnik, płyta nagrobna).

Jeśli zastanawiasz się nad wyborem cmentarza dla swojego zwierzęcia, zacznij od odwiedzenia kilka miejsc, aby znaleźć to, które będzie najbardziej odpowiadało Twoim potrzebom i przekonaniom.

Jak poradzić sobie ze śmiercią psa?

Śmierć ukochanego psa jest dla wielu osób ogromnie trudnym doświadczeniem. Psy stają się częścią rodziny, a ból po odejściu ukochanego czworonoga porównywalny jest ze śmiercią bliskiej osoby. Dlatego przede wszystkim pozwól sobie na żałobę i pamiętaj, że każdy przeżywa ją inaczej. Dla jednych to smutek, dla innych gniew, poczucie winy czy zaprzeczenie. Wszystkie te emocje są naturalne i ważne. Pozwól sobie je przeżywać. Jeśli tego potrzebujesz, to porozmawiaj na ten temat z rodziną, przyjaciółmi lub terapeutą. Istnieją specjalne grupy wsparcia dla osób, które straciły zwierzęta domowe. Dzielenie się doświadczeniami może być pomocne.

Wiele osób znajduje pocieszenie w tworzeniu albumu ze zdjęciami, pisaniu listów do psa, tworzeniu specjalnego miejsca w domu z jego zabawkami czy obrożą.

Nie spiesz się z decyzją o przyjęciu nowego psa. Dla niektórych to może być sposób na radzenie sobie z odejściem pupila, ale ważne jest, aby dać sobie czas na żałobę.

Pamiętaj, że żałoba po psie to indywidualny proces, a każda osoba przeżywa ją inaczej i przez różny czas. Ważne jest, aby znaleźć dla siebie najlepszy sposób poradzenia sobie ze stratą i otoczyć się wsparciem. Jeśli czujesz, że nie możesz poradzić sobie ze śmiercią swojego psa, rozważ skorzystanie z pomocy psychologa czy terapeuty.

Nie spiesz się z decyzją o przyjęciu nowego psa. Dla niektórych to może być sposób na radzenie sobie z odejściem pupila, ale ważne jest, aby dać sobie czas na żałobę.

Śmierć psa – najczęściej zadawane pytania

Co się dzieje z psem, gdy umiera?

Kiedy pies umiera, zachodzą różne fizjologiczne i biologiczne procesy. Pierwszym znakiem śmierci jest brak reakcji na bodźce zewnętrzne. Pies nie reaguje na głos, dotyk ani ból. Następuje zatrzymanie akcji serca i oddychania. Temperatura ciała zaczyna spadać. Kilka godzin po śmierci mięśnie zaczynają się kurczyć i stają się sztywne. Ta sztywność zaczyna się od głowy, a następnie rozprzestrzenia się na całe ciało. Zwykle trwa to od 12 do 24 godzin. Soczewki oczu zaczynają matowieć. Bakterie, które naturalnie występują w ciele psa, zaczynają rozkładać tkanki. W wyniku tego procesu mogą pojawiać się różne zapachy oraz gazy. Mogą wystąpić plamy spowodowane przemieszczaniem się krwi w ciele z powodu grawitacji. Jeśli ciało nie jest chronione, z czasem zostanie wchłonięte przez środowisko – bakterie, grzyby i inne mikroorganizmy przyczynią się do jego rozkładu.

Jeśli podejrzewasz, że Twój pies umiera lub już nie żyje, skonsultuj się z lekarzem weterynarii w celu potwierdzenia śmierci oraz uzyskania wskazówek dotyczących tego, co robić dalej.

Ile trwa śmierć u psa?

Termin „śmierć” odnosi się do momentu, w którym życiowe funkcje organizmu ustają i nie można ich przywrócić. Jednak proces umierania może przebiegać różnie u różnych psów i zależy od wielu czynników, takich jak przyczyna śmierci, ogólny stan zdrowia psa oraz obecność chorób towarzyszących.

Proces umierania może trwać od kilku minut do kilku dni, w zależności od sytuacji. W przypadku nieszczęśliwego wypadku, ciężkiego urazu lub nagłego zatrzymania akcji serca śmierć może nastąpić w ciągu minut. Psy z chorobami przewlekłymi, takimi jak niewydolność serca, choroby nowotworowe czy choroby nerek, mogą stopniowo pogarszać się przez dni, tygodnie lub nawet miesiące przed śmiercią. U bardzo starych psów proces umierania może być powolny i stopniowy, z pogarszaniem się ogólnego stanu zdrowia przez kilka dni lub tygodni.

Jeśli zastanawiasz się nad tym, czy Twój pies może być w procesie umierania, skonsultuj się z weterynarzem. Specjalista będzie mógł ocenić stan zdrowia psa, udzielić porad dotyczących opieki paliatywnej i jeśli to konieczne, omówić opcje eutanazji.

Gdzie trzeba zgłosić śmierć psa?

Jeśli Twój pies był zarejestrowany, zwykle musisz zgłosić jego śmierć do odpowiednich instytucji. Jeżeli płaciłeś opłaty za posiadanie psa, powinieneś zgłosić śmierć zwierzęcia do lokalnego urzędu, aby uniknąć dalszych opłat. Jeśli pies był zarejestrowany w jakiejkolwiek organizacji hodowlanej lub innej organizacji zajmującej się rejestracją zwierząt, powinieneś poinformować tę organizację o śmierci zwierzęcia. Jeżeli Twój pies był regularnie leczony u konkretnego weterynarza, warto również poinformować go o śmierci zwierzęcia, aby mógł zaktualizować swoje dane. Jeśli miałeś ubezpieczenie zdrowotne dla swojego psa, powinieneś jak najszybciej poinformować firmę ubezpieczeniową o śmierci zwierzęcia, aby anulować polisę.

Pamiętaj, że dokładne procedury i miejsca, w których trzeba zgłosić śmierć pupila, mogą się różnić w zależności od kraju i regionu. Warto więc sprawdzić lokalne przepisy i wytyczne w tej sprawie.

Jak upamiętnić zmarłego psa?

Upamiętnienie zmarłego psa to ważny krok w procesie żałoby i może pomóc w radzeniu sobie ze stratą. Oto kilka pomysłów, jak uczcić pamięć swojego ukochanego czworonoga:

Pochówek: możesz pochować psa na psim cmentarzu. Możesz również rozważyć kremację i przechowywanie prochów w specjalnym urnie.
Ramka pamiątkowa: stworzenie albumu ze zdjęciami, anegdotami i wspomnieniami o psie to wspaniały sposób na zachowanie jego pamięci.
Sztuka: zleć wykonanie portretu lub rzeźby swojego psa. Niektórzy artyści specjalizują się w tworzeniu pamiątkowych przedstawień zwierząt domowych.
Biżuteria: istnieją firmy, które tworzą biżuterię z prochów zwierząt domowych lub z ich odcisków łap.
Tatuaż: dla niektórych ludzi tatuaż z imieniem, odciskiem łapy lub wizerunkiem swojego psa jest trwałym i osobistym upamiętnieniem.
Drzewo lub krzew: posadź drzewo lub krzew w miejscu, które kojarzy ci się z psem. Będzie to żywy pomnik, który będzie rósł wraz z upływem czasu.
Działania charytatywne: możesz zdecydować się na przekazanie darowizny w imieniu swojego psa na rzecz schroniska dla zwierząt lub innej organizacji pomagającej zwierzętom.
Pamiątkowe przedmioty: zamów specjalny naszyjnik, brelok do kluczy, kubek lub inny przedmiot z wizerunkiem czy imieniem Twojego psa.
Dziennik lub pamiętnik: napisanie o swoich uczuciach, wspomnieniach i przeżyciach związanych z psem może być terapeutyczne i stanowić piękne upamiętnienie.
Spotkania lub grupy wsparcia: uczestniczenie w grupach wsparcia dla osób, które straciły zwierzęta domowe, może pomóc w przepracowaniu żałoby. Możesz również założyć taką grupę w swojej społeczności.

Bez względu na to, jak zdecydujesz się uczcić pamięć swojego psa, najważniejsze jest to, żebyś znalazł sposób, który jest dla ciebie najlepszy. Nie przejmuj się krytyką innych osób, masz prawo przeżyć żałobę po swoim przyjacielu i upamiętnić go tak, jak tego potrzebujesz.

Jak pożegnać się z psem?

Pożegnanie się z psem w ostatnich chwilach może być ważne zarówno dla Ciebie, jak i dla zwierzęcia. Oto kilka kroków, które możesz podjąć, aby zrobić to delikatnie i z szacunkiem. Wybierz spokojne miejsce, gdzie możesz spędzić czas z psem. Może to być psie legowisko, w którym zwierzak czuje się bezpiecznie. Rozmawiaj z pupilem spokojnym głosem. Możesz podziękować mu za wspólne chwile i wyrazić swoją miłość i troskę. Jeśli Twój czworonożny przyjaciel lubi być dotykany, głaskaj go.

Pozwól psu na pożegnanie. Nie spiesz się i nie zmuszaj go do reakcji. Każdy pies jest inny i niektóre mogą potrzebować więcej czasu na pożegnanie się niż inne. Ważne jest, abyś pozostał spokojny i opanowany podczas pożegnania. Czworonóg może odczuwać Twoje emocje, więc staraj się nad sobą panować.

Podsumowanie

Śmierć ukochanego psa to bardzo trudne przeżycie dla psiego opiekuna. Można spróbować chociaż w pewnym stopniu przygotować się na śmierć ukochanego przyjaciela:

Obserwuj zachowanie psa. Objawy nadchodzącej śmierci u psa mogą obejmować zmniejszoną aktywność, problemy z oddychaniem czy poruszaniem się, utratę apetytu, zmiany w oddawaniu moczu i stolca oraz inne zachowania i zmiany w wyglądzie.
Pożegnaj się z psem. Chociaż to bardzo trudne, jest to ważne zarówno dla Ciebie, jak i Twojego psa.
Po śmierci psa istnieje wiele opcji związanych z pochówkiem, jak cmentarze dla zwierząt, kremacja, biodegradowalne urny, oddanie ciała do weterynarza lub na cele naukowe, tworzenie pamiątek.
Proces żałoby po stracie psiego przyjaciela jest indywidualny, ale istnieje wiele sposobów, które mogą go ułatwić, takie jak rozmowa, tworzenie pamiątek, uczestnictwo w grupach wsparcia czy celebrowanie życia psa poprzez wspominanie dobrych chwil.
Wsparcie specjalisty. Jeśli żałoba po stracie pupila staje się przytłaczająca, rozważ skorzystanie z pomocy psychologa lub terapeuty. Profesjonalne wsparcie może pomóc w przetworzeniu trudnych emocji i znalezieniu sposobów na radzenie sobie z bólem po stracie psa i na pogodzenie się ze śmiercią.

Zadbaj o zdrowie swojego psa seniora, by jak najdłużej cieszyć się wspólnym życiem.

16 października, 2023 0 Komentarze

Pies Uncategorized Żywienie psa

Dlaczego pies nie chce jeść suchej karmy? Przyczyny i rozwiązania

przez Pets Style 16 października, 2023

Apetyt psa zależy od jego zdrowia, środowiska i samego pokarmu. Dostępnych jest wiele różnych produktów, ale nie każdy będzie odpowiedni dla każdego czworonoga. Dowiedz się, od czego zależą preferencje pokarmowe psów i co robić, kiedy pies nie chce jeść suchej karmy. Poznaj najskuteczniejsze sposoby, by zwierzak zjadł swój posiłek.

Najczęstsze przyczyny oporu przed suchą karmą u psa

Kiedy pies nie chce jeść suchej karmy, należy przyjrzeć się środowisku i zdrowiu psa. Na apetyt psa wpływają:

Zmiany środowiska. Pies je mniej chętnie w czasie przeprowadzki lub gdy przebywa w hotelu dla psów podczas urlopu opiekuna. Za spadek spożycia karmy może być odpowiedzialne pojawienie się nowego domownika lub zwierzęcia.
Zmiana diety. Nie wszystkie psy lubią nowe smaki. Wiele z nich odmawia jedzenia nieznanej karmy. W takim przypadku warto stopniowo wprowadzać nowe produkty. A podczas posiłków pies powinien mieć zapewniony spokój i komfort.
Duża liczba smakołyków. Gdy pies nie chce jeść karmy, nie zawsze jest to związane z brakiem apetytu. Często psiak dostaje sporo smaczków między posiłkami, a dodatkowo domownicy rozpieszczają go resztkami ze swojej kanapki lub obiadu. Zwierzę zjada zatem sporo atrakcyjnych produktów i nie ma już ochoty na zwykły posiłek.
Zbyt duże porcje karmy. Czy wiesz, ile powinien jeść pies? Ilość karmy ma znaczenie! Jeżeli pies dostaje zbyt duże posiłki, może nie zjadać ich w całości albo odmawiać jednego z nich (gdy otrzymuje kilka porcji w ciągu dnia).
Nieświeża karma. Jeśli pies odmawia jedzenia, warto przyjrzeć się samej karmie. Być może stoi otwarta zbyt długo? Suchy pokarm powinien być przechowywany w suchym i chłodnym miejscu.
Stały dostęp do karmy. Żywienie ad libitum, czyli do woli lub ze stałym dostępem do karmy, nie zawsze jest dobrym rozwiązaniem. Stale dostępne jedzenie traci bowiem na swojej atrakcyjności.

Preferencje smakowe psa

Zdarza się, że pies nie je suchej karmy, bo nie jest ona zgodna z jego preferencjami. Obserwacje naukowe wskazują, że preferencje pokarmowe psów kształtują się już w okresie prenatalnym. Bardzo istotny jest również czas, kiedy szczeniak przebywa z matką i obserwuje jej posiłki, ponieważ zbiera w tym czasie własne doświadczenia związane z różnymi produktami.

Pies ocenia karmę, wąchając ją.

Pies ocenia karmę, wąchając ją. Jeśli zapach nie jest atrakcyjny, to karma nie zostanie zjedzona. Jeżeli natomiast aromat zostanie zaakceptowany, zaczyna się degustacja. Po rozgryzieniu granulki do głosu dochodzi zmysł smaku.

Pupil ocenia w karmie m.in.:

rozmiar,
kształt,
teksturę pokarmu.

Nie należy zapominać, że ważna jest również faza trawienia. Niechęć do jedzenia konkretnej karmy może być związana z nieprzyjemnymi doznaniami po samym posiłku.

CIEKAWOSTKA

Psy mają aż 70–200 milionów komórek węchowych, ale tylko 1700 kubków smakowych.

Problemy zdrowotne jako przyczyna braku apetytu

Na apetyt psa wpływa nie tylko zapach karmy czy preferencje smakowe czworonoga. Znaczną rolę odgrywa również jego stan zdrowia. Spadek apetytu u psa to niespecyficzny objaw, którego nie można przypisać jednej chorobie. Problemy z jedzeniem pojawiają się zarówno z powodu chorób stomatologicznych, jak i chorób wirusowych czy zmęczenia.

Pies nie chce jeść suchej karmy, gdy:

odczuwa ból,
ma nudności,
boli go brzuch,
jest osłabiony,
ma podwyższoną temperaturę.

Takich przykładów jest jednak dużo więcej. Zawsze warto zatem udać się do lekarza weterynarii, by wspólnie przyjrzeć się samopoczuciu psa i znaleźć sposób, by zachęcić zwierzę do jedzenia.

Jak zachęcić psa do jedzenia suchej karmy?

Istnieje kilka sposobów na zachęcenie psa do jedzenia. Gdy pies nie chce jeść suchej karmy, można wypróbować parę z nich.

Dolej do suchej karmy ciepłej wody. Pokarm jest wtedy bardziej aromatyczny. Dodatkowo po chwili staje się miękki, co może mieć znaczenie dla psich seniorów lub psów z problemami stomatologicznymi.
Polej karmę olejem. Oleje to tłuszcze, a tłuszcz znacząco wpływa na smakowitość jedzenia. Najlepiej wypróbować olej z łososia (np. Brit Care olej z łososia), który nie tylko polepszy smak karmy, ale też uzupełni dietę psa w wartościowe kwasy tłuszczowe omega-3.
Zastosuj przysmaki lub toppery. Doskonałym przykładem są liofilizowane przekąski Brit Raw Treat, które mogą służyć nie tylko jako przysmaki treningowe, lecz także jako dodatki poprawiające smakowitość karmy. Liofilizacja zapewnia utrzymanie kuszącego smaku, dlatego dodanie takich produktów do suchej karmy może być odpowiedzią na potrzeby psów wybrednych lub o gorszym apetycie (spowodowanym zarówno chorobami, jak i naturalnymi procesami starzenia się organizmu). Brit Raw Treat to aż 96% świeżego mięsa i podrobów (z kurczaka, indyka, ryb, jagnięciny)!

Brit Raw Treat to aż 96% świeżego mięsa i podrobów

Szczeniak nie chce jeść suchej karmy. Jak przekonać psa do jedzenia?

Szczenięta jedzą w hodowli różne produkty. Nie zawsze oswajane są z karmą suchą, gdyż hodowca może preferować karmy mokre lub dietę BARF. Zwierzę, które nie miało styczności z suchą karmą, może traktować ją dość ostrożne. Zmiana karmy powinna odbywać się stopniowo i zawsze w pozytywnej atmosferze. Aby zachęcić szczeniaka do jedzenia, można zastosować triki opisane wyżej.

WSKAZÓWKA

Pamiętaj, że szczeniak, który trafia do nowego domu, jest zestresowany. Może to powodować niechęć do jedzenia suchej karmy czy posiłków domowych. Jeżeli brak apetytu się utrzymuje, skonsultuj się z lekarzem weterynarii.

Chcąc nawiązać więź z młodym psem, możesz zastosować smakowite, ale i zdrowe przysmaki. Brit Raw Treat Immunity Lamb & Chicken with Probiotics, Milk Thistle Seed and Rosemary to przykład karmy uzupełniającej ze świeżą jagnięciną i kurczakiem. Karma nie tylko doskonale smakuje, ale zawiera także składniki wspierające odporność. Taka lekkostrawna przekąska jest idealna nawet dla czworonogów z wrażliwym przewodem pokarmowym.

Dobór odpowiedniej karmy

Należy pamiętać, że ważny jest również wybór odpowiedniej karmy. Produkty marki Brit słyną ze swojej jakości oraz smakowitości. Przykłady dobrych karm to:

Brit Fresh Active Run & Work – karma dla aktywnych czworonogów; zawiera dużą ilość świeżego mięsa z kaczki. Duża porcja białka wspiera regenerację mięśni, a wyższa niż w większości karm zawartość tłuszczu zapewnia energię oraz pozytywnie wpływa na smakowitość.

Brit Care Hypoallergenic Adult Medium Lamb – sucha karma dla dorosłych psów średnich ras. Karma bazuje na delikatnej i smakowitej jagnięcinie. W składzie znajduje się olej z łososia, który zawiera kwasy tłuszczowe omega-3 niezbędne dla zdrowia skóry i sierści psa.

Brit Pate & Meat Beef – mokra karma o wysokiej zawartości mięsa i podrobów. Karma zawiera wołowinę, indyka oraz bogate w witaminy podroby (wątróbki, serca i płuca). Całość uzupełniona bulionem i olejem z łososia. Produkt jest aromatyczny i smakowity – nadaje się dla wybrednych czworonogów.

Triki i metody na podawanie suchej karmy dla psa

Gdy pies nie chce jeść karmy, można ją trochę uatrakcyjnić. Suchy pokarm nie musi być podawany w misce. Możesz sprawić, by posiłek stał się ciekawszy. Wykorzystaj karmę jako:

wypełnienie do zabawek – suchą karmę można podawać psu w macie węchowej lub różnego rodzaju zabawkach. Pies może w ten sposób zjeść np. 1/4 dziennej porcji karmy;
nagrodę podczas spacerów – sucha karma może zastąpić przysmaki i służyć jako nagroda podczas szkolenia lub w czasie spacerów.

Dlaczego pies nie chce jeść suchej karmy – podsumowanie

Na apetyt psa wpływa wiele czynników.
Niektóre psy boją się próbować nowej karmy. Nowe pożywienie należy wprowadzać stopniowo.
Chcąc nakłonić zwierzę do jedzenia, karmę można polać ciepłą wodą lub olejem, np. z łososia. Niechęć do suchej karmy można też przełamać, posypując ją liofilizowanymi przysmakami Brit Raw Treat.
Sucha karma nie powinna być przechowywana zbyt długo. Najlepiej zużyć ją w ciągu 30–45 dni. Pojemnik, w którym jest przechowywana, powinien być czysty i stać w suchym oraz chłodnym miejscu.

Jeżeli pies przestał jeść suchą karmę, warto przyjrzeć się jego zdrowiu, środowisku oraz samej karmie. Warto także sprawdzić, czy zwierzę nie chce jeść tylko wybranego produktu, czy może wcale nie ma apetytu. Być może odczuwa ból brzucha lub nudności. Żywienie psa to ważny element dbania o jego dobrostan, dlatego gdy pies nie je karmy, lepiej skonsultować się z lekarzem weterynarii.

16 października, 2023 0 Komentarze

Kot Poradnik Uncategorized

Jak odchudzić kota po sterylizacji? Najlepsze praktyki i wskazówki

przez Pets Style 12 października, 2023

Kot otyły to kot bardziej narażony na choroby stawów, krążenia czy problemy endokrynologiczne. Otyłość jest zatem problemem, który wymaga zainteresowania opiekuna i interwencji we współpracy z lekarzem weterynarii. Dowiedz się, jak zapobiegać nadwadze u kota po sterylizacji oraz jak wygląda proces odchudzania zwierząt domowych.

Dlaczego koty przybierają na wadze po sterylizacji?

Każdy lekarz weterynarii potrafi wymienić co najmniej kilka zalet sterylizacji i kastracji. Zabiegi mają jednak również wady. Jedną z nich jest większe ryzyko rozwoju nadwagi i otyłości, zarówno u kotek, jak i u kocurów. Po zabiegu zmniejsza się zapotrzebowanie energetyczne kota, a jednocześnie rośnie jego apetyt.

Szacuje się, że:

Pobieranie pokarmu zwykle wzrasta już od trzeciego dnia po zabiegu.
W pierwszym tygodniu po zabiegu spożycie kalorii jest większe o ok. 15%.
W czwartym tygodniu koty zjadają najczęściej 30% więcej pokarmu niż przed zabiegiem.
W siódmym tygodniu po operacji kot może zjadać nawet 70–80% więcej niż kot niesterylizowany.

Jest to wynik zmian hormonalnych. Spadek stężenia estrogenów powoduje m.in. utratę zahamowania przyjmowania pokarmu. Tycie kota w tym okresie jest zatem normalne, ale zdecydowanie niepożądane!

Należy dołożyć wszelkich starań, by ograniczyć odkładnie się tkanki tłuszczowej w organizmie pupila.

Jak zapobiegać otyłości u kotów po sterylizacji?

Po kastracji ważne jest właściwe podejście opiekuna. Stosuj się do poniższych wskazówek:

Porcja karmy powinna być odważana na wadze. Sypanie karmy na oko lub odmierzanie jej niedopasowanymi do karmy kubeczkami sprzyja przekarmianiu zwierząt.
Obserwuj swojego pupila. Koty po sterylizacji warto regularnie ważyć i oceniać wizualnie w skali BCS (Body Condition Score).
Stosuj karmy dla kotów po sterylizacji, jak Brit Care Sterilized. Takie produkty mają obniżoną kaloryczność, a jednocześnie zapewniają sytość i wsparcie innych aspektów zdrowia kota.
Uważaj, ile przysmaków podajesz pupilowi. W diecie Twojego czworonoga smaczki nie powinny stanowić więcej niż 10% dziennej dawki kalorii.
Baw się z kotem. Każdego dnia staraj się zachęcać kota do kilku krótkich sesji zabawy. Na jedną sesję wystarczy ok. 5 minut.
Wykorzystuj zabawki interaktywne. Gonienie piłeczki, z której wysypuje się karma, zwiększy aktywność fizyczną kota.

W celu oceny kota we wspomnianej skali BCS najlepiej skonsultować się z lekarzem weterynarii. Po instruktażu z jego strony można nauczyć się samodzielnej oceny kota. Zwierzę w optymalnej kondycji ma wyczuwalne żebra i wyrostki kolczyste kręgosłupa podczas testu dotykowego oraz widoczną z góry talię.

Jak odchudzić kota z nadwagą?

Profilaktyka jest dużo lepsza niż leczenie. Nadmierny bagaż tkanki tłuszczowej u kota wymaga właściwego i kompleksowego podejścia.

Pierwszym krokiem powinna być wizyta u lekarza weterynarii zajmującego się dietetyką. Może on sprawdzić wagę kota, ocenić go w skali BCS, a także zwrócić uwagę na jego umięśnienie. Przy okazji warto wykonać badania, które wykluczą nadwagę wynikającą z chorób (np. niedoczynność tarczycy).
Następnie opracowuje się plan odchudzania kota. Lekarz weterynarii określa docelową wagę zwierzaka i wylicza dawkę kalorii, która pozwoli uzyskać spadek masy ciała. Wspólnie dobierzecie również sposób żywienia kota. Najlepsza będzie gotowa dieta odchudzająca. W diecie domowej trudniej kontrolować ścisłą ilość kalorii.
W czasie odchudzania kot nie powinien otrzymywać przysmaków ani resztek ze stołu.
Wsparciem procesu odchudzania może być zwiększenie aktywności kota.

Istotną kwestią jest zaangażowanie całej rodziny. Nikt nie może dokarmiać kota!

Monitorowanie ilości podawanej karmy

W przypadku kotów popularne było tzw. żywienie ad libitum, czyli do woli. Stały dostęp do karmy ma jednak swoje wady. Wiele kotów przejada się, zajadając stres lub nudę, inne z kolei tracą zainteresowanie stale dostępnym pokarmem.

Chcąc monitorować spożycie karmy przez kota, najlepiej stosować się do poniższych zasad:

Szacunkowe ilości karmy przeznaczone dla kota o określonej wadze znajdują się na opakowaniu każdej karmy. Możesz jednak samodzielnie wyliczyć zapotrzebowanie kaloryczne swojego kota i zmodyfikować porcje według jego potrzeb.
Dzienną ilość karmy najlepiej podzielić na 5–6 posiłków w ciągu dnia. Podawaj kotu posiłek i zabieraj go po ok. 15–20 minutach.
Porcje posiłków najlepiej odważać na wadze kuchennej.

Wybór karmy specjalistycznej

Twój koci przyjaciel zasługuje na dobrze dobraną karmę, która pomoże kontrolować jego masę ciała. Wysokiej jakości karmy suche oferowane są przez markę Brit. Dla kota po kastracji i sterylizacji zaproponować można:

Brit Care Cat Sterilized Weight Control – karma dla dorosłych kotów sterylizowanych,
bogata w błonnik i białko. Obniżona zawartości tłuszczu pomaga utrzymać zdrowie przewodu pokarmowego i idealną wagę ciała, a nierozpuszczalny i rozpuszczalny błonnik pomaga w utrzymaniu optymalnej wagi.

Brit Care Cat Sterilized Urinary Health – produkt dla dorosłych kotów sterylizowanych. Wspiera zdrowie nerek oraz drogi moczowe. Formuła jest bogata w naturalne przeciwutleniacze oraz witaminę E, która pomaga chronić organizm przed wolnymi rodnikami i utrzymać zdrowy układ odpornościowy. Dzięki niskiej zawartości magnezu i L-metioniny pomaga utrzymać optymalne pH moczu na poziomie 6,0–6,5.

Brit Care Cat Sterilized Sensitive – karma dla dorosłych kotów sterylizowanych z wrażliwym
przewodem pokarmowym. Wspiera zdrowie nerek oraz drogi moczowe. Karma powstaje na bazie świeżego (dietetycznego) mięsa z królika o niskiej zawartości cholesterolu. Produkt pomaga utrzymać optymalną kondycję fizyczną.

Brit Care Cat Grain-Free Sterilized Immunity Support – bezzbożowa karma dla dorosłych kotów sterylizowanych. Receptura zawiera świeżą wieprzowinę, która polecana jest kotom o wrażliwym przewodzie pokarmowym. Karma jest lekkostrawna i może być oferowana zwierzętom borykającym się z alergiami na inne rodzaje białek pochodzenia zwierzęcego. Receptura została wzbogacona o probiotyki dla wsparcia prawidłowych procesów trawiennych, a także odporności.

Propozycje dawek pokarmowych znajdziesz na opakowaniu. Pamiętaj jednak, że są szacunkowe i zależą od aktywności kota oraz jego wieku. Jeżeli masz wątpliwości, skonsultuj się ze specjalistą.

Jak wprowadzić plan odchudzania dla kota po sterylizacji?

Zaraz po zabiegu warto wprowadzić odpowiednie, opisane wyżej zmiany. Jeżeli kot miał prawidłową masę ciała, należy nie dopuścić do przybierania na wadze. Jeżeli kot już przed zabiegiem miał nadwagę, warto omówić z lekarzem weterynarii plan profilaktyki lub odchudzania.

WAŻNE!

Chcąc odchudzić kota domowego, należy uzbroić się w cierpliwość! Bezpieczne odchudzanie zwierzaka nie może być szybkie. W przypadku kota z nadwagą lub otyłego proces odchudzania może trwać nawet ok. 6 miesięcy. Gdy kot straci zbędne kilogramy, należy wprowadzić karmę, która pozwoli utrzymać prawidłową masę ciała.

Wprowadzenie diety i regularnych posiłków

Koty lubią jeść często, ale mało. Wprowadzenie zdrowych nawyków pozwoli utrzymać właściwą masę ciała, a także zaspokoić naturalne potrzeby kota. Koty niewychodzące nie mają okazji polować. Aby naśladować naturalny rytm życia zwierzęcia, warto regularnie (o stałych porach) podawać mu niewielkie posiłki, najlepiej 5–6 razy dziennie.

Aktywizacja i ćwiczenia

Otyłość wpływa na stan zdrowia kota i zwykle skraca jego życie. Nie wolno zatem jej lekceważyć. Dodatkowy kilogram to dla kota spory balast podczas codziennego funkcjonowania. Otyły kot potrzebuje jednak nie tylko diety, ale i właściwej aktywności. Czas zabawy i jej intensywność należy stopniowo zwiększać. Kotu można proponować tory do zabawy, drapaki z półkami, gonienie piłeczek lub łapanie wędki.

Niektóre koty można nauczyć chodzić na smyczy i oferować im wspólne spacery. Osoby mające ogród mogą zapewnić kotu wolierę, w której pobawi się na zewnątrz.

Podsumowanie. Odchudzanie kota po sterylizacji

Lepiej zapobiegać, niż odchudzać. U kotów po sterylizacji najlepiej od razu wprowadzić karmę o obniżonej kaloryczności.
Dieta kota powinna składać się z kilku posiłków w ciągu dnia.
Nadwagę i otyłość diagnozuje się na postawie masy ciała oraz oceny kondycji kota w skali BCS.
Otyłość lub nadwaga u kota wymaga interwencji. Ważna jest współpraca opiekuna z lekarzem weterynarii i dietetykiem weterynaryjnym.
Ważna jest aktywność fizyczna.

Utrzymanie prawidłowej masy ciała kota po sterylizacji poprzez dostosowanie odpowiedniej diety to istotny punkt dbania o zdrowie zwierzęcia. Wybierając produkty Brit Care Cat Sterilized, wybierasz posiłki doskonałej jakości, które sprzyjają nie tylko utrzymaniu prawidłowej wagi, ale i zdrowiu układu moczowego, a także lepszej odporności.

12 października, 2023 0 Komentarze

Pies Uncategorized Żywienie psa

Czy pies może jeść gruszki? Gruszka dla psa

przez Pets Style 10 października, 2023

Zastanawiasz się, czy możesz podzielić się swoją soczystą gruszką ze swoim czworonożnym przyjacielem? Myślałeś kiedykolwiek o tym, czy psy mogą jeść gruszki? Odpowiedź brzmi: tak, mogą! Ale jak z każdym owocem czy produktem, który nie jest typową karmą dla psa, istnieją pewne zasady, których powinniśmy przestrzegać. Przyjrzyjmy się im bliżej.

Gruszki a psi układ pokarmowy

Psy przez wiele tysięcy lat ewoluowały obok człowieka, dostosowując swoją dietę do naszej. Choć psy są głównie mięsożercami, mogą i powinny spożywać inne produkty, w tym warzywa, owoce, a nawet zioła. Wśród owoców, które psy mogą bezpiecznie jeść, znajdują się gruszki. Zielone, żółte czy brązowe owoce gruszy mogą nieznacznie różnić się od siebie smakiem i konsystencją miąższu, ale każda może być urozmaiceniem psiej diety i zdrowym przysmakiem dla pupila.

Czy pies może jeść gruszki?

Tak, psy mogą jeść gruszki w umiarkowanych ilościach. Gruszki są źródłem błonnika oraz witamin i mogą być zdrową przekąską dla Twojego pupila. Niemniej jednak ważne jest, aby pamiętać o kilku zasadach:

Usuń gniazdo nasienne: gruszki, podobnie jak wiele innych owoców, mają nasiona, które mogą zawierać śladowe ilości toksycznego dla psów kwasu cyjanowodorowego. Chociaż do zatrucia konieczne byłoby zjedzenie dużej ilości nasion, zaleca się jednak usunięcie ich przed podaniem gruszki psu.
Podawaj w umiarkowanych ilościach: zbyt wiele gruszek może spowodować biegunkę u psa, dlatego podawaj je w małych ilościach.
Nie dodawaj cukru ani innych dodatków: naturalne gruszki są najlepsze. Unikaj podawania psu gruszek w syropie lub tych z dodatkiem cukru.
Obserwuj reakcję psa: jak z każdym nowym jedzeniem, zawsze obserwuj, jak Twój pies reaguje po zjedzeniu gruszki. Jeśli zauważysz jakiekolwiek negatywne objawy, przestań podawać mu ten owoc.

W skrócie: gruszki podawane psu w umiarkowanych ilościach i bez nasion mogą być zdrowym smakołykiem. Zawsze konsultuj się z lekarzem weterynarii w przypadku wątpliwości dotyczących diety Twojego psa.

Korzyści zdrowotne gruszek dla psów

Gruszki są bogate w wiele ważnych składników odżywczych, które mogą przynieść korzyści zdrowotne dla Twojego psa. Oto kilka z nich:

Witaminy: gruszki są bogate w witaminę A, która jest ważna dla zdrowia skóry i siatkówki oka. Zawierają również witaminę C, która jest silnym przeciwutleniaczem, oraz witaminy z grupy B, które wspierają zdrowie układu nerwowego.
Minerały: gruszki dostarczają potasu, który jest potrzebny do prawidłowego funkcjonowania mięśni i nerwów, oraz miedzi, która wspiera produkcję czerwonych krwinek.
Błonnik: gruszki są bogate w błonnik, który wspomaga działanie układu pokarmowego czworonoga.
Antyoksydanty: gruszki zawierają przeciwutleniacze, które chronią komórki organizmu przed szkodliwym działaniem wolnych rodników

Czy wiesz, że gruszki, podobnie jak wiele innych owoców, składają się w dużej mierze z wody? Zawartość wody w gruszkach to około 84% masy owocu. Dlatego gruszki są soczyste i orzeźwiające, a jednocześnie dostarczają organizmowi cennych składników odżywczych, takich jak witaminy, minerały i błonnik.

Jak podawać gruszki psu?

Gruszki powinny być podawane psu w formie świeżej. Unikaj podawania psu gruszek marynowanych, w zalewie, z dodatkiem przypraw lub oleju. Gruszki powinny być dobrze umyte, a następnie pokrojone na małe kawałki, które łatwo będzie psu połknąć. Upewnij się, że usunąłeś ogonek oraz wszystkie pestki, które mogą zawierać cyjanidy, substancje toksyczne dla psów.

Kiedy nie podawać psu gruszek?

Mimo że gruszki są zazwyczaj bezpieczne dla psów, w pewnych sytuacjach powinniśmy unikać ich podawania. Psy z cukrzycą powinny unikać gruszek ze względu na ich wysoką zawartość cukru. Psy z nadwagą również powinny spożywać gruszki z umiarem, ponieważ mogą one przyczynić się do przyrostu masy ciała.

FAQ

Czy gruszki są bezpieczne dla psów?

Tak, gruszki są bezpieczne dla psów pod warunkiem, że są podawane w odpowiedni sposób i w umiarkowanych ilościach. Przekąski owocowe, takie jak gruszki, powinny stanowić nie więcej niż 10% całkowitej diety psa.

Mój pies zjadł ogryzek gruszki – co robić?

Jeśli Twój pies zjadł ogryzek gruszki, nie ma powodu do paniki. W większości przypadków ogryzek gruszki – choć zawiera nasiona, które mogą zawierać śladowe ilości kwasu cyjanowodorowego – nie zaszkodzi psu.

Oto kilka kroków, które warto podjąć:

Obserwuj swojego psa: monitoruj jego zachowanie w ciągu kilku najbliższych godzin. Jeśli pies zachowuje się normalnie, prawdopodobnie wszystko będzie w porządku.
Poszukaj objawów niepokoju: cyjanidy obecne w pestkach gruszki mogą podrażnić żołądek, wywołać biegunkę, trudności w oddychaniu, nadmierne ślinienie, osłabienie lub drgawki. W praktyce jednak pies musiałby zjeść dużą ilość nasion, aby wystąpiły poważne objawy (dodatkowo nasiona musiałyby być dobrze rozdrobnione, aby uwolnić toksyny).
Konsultacja z weterynarzem: jeśli jesteś bardzo zaniepokojony lub jeśli Twój pies wykazuje jakiekolwiek objawy niepokoju, zawsze warto skontaktować się z weterynarzem i omówić sytuację.

Pamiętaj, że dla większości psów pojedynczy ogryzek gruszki nie jest zagrożeniem. Niemniej jednak, dla spokoju ducha, zawsze warto monitorować zachowanie swojego psa i konsultować się z ekspertem w razie wątpliwości.

Gruszki dla psa. Podsumowanie

Psy mogą jeść gruszki i mogą one stanowić zdrowy dodatek do ich diety. Pamiętaj jednak, aby podawać je w umiarkowanych ilościach i zawsze usuwać pestki. Obserwuj swojego psa po podaniu mu nowego pokarmu, aby się upewnić, że nie ma żadnych negatywnych reakcji. Jeśli masz jakiekolwiek pytania lub wątpliwości dotyczące diety pupila, skonsultuj się z weterynarzem.

Gruszki należą do owoców, które są bezpieczne dla psa, jeśli podajesz je z umiarem.
Zarówno jabłka, jak i gruszki są cennym źródłem błonnika. Gruszki dodatkowo uzupełniają zapotrzebowanie czworonoga na magnez i żelazo, są też źródłem witamin A, C, E oraz witamin z grupy B.
Niski indeks glikemiczny tych owoców sprawia, że okazyjnie i w niewielkich ilościach mogą się one znaleźć w diecie psów cierpiących na cukrzycę i tych na diecie.

Sprawdź, jakie owoce dla psa są zdrowe.

10 października, 2023 0 Komentarze

Kot Poradnik

Białe koty. Jak dbać o sierść i zdrowie białych kotów? Praktyczne porady

przez Pets Style 4 października, 2023

Pochodzenie kota domowego wywołuje liczne spory i nie zostało jednoznacznie ustalone. Przez wiele wieków koty uważane były za stworzenia święte. Zwierzęta te stały się nieodłącznym elementem historii świata. Wśród ludzi koty wzbudzają zarówno pozytywne, jak i negatywne uczucia. W Turcji panuje przesąd, że białe koty o oczach w różnych kolorach przynoszą powodzenie właścicielowi. W Wielkiej Brytanii natomiast białe koty przynoszą pecha, podobnie jak mruczki o czarnym umaszczeniu. Koty to fascynujące i tajemnicze zwierzęta, warto więc dowiedzieć się o nich więcej.

Urok i tajemnica białych kotów

Wiele osób zastanawia fakt, skąd biorą się koty o białej sierści. W sierści białych kotów nie znajdziemy żadnego pigmentu (barwnika), odpowiedzialne za to są geny. Prawdziwy kolor białego kota jest ukryty dzięki genowi o nazwie dominant white, który hamuje działanie innych genów. I to za jego sprawą możemy podziwiać białe umaszczenie kotów. Wspominając o białym kolorze kotów, należy pamiętać, że jest to kolor dominującej bieli.

Innym czynnikiem, który powoduje, że kot ma białą sierść, jest gen albinizmu. Występuje on bardzo rzadko. U albinosów całkowicie pozbawionych barwnika oczy wydają się czerwone lub różowe, ponieważ przez tęczówkę prześwitują naczynia krwionośne. Białe umaszczenie u kotów jest dziedziczone niezależnie od płci. Ze związku dwóch białych kotów mogą narodzić się kocięta w innych kolorach. Tylko 5% kociej populacji nosi szlachetny biały kolor.

Czy wiesz, że biały kolor futra to tak naprawdę… brak koloru?

Białe koty w mitologii i kulturze popularnej

W historii najbardziej znane są koty ze starożytnego Egiptu, a szczególnie postać bogini Bastet. Motyw kota występuje również w mitologii germańskiej, gdzie powóz pięknej bogini Frei ciągnęły uskrzydlone białe koty. Najprawdopodobniej były to koty norweskie leśne, pochodzące ze Skandynawii i stanowiące element jej kultury.

Słowianie również nie oparli się urokowi kotów i mieli swojego bożka o imieniu Ovinnik (lub Gumiennik). Jego zadaniem była ochrona zboża, które było niezwykle cennym towarem. Według mitologii słowiańskiej bóstwu temu składano ofiary w postaci dań mącznych.

Z czasem przychylność dla kotów zaczęła ustępować niechęci, a wręcz zaczęto je prześladować. W kotach widziano zło wcielone, a dowodem na szatańskie pochodzenie kota miały być ich świecące w ciemnościach oczy. Kocia samowystarczalność, tajemniczość i zwinność zostały uznane za zło. Niechęć do kotów trwała w Europie do początku XIX wieku, dopiero plaga gryzoni skłoniła ludzi do zmiany nastawienia do tych pięknych zwierząt.

Białe koty stały się inspiracją dla twórców bajek, mangi oraz filmów fabularnych. Można przytoczyć przykład kota Filemona, kota Puszka, kota Artemisa, Hello Kitty czy kota Karrina. W Azji popularne są figurki maneki-neko, które według niektórych mają przynosić szczęście i bogactwo. Kult maneki-neko jest szczególnie popularny w Japonii, gdzie koty te zapraszają do sklepów, restauracji, hoteli, biur czy łaźni.

Pielęgnacja sierści białych kotów – najlepsze praktyki

Czy biały kot wymaga szczególnej opieki? Białe kociaki nie różnią się niczym od innych przedstawicieli kociego świata.

Pamiętaj o szczotkowaniu białych kotów

Zwierzęta te bardzo lubią wyczesywanie, traktują ten zabieg jak głaskanie. Czesanie pobudza krążenie, a także wzmacnia więzi z opiekunem. By usunąć kurz i inne zabrudzenia z sierści, można użyć wilgotnej ściereczki. Polecamy jednak stosowanie specjalistycznych kosmetyków, np. Tauro Pro Line Ultra Natural Care Detangling Leave In Conditioner Spray. Ten naturalny preparat nadaje się do codziennej pielęgnacji kotów i wyczesywania sierści o różnej strukturze. Kosmetyk nie narusza naturalnej flory bakteryjnej skóry. Pomaga w usuwaniu kołtunów z sierści oraz zabezpiecza przed ich ponownym powstawaniem.

Kiedy należy czesać koty?

Koty należy czesać wtedy, kiedy zauważymy, że ich szata wymaga naszej interwencji, czasem są to dwa dni, a czasem kilka. Wszystko zależy od ilości podszestka u naszego podopiecznego oraz długości jego sierści. Musimy pamiętać, że sierść jest największą ozdobą kota oraz pełni funkcję ochronną. Do wyczesania kota będą potrzebne:

miękka szczotka pudlówka,
grzebień,
szczotka z metalowymi pinami do wyczesywania sierści.

Kocie oczy i ich pielęgnacja

Koty wymagają regularnych kontroli okolic oczu, należy usuwać ropne zgrubienia nagromadzone w ich narożnikach. Do zabiegu można użyć gazika nasączonego przegotowaną wodą, solą fizjologiczną lub specjalnym preparatem zakupionym u weterynarza.

Czy kotom trzeba czyścić uszy?

Kolejnym krokiem w pielęgnacji kota jest czyszczenie uszu, w których występuje wydzielina pełniąca funkcję ochronną. Czy wiesz, że koty samodzielnie oczyszczają sobie uszy, trzepiąc głową. Jednak gdy w uszach występuje stan zapalny, proces ten może być zaburzony. W takiej sytuacji należy użyć specjalnego preparatu do czyszczenia uszu. Podczas pielęgnacji kota nie zapominajmy o przycinaniu pazurków oraz czyszczeniu zębów.

Zdrowie białych kotów – na co zwracać uwagę

Czy białe koty chorują częściej niż kolorowe? Można stwierdzić, że białe koty nie chorują częściej niż inne osobniki tego gatunku. Dość częsta wśród białych kotów jest wrodzona głuchota. Osobniki o białym umaszczeniu i niebieskich oczach są predysponowane do wrodzonych wad słuchu. Takie wady można stwierdzić tylko podczas badania u weterynarza.

Białe koty są mniej odporne na niskie temperatury.

Faktem jest, że białe koty są mniej odporne na niskie temperatury. Mało osób wie, że białe koty podatne są na nowotwory skóry. Choroba najczęściej rozwija się w obrębie małżowin usznych. Główną przyczyną tej przypadłości jest brak pigmentu, który chroni przed szkodliwym działaniem promieni UV.

Czy białe koty są głuche?

Czy wiesz, że badania naukowe dowodzą, że białe koty o niebieskich oczach mają większe predyspozycje do problemów ze słuchem i czasem rodzą się głuche?

Poznaj rasy kotów o białym umaszczeniu – białe koty

W białym umaszczeniu występuje kilka kocich ras.

Kot perski

Biała odmiana kota perskiego jest uznawana za najpiękniejszą z ras. Rasa ta ma piękną długą i jedwabistą sierść o śnieżnobiałej barwie, wymagającą regularnej pielęgnacji. Biały kot perski był zwycięzcą pierwszej w historii wystawy kotów, która odbyła się w Londynie w 1871 roku.

Maine coon

Maine coon to olbrzymi kot o dostojnym wyglądzie, pochodzący z Kanady. Jego waga może dochodzić do 10 kg. Koty te należą do typu orientalnego. Srogi klimat, w jakim bytowały, ukształtował ich odporność.

Foreign white

Foreign white to wyhodowana w Stanach Zjednoczonych rasa, która jako jedyna z białych ras nie jest obciążona głuchotą. Umaszczenie tych kotów uwarunkowane jest genem albinizmu. Foreign white należy do grupy ras krótkowłosych orientalnych, które pochodzą od kotów syjamskich. Rasa nie posiada żadnych znaczeń na ciele.

Khao manee

Białym umaszczeniem charakteryzuje się tajska rasa kotów khao manee, po tajsku jej nazwa oznacza „biały klejnot”. Khao manee mogą mieć niebieskie lub złociste oczy, spotykane są też zwierzęta o mieszanym kolorze oczu. Koty te są dobrze umięśnione, mają średniej długości ciała i są niezwykle eleganckie.

Angora turecka

Turecka angora to rasa, której klasyczne umaszczenie stanowi biel, choć koty te występują też w całej palecie barw. Przedstawiciele tej rasy charakteryzują się elegancką sylwetką, długą i półdługą lekką i jedwabistą sierścią. Rasa ta jest żywiołowa, sprawna ruchowo, ciekawska, bardzo inteligentna i skora do zabaw.

Turecki van

W Turcji powstała kolejna z białych kocich ras, a mianowicie turecki van – jego sierść jest półdługa, w większości biała, a pigment występuje we włosach na ogonie oraz na głowie (kolorowe znaczenia występują na powierzchni nie większej niż 20% ciała). To rasa odważna; kocięta mogą być nieufne wobec ludzi i innych zwierząt. Jako ciekawostkę można dodać, że są świetnymi pływakami.

Kot brytyjski biały

Kot brytyjski biały to kolejny przedstawiciel kociej arystokracji. Występuje w odmianach krótko- i długowłosej. Ta rasa sprawia wrażenie muskularnej, ma szeroki pyszczek, drobne uszy i głęboki kolor tęczówek. Koty tej rasy są przyjacielskie i przywiązane do właściciela, bardzo lubią głaskanie, są niezwykle spokojne.

Kot norweski leśny

Kot norweski leśny to półdługowłosa rasa ze Skandynawii. Są to zwierzęta bardzo sprawne, przywiązane do człowieka i skore do zabawy. Koty norweskie należą do przedstawicieli dużych ras kotów i przyjmuje się, że dorastają do swoich rozmiarów w wieku trzech–czterech lat, osiągając wysokość 40–45 cm.

Koty syberyjskie

Białe koty syberyjskie to wspaniali, inteligentni przyjaciele, są przywiązane do właściciela, a ich ciekawość świata oraz chęć do zabawy sprawiają, że są wspaniałymi kompanami.

Różnorodność białych kocich piękności zachęca do bliższego poznania ich świata.

Kot europejski

Kot europejski oficjalnie został uznany za rasę przez FIFe (Międzynarodową Federację Felinologiczną) dopiero w 1982 roku. Jest najstarszą odmianą kota domowego w Polsce, żyjącą w miastach i wsiach. Ta naturalna rasa kotów pojawia się już w podaniach z czasów Imperium Rzymskiego. Kolory sierści kota europejskiego zapisane we wzorcu rasy to: białe, czarne, rude, szylkretowe, srebrzyste, dymne. Rasa cechuje się jedwabistą, błyszczącą i ciężką sierścią. Koty europejskie nie są typem rasy przeznaczonym dla alergików.

Jak dbać o białego kota?

Koty poświęcają sporo czasu na higienę futra, która polega na jego wylizywaniu. Podczas tego zabiegu połykają martwe włosy, a te zbijają się w kule włosowe i osadzają w przewodzie pokarmowym. Często są powodem złego samopoczucia, a nawet mogą prowadzić do śmierci zwierzęcia. Dlatego należy pamiętać o regularnym podawaniu zwierzęciu past odkłaczających.

Dbając o naszych kocich przyjaciół, należy pamiętać, że ich zdrowie zależy głównie od prawidłowego żywienia, trzeba więc dobrać prawidłową dietę dostosowaną dla potrzeb kota. Na rynku jest dostępnych sporo karm, ale szczególną uwagę warto zwrócić na karmy przeznaczone dla poszczególnych ras.

Nowością na rynku jest karma Nature’s Protection Superior Care white Cats Grain Free ze śledziem, przeznaczona dla wszystkich dorosłych kotów ras białych i jasnych. Odpowiedni balans wyselekcjonowanych aminokwasów pomaga oczyszczać płyn łzowy oraz ślinę, dzięki czemu na sierści nie pojawiają się brunatne przebarwienia. Zawartość celulozy oraz błonnika pomaga w przemieszczaniu się włosów przez układ trawienny. Firma pomyślała również o zdrowych, funkcjonalnych przysmakach z serii Superior Care – stanowią one doskonałe uzupełnienie diety kotów.

Podsumowanie – rasy białych kotów

W życiu codziennym ważne jest, żeby regularnie dbać o nasze koty. Należy wspomagać ich codzienne zabiegi oczyszczania sierści oraz dbać o ich żywienie. Mruczkowi warto zapewnić wysokiej jakości karmę dostosowaną do potrzeb zwierzęcia, ważny jest dostęp do świeżej wody. Dbając o kocią higienę, należy pamiętać o dobrej jakości żwirku do kuwet. Regularne podawanie preparatów przeciwko pasożytom wewnętrznym i zewnętrznym gwarantuje utrzymanie kotów w zdrowiu. Mówi się, że brudny kot to kot chory – to prawda, o której należy pamiętać.

4 października, 2023 0 Komentarze

Pies Porady

Pies boi się burzy? Jak uspokoić psa podczas burzy?

przez Pets Style 1 października, 2023

Burze mogą poważnie zakłócić psi relaks w letnie dni. Psy nie są w stanie zrozumieć nagłych zmian zachodzących w pogodzie. Rozlegający się wokół huk oraz rozbłyski na niebie są więc dla nich wyjątkowo niepokojące. Co zrobić, gdy pies boi się burzy? Przedstawiamy praktyczne porady na temat łagodzenia lęku przed burzą u psów.

Czemu pies boi się burzy?

Słuch jest jednym z najlepiej rozwiniętych zmysłów u psów. Domowe czworonogi słyszą dźwięki w zakresie 15–40 000 Hz. Czuły słuch pozwala im wykrywać dźwięki nawet z dalekiej odległości. Dodatkowo psy bardzo dobrze radzą sobie również z lokalizowaniem kierunku, z którego dobiegają odgłosy. To właśnie wrodzona wrażliwość na bodźce dźwiękowe leży u podłoża strachu przed burzą u psów. Odgłosy grzmotów są krótkotrwałe, głośne, a na dodatek nie da się zidentyfikować ich źródła. Z tego względu wywołują one u psów naturalną reakcję obronną. U niektórych psów adaptacyjny strach przeradza się jednak w trudny do opanowania lęk. Dlaczego psy boją się burzy? Do głównych przyczyn lęku przed burzą u psów należą:

brak adaptacji do głośnych dźwięków w okresie szczenięctwa,
traumatyczne przeżycia (np. przebywanie w czasie burzy na otwartym terenie),
przewlekły stres utrudniający przystosowanie się do zmian w otoczeniu,
wpływ społeczny (np. strach przed burzą u właścicieli lub innych zwierząt w domu).

Szczególnie podatne na fobię burzową są zwierzęta z natury lękliwe oraz reaktywne.

Pies bojący się burzy często w podobny sposób reaguje również na inne głośne dźwięki(np. wystrzały fajerwerków). Warto jednak wiedzieć, że nie zawsze niespokojne zachowanie psa w czasie burzy jest reakcją na odgłosy grzmotów za oknem. Nawałnice wywołują także zmiany jonowe w atmosferze oraz rozbłyski na niebie. U części psów to właśnie te bodźce, a nie sam huk, są główną przyczyną niepokoju.

Strach przed burzą u psów – jakie są najczęstsze objawy?

Objawy fobii burzowej u psów są częścią behawioralnej odpowiedzi na stres. Związane są więc z pobudzeniem współczulnego układu nerwowego. Ich nasilenie może być jednak różne: od łagodnego niepokoju aż do całkowitej paniki. Po czym możesz poznać, że Twój pies boi się burzy i grzmotów? Oto najczęstsze objawy:

poszukiwanie schronienia,
próby ucieczki,
podążanie za opiekunem,
bieganie,
ziajanie,
lizanie łap,
piszczenie i wycie,
niespokojne chodzenie po domu,
nerwowe rozglądanie się wokół,
niszczenie domowego wyposażenia,
drżenie,
kulenie się,
oblizywanie warg,
ślinienie się,
oddawanie moczu/kału,
taranowanie drzwi, mebli itp.

Często objawy strachu i stresu u psa pojawiają się jeszcze przed nadejściem burzy.

Gdy pies boi się burzy, staje się wrażliwy na zwiastuny nadchodzącej nawałnicy (m.in. opady deszczu, podmuchy wiatru). Nasilenie objawów fobii burzowej u psa zwykle narasta wraz ze wzrostem częstotliwości i siły wyładowań.

Jak uspokoić psa podczas burzy?

Burzowe grzmoty są dla wielu psów źródłem silnego stresu. Psiaki nie wiedzą, co tak naprawdę się dzieje. Skąd bierze się huk i co zwiastuje. Na szczęście właściciele psów nie są bezradni w walce z psim lękiem. Dzięki prostym działaniom można skutecznie pomóc psu bojącemu się burzy. Jak uspokoić psa podczas burzy – oto nasze wskazówki:

Bezpieczna kryjówka

Pies w czasie burzy nie może być wystawiony na bezpośrednie działanie alarmujących bodźców. W żadnym wypadku nie należy pozostawiać psa bojącego się burzy na zewnątrz. Najlepiej umieścić czworonoga na parterze, w cichym i zaciemnionym pomieszczeniu bez okien. Dobrym pomysłem może być także udostępnienie psiakowi garderoby lub łazienki. Jeśli pies boi się burzy i chce pozostać w salonie czy innym pomieszczeniu, warto zasłonić okna żaluzjami lub roletami. Idealną kryjówką psa w czasie burzy może być również osłonięte legowisko w formie norki/budki. Najlepiej umieścić je z dala od drzwi i okien, w miejscu ustronnym i łatwo dostępnym dla czworonoga.

Zabawa i ćwiczenia umysłowe

W trakcie burzy pies nie powinien koncentrować się na dźwiękach dochodzących zza okna. Warto więc zapewnić zwierzakowi angażujące umysł zajęcia. Wydobywanie ukrytych przysmaków z zabawek czy żucie konga pomogą wyciszyć psu emocje. Jeśli pies boi się burzy, można też spróbować przećwiczyć z pupilem proste komendy. Ich wykonywanie odwróci uwagę zwierzaka od źródła lęku. Tego typu działania są jednak pomocne jedynie wtedy, gdy lęk u psa jest niewielki lub umiarkowany. Silnie przestraszone psy nie potrafią bowiem skoncentrować się na zadaniach.

Biały szum

Jeśli pies boi się burzy, warto spróbować zamaskować odgłosy grzmotów. Pomóc może w tym tzw. biały szum. Monotonny dźwięk wydawany np. przez wentylator lub suszarkę świetnie zagłusza hałas i pomoże psu się zrelaksować.

Jak wyciszyć psa podczas burzy? Skuteczne sposoby na stres

Feromony i suplementy na uspokojenie

Do łagodzenia lęku wywołanego burzą u czworonogów można wykorzystać uspokajające feromony D.A.P. Imitują one działanie naturalnych feromonów wydzielanych przez suki zaraz po porodzie. Feromony działają za pośrednictwem narządu lemieszowego, dlatego można stosować je bez obaw niemal u każdego psa. Dostępne są w formie obroży, sprayów i dyfuzorów. Oprócz feromonów działanie uspokajające wykazują również preparaty z walerianą, L-tryptofanem i melisą. Można zakupić je w postaci past czy tabletek. Jeżeli Twój pies boi się burzy, w sezonie burzowym zarówno feromony, jak i ziołowe preparaty powinieneś stosować w sposób ciągły.

Masaż i głaskanie

Dotyk ma niezwykłą moc – wycisza, poprawia nastrój, obniża pobudzenie układu nerwowego. Aby złagodzić lęk u psa bojącego się burzy, warto wykorzystać relaksujący masaż TTouch. Zamiast tej techniki można również spróbować głaskania psa – powolnymi, długimi ruchami.

Ochrona antystatyczna

Jeśli pies boi się burzy, może doświadczać nieprzyjemnych wyładowań elektrostatycznych spowodowanych zmianami jonowymi w atmosferze. Aby ograniczyć nieprzyjemne doznania u pupila, przed nadejściem burzy można spryskać jego sierść preparatem antystatycznym. W takiej sytuacji sprawdzi się też przetarcie szaty zwierzaka szmatką antystatyczną.

W czasie burzy pupilowi trzeba zapewnić bezpieczne schronienie.

Odwrażliwianie na dźwięki – jak zmniejszyć lęk przed burzą u psa?

Co zrobić, jeśli pies boi się burzy? Najskuteczniejszym sposobem na trwałe wyeliminowanie lęku przed burzą u psa jest terapia polegająca na odwrażliwianiu i przeciwwarunkowaniu. Najlepiej przeprowadzić ją w okresie, gdy pupil nie będzie narażony na prawdziwe nawałnice. Terapia polega na odtwarzaniu psu nagrań z odgłosami burzy. Dźwięki te należy prezentować pupilowi, stopniowo zwiększając ich głośność. Trzeba ćwiczyć do czasu, aż pies będzie spokojny podczas słuchania odgłosów burzowych o naturalnej głośności. Za każdym razem, gdy pies spokojnie słucha nagrań, warto także podać mu smakołyk. Pozwoli to stworzyć pozytywne skojarzenia u psa bojącego się burzy.

Podsumowanie

Bojaźliwość psa przed burzą jest dość powszechnym problemem. Oto kilka sposobów, jak pomóc psu, który boi się burzy:

Stwórz bezpieczne miejsce dla psa. W czasie burzy utwórz dla psa bezpieczną przestrzeń, w której będzie mógł się ukryć. Ważne, aby nie zamykać psa w małej przestrzeni, ale jedynie zaoferować mu opcję schronienia w bezpiecznym miejscu.
Pobaw się z psem. W czasie burzy ważne jest, aby psu zapewnić jakieś zajęcie, które pozwoli mu zająć myśli innymi rzeczami. Podczas zabawy z psem, zwracaj uwagę na jego stan emocjonalny.
Włącz muzykę. Możesz włączyć delikatną muzykę lub biały szum, aby zagłuszyć odgłosy burzy. Ważne, aby dźwięki były w tle i nie przyciągały zbytniej uwagi.
Bądź przy psie. W czasie burzy warto pozostać przy psie, aby zapewnić mu poczucie bezpieczeństwa i wsparcia. Możesz przytulić psa lub usiąść obok niego i pozwolić mu poczuć, że nie jest sam.
Podaj psu leki. W przypadkach bardzo silnego lęku, warto skonsultować się z weterynarzem, który może przepisać odpowiednie leki uspokajające. Ważne, aby nie podawać psu leków na własną rękę, ponieważ to może być niebezpieczne.

Należy pamiętać, że każdy pies jest inny i reaguje na burzę w inny sposób. Ważne jest, aby obserwować zachowanie psa i dostosowywać pomysły do jego potrzeb i zachowań.

Przysmaki uspokajające

Jeśli Twój pies boi się burzy, możesz podać zwierzęciu specjalne przysmaki. Najczęściej zawierają one L-tryptofan, walerianę, melisę, L-teaninę. Substancje te zmniejszają pobudliwość układu nerwowego, poprawiają nastrój i obniżają poziom lęku. Oto polecane przez nas przysmaki:

Brit Dental Stick Calm with Hemp & Motherwort – to bogaty w dodatki funkcjonalne przysmak dentystyczny. W swoim składzie zawiera SHMP (heksametafosforan sodu) dla zdrowia zębów oraz składniki wspierające walkę ze stresem, jak konopie, L-tryptofan i serdecznik. Wszystko uzupełnione o odświeżającą oddech miętę.

Brit Vitamins Calm – specjalna kompozycja składników (m.in. L-tryptofanu, witaminy B6, kozłka lekarskiego, rumianku) o działaniu uspokajającym i redukującym napięcie emocjonalne. Produkt suplementacyjny wskazany do stosowania w okresach wzmożonego stresu.

Carnilove Semi-Moist Snack Trout Enriched with Drill – przeznaczony dla psów przysmak w postaci smakowitych miękkich ciasteczek. W składzie znajduje się aromatyczny pstrąg oraz koperek, którego zadaniem jest polepszenie psiego nastroju. Przysmak uzupełnienia codzienną dietę psa o dodatkową porcję wysokiej jakości białka i idealnie nadaje się do nagradzania pupila.

Nature’s Protection Comfort Calm Poultry – to przysmak przeznaczony dla dorosłych psów potrzebujących wzmocnienia układu odpornościowego oraz wsparcia w walce ze stresem i niepokojem. W składzie znajduje się melisa, która zmniejsza stres i wspomaga prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego, a także cynk i polifenole, które chronią komórki przed szkodliwym wpływem środowiska.

Zapamiętaj!

Lęk przed burzą to częsty problem u psów ze względu na ich wrażliwość na dźwięki.
Niektóre psy boją się burzy nie tylko z powodu hałasu, ale również zmian elektrostatycznych lub rozbłysków na niebie.
W czasie burzy pupilowi trzeba zapewnić bezpieczne schronienie.
W uspokojeniu psa podczas burzy pomagają feromony i środki ziołowe.
Do trwałego wyeliminowania lęku przed burzą u psa niezbędna jest zwykle terapia behawioralna.

1 października, 2023 0 Komentarze

Ciekawostki o kotach Kot

Sztuczki dla kota? Jak nauczyć kota sztuczek?

przez redakcja 30 września, 2023

Kiedy słyszymy „sztuczki dla zwierząt”, większość z nas od razu myśli o psach. Jednak koty, te niezależne i tajemnicze stworzenia, także mogą być doskonałymi uczniami! Uczenie kota sztuczek nie tylko zapewni mu dodatkową stymulację umysłową i fizyczną, ale także wzmocni Waszą wzajemną więź. W poniższym artykule przedstawimy kilka podstawowych sztuczek dla kota, które z pewnością zachwycą każdego, kto zobaczy Twojego mruczka w akcji.

Czy da się nauczyć kota sztuczek?

Tak, można nauczyć kota sztuczek! W rzeczywistości koty mogą być równie zdolne do uczenia się nowych umiejętności jak psy, chociaż ich motywacja i styl uczenia się mogą być nieco inne.

Aby skutecznie nauczyć kota sztuczek, warto pamiętać o kilku ważnych zasadach:

pozytywne wzmocnienie,
krótkie sesje,
cierpliwość,
konsekwencja,
unikanie karania,
rutyna.

Chociaż nie wszystkie koty będą chciały (lub będą w stanie) nauczyć się wielu sztuczek, większość z nich dzięki odpowiednim treningom oraz motywacji jest zdolna do przyswojenia podstawowych komend i umiejętności.

Jak w 10 krokach nauczyć kota sztuczek

Nauczenie kota sztuczek wymaga cierpliwości, konsekwencji i pozytywnego wzmocnienia. Oto kilka kroków, które możesz podjąć, aby nauczyć swojego kota sztuczek:

Wybierz odpowiednią sztuczkę. Zastanów się, jaka sztuczka będzie odpowiednia dla Twojego kota. Może to być dawanie łapki, siadanie na komendę, skakanie przez obręcz itp.
Zapewnij nagrody. Koty reagują bardzo dobrze na pozytywne wzmocnienie, więc przygotuj nagrody. Najlepsze są smaczki dla kotów lub kawałki smakowitej przekąski.
Bądź cierpliwy. Koty mają własne tempo uczenia się. Niektóre mogą szybko przyswoić sztuczki, podczas gdy inne będą potrzebować więcej czasu.
Zaczynaj od prostych komend. Prostsze polecenia, takie jak „siad”, są łatwiejsze do nauczenia niż bardziej skomplikowane sztuczki.
Powtarzaj ćwiczenia. Koty uczą się przez powtarzanie, więc regularne ćwiczenie jest kluczem do sukcesu.
Używaj wskazówek wizualnych i słownych. Koty reagują zarówno na gesty, jak i komendy głosowe. Pamiętaj, aby używać tych samych komend i gestów za każdym razem.
Krótkie sesje treningowe. Koty mają krótki czas koncentracji, więc lepiej przeprowadzać kilka krótkich sesji treningowych niż jedną długą.
Unikaj karania. Karanie kota za nieprawidłowe wykonanie sztuczki jest nieskuteczne i może sprawić, że kot będzie bał się ćwiczeń. Skup się na pozytywnym wzmocnieniu.
Bądź konsekwentny. Jeśli decydujesz się nauczyć kota konkretnej komendy lub gestu dla danej sztuczki, zawsze używaj tego samego polecenia lub gestu.
Zachęcaj i chwal. Gdy kot wykonuje sztuczkę poprawnie, natychmiast nagrodź go smakołykiem i pochwal głośnym, radosnym głosem.

Pamiętaj, że każdy kot jest inny. Niektóre koty mogą być bardziej otwarte na naukę sztuczek niż inne. Kluczem jest cierpliwość, konsekwencja i pozytywne wzmocnienie.

Czego możesz nauczyć kota? Komendy dla kota

Koty, mimo że są znane z pewnej niezależności, można nauczyć wielu umiejętności i sztuczek, pod warunkiem że używamy odpowiednich metod motywacyjnych. Oto lista komend i umiejętności, których można nauczyć kota:

Podstawowe komendy dla kota:

siad: zachęć kota do siadania, podnosząc smakołyk nad jego głową;
leż: prowadź głowę kota za smakołykiem w dół, aby się położył;
daj łapkę: naucz kota podawania łapki na komendę;
obróć się: zachęć kota do obrotu za smakołykiem.

Użyteczne umiejętności:

używanie drapaka: można nauczyć kota, by drapał wyłącznie wyznaczone miejsce, na przykład drapak;
przyjście na zawołanie: tak jak psy, koty mogą nauczyć się przychodzić, gdy je wezwiesz;
przenoszenie przedmiotów: niektóre koty mogą nauczyć się przynoszenia (aportowania) przedmiotów;
korzystanie z kuwety: dla wielu to oczywistość, ale ważne jest, aby nauczyć kocięta korzystania z kuwety.

Sztuczka dla kota nr 1 – obrót wokół własnej osi

Cel: Nauczenie kota obracania się wokół własnej osi na komendę.

Krótki opis:

Przyciągnij uwagę kota smakołykiem trzymanym w ręce.
Używając smakołyka, prowadź kota w kółko wokół jego własnej osi.
Gdy kot zrobi pełny obrót, wypowiedz komendę, np. „obrót”, i od razu daj mu smakołyk jako nagrodę.
Powtarzaj w krótkich sesjach, zachęcając kota do coraz szybszego obracania się na komendę.

Pamiętaj o pozytywnym nastawieniu i nagradzaniu kota za każdym razem, gdy poprawnie wykona polecenie. Ostatecznym celem jest to, aby kot obracał się na komendę, nawet bez prowadzenia go smakołykiem.

Sztuczka dla kota nr 2 – skakanie na przedmiot

Cel: Nauczenie kota skakania na wyższy przedmiot lub przez przeszkodę na komendę.

Krótki opis:

Znajdź stabilny przedmiot, na który kot może skoczyć, np. stołek lub niską półkę.
Przyciągnij uwagę kota, trzymając smakołyk w ręce.
Przesuń smakołyk nad wybrany przedmiot, zachęcając kota do skoku i używając polecenia „skacz”.
Gdy kot skoczy na przedmiot, od razu daj mu smakołyk jako nagrodę.
Powtarzaj w krótkich sesjach, stopniowo zwiększając wysokość przedmiotu lub przeszkody.

Ważne jest, aby zawsze upewnić się, że przedmiot, na który kot ma skoczyć, jest stabilny i bezpieczny. Pamiętaj też, aby dostosować wysokość skoku do wieku i kondycji fizycznej Twojego kota. Niektóre koty mają bardziej rozwinięte zdolności akrobatyczne niż inne, więc ważne jest, aby nie zmuszać kota do skakania, jeśli nie czuje się komfortowo.

Sztuczka dla kota nr 3 – przechodzenie przez tunel

Cel: Nauczenie kota przechodzenia przez tunel na komendę.

Krótki opis:

Przygotuj tunel dla kota (można zakupić w sklepie zoologicznym lub zrobić samodzielnie z kartonu).
Zainteresuj kota tunelem, układając smakołyki wewnątrz lub używając zabawki.
Gdy kot zacznie wchodzić do tunelu, powiedz komendę „przez tunel”.
Nagrodź kota smakołykiem lub chwilą zabawy, gdy przejdzie przez cały tunel.
Powtarzaj w krótkich sesjach, zachęcając kota do przechodzenia przez tunel na samą komendę.

Ta sztuczka jest nie tylko zabawna, ale również stymulująca dla kota, ponieważ angażuje jego naturalną ciekawość i miłość do ukrywania się w zakamarkach. Po pewnym czasie możesz nawet zwiększyć trudność, dodając dłuższy tunel lub ustawiając kilka tuneli jeden za drugim.

Sztuczka dla kota nr 4 – przynoszenie przedmiotu

Cel: Nauczenie kota przynoszenia przedmiotu na polecenie.

Krótki opis:

Znajdź ulubioną zabawkę kota, która jest łatwa do przenoszenia w pysku.
Rzuć zabawkę na niewielką odległość i zaczekaj, aż kot ją chwyci.
Gdy kot ma zabawkę w pysku, zachęć go do powrotu do Ciebie, wzywając go i pokazując smakołyk.
Gdy kot wróci do Ciebie z zabawką, powiedz komendę „przynieś”, daj mu smakołyk i pochwal.
Powtarzaj w krótkich sesjach, stopniowo zwiększając odległość rzutu zabawką.

Chociaż przynoszenie jest zachowaniem częściej kojarzonym z psami, wiele kotów również czerpie przyjemność z aportowania, zwłaszcza jeśli zostało wprowadzone jako forma zabawy. Pamiętaj, by być cierpliwym i konsekwentnym w treningu.

Sztuczka dla kota nr 5 – stawanie na dwóch łapkach

Cel: Nauczenie kota stania na tylnych łapkach na komendę.

Krótki opis:

Przyciągnij uwagę kota, trzymając smakołyk w ręce.
Podnieś smakołyk powoli nad głową kota, zachęcając go do podniesienia się na tylne łapy.
Gdy kot stanie na dwóch łapkach, powiedz komendę „stań” i od razu daj mu smakołyk jako nagrodę.
Powtarzaj w krótkich sesjach, zachęcając kota do stania na komendę przez coraz dłuższy czas.

Kluczem do sukcesu jest wybór odpowiedniego momentu do nagrodzenia i upewnienie się, że kot czuje się bezpiecznie podczas wykonywania sztuczki. Nie należy zmuszać kota do stania, jeśli wydaje się on niespokojny lub nerwowy.

Sztuczka dla kota nr 6 – przybijanie piątki (Jak nauczyć kota podawania łapki?)

Cel: Nauczenie kota podawania łapki/ przybijania piątki

Krótki opis:

Przyciągnij uwagę kota, trzymając smakołyk w ręce.
Zamknij dłoń ze smakołykiem i przytrzymaj ją tuż nad łapką kota.
Gdy kot podniesie łapkę, aby dotknąć Twojej dłoni, powiedz komendę „piątka”.
Otwórz dłoń i od razu daj kotu smakołyk jako nagrodę.
Powtarzaj w krótkich sesjach, dopóki kot nie zacznie podawać łapki na samą komendę.

Z czasem możesz nauczyć kota podawania łapki w bardziej pionowej pozycji. Jest to świetny sposób na interakcję z Twoim kotem i może robić wrażenie na gościach!

Sztuczka dla kota nr 7 – przechodzenie przez obręcz

Cel: Nauczenie kota przechodzenia przez obręcz (lub małe hula-hoop) na Twoją komendę.

Krótki opis:

Przygotuj obręcz – może to być małe hula-hoop lub coś podobnego.
Pokaż kotu smakołyk i przyciągnij nim jego uwagę.
Trzymając smakołyk, prowadź kota przez obręcz (początkowo trzymaj ją nisko, prawie dotykając podłogi).
Gdy kot przejdzie przez obręcz, powiedz komendę „przez obręcz” i od razu daj mu smakołyk jako nagrodę.
Powtarzaj w krótkich sesjach, stopniowo podnosząc obręcz.

Kiedy kot będzie pewnie przechodził przez trzymaną nisko obręcz, możesz zacząć ją podnosić, ucząc kota skakania przez nią. Pamiętaj, by zachować ostrożność i upewnić się, że kot ma miękkie miejsce do lądowania.

Sztuczka dla kota nr 8 – dotykanie nosem

Cel: Nauczenie kota dotykania nosem Twojego palca (lub przedmiotu) na komendę.

Krótki opis:

Przyciągnij uwagę kota, trzymając smakołyk w ręce.
Zamknij dłoń ze smakołykiem i wystaw palec wskazujący, przybliżając go do nosa kota.
Kiedy kot zbliży się, aby powąchać Twój palec, powiedz komendę „dotknij nosa”.
Gdy kot dotknie Twojego palca nosem, natychmiast otwórz dłoń i daj mu smakołyk jako nagrodę.
Powtarzaj w krótkich sesjach, aż kot będzie konsekwentnie dotykał Twojego palca na komendę.

Ten trik jest świetnym początkiem do nauki bardziej zaawansowanych sztuczek i może być używany jako bodziec, aby kierować uwagę kota w innych ćwiczeniach. Jest to także prosty sposób na interakcję z kotem, który może być wykorzystany do wzmocnienia Waszej więzi.

Po co uczyć kota?

Uczenie kota różnych umiejętności czy sztuczek może przynieść wiele korzyści zarówno dla kota, jak i dla właściciela. Oto kilka powodów, dla których warto uczyć kota:

Wzmocnienie więzi między kotem a właścicielem: regularny trening z wykorzystaniem pozytywnego wzmocnienia może poprawić relację między kotem a człowiekiem, budując zaufanie i wzajemne zrozumienie.
Stymulacja umysłowa: koty są inteligentnymi zwierzętami, które mogą się nudzić, jeśli nie są wystarczająco angażowane umysłowo. Uczenie ich nowych umiejętności czy sztuczek może być doskonałym sposobem na zapewnienie im mentalnej stymulacji.
Poprawa zachowania: uczenie kota, jak prawidłowo zachowywać się w różnych sytuacjach (np. podczas obcinania pazurków czy przebywania w transporterze), może znacznie ułatwić codzienne czynności i zmniejszyć stres związany z nimi.
Bezpieczeństwo: nauczenie kota podstawowych komend, takich jak „stop” czy „przyjdź”, może okazać się przydatne w sytuacjach, które wymagają szybkiej reakcji, aby zapewnić kotu bezpieczeństwo.
Aktywność fizyczna: niektóre sztuczki, takie jak skakanie przez obręcz, mogą być doskonałym sposobem na zapewnienie kotu aktywności fizycznej, co jest szczególnie ważne dla mruczków, które spędzają cały czas wewnątrz domu.
Zabawa: wiele kotów cieszy nauka nowych rzeczy, zwłaszcza jeśli są nagradzane smakołykami czy głaskaniem. Dla właścicieli również jest to przyjemny sposób na spędzanie czasu z kotem.
Edukacja: uczenie kota może być też świetnym sposobem na edukację innych ludzi, zwłaszcza dzieci, że koty nie są jedynie samotnymi i niezależnymi zwierzętami, ale mogą być również inteligentne, uczuciowe i chętne do współpracy.
Zmniejszenie problemów behawioralnych: większa aktywność umysłowa mruczka często prowadzi do zmniejszenia liczby problemów behawioralnych, takich jak drapanie mebli, agresja czy nadmierne miauczenie.

Podsumowując, uczenie kota może przynieść wiele korzyści zarówno dla zwierzaka, jak i dla właściciela. Jest to inwestycja w zdrowie, szczęście i dobrostan kota oraz w harmonijną koegzystencję z nim w domu.

Czy za pomocą klikera mogę nauczyć kota sztuczek?

Tak, za pomocą klikera możesz nauczyć kota sztuczek! Kliker to narzędzie wykorzystywane w metodzie treningowej bazującej na pozytywnym wzmacnianiu. Kiedy zwierzę wykonuje pożądane zachowanie, emitujesz dźwięk klikera, a następnie nagradzasz kota smakołykiem lub inną nagrodą. Dzięki temu kot kojarzy dźwięk klikera z pozytywnym doświadczeniem i chętniej powtarza pożądane zachowania.

Oto kilka kroków, które można podjąć, aby nauczyć kota sztuczek przy użyciu klikera:

Dźwięk klikera: zanim zaczniesz trening, musisz nauczyć kota kojarzyć dźwięk klikera z nagrodą. Po prostu kliknij klikerem i od razu daj kotu smakołyk. Powtarzaj to kilka razy, aż zauważysz, że kot reaguje na dźwięk klikera, spodziewając się smakołyka.
Wybierz prostą sztuczkę: zacznij od czegoś prostego, na przykład od komendy „siad”.
Krok po kroku: zachęć kota do wykonania pożądanego zachowania. Możesz na przykład delikatnie nacisnąć na jego tyłek lub użyć smakołyku, aby zachęcić go do siadania. Gdy kot usiądzie, kliknij klikerem i od razu daj smakołyk.
Powtarzaj: kontynuuj trening w krótkich sesjach, pamiętając o pozytywnym wzmacnianiu.
Dodawanie komendy głosowej: gdy kot zacznie konsekwentnie wykonywać pożądane zachowanie po usłyszeniu klikera, możesz dodać komendę głosową, taką jak „siad”. Wypowiadaj komendę przed zachęceniem kota do wykonania sztuczki, a następnie użyj klikera i nagrodź kota, gdy wykona polecenie.
Rozszerzanie repertuaru: po opanowaniu jednej sztuczki możesz wprowadzić kolejne, zawsze korzystając z metody klikera.

Klikerowy trening kota to świetny sposób na wzmocnienie więzi z pupilem przy jednoczesnym stymulowaniu jego umysłu. Pamiętaj jednak, że cierpliwość jest kluczem – nie każdy kot uczy się sztuczek w tym samym tempie, więc ważne jest, aby dostosować treningi do indywidualnych potrzeb kota.

Nagrody za kocie sztuczki

Nagrody dla kota mogą być nie tylko smakowite, ale i zdrowe. Dobre przykłady to:

Brit Care Snack Functional – funkcyjne, bezzbożowe smakołyki dla kotów mające formę półmiękkich kąsków w różnych kształtach. Smaczki możesz dobrać tak, by wspierać zdrowie jamy ustnej, poprawiać stan sierści lub wspomagać walkę kota ze stresem. Dostępne są w wygodnym opakowaniu z zamknięciem strunowym.

Brit Care Snack Superfruits –chrupiące przysmaki dla kotów zamknięte w wygodnej puszce. Smakołyki występują w szerokiej gamie smaków, by każdy opiekun znalazł coś dla swojego pupila. Opakowanie z możliwością wielokrotnego zamykania i otwierania pozwala dłużej zachować świeżość i chrupkość smaczków.

Animonda Carny Creamy Adult – kremowy przysmak w małej saszetce. Smakołyk nadaje się do zlizywania, pysznie smakuje i uzupełnia dietę kota w niezbędną mu taurynę. Wszystko bez dodatku sztucznych konserwantów, soi czy cukru. Dostępne są dwa smaki: kurczak oraz łosoś. Jedno opakowanie zawiera aż sześć pojedynczych porcji.

Czego możesz nauczyć swojego kota? Podsumowanie

Warto pamiętać, że każdy kot jest inny – niektóre sztuczki mogą być dla niego łatwiejsze, a inne trudniejsze. Kluczem jest cierpliwość, konsekwencja i pozytywne wzmacnianie. Wspólne ćwiczenia to nie tylko okazja do nauki, ale przede wszystkim świetna zabawa i sposobność do pogłębienia relacji z czworonożnym przyjacielem.

Trenuj z kotem tylko wtedy, gdy oboje macie na to chęć i dobry humor.
Tresura kota jest zazwyczaj trudniejsza i wymaga więcej czasu i poświęcenia niż w przypadku psa, ale korzystając z odpowiednich narzędzi, możesz nauczyć swojego mruczka kilku sztuczek.
Nagradzaj kota pysznymi przysmakami i chwal poprawne wykonywanie ćwiczenia.

Sprawdź, jakie są najlepsze zabawki dla kota i jak bawić się z kotem?

30 września, 2023 0 Komentarze

Pies Sport i szkolenie

Jak skutecznie wytresować psa. Kompletny przewodnik od szczeniaka do dorosłego psa

przez redakcja 29 września, 2023

Tresowanie psa jest niewątpliwie sporym wyzwaniem, ale z odpowiednią wiedzą i poświęceniem każdy właściciel może tego dokonać. Niezależnie od wieku Twojego psa, wszechstronna tresura jest konieczna dla jego zdrowia i dobrobytu. W tym poradniku dowiesz się, jak wytresować psa, zaczynając od młodego szczenięcia aż do dorosłego psa.

Dlaczego tresura psa jest tak ważna?

Tresura psa jest kluczowym elementem dbania o dobrostan naszego pupila. Dobrze wytrenowany pies jest bezpieczny, szczęśliwy i dobrze zintegrowany z rodziną. Tresura nie tylko pomaga psu zrozumieć, czego oczekujemy od niego, ale też pomaga budować silną więź między właścicielem a psem.

Dodatkowo tresowanie psa jest niezbędne dla jego bezpieczeństwa. Zwierzę, które reaguje na podstawowe komendy, takie jak “zostań”, “siad” czy “do mnie”, jest łatwiejsze do kontroli i jest mniej narażone na niebezpieczne sytuacje, na przykład podczas spacerów.

Początki tresury – jak wytresować szczeniaka?

Pierwsze dni w nowym domu

Proces adaptacji szczeniaka do nowego domu może potrwać od kilku dni do kilku tygodni. Zrozumienie, że jest to dla szczenięcia stresujący czas, jest kluczowe w procesie tresury. Zapewniając mu ciepło, miłość i konsekwencję, pomagamy mu przyzwyczaić się do nowego otoczenia.

Pierwsze kroki w tresurze szczeniaka powinny skupić się na prostych komendach, takich jak “siad”, “leżeć” i “do mnie”. Pamiętaj, że proces ten wymaga cierpliwości i konsekwencji.

Podstawowe komendy dla szczeniaka

Nauczanie szczeniaka podstawowych komend jest fundamentem do dalszej tresury. Zacznij od “siad”, “leżeć” i “do mnie”. Wykorzystaj smakołyki jako nagrodę, pamiętając o umiarkowaniu, aby nie prowadzić do otyłości psa.

Kiedy Twój szczeniak opanuje te podstawowe komendy, możesz go nauczyć kolejnych, takich jak “stój”, “zostań” czy “łap”. Pamiętaj, by zawsze pozytywnie wzmacniać każdą udaną próbę.

Ważne jest tutaj konsekwencja – jeżeli pozwolisz psu złamać zasadę, nie nauczy się, że musi przestrzegać komend.

Tresowanie dorosłego psa – to nigdy nie jest za późno!

Jak poprawić już wyrobione nawyki?

Tresowanie dorosłego psa może być trudniejsze ze względu na utarte nawyki, ale to nie znaczy, że jest niemożliwe. Najważniejsza jest konsekwencja i cierpliwość. Upewnij się, że twój pies rozumie co od niego oczekujesz, zawsze nagradzaj za dobre zachowanie.

Jeżeli pies już nauczył się złych nawyków, podejdź do problemu systematycznie. Zidentyfikuj czynniki, które prowadzą do niepożądanego zachowania i spróbuj je niwelować.

Zawsze pamiętaj, że bycie konsekwentnym i cierpliwym – to klucz do skutecznej tresury.

Zaawansowane komendy i triki

Po nauczeniu psa podstawowych komend, możesz spróbować nauczyć go bardziej zaawansowanych punktów na liście posłuszeństwa oraz różnych sztuczek. Przykłady to “daj łapę”, “aport”, “kręć się” czy “skacz”.

Pamiętaj, że pies jest szczęśliwy ucząc się nowych rzeczy, więc pomyśl o tresurze jako o zabawie, a nie jako o pracy. Zostaniesz wynagrodzony szczęśliwym, zdrowym i zadowolonym psem.

Zawsze bądź cierpliwy i konsekwentny. Pies to nie człowiek, nie potrafi myśleć tak jak my. Musisz mu jasno pokazać, co chcesz, żeby zrozumiał.

Najczęstsze błędy w tresowaniu psa – jak ich unikać?

Jednym z najczęstszych błędów jest brak konsekwencji. Jeżeli raz na jakiś czas pozwalamy psu złamać zasadę, nigdy nie nauczy się je przestrzegać.

Drugim błędem jest karanie psa za złe zachowanie zamiast nagradzania za dobre. Pies nie zrozumie, dlaczego jest karany, ale na pewno zrozumie, że za dobre zachowanie dostaje nagrodę.

Trzecim błędem jest zbyt duże tempo. Proces tresury to nie sprint, to maraton. Każdy pies jest inny i niektóre potrzebują więcej czasu na naukę.

Pomoce i akcesoria do tresury – co warto mieć pod ręką?

Do podstawowych akcesoriów należy smycz, obroża i clicker. Smakołyki są również nieodłącznym elementem procesu szkolenia, jednak pamiętaj o umiarkowaniu.

Inne przydatne akcesoria to na przykład szelki, zabawki edukacyjne czy specjalne maty do nauki chodzenia na smyczy. Wszystko zależy od Twojego indywidualnego podejścia do szkolenia i preferencji psa.

Podsumowanie

Pamiętaj, że tresowanie psa to nie tylko serie komend, to proces budowania relacji z naszym pupilem. Kluczem do sukcesu jest cierpliwość, konsekwencja i nagradzanie psa za dobre zachowanie. Pamiętaj, że każdy pies jest inny i potrzebuje indywidualnego podejścia.

29 września, 2023 0 Komentarze

Kot Poradnik

Jak oswoić kota z nowym domem. Przewodnik krok po kroku

przez redakcja 26 września, 2023

Zastanawiasz się, jak oswoić kota z nowym otoczeniem? Przeprowadzka to duże wyzwanie nie tylko dla nas, ale także dla naszych zwierząt. Dlatego warto znać kilka trików, które pomogą naszemu kotu zaaklimatyzować się w nowym miejscu. Zapraszamy do lektury!

Dlaczego oswojenie kota w nowym domu jest takie ważne?

Przeprowadzka to duże wyzwanie dla każdego zwierzęcia, ale dla kotów – które są istotami terytorialnymi – może to być szczególnie stresujące wydarzenie. Nowe otoczenie, obce zapachy i dźwięki mogą wywołać u kota lęk i niepokój. Właśnie dlatego aklimatyzacja jest kluczowa – to, jak należy oswoić kota w nowym domu to kwestia zachowania jego komfortu i dobrego samopoczucia.

Koty potrzebują czasu, aby przystosować się do nowego otoczenia. Szybka aklimatyzacja może pomóc im czuć się bezpiecznie, co z kolei korzystnie wpłynie na ich zdrowie i zachowanie. Wiedza o tym, jak oswoić małego kotka albo dorosłe zwierzę, jest więc niezbędna dla każdego opiekuna.

Przygotowanie nowego otoczenia dla kota

Wybór odpowiedniego miejsca dla kuwety i misek

Kiedy zastanawiamy się jak oswoić kota z nowym otoczeniem, kluczowe jest odpowiednie ustawienie kuwety i misek. Tak, aby były w zacisznym, ale łatwo dostępnym miejscu. Nie możemy stawiać kuwety w pobliżu misek z jedzeniem – koty są czyste i mogą odmówić jedzenia blisko “toalety”.

Drugim ważnym aspektem jest umieszczenie akcesoriów w miejscu, gdzie kot będzie czuł się bezpieczny. Czyli z dala od drzwi, okien i miejsca, które są szczególnie hałaśliwe. Zastosowanie się do tych wytycznych zwiększy prawdopodobieństwo, że zwierzę szybko zaakceptuje nowe miejsce.

Stworzenie bezpiecznego kącika dla kota

Wytwarzając nowe otoczenie dla naszego pupila, powinniśmy zapewnić mu bezpieczny kącik, gdzie będzie mógł odpocząć i schować się, jeżeli poczuje lęk. Sucha, ciepła komoda, karton, nawet nasze łóżko – wszystko, co sprawi, że kot poczuje się bezpieczny, jest dobre.

Do procesu adaptacji niezwykle ważne są także odpowiednie zabawki i drapaki. W nowym miejscu, które jeszcze nie do końca jest dla kota domem, powinny się znajdować elementy, które kojarzą mu się z bezpieczeństwem i przyjemnością. To szybko przyspieszy proces aklimatyzacji.

Pierwsze dni kota w nowym domu

Jak zachować spokój i cierpliwość?

Pierwsze dni kota w nowym domu mogą nie być łatwe – dla nas też. Dlatego tak ważne jest, abyśmy zachowali spokój i dali naszemu zwierzakowi czas na zaaklimatyzowanie się. Bez względu na to, czy zastanawiamy się jak oswoić kota który się boi, czy jak oswoić kota z podwórka – spokój i cierpliwość są kluczowe.

Jak to zrobić? Spędzać rodzinnie czas z kotem, pozwolić mu się przystosować do naszej obecności i dać mu znać, że jesteśmy tu, żeby mu pomóc. To ważne dla budowania zaufania i poczucia bezpieczeństwa.

Interakcje z innymi domownikami i zwierzętami

Wprowadzanie kota do nowego otoczenia z innymi zwierzętami wymaga cierpliwości. Ważne jest, aby kontrolować te interakcje i upewnić się, że są pozytywne. Jeżeli nasze stare zwierzęta wydają się agresywne albo przestraszone, powinniśmy te interakcje zminimalizować albo przeprowadzać je pod naszym nadzorem.

W każdym momencie musimy być gotowi interweniować, aby uniknąć konfliktów. Gdy proces wprowadzania kota do rodziny będzie przebiegał spokojnie i stopniowo, unikniemy niepotrzebnego stresu i zapewnimy kotu poczucie bezpieczeństwa.

Budowanie więzi z kotem w nowym otoczeniu

Więź z kotem możemy budować na wiele sposobów, ale jednym z najważniejszych jest wspólne spędzanie czasu i zabawa. Ta aktywność korzystnie wpływa na naszą relację z kotem i pomaga mu przystosować się do nowego otoczenia.

Pierwsze znaki akceptacji nowego otoczenia przez kota to zazwyczaj większa aktywność, brak strachu przed nowym terenem oraz chęć do interakcji z domownikami. Jeżeli zauważymy takie zachowanie, możemy być pewni, że naszemu kotu udaje się zaadaptować w nowym domu.

Jak najszybciej osiągnąć ten stan? Jednym ze sposobów jest stopniowe zwiększanie strefy, w której kot może się poruszać. Na początku powinniśmy ograniczyć jego przestrzeń, a potem stopniowo ją zwiększać. To da kotu poczucie bezpieczeństwa i kontroli nad sytuacją.

Podsumowanie i dalsze kroki

Przeprowadzka z kotem nie jest łatwa, ale dzięki naszym poradom powinna przebiegać bez większych problemów. Oswojenie kota to umiejętności kluczowe dla każdego opiekuna. Pamiętajmy – kluczem do sukcesu jest cierpliwość.

Zaaklimatyzowany w swoim otoczeniu kot będzie zrelaksowany i szczęśliwy, a to wpłynie na nas i na atmosferę w całym domu. Trzymajcie się więc naszych porad i korzystajcie z nich jak najczęściej!

Dziękujemy za przeczytanie naszego przewodnika o tym, jak oswoić kota w nowym domu. Mamy nadzieję, że okaże się on pomocny, i że wasz kot szybko poczuje się jak u siebie w domu. Powodzenia!

26 września, 2023 0 Komentarze

Najnowsze posty

Starsze posty