Mopsy te małe, pełne wdzięku i niezwykle urocze psy, są jednymi z najbardziej ujmujących towarzyszy, jakich można sobie wyobrazić. Z ich wyrazistymi, niemalże ludzkimi oczami, charakterystycznym zakręconym ogonem, i krótką, ściętą kufą mopsy zdobywają serca swoich właścicieli oraz wszystkich, którzy mają okazję spotkać te niezwykłe stworzenia. Mopsy, które pochodzą z Chin, gdzie były traktowane jak królewskie psy, mają bogatą i fascynującą historię. Są to psy o silnej woli, inteligentne i pełne energii, które zasługują na miłość i opiekę swojego człowieka. Mimo małego rozmiaru mopsy są znane z niezwykłego temperamentu i wielkiego serca. Sprawdź, czy mops to pies dla Ciebie.

Mops – podstawowe informacje

• wielkość: średniej wielkości pies,
• użytkowość: pies do towarzystwa,
• kraj pochodzenia: Chiny,
• patronat: Wielka Brytania,
• długość życia: 12–15 lat,
• cena psa z rodowodem: 5000–7000 zł,
• usposobienie: uroczy, dostojny, inteligentny, zrównoważony, wesoły, żywy.

Mops – pochodzenie i historia rasy

Mopsy to rasa, która ma długą i fascynującą historię, ponieważ jej pochodzenie jest przedmiotem wielu spekulacji. Za ojczyznę mopsa uznaje się Chiny, gdzie psy te były trzymane na dworach cesarskich. Rasa ta była wtedy bardzo ceniona i otoczona wielką troską.

W średniowieczu mopsy dotarły do Europy, prawdopodobnie za pośrednictwem holenderskich żeglarzy, gdzie zdobyły popularność wśród królewskich rodzin. W XVI i XVII wieku mopsy stały się bardzo modnymi psami wśród europejskich arystokratów. Stały się nawet symbolem partii rojalistów. Rasa ta była szczególnie lubiana przez królową Wiktorię, która znacznie przyczyniła się do promocji mopsów. Aż do roku 1877 znano jedynie mopsy beżowe, dopiero wtedy sprowadzono ze Wschodu pierwsze mopsy czarne. Gdy Wilhelm III objął tron brytyjski, mops trafił na Wyspy.

Poznaj 7 najpopularniejszych chińskich ras psów.

Mops zyskał popularność w Stanach Zjednoczonych w XIX wieku, a w 1931 roku powstało Amerykańskie Towarzystwo Mopsów (Pug Dog Club of America).

Dzisiaj mops jest popularnym psem domowym na całym świecie, cenionym za swój urok, lojalność i osobowość. Wielu właścicieli tych psów uważa, że mopsy są małymi psami o wielkich sercach i osobowościach.

Jak wygląda mops?

Mops należy do ras małych. To dobrze zbudowany pies o wyrazistym, wybitnie kwadratowym i mocnym wyglądzie. Mops nigdy nie może wydawać się krótkonogi ani wysokonożny i lekki. To pies zdecydowanie krępy i zwarty. Oto szczegółowy opis jego wyglądu:

Ciało: ciało mopsa jest krępe, zwarte i muskularne. Ma mocny i prosty grzbiet, a klatka piersiowa jest szeroka i dobrze rozwinięta, mocno ożebrowana na całej długości.

Głowa: głowa mopsa jest duża, proporcjonalna do tułowia i okrągła, z wyraźnymi zmarszczkami na czole i nosie. Bez bruzdy czołowej.

Kufa: stosunkowo krótka, tępo zakończona, kwadratowa, z czarnym nosem. Zmarszczki na pysku są wyraźne i dodają psu charakteru. Fałda nad nosem nie może go zasłaniać, podobnie jak oczu.

Oczy: duże, okrągłe, ciemne oczy dodają mopsom wyrazu i wydają się łagodne i zatroskane. Nigdy nie mogą być wyłupiaste ani ukazywać białkówki przy patrzeniu do przodu.

Uszy: uszy mopsa są cienkie i małe, jak czarny aksamit. Mogą mieć kształt różyczki lub guzika.

Nos: czarny, o dość dużych, dobrze rozwartych nozdrzach.

Uzębienie: niewielki przodozgryz. Szeroka żuchwa z siekaczami ustawionymi niemal w linii prostej.

Ogon: ogon mopsa jest wysoko osadzony, ciasno skręcony. Często skręcony w kształcie ślimaka.

Waga i wysokość: mopsy ważą średnio od 6,3 kg do 8,1 kg. Pies ma być mocno umięśniony, czego nie należy mylić z nadwagą. Wysokość w kłębie wynosi od około 25 do 36 cm.

Umaszczenie mopsa

Sierść: mopsy mają delikatną, krótką, gęstą i gładką sierść. Sierść nie może być ani twarda, ani wełnista.

Kolor sierści: może być srebrny, brzoskwiniowy, czarny lub płowy, zawsze z czarną maską na pysku i uszach, oraz na skrzydełkach nosa i na powiekach.

Mimo swojego niewielkiego rozmiaru mopsy są odważne i mają silny temperament. Ich wygląd często jest opisywany jako mieszanka uroku i godności.

Charakter i usposobienie mopsa

Mops to niewielki znany i lubiany pies domowy, który wyróżnia się swoim wyjątkowym charakterem i osobowością. Poniżej znajduje się kilka cech charakterystycznych dla tej rasy:

• Towarzyski: mopsy są niezwykle towarzyskie i uwielbiają spędzać czas z ludźmi. Są bardzo przywiązane do swoich właścicieli i lubią być zawsze blisko nich.
• Życzliwy: mopsy są z natury bardzo życzliwe i przyjazne. Dobrze dogadują się z innymi psami, a także z dziećmi. Również w stosunku do nieznajomych są zwykle otwarte i przyjacielskie.
• Inteligentny: mops to inteligentny pies, który jest zdolny do nauki i potrafi szybko przyswajać nowe polecenia i triki. Chociaż nie są to psy typowo pracujące, są bardzo zdolne i mogą być trenowane do różnych zadań.
• Żywy: mimo niewielkiego rozmiaru mopsy są pełne energii i entuzjazmu. Uwielbiają bawić się i potrzebują regularnej aktywności, aby utrzymać zdrowie i dobre samopoczucie.
• Czuły: mopsy są bardzo czułe i empatyczne. Są wrażliwe na nastrój swoich właścicieli i często próbują pocieszyć ich, kiedy są smutni.
• Zrównoważony: mimo swojego żywego temperamentu mopsy są zazwyczaj zrównoważonymi psami. Są spokojne i zadowolone, kiedy mogą po prostu spędzać czas ze swoimi ludźmi.
• Płochliwy: mopsy mogą być nieco płochliwe, zwłaszcza w obliczu głośnych dźwięków lub niespodziewanych sytuacji. Wymagają łagodnego i cierpliwego podejścia.

Każdy mops jest indywidualistą i jego charakter może się nieznacznie różnić od opisanego, ale powyższe cechy są powszechne dla tej rasy. Właściwe socjalizowanie i szkolenie mopsa od młodego wieku pozwoli nam cieszyć się dobrze zrównoważonym i szczęśliwym psem domowym.

Jakie są szczeniaki rasy mops?

Mopsy to psy o przyjaznej naturze, które są znane ze swojego pogodnego, wesołego i towarzyskiego charakteru. Szczeniaki mopsów są bardzo energiczne i ciekawskie, uwielbiają bawić się i odkrywać nowe rzeczy. Mogą być nieco uparte i przez to stanowić wyzwanie podczas treningu. Ważne jest, aby zacząć proces socjalizacji i treningu jak najwcześniej, dzięki czemu dorosły mops będzie dobrze wychowanym towarzyszem.

Dowiedz się, jak nauczyć psa komendy “siad”.

Pamiętaj, że posiadanie pieska, niezależnie od rasy, wymaga dużo czasu, cierpliwości i troski. Upewnij się, że jesteś gotowy na te zobowiązania, zanim zdecydujesz się na kupno lub adopcję szczeniaka.

Dla kogo mopsik?

Mopsy mogą być doskonałymi psami dla wielu różnych typów osób i rodzin, oto kilka przykładów:

• Dla osób starszych: mopsy są zazwyczaj łagodne, spokojne i towarzyskie, co czyni je dobrą opcją dla starszych osób, które szukają towarzystwa, ale nie chcą pieska wymagającego dużej ilości aktywności fizycznej.
• Dla rodzin z dziećmi: są znane ze swojej cierpliwości i miłości do dzieci. Mają łagodny temperament, co sprawia, że są dobrymi towarzyszami dla rodzin z małymi dziećmi.
• Dla mieszkańców miast: są psami o niewielkich rozmiarach i mogą przystosować się do życia w małych przestrzeniach, takich jak mieszkania w mieście. Mopsy wymagają jednak regularnej aktywności fizycznej, więc jeśli mieszkasz w mieszkaniu, musisz upewnić się, że Twój mops ma wystarczającą ilość ruchu.
• Dla osób, które dużo przebywają w domu: bardzo przywiązują się do swoich właścicieli i uwielbiają spędzać z nimi czas. Mogą cierpieć na lęk separacyjny, jeśli są pozostawiane same na dłuższy czas, więc są dobrą opcją dla domatorów.
• Dla osób z małym doświadczeniem w posiadaniu psa: są łatwe do pielęgnacji, co czyni je dobrym wyborem dla osób, które po raz pierwszy decydują się na czworonoga.

Pamiętaj jednak, że każdy pies jest inny. Zawsze warto spędzić trochę czasu z psem przed adopcją, aby upewnić się, że będzie pasował do Twojego stylu życia i osobowości.

Pielęgnacja mopsa

Mopsy, mimo że są rasą o krótkiej sierści, wymagają pewnej pielęgnacji. Oto kilka aspektów, na które należy zwrócić uwagę:

• Sierść: sierść mopsów jest krótka, gładka i przylega do ciała. Mimo że są to niewielkie psy, ich sierść potrafi intensywnie linieć. Regularne szczotkowanie, kilka razy w tygodniu, pomoże utrzymać linienie na wodzy i usunie martwe włosy. W trakcie linienia szczotkuj psa codziennie.
• Zmarszczki: jedną z charakterystycznych cech mopsów są ich urocze zmarszczki, zwłaszcza na pyszczku. Niestety, te zmarszczki mogą stanowić idealne miejsce dla bakterii i grzybów, jeśli nie są odpowiednio czyszczone. Zmarszczki należy więc regularnie czyścić (najlepiej codziennie) przy użyciu wilgotnej szmatki lub specjalnego preparatu do czyszczenia zmarszczek. Po oczyszczeniu dokładnie je wysusz, aby zapobiec rozwojowi infekcji.
• Zęby: jak większość ras, mopsy mogą być podatne na problemy z zębami. Regularne czyszczenie zębów jest zalecane, aby zapobiec problemom z uzębieniem i chorobom dziąseł. Przyzwyczaj swojego mopsa do czyszczenia zębów od wieku szczenięcego, aby ten proces był dla niego mniej stresujący.
• Pazury: jeżeli pies często spaceruje po twardych powierzchniach, pazury mogą się naturalnie ścierać. W przeciwnym razie regularnie, co kilka tygodni przycinaj pazury mopsa.
• Uszy: uszy mopsów sprawdzaj regularnie i czyść. Jeżeli są brudne, możesz je oczyścić za pomocą specjalnego preparatu do czyszczenia uszu dla psów. Unikaj jednak wkładania czegokolwiek głęboko do uszu psa, ponieważ może to prowadzić do uszkodzeń.
• Kąpiele: mopsy nie potrzebują częstych kąpieli. Zazwyczaj wystarczy je kąpać co kilka miesięcy, chyba że pies się ubrudzi. Do mycia pupila używaj szamponu przeznaczonego dla psów.

Pamiętaj, że regularna pielęgnacja jest nie tylko kluczowa dla utrzymania czworonoga w czystości, ale również stanowi ważny element jego ogólnego zdrowia. Ponadto pielęgnacja to doskonała okazja do zacieśniania więzi z psem, a także do monitorowania jakichkolwiek zmian w jego ciele, które mogą wskazywać na problemy zdrowotne.

Jak żywić mopsa?

Mopsy są małymi psami, ale mają tendencję do przybierania na wadze, więc bardzo ważne jest, aby pilnować ich diety. Poniżej znajduje się kilka wskazówek dotyczących żywienia mopsów:

• Jakość pokarmu: wybieraj wysokiej jakości karmę dla psów, która jest zbilansowana i odpowiednia do ich wielkości, wieku i poziomu aktywności. Karma powinna zawierać odpowiednią ilość białka, tłuszczu, witamin i minerałów.
• Porcje: ważne jest, aby nie przekarmiać mopsa. Podążaj za wytycznymi producenta karmy, dotyczącymi wielkości porcji, ale pamiętaj, że te wytyczne mogą być tylko punktem wyjścia. Zawsze obserwuj kondycję swojego psa i dostosowuj porcje w razie potrzeby.
• Częstotliwość karmienia: szczenięta mopsów powinny być karmione kilka razy dziennie, ale dorosłe mopsy zazwyczaj jedzą dwa posiłki dziennie.
• Woda: upewnij się, że Twój mops ma zawsze dostęp do świeżej wody.
• Przysmaki: przekąski i smakołyki powinny stanowić niewielką część diety mopsa. Pamiętaj, że niektóre pokarmy ludzkie mogą być szkodliwe dla psów, więc zawsze sprawdź, zanim podasz coś swojemu mopsowi.
• Specjalne potrzeby: niektóre mopsy mogą mieć specjalne potrzeby żywieniowe z powodu alergii pokarmowych, problemów zdrowotnych lub innych czynników. Skonsultuj się z weterynarzem, aby dowiedzieć się, jakie są specjalne potrzeby Twojego mopsa.

Ważne jest, aby pamiętać, że każdy pies jest inny, a co działa w przypadku jednego mopsa, może nie działać na innego. Zawsze obserwuj swojego psa i w razie potrzeby dostosowuj jego dietę. Jeśli masz jakiekolwiek pytania lub obawy dotyczące diety swojego mopsa, skonsultuj się z weterynarzem.

Zdrowie mopsów

Ze względu na krótką kufę mopsy są rasą brachycefaliczną, co oznacza, że mogą mieć problemy z oddychaniem, zwłaszcza w upalne dni lub podczas intensywnego wysiłku. Choroby związane z zespołem brachycefalicznym obejmują kłopoty z oddychaniem, chrapanie i tendencję do przegrzewania. Mopsy mają też duże oczy, które są narażone na różne problemy, w tym na wrzody rogówki, dysplazję siatkówki i kataraktę.

Zdarza się, że psy tej rasy cierpią na dysplazję stawu biodrowego. Ta choroba genetyczna, która prowadzi do zniekształcenia stawów biodrowych. Może powodować ból i problemy z poruszaniem się. Mopsy mają skłonność do tycia, co może prowadzić do szeregu problemów zdrowotnych, w tym do otyłości, chorób serca, cukrzycy i problemów ze stawami. Zdarzają się również alergie pokarmowe i środowiskowe, które mogą prowadzić do problemów skórnych i z układem pokarmowym.

Aby utrzymać zdrowie swojego mopsa, potrzebne są regularne wizyty u lekarza weterynarii. Weterynarz może regularnie monitorować stan zdrowia Twojego czworonożnego przyjaciele i zalecić odpowiednie środki zapobiegawcze, takie jak szczepienia, profilaktyka przeciwpasożytnicza, a także zalecić odpowiednią dietę i rutynę ćwiczeń. Pamiętaj, że wczesne wykrycie potencjalnych problemów zdrowotnych może pomóc w skutecznym leczeniu i zapewnieniu długiego, zdrowego życia dla Twojego mopsa.

Ile kosztuje mops?

Szczenięta mopsów mogą kosztować od 5000 zł do nawet 7000 zł. Koszt zakupu mopsa może się znacznie różnić w zależności od wielu czynników, takich jak wiek psa, reputacja hodowcy, linia rodowodowa psa i miejsce, w którym mieszkasz.

Mops – hodowla

Decydując się na zakup mopsa, warto zwrócić uwagę na kilka istotnych aspektów związanych z hodowlą tej rasy. Oto kilka punktów, które warto rozważyć:

• reputacja hodowli,
• zdrowie rodziców,
• warunki hodowlane,
• socjalizacja,
• rodowód,
• umowa hodowlana.

Pamiętaj, że hodowanie mopsów, podobnie jak hodowanie każdej rasy psów, jest dużą odpowiedzialnością i wymaga odpowiedniego zaangażowania, cierpliwości i zrozumienia. Ważne jest, aby zrobić odpowiednie badania i przygotować się do tego, by móc zapewnić swojemu mopsowi najlepsze możliwe życie.

Mops – ciekawostki

Mopsy są rasą o bogatej i interesującej historii, często pojawiają się w popkulturze i są ulubieńcami wielu znanych osób. Oto kilka ciekawostek i historii związanych z mopsami:

• Długa historia: mopsy to jedna z najstarszych ras psów na świecie. Pochodzą z Chin, gdzie były traktowane jako królewskie psy i żyły w luksusie na dworach chińskich cesarzy.
• Mopsy i znane osoby: wielu celebrytów miało lub ma mopsy. Przykłady to Jessica Alba, Robin Williams, cesarzowa Józefina – żona Napoleona Bonaparte.
• Mopsy w literaturze: mops o imieniu Pompey został uwieczniony w literaturze jako wierny towarzysz księcia Wilhelma Orańskiego, który, jak głosi legenda, uratował go przed zamachem na jego życie, budząc go, gdy napastnicy się zbliżali.
• Mopsy w filmach: mopsy często pojawiają się w filmach i programach telewizyjnych. Przykłady to film „Men in Black”, gdzie mops o imieniu Frank gra ważną rolę, oraz serial „Pugwash”, który kręci się wokół przygód mopsa.
• Mopsy a królowie: król Wilhelm I z Holandii był tak związany ze swoimi mopsami, że kiedy umarł, jego mops nosił małą czarną banderolę na prawej łapie, aby oddać hołd swojemu panu.
• Mopsy i House of Orange: dynastia orańska (królewska rodzina Holandii) uważa mopsy za swoje oficjalne psy od XVII wieku, kiedy mops o imieniu Pompey uratował życie księcia Oranii, ostrzegając go o nadchodzących napastnikach.

Ciekawostek związanych z mopsami jest wiele, a te małe, urocze psy z pewnością zapadają w pamięć, zarówno ze względu na swój wygląd, jak i osobowość.

Wzorzec rasy FCI

• Pochodzenie: Chiny
• Data publikacji obowiązującego standardu: 13.10.2011
• Użytkowość: pies do towarzystwa
• Klasyfikacja FCI: grupa 9 psy ozdobne i do towarzystwa
• Sekcja 11 małe molosowate
• Bez prób pracy

Mops – opis rasy. Podsumowanie

Pies rasy mops zasługuje na duże uznanie za swoją lojalność, żywiołowość i wyrazistą osobowość. Ta rasa, która pochodzi z Dalekiego Wschodu, od dawna jest ulubieńcem królewskich dynastii i miłośników psów na całym świecie.

Oto podsumowanie najważniejszych cech mopsów:

• Wygląd: są małymi psami o charakterystycznym, kwadratowym ciele i muskularnej sylwetce. Mają krótką, gładką sierść, która może być w kolorze beżowym, czarnym, srebrnym lub płowym. Charakterystyczne są dla nich duże, okrągłe oczy, krótka kufa, a także małe, składane uszy i kręty ogon.
• Temperament: są żywiołowymi, zabawnymi i lojalnymi psami, które uwielbiają towarzystwo ludzi. Są inteligentne, ale mogą być uparte i przez to stanowić wyzwanie podczas treningów. Z odpowiednim podejściem mopsy można świetnie wyszkolić.
• Zdrowie: są ogólnie zdrowymi psami, ale ze względu na swoją unikalną budowę ciała mogą być narażone na pewne problemy zdrowotne. Do najczęstszych należą problemy z oddychaniem, wynikające z krótkiej kufy, oraz problemy z oczami. Regularne kontrole u weterynarza są kluczowe dla utrzymania zdrowia mopsa.
• Opieka i pielęgnacja: potrzebują regularnej pielęgnacji, w tym szczotkowania sierści, czyszczenia zębów i uszu. Wymagają też umiarkowanej aktywności fizycznej. Mimo swojego małego rozmiaru są energiczne i cieszą się z krótkich spacerów i zabaw.
• Dieta: mopsy potrzebują dobrze zbilansowanej diety, dostosowanej do ich wieku, wielkości i poziomu aktywności. Należy monitorować ich wagę, gdyż mają skłonność do tycia.
• Socjalizacja i szkolenie: są towarzyskimi psami, które dobrze radzą sobie z innymi czworonogami i dziećmi. Wczesna socjalizacja i szkolenie są kluczowe dla rozwoju zdrowego i zrównoważonego psa.

Kupując mopsa, decydujesz się na psa o bogatej historii i unikalnym charakterze. Mimo pewnych wyzwań związanych z pielęgnacją i zdrowiem mopsy są niezwykle lojalnymi, ujmującymi towarzyszami, które wniosą dużo radości do każdego domu.

Boksery to rasa pełna sprzeczności: potężne, ale pełne czułości; energiczne, ale też troskliwe. Wywodzą się z Niemiec i są jednymi z najbardziej rozpoznawalnych i kochanych psów na świecie. Ale co naprawdę kryje się za tą muskularną sylwetką i charakterystyczną płaską kufą? W tym artykule przyjrzymy się bliżej bokserom, ich historii, charakterowi i temu, co sprawia, że są tak wyjątkowe.

Historia i pochodzenie rasy bokser

Bokser pochodzi z Niemiec, gdzie został wyhodowany w XIX wieku jako krzyżówka staroangielskiego buldoga i psa typu mastif. Używany był pierwotnie jako pies bojowy, później jako pasterski, myśliwski i do ciągnięcia wozów rzeźniczych.

Jak wygląda pies rasy bokser – wzorzec rasy

Bokser to średniej wielkości, krępy, ale jednocześnie zwinny i elegancki pies o mocnej budowie i wyraźnych proporcjach. Charakteryzuje się mocną głową, krótką sierścią oraz wyrazistym i pewnym spojrzeniem. Ruch boksera jest energiczny, pełen siły i elegancji.

Cechy charakterystyczne wyglądu psa tej rasy:

• Budowa: silna, muskularna, zgrana.
• Głowa: proporcjonalna, mocna, o wyrazistej linii czoła.
• Kufa: krótka, szeroka, mocna, z wyraźnym przełomem.
• Oczy: ciemne, nie za duże, o wyrazistym spojrzeniu, niewystające.
• Uszy: ustawione wysoko, półstojące.
• Nos: czarny, z szeroko otwartymi nozdrzami.
• Szyja: krótka, gruba, muskularna, bez podgardla.
• Tułów: prosty, krótki, mocny, z lekko podciągniętym brzuchem.
• Klatka piersiowa: głęboka i szeroka, z wyraźnie zarysowanym przedpiersiem.
• Kończyny: proste, mocne, o dobrze zarysowanej muskulaturze.
• Łapy: okrągłe, zwarte, z mocno zarysowanymi palcami.
• Ogon: noszony wysoko, prosty.
• Proporcje: sylwetka kwadratowa – wysokość w kłębie zbliżona do długości ciała.

Wysokość w kłębie:

• samiec: 57–63 cm,
• samica: 53–59 cm.

Waga:

• samiec: powyżej 30 kg (przy wysokości w kłębie ok. 60 cm),
• samica: ok. 25 kg (przy wysokości w kłębie ok. 56 cm).

Bokser – szata i umaszczenie

Bokser ma sierść krótką, gęstą, lśniącą i dobrze przylegającą do ciała. Skóra jest sucha, elastyczna, bez fałd.

Umaszczenie

Umaszczenie może być:

• płowe (żółte): może mieć różne odcienie, od jasnopłowego do ciemnopłowego,
• pręgowane (tygrysie): pręgi na płowym tle są wyraźnie zarysowane i ciemne.

Maść żółta prezentuje się w rozmaitych odcieniach, przy czym szczególnie cenione jest umaszczenie w odcieniu czerwonożółtym. W odmianie pręgowanej kolor tła powinien kontrastować z kolorem pręg.

Białe elementy są akceptowalne, ale nie powinny przeważać nad dominującym kolorem. Mogą pojawiać się na pyszczku, w okolicy szyi, na klatce piersiowej, łapach oraz brzuchu.

Bokser – charakter, temperament i usposobienie

Boksery są wesołymi, energicznymi psami, które jednocześnie są bardzo wierne i opiekuńcze. Znane są z lojalności wobec rodziny, a także z pewności siebie i odwagi.

Zalety boksera

• lojalność i oddanie rodzinie,
• inteligencja, która ułatwia szkolenie,
• pozytywny stosunek do dzieci,
• wysoki poziom energii, idealny dla aktywnych ludzi,
• dobry stróż dzięki wrodzonej czujności.

Wady boksera

• potrzebuje dużo ruchu i zajęcia,
• ma skłonność do ślinienia się,
• często chrapie,
• może być nieufny w stosunku do obcych,
• wymaga regularnej socjalizacji, aby uniknąć agresji wobec innych psów.

Użytkowość kiedyś i dziś

Dawniej bokser był używany głównie jako pies bojowy, do polowań na dzikie zwierzęta oraz jako pies pasterski. Z czasem stał się cenionym psem do towarzystwa oraz stróżującym. Dziś jest popularnym psem rodzinnym, często używanym w celach obronnych, jako pies stróżujący oraz w pracy z policją i wojskiem.

Umiejętności psa rasy bokser

Dzięki swojej inteligencji i zdolnościom adaptacyjnym bokser jest łatwy do trenowania w różnych dyscyplinach. Dobrze radzi sobie w sportach kynologicznych, takich jak agility czy obedience. Czujność i skłonność do obrony sprawiają, że jest też świetnym psem obronnym i stróżującym.

Tryb życia

Bokser to pies energiczny, który wymaga regularnej aktywności fizycznej. Preferuje codzienne spacery, zabawy oraz sesje szkoleniowe, które angażują zarówno jego ciało, jak i umysł. Pomimo wysokiego poziomu energii w domu jest zwykle spokojnym i zrównoważonym towarzyszem. Jest szczególnie przywiązany do swojej rodziny i najlepiej czuje się wśród bliskich, gdy może uczestniczyć w codziennym życiu rodziny.

Bokser – zachowanie

Bokser nie znosi samotności, jest posłuszny, ale może próbować uciec z ogrodzonego terenu, jeśli się nudzi. Ma skłonność do szczekania, zwłaszcza w obecności obcych.

Zachowanie w stosunku do dzieci

Bardzo dobrze dogaduje się z dziećmi, jest cierpliwy i łagodny.

Zachowanie w stosunku do innych zwierząt domowych

Zwykle dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami, zwłaszcza jeśli został z nimi wychowany.

Zachowanie w stosunku do obcych

Bywa nieufny, ale przy odpowiedniej socjalizacji zwykle jest przyjazny.

Dla kogo pies tej rasy? Jaki powinien być opiekun?

Bokser będzie odpowiedni dla osób aktywnych, gotowych na regularne szkolenia, a także dla osób szukających psa stróżującego. Sprawdzi się w rodzinach z dziećmi.

Dla kogo nie nadaje się pies tej rasy?

Dla osób starszych, o niskim poziomie aktywności, dla tych, którzy nie mają czasu na regularne ćwiczenia i socjalizację psa.

Jakie jest szczenię?

Szczenięta boksera są bardzo energiczne, zabawne i ciekawskie. W pierwszych miesiącach życia charakteryzują się szybkim wzrostem. Potrzebują odpowiedniej socjalizacji i wczesnego treningu, aby stać się zrównoważonymi dorosłymi psami.

Wychowanie i socjalizacja

Socjalizacja jest kluczowa w przypadku boksera. Wczesne poznawanie różnych ludzi, zwierząt oraz różnorodnych sytuacji pomaga w kształtowaniu pozytywnego zachowania. Wychowywanie w otoczeniu dzieci i innych zwierząt wspomaga rozwój jego umiejętności społecznych.

Pamiętaj, że każdy pies jest inny, a wychowanie i socjalizacja powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb i temperamentu psa.

Szkolenie

Boksery są inteligentnymi psami, ale mogą być też uparte. Potrzebują konsekwentnego szkolenia z wykorzystaniem pozytywnych metod wzmocnienia. Zalecane jest wczesne szkolenie z posłuszeństwa.

Bokser – zdrowie

Bokser jest zasadniczo silnym i zdrowym psem, ale jak każda rasa ma pewne predyspozycje genetyczne do konkretnych schorzeń.

Odporność i wytrzymałość

Boksery są wytrzymałymi psami, dobrze znoszącymi wysiłek. Jednak ze względu na krótką sierść mogą być wrażliwe na ekstremalne temperatury. Lepiej unikać długotrwałej ekspozycji na intensywne słońce i mróz.

Choroby typowe dla rasy

Do chorób często występujących u bokserów należą: dysplazja stawu biodrowego, problemy z sercem (zwłaszcza kardiomiopatia), alergie skórne oraz niektóre nowotwory.

Ile żyją boksery?

Średnia długość życia boksera wynosi 10–12 lat.

Bokser – ile kosztuje pies z rodowodem?

Cena boksera z rodowodem może się różnić w zależności od kraju, hodowli i linii genetycznej, ale w Polsce waha się zwykle w granicach 2000–5000 zł.

Hodowla

Warto poszukać renomowanej hodowli, w której hodowca dba o zdrowie i dobre warunki dla swoich psów.

Imię dla psa, imię dla suki

Dla psa: Max, Bruno, Rex, Thor, Leo, Oscar, Benek, Roko, Samson, Zeus.

Dla suki: Bella, Luna, Stella, Mia, Lila, Zoe, Sara, Roxy, Daisy, Ruby.

Co lubi robić bokser? Co możesz robić z bokserem? Ulubione formy aktywności

Boksery uwielbiają biegać i bawić się w aportowanie. Chętnie trenują agility oraz chodzą na długie spacery. Lubią trenować sztuczki oraz bawić się z innymi psami. Są także świetnymi towarzyszami do biegania.

Gdzie powinien mieszkać, wymagania mieszkaniowe

Bokser może żyć w mieszkaniu, pod warunkiem że opiekun zapewnieni mu codzienne, energiczne spacery i zabawy oraz zmęczenie umysłowe. Dzięki temu pupil będzie spokojny w domu.

Żywienie

Najlepsza jest pełnowartościowa karma dla aktywnych psów średniej wielkości. Ważne jest, aby dostarczać białka i tłuszcze zwierzęce oraz unikać nadmiaru węglowodanów.

Pielęgnacja psa rasy bokser

Krótka sierść boksera jest łatwa w pielęgnacji. Regularne szczotkowanie pomaga w usunięciu martwego włosia. Linienie występuje umiarkowanie.

Jak dbać o uszy, oczy i pazury

Uszy powinny być regularnie sprawdzane i czyszczone. Oczy powinny być wolne od zaczerwienienia lub wydzieliny. Pazury należy przycinać co kilka tygodni, aby nie były za długie.

Bokser – klasyfikacja FCI

• Kraj pochodzenia: Niemcy.
• Użytkowość: pies do towarzystwa, obronny i użytkowy.
• Grupa 2 – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
• Sekcja 2.1 – Molosy, typ mastyfa.
• Numer wzorca: 144.

Najczęściej zadawane pytania

Czy bokser to pies rodzinny?

Tak, bokser jest uważany za psa rodzinnego. Charakteryzuje się lojalnością, przyjacielskością i dużą energią. W rodzinnym otoczeniu odnajduje się doskonale, zwłaszcza jeśli ma możliwość regularnej aktywności fizycznej. Boksery są zwykle cierpliwe w stosunku do dzieci i uwielbiają wspólne zabawy.

Czy pies rasy bokser jest groźny?

Sama rasa nie jest groźna z natury. Wszystko zależy od indywidualnych cech psa, jego wychowania, socjalizacji i ogólnego traktowania. Boksery mają jednak silny instynkt obronny i mogą być nieufne wobec obcych, jeśli poczują zagrożenie. Odpowiednia socjalizacja i treningi sprawią, że pies będzie przyjazny i zrównoważony.

Z jakich ras powstał bokser?

Bokser wywodzi się z Niemiec i jest potomkiem starożytnego wojennego psa z plemienia Molossów. Bezpośrednimi przodkami są brabanter bullenbeisser i mniejszy bullenbeisser z regionu Belgii. Te czworonogi były używane do polowania na dzikie zwierzęta. Poprzez krzyżowanie tych ras z innymi, w tym prawdopodobnie z buldogiem, powstał bokser.

Czy bokser jest inteligentny?

Tak, boksery są inteligentne. Są zdolne do szybkiego uczenia się i dobrze reagują na trening z wykorzystaniem pozytywnych wzmocnień. Mają jednak też niezależny charakter, co czasami może być wyzwaniem dla trenera.

Czy bokser jest dobry dla dzieci?

Tak, boksery są zwykle przyjazne wobec dzieci. Są cierpliwe, opiekuńcze i często bardzo dobrze rozumieją się z młodszymi członkami rodziny. Oczywiście, jak zawsze, ważne jest, aby nadzorować interakcje między dziećmi a psami i uczyć dzieci, jak prawidłowo obchodzić się z czworonogami.

Podsumowanie

Boksery to nie tylko psy o imponującym wyglądzie, ale również o złotym sercu. Ich historia świadczy o ich wszechstronności – od myśliwych po strażników. Współczesne boksery są lojalnymi towarzyszami, doskonale odnajdują się w środowisku rodzinnym, zwłaszcza w towarzystwie dzieci. Mimo ich muskularnej budowy i wrodzonego instynktu ochrony odpowiednio wychowane są przyjazne, łagodne i pełne energii. Jak każda rasa boksery wymagają właściwego podejścia i zrozumienia, ale dla wielu stanowią idealnego czworonożnego przyjaciela.

Poczytaj również o innych rasach psów:

• shiba inu,
• mastif tybetański,
• dalmatyńczyk.

Owczarek staroangielski, znany jako bobtail, to rasa psa o wyjątkowym wyglądzie i wszechstronnych zdolnościach. Ten pochodzący z Wielkiej Brytanii pies nie tylko zapisał się w historii jako doskonały pies pasterski, lecz także jako wyjątkowo oddany i przyjazny towarzysz rodziny. O jego długiej sierści, charakterystycznym ogonie w formie kłosa, inteligencji i energii opowiemy szerzej w niniejszym artykule. Zapraszamy do lektury!

Pochodzenie i historia rasy – owczarek staroangielski

Bobtail to stara rasa, której pochodzenie nie jest dokładnie znane. Powstała najprawdopodobniej w południowo-zachodniej Anglii, w hrabstwach Devon i Somerset oraz w Księstwie Kornwalii. Uważa się, że pochodzi z połączenia owczarków bearded collie z owczarkiem rosyjskim. Psów tych pierwotnie używano do zaganiania bydła i owiec.

Wzmianki o pierwszych hodowlach w Anglii ukazują się w roku 1865. Owczarek staroangielski pierwszy raz został zaprezentowany na wystawie w Birmingham w roku 1873. American Kennel Club zarejestrował pierwsze psy tej rasy w roku 1888. W 1914 roku pierwszy przedstawiciel rasy trafił do grona zwycięzców Westminster Kennel Club. Przez FCI bobtail został uznany w 1963 roku. Do Polski został sprowadzony w roku 1975.

Charakterystyka rasy owczarek staroangielski

Owczarki bobtail to psy pasterskie, które tradycyjnie były wykorzystywane do zaganiania bydła. Przedstawiciele tej rasy żyją przeważnie od 10 do 12 lat. Jeśli chodzi o cenę, pies z rodowodem tej rasy kosztuje w granicach 5000–7500 złotych.

Usposobienie tych psów jest jedną z ich najbardziej charakterystycznych cech. Są to psy inteligentne i spokojne, charakteryzujące się zrównoważonym charakterem. Nie są agresywne, co czyni je dobrymi towarzyszami, jednak ich naturalna czujność i umiejętność reagowania na potencjalne zagrożenia czynią je również świetnymi stróżami.

Ich duża inteligencja sprawia, że łatwo przyswajają trening i są zdolne do wykonywania złożonych zadań, co jest szczególnie ważne w ich tradycyjnej roli psów pasterskich. Zrównoważony charakter sprawia, że dobrze odnajdują się w rodzinach i są odpowiednie dla właścicieli, którzy mogą zapewnić im odpowiednią ilość aktywności fizycznej i umysłowej.

Podsumowując, ta rasa psów to duża, inteligentna i spokojna rasa, która jest świetna zarówno jako pies pasterski, jak i jako towarzysz rodziny. Jej naturalna czujność i zrównoważone usposobienie czynią ją doskonałym stróżem, a wysoka inteligencja sprawia, że jest to rasa łatwa do szkolenia i zdolna do wykonywania różnorodnych zadań.

Jak wygląda owczarek staroangielski bobtail?

To duży archetypowy kudłaty pies, który znany jest ze swojej gęstej sierści, charakterystycznej fryzury i niedźwiedziego chodu. Tułów krótki i zwarty, co sprawia, że z wyglądu przypomina niedźwiedzia. Pod obfitą szatą kryje się muskularny i zwarty pies pasterski, z szerokim kośćcem i dużym zadem. Jego głowa z przylegającymi do niej uszami jest bogato zarośnięta sierścią. W pojemnej i dobrze wysklepionej czaszce osadzone są szeroko rozstawione ciemnobrązowe lub porcelanowe oczy. U niektórych egzemplarzy występuje mieszany kolor oczu. Kufa jest szeroka, mocna i stożkowata. Dawniej owczarkom staroangielskim cięto ogony i dlatego nosi przydomek „bobtail”, czyli „krótki ogon”.

Wysokość w kłębie:

• pies: 60–65 cm,
• suka: 56–60 cm.

Przedstawiciele tej rasy psów ważą 25–40 kilogramów.

Sierść i umaszczenie

Typowe umaszczenie bobtaila to kolor łupkowo-szary i niebiesko-szary w różnych odcieniach z typowymi białymi znaczeniami. Rzadziej występują psy o umaszczeniu marmurkowo-szarym z białymi znaczeniami. Sierść jest długa, kosmata, o dość szorstkiej teksturze, z miękkim, bogatym i wodoodpornym podszerstkiem. Ma chronić psa przed ciężkimi warunkami pogodowymi.

Usposobienie i charakter psa rasy owczarek staroangielski

Psy tej rasy poruszają się niedźwiedzim ruchem i sprawiają wrażenie ociężałych, jednak to tylko pozory. W rzeczywistości to bardzo zwinne i wytrzymałe psy, które były przystosowane do zaganiania zwierząt gospodarskich. Wymagają regularnych ćwiczeń w terenie i dłuższych spacerów, chętnie patrolują swój teren. Rasa ta posiada również cechy psa domowego, takie jak czujność, cierpliwość, odwaga, życzliwość i inteligencja, dzięki czemu sprawdza się w roli kompana skorego do zabaw z dziećmi. Bobtaile są również bardzo rozsądnymi psami stróżującymi, które są znane ze swojego dźwięcznego i donośnego szczekania.

Wady i zalety przedstawiciela tej rasy

Zalety:

• spokojny,
• zrównoważony psychicznie,
• wierny,
• nie wykazuje agresji,
• dobry stróż,
• inteligentny,
• aktywny,
• przywiązany do opiekunów,

Wady:

• potrzebuje dużo przestrzeni i regularnego ruchu przez minimum pół godziny dziennie,
• ciężko się go szkoli, jest dość uparty,
• nadaje się raczej dla osób mających doświadczenie w opiece nad dużą rasą,
• nie nadaje się dla osób starszych ze względu na swoje gabaryty i siłę,
• dojrzewa w wieku 3 lat.

Czy owczarek staroangielski to pies rodzinny?

Owczarek staroangielski, znany również jako Bobtail, jest wspaniałym wyborem jako pies rodzinny. Charakteryzują się one głębokim przywiązaniem do rodziny i są zawsze gotowe do zabawy, co czyni je doskonałymi towarzyszami zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Ich przyjazne i towarzyskie usposobienie sprawia, że szybko stają się ważną częścią rodziny.

Jednakże, aby w pełni cieszyć się towarzystwem owczarka staroangielskiego, ważne jest zapewnienie mu odpowiedniej ilości ruchu oraz stymulacji umysłowej. Są to aktywne psy, które potrzebują regularnych spacerów, gier oraz treningów. Ruch nie tylko pomaga w utrzymaniu ich w dobrej kondycji fizycznej, ale również pozwala na utrzymanie równowagi psychicznej i zapobiega nudzie.

Bobtail jest również znany ze swojej zdolności do dogadywania się z innymi zwierzętami domowymi, w tym z mniejszymi psami oraz kotami. Dzięki swojemu łagodnemu charakterowi i umiejętności adaptacji do różnych sytuacji, często tworzą silne więzi z innymi zwierzętami w domu.

Owczarek staroangielski jest doskonałym psem rodzinnym, pod warunkiem, że jego potrzeby fizyczne i psychiczne są odpowiednio zaspokajane. Jego przyjazne usposobienie, zdolność do zabawy i interakcji z członkami rodziny, a także z innymi zwierzętami domowymi, sprawiają, że jest to rasa doskonale nadająca się do życia rodzinnego. Zapewnienie odpowiedniej ilości aktywności i zabawy jest kluczem do utrzymania szczęśliwego i zdrowego psa.

Jakie są psy rasy owczarek staroangielski bobtail w stosunku do dzieci?

Bobtail posiada cechy psa domowego. Jego łagodne usposobienie czyni z niego doskonałego towarzysza dla dzieci. W Ameryce często nazywany jest nanny dog, czyli psią nianią. Jego wesoły charakter, potrzeba kontaktu z człowiekiem oraz powierzchowność niedźwiedzia powodują, że dzieci uwielbiają się z nim bawić. Należy jednak pamiętać, że jest to pies duży, który przez nieuwagę może przewrócić dziecko. Trzeba też pamiętać, że ta rasa nie zna umiaru w zabawie i łatwo można zamęczyć psa.

Szczenię psa bobtaila

Rada pewnego hodowcy owczarków staroangielskich bobtail brzmi: „Nigdy nie pozwalaj swojemu szczeniakowi robić czegoś, czego nie chciałbyś, aby robił w Twoim domu duży, kudłaty, mokry i prawdopodobnie zabłocony pies”. Warto pamiętać, że psy tej rasy są inteligentne i szybko uczą się komend, ale równie szybko nabierają złych nawyków!

Szczenięta są niezwykle urocze i nieporadne, ale szybko wyrastają z nich potężne, owłosione i silne psy. Od samego początku pies ten wymaga pełnej socjalizacji.

Od najmłodszych tygodni należy oswajać szczenię z zabiegami pielęgnacyjnymi. Bez tego utrzymanie szaty tego psa w dobrej kondycji przysporzy nam nie lada kłopotu. Grzeczne szczenię tej rasy to szczenię zmęczone spacerami i aktywną zabawą, dobrze obeznane ze środowiskiem zewnętrznym.

W przypadku kiedy szczenię zostaje samo w domu, musimy zapewnić mu zajęcie w postaci zabawek lub dużych gryzaków. Dzięki temu unikniemy obgryzania mebli, butów czy niszczenia sprzętów domowych.

Pielęgnacja sierści owczarka bobtail

Bobtail to rasa wymagająca regularnego czesania. Gęsta sierść z bogatym podszerstkiem wymaga odpowiedniej pielęgnacji, dlatego podstawą jest codzienne wyczesywanie, by usunąć kołtuny. Warto wybrać odpowiednie kosmetyki. Firma Tauro Pro Line oferuje doskonałą trzyetapową naturalną pielęgnację.

Odpowiednio dobrany szampon TPL Ultra Natural Care for White and Light Coats Deep Clean w pierwszym etapie kąpieli usunie największe zabrudzenia oraz zażółcenia. W drugim etapie TPL Ultra Natural Care for White and Light Coats Intense Hydrate Shampoo wzmocni włosy, doskonale nawilży skórę, doda blasku i podkreśli kolor szaty. W trzecim etapie TPL Ultra Natural Care Keratin & Gloss Conditioner zapewni wyjątkową kurację odżywczą i regenerującą, co pomoże w lepszym utrzymaniu szaty oraz jej codziennym czesaniu.

Po kąpieli bardzo ważne jest, żeby dokładnie wysuszyć i wyczesać psa. Wilgotna sierść ma tendencje do filcowania. Jeżeli nie dajemy sobie rady z szatą naszego pupila, najlepiej zwrócić się po pomoc do groomera.

Należy pamiętać o codziennym przecieraniu okolic oczu, higienie zębów, uszu oraz regularnym przycinaniu pazurów. Bardzo praktyczne jest związywanie sierści na głowie w kitkę, co pomoże psu w lepszym widzeniu i komunikacji z otoczeniem.

Przygotowanie sierści do wystawy to kilka godzin ciężkiej pracy.

Zdrowie bobtaila

Rasa ogólnie uchodzi za zdrową i odporną. Szukając zdrowego szczenięcia, zwróćmy uwagę na pochodzenie rodziców. Rzetelni hodowcy badają swoje psy pod kątem chorób typowych dla rasy. U tych psów możemy spotkać się z:

• dysplazją stawów biodrowych,
• chorobami oczu (PRA i zaćma dziedziczna),
• autoimmunologicznym zapalaniem tarczycy,
• wrodzonymi wadami serca,
• głuchotą.

Niektóre choroby, takie jak ataksja móżdżkowa oraz dyskineza rzęsek, są wykrywane za pomocą testów DNA. Są to choroby śmiertelne, których można uniknąć poprzez nierozmnażanie osobników chorych. Psy ras dużych mają tendencję do skrętu żołądka.

Ile żyje owczarek staroangielski?

Nigdy nie można określić jednoznacznie długości życia czy to człowieka, czy zwierzęcia. Mają na to wpływ predyspozycje genetyczne, dieta, warunki środowiskowe oraz wypadki losowe. Przyjmuje się jednak, że średnia życia u tej rasy to 10–12 lat.

Hodowla owczarków staroangielskich

Hodowców psów rasy owczarek angielski bobtail jest w Polsce stosunkowo niewielu. Są to głównie miłośnicy i pasjonaci rasy, którzy należą do klubu hodowców rasy. Hodowca musi być zrzeszony w Związku Kynologicznym, a wszystkie urodzone w jego hodowli szczenięta muszą posiadać metrykę. Na podstawie metryki otrzymanej od hodowcy można zarejestrować swoje szczenię w Związku Kynologicznym.

Dobry hodowca chętnie odpowie na wszystkie pytania przyszłych właścicieli oraz poinformuje nabywców o minimalnych warunkach potrzebnych do prawidłowego rozwoju szczenięcia. Nowy właściciel powinien otrzymać wszelkie informacje dotyczące właściwego odżywiania, szczepień oraz opieki nad szczenięciem. Szczenię nie powinno być wydane od matki wcześniej niż w 8–10 tygodniu życia.

Dobrze jest poszukać opinii o hodowli, z której chcemy zakupić szczenię.

Owczarek staroangielski bobtail – cena

Cena owczarka staroangielskiego bobtaila z rodowodem waha się w przedziale od 5000 do 7500 złotych. Warto zauważyć, że cena ta może różnić się w zależności od wielu czynników, takich jak renoma hodowli, pochodzenie rodziców psa, a także wyjątkowe cechy samego szczeniaka.

Hodowle, które cieszą się dobrą reputacją i są znane z hodowania psów o wysokiej jakości, często oferują szczenięta w wyższej cenie. Cena ta nie tylko odzwierciedla zdrowie i dobre pochodzenie psa, ale także inwestycję hodowcy w opiekę weterynaryjną, odpowiednie żywienie i socjalizację szczeniąt.

Ponadto, szczenięta, których rodzice osiągnęli sukcesy na wystawach lub mają wyjątkowe cechy rasowe, mogą być wyceniane wyżej. Certyfikaty rodowodowe, które potwierdzają rasowość i pochodzenie psa, są również ważnym czynnikiem wpływającym na cenę.

Należy pamiętać, że zakup szczeniaka z rodowodem to dopiero początek kosztów związanych z posiadaniem psa. Potencjalni właściciele powinni również uwzględnić koszty związane z opieką weterynaryjną, żywieniem, szkoleniem, a także z codziennymi potrzebami psa, takimi jak zabawki, legowisko i akcesoria. Przed podjęciem decyzji o zakupie warto dokładnie przeanalizować wszystkie te aspekty oraz przygotować się na długoterminowe koszty związane z utrzymaniem zdrowego i szczęśliwego psa.

Żywienie owczarka staroangielskiego

Bobtail to stara rasa, która cieszy się dobrym zdrowiem. Nie ma szczególnych wymagań żywieniowych. Są dwie szkoły karmienia tych pięknych psów: pierwsza polega na żywieniu dietą BARF, a druga to żywienie w pełni zbilansowaną suchą karmą.

Owczarek staroangielski – ciekawostki

Czy wiesz, że:

• Nazwa bobtail odnosi się do krótkiego ogona psa – dawniej był on obcinany szczeniętom po urodzeniu, robiono to w celu uniknięcia płacenia podatku za psa (podatek za psa w XVIII-wiecznej Anglii był naliczany od długości ogona…).
• Bywa, że owczarki staroangielskie rodzą się ze szczątkowym ogonem, ale jest to rzadkie zjawisko.
• Szczenięta rodzą się czarno-białe, dopiero z wiekiem zmieniają kolor.
• Amerykanie nazywają tę rasę nanny dog, czyli psia niania, gdyż pies ten uwielbia dzieci w każdym wieku i chętnie się nimi opiekuje.
• Od 1963 roku owczarek staroangielski jest maskotką reklam firmy produkującej farby Dulux.
• Bobtail występował w filmach Disneya: The Shaggy Dog oraz The Shaggy D.A., również w polskim filmie Komedia małżeńska nie zabrakło przedstawiciela owej rasy.
• Najbardziej znanym owczarkiem staroangielskim była należąca do Paula McCartneya Martha, która zainspirowała piosenkę Beatlesów Martha My Dear.

Klasyfikacja FCI – wzorzec rasy

• Grupa I Psy pasterskie i zaganiające.
• Sekcja 1 Psy pasterskie.
• Kraj pochodzenia: Wielka Brytania.
• Data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2010, wersja polska: styczeń 2011.
• Bez prób pracy.

Podsumowanie. Pies pasterski czy towarzysz

Owczarek staroangielski bobtail to pies o interesującej historii, charakterystycznym wyglądzie, bujnej sierści i lojalnej osobowości. Wszystko to sprawia, że jest to psiak, który zyskuje uznanie zarówno jako przyjaciel rodziny, jak i pracujący pies pasterski.

To przyjazne, lojalne i opiekuńcze psy, które mają skłonność do tworzenia silnych więzi z członkami rodziny. Ich inteligencja sprawia, że są nie tylko towarzyskimi, ale i chętnymi do nauki pupilami.