Pierwszy pies w kosmosie – historia Łajki i innych psich kosmonautów

Łajka została wystrzelona na orbitę okołoziemską 3 listopada 1957 roku. Miała wówczas zaledwie dwa lata i była pierwszym psem, który poleciał w kosmos. Fakt, że podróżowała w przestrzeni kosmicznej, można nazwać przypadkiem, bo wśród czworonożnych przyjaciół byli lepsi kandydaci. Oto historia najbardziej znanych psów, które poleciały w kosmos.

Pierwszy pies w kosmosie. Historia Łajki

Łajka – pierwszy pies w kosmosie

Suczka Łajka urodziła się w 1955 roku. Została znaleziona na ulicach Moskwy, gdy miała dwa lata. Była mieszańcem, ale niektórzy dopatrywali się w niej cech samojeda i husky. Imię jest przypadkowe, suczka wcale nie była przedstawicielką rasy łajka zachodniosyberyjska. Co ciekawe, imię Łajka suczka otrzymała dopiero przed lotem w listopadzie 1957 roku, gdy zaszczekała podczas prezentowania jej w radiu. Wcześniej nazywano ją Kudriawka (Kędziorek) lub Limonczik (Cytrynka).

Reklama

Pies łajka – rasy

I chociaż w przypadku pierwszego psa w kosmosie Łajka to tylko imię, warto wspomnieć, że są też rasy typu łajka, na przykład:

• łajka zachodniosyberyjska,
• łajka wschodniosyberyjska,
• łajka jakucka,
• łajka rosyjsko-europejska.

Łajka w kosmosie. Casting na psa kosmonautę

Łajka została wystrzelona na orbitę okołoziemską 3 listopada 1957 roku w radzieckim sztucznym satelicie Sputnik 2. Nim jednak się to stało, do lotu przygotowywano aż 10 psów. W czasie treningów przyzwyczajano je do noszenia kamizelek ograniczających możliwość poruszania się. Badano ich wrażliwość na przyspieszenie, wibracje i hałas. W ostatnim etapie konkursu natomiast psy przystępowały do testów w hermetycznej kapsule.

Jak to się stało, że wybrano akurat Łajkę? Rzeczywiście, suczka dobrze się adaptowała do warunków, jakie jej narzucano podczas treningów, ale byli też lepsi kandydaci. To nie ona osiągała najlepsze wyniki. Personel faworyzował inną suczkę – Albinę. Ostatecznie jednak Albina przegrała rywalizację, bo się oszczeniła. Naukowcy nie chcieli oddzielać matki od szczeniąt. W ten sposób wybór padł na niepozorną Łajkę.

W hermetycznej kapsule, która była ostatnim etapem konkursu na pierwszego psa w kosmosie, badano reakcje zwierząt na zmiany ciśnienia i temperatury. Co ważne, w przestrzeni kosmicznej zmienia się również skład gazów i tego też dotyczyły testy.

W październiku 1957 roku rozpoczęto z kolei prace nad stworzeniem kosmicznej budy dla psa kosmonauty. Kształtem miała ona przypominać beczkę. Zamontowano w niej automatyczny podajnik na karmę i specjalny system ułatwiający oddychanie.

Przebieg lotu z pierwszym psem w kosmosie

Lot rozpoczął się 3 listopada 1957 roku. Pierwszy pies w kosmosie zginął po około siedmiu godzinach lotu, a przyczyną jej śmierci były stres i przegrzanie. Temperatura w kosmicznej budzie wzrosła aż o 40 stopni, a wszystko przez to, że nie odczepiła się rakieta nośna Sputnik 8K71PS. Pierwotnie jednak utrzymywano, że suczka przeżyła co najmniej kilka dni, a zginęła z powodu niedotlenienia organizmu. Prawda wyszła na jaw dopiero w 2002 roku.

Jeszcze smutniejszy jest fakt, że od początku nie zakładano powrotu psa na Ziemię. Po 10 dniach, o ile by przeżyła, zamierzano jej podać zatrutą karmę, bo tylko na 10 dni miały wystarczyć rezerwy wody i pożywienia.

Biełka i Striełka, czyli inne psy w kosmosie i ich historia

Łajka była pierwszym psem w kosmosie, ale nie jedynym. Nie sposób nie wspomnieć o Biełce i Striełce. To suczki, które wystrzelono na orbitę okołoziemską 19 sierpnia 1960 roku w satelicie Sputnik 5. Biełka i Striełka na pokładzie Sputnika miały jednak dużo więcej szczęścia, bo jako pierwsze psy na świecie wróciły na Ziemię całe i zdrowe. Ich lot trwał 24 godziny, ale też był obciążający dla organizmu. Biełka, będąc w stanie nieważkości, zwymiotowała i doznała zawrotów głowy. Dla potomnych zachowano nawet ich zwłoki. Biełkę można podziwiać w Moskwie, a Striełka stała się eksponatem jednej z wystaw kosmonautycznych. Najważniejsze jednak, że wróciły na Ziemię.

Łajka jako pierwszy pies w kosmosie stała się bohaterem i przetarła szlak ludziom, którzy dopiero mieli w kosmos wyruszyć.