Efektowna sierść, serdeczne usposobienie i magnetyzujące spojrzenie – koty birmańskie roztaczają wokół siebie wyjątkową aurę. W swojej ojczyźnie, Birmie, rasa ta do dziś uznawana jest za świętą. Nie brakuje też legend na temat tych niezwykłych kocich arystokratów. Jak zaczęła się historia birmańczyka? Dlaczego kot birmański ten zyskał szczególną pozycję w świecie mruczków? Sprawdź najważniejsze informacje o tej wyjątkowej rasie.

Birmańczyk – historia

Kot birmański nie bez powodu zyskał rangę świętego. W przeszłości właśnie ta rasa zamieszkiwała świątynie w Birmie. Sympatyczne birmańczyki miały być swoistym łącznikiem między światem żywych i zmarłych. Koty te uznawano bowiem za wcielenie zmarłych mnichów.

Według znanej legendy białe, żółtookie koty miały strzec świątyni Lao-Tsun. Wraz z mnichami oddawały tam cześć bogini o szafirowych oczach Tsun Kyan-Kse. Towarzyszką najwyższego kapłana Mun-Ha była kotka o imieniu Sinh. Gdy doszło do ataku na świątynię i zabicia kapłana, wydarzyło się coś niezwykłego – Sinh wskoczyła na ciało swojego pana, a wtedy… jej oczy przybrały szafirową barwę, futro stało się złociste, a nogi, ogon i pysk wybarwiły na kolor ziemi. Jedynie łapki, którymi dotykała kapłana, pozostały śnieżnobiałe. Wkrótce wszystkie świątynne koty zyskały podobny wygląd. Po 7 dniach Sinh zmarła, zabierając duszę kapłana do raju. Tak głosi legenda, a jak powstała ta rasa kotów naprawdę?

Historia rasy do dziś owiana jest tajemnicą. Prawdopodobnie jednak jej rzeczywiste początki były dużo mniej spektakularne, a głoszone legendy miały jedynie rozsławić rasę. Pierwsze koty birmańskie wysłano ze swojej ojczyzny statkiem do Francji w 1919 r. Samiec nie przeżył długiej podróży, jednak samica szczęśliwie trafiła do Francji. To właśnie ciężarna kotka o imieniu Sita, przywieziona do Europy, dała początek rasie. Według innej wersji wydarzeń pierwszą parę hodowlaną kotów wykradł sługa ze świątyni Lao-Tsun i sprzedał amerykańskiemu milionerowi w 1920 r. Niezależnie od tego, jak było naprawdę, dzisiejsze birmańczyki są wynikiem świadomej pracy hodowlanej francuskich hodowców. W czasie II wojny światowej rasa znalazła się niemal na skraju wyginięcia. By ją odbudować, w ramach programu hodowlanego wykorzystano geny kotów długowłosych. Francuzi krzyżowali koty syjamskie, perskie i europejskie krótkowłose. Rasę oficjalnie uznano w 1966 r. w Wielkiej Brytanii, a rok później w Stanach Zjednoczonych.

Jak wygląda kot birmański?

Kot birmański to bez wątpienia jedna z najpiękniejszych ras. Mruczki z Birmy na pierwszy rzut oka sprawiają wrażenie dużych, masywnych i przysadzistych. Najczęściej osiągają wielkość 30 cm i wagę 2–6 kg. Samce są większe i mocniej zbudowane niż samice. Mimo mocnej budowy koty te mają jednak w sobie mnóstwo wdzięku i elegancji.

Charakterystyczną cechą birmańczyków są intensywnie szafirowe, okrągłe oczy, które nadają ich spojrzeniu wyrazistości. Koty tej rasy mają dużą, okrągłą głowę, niewielkie, szeroko rozstawione uszy oraz rzymski nos. Ich czoło jest lekko wypukłe, podbródek rozbudowany, a policzki pełne. W porównaniu z persami birmańczyki mają dłuższe ciało i kończyny. Ogon u tych kotów jest średniej długości, obficie owłosiony i puszysty.

Święte koty z Birmy przyciągają uwagę ze względu na efektowną szatę. Włos birmańczyka jest półdługi, jedwabisty i miękki w dotyku. Kot tej rasy ma niewiele podszerstka, przez co jego szata ma charakterystyczną strukturę. Sierść lekko odstaje od ciała. Dłuższy włos na szyi tworzy kryzę, a na udach portki. U kotów z Birmy występuje umaszczenie typu colorpoint (syjamskie). Szata jest koloru skorupki jaja ze znaczeniami na twarzy, kończynach, uszach i ogonie. Birmańczyki mają przy tym zawsze czysto białe rękawiczki i skarpetki, które muszą być symetryczne na wszystkich łapkach.

Święty kot z Birmy ma delikatny, miękki w dotyku włos.

U kotów z Birmy wyróżnia się 7 podstawowych typów umaszczenia:

• seal (czarne),
• czekoladowe,
• niebieskie,
• liliowe,
• rude,
• kremowe,
• szylkretowe (seal, czekoladowe, niebieskie i liliowe).

Dodatkowo dopuszczalne jest umaszczenie pręgowane.

Kot birmański – najważniejsze informacje

Co wyróżnia świętego kota z Birmy na tle innych mruczków? Oto specyficzne cechy tego zwierzęcia:

• Charakterystyczne znaczenia birmańczyków są związane z tzw. genem himalajskim, który występuje także u kotów syjamskich.
• Białe skarpetki i rękawiczki u rasy są prawdopodobnie warunkowane genem recesywnym.
• Kot birmański jest również znany jako święty kot z Birmy. Druga nazwa ma odróżniać go od kota burmskiego (burmańskiego).
• Ostateczne ubarwienie koty zyskują dopiero po pewnym czasie – wszystkie kocięta rodzą się bowiem białe. U kotów o ciemnych znaczeniach właściwe umaszczenie zaczyna rozwijać się po 7 dniach od urodzenia, a u kotów o jasnych znaczeniach po upływie 14 dni.
• Kot birmański późno osiąga dojrzałość. Rozwój u tej rasy trwa aż do ukończenia 3. roku życia.

Charakter birmańczyka

Kot birmański w sposób idealny łączy cechy kota syjamskiego i persa. Mieszanka genów obu tych ras sprawia, że mruczek ten jest zrównoważony, a zarazem niepozbawiony żywiołowości.

Święty kot z Birmyma spokojny i łagodny charakter. Na co dzień stroni od konfliktów i nie ma tendencji do gwałtownych reakcji. Z natury święty kot z Birmy jest życzliwie nastawiony do innych. Silnie przywiązuje się do swojego opiekuna, choć lubi towarzystwo wszystkich członków rodziny. Ze swoim opiekunem często potrafi nawiązać wyjątkowo głęboką relację, pełną zaufania i czułości. Dodatkowo szybko znajduje nić porozumienia z dziećmi – jest wyrozumiały i cierpliwy. Zwykle dobrze dogaduje się także z innymi zwierzętami domowymi. Birmańczyk jest przyjazny również dla gości, choć czasami zachowuje wobec nich pewien dystans.

Kot birmański to zwierzę bardzo uczuciowe. Do szczęścia potrzebuje przede wszystkim towarzystwa ludzi. Mruczek ten źle znosi samotność. Dlatego najchętniej nie rozstawałby się ze swoimi opiekunami ani na chwilę. Przedstawiciele rasy uwielbiają pieszczoty i wylegiwanie się na kolanach opiekuna. Jak na prawdziwych arystokratów przystało, lubią być w centrum uwagi. Nie mają jednak w zwyczaju się narzucać.

Koty birmański są przyjazne i towarzyskie.

Święty kot birmański emanuje radością życia i optymizmem. Jest typowym domatorem, ceniącym sobie ciepło domowego ogniska. Mruczek ten łatwo adaptuje się do środowiska i nie ma problemów z przestrzeganiem wyznaczonych zasad. Dodatkowo birmańczyk to komunikatywny pupil, który często nawiązuje wokalny kontakt z ludźmi. Kot birmański rzadko sprawia problemy. Raczej nie ma skłonności do zachowań niepożądanych. Niektóre zwierzęta tej rasy mają jednak tendencję do uporczywej wokalizacji i problemów separacyjnych.

Temperament kota birmańskiego

Choć birmańczyk ma umiarkowany temperament, nie jest typem leniwego flegmatyka. Chętnie się bawi i eksploruje otoczenie. Jest ciekawski, kreatywny, spostrzegawczy i inteligentny. Z tego względu potrzebuje na co dzień odpowiedniej stymulacji umysłowej. W codziennym harmonogramie warto więc uwzględnić nie tylko zabawy łowieckie, ale również łamigłówki intelektualne. Dodatkowo świetną rozrywką dla tego mruczka może być nauka sztuczek. Kot ten chętnie współpracuje z ludźmi i angażuje się w trening. Z uwagi na dużą wrażliwość wymaga jednak łagodnego traktowania.

Kot birmański – dla kogo będzie odpowiedni?

Święty kot birmański to idealny towarzyszy dla całej rodziny. Może być świetnym kompanem dla osób niemal w każdym wieku. Będzie czuł się bardzo dobrze w domu z dziećmi, ale odnajdzie się również w towarzystwie seniorów. Ze względu na bezkonfliktową naturę jest też dobrym kandydatem na współlokatora dla psa lub innego kota.

Birmańczyki mogą mieszkać z innymi zwierzętami i dziećmi.

Birmańczyk ma niewielkie wymagania, dlatego z opieką nad nim powinien poradzić sobie nawet początkujący kociarz. Warto jednak pamiętać, że kot birmański wymaga sporej dawki uwagi. Z pewnością nie nadaje się więc dla osób zapracowanych, które spędzają dużo czasu poza domem. Mruczek ten nie jest również polecany do utrzymywania jako kot wychodzący. Ze względu na dużą wrażliwość na warunki środowiskowe kot birmański najlepiej czuje się w domowych pieleszach. Nie potrzebuje rozległego terenu do życia, dlatego z powodzeniem może mieszkać nawet w małym mieszkaniu w bloku.

Żywienie i pielęgnacja świętego kota z Birmy

Pielęgnacja

Choć piękna sierść birmańczyków może wydawać się pozornie trudna w utrzymaniu, nie wymaga wcale specjalnych zabiegów. Długi włos kotów nie ma tendencji do plątania się ani kołtunienia. Z tego powodu najczęściej wystarczy dokładnie rozczesać go 1–2 razy w tygodniu. Przybory do pielęgnacji dla przedstawicieli tej rasy powinny być odpowiednio wyprofilowane, by nie niszczyły ich delikatnego włosa. Dodatkowo dla swojego pupila należy wybierać kosmetyki podkreślające naturalną strukturę sierści – dodające miękkości i puszystości.

Szczególnej pielęgnacji wymagają oczy birmańczyka. Kot ten ma skrócone kanaliki łzowe, które łatwo ulegają zatykaniu. Warto więc regularnie usuwać wydzielinę z oczu kota, przemywając ich kąciki ciepłą wodą lub specjalnym preparatem pielęgnacyjnym. Mruczki przebywające na stałe w domu potrzebują też regularnego przycinania pazurów. Nie należy zapominać również o czyszczeniu zębów i uszu.

Żywienie

Birmańczyki nie mają specjalnych potrzeb żywieniowych. Można karmić je standardową, wysokomięsną karmą pełnoporcjową dostosowaną do wieku, stanu zdrowia i poziomu aktywności. Rasa kotów – z uwagi na dosyć niski poziom aktywności – jest zagrożona nadwagą. Dobrym wyborem dla mruczków mogą być więc karmy o zredukowanej wartości energetycznej (light/indoor). Większość kotów z Birmy jest dosyć wybredna w doborze pożywienia. Warto więc serwować im karmy mokre, które odznaczają się wysoką smakowitością. Dieta mruczków powinna być urozmaicona – sprawdzi się więc żywienie mieszane. Warto zwrócić uwagę na karmy:

W diecie świętego kota birmańskiego należy uwzględnić obecność składników wzmacniających szatę. Do najważniejszych z nich należą: wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6, biotyna, cynk, aminokwasy siarkowe. Można stosować także gotowe karmy z formułą „na piękną sierść”.

Brimańczyki, podobnie jak inne koty długowłose, są szczególnie narażone na tworzenie się kul włosowych w przewodzie pokarmowym. Z tego względu warto regularnie podawać im karmy lub przysmaki odkłaczające.

Choroby kotów birmańskich

Kot birmański to stosunkowo zdrowa rasa. U zwierząt tych poważne choroby genetyczne są rzadko notowane. Niektóre święte koty z Birmy dotknięte są jednak chorobami serca – zwłaszcza kardiomiopatią przerostową. Kolejnym schorzeniem obserwowanym u rasy jest mukopolisacharydoza typu VI, powodująca nieprawidłowości w budowie szkieletu. Dodatkowo u części tych sympatycznych zwierząt obserwuje się problemy z nerkami i układem moczowym oraz choroby oczu. Koty obarczone genetycznymi problemami ze zdrowiem powinny być wyeliminowane z dalszej hodowli.

Jak dbać o birmańczyka, by zachował dobre zdrowie przez lata? Delikatna szata pozbawiona podszerstka nie zapewnia kotom z Birmy dobrej izolacji termicznej. Należy więc pamiętać o ochronie mruczków przed zimnem. W chłodne dni koty nie powinny przebywać na zewnątrz. Zimą trzeba zapewnić im ciepłe legowisko, które gwarantuje odpowiednią izolację od podłoża. Dobrym wyborem będzie z pewnością hamak zawieszany na kaloryferze. Dodatkowo trzeba pamiętać o podstawowej profilaktyce zdrowotnej i okresowych badaniach kontrolnych. W dobrych warunkach przedstawiciele rasy kotów birmańskich zwykle żyją 12–15 lat.

Kot birmański – cena, hodowla, zakup

Birmańczyk uważany jest za rasę bardzo trudną w hodowli. Wzorzec rasy ściśle precyzuje, jak powinien wyglądać idealny rasowy mruczek. Niewiele kociąt jest jednak w stanie spełnić restrykcyjne wymagania. Z tego powodu zakup kota birmańskiego z reguły nie jest łatwy. Często konieczne jest długie oczekiwanie na kocięta.

W Polsce rasa ta nie jest popularna – istnieją tylko nieliczne hodowle tych wyjątkowych mruczków. Hodowcy zwykle oferują kocięta w cenie 3000–5000 zł. Koty z renomowanych hodowli mogą jednak osiągać wyższe ceny. Przed zakupem kota warto zasięgnąć opinii o hodowli. Młode kocięta wymagają odpowiedniej socjalizacji, która znacznie ułatwi im przystosowanie się do życia z ludźmi i zapobiegnie problemom behawioralnym w przyszłości.

Kot birmański – podsumowanie:

• Święte koty z Birmy dawniej zamieszkiwały świątynie, dlatego stały się bohaterami legend.
• Koty birmańskie mają szafirowe oczy i delikatną szatę ze znaczeniami, białymi skarpetkami i rękawiczkami.
• Zwierzęta te znane są z dużej łagodności i silnego przywiązania do ludzi.
• Birmańczyki mają niewielkie wymagania pielęgnacyjne i żywieniowe.