Labrador Retriever – Charakterystyka i Opis Rasy Psów

Labrador to uroczy, łagodny pies, niemające zupełnie instynktu stróża. Wesołym merdaniem ogona powita każdego gościa, nawet niechcianego intruza. Labrador sprawdzi się także jako pies rodzinny. Swoim wdzięcznym charakterem i „zgrabnością” słonia zauroczy każdego. To średniej wielkości pies, któremu trzeba zapewnić sporo ruchu. Mimo że jest dość duży, bez problemu odnajdzie się zarówno w domu z ogrodem, jak i w kawalerce. Sprawdź, czy labrador to pies dla Ciebie.

Labrador – podstawowe informacje

Labrador retriever to jedna z najpopularniejszych ras psów. Zaliczane są według FCI do grupy 8., czyli aporterów, płochaczy i psów dowodnych. Podlegają próbom pracy. To psy pracujące i wszechstronnie uzdolnione. Sprawdzają się szczególnie w policji i służbach ratowniczych. Pomagają osobom niepełnosprawnym.

• wielkość psa: średniej wielkości pies,
• użytkowość: aporter,
• kraj pochodzenia: Wielka Brytania,
• długość życia: 12–14 lat,
• cena psa z rodowodem: 3500–5000 zł,
• usposobienie: łagodny, bardzo ruchliwy, inteligentny, bystry i posłuszny, skłonny do zabawy.

Reklama

Jak wygląda labrador retriever?

Labrador retriever to średniej wielkości pies, przez niektórych uważany nawet za dużego, który ma dość solidną posturę. Charakteryzuje się szeroką głową, dobrze rozwiniętą klatką piersiową. Cechuje go krótka, gęsta sierść. Nos ma szeroki i co ciekawe, nos labradora jaśnieje podczas zimy. Ma też charakterystyczny, zwężający się ku końcowi ogon, który przypomina ogon wydry. Dzięki specyficznemu ogonowi i błonie międzypalcowej na łapach potrafi świetnie pływać.

Wysokość w kłębie:

• psy: 56–57 cm,
• suki: 54–56 cm.

Waga: 

• psy: 29–36 kg,
• suki: 25–32 kg

Głowa: jest proporcjonalna do ciała, wyraźnie zarysowana, bez wydatnych policzków.

Nos: jest szeroki, z dobrze rozwiniętymi nozdrzami.

Oczy: są średniej wielkości, wyraziste, w kształcie orzechów, zwykle w kolorze od brązowego do orzechowego. Wyrażają inteligencję i dobry charakter.

Uszy: są umiarkowanej wielkości i długości, wiszące blisko głowy i osadzone raczej nieco z tyłu.

Ogon: charakterystyczną cechą labradora jest ogon. Jest on gruby u nasady, stopniowo zwęża się ku końcowi i jest pokryty gęstym, krótkim futrem. Ogon jest wesoło noszony, ale nigdy nie zakręcony nad grzbietem.

Kończyny: kończyny przednie o mocnym kośćcu; widziane zarówno z przodu, jak i z boku proste od łokcia do podłoża. Zad dobrze rozwinięty, nie opadający w kierunku ogona. Łapy są okrągłe, zwarte; palce dobrze wysklepione, a opuszki dobrze rozwinięte.

Okrywa włosowa:

• Sierść: Labradory mają krótką, gęstą sierść, która składa się z miękkiego podszerstka i twardszego włosa okrywowego Podszerstek odporny na niekorzystny wpływ pogody..
• Umaszczenie: Sierść może przyjmować trzy kolory: czarny, żółty (od kremowego do rudego) i wątrobiane (czekoladowe). 

Labrador ma swobodny chód, bardzo charakterystyczny, ponieważ „kołysze biodrami. Kończyny poruszają się równolegle do osi ciała.

Usposobienie i charakter psa rasy labrador retriever

Labrador retriever ma bardzo przyjazny charakter. Zaprzyjaźni się praktycznie z każdym. Zupełnie nie ma instynktu stróżującego, radosnym merdaniem ogona powita zarówno gości, jak i złodzieja. Jest towarzyski, lubi przebywać blisko ludzi. To aktywny pies, który lubi zabawy. Uwielbia spacery i wypoczynek na łonie natury. Psy tej rasy potrzebują dużej ilości ruchu.

Są bardzo łagodne, świetnie dogadują się także z dziećmi. Labrador to doskonały przyjaciel rodziny. Akceptuje inne zwierzęta. Jest wierny, lojalny, przywiązuje się do właściciela.

Wady i zalety labradora retrievera

Labrador retriever to cudowny pies o przyjacielskim nastawieniu. Nie jest jednak pozbawiony wad i na pewno nie nada się na stróża. Poniżej przedstawiamy listę wad i zalet labradorów.

Zalety labradora:

• przyjazne nastawienie wobec innych osób,
• lojalny i wierny,
• inteligentny,
• szybko się uczy komend i sztuczek,
• przywiązuje się do właściciela, ale z radością wita wszystkich,
• dobrze dogaduje się z dziećmi,
• akceptuje inne zwierzęta,
• aktywny towarzysz podczas spacerów,
• z łatwością nauczy się aportowania,
• nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji, wystarczy go raz w tygodniu wyczesać,
• rasa wykorzystywana w policji i ratownictwie, podobnie jak goldeny,
• pomaga osobom niewidomym.

Wady labradora:

• źle znosi samotność,
• nie nadaje się na stróża,
• wymienia sierść dwa razy w roku, obficie wówczas linieje.

Jakie jest szczenię?

Szczenięta labrador retrievera są urocze, pełne energii i bardzo ciekawe świata. Są bardzo energiczne i potrzebują dużo ćwiczeń. Będą chciały biegać, bawić się i eksplorować. Zadbaj o to, aby miały bezpieczne miejsce do zabawy i ćwiczeń. Psy tej rasy  są bardzo inteligentne i szybko uczą się nowych rzeczy. Wczesne i regularne szkolenie jest zalecane, aby pomóc im zrozumieć i nauczyć się zasad domowych. Wczesna socjalizacja jest ważna dla prawidłowego rozwoju tych psów.

Pamiętaj, że posiadanie szczeniaka to wielka odpowiedzialność. Szczenięta wymagają dużo troski, uwagi i cierpliwości. Jednak w zamian dostarczają wiele radości i miłości. Ważne jest, aby od początku zapewnić szczenięciu odpowiednie szkolenie i socjalizację, aby wyrosło na szczęśliwego, zdrowego i dobrze wychowanego psa.

Jak dbać o labradora? Pielęgnacja

Pielęgnacja labradora nie jest wymagająca. Sierść labradorów jest gęsta i krótka i co ciekawe, ma wodoodporny podszerstek. To swego rodzaju warstwa izolacyjna labradora. Wystarczy ją wyczesać raz w tygodniu. W czasie okresu linienia postaraj się robić to częściej. Labrador linieje dwa razy w roku: gdy wymienia sierść z letniej na zimową i z zimowej na letnią.

Labradora nie trzeba regularnie kąpać. Przy większych zabrudzeniach można podczas kąpieli użyć szamponu dla psów tej rasy. W takich szamponach składniki aktywne to najczęściej gliceryna i pantenol. Pamiętaj, że są też inne szampony dla psów o czarnej sierści, a inne dla psów o sierści biszkoptowej. Szukaj takich produktów, które można stosować u psów o szorstkiej, krótkiej sierści.

Pielęgnacji mogą wymagać również pazury, należy je regularnie przycinać. Specjalnych zabiegów nie wymagają uszy pupila. Raz na jakiś czas można je przetrzeć wacikiem lub zastosować specjalną emulsję.

Ile kosztuje labrador?

Szczeniak rasy labrador retriever może kosztować od 3500 do 5000 złotych. To dużo, ale pamiętaj: w żadnym razie nie daj się skusić na ogłoszenia, w których oferuje się szczeniaki w cenie kilkuset złotych. Najprawdopodobniej masz wtedy do czynienia z pseudohodowlą.

Koszt utrzymania psa tej rasy może sięgnąć ok. 250–400 złotych miesięcznie, wliczając w to możliwe wizyty u weterynarza.

Ile żyje labrador? Długość życia

Średnia długość życia labradora wynosi od 12 do 14 lat.

Zdrowie labradora

Labrador retriever to stosunkowo zdrowy i odporny pies, choć oczywiście i jego mogą dotknąć różnego rodzaju schorzenia. Tu w szczególności należy zwrócić uwagę na stawy, możliwe alergie i sposób odżywiania.

Poniżej podajemy listę chorób, które obserwuje się u tych psów:

• dysplazja stawów biodrowych i łokciowych,
• choroby oczu (np. postępująca atrofia siatkówki, zaćma, dystrofia rogówki, dysplazja siatkówki),
• zwichnięcie rzepki,
• miopatia dziedziczna (objawem jest szczudłowaty chód, nazywany także „króliczymi skokami”),
• choroby autoimmunologiczne,
• choroby uszu,
• podatność na urazy,
• skłonność do tycia, otyłość, nadwaga.

Nadwaga u labradora retriviera 

Nadwaga i otyłość to powszechne problemy zdrowotne, które mogą dotknąć labradorów retrieverów. Te psy mają naturalne skłonności do jedzenia i mogą nie wykazywać naturalnej ostrożności lub umiaru, kiedy chodzi o jedzenie, co może prowadzić do nadmiernej konsumpcji i przyrostu masy ciała.

Aby kontrolować wagę czworonoga, konieczne jest zastosowanie odpowiedniej diety i regularnej aktywności fizycznej. Dieta powinna być zbilansowana i dostosowana do potrzeb energetycznych psa, biorąc pod uwagę jego wiek, stan zdrowia i poziom aktywności. Regularne ćwiczenia, takie jak spacery, bieganie, aportowanie, mogą pomóc utrzymać psa w dobrej formie.

Pamiętaj, że nagłe zmiany wagi psa mogą być oznaką poważnych problemów zdrowotnych i powinny być skonsultowane z weterynarzem.

Jak wychować labradora?

Labrador retriever jest inteligentny i bardzo szybko się uczy. Pamiętaj jednak, że wyszkolenie każdego psa wymaga cierpliwości, czasu i ćwiczeń. Najlepiej zaczynać już od małego. Z uwagi na wrodzoną tendencję do tycia u tych psów jako przysmaki i nagrody lepiej wykorzystać granulki z karmy przeznaczonej na dany dzień aniżeli dodatkowe przysmaki.

Dla kogo labrador?

Labrador retriever to wspaniały, rodzinny pies, mający doskonały kontakt z dziećmi. Ze względu na „grację słonia” należy jednak uważać na najmłodsze z dzieci, ponieważ pies niechcący może je przewrócić. To także idealna rasa dla osób, które potrzebują dogoterapii. Labradory i goldeny to najczęściej wykorzystywane w dogoterapii psy.

Labradory to także psy, które nie boją się pracy – będą doskonałym towarzyszem niewidomych. Oczywiście muszą być do tego odpowiednio wyszkolone. Pamiętaj jednak, że dla psa to jest praca i nawet najlepsze czworonogi muszą mieć kilka godzin dla siebie.

Psy te, podobnie jak goldeny, wykorzystywane są również w policji i ratownictwie. Pomagają odnaleźć osoby, które utonęły lub zaginęły, także na terenie katastrof budowlanych.

Labrador retriever to pies, który może mieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i w kawalerce, o ile zapewnisz mu odpowiednią ilość ruchu. Jeśli posiadasz domu z ogrodem, pamiętaj, że ten psiak nie sprawdzi się jako stróż. Buda nie będzie dla niego odpowiednim miejscem, od samotności woli przebywanie wśród ludzi w każdej możliwej sytuacji.

Labrador a dzieci

Pies ten bardzo dobrze dogaduje się z dziećmi. Labrador będzie cudownym towarzyszem najmłodszych, ponieważ tak jak dzieci uwielbia zabawy, w tym także zabawę w berka, czyli wszelkiego rodzaju gonitwy i ucieczki. Mimo to uważajmy, bo labrador jest trochę niesforny i niechcący może przewrócić najmłodsze z dzieci. Labrador nie powinien być też psem dla dziecka, ponieważ psy tej rasy muszą mieć swojego przewodnika, a raczej nie zaakceptują dziecka jako swojego pana.

Jak żywić labradora? Jaką karmę wybrać?

Przedstawiciel tej rasy to łakomczuch, który ma tendencję do przybierania na wadze, dlatego przysmaki należy ograniczać. Można je stosować jako nagrody, choć najlepszym rozwiązaniem jest wówczas uszczuplanie dziennej porcji karmy i używanie jej jako smakołyków. Najlepiej wybrać dobrej jakości karmę. U labków zdarzają się alergie, dlatego można kupić karmę hipoalergiczną. Należy uważać z dawaniem mu ludzkiego jedzenia.

W przypadku dorosłego psa wystarczą dwa posiłki dziennie. Warto zainwestować też w preparaty wzmacniające stawy.

Ciekawostki o labradorze 

Oto kilka ciekawostek o psach rasy labrador retriever:

• Właścicielem labradora jest prezydent Rosji Władimir Putin.
• Psy tej rasy uwielbiał też Marek Kotański.
• Niektórym psom tej rasy w okresie zimowym jaśnieją nosy.
• Labradory posiadają błonę międzypalcową, dzięki której lepiej pływają w wodzie.
• Psy tej rasy często służą w policji i ratownictwie (labradory potrafią wskazać miejsce wiele metrów pod wodą), są też wykorzystywane podczas poszukiwań na lądzie (np. na miejscach katastrof budowlanych).

Historia rasy

Labradory pochodzą z Nowej Fundlandii, ich przodkowie to psy o nazwie St. John’s, czyli psy św. Jana. Gdy na wyspę dotarli Anglicy, były tam już dwa typy psów: te ogromne, które dały początek nowofundlandom, i mniejsze, uważane za pierwowzory labradorów. Rybacy korzystali z pomocy psów o zbliżonym wyglądzie przy połowach. Ich zadaniem było aportowanie lin i łapanie ryb uciekających z sieci. Tak było w XVI wieku. Dopiero w XIX wieku angielscy marynarze przetransportowali te psy do Wielkiej Brytanii, gdzie stały się one ulubionymi towarzyszami szkockiej arystokracji. Za „ojca” pierwszej hodowli tych psów uważany jest lord Malmesbury, który zaczął hodować retrievery w 1820 roku.

Pierwszy klub powstał w roku 1916, a klub biszkoptowych labradorów – w 1925. Wcześniej psy te, sprowadzone w końcu XIX wieku przez płk. P. Hawkera i hrabiego Malmesbury, zasłynęły na próbach polowych. Pies o imieniu Malmesbury Tramp opisany był przez księżnę Howe jako „ojciec współczesnych labradorów”.

Początkowo uznawano tylko czarne labradory, a psy biszkoptowe i czekoladowe były usuwane z miotów. Dopiero w XX wieku zaczęto oficjalnie uznawać je za rasowe. Odmiana czekoladowa musiała na zaakceptowanie poczekać jeszcze kilka dekad. Oficjalnie uznana została dopiero w latach 30. XX stulecia.

Uwaga! Według naukowców brązowe labradory żyją krócej. Ich średnia długość życia to 10 lat.

Wzorzec rasy FCI.

• nazwa oryginalna: labrador retriever
• grupa 8: aportery, płochacze i psy dowodne
• sekcja 1: aportery
• kraj pochodzenia: Wielka Brytania
• Podlega próbom pracy
• Wzorzec rasy pochodzi z 12.01.2011

Labrador – opis rasy psów. Podsumowanie

• Labrador to pies łagodny, bardzo ruchliwy, obdarzony wesołym usposobieniem, przyjacielski, zrównoważony i pełen radości życia.
• Labrador jest psem obdarzony świetnym węchem.
• Pies ten świetnie pracuje w wodzie, w czym pomaga mu nieprzemakalna sierść i wyjątkowy w kształcie ogon, przypominający ogon wydry.
• Labrador to rasa, która doskonale nadaje się do różnego rodzaju sportów i aktywności.
• Łatwo dostosowuje się do otoczenia. Jest bardzo oddany przyjaciel.
• Inteligentny, bystry i posłuszny, skłonny do zabawy.
• Usposobienie labradora jest przyjazne, bez żadnych oznak agresji lub lękliwości.
• Labrador retriever ma też skłonność do tycia, dlatego trzeba zapewnić mu odpowiednią dietę i uważać na to, co dostaje jako przysmaki.
• W Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych labrador retriever należy do najpopularniejszych ras psów.

autor: Kinga Czernichowska