Spis treści
Na całym świecie, również w Polsce, możemy spotkać kilkadziesiąt kocich ras. Ta niesamowita różnorodność wynika w większej części z celowej, przemyślanej hodowli, a poniekąd również z wybuchających tu i ówdzie naturalnych mutacji.
Mamy rasy długo- i krótkowłose, reksy, czyli te z falowanym czy kręconym futrem oraz koty bez futra. Są rasy duże i rasy stosunkowo małe; eleganckie, kompaktowe lub masywne w budowie; koty zwinne, skoczne, bardzo aktywne, ale też spokojne i zrównoważone. Te z ogonem i te bez ogona.
Co w takim razie sprawia, że wybieramy kota tej, a nie innej rasy? Po pierwsze – jego uroda, po drugie – mam nadzieję, charakter. W obu tych kwestiach każdy wielbiciel kotów ma swoje upodobania i osobiste potrzeby.
Dziś o kotach nadaktywnych fizycznie, ale również społecznie, czyli takich, które nie mogą długo usiedzieć w jednym miejscu lub przejawiają permanentną potrzebę brania udziału we wszystkim, co dzieje się w domu.
Cornish rex
Niewątpliwym numerem jeden jestkornwalijski reks Prima Ballerina z falami na ciele. To bez wątpienia kot niecodzienny, niespotykany, niezwykle elegancki i eteryczny. Sprawia wrażenie istoty szlachetnej, wytwornej i dostojnej, a jednocześnie subtelnej i niesamowicie delikatnej.
Zachwyca nie tylko swoją urodą, ale również, a może przede wszystkim, charakterem i temperamentem. Choć trzeba przyznać, że nie jest to kot dla każdego. Jest bardzo wymagający, gadulski i żywy, przez to, że jest ciekawski, wszędzie go pełno.
To kot wesoły, który ma w sobie coś szelmowskiego. Domaga się ciągłego kontaktu z człowiekiem, jest wręcz namolny. Zrzucany z kolan wraca na nie jak bumerang z prędkością wiatru. Swoich właścicieli obdarza niespotykaną wiernością i, co ciekawe, przywiązuje się zazwyczaj w równym stopniu do wszystkich domowników.
Macha radośnie ogonem i chętnie aportuje zabawki, jest zawsze skory do figli i głupot, biega dosłownie po ścianach, przeszkody dla niego nie istnieją, każdą może pokonać. Szybka nauka i podglądanie, jak na przykład otwierać drzwi to dla kornwalijskiego reksa pestka. Jest niezwykle sprawny, ruchliwy i wysportowany.
Najprościej można ująć to tak: cornish rex to nastolatek, który nigdy nie dorasta i tym bardziej nigdy się nie starzeje.
Zodiakalny Bliźniak, wieczny chłopiec (lub dziewczynka). Przez to, że jest bardzo aktywny, ciągle szuka towarzystwa innych domowników i rozmawia z nimi cienkim, przeciągłym głosem.
Uwielbia uczestniczyć we wszystkich pracach domowych, więc jeśli dzieje się coś ciekawego jednocześnie w dwóch częściach domu, nasz cornish rex jest rozdarty – biega, kłóci się i dyskutuje. Nawet gdy śpi, towarzystwo ludzi jest mu konieczne i niezbędne, chyba tylko do oddychania.
Jest doskonałym towarzyszem dzieci, może właśnie dlatego, że sam zachowuje się jak dziecko. Rozpiera go niespożyta energia. Jego żywiołem są szalone gonitwy, zabawa „w chowanego” czy w berka. To kot bardzo absorbujący – domaga się kontaktu, a w młodym człowieku widzi bratnią duszę, skorą do podobnych dowcipów.
Kornisze nie powinny na długo i codziennie zostawać same w domu, ponieważ wszechogarniająca nuda jest ich najgroźniejszym wrogiem, zabijającym radość życia i zmieniającym psychikę tego wspaniałego kota. Rozwiązaniem są dwa kornisze, które świetnie zajmą się sobą pod nieobecność ludzi. Nie spodziewajmy się jednak, że po powrocie do domu obydwa dadzą nam spokój.
Kot abisyński
To taka mała puma i zdecydowany aktywista, więc śmiało można go umieścić na drugiej pozycji. Kot pięknej urody, trochę dziki, trochę uparty i trochę pierwotny. Ma silnie zarysowaną osobowość i jest nieprzeciętnie inteligentny. Jeśli uda nam się pozyskać jego sympatię, stworzymy mu odpowiednie warunki życia i zaspokoimy jego ogromną potrzebę przestrzeni, to nasze relacje wejdą na wyższy poziom i przerodzą się w przyjaźń do końca życia.
Kot abisyński to zapalony łowca, zatem w domu nie uchowa się żaden komar czy mucha.
Kocha polowanie na owady, odbijanie się od ścian czy aportowanie zabawek. Jest czujny, aktywny i skory do harców. Z ciekawością podąża za swoim opiekunem, obserwując każdy jego ruch. Lubi zwracać na siebie uwagę.
Potrzebuje przestrzeni, ale również, a może przede wszystkim, wysokości. Jest typowym kotem penetrującym i nadrzewnym, kocha wysokie gałęzie i wspinaczki. Wysoki pod sam sufit drapak czy półki zawieszone na różnych wysokościach są mu zatem potrzebne do szczęścia i samorealizacji jak powietrze. Jego żywiołowość i dynamika w połączeniu z giętkim ciałkiem i sprężystymi, zgrabnymi ruchami składają się na wręcz cudowną istotę.
Chętnie uczy się i podejmuje wyzwania, takie jak: szukanie smakołyków, aportowanie zabawek, agility czy ćwiczenia z klikerem. Nie jest natomiast kotem zbyt gadatliwym czy głośnym.
Powinniśmy pamiętać, że kot tej rasy jest jak Forrest Gump, musi biec przed siebie, nie wiadomo gdzie, dokąd i dlaczego, po prostu musi, zatem zabezpieczenia drzwi, okien i balkonów są bezwzględnie konieczne.
Turecka angora
Turecka angora to jedwabna elegancja na ośmiu nogach zajmująca trzecie miejsce wśród kotów aktywnych. To bardzo stara, naturalna rasa. W nowej dla siebie sytuacji angora najczęściej zachowuje dystans i rezerwę, jest kotem czujnym i ostrożnym. Potrzebuje stanowczego i konsekwentnego opiekuna, wobec którego będzie czuć respekt, ale też darzyć go głębokim zaufaniem. Jest kotem szczególnie inteligentnym. Rozstawi domowników po kątach, jeśli mu na to pozwolą. Ma szczególne poczucie humoru i niezwykłą osobowość.
Angora przywiązuje się mocno do swojego opiekuna.
Ten kot jest szalenie zainteresowany wszystkim, co dzieje się w domu, ma ogromną potrzebę niesienia pomocy, nawet nieproszony. Otworzysz szafę, a tam już czeka na Ciebie kot chętny do pomocy, otworzysz lodówkę – angora już czeka.
Długie, samotne wieczory przejdą do lamusa, bo od tej chwili wszystkie filmy na Netfliksie obejrzycie wspólnie. Przeciągłe, głośne mruczenie i nieustanne domaganie się pieszczot to typowe zachowanie kota tej rasy. Angora kocha każdy pozytywny kontakt ze swoją ludzką rodziną. Właściciele tych kotów twierdzą, że są one wierniejsze od psów.
Angora uwielbia też biegać. Wymyśla wyimaginowane zdobycze, na które poluje, ścigając je po całym domu. Tak jak cornish rex z łatwością wskakuje na najwyższe półki, aby z góry dostojnie obserwować i sprawować swoje rządy. Nie sposób zignorować jego obecności. Musi być nieustannie w centrum uwagi. Wierzy, że jest pępkiem świata.
Kot rosyjski
Miejsce czwarte zajmuje kot rosyjski, czyli cwaniak z uśmiechem Mona Lisy. Stalowoszare futro z księżycowym, srebrnym blaskiem, magia zielonych oczu, głębokie przywiązanie do opiekuna, spryt, inteligencja i naturalna radość życia to cechy bodaj najbardziej charakterystyczne dla tej pięknej rasy.
Natura obdarzyła go sowicie w zwinność, szybkość i skoczność. Potrafi skakać i daleko, i wysoko. Lubi gonitwy, ale nie należy do długodystansowców. Aktywność fizyczna kurczy się wraz z wiekiem, ale i tak uważany jest za kota bardzo aktywnego w porównaniu z wieloma rasami nieaktywnymi lub aktywnymi inaczej.
Kot rosyjski potrzebuje rozrywek zarówno fizycznych,
jak i intelektualnych.
Lubi dostawać ambitne zadania, inaczej zaczynają mu chodzić po głowie głupie pomysły. Aby utrzymać w ryzach nieposkromioną ciekawość i potrzebę eksploracji terenu, można chodzić z nim na długie spacery, prowadząc go na smyczy.
„Rusek” potrafi obserwować i szybko wyciąga wnioski ze swoich obserwacji, uczy się błyskawicznie. Spryt i błyskotliwa inteligencja to silny oręż. Otworzenie drzwi czy szuflady z karmą nie stanowi dla niego najmniejszego problemu. Nie ma rzeczy, którą moglibyśmy zachować w tajemnicy przed naszym pupilem, np. schować coś tak, aby nie zauważył. To niemożliwe. Ten kot widzi i słyszy wszystko. Jest jak mały, niebieski mentalista.
Przywiązanie kota rosyjskiego do opiekuna jest tak silne, że można go określić tylko jednym słowem – jest jak cień. Jest zawsze z tobą, zawsze przy tobie, w sposób empatyczny odbiera całą człowieczą istotę. Cień towarzyszy ci wszędzie i nie schowasz się przed nim. To właśnie „rusek”.
Kot syjamski i orientalny
Kot syjamski i orientalny to w teorii dwie rasy, w praktyce zaś to jeden standard, jeden temperament. To nasz numer pięć w zestawieniu kocich aktywistów.
Żartobliwie określa się je jako koto-psy. Wyjątkowo dobrze nadają się do życia społecznego, wykazują silne zachowania socjalne, wobec czego bardzo przychylnie patrzą na towarzystwo, na przykład drugiego kota swojej rasy. Świetnie dogadują się również z psami, bo to od nich zapewne podpatrzyły, co można zyskać, pozwalając na założenie sobie smyczy – spacer! Tak, koty orientalne i syjamskie uwielbiają spacery. Podczas spacerów mogą w końcu zaspokoić swoją egzotyczną, nieposkromioną ciekawość świata.
Są stworzeniami wesołymi, lubiącymi zabawy w grupach. Aportują zupełnie jak pies, a motywacją jest dla nich chęć dobrej zabawy. Są bardzo uczuciowe i przywiązane do swojego opiekuna. Nie lubią, gdy zostawia się je same, zatem chodzą za swoim opiekunem wszędzie. Tym również przypominają psy.
„Syjam” i „orient” to typowi ekstrawertycy.
Uzewnętrzniają wszystko, co się da. Dowiesz się o każdej jego myśli, emocji i stanie ducha, jakie nimi targają w danym momencie. Ich aktywność ma charakter wielowymiarowy, lubią biegać, ganiać się i bawić zarówno z opiekunem, jak i między sobą.
Jednak przejawem ich największej, niewyobrażalnej wprost aktywności, która nie ma sobie równych, jest gadulstwo. Tak, gadulstwo. To koty, którym praktycznie nie zamyka się buzia. Ciągle mają coś do powiedzenia, a jakby tego było mało, używają dźwięku i tonacji przypominającej zdecydowanie bardziej beczenie owiec na hali niż kocie miauczenie.
autor: Anna Wilczek
Polecamy: