Bernardyn – pies ratownik. Najważniejsze informacje. Opis rasy

1,6K

Bernardyn, imponujący pies o masywnej sylwetce, to rasa, która od wieków budzi podziw swoim wyglądem i niezwykłym charakterem. Ten łagodny olbrzym znany jest zarówno jako pies ratowniczy, jak i wierny towarzysz człowieka. Początkowo wykorzystywany przez mnichów w Alpach Szwajcarskich do pomocy w ratowaniu podróżników, dziś bernardyn pies cieszy się popularnością jako przyjazny i oddany członek rodziny. Jakie są jego cechy, skąd pochodzi i dlaczego ta rasa stała się tak wyjątkowa? W tym artykule znajdziesz pełny opis bernardyna, jego historię i najważniejsze informacje dla przyszłych opiekunów.

Charakterystyka rasy bernardyn

Bernardyn to duży pies o majestatycznej sylwetce i łagodnym charakterze. Choć znany jest przede wszystkim jako pies ratowniczy, dziś pełni także rolę wiernego psa rodzinnego. Poniżej przedstawiamy szczegółową charakterystykę rasy bernardyn, uwzględniając najważniejsze cechy tej imponującej rasy.

• Wielkość psa: Bernardyn to rasa dużych psów, osiągających od 70 do 90 cm wysokości w kłębie. Dorosłe osobniki mogą ważyć nawet 120 kg, co czyni je jednymi z największych psów na świecie.
• Użytkowość: Pierwotnie wykorzystywane jako psy ratownicze w górach, zwłaszcza w Alpach Szwajcarskich, dziś pełnią głównie rolę psów towarzyszących i rodzinnych.
• Długość życia: Średnia długość życia bernardyna wynosi 8–10 lat, choć przy odpowiedniej opiece niektóre osobniki mogą żyć dłużej.
• Usposobienie: Bernardyny to łagodne, przyjazne i spokojne psy, które cechuje ogromna cierpliwość i wierność wobec właściciela. Są doskonałymi towarzyszami rodzin z dziećmi.
• Odporność na warunki atmosferyczne: Bernardyn ma gęstą, podwójną sierść, która chroni go przed zimnem, dzięki czemu dobrze znosi niskie temperatury. Jednak ze względu na grube futro może mieć trudności z tolerowaniem upałów – warto zapewnić mu cień i dostęp do wody w gorące dni.

Pochodzenie i historia rasy bernardyn

Bernardyn (pies św. Bernarda) to imponująca rasa psów, znana zarówno ze swojego ogromnego rozmiaru, jak i niezwykłej odwagi oraz lojalności. Choć dziś pełni głównie rolę psa towarzyszącego, jego historia sięga wieków wstecz, gdy odgrywał kluczową rolę jako pies ratowniczy w górach.

Pochodzenie bernardyna – początki w Alpach

Historia rasy bernardyn rozpoczyna się już w IX wieku, kiedy mnisi założyli klasztor i schronisko na Wielkiej Przełęczy Świętego Bernarda w Alpach Szwajcarskich. Znajdował się on na trudnej, górskiej trasie prowadzącej do Rzymu, którą przemierzali pielgrzymi i kupcy. Początkowo bernardyny były wykorzystywane jako psy stróżujące i towarzysze mnichów, ale z czasem odkryto ich wyjątkowe umiejętności w odnajdywaniu zaginionych w śniegu podróżnych.

Bernardyn jako pies ratowniczy

Pierwotne psy bernardyny były lżejsze i bardziej zwinne, co ułatwiało im poruszanie się w głębokim śniegu. Ich wyjątkowy węch pozwalał im odnajdywać ofiary lawin pod grubą warstwą śniegu. Bernardyny słynęły z tego, że instynktownie kładły się obok przemarzniętych wędrowców, ogrzewając ich swoim ciałem, aż dotarła pomoc.

W XIX wieku, w celu uzyskania lepszej ochrony przed zimnem, bernardyny zaczęto krzyżować z nowofundlandami, co dało im gęstszą i dłuższą sierść. Niestety, większa ilość futra sprawiła, że stały się mniej sprawne w głębokim śniegu.

Popularny mit o beczułce koniaku na szyi bernardynów nie ma historycznego potwierdzenia, ale stał się symbolem tej rasy dzięki obrazom i filmom.

Bernardyn dziś – pies rodzinny i wystawowy

Obecnie bernardyny rzadziej pełnią funkcję psów ratowniczych, ale zyskały ogromną popularność jako psy rodzinne. Dzięki swojemu spokojnemu, cierpliwemu i przyjaznemu usposobieniu są doskonałymi towarzyszami, choć ze względu na swój duży rozmiar wymagają odpowiedniej przestrzeni i troskliwej opieki.

Bernardyny biorą udział w wystawach psów, gdzie imponują swoją posturą i elegancją. Są cenione za swój łagodny charakter i niezwykłą więź z właścicielami.

Dlaczego bernardyn to wyjątkowa rasa?

Bernardyn to rasa o bogatej historii, której dziedzictwo sięga alpejskich klasztorów i górskich misji ratunkowych. Choć dziś bernardyn jest przede wszystkim wiernym członkiem rodziny, jego niezwykłe umiejętności i wyjątkowa historia sprawiają, że jest to jedna z najbardziej fascynujących ras na świecie.

Bernardyn – wygląd i wzorzec rasy FCI

Bernardyn to duży, majestatyczny pies, wyróżniający się imponującą posturą i harmonijną budową. Jego mocna sylwetka i charakterystyczne cechy fizyczne czynią go idealnym psem zarówno do pracy w trudnych warunkach górskich, jak i jako wiernego towarzysza rodziny.

Budowa i sylwetka bernardyna

Bernardyn to pies o muskularnej, solidnej budowie, z dobrze rozwiniętym kośćcem i proporcjami zbliżonymi do kwadratu. Mimo swojej masywności zachowuje zwinność i płynność ruchów.

• Wysokość w kłębie:
  • Samiec: 70–90 cm,
  • Samica: 65–80 cm.
• Waga:
  • Samiec: 64–120 kg,
  • Samica: 54–100 kg.

Charakterystyczne cechy wyglądu bernardyna

• Głowa: Duża, masywna i szeroka, z wyraźnie zaznaczonym stopem (miejsce, gdzie czoło łączy się z nosem).
• Kufa: Szeroka, głęboka, dobrze rozwinięta, ale nie za długa.
• Oczy: Średniej wielkości, owalne, w kolorze brązowym do orzechowego, o inteligentnym i spokojnym wyrazie.
• Uszy: Trójkątne, średniej wielkości, wysoko osadzone, przylegające do głowy.
• Nos: Zawsze czarny, szeroki, z dobrze otwartymi nozdrzami.
• Szyja: Mocna, umięśniona, o średniej długości, często z luźną skórą (tzw. podgardle).
• Tułów: Długi, szeroki, z prostym i dobrze umięśnionym grzbietem.
• Klatka piersiowa: Głęboka i szeroka, dobrze rozwinięta, co podkreśla siłę tej rasy.
• Kończyny: Proste, mocne, dobrze umięśnione, co zapewnia stabilność i pewność ruchu.
• Łapy: Duże, okrągłe, z mocnymi, elastycznymi opuszkami i dobrze zamkniętymi palcami, co ułatwia poruszanie się po trudnym terenie.
• Ogon: Długi, gruby, sięgający co najmniej do stawu skokowego, noszony nisko, lekko zakręcony u podstawy.

Ruch bernardyna

Bernardyn ma stabilny, mocny i równomierny chód. Jego ruchy są płynne, a odbicie od podłoża pewne i energiczne, co sprawia, że mimo swojej masy porusza się z gracją i siłą.

Szata i umaszczenie. Dwie odmiany

Bernardyny występują w dwóch odmianach – krótkowłosej i długowłosej. Choć obie wersje różnią się długością sierści, ich umaszczenie pozostaje takie samo.

Bernardyn krótkowłosy

Bernardyn krótkowłosy ma sierść gęstą, krótką i przylegającą do ciała. Jest średnio twarda w dotyku, a jej struktura zapewnia doskonałą ochronę przed wilgocią i zimnem. Ważną rolę odgrywa również dobrze rozwinięty podszerstek, który pomaga utrzymać ciepło w trudnych warunkach atmosferycznych. Bernardyn krótkowłosy to idealny wybór dla osób, które preferują łatwiejszą pielęgnację sierści – dzięki krótkiej strukturze jest mniej podatny na plątanie i nie wymaga intensywnego szczotkowania.

Bernardyn długowłosy

Bernardyn długowłosy ma sierść długą, gęstą i obfitą, szczególnie na szyi, tułowiu i ogonie. Podszerstek jest dobrze rozwinięty, dzięki czemu pies zachowuje odpowiednią ochronę przed zimnem. Jednak dłuższa sierść wymaga regularnej pielęgnacji, aby uniknąć kołtunienia i filcowania. Bernardyn długowłosy wymaga regularnej pielęgnacji – szczotkowanie co najmniej 2-3 razy w tygodniu pomaga utrzymać sierść w dobrej kondycji i zapobiega jej plątaniu.

Umaszczenie bernardyna:

• Podstawowe kolory: biało-czerwone lub biało-żółte.
• Czerwone umaszczenie może występować w różnych odcieniach – od jasnego, przez ceglasty, aż po głęboki mahoniowy.
• Maskowanie na głowie: głowa powinna być biała, z maskowaniem w kolorze czerwonym, mahoniowym lub żółtym.
• Biały pasek na czole i kufie to cecha pożądana we wzorcu rasy.
• Ciemne obwódki wokół oczu, na uszach i wokół nosa dodają psu wyrazistości.
• Biała szyja, klatka piersiowa, łapy i koniec ogona są typowe dla rasy.
• Plamy czerwone, mahoniowe lub żółte mogą pojawiać się na tułowiu i bokach.

Indywidualne różnice w umaszczeniu bernardynów

Choć bernardyn umaszczenie ma określone standardy, mogą występować indywidualne różnice w intensywności koloru i rozmieszczeniu plam. Warto pamiętać, że kolor sierści nie wpływa na charakter psa, a kluczowe w wyborze bernardyna są jego temperament, zdrowie i warunki utrzymania.

Bernardyn – charakter i usposobienie rasy

Bernardyn to pies, który łączy w sobie wielkość i siłę z delikatnością i ciepłem. Są to czworonogi o łagodnym, stabilnym temperamencie i niezwykle opiekuńczym usposobieniu. Ich dobroduszność sprawia, że są doskonałymi towarzyszami rodzinnymi. Są cierpliwe, spokojne i nieagresywne, co czyni je idealnymi dla rodzin z dziećmi. Mimo spokojnego charakteru bernardyny mają naturalny instynkt stróża i będą chronić swoją rodzinę, gdy zajdzie taka potrzeba.

Chętne do współpracy i inteligentne bernardyny chcą przede wszystkim zadowolić swojego właściciela. Jednak potrzebują konsekwentnego szkolenia i wczesnej socjalizacji, aby stać się zrównoważonymi dorosłymi psami.

Bernardyny mają również głęboko zakorzeniony instynkt opiekuńczy, wywodzący się z ich historycznej roli ratowników w górach. Często wykazują troskliwość i czujność wobec innych, zwłaszcza wobec dzieci. Mimo dużych rozmiarów są to psy o wrażliwej duszy, które nie lubią być pozostawiane same. Potrzebują regularnego towarzystwa i interakcji z ludźmi, aby czuły się spełnione.

Podsumowując, bernardyn to olbrzymi pies o wielkim sercu, który łączy siłę z łagodnością, odwagę z ciepłem i lojalność z cierpliwością.

Zalety

• Łagodny temperament: to pies cierpliwy i opiekuńczy, idealny dla rodzin z dziećmi.
• Czujny: mimo łagodności jest czujny i potrafi ostrzec przed intruzami.
• Inteligentny: szybko się uczy i jest chętny do współpracy.
• Towarzyski: dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami, zwłaszcza jeśli został z nimi wychowany.
• Wytrzymały: jest wytrzymały na trudne warunki.

Wady

• Duże wymagania przestrzenne: ze względu na rozmiar potrzebuje dużo miejsca.
• Potrzeba aktywności: pomimo spokojnego temperamentu wymaga regularnej aktywności fizycznej.
• Koszty pielęgnacji: sierść wymaga regularnego czesania, zwłaszcza w wersji długowłosej.
• Krótsza średnia długość życia: jak większość dużych psów, żyje krócej niż mniejsze rasy.
• Możliwe problemy zdrowotne: ze względu na rozmiar może być podatny na problemy ze stawami i sercem.

Użytkowość kiedyś i dziś

Dawniej bernardyny były używane przez mnichów w Alpach Szwajcarskich do poszukiwania i ratowania zaginionych w śniegu podróżnych. Dzięki swojej wytrzymałości i zdolności do wyczuwania niebezpieczeństw były nieocenione w trudnych warunkach górskich. Dziś są głównie psami towarzyszącymi, choć wciąż są cenione za swoje zdolności terapeutyczne i ratownicze w niektórych miejscach.

Umiejętności szwajcarskich psów

Bernardyny mają naturalne zdolności do poszukiwania i ratowania, co czyni je idealnymi psami lawinowymi czy ratunkowymi. Ich wyostrzone zmysły i intuicja są często używane w pracy z ludźmi – sprawdzają się jako psy terapeutyczne czy asystujące dla osób niepełnosprawnych. Mimo spokojnej natury odpowiednio wyszkolone mogą być także skutecznymi psami stróżującymi.

Tryb życia

Bernardyn to pies o dość spokojnym trybie życia. Jego duża masa ciała i masywna budowa nie czynią go nadmiernie aktywnym, potrzebuje jednak codziennego wysiłku w postaci spacerów i zabaw. Lubi spędzać czas na świeżym powietrzu i dobrze czuje się na podwórku, ale nie powinien być trzymany na zewnątrz w ekstremalnych temperaturach.

Zachowanie bernardyna

• Znoszenie samotności

Bernardyny są bardzo przywiązane do swojej rodziny i preferują spędzanie czasu w towarzystwie ludzi. Długotrwała samotność może prowadzić do niepokoju i destrukcyjnego zachowania.

• Posłuszeństwo

Bernardyny są inteligentne i chętne do nauki. Odpowiednio wczesne szkolenie sprawi, że będą bardzo posłuszne.

• Skłonność do ucieczek

Nie są to typowi uciekinierzy, ale jak inne psy mogą być ciekawe otoczenia, więc odpowiednie ogrodzenie jest ważne.

• Szczekliwość

Bernardyny nie są nadmiernie szczekliwe, ale będą ostrzegać właściciela przed obcymi i podejrzanymi osobami na ich terytorium.

Współżycie z innymi

Bernardyny, znane ze swojego majestatycznego wyglądu i spokojnego charakteru, są również uważane za jedne z najlepszych psów dla rodzin. Łatwo adaptują się do życia domowego, oferując przy tym miłość i ochronę swoim opiekunom.

• Zachowanie w stosunku do dzieci

Bernardyny są wyjątkowo cierpliwe i opiekuńcze w stosunku do dzieci. Ich łagodny temperament sprawia, że świetnie dogadują się z młodszymi członkami rodziny. Jednak zawsze warto nadzorować interakcje pomiędzy dużym psem a małym dzieckiem.

• Zachowanie w stosunku do innych zwierząt domowych

Bernardyny zwykle dobrze dogadują się z innymi zwierzętami domowymi, zwłaszcza jeśli zostały z nimi wychowane. Mogą jednak czasami być dominujące w stosunku do innych psów, więc wczesna socjalizacja jest kluczowa.

• Zachowanie w stosunku do obcych

Bernardyny są naturalnie nieufne w stosunku do obcych, co czyni je skutecznymi psami stróżującymi. Jednak odpowiednio socjalizowane mogą stać się przyjazne wobec nowych osób.

Dla kogo pies rasy bernardyn

Bernardyn jest prawdziwym gigantem w świecie psów. Choć często przyciąga uwagę swoją wielkością, to wyjątkowym towarzyszem czynią go przede wszystkim wielkie serce i łagodna osobowość. Do kogo pasuje ten majestatyczny pies?

Dla kogo pies tej rasy:

• Rodziny z dziećmi: bernardyn jest cierpliwy i łagodny, co czyni go idealnym towarzyszem dla rodzin z dziećmi. Jego instynkt opiekuńczy sprawia, że może być wspaniałą „nianią” dla najmłodszych.
• Osoby poszukujące psa towarzyskiego: bernardyny są bardzo przywiązane do swojej rodziny i uwielbiają spędzać z nią czas.
• Właściciele domów z dużym podwórkiem: chociaż bernardyn nie jest nadmiernie aktywny, doceni przestrzeń do swobodnego poruszania się.
• Osoby potrzebujące psa stróżującego: mimo swojego łagodnego temperamentu bernardyn jest czujny i będzie ostrzegać przed intruzami.
• Miłośnicy dużych ras: dla tych, którzy kochają wielkość i siłę połączoną z delikatnością i lojalnością.

Dla kogo nie nadaje się pies tej rasy:

• Mieszkańcy małych przestrzeni: bernardyn potrzebuje przestrzeni, by się poruszać, i nie jest idealnym psem do mieszkania w bloku.
• Osoby, które nie mają czasu na pielęgnację psa: gęsta sierść bernardyna wymaga regularnego czesania i pielęgnacji (zwłaszcza szata długa).
• Osoby z ograniczonym czasem: bernardyny potrzebują regularnego towarzystwa i nie powinny być pozostawiane same na dłuższy czas.
• Osoby poszukujące psa o wysokiej energii: chociaż bernardyny są aktywne, nie są one hiperaktywne ani nadmiernie energiczne.
• Osoby nieprzygotowane na możliwe problemy zdrowotne: jak większość dużych ras, bernardyny mogą być narażone na pewne problemy zdrowotne, takie jak dysplazja stawu biodrowego.

Jakie są szczeniaki bernardyna?

Szczenię bernardyna jest urocze, pulchne i pełne życia. Te małe giganty są ciekawe świata i chętne do zabawy, ale – jak większość szczeniąt – potrzebują również dużo snu. W miarę jak rosną ich energia i siła również wzrastają, dlatego ważne jest, aby od wczesnych etapów życia wprowadzić odpowiednie ramy wychowawcze.

Wychowanie i socjalizacja

Od pierwszych dni życia w nowym domu szczeniak bernardyna powinien być stopniowo przyzwyczajany do różnorodnych sytuacji, aby mógł rozwijać się w dobrze zaadaptowanego dorosłego psa. Ważne jest, by młode psy miały możliwość poznawania nowych ludzi o różnym wyglądzie i zachowaniu, w tym dzieci i osób starszych. Równie kluczowe jest umożliwianie pupilowi kontaktu z innymi psami i zwierzętami. Regularne przyzwyczajanie szczeniaka do nowych dźwięków, takich jak dzwonki czy syreny, oraz do różnych bodźców sensorycznych pomoże zbudować jego pewność siebie i zredukować strach przed nieznanym. Również inne doświadczenia, jak podróże samochodem, wizyty u weterynarza czy spacery w miejskich środowiskach, będą nieocenione w procesie socjalizacji i adaptacji szczeniaka do życia w społeczeństwie.

Szkolenie psa rasy bernardyn

Rozpoczęcie szkolenia bernardyna od najmłodszych lat z użyciem pozytywnych metod wzmocnienia jest kluczem do skutecznego wychowania. Szczenięta tej rasy wykazują inteligencję, ale ich upartość może być wyzwaniem, więc istotne jest, by konsekwentnie stosować ustalone reguły i pilnować granic. Ponieważ młode psy mają ograniczoną zdolność koncentracji, sesje szkoleniowe powinny być krótkie i odbywać się regularnie. Pożądane zachowania najlepiej wzmacniać za pomocą pochwał, smakołyków i zabawek. Zamiast karania, które może prowadzić do negatywnych emocji i niepożądanych reakcji, warto skupić się na pozytywnym kształtowaniu zachowania. Podstawowe komendy, takie jak „siad”, „waruj”, „do mnie” i „zostań”, powinny stać się fundamentem wczesnego szkolenia, ponieważ znacznie ułatwią one komunikację i zwiększą bezpieczeństwo psa. Cierpliwe i konsekwentne podejście sprawi, że każdy bernardyn wyrośnie na doskonałego towarzysza swojej rodziny.

Zdrowie

Bernardyn, jak większość ras olbrzymich, ma pewne specyficzne potrzeby zdrowotne i predyspozycje genetyczne, które warto znać, by zapewnić mu najlepszą opiekę.

• Odporność i wytrzymałość: bernardyny są zasadniczo mocne i wytrzymałe, jednak ze względu na swoją wielkość mogą być bardziej podatne na pewne schorzenia. Regularne kontrole weterynaryjne i odpowiednie ćwiczenia pomogą utrzymać je w dobrej formie.
• Odporność na upały: bernardyny mają gęstą i długą sierść, która sprawia, że są bardziej podatne na upały. Ważne jest, aby zapewnić im chłodne miejsce do odpoczynku podczas gorących dni i unikać nadmiernego wysiłku w pełnym słońcu.
• Odporność na zimno: dawniej bernardyny były używane do pracy w górach, dlatego mają naturalną odporność na niskie temperatury. Ich gęsta sierść chroni je przed mrozem, ale nadal potrzebują schronienia przed ekstremalnymi warunkami.
• Skłonność do tycia: ze względu na ich wielkość i spokojny temperament bernardyny mogą być narażone na nadwagę. Zbilansowana dieta i regularna aktywność fizyczna są kluczem do utrzymania ich w dobrej kondycji.

Choroby typowe dla rasy

Bernardyny, jak wiele psów czystorasowych, są narażone na pewne schorzenia i dolegliwości specyficzne dla rasy. Oto niektóre z chorób, które mogą dotyczyć bernardyny:

• dysplazja stawu biodrowego,
• dysplazja stawu łokciowego,
• kardiomiopatia rozstrzeniowa,
• wrodzone wady serca,
• dystrofia rogówki,
• entropion i ektropion,
• skręt żołądka.

Ile żyje bernardyn – średnia długość życia

Ile żyje bernardyn? To jedno z najczęściej zadawanych pytań przez osoby zainteresowane tą rasą. Średnia długość życia bernardyna wynosi od 8 do 10 lat, co jest typowe dla dużych ras psów.

Jednak przy odpowiedniej opiece weterynaryjnej, zdrowej diecie oraz regularnej aktywności fizycznej, niektóre bernardyny mogą żyć dłużej, osiągając nawet 12 lat.

Co wpływa na długość życia bernardyna?

Żywotność bernardyna zależy od kilku kluczowych czynników:

• Genetyka – psy pochodzące z renomowanych hodowli mają mniejsze ryzyko chorób dziedzicznych.
• Dieta i suplementacja – odpowiednio zbilansowane żywienie wspiera zdrowie stawów i serca.
• Aktywność fizyczna – umiarkowany ruch pomaga utrzymać kondycję i zapobiega nadwadze.
• Profilaktyka zdrowotna – regularne wizyty u weterynarza pozwalają na wczesne wykrycie problemów zdrowotnych.
• Warunki życia – bernardyn najlepiej czuje się w przestronnym otoczeniu, gdzie ma odpowiednią ilość miejsca do poruszania się.

Mimo że bernardyn długość życia ma stosunkowo krótką w porównaniu do mniejszych ras, dzięki odpowiedniej trosce można zwiększyć jego komfort i poprawić jakość życia.

Ile kosztuje bernardyn? Cena bernardyna z rodowodem

Ile kosztuje bernardyn? Cena szczeniaka bernardyna z rodowodem w Polsce waha się od 4000 do 8000 zł (dane na 2025 rok). Ostateczna kwota zależy od renomy hodowli, pochodzenia psa oraz zgodności ze wzorcem rasy.

Od czego zależy cena bernardyna?

• Rodowód i hodowla – psy pochodzące z renomowanych hodowli, z certyfikatami i badaniami genetycznymi, są droższe.
• Popyt i podaż – ceny mogą wzrastać w zależności od zainteresowania rasą.
• Zgodność ze wzorcem rasy – szczenięta z idealnymi proporcjami i po utytułowanych rodzicach osiągają wyższe ceny.
• Lokalizacja hodowli – psy z bardziej znanych hodowli w dużych miastach mogą być droższe niż te z mniejszych miejscowości.

Szczenięta bernardyna bez rodowodu można znaleźć w przedziale cenowym 750–6500 zł, jednak ich pochodzenie może być nieznane, a ryzyko problemów zdrowotnych – wyższe.

Jeśli planujesz zakup bernardyna, warto wybierać sprawdzone hodowle, które dbają o zdrowie i prawidłowy rozwój szczeniąt.

Hodowla bernardynów

Cena bernardyna z rodowodem może znacząco się różnić w zależności od wielu czynników, takich jak reputacja hodowcy, linia genetyczna psa, osiągnięcia w wystawach oraz zdrowie i jakość rodowodu. Na ogół pies z uznanej hodowli, który spełnia wszystkie standardy rasy i ma dobre geny, będzie kosztować więcej niż pies z mniej renomowanej hodowli.

Imię dla tego olbrzyma

• Imiona dla psa: Max, Bruno, Oscar, Rufus, Thor, Leon, Kuba, Benek, Dexter, Cezar.
• Imiona dla suki: Bella, Luna, Zara, Roxy, Maja, Stella, Fela, Klara, Lila, Tosia.

Ulubione formy aktywności tej rasy

Bernardyny, mimo że są dużą i potężną rasą, nie są wyjątkowo aktywne, ale wciąż cenią sobie regularne spacery i sesje zabaw. Do ich ulubionych form aktywności należą:

• długie spacery, zwłaszcza w chłodniejszych porach dnia,
• zabawy z zabawkami, zwłaszcza takimi, które wymagają myślenia i rozwiązywania problemów,
• łapanie piłki lub frisbee, chociaż trzeba być ostrożnym, aby nie przeciążać ich stawów,
• trening posłuszeństwa lub agility – pomagają zachować zdrowy umysł i ciało,
• wędrówki w terenie, zwłaszcza w górach, gdzie mogą wykorzystać swoje naturalne zdolności.

Gdzie powinien mieszkać bernardyn?

Bernardyn to jedna z największych ras psów, dlatego potrzebuje odpowiedniej przestrzeni do poruszania się. Najlepszym miejscem dla bernardyna jest dom z ogrodem lub dużym podwórkiem, gdzie może swobodnie odpoczywać i się przemieszczać.

Jednak czy bernardyn może mieszkać w mieszkaniu? Tak, ale pod pewnymi warunkami. Przy odpowiedniej ilości codziennej aktywności bernardyn może przystosować się do życia w większym mieszkaniu, choć wymaga wtedy częstych spacerów i regularnego ruchu.

Jakie warunki mieszkaniowe są najlepsze dla bernardyna?

• Duża przestrzeń – bernardyn czuje się najlepiej w miejscach, gdzie ma swobodę ruchu.
• Regularne wyjścia na zewnątrz – nawet w domu z ogrodem pies powinien mieć możliwość dłuższych spacerów.
• Ochrona przed upałem – gęsta sierść sprawia, że bernardyny źle znoszą wysokie temperatury, dlatego w gorące dni należy zapewnić im zacienione miejsce i dostęp do świeżej wody.
• Bezpieczne ogrodzenie – bernardyn jest silnym psem, dlatego teren, po którym się porusza, powinien być dobrze zabezpieczony, aby zapobiec ucieczkom.
• Wygodne miejsce do odpoczynku – starsze bernardyny mogą mieć problemy ze stawami, dlatego warto zadbać o miękką matę lub legowisko dla komfortowego snu.

Podsumowanie: Bernardyn najlepiej odnajdzie się w domu z ogrodem, ale może mieszkać w mieszkaniu, jeśli zapewni się mu odpowiednią ilość ruchu i komfortowe warunki.

Jaka karma – żywienie bernardyna

Podczas wyboru karmy dla bernardyna kluczowe jest zwrócenie uwagi na produkty wysokiej jakości, przeznaczone dla dużych ras. Karma powinna zawierać wszystkie niezbędne składniki odżywcze, takie jak białka, tłuszcze, witaminy i minerały wspomagające zdrowie i kondycję psa. Karma sucha jest często wybierana jako podstawowy składnik diety, ale karma mokra również może odgrywać ważną rolę, zarówno jako uzupełnienie karmy suchej, jak i główny element żywienia. Osoby, które preferują naturalne metody żywienia, takie jak posiłki surowe lub oparte na produktach gotowanych, powinny dietę psa zawsze skonsultować z weterynarzem lub dietetykiem, aby zapewnić pełne i zbilansowane posiłki. Suplementacja, na przykład glukozaminą dla wsparcia stawów, może być rozważana w przypadku niektórych bernardynów, lecz zawsze powinna być poprzedzona konsultacją z weterynarzem. Ponieważ bernardyny są rasą, która może mieć tendencję do przybierania na wadze, niezmiernie istotne jest regularne śledzenie ich masy ciała i dostosowywanie wielkości porcji karmy, aby uniknąć nadwagi i związanych z nią problemów zdrowotnych.

Jak pielęgnować sierść bernardyna? Czesanie, mycie i linienie

• Czesanie: bernardyny mają gęstą, podwójną sierść, która wymaga regularnego czesania, przynajmniej 2–3 razy w tygodniu, aby uniknąć kołtunienia i zachować sierść w dobrym stanie.
• Mycie: nie trzeba ich często myć, chyba że są bardzo zabrudzone. Regularne kąpiele mogą uszkodzić naturalną barierę lipidową skóry. Używaj szamponów przeznaczonych dla psów z gęstą sierścią.
• Linienie: bernardyny linieją, zwłaszcza w okresach przejściowych pomiędzy porami roku. W tych okresach należy częściej czesać psa.

Jak dbać jeszcze o bernardyna?

Pielęgnacja bernardyna wymaga regularnej uwagi. Należy zwrócić szczególną uwagę na higienę uszu, oczu i pazurów, które są kluczowe dla komfortu i zdrowia psa.

• Uszy: regularnie sprawdzaj uszy psa pod kątem objawów infekcji, takich jak zaczerwienienia, nieprzyjemny zapach czy nadmierna ilość woskowiny. Czyść je delikatnie wilgotnym wacikiem.
• Oczy: powinny być czyste i jasne. Unikaj bezpośredniego kontaktu z wodą podczas kąpieli. Jeśli zauważysz zaczerwienienie, łzawienie lub ropienie, skonsultuj się z weterynarzem.
• Pazury: regularnie przycinaj pazury bernardyna, aby nie stały się zbyt długie. Duże psy mają tendencję do szybkiego wzrostu paznokci, więc systematyczne przycinanie jest ważne dla ich komfortu i zdrowia.

Dbając o te podstawowe potrzeby bernardyna, zapewnisz psu zdrowie i dobry wygląd przez całe życie.

Bernardyn – ciekawostki

Bernardyny to fascynujące psy o bogatej historii i niezwykłych cechach. Oto kilka ciekawostek na temat tej wspaniałej rasy:

• Ratownicy w Alpach: bernardyny były pierwotnie używane przez mnichów z klasztoru św. Bernarda w Alpach Szwajcarskich do poszukiwań i ratowania zaginionych w śniegu podróżnych. Wielu ludzi uważa, że psy nosiły pod szyją beczki z alkoholem, aby ogrzewać ofiary, chociaż nie ma solidnych dowodów potwierdzających tę teorię.
• Barry – bohater: Barry, bernardyn z klasztoru św. Bernarda, jest uznawany za jednego z najbardziej znanych psich ratowników w historii. Mówi się, że w ciągu swojej kariery uratował życie ponad 40 ludzi.
• Jedne z największych: bernardyny są jedną z największych ras psów na świecie. Choć nie są tak wielkie jak niektóre inne rasy, takie jak mastify czy dogi niemieckie, ich imponująca masa i siła są naprawdę godne uwagi.
• Kariera filmowa: bernardyny zdobyły popularność dzięki filmom, takim jak seria o Beethovenie, w której główną rolę grał olbrzymi, choć kochający się w psotach bernardyn.
• Bogate dziedzictwo: bernardyny były przez wieki przedstawiane w sztuce, literaturze i muzyce. Od malarskich portretów po współczesne przedstawienia w filmach – psy te są częścią kulturowego dziedzictwa wielu narodów.
• Nie tylko ratownicy: chociaż są znane głównie jako psy ratownicze, bernardyny były również używane jako psy pociągowe, pomagające w transporcie towarów w trudno dostępnych obszarach górskich.
• Zmieniający się wygląd: pierwotnie bernardyny były znacznie lżejsze i miały krótszą sierść niż współczesne psy tej rasy. Zmieniły się one na przestrzeni lat dzięki selektywnemu hodowaniu.

Te ciekawostki świadczą o bogatej historii i znaczeniu bernardynów. Niezwykła kombinacja siły, odwagi i serdeczności czyni te psy jednymi z najbardziej cenionych towarzyszy człowieka.

Klasyfikacja FCI

• Kraj pochodzenia: Szwajcaria.
• Data publikacji obowiązującego wzorca: 04.04.2016.
• Użytkowość: pies do towarzystwa, stróżujący i gospodarski.
• Klasyfikacja FCI: grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
• Sekcja 2: Molosy typu górskiego.
• Próby pracy wymagane: bez prób pracy.

Najczęściej zadawane pytania

Czy bernardyn może być groźny?

Tak, każdy pies, również bernardyn, może stać się groźny w pewnych okolicznościach. Jednak w większości przypadków bernardyny są uważane za bardzo łagodne, przyjazne i towarzyskie psy, które dobrze dogadują się z ludźmi i innymi zwierzętami. Kluczem do zapobiegania agresywnemu zachowaniu jest odpowiednie wychowanie, szkolenie i socjalizacja psa od młodego wieku.

Chociaż bernardyny są duże i mogą być imponujące, nie są naturalnie agresywne. Ale ze względu na ich rozmiar i siłę, jeśli nie zostaną odpowiednio wychowane lub jeśli zostaną sprowokowane, mogą stanowić zagrożenie. Dlatego tak ważne jest, aby właściciel miał doświadczenie w opiece nad dużymi rasami psów i zapewnił bernardynowi odpowiednie szkolenie i socjalizację.

Czy bernardyn gubi sierść?

Tak, bernardyny gubią sierść. Posiadają gęstą, podwójną sierść, która chroni je przed surowymi warunkami klimatycznymi. Z tego powodu linieją, zwłaszcza podczas zmiany pór roku. W okresie linienia, szczególnie wiosną i jesienią, mogą gubić znaczne ilości sierści i wymagają regularnego czesania, aby usunąć martwą sierść i zapobiec kołtunieniu się. Czesanie nie tylko pomaga w kontrolowaniu linienia, ale również wspiera zdrowie skóry i sierści dzięki rozprowadzeniu naturalnych olejów produkowanych przez skórę psa.

Bernardyn – najważniejsze informacje. Podsumowanie

Po poznaniu historii i cech charakterystycznych bernardynów trudno nie być pod wrażeniem ich wielostronności i oddania człowiekowi. Wyjątkowa kombinacja siły, odwagi i serdeczności sprawia, że psy te są nie tylko doskonałymi towarzyszami, ale także niezastąpionymi pomocnikami w wielu dziedzinach życia. Bernardyny przypominają nam, że prawdziwa wielkość to nie tylko fizyczna postura, ale przede wszystkim ogromne serce.

Bernardyn to duży, majestatyczny pies, wyróżniający się imponującą posturą i harmonijną budową. Jego mocna sylwetka i charakterystyczne cechy fizyczne czynią go idealnym psem zarówno do pracy w trudnych warunkach górskich, jak i jako wiernego towarzysza rodziny.

autor: redakcja portalu Pets Style