PiesŻywienie psa

Nowa generacja przekąsek dla psów od Nature’s Protection

przez Pets Style

Każdy właściciel czworonoga dobrze wie, jak dużą rolę w diecie i wychowaniu zwierzęcia odgrywają przysmaki. Przekąski dla psów służą głównie do rozpieszczania lub tresury naszych pupili. Sprawdzają się też jako gryzaki, które wypełniają czas wolny zwierzaka podczas naszej nieobecności w domu.

Spis treści

Skład przekąsek dla psów 

Na sklepowych półkach, a także w internecie można znaleźć mnóstwo przysmaków dla psów o różnych smakach, kształtach i funkcjach. Dlatego warto dokładnie zapoznać się z ich składem, ponieważ niektóre smaczki podawane w nadmiarze mogą prowadzić do nadwagi lub problemów zdrowotnych. Na co zwrócić uwagę przy wyborze przekąsek dla psów? Oczywiście na zawartość mięsa/ryb w składzie, a także na ilość dodatków dietetycznych, witamin i minerałów. Przysmaki dla psa nie powinny zawierać sztucznych po pierwsze barwników, po drugie konserwantów, a po trzecie polepszaczy smaku.

Przysmaki dla psów od Nature’s Protection zawierają wyłącznie certyfikowane źródła białka.

Więcej niż przekąski dla psów

Doskonałym wyborem dla każdego czworonoga jest nowość od Nature’s Protection – suplementowane przysmaki dla psa. Dlaczego? Na pierwszym miejscu listy składników znajduje się białko zwierzęce. Przekąski dla psa od Nature’s Protection zawierają wyłącznie certyfikowane źródła białka:

  • łosoś,
  • hipoalergiczne białe ryby,
  • drób.

Są to suplementy, ale można ich używać jako przysmaków, dzięki czemu pies chętnie je zje. A przy okazji do jego organizmu dostarczone zostaną niezbędne składniki. Te funkcjonalne przekąski dla psów mają większą wilgotność i bardziej delikatną strukturę niż zwykłe smaczki. Dzięki temu produkty zachowują więcej naturalnych aromatów i są atrakcyjne nawet dla wybrednych psów. Te smakołyki, w przeciwieństwie do większości produktów dostępnych na rynku, są produkowane w Unii Europejskiej, na Litwie.

Przysmaki dla psów od Nature’s Protection produkowane są na Litwie.

Nowoczesne składniki w przysmakach

Wszystkie przekąski dla psów zawierają:

  • naturalny minerał – wielofunkcyjny MicroZeoGen,
  • kompleks witamin i minerałów.

MicroZeoGen to jeden z najważniejszych minerałów. Dzięki zawartości krzemu wpływa nie tylko na prawidłową budowę kości, ale także zębów. Dodatkowo przyczynia się do usuwania z organizmu toksyn, metali ciężkich, amoniaku i bakterii chorobotwórczych.

Minerały są ważnym elementem w procesie budowy kości i zębów. A także we wzmacnianiu odpowiedniej pracy układu nerwowego oraz całego organizmu. W związku z tym zrównoważone ilości probiotyków i prebiotyków zapewniają odpowiedni balans bakterii jelitowych. Ma to duży wpływ na pracę układu pokarmowego i ułatwia proces trawienia.

Innowacyjne składniki w przekąskach dla psów Nature’s Protection

Wśród innowacyjnych składników suplementowanych przysmaków dla psa Nature’s Protection znajdziemy m.in.:

  • chitozaminę – ma bardzo duży wpływ na zdrowie kości i stawów. Ułatwia nie tylko kontrolę wagi, ale także redukcje ryzyko powstawania chorób serca oraz wzmacnia odporność,
  • cynk – wspiera odpowiednią pracę układu odpornościowego, a także kondycję kości, sierści, paznokci i skóry,
  • ekstrakt z zielonej herbaty – chroni komórki przed szkodliwym wpływem środowiska. Zabezpiecza przed wirusami, a dodatkowo przed tworzeniem się komórek nowotworowych,
  • algi morskie – są bogate w witaminy A, C, K, B6, jod, mangan, potas i wapń, dzięki temu pomagają zwalczać kamień nazębny,
  • kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6 – wspierają prawidłowy metabolizm i produkcję kolagenu. Dodatkowo wzmacniają odporność i utrzymanie skóry oraz sierści w doskonałej kondycji
  • melisę – redukuje stres i niepokój, a także wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego.

Postaw na przysmaki dla Nature’s Protection i ciesz się zdrowiem swojego pupila

Różnorodny asortyment przekąsek dla psów

Cała gama produktów składa się z 19 rodzajów przysmaków:

Przekąski dla szczeniąt (4 rodzaje):

  • zdrowy wzrost i prawidłowy rozwój rosnących psów (z drobiem lub z łososiem),
  • utrzymanie zdrowych zębów i optymalnej higieny jamy ustnej,
  • prawidłowy rozwój układu nerwowego szczeniąt.

Przekąski dla dorosłych psów (15 rodzajów):

  • utrzymujące skórę i sierść w optymalnej kondycji (z drobiem lub z łososiem),
  • poprawiające trawienie (z drobiem lub z łososiem),
  • wspomagające kontrolę wagi,
  • wzmacniające odporność,
  • redukujące stres,
  • dbające o pełną higienę jamy ustnej – pomoc w usuwaniu płytki nazębnej i kamienia, odświeżenie oddechu (z łososiem lub z białymi rybami),
  • wzmacniające kości i stawy (z białymi rybami lub z łososiem),
  • wspierające dobry wzrok,
  • redukujące powstawanie rdzawych zacieków u psów z białą sierścią,
  • hipoalergiczne (z łososiem lub z białymi rybami),

Przekąski dla psów od Nature’s Protection dodatkowo dzielą się na trzy linie:

  • Superior Care — przysmaki dla białych psów, pomagające oczyszczać płyn łzowy, wspomagające kondycję skóry i sierści. Dodatkowo są hypoalergiczne, a źródłem białka są białe ryby lub łosoś.
  • Lifestyle — smaczki dla aktywnych psów, z łososiem lub białymi rybami. Wspierają zdrowy rozwój, a także prawidłową higienę jamy ustnej oraz zdrowe kości i stawy.
  • Basic — linia dla psów wszystkich ras, produkty wspomagają zdrowe trawienie, wspierają optymalną kondycję skóry i sierści oraz dzięki ekstraktowi z melisy, działają antystresowo i uspokajająco:

Erbe Animals
https://erbeanimals.pl/

Chcesz dowiedzieć się więcej o produktach marki Nature’s Protection? Kliknij tutaj!

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Quiz

Siberian husky – QUIZ

przez Pets Style

Zacznij zabawę - Siberian Husky - QUIZ

1. Które z wymienionych umaszczeń nie występuje u siberian husky:

2. Czy husky może mieć oczy różnobarwne?

3. W jakim kraju zarejestrowano rasę?

4. Czy siberian husky ma podszerstek?

5. Jak nazywa się najsłynniejszy pies tej rasy?

6. Czy husky jest tej samej wielkości co alaskan malamute?

7. Czy może mieć skręcony, wysoko osadzony i noszony ogon?

8. Które ze zdjęć NIE przedstawia siberian husky:

9. Kto rozpoczął planową hodowlę siberian husky?

10. Na jakim dystansie rozgrywa się najsłynniejszy wyścig psich zaprzęgów All Alaska Sweepstakes?

Zastanawiasz się, jaka karma będzie najlepsza dla psa rasy siberian husky?

Polecamy Carnilove True Fresh. Jest to pełnoporcjowy i bezzbożowy posiłek z  dużym udziałem świeżego mięsa. Twój pies ma do wyboru karmę z łososiem, indykiem lub wołowiną. W jej składzie znajdują się także owoce leśne, warzywa i zioła będące zdrowym uzupełnieniem diety każdego czworonoga. Co ważne, karma powstaje bez sztucznych konserwantów i innych środków chemicznych. Nie musisz się zatem bać o bezpieczeństwo swojego pupila.

Twój husky jest psem sportowym? Uwzględnij to, dobierając dawkę pokarmową. Udowodniono, że psy podejmujące długotrwały wysiłek, jakim są np. wyścigi zaprzęgów, odnoszą korzyści z diety bogatej w tłuszcz.

Ciekawostki o husky

Najbardziej znanym psem tej rasy jest Balto, który ma swój pomnik w nowym Jorku. Pomnik oddaje hołd wszystkim biorącym udział w słynnym „wyścigu po surowicę” przeciwko dyfterytowi w 1925 roku. Trasę o długości 900 kilometrów na Alasce pokonano w rekordowym tempie dzięki współpracy 20 zaprzęgów husky. Najtrudniejszy fragment przypadł psu o imieniu Togo, a końcowy odcinek – psu Balto. I dlatego to właśnie on stał się symbolem rozpoznawanym na całym świecie.

Nazwa „husky” wzięła się od słowa „ochrypły”. Inna wersja mówi, że pochodzenie nazwy łączy się wyzwiskiem, jakim określano Eskimosów.

0 Komentarze
1 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesRasy psów

Siberian husky – wszystko o rasie

przez Pets Style

Rozległe arktyczne przestrzenie, po których mkną ośnieżone sanie ciągnięte przez kilka psów – to obraz pojawiający się w naszej głowie na dźwięk słów „siberian husky”! Piękne, wytrzymałe psy, o smukłej sylwetce, obfitym krótkim futrze i wesołym spojrzeniu bystrych oczu. Łagodne, samodzielne, inteligentne i niezależne psie duchy od wieków były kształtowane przez surową zimę i potrzeby ludzi mieszkających w ekstremalnym klimacie. Dlatego siberian husky to wybitny pies użytkowy, który podzielił los wielu innych pięknych ras i trafił do ludzkich domów.

Jak wygląda siberian husky

Husky jest psem średniej wielkości, eleganckim, pełnym gracji, nierachitycznym, ale też nieprzysadzistym. Jego budowa jest dobrze zbalansowana i harmonijna, co odpowiada użytkowemu przeznaczeniu rasy. To szybkie, zwinne i wytrzymałe psy pociągowe, dlatego sprawdzają się w wielu dyscyplinach kynologicznych.

Wielkość

  • psy – wysokość w kłębie: 53,5–60 cm, waga: 20,5–28 kg,
  • suki – wysokość w kłębie: 50,5–56 cm, waga: 15,5–23 kg.

Siberian husky to pies o wyjątkowej urodzie, przyciągający uwagę swoim przenikliwym, a także nieco figlarnym spojrzeniem.

Sylwetka

Sylwetkę ma prostokątną, suchą, umięśnioną. Klatka piersiowa jest umiarkowanie szeroka, ale mocna i głęboka.

Głowa

Głowa powinna zachować proporcje: długość kufy = długości czaszki; niezbyt szeroka, wizualnie pasująca do reszty ciała, z wyraźnie zaznaczonym stopem. Szczęki o przylegających, suchych wargach, zęby w zgryzie nożycowym.

Oczy

Oczy w kształcie migdałów mogą przybierać wiele kolorów, od ciemnobrązowych do błękitnych czy dwukolorowych.

Uszy

Uszy osadzone wysoko i blisko siebie są trójkątnego kształtu, grube, dobrze owłosione, co jest charakterystyczne dla zwierząt żyjących w warunkach arktycznych.

Kończyny

Kończyny u husky muszą być dobrze umięśnione, proste, mocne, o sprężystych nadgarstkach i bardzo silnych więzadłach. Łapy owalne, dobrze owłosione między palcami i opuszkami. Takie kończyny pozwalają na wydajny i szybki bieg, bez widocznego wysiłku. Husky powinien być zwinny na tyle, aby bez trudu utrzymać się na dryfującej krze i płynnie przemierzać ogromne arktyczne pustkowia.

Ogon

Ogon długi, przypominający lisią kitę, osadzony nisko. W spoczynku opuszczony, w pobudzeniu lekko uniesiony w sierpowatym zagięciu nad grzbietem.

Szata

Szata siberian husky jest podwójna, gęsta, krótka. Włos okrywowy prosty, gładko przylegający, podkreślający sylwetkę psa. Podszerstek bardzo obfity i miękki.

Urodę husky potęguje szeroka gama barw, od czarnego do czysto białego, a dodatkowo oryginalne znaczenia na głowie, nadające unikatowy wygląd każdemu psu.

Wady spotykane u siberian husky:

  • zbyt ciężka lub zbyt lekka głowa bez wyraźnego stopu,
  • zgryz inny niż nożycowy,
  • duże, szeroko rozstawione lub opadające uszy,
  • załamany lub mocno skręcony ogon,
  • słabe kończyny,
  • długa, szorstka lub kosmata szata,
  • niedopuszczalny jest wzrost psa powyżej 60 cm i suki powyżej 56 cm w kłębie.

Husky – szczeniak

Szczenięta tej rasy mają wiele uroku, są bystre, miłe dla ludzi, a także chętnie uczestniczą w aktywności całej rodziny. Mają ogromną potrzebę eksploracji świata, w związku z tym potrzebują socjalizacji od najwcześniejszego wieku. Muszą poznać po pierwsze otoczenie, po drugie ludzi, a także inne zwierzęta. Zaniedbany szczeniak husky może wyrosnąć na aspołecznego, lękliwego bądź skłonnego do agresji osobnika, a z natury to bardzo otwarte i przyjacielskie psy. Lepiej czują się w grupie niż samotnie, co wynika z uwarunkowań historycznych i przeznaczenia rasy do pracy zespołowej. Jednak jako pies o mocnej hierarchii wewnątrz stada potrzebuje na czele odpowiedniego przewodnika – człowieka!

W procesie wychowania młodego husky trzeba uwzględnić jego potrzebę ruchu, biegu i pracy w zaprzęgu. Zastępczym sportem może być bieganie, rower czy bardzo długie spacery.

Treningi husky syberyjskiego należy zaczynać wcześnie, ale intensywność, dystans i obciążenie organizmu trzeba dostosować do etapu rozwojowego psa.

Ile żyje husky

Średnia długość życia siberian husky to 12–14 lat. Ale u psów pierwotnych bardzo często trafiają się osobniki długowieczne, liczące nawet 16–18 lat.

Zdrowie siberian husky

Husky syberyjski odznacza się nie tylko dobrym zdrowiem, ale także dużą odpornością. Dotykają go choroby cywilizacyjne, jak alergie pokarmowe i środowiskowe, niedobory cynku czy kontuzje. Dodatkowo z czasem mogą wystąpić choroby wieku starczego.

Charakter siberian husky

Rasa odznacza się wesołym, żywiołowym temperamentem, a także dużą odpornością na zmęczenie. Siberian husky jest łagodny i czujny, ale nie należy oczekiwać od niego pilnowania obejścia. Chętnie przywita gości i nie czuje potrzeby obrony swojej rodziny, także nie nadaje się na psa stróżującego. Z natury jest łagodny dla ludzi i wyrozumiały dla dzieci. Zwykle dobrze dogaduje się z innymi psami, od wieków żyje i pracuje w grupie. Husky wytworzyły wiele zachowań uśmierzających konflikty z innymi psami. Są inteligentne, chętnie współpracują z człowiekiem, lubią się uczyć i można z powodzeniem trenować podstawowe posłuszeństwo.

Najważniejsza cecha charakteru husky to ogromna potrzeba ruchu wpisana w ducha rasy. To pies zaprzęgowy, który potrafi biec kilkadziesiąt kilometrów w sporym obciążeniu. Drugą dominująca cechą jest silny instynkt łowiecki. Godzinami można słuchać opowieści właścicieli o zagryzionych kurach, kaczkach, kotach i innych zwierzątkach, które pozostają bez szans w starciu z tym wytrawnym łowcą. Potrafi upolować kurę nawet prowadzony na smyczy!

U husky trzymanych w ogrodzie – bez dostatecznej liczby treningów, bez zaspokojenia potrzeb psa – widać objawy depresji i skłonność do ucieczek podyktowaną przede wszystkim chęcią eksploracji terenu.

Husky potrzebują dużej dawki ruchu.

Zalety siberian husky:

  • aktywny,
  • zdrowy i odporny,
  • niezwykłej urody,
  • łagodny, towarzyski z charakteru,
  • dobrze toleruje inne psy i domowe zwierzęta,
  • odpowiedni dla rodzin z dziećmi,
  • niezależny i samodzielny,
  • pojętny i inteligentny, ale w nauce poleceń musi widzieć sens,
  • łatwy w utrzymaniu.

Wady siberian husky:

  • wymaga dużej, codziennej dawki ruchu,
  • intensywnie linieje,
  • ma silny instynkt łowiecki,
  • ma tendencję do ucieczek.

Husky w rodzinie

Siberian husky to pies całej rodziny, ale ważna jest od początku ustalana hierarchia – status poszczególnych członków ludzkiej i psiej rodziny nie jest taki sam dla każdego. Psy pracujące w zaprzęgu zdecydowanie uznają przywództwo maszera. Natomiast „domowe psy” będą posłuszne temu, kto poświęci im najwięcej uwagi i czasu.

Dzieci a husky

Siberian husky to odpowiedni pies dla rodzin z dziećmi. Nie jest nachalny, potrafi zachować dystans i wykazuje sporo cierpliwości wobec dzieciaków. Jest jednak psem silnym, stosunkowo dużym i niezwykle żywiołowym, więc nazbyt intensywne harce mogą się zakończyć kontuzją u dziecka. W czasie zabawy z psem małe dzieci powinny zawsze mieć nadzór osoby dorosłej! W obrębie rasy występuje różnorodność charakterów i osobowości. Dobór konkretnego szczenięcia dla rodziny powinien być odpowiedzialny, skonsultowany z fachowcem (hodowcą, zoopsychologiem czy szkoleniowcem).

Dla kogo siberian husky

Siberian husky to pies dla bardzo aktywnych i sprawnych fizycznie osób, które chcą, mogą i lubią spędzać czas na długich wędrówkach, treningach i codziennych spacerach bez względu na pogodę. Kilka lub kilkanaście kilometrów dziennie to zaledwie rozgrzewka dla husky w dobrej kondycji fizycznej.

Absolutnie nie sprawdzi się u osób zapracowanych, ceniących wygodne życie, marzących o miłym piesku domowym.

Żywienie husky

Siberian husky nie wymaga specjalnego sposobu żywienia. Zwykle bardzo dobrze toleruje diety typu BARF/RAW, ale możesz wybrać także karmę mokrą lub suchą. Pies tej rasy nie ma tendencji do obżarstwa i dość łatwo utrzymać go w idealnej kondycji fizycznej.

Karma sucha, która sprawdzi się u siberian husky to Carnilove True Fresh. Jest to pełnoporcjowy i bezzbożowy posiłek z  dużym udziałem świeżego mięsa. Twój pies ma do wyboru karmę z łososiem, indykiem lub wołowiną. W jej składzie znajdują się także owoce leśne, warzywa i zioła będące zdrowym uzupełnieniem diety każdego czworonoga. Co ważne, karma powstaje bez sztucznych konserwantów i innych środków chemicznych. Nie musisz się zatem bać o bezpieczeństwo swojego pupila.

Twój husky jest psem sportowym? W takim przypadku będzie wymagał większej ilości kalorii niż przedstawiciel rasy o umiarkowanej aktywności. Uwzględnij to, dobierając dawkę pokarmową. Udowodniono, że psy podejmujące długotrwały wysiłek, jakim są np. wyścigi zaprzęgów, odnoszą korzyści z diety bogatej w tłuszcz.

Pielęgnacja i akcesoria – siberian husky

Pielęgnacja nie nastręcza trudności. Intensywne linienie, fruwające kłaki podszerstka w okresie linienia to norma. W związku z tym należy wtedy często wyczesywać psa, a w razie potrzeby wykąpać.

Siberian husky – cena

Szczenię czystej rasy kosztuje od 4 000 do 6 500 zł zależnie od jakości i pochodzenia rodziców oraz renomy hodowli, z której kupujemy psa. Psy przeznaczone do dalszego rozmnażania mogą kosztować zdecydowanie więcej, nawet koło 10 000 zł.

Historia rasy – husky

Siberian husky pochodzi z terenów północno-wschodniej Syberii. Plemię Czukczów zamieszkujące Półwysep Czukocki i Kołymę prowadziło koczowniczy tryb życia. Do transportu dobytku wykorzystywali sanie ciągnięte przez psy średniej wielkości, bardzo odporne na arktyczne warunki. Nie odznaczały się wielką siłą, więc zaprzęgi składały się z kilku zwierząt, ale nadrabiały szybkością, zwinnością i wytrzymałością. Wymagano od nich łagodności i zgodnej współpracy oraz posłuszeństwa wobec człowieka. Samce w większości były kastrowane, aby uniknąć konfliktów w okresie rui u suczek. Tylko wybrane osobniki były przeznaczone do prokreacji. W ten sposób prowadzono bardzo selektywną hodowlę w kierunku wybranych cech użytkowych.

Handel syberyjskimi psami zaprzęgowymi rozwijał się na przełomie XIX i XX wieku, kiedy na Alasce zawrzała gorączka złota. Jedną z rozrywek poszukiwaczy były wyścigi psich zaprzęgów. W 1908 roku rosyjski kupiec skór William Goosak wystawił zaprzęg husky do wyścigu All Alaska Sweepstakes, rozgrywanym na dystansie 408 mil. Konkurenci wyśmiewali zaprzęg „syberyjskich szczurów”, jak kpiąco określano jego psy, które były znacznie mniejsze od popularnych alaskan malamutów. O dziwo, psy Goosaka wygrały we wszystkich konkurencjach.

Od tego momentu zaczęto sprowadzać psy z Syberii, a planową hodowlę rozpoczął w 1914 roku Norweg Leonhard Seppala. Przejął psy od Amundsena i zaczął je hodować, aby uzyskać bardziej jednolity typ budowy.

Ciekawostki o husky

Najbardziej znanym psem tej rasy jest Balto, który ma swój pomnik w nowym Jorku. Pomnik oddaje hołd wszystkim biorącym udział w słynnym „wyścigu po surowicę” przeciwko dyfterytowi w 1925 roku. Trasę o długości 900 kilometrów na Alasce pokonano w rekordowym tempie dzięki współpracy 20 zaprzęgów husky. Najtrudniejszy fragment przypadł psu o imieniu Togo, a końcowy odcinek – psu Balto. I dlatego to właśnie on stał się symbolem rozpoznawanym na całym świecie.

Nazwa „husky” wzięła się od słowa „ochrypły”. Inna wersja mówi, że pochodzenie nazwy łączy się wyzwiskiem, jakim określano Eskimosów.

Imię dla siberian husky

Imiona dla psa: Arctus, Anadyr, Balto, Bore, Czuki, Race, Sybir, Snow, Togo.

Imiona dla suki: Arktica, Borela, Czaka, Junona, Tajga, Winter, Whity, Zorza.

Klasyfikacja FCI – siberian husky

  • Grupa V FCI – szpice i psy w typie pierwotnym
  • Sekcja 1 – nordyckie psy zaprzęgowe
  • Numer wzorca FCI: 270
  • Pochodzenie rasy: USA

Podsumowanie

  • Wielkość psa: średni
  • Waga: pies 20,5–28 kg, suka 15,5–23 kg
  • Długość życia: 12–14 lat
  • Pochodzenie: Stany Zjednoczone
  • Stopień aktywności: duży

Sprawdź swoją wiedzę o husky i zrób QUIZ

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Ciekawostki o psachPies

Żółta wstążka u psa. Co oznacza? Sprawdź!

przez Pets Style

Żółta wstążka u psa to symbol, który informuje innych ludzi o specjalnych potrzebach lub ograniczeniach zwierzęcia. Jest to forma komunikacji, której celem jest zwiększenie świadomości i zrozumienia dla psów, które potrzebują dodatkowej uwagi lub przestrzeni. Noszenie żółtej wstążki na obroży lub smyczy sygnalizuje, że pies może wymagać szczególnej uwagi, a jego właściciel prosi innych o zachowanie odpowiedniego dystansu lub ostrożność.

żółta wstążka u psa

Co oznacza żółta wstążka u psa?

Żółta wstążka u psa nie jest ozdobą. Chodzi o pewnego rodzaju symbol. To prośba, by uszanować przestrzeń osobistą psa. Powody mogą być różne. Żółta wstążka przy obroży psa wcale nie musi oznaczać, że pies jest agresywny. Albo że rzuci się na Ciebie, jak tylko podejdziesz za blisko.

To właściciel zna swojego psa najlepiej i wie, jak zwierzak reaguje na kontakt z obcymi ludźmi czy psami lub też jakie są jego potrzeby. Jeżeli jednak decyduje się na przywiązanie żółtej wstążki, ma ku temu powód.

Pies posiadający żółtą wstążkę jest znakiem ostrzegawczym, który musimy traktować poważnie.

Jakie są powody, dla których pies nosi żółtą wstążkę?

  • rehabilitacja,
  • niedawno przebyty zabieg lub operacja (w takich sytuacjach niewskazane jest, by pies miał kontakt z innymi psami),
  • cieczka,
  • starość (starsze psy potrzebują spokoju, z czasem zmienia się ich zachowanie, nie chcą już być na przykład zaczepiane przez młode psy, pragnące zabawy),
  • trauma (np. w przypadku psów schroniskowych, które na inne psy nieraz reagują agresywnym szczekaniem),
  • stany lękowe,
  • praca z behawiorystą,
  • zachowania agresywne.
Co oznacza żółta wstążka u psa?

Co oznaczają inne kolory wstążek przy psiej smyczy?

Program „Żółta wstążka dla psa” został rozszerzony o kolejne kolory o symbolicznym znaczeniu. Co oznaczają kolory wstążek przy psiej smyczy?

  • biała – pies z niepełnosprawnością,
  • fioletowa – psa nie wolno karmić,
  • czerwona – pies niebezpieczny, nie może zbliżać się zarówno człowiek, jak i pies,
  • pomarańczowa – pies, do którego mogą zbliżać się ludzie, ale inne psy już nie,
  • zielona – pies towarzyski, mogą do niego podchodzić zarówno ludzie, jak i inne psy.

Pies z żółtą wstążką. Jak się zachować?

Wokół żółtej wstążki narosło niestety wiele mitów i niepochlebnych opinii. Niektórzy sądzą, że żółta wstążka jest dla psa stygmatyzująca, ale to nieprawda. To po prostu znak, by respektować przestrzeń osobistą psa. Zatem jeżeli zobaczysz psa z żółtą wstążką, to:

  1. Najlepiej nie reaguj.
  2. Nie podbiegaj, nie próbuj podchodzić do psa, by go pogłaskać.
  3. Zachowaj dystans, ale nie omijaj go szerokim łukiem.
  4. Nie dopytuj właściciela, czy pies jest agresywny.
  5. Pamiętaj, że ciekawość to pierwszy stopień do piekła. Nie każdy właściciel chce się dzielić informacjami o życiu psa, jego przeszłości, ewentualnych chorobach.
  6. Nie podchodź do takiego psa ze swoim psem, nie przekonuj, że Twój pies jest towarzyski i nic nikomu nie zrobi – to nie w tym rzecz.

Historia żółtej wstążki u psa

Wszystko zaczęło się od Yellow Dog Project. To charytatywny ruch społeczny mający na celu promowanie idei żółtej wstążki u psa. Obecnie Yellow Dog Projekt znany jest już w kilkudziesięciu krajach, a pod ideą żółtej wstążki u psa podpisują się znani behawioryści, m.in.

  • Grisha Stewart,
  • Victoria Stilwell,
  • Karen Pryor,
  • Ian Dunbar.

Inicjatorką Yellow Dog Project była trenerka psów Tara Palardy z Kanady. Pomysł zaczerpnęła od grupy ludzi ze Szwecji. Jej celem było edukowanie społeczeństwa w identyfikowaniu psów potrzebujących przestrzeni. Powstała strona internetowa i fanpage. Psy potrzebujące dla siebie dystansu zaczęto nazywać yellow dogs – żółtymi psami.

Niestety, mimo popularności tego ruchu i rozmaitych prozwierzęcych akcji wciąż nie wszyscy wiedzą, że żółta wstążka u psa nie jest ozdobą, a wołaniem o dystans.

Sam kolor został zaczerpnięty z sygnalizacji świetlnej – żółty kolor jest jak żółte światło. Nakazuje ostrożność i rozwagę.

żółta wstążka dla psa

Gdzie kupić żółtą wstążkę dla psa?

Żółta wstążka przywiązana może być do smyczy lub obroży psa. Zresztą nie zawsze musi być to wstążka. W sklepach zoologicznych znajdziecie różne żółte elementy: bandany, muszki, obroże, smycze, kokardy. Dostępne są też takie z napisem: „Nie dotykaj”.

Wybierając się na spacer z psem, wystarczy założyć jeden ze wspomnianych elementów. Tym samym dasz innym sygnał, że Twój pies potrzebuje przestrzeni osobistej. I pamiętaj, że Ci bardziej uświadomieni właściciele psów będą wiedzieć, że żółta wstążka czy kokarda przy obroży to nie ozdoba.

Podsumowanie

Żółta wstążka to symbol, który noszony jest przez psy, aby informować innych ludzi o ich specjalnych potrzebach, ograniczeniach lub sytuacjach, które wymagają większej uwagi. Jest to forma komunikacji mająca na celu zwiększenie świadomości i zrozumienia dla psów oraz ich opiekunów.

Żółta wstążka na psiej obroży lub smyczy może sygnalizować, np.:

  • chorobę lub rekonwalescencję po zabiegu czy operacji,
  • traumę,
  • starość,
  • cieczka u suczki,
  • kwarantanna,
  • szkolenie, treningi,
  • lęk i strach
  • agresywną reakcję na głaskanie czy bliższy kontakt z nieznajomymi.

Ważne jest, aby zawsze szanować obecność żółtej wstążki i reagować odpowiednio. Oto 3 najważniejsze wskazówki, jak postępować, kiedy spotkasz psa z żółtą wstążką:

  1. Daj psu przestrzeń. Zachowaj odpowiednią odległość, aby nie naruszać jego przestrzeni. Pozwól psu czuć się komfortowo i nie naciskaj na interakcję.
  2. Nie zbliżaj się z innymi psami. Jeśli masz swojego psa, nie przyprowadzaj go do psa z żółtą wstążką bez zgody opiekuna. Pamiętaj, że pies może mieć specjalne potrzeby lub ograniczenia, które wymagają uwagi.
  3. Odczytaj sygnały, które wysyła pies. Obserwuj zachowanie psa, jeśli widzisz oznaki niepokoju, takie jak wycofywanie się, usztywnienie, chowanie ogona lub ziewanie, zrezygnuj z próby interakcji i pozostaw psa w spokoju.

autor: Kinga Mierzwiak

1 Komentarz
1 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Ptaki & GryzonieŻywienie ptaków i gryzoni

Karma dla szynszyli – jak marka Alegia dba o Twojego pupila

przez Pets Style

Szynszyla to puszyste oczko w głowie każdego opiekuna. Oprócz Twojej miłości i uwagi potrzebuje jednak właściwego żywienia! Marka Alegia stanęła na wysokości zadania i oferuje zbilansowaną karmę dla szynszyli oraz zdrowe, naturalne przekąski. Sprawdź, jak możesz zadbać o swojego pupila.

Smakowitość karmy dla szynszyli

Dieta każdego zwierzęcia wpływa na stan jego sierści, pracę przewodu pokarmowego, ogólną kondycję, a także stan uzębienia. Zanim dowiesz się, co dokładnie powinna zawierać dieta szynszyli, zwróć uwagę, że żadna karma dla szynszyli nie sprawdzi się, jeżeli nie będzie smakowita. Twój pupil nie zje składników, które nie będą dla niego atrakcyjne.

Posiłki od marki Alegia powstają z suszonych:

  • warzyw,
  • owoców,
  • traw,
  • mieszanek ziół.

Różnorodność składników sprawia, że szynszyle bardzo chętnie pobierają pokarm i dzięki temu dbają o swoje zęby oraz korzystają z zawartych w karmie cennych witamin. Gdy już wiesz, że Twój pupil polubi karmy Alegia, sprawdź, co jest ważne dla zdrowia Twojego ulubieńca.

Karma dla szynszyli Exclusive

Twoja szynszyla zasługuje na wszystko, co najlepsze, dlatego dobrym wyborem będzie Alegia Exclusive dla szynszyli. Delikatny układ pokarmowy tych zwierząt wymaga starannie dobranych składników dobrej jakości. Dzięki bogatemu składowi karmy Exclusive nie musisz szukać ziół, odwiedzać warzywniaka ani samodzielnie suszyć owoców. Specjaliści marki Alegia zrobili to za Ciebie. Wybrali najlepszej jakości składniki dopasowane do potrzeb żywieniowych szynszyli i spakowali je ręcznie, by zachować ich właściwości. Dzięki temu karma jest maksymalnie zbliżona do naturalnej diety szynszyli. Na wolności wybierają one trawę, owoce, liście i korę małych krzewów. Brzmi znajomo? Tak, to skład produktów Alegia.

Alegia Exclusive

Szynszyle mają wrażliwy układ pokarmowy.

Karma dla szynszyli Dental – jak dbać o zęby szynszyli?

Zęby szynszyli rosną przez całe życie, dlatego muszą być stale ścierane. Karma dla szynszyli Dental od marki Alegia to doskonałe wsparcie dla higieny jamy ustnej tych uroczych gryzoni. Jest to uzupełniająca mieszanka, która nie zawiera ziaren zbóż. Co ją wyróżnia? Zawiera specjalnie dobrane dodatki, jak gałązki brzozy oraz kora wierzby, które zarówno ścierają zęby, jak i wzmacniają odporność oraz regulują przemianę materii gryzoni.

Co powinno Cię zaniepokoić w zachowaniu Twojego zwierzaka? Na choroby zębów wskazują takie objawy jak:

  • brak zainteresowania twardymi przedmiotami (np. gałązkami Alegia),
  • częste dotykanie pyszczka,
  • zmniejszone zainteresowanie sianem,
  • zgrzytanie zębami,
  • spadek masy ciała,
  • ospałość,
  • ślinotok,
  • brzydki zapach z pyszczka.

Lepiej jednak zapobiegać niż leczyć! Postaw na karmę dla szynszyli od marki Alegia, podawaj pupilowi siano oraz gałązki i nie zapominaj o kontrolach w gabinecie weterynaryjnym.

Alegia Dental dla szynszyli

Zęby szynszyli stale rosną, dlatego dbaj o ich prawidłowe ścieranie.

Karma dla szynszyli – Herbal marki Alegia

Szynszyle powinny mieć stały dostęp do paszy objętościowej, dlatego naturalna mieszanka ziół i suszu z zielonek od marki Alegia to doskonały pomysł na zapewnienie gryzoniom zdrowych posiłków. Karma Herbal to zbilansowana mieszanka naturalnych składników, jak kwiat malwy, kwiat nagietka, liście i pędy brzozy, łodyga mięty, ziele rumianku czy ziele topinamburu. Jej stosowanie:

  • zapewnia zdrowe i błyszczące futerko,
  • dostarcza witamin,
  • pomaga ścierać stale odrastające zęby Twojego pupila.
Alegia Herbal dla szynszyli

Susze z zielonek wzbogacają dietę w błonnik i sprzyjają prawidłowej mikrobiocie przewodu pokarmowego. Zwróć uwagę, że dobre siano oraz suszone zioła muszą być wolne od pleśni i innych zanieczyszczeń, dlatego produkty Alegia są pakowane ręcznie. Dzięki temu zachowane zostają właściwości składników, jest też możliwość ich odpowiedniej selekcji.

Wypróbuj także Przysmak Łąkowy od marki Alegia.

Chipsy na zdrowie – przekąska dla szynszyli

Suszone warzywa oraz małe porcje suszonych owoców to doskonałe przysmaki dla szynszyli. Pamiętaj, że smakołyki nie powinny przekraczać 10% dziennej dawki pokarmowej szynszyli (około 1 łyżki stołowej dziennie).

Marka Alegia oferuje pyszne i zdrowe chipsy z:

  • buraka,
  • topinamburu,
  • marchewki.

Swojej szynszyli możesz także kupić suszone pomidory, jabłka, banany oraz mieszankę owoców sadu i lasu. Wszystkie te przysmaki dla szynszyli stanowią zdrowe urozmaicenie jej diety. Po pierwsze powstają bez konserwantów i sztucznych barwników. Po drugie są pakowane ręcznie, by zachować walory każdego składnika. A dodatkowo sprawiają przyjemność.

Alegia chipsy topinamburu

Przysmaki dla szynszyli mogą być zdrowe i smakowite.

Coś do gryzienia

Szynszyla powinna mieć dostęp do twardych przedmiotów nadających się do gryzienia, np. młodych gałęzi drzew lub kory drzew owocowych. W ofercie marki Alegia znajdziesz specjalnie wyselekcjonowane, bezpieczne gałązki dla gryzoni. Jest to smakowity i naturalny przysmak, który po pierwsze wspiera naturalny proces ścierania siekaczy. Po drugie dostarcza zajęcia na długi czas. Po trzecie stanowi nieocenione źródło naturalnych witamin oraz składników mineralnych.

Monotonna dieta i brak zabawek do gryzienia mogą sprzyjać żuciu sierści.

Karma dla szynszyli od marki Alegia oraz uzupełnienie diety zwierzątka o zdrowe przysmaki to klucz do zdrowia i dobrego samopoczucia Twojego pupila. Pamiętaj jednak, by zmieniać sposób karmienia szynszyli stopniowo. Nagłe zmiany diety mogą powodować problemy z jelitami lub odmowę spożywania posiłków.

Karma dla szynszyli. Dlaczego dieta jest tak ważna?

Zła dieta szynszyli bardzo szybko przyniesie negatywne efekty albo przez lata będzie powodowała dyskomfort Twojego pupila, jak np. regularny ból brzucha. Przyjrzyjmy się problemowi niedoborów żywieniowych.

  • Niedobór białka w diecie szynszyli powoduje, że okrywa włosowa staje się słaba i falista. Zalecana dawka białka w diecie wynosi 15–18%, dlatego w karmie Alegia Exclusive znajdziesz go 15,57%.
  • Monotonna dieta oraz źle dobrana karma dla szynszyli sprzyjają zjawisku żucia sierści. Możesz uniknąć takiej sytuacji, jeśli zastosujesz zróżnicowane produkty Alegia.
  • Niedobór cynku odbija się na wyglądzie skóry szynszyli.

Karma dla szynszyli od marki Alegia oraz uzupełnienie diety zwierzątka o zdrowe przysmaki to klucz do zdrowia i dobrego samopoczucia Twojego pupila. Pamiętaj jednak, by zmieniać sposób karmienia szynszyli stopniowo. Nagłe zmiany diety mogą powodować problemy z jelitami lub odmowę spożywania posiłków.

Dbaj o swojego pupila z marką Alegia.

Polecamy też karmę dla świnki morskiej od marki Alegia i pokarmy dla królika. Dbaj o swojego pupila z marką Alegia.

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesRasy psów

Cocker-spaniel – wszystko o rasie

przez Pets Style

Cocker-spaniel należy do jednej z najpopularniejszych ras psów. To pies myśliwski, ale dziś hodowany jest raczej jako pies rodzinny i do towarzystwa. A to wszystko dlatego, że ma wyjątkowy charakter. Radosny, pogodny, lubiący towarzystwo i akceptujący dzieci – te wszystkie cechy sprawiają, że nie sposób nie kochać psa tej rasy.

Cocker-spaniel – określenie rasy

Cocker-spaniel angielski to nieduży pies mający kwadratową kufę, nisko osadzone, zwisające uszy (typowe dla psów myśliwskich). Spaniel w ruchu wesoło merda ogonem, nosi go poniżej linii grzbietu.

Jego sierść jest gładka, jedwabista.

  • Wysokość w kłębie psa: 39–41 cm.
  • Wysokość w kłębie suki: 38–39 cm.
  • Waga: ok. 13–14,5 kg.

Wygląd

  • Sylwetka: mocna, harmonijna, zwarta, prawie kwadratowa, z dobrze rozwiniętą klatką piersiową i lekko zaokrąglonym zadem; proporcje: odległość od kłębu do podłoża wynosi w przybliżeniu tyle samo co od kłębu do nasady ogona.
  • Głowa: proporcjonalna w stosunku do całego ciała, umiarkowanie wąska, podłużna; czaszka dobrze rozwinięta, wyrzeźbiona, wyraźny stop.
  • Szyja: średniej długości, mocna i wyraźna.
  • Oczy: pełne, duże, okrągłe, ale nie wyłupiaste, szeroko rozstawione, ciemnobrązowe lub brązowe, inteligentne i łagodne w wyrazie, powieki przylegające.
  • Uszy: długie, wiszące, płatowate, osadzone nisko, na poziomie linii oczu, pokryte jedwabistym włosem.
  • Nos: duży, czarny, kolorem pasujący do umaszczenia.
  • Kufa: kwadratowa, mocna, tej samej długości co mózgoczaszka, zgryz nożycowy.
  • Kończyny: raczej krótkie, proste, o mocnym kośćcu, proste, muskularne, równolegle rozstawione, małe łapy z grubymi opuszkami, trochę przypominające łapy kocie.
  • Ogon: średniej długości, obficie owłosiony, osadzony nieco poniżej linii grzbietu, w ruchu wesoło noszony w poziomie, merdający.
  • Szata: miękka, gładka, jedwabista, najdłuższa na kończynach, brzuchu od spodu i uszach.
cocker spaniel

Umaszczenie

Umaszczenie cocker-spaniela może być:

  • jednolite, np. czekoladowe, czarne, złote, czarne podpalane, czekoladowe podpalane (biel możliwa tylko w postaci małej plamki na przedpiersiu),
  • dwubarwne, np. biało-czarne, biało-czekoladowe, biało-pomarańczowe,
  • trójbarwne, np. biało-czekoladowe z podpalaniem,
  • przesiane, np. biało-czekoladowe z podpalaniem.

Cocker-spaniel. Szczeniak

Proces socjalizacji powinien się rozpocząć już w 3. tygodniu życia, a więc wtedy, gdy szczeniak przebywa jeszcze w hodowli. Cocker-spaniele są chętne do nauki i współpracy, a to, co najlepiej sprawdzi się u psów tej rasy, to łagodna konsekwencja. Podczas szkolenia warto stosować przede wszystkim metody pozytywne. Częste, a krótsze (trwające ok. 15–30 minut) treningi będą skuteczniejsze niż jeden długi trening dziennie.

Cocker-spaniel angielski doskonale poradzi sobie w takich dyscyplinach, jak obedience, prawdopodobnie gorzej pójdzie mu w agility, co nie oznacza jednak, że nie można próbować.

Ile żyje cocker-spaniel?

Cocker-spaniel – ile żyje pies tej rasy? Średnia długość życia psów rasy cocker-spaniel angielski wynosi od 11 do 14 lat. Mówi się jednak, że to długowieczne psy. Jeśli odpowiednio zadbasz o czworonożnego przyjaciela, być może wydłużysz mu życie.

Cocker-spaniel żyje od od 11 do 14 lat.

Zdrowie cocker-spaniela

Zdarza się, że niektóre osobniki mogą mieć skłonność do:

  • chorób oczu (np. katarakta, postępujący zanik siatkówki, podwinięcie powieki, częste zapalenia spojówek),
  • zapalenia uszu,
  • alergii.

U starszych psów mogą też pojawić się choroby nerek i serca. Raczej rzadko u przedstawicieli tej rasy występuje dysplazja stawów.

Cocker-spaniel. Charakter

Cocker-spaniel to bardzo pogodny, uczuciowy, chętny do uczestnictwa w życiu rodziny piesek. Pies ten bardzo szybko przywiązuje się do właściciela i niechętnie się z nim rozstaje. Może zostawać sam w domu, ale trzeba go do tego przyzwyczaić.

Lubi dzieci, jest skory do zabaw z nimi, nie przegania kotów, raczej akceptuje inne zwierzęta. Woda to jego żywioł.

Zalety cocker-spaniela:

  • przyjazny,
  • łagodny,
  • akceptuje dzieci,
  • bardzo wierny,
  • dostosowuje się do warunków mieszkaniowych.

Wady cocker-spaniela:

  • wymaga dużej ilości ruchu,
  • pielęgnacja sierści bywa czasochłonna.
cocker-spaniel szczeniak

Cocker-spaniel w rodzinie

To bardzo rodzinny pies. Ze względu na jego przyjazne usposobienie możemy mu zaufać. Przedstawiciele tej rasy chętnie spędzą z nami każdą wolną chwilę. Są grzeczne, radosne i pogodne, nie powinny sprawiać problemu podczas urlopu. Wystarczy, że zadbasz o to, by hotel, do którego się wybierasz wraz z rodziną, akceptował zwierzęta.

Dzieci a cocker-spaniel

Pies rasy cocker-spaniel angielski akceptuje dzieci i jest skory do zabaw z nimi. Psy tej rasy są bardzo łagodne, towarzyskie i przyjazne. Nie musisz się więc obawiać o bezpieczeństwo dziecka. Pamiętaj jednak, że zawsze warto mieć na oku dziecko bawiące się z psem, ponieważ dziecko, choćby niechcący, może zrobić psu krzywdę.

Cocker-spaniele często pracują w służbach, m.in. w policji czy straży pożarnej, ponieważ mają doskonały węch.

Dla kogo cocker-spaniel?

Cocker-spaniel jest psem, który świetnie sprawdzi się zarówno u osób samotnych, jak i u rodzin pod jednym warunkiem: właściciel powinien być osobą aktywną i konsekwentną.

Praca z psem tej rasy i poświęcanie mu odpowiedniej ilości czasu powinny wystarczyć, by trwająca kilka godzin nieobecność w domu lub mieszkaniu nie stała się problemem, nad którym trzeba będzie pracować z behawiorystą.

Pamiętaj, że musisz mieć też sporo czasu, bo czasochłonne może być samo czesanie takiego psa. I jeszcze jedno: cocker-spaniel absolutnie nie nadaje się do budy czy kojca!

ile kosztuje cocker spaniel jaka karma dla cocker-spaniel

Żywienie cocker-spaniela

Cocker-spaniel to cudowny pies, który potrzebuje właściwego żywienia. Codzienna porcja karmy powinna dostarczać mu niezbędnej ilości energii oraz składników wspierających jego witalność, odporność oraz piękny wygląd sierści. Twój pies będzie lśnił w słońcu niczym prawdziwy diament, gdy dostarczysz mu niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3, które znajdują się m.in. w oleju z łososia lub kryla.

Ciekawe propozycje dla psów tej rasy mają marki Brit Care oraz Carnilove, które oferują zarówno karmy, jak i przysmaki. Rozważ wypróbowanie:

  • Brit Care Dog Grain Free Adult Small & Medium Salmon & Potato – to pełnoporcjowa, hipoalergiczna formuła na bazie łososia z ziemniakami, która stworzona została z myślą o dorosłych psach ras małych i średnich. Odpowiedni poziom wspomnianych już kwasów omega-3 nie tylko zadba o zdrowie skóry i lśniącą sierść Twojego pupila, ale pomoże także wspierać zdrowie jego serca.
  • Brit Care Dog Grain Free Hair & Skin Insect &Fish – inna propozycja Brit Care to bezzbożowa, hipoalergiczna karma stworzona na bazie owadów z rybą. Stanowi idealną propozycję dla psów mających problemy z wrażliwą skórą i wymagającą sierścią. Zawarte w karmie białko owadów jest wysokoprzyswajalne i innowacyjne, dzięki czemu minimalizuje ryzyko wystąpienia alergii i nietolerancji pokarmowej.
  • Carnilove True Fresh Adult Dogs Fish – karma stworzona z najwyższej jakości, wyłącznie świeżego mięsa. Na jeden kilogram tej karmy przypada go aż 600 g. Wpływa to przede wszystkim na smakowitość, a także niezwykle wysoką przyswajalność (około 95%). Wariant oparty na rybie z ciecierzycą i jabłkiem, dedykowany jest psom o wrażliwszej skórze i przewodzie pokarmowym.

Przysmaki dla cocker-spaniela

Lubisz nagradzać swojego pupila? To jasne! Brit Dog Crunchy Cracker Adult Insect & Rabbit enriched witht Fennel to niezwykle smakowite, chrupiące przysmaki dla psa o znakomitym aromacie. Dzięki zawartość kwasów omega-3 i omega-6 pomaga dbać o całościową kondycję organizmu, a także zdrową skórę i jedwabistą sierść cocker spaniela angielskiego. Inna opcja smakowitej nagrody to Brit Functional Snack Skin & Coat, czyli półmiękkie, bezzbożowe smaczki, których receptura oparta została na białku z kryla, który stanowi kolejne cenne źródło kwasów omega-3. Dodatek kokosa pomoże zachować zdrowszą i bardziej nawilżoną skórę Twojego psa. Ostatnia propozycja to Carnilove Raw Freeze-Dried Rabbit with Pumpkin.

Tym razem jest to liofilizowana przekąska dla wszystkich psów. Delikatny sposób obróbki pozwala na zachowanie oryginalnego smaku mięsa, co sprawia, że są niezwykle apetyczne. Dzięki temu doskonale pomagają uatrakcyjnić wybrednemu psu suchy pokarm. Możesz je położyć na wierzchu karmy lub rozkruszyć pomiędzy granulkami i obserwować efekt w postaci pustej miski.

Pielęgnacja i akcesoria

By zapobiec chorobom, do których cocker-spaniele mogą mieć skłonność, warto regularnie pielęgnować ich oczy i uszy. Pies tej rasy traci sierść cały czas, ale najintensywniejszy okres linienia przypada na wiosnę i jesień. Pamiętaj o regularnym wyczesywaniu swojego psa (najlepiej co drugi dzień).

Na czas kąpieli przyda się nie tylko szampon, ale także odżywka dla psów długowłosych. Jeśli widzisz u swojego psa skłonności do alergii, wybierz kosmetyki hipoalergiczne.

Przydatne akcesoria to:

  • szczotka pudlówka,
  • grzebień z obrotowymi zębami,
  • furminator.

Ile kosztuje cocker-spaniel angielski?

Zanim wybierzesz czworonożnego przyjaciela, wybierz odpowiednią hodowlę. Cocker-spaniel szczeniak, który pochodzi od zdrowych i zrównoważonych rodziców, będzie miał lepsze geny, co przełoży się na jego tresurę, charakter, a także kondycję psychofizyczną. Nie warto więc oszczędzać i kupować szczeniaków z pseudohodowli. Młody piesek rasy cocker-spaniel kosztuje zazwyczaj między 3 a 6 tysięcy. Cena zależy od renomy hodowcy, zdrowia i osiągnięć wystawowych rodziców danego miotu, a także umaszczenia szczeniaka.

Oczywiście do ceny za szczeniaka cocker-spaniel z zarejestrowanej hodowli należy doliczyć koszty jego utrzymania. Cocker-spaniel angielski wymaga bowiem odpowiedniego żywienia, dostosowanego do wieku i zapotrzebowania energetycznego, regularnej pielęgnacji sierści i uszu, a także przysmaków, które pomogą w treningu.

Właścicielami angielskiego cocker-spaniela była para książęca: Kate i William.

Historia rasy cocker-spaniel

Niektóre źródła mówią, że psy o podobnym wyglądzie były znane już w starożytności. Wspominał o nich nawet Ksenofont, uczeń Sokratesa – w jego dziełach można odnaleźć wzmianki o psach z falistą sierścią. Stawały się one bardziej czujne, gdy tylko trafiły na ślad ptactwa.

W XVI wieku spaniele stały się bardzo popularne w Wielkiej Brytanii. Wówczas hodowano je jeszcze w różnych rozmiarach. W 1901 roku zniesiono limit wielkości, ale w Ameryce tę rasę zaczęto kształtować w nieco inny sposób. I tak w 1946 roku wyodrębniono jeszcze inną rasę: cocker-spaniel amerykański. W dalszym ciągu jednak spaniele angielskie w Europie są popularniejsze niż amerykańskie.

Początki polskich hodowli tej rasy przypadają na lata 20. XX wieku. Własną hodowlę miała księżna Izabella Radziwiłłówna.

cocker-spaniel szczeniak

Ciekawostki o cocker-spanielu

  • Cocker-spaniel angielski jest zdecydowanie popularniejszy wśród hodowców, ale istnieje też cocker-spaniel amerykański. Charakterem oba te psy są podobne do siebie, jednak istnieją różnice w wyglądzie. Cocker-spaniel amerykański jest nieco mniejszy, ma wyraźnie zaznaczone łuki brwiowe i piękną szatę. Pamiętaj, że to dwie odrębne rasy.
  • Właścicielami angielskiego cocker-spaniela była para książęca: Kate i William, ich pies wabił się Lupo.
  • Pierwszy człon nazwy tej rasy pochodzi najprawdopodobniej od angielskiego słowa woodcock, oznaczającego słonka, czyli leśnego ptaka, na którego niegdyś psy tej rasy polowały.
  • Cocker-spaniele często pracują w służbach, m.in. w policji czy straży pożarnej, ponieważ mają doskonały węch. Pomagają wykrywać nie tylko narkotyki, ale także materiały wybuchowe.
  • Lady, bohaterka „Zakochanego kundla”, to przedstawicielka rasy cocker-spaniel.
  • Rasa ta ma też swój pseudonim: wesoły cocker (z ang. Merry Cocker – od radosnego merdania ogonem).

Imię dla cocker-spaniela

Imiona dla psa rasy cocker-spaniel: Alex, Aris, Atos, Biszkopt, Cocker, Czarek, Czapi, Czaki, Ennio, Falco, Foxy, Goldi, Jagger, Jimmy, Karmel, Korek, Laki, Loki, Mickey, Max, Milan, Pluto, Shaggy, Spike, Tobi.

Imiona dla suki rasy cocker-spaniel: Benia, Daisy, Doris, Dżama, Emi, Figa, Greta, Kama, Kaya, Kora, Lara, Mimi, Nika, Nutka, Roxi, Santy, Tina, Tosia, Tola, Viki, Zyzia.

Klasyfikacja FCI. Cocker-spaniel

  • Grupa 8: aportery, płochacze i psy dowodne
  • Sekcja 2: płochacze
  • Nr wzorca: 5 / 23.11.2012
  • Kraj pochodzenia: Wielka Brytania

Podsumowanie

Myśliwska rasa psów cocker-spaniel to urocze czworonogi, które są chętnie wybierane przez rodziny z dziećmi. Wynika to z łagodnego i przyjaznego usposobienia psów tej rasy, które lubią towarzystwo i akceptują dzieci. Jedwabista sierść, nisko osadzone, zwisające uszy i duże, okrągłe oczy sprawiają, że cocker-spaniel angielski chwyta za serce nawet sceptyków. Ponadto są to psy, które cieszą się długim życiem, więc będą towarzyszyć Ci przez wiele lat. Jak każdy pies, wymagają jednak odpowiedniej troski, a także tresury. Są świetnymi kompanami spacerowymi, dlatego nadają się dla osób aktywnych fizycznie.

Sprawdź swoją wiedzę o cocker-spanielu i zrób QUIZ!

autor: Kinga Mierzwiak

Źródła:

  • Pies. Rasy z całego świata, wyd. Fenix
  • Anna Biziorek, Psy rasowe, wyd. Wademekum
  • Psy rasowe. Pochodzenie, rasy, zachowania
0 Komentarze
1 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesŻywienie psa

Jaka karma dla psa z alergią? Odpowiedź jest prosta – PREY

przez Pets Style

Idealna karma dla psa z alergią to chyba jeden z najczęściej poszukiwanych produktów na rynku zoologicznym. Liczba karm oznaczonych jako hipoalergiczne lub monobiałkowe nie ułatwia tego zadania. Wśród wielu produktów na sklepowych półkach znajdziesz jednak karmy Taste of The Wild Prey. Sprawdź, co zawierają i dlaczego pozytywnie wpływają na zdrowie psa.

Jaka karma dla psa z alergią?

Na pytanie, która karma dla psa z alergią sprawdzi się u Twojego psa, nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Każdy opiekun psa ciepiącego na niepożądane reakcje na pokarm musi przejść dość długą drogę obejmującą diagnostykę alergii oraz poszukiwania idealnej diety. Do wyboru masz BARF, diety domowe oraz gotowe karmy superpremium, takie jak Prey!

Taste of The Wild Prey to karmy:

  • pełnoporcjowe,
  • dobrze zbilansowane,
  • smakowite.

Karma dla psa powinna być smakowita i zdrowa.

Jest to świetny wybór dla opiekunów chcących podawać zdrową, suchą karmę dla psa z alergią. To wygodne rozwiązanie, które sprawdzi się zarówno w domu, jak i podczas wyjazdów. O wiele łatwiej zabrać ze sobą opakowanie karmy Prey niż przygotowywać posiłki samodzielnie.

Jaka karma dla psa z alergią?

Porady dla opiekunów – rola diety w leczeniu alergii

Właściwa dieta u psich alergików odgrywa znaczącą rolę. Dzięki eliminacji alergenów Twój pies przestanie odczuwać świąd i podrażniać swoją skórę podczas ciągłego drapania. Karma dla psa z alergią powinna być pozbawiona alergenów wywołujących uczulenie u Twojego psa. Jest to bardzo indywidualna kwestia. O tym, co wywołuje objawy u pupila, dowiesz się dzięki diecie eliminacyjnej oraz próbom prowokacji.

Przy alergii stosuj karmy bez składników, które uczulają Twojego psa.

Wybieraj karmy:

  • o prostym składzie,
  • bez sztucznych dodatków,
  • bez GMO,
  • stworzone z wysokiej jakości produktów.

Czy właśnie taka jest karma Prey? Sprawdź z nami!

Prey – karma o ograniczonym składzie dla psa z alergią

Karmy Prey dla psa z alergią występują w kilku smakach, by dopasować się do preferencji oraz potrzeb zdrowotnych Twojego psa. Do wyboru masz:

  • indyka,
  • wołowinę angus,
  • pstrąga.

Co ważne, mięso pochodzi od indyka z wolnego wybiegu, krów żyjących na naturalnych pastwiskach oraz pstrągów potokowych. Dzięki temu Twój pies dostaje najwyższej jakości mięso.

karma dla psa z alergią

W składzie każdej karmy, oprócz jednego źródła białka zwierzęcego, znajduje się:

  • przecier pomidorowy,
  • olej słonecznikowy,
  • soczewica,
  • olej z łososia.

Co otrzymano z połączenia tych składników? Zdrową karmę, pełną nienasyconych kwasów tłuszczowych pozytywnie wpływających na skórę oraz sierść psa. Kwasy tłuszczowe omega-3 mają także działanie przeciwzapalne. U alergika z podrażnioną skórą taka regeneracja jest bardzo ważna!

Karma Prey dla psa dostarcza nienasyconych kwasów tłuszczowych i dba o skórę Twojego pupila.

Karma dla psa z probiotykiem

Prey to wyjątkowa karma dla psa z alergią także ze względu na dodatek dobroczynnych probiotyków. W jej składzie znajdziesz:

  • Lactobacillus plantarum,
  • Bacillus subtilis,
  • Lactobacillus acidophilus,
  • Enterococcus faecium,
  • Bifidobacterium animalis.

Są to bakterie wspomagające układ trawienny i immunologiczny Twojego psa. Co ważne, każdy kilogram karmy Prey dostarcza aż 176 milionów jednostek tworzących kolonie probiotyków. Dzięki temu probiotyki mogą realnie wspomóc zdrowie psa. Twórcy marki dodają je już po procesie gotowania i obniżeniu temperatury produktu, by zachowały swoje właściwości.

Jaka karma dla psa z alergią

Karma z probiotykiem wspomaga odporność oraz trawienie psa.

Taste of the Wild Prey – co wyróżnia markę?

Podsumowując, Taste of the Wild Prey to karma z ograniczoną liczbą składników, przeznaczona dla psa z alergią. Co warto o niej wiedzieć?

  • Uproszczona receptura karm bazuje na najwyższej jakości składnikach.
  • W każdej karmie znajdziesz tylko jedno źródło białka zwierzęcego.
  • Produkty Prey są kompletnie zbilansowane pod względem aminokwasów egzogennych.
  • Świeże mięso użyte do produkcji karmy jest poddane obróbce tylko jeden raz w całym procesie produkcji.
  • W karmie Prey nie znajdziesz żadnych ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego.

Linia Prey to produkty najwyższej jakości.

Właściwa karma hipoalergiczna dla psa z alergią lub nietolerancją pokarmową pomoże rozwiązać problemy Twoje i Twojego psa. Prey to karma superpremium stworzona z myślą o wszystkich psach, ale szczególnie tych z alergią skórną.

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
AkwarystykaRośliny

Krasnorosty. Skuteczne sposoby na krasnorosty

przez Pets Style

Krasnorosty lub inaczej glony pędzelkowate (szantransje) należą do grupy glonów czerwonych. Wbrew pozorom naturalnym kolorem krasnorostów nie jest kolor czerwony, glony pędzelkowate występują w barwach od ciemnozielonego, poprzez szary, aż do głębokiej czerni. Jeśli jednak zamoczysz je w alkoholu, zabarwią się na czerwono. To doskonały sposób, byś sprawdził, czy masz do czynienia z glonami czerwonymi.

Gdzie pojawiają się krasnorosty?

Krasnorosty dość mocno przyczepiają się do podłoża, na którym rosną. Najczęściej pojawiają się na:

  • wyposażeniu technicznym,
  • brzegach liści roślin akwariowych (szczególnie tych wolno rosnących),
  • korzeniach,
  • kamieniach,
  • ziarnach żwiru czy podłoża dla roślin.

Co ciekawe, krasnorosty pojawiają się czasami nawet na muszlach żywych ślimaków. Czubki alg wyglądają jak pędzelki lub szczotka i stąd pochodzi potoczna nazwa.

Krasnorosty – najczęstsze przyczyny występowania

Krasnorosty występują zarówno w akwariach roślinnych, jak i akwariach przeznaczonych do hodowli ryb. W zbiornikach z dużą obsadą ryb często występuje wariant czarny krasnorostów. Przyczyną ich pojawienia się jest wysokie zanieczyszczenie wody substancjami organicznymi (z powodu przekarmienia) w połączeniu z rzadkimi podmianami wody. W wielu przypadkach populacja glonów w tych akwariach rozrasta się bardzo szybko, jeśli w filtrze i podłożu zgromadzi się dużo zanieczyszczeń i mułu. Pomocne może być oczyszczenie filtra i odmulanie podłoża.

Krasnorosty występują zarówno w akwariach roślinnych, jak i akwariach przeznaczonych do hodowli ryb.

Zazwyczaj w takim zbiorniku nie ma systemu CO2. Uważa się, że zawartość wolnego dwutlenku węgla (CO2) w wodzie odgrywa ważną rolę w pojawieniu krasnorostów. Jeśli występuje niedobór CO2, glony te mogą pobierać z wodorowęglanu węgiel, którego potrzebują, znacznie łatwiej niż wyższe rośliny wodne. Mogą oddzielać węgiel od jonu wodorowęglanowego, tworząc jony wodorotlenkowe, które podnoszą pH. W procesie tym następuje tak zwane odwapnienie biogeniczne, wytrąca się kamień (węglan wapnia), który z kolei wykorzystywany jest przez glony do wzmocnienia ścian komórkowych. Stają się twardsze i mało atrakcyjne dla zjadaczy glonów.

We wszystkich akwariach, a zwłaszcza w zbiornikach typowo rybnych, gdzie podaje się dużo pokarmu, należy pamiętać o regularnych pracach pielęgnacyjnych, podczas których cotygodniowa podmiana wody jest koniecznością. Jeśli odpuści się podmiany wody, niepożądane substancje mogą gromadzić się w toni. Zalecamy wtedy dość duże cotygodniowe podmiany – co najmniej 50% wody w akwarium.

Krasnorosty w akwariach roślinnych – przyczyny

W akwariach roślinnych istotne jest zrównoważone dostarczanie składników odżywczych, które są niezbędne do prawidłowego wzrostu roślin. W akwariach roślinnych krasnorosty pojawiają się najczęściej wtedy, gdy brakuje równowagi wśród mikroelementów (pierwiastków śladowych, zwłaszcza żelaza). Jeśli używasz nawozu żelazowego, zmniejsz dawkę. Zmierz zawartość żelaza w wodzie za pomocą testu. Poziom Fe powinien wynosić około 0,05–0,1 mg/l. Pamiętaj również, by podawać dwutlenek węgla (CO2) i makroelementy (NPK). Poniżej znajdziesz zalecane wartości dla podstawowych składników odżywczych:

  • CO2: około 20-30 mg/l (zawartość można zmierzyć indykatorem CO2),
  • NO3: 10–25 mg/l,
  • K: 5-10 mg/l,
  • PO4: 0,1-1 mg/l,
  • Mg > 10 mg/l.

Jeśli w akwarium masz krasnorosty, a rośliny wykazują jednocześnie oznaki niedoboru żelaza (końcówki pędów mają znacznie jaśniejszy kolor niż reszta), możesz rozważyć zmianę na mniej intensywnie chelatowane żelazo. Czasami sprawdza się lepiej dodawanie wyłącznie żelaza, bez innych pierwiastków śladowych.

W akwarium roślinnym wysoki poziom odpadów organicznych (DOC) i detrytusu stymuluje wzrost krasnorostów. Jeśli krasnorosty pojawiają się głównie na liściach roślin, to przyczyną najczęściej jest stres wywołany wahaniami poziomu CO2. Inną częstą przyczyną jest słaba kondycja roślin akwariowych. Zdrowe rośliny są dość odporne na krasnorosty i w takich przypadkach krasnorosty kolonizują dekoracje w postaci korzeni i kamieni oraz elementy wyposażenia akwarium, w tym szyby zbiornika.

Jeśli krasnorosty pojawiają się na elementach aranżacji, np. kamieniach i korzeniach, czyli na obszarach związanych najczęściej z silną cyrkulacją wody, często jest to spowodowane obsesją akwarystów na punkcie zbyt silnego przepływu. Krasnorosty często spotyka się na wylotach z filtrów i na dyfuzorach CO2 umieszczanych najczęściej w miejscach z dobrą cyrkulacją wody.

Tom Barr o przyczynach pojawiania się krasnorostów

Tom Barr, doświadczony akwarysta, sugeruje, że krasnorosty dobrze się rozwijają, gdy CO2 jest obecny, ale na niskim poziomie (między 10–15 ppm). Akwaria, w których nie podaje się CO2 (często akwaria typu low tech) i zbiorniki z wyższym poziomem CO2, są mniej narażone na pojawianie się krasnorostów. Jednym słowem, krasnorosty najczęściej występują w akwariach, w których podaje się CO2, ale jego poziom jest zbyt niski.

Pojawienie się krasnorostów ma niewielki związek z poziomami składników odżywczych lub widmem światła. Ma jednak bardzo silny związek z wahaniami ilości substancji organicznych (DOC) i CO2.

Jak zwalczyć krasnorosty w akwarium

Masz problem z krasnorostami w swoim akwarium i zastanawiasz się, jak zwalczyć te glony? Zacznij od pozbycia się ich mechanicznie, usuń zaatakowane liście i wyczyść dekoracje w akwarium (twarde elementy, jak kamienie czy korzenie, wyparz we wrzątku i oczyść szczotką ryżową). Dekoracje oraz ranty akwarium (spojenia) możesz dodatkowo po opróżnieniu zbiornika przemyć wacikiem nasączonym preparatem Aquacid Zoolek, który nie tylko efektywnie usuwa pozostałości niechcianych glonów, ale również rozpuszcza nieestetyczne naloty wapniowe.

Usuwaj zarażone fragmenty roślin.

Skorzystaj z preparatu Aquaflora Carbo i kalkulatora ułatwiającego dobór dawki preparatu, zamieszczonego na stronie producenta. Najczęściej należy dodać 1 ml preparatu na 50 l wody w akwarium ze znaczną obsadą roślin i 1 ml na 100 l wody w akwarium z niewielką ilością roślin. Jest to dawka dzienna. Nie należy przekraczać zalecanej dawki preparatu. Po kilku dniach krasnorosty powinny stać się siwe lub nawet różowe. Jeśli tak się stanie, możesz przestać dodawać Easy Carbo. Martwe glony, kiedy nie ma smaczniejszej alternatywy, są zjadane przez glonożerców, takich jak:

  • krewetki amano,
  • kosiarki,
  • molinezje,
  • ślimaki.

Dodatkowo, aby zmniejszyć ilość substancji organicznych w wodzie, należy robić częstsze i większe podmiany wody oraz włożyć do filtra węgiel aktywny.

Jeśli kuracja się nie powiedzie, możesz spróbować podawać Aquaflora Carbo miejscowo, ze strzykawki. Tylko pamiętaj, by wcześniej wyłączyć filtr. Aquaflora Carbo należy podać bezpośrednio w miejsce, gdzie są krasnorosty. Filtr włącz dopiero po upływie około 5 minut. Następnego dnia podaj Aquaflora Carbo w innym miejscu. Można także wypędzelkować dekoracje preparatem Aquaflora Carbo, jeśli spuścisz odpowiednio dużą ilość wody. Zawsze należy zachować ostrożność, aby nie przekroczyć dozwolonej dawki.

Algocaps – wygodny w użyciu preparat w formie kapsułek do stosowania w akwariach i oczkach wodnych z rozwiniętymi koloniami glonów. Natychmiastowe i długotrwałe działanie (do 4 tygodni).

algocaps zoolek

Podsumowanie

Krasnorosty pojawiają się jako krótkie czerwonawe lub czarne kępki. Najpierw ukazują się jako małe, futrzaste czarne kropki wielkości główki szpilki, często na krawędziach starszych liści roślin akwariowych, które nie rosną we właściwy sposób, a także na roślinach wolno rosnących (najczęściej na anubiasach, kryptokorynach).

Przyczyny pojawiania się krasnorostów w akwarium:

  • wahania poziomu CO2,
  • duża ilość substancji organicznych / brudny zbiornik,
  • niestabilność akwarium, prowadząca do stresu u roślin akwariowych, niska jakość wody,
  • zbyt silna cyrkulacja wody.

Skuteczne sposoby na krasnorosty:

  • Regularnie usuwaj zanieczyszczenia z powierzchni dna.
  • Popraw stabilności poziomu CO2. Ogólnie rzecz ujmując, większa ilość podawanego dwutlenku węgla zapewnia bardziej stabilny poziom CO2, dlatego zaleca się zwiększenie ilości podawanego CO2.
  • Dawkuj punktowo preparaty typu Carbo bezpośrednio na krasnorosty od momentu, kiedy je zauważysz, dzięki temu zapobiegniesz ich rozprzestrzenianiu się.
  • Usuwaj zarażone fragmenty roślin.
  • Koniecznie używaj w filtrze węgla aktywnego, który skutecznie usuwa substancje organiczne z wody.

Jeśli chcesz uniknąć krasnorostów w akwarium, pamiętaj też, by:

  • utrzymywać właściwe parametry wody,
  • unikać ingerencji w ustabilizowane podłoże,
  • nie doprowadzać do nadmiaru fosforu w wodzie,
  • pozbywać się azotanów z wody,
  • nie przekarmiać ryb,
  • używać wydajnych filtrów i czyść je regularnie,
  • podmieniać regularnie wodę,
  • stosować węgiel w płynie zgodnie z zaleceniami na opakowaniu,
  • podawać dwutlenek węgla w odpowiednich ilościach.

autor: Marcin Wnuk, akwarysta

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesRasy psów

Labrador Retriever – Charakterystyka i Opis Rasy Psów

przez Pets Style

Labrador to uroczy, łagodny pies, niemające zupełnie instynktu stróża. Wesołym merdaniem ogona powita każdego gościa, nawet niechcianego intruza. Labrador sprawdzi się także jako pies rodzinny. Swoim wdzięcznym charakterem i „zgrabnością” słonia zauroczy każdego. To średniej wielkości pies, któremu trzeba zapewnić sporo ruchu. Mimo że jest dość duży, bez problemu odnajdzie się zarówno w domu z ogrodem, jak i w kawalerce. Sprawdź, czy labrador to pies dla Ciebie.

Labrador – podstawowe informacje

Labrador retriever to jedna z najpopularniejszych ras psów. Zaliczane są według FCI do grupy 8., czyli aporterów, płochaczy i psów dowodnych. Podlegają próbom pracy. To psy pracujące i wszechstronnie uzdolnione. Sprawdzają się szczególnie w policji i służbach ratowniczych. Pomagają osobom niepełnosprawnym.

  • wielkość psa: średniej wielkości pies,
  • użytkowość: aporter,
  • kraj pochodzenia: Wielka Brytania,
  • długość życia: 12–14 lat,
  • cena psa z rodowodem: 3500–5000 zł,
  • usposobienie: łagodny, bardzo ruchliwy, inteligentny, bystry i posłuszny, skłonny do zabawy.

labrador

Jak wygląda labrador retriever?

Labrador retriever to średniej wielkości pies, przez niektórych uważany nawet za dużego, który ma dość solidną posturę. Charakteryzuje się szeroką głową, dobrze rozwiniętą klatką piersiową. Cechuje go krótka, gęsta sierść. Nos ma szeroki i co ciekawe, nos labradora jaśnieje podczas zimy. Ma też charakterystyczny, zwężający się ku końcowi ogon, który przypomina ogon wydry. Dzięki specyficznemu ogonowi i błonie międzypalcowej na łapach potrafi świetnie pływać.

Wysokość w kłębie:

  • psy: 56–57 cm,
  • suki: 54–56 cm.

Waga: 

  • psy: 29–36 kg,
  • suki: 25–32 kg

Głowa: jest proporcjonalna do ciała, wyraźnie zarysowana, bez wydatnych policzków.

Nos: jest szeroki, z dobrze rozwiniętymi nozdrzami.

Oczy: są średniej wielkości, wyraziste, w kształcie orzechów, zwykle w kolorze od brązowego do orzechowego. Wyrażają inteligencję i dobry charakter.

Uszy: są umiarkowanej wielkości i długości, wiszące blisko głowy i osadzone raczej nieco z tyłu.

Ogon: charakterystyczną cechą labradora jest ogon. Jest on gruby u nasady, stopniowo zwęża się ku końcowi i jest pokryty gęstym, krótkim futrem. Ogon jest wesoło noszony, ale nigdy nie zakręcony nad grzbietem.

Kończyny: kończyny przednie o mocnym kośćcu; widziane zarówno z przodu, jak i z boku proste od łokcia do podłoża. Zad dobrze rozwinięty, nie opadający w kierunku ogona. Łapy są okrągłe, zwarte; palce dobrze wysklepione, a opuszki dobrze rozwinięte.

Okrywa włosowa:

  • Sierść: Labradory mają krótką, gęstą sierść, która składa się z miękkiego podszerstka i twardszego włosa okrywowego Podszerstek odporny na niekorzystny wpływ pogody..
  • Umaszczenie: Sierść może przyjmować trzy kolory: czarny, żółty (od kremowego do rudego) i wątrobiane (czekoladowe). 

Labrador ma swobodny chód, bardzo charakterystyczny, ponieważ „kołysze biodrami. Kończyny poruszają się równolegle do osi ciała.

Usposobienie i charakter psa rasy labrador retriever

Labrador retriever ma bardzo przyjazny charakter. Zaprzyjaźni się praktycznie z każdym. Zupełnie nie ma instynktu stróżującego, radosnym merdaniem ogona powita zarówno gości, jak i złodzieja. Jest towarzyski, lubi przebywać blisko ludzi. To aktywny pies, który lubi zabawy. Uwielbia spacery i wypoczynek na łonie natury. Psy tej rasy potrzebują dużej ilości ruchu.

Są bardzo łagodne, świetnie dogadują się także z dziećmi. Labrador to doskonały przyjaciel rodziny. Akceptuje inne zwierzęta. Jest wierny, lojalny, przywiązuje się do właściciela.

Labrador to doskonały przyjaciel rodziny.

Labradory są również bardzo inteligentne, co czyni je łatwymi do szkolenia. Z tych powodów są często wybierane jako psy rodzinne. Są również bardzo lojalne i zazwyczaj dobrze dogadują się z innymi psami oraz zwierzętami. Jednak labradory są także psami aktywnymi i energicznymi, które wymagają regularnej aktywności fizycznej. Bez odpowiedniej ilości ćwiczeń, mogą stać się niespokojne i niszczycielskie.

Wady i zalety labradora retrievera

Labrador retriever to cudowny pies o przyjacielskim nastawieniu. Nie jest jednak pozbawiony wad i na pewno nie nada się na stróża. Poniżej przedstawiamy listę wad i zalet labradorów.

Zalety labradora:

  • przyjazne nastawienie wobec innych osób,
  • lojalny i wierny,
  • inteligentny,
  • szybko się uczy komend i sztuczek,
  • przywiązuje się do właściciela, ale z radością wita wszystkich,
  • dobrze dogaduje się z dziećmi,
  • akceptuje inne zwierzęta,
  • aktywny towarzysz podczas spacerów,
  • z łatwością nauczy się aportowania,
  • nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji, wystarczy go raz w tygodniu wyczesać,
  • rasa wykorzystywana w policji i ratownictwie, podobnie jak goldeny,
  • pomaga osobom niewidomym.

Wady labradora:

  • źle znosi samotność,
  • nie nadaje się na stróża,
  • wymienia sierść dwa razy w roku, obficie wówczas linieje.

Jakie jest szczenię?

Szczenięta labrador retrievera są urocze, pełne energii i bardzo ciekawe świata. Są bardzo energiczne i potrzebują dużo ćwiczeń. Będą chciały biegać, bawić się i eksplorować. Zadbaj o to, aby miały bezpieczne miejsce do zabawy i ćwiczeń. Psy tej rasy  są bardzo inteligentne i szybko uczą się nowych rzeczy. Wczesne i regularne szkolenie jest zalecane, aby pomóc im zrozumieć i nauczyć się zasad domowych. Wczesna socjalizacja jest ważna dla prawidłowego rozwoju tych psów.

Pamiętaj, że posiadanie szczeniaka to wielka odpowiedzialność. Szczenięta wymagają dużo troski, uwagi i cierpliwości. Jednak w zamian dostarczają wiele radości i miłości. Ważne jest, aby od początku zapewnić szczenięciu odpowiednie szkolenie i socjalizację, aby wyrosło na szczęśliwego, zdrowego i dobrze wychowanego psa.

Jak dbać o labradora? Pielęgnacja

Pielęgnacja labradora nie jest wymagająca. Sierść labradorów jest gęsta i krótka i co ciekawe, ma wodoodporny podszerstek. To swego rodzaju warstwa izolacyjna labradora. Wystarczy ją wyczesać raz w tygodniu. W czasie okresu linienia postaraj się robić to częściej. Labrador linieje dwa razy w roku: gdy wymienia sierść z letniej na zimową i z zimowej na letnią.

Labradora nie trzeba regularnie kąpać. Przy większych zabrudzeniach można podczas kąpieli użyć szamponu dla psów tej rasy. W takich szamponach składniki aktywne to najczęściej gliceryna i pantenol. Pamiętaj, że są też inne szampony dla psów o czarnej sierści, a inne dla psów o sierści biszkoptowej. Szukaj takich produktów, które można stosować u psów o szorstkiej, krótkiej sierści.

Pielęgnacji mogą wymagać również pazury, należy je regularnie przycinać. Specjalnych zabiegów nie wymagają uszy pupila. Raz na jakiś czas można je przetrzeć wacikiem lub zastosować specjalną emulsję.

Ile kosztuje labrador?

Szczeniak rasy labrador retriever może kosztować od 3500 do 5000 złotych. To dużo, ale pamiętaj: w żadnym razie nie daj się skusić na ogłoszenia, w których oferuje się szczeniaki w cenie kilkuset złotych. Najprawdopodobniej masz wtedy do czynienia z pseudohodowlą.

Koszt utrzymania psa tej rasy może sięgnąć ok. 250–400 złotych miesięcznie, wliczając w to możliwe wizyty u weterynarza.

Ile żyje labrador? Długość życia

Średnia długość życia labradora wynosi od 12 do 14 lat.

Labrador retriever

Zdrowie labradora

Labrador retriever to stosunkowo zdrowy i odporny pies, choć oczywiście i jego mogą dotknąć różnego rodzaju schorzenia. Tu w szczególności należy zwrócić uwagę na stawy, możliwe alergie i sposób odżywiania.

Poniżej podajemy listę chorób, które obserwuje się u tych psów:

  • dysplazja stawów biodrowych i łokciowych,
  • choroby oczu (np. postępująca atrofia siatkówki, zaćma, dystrofia rogówki, dysplazja siatkówki),
  • zwichnięcie rzepki,
  • miopatia dziedziczna (objawem jest szczudłowaty chód, nazywany także „króliczymi skokami”),
  • choroby autoimmunologiczne,
  • choroby uszu,
  • podatność na urazy,
  • skłonność do tycia, otyłość, nadwaga.

Nadwaga u labradora retriviera 

Nadwaga i otyłość to powszechne problemy zdrowotne, które mogą dotknąć labradorów retrieverów. Te psy mają naturalne skłonności do jedzenia i mogą nie wykazywać naturalnej ostrożności lub umiaru, kiedy chodzi o jedzenie, co może prowadzić do nadmiernej konsumpcji i przyrostu masy ciała.

Aby kontrolować wagę czworonoga, konieczne jest zastosowanie odpowiedniej diety i regularnej aktywności fizycznej. Dieta powinna być zbilansowana i dostosowana do potrzeb energetycznych psa, biorąc pod uwagę jego wiek, stan zdrowia i poziom aktywności. Regularne ćwiczenia, takie jak spacery, bieganie, aportowanie, mogą pomóc utrzymać psa w dobrej formie.

Pamiętaj, że nagłe zmiany wagi psa mogą być oznaką poważnych problemów zdrowotnych i powinny być skonsultowane z weterynarzem.

Jak wychować labradora?

Labrador retriever jest inteligentny i bardzo szybko się uczy. Pamiętaj jednak, że wyszkolenie każdego psa wymaga cierpliwości, czasu i ćwiczeń. Najlepiej zaczynać już od małego. Z uwagi na wrodzoną tendencję do tycia u tych psów jako przysmaki i nagrody lepiej wykorzystać granulki z karmy przeznaczonej na dany dzień aniżeli dodatkowe przysmaki.

Dla kogo labrador?

Labrador retriever to wspaniały, rodzinny pies, mający doskonały kontakt z dziećmi. Ze względu na „grację słonia” należy jednak uważać na najmłodsze z dzieci, ponieważ pies niechcący może je przewrócić. To także idealna rasa dla osób, które potrzebują dogoterapii. Labradory i goldeny to najczęściej wykorzystywane w dogoterapii psy.

Labradory to także psy, które nie boją się pracy – będą doskonałym towarzyszem niewidomych. Oczywiście muszą być do tego odpowiednio wyszkolone. Pamiętaj jednak, że dla psa to jest praca i nawet najlepsze czworonogi muszą mieć kilka godzin dla siebie.

Psy te, podobnie jak goldeny, wykorzystywane są również w policji i ratownictwie. Pomagają odnaleźć osoby, które utonęły lub zaginęły, także na terenie katastrof budowlanych.

Labrador retriever to pies, który może mieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i w kawalerce, o ile zapewnisz mu odpowiednią ilość ruchu. Jeśli posiadasz domu z ogrodem, pamiętaj, że ten psiak nie sprawdzi się jako stróż. Buda nie będzie dla niego odpowiednim miejscem, od samotności woli przebywanie wśród ludzi w każdej możliwej sytuacji.

Labrador

Labrador a dzieci

Pies ten bardzo dobrze dogaduje się z dziećmi. Labrador będzie cudownym towarzyszem najmłodszych, ponieważ tak jak dzieci uwielbia zabawy, w tym także zabawę w berka, czyli wszelkiego rodzaju gonitwy i ucieczki. Mimo to uważajmy, bo labrador jest trochę niesforny i niechcący może przewrócić najmłodsze z dzieci. Labrador nie powinien być też psem dla dziecka, ponieważ psy tej rasy muszą mieć swojego przewodnika, a raczej nie zaakceptują dziecka jako swojego pana.

Jak żywić labradora? Jaką karmę wybrać?

Przedstawiciel tej rasy to łakomczuch, który ma tendencję do przybierania na wadze, dlatego przysmaki należy ograniczać. Można je stosować jako nagrody, choć najlepszym rozwiązaniem jest wówczas uszczuplanie dziennej porcji karmy i używanie jej jako smakołyków. Najlepiej wybrać dobrej jakości karmę. U labków zdarzają się alergie, dlatego można kupić karmę hipoalergiczną. Należy uważać z dawaniem mu ludzkiego jedzenia.

W przypadku dorosłego psa wystarczą dwa posiłki dziennie. Warto zainwestować też w preparaty wzmacniające stawy.

Ciekawostki o labradorze 

Oto kilka ciekawostek o psach rasy labrador retriever:

  • Właścicielem labradora jest prezydent Rosji Władimir Putin.
  • Psy tej rasy uwielbiał też Marek Kotański.
  • Niektórym psom tej rasy w okresie zimowym jaśnieją nosy.
  • Labradory posiadają błonę międzypalcową, dzięki której lepiej pływają w wodzie.
  • Psy tej rasy często służą w policji i ratownictwie (labradory potrafią wskazać miejsce wiele metrów pod wodą), są też wykorzystywane podczas poszukiwań na lądzie (np. na miejscach katastrof budowlanych).

Labrador retriever

Historia rasy

Labradory pochodzą z Nowej Fundlandii, ich przodkowie to psy o nazwie St. John’s, czyli psy św. Jana. Gdy na wyspę dotarli Anglicy, były tam już dwa typy psów: te ogromne, które dały początek nowofundlandom, i mniejsze, uważane za pierwowzory labradorów. Rybacy korzystali z pomocy psów o zbliżonym wyglądzie przy połowach. Ich zadaniem było aportowanie lin i łapanie ryb uciekających z sieci. Tak było w XVI wieku. Dopiero w XIX wieku angielscy marynarze przetransportowali te psy do Wielkiej Brytanii, gdzie stały się one ulubionymi towarzyszami szkockiej arystokracji. Za „ojca” pierwszej hodowli tych psów uważany jest lord Malmesbury, który zaczął hodować retrievery w 1820 roku.

Pierwszy klub powstał w roku 1916, a klub biszkoptowych labradorów – w 1925. Wcześniej psy te, sprowadzone w końcu XIX wieku przez płk. P. Hawkera i hrabiego Malmesbury, zasłynęły na próbach polowych. Pies o imieniu Malmesbury Tramp opisany był przez księżnę Howe jako „ojciec współczesnych labradorów”.

Początkowo uznawano tylko czarne labradory, a psy biszkoptowe i czekoladowe były usuwane z miotów. Dopiero w XX wieku zaczęto oficjalnie uznawać je za rasowe. Odmiana czekoladowa musiała na zaakceptowanie poczekać jeszcze kilka dekad. Oficjalnie uznana została dopiero w latach 30. XX stulecia.

Uwaga! Według naukowców brązowe labradory żyją krócej. Ich średnia długość życia to 10 lat.

Pierwsze labradory do Polski sprowadzono dopiero w 1986 roku.

Labrador retriever szczeniak ile kosztuje

Wzorzec rasy FCI.

  • nazwa oryginalna: labrador retriever
  • grupa 8: aportery, płochacze i psy dowodne
  • sekcja 1: aportery
  • kraj pochodzenia: Wielka Brytania
  • Podlega próbom pracy
  • Wzorzec rasy pochodzi z 12.01.2011

Labrador – opis rasy psów. Podsumowanie

  • Labrador to pies łagodny, bardzo ruchliwy, obdarzony wesołym usposobieniem, przyjacielski, zrównoważony i pełen radości życia.
  • Labrador jest psem obdarzony świetnym węchem.
  • Pies ten świetnie pracuje w wodzie, w czym pomaga mu nieprzemakalna sierść i wyjątkowy w kształcie ogon, przypominający ogon wydry.
  • Labrador to rasa, która doskonale nadaje się do różnego rodzaju sportów i aktywności.
  • Łatwo dostosowuje się do otoczenia. Jest bardzo oddany przyjaciel.
  • Inteligentny, bystry i posłuszny, skłonny do zabawy.
  • Usposobienie labradora jest przyjazne, bez żadnych oznak agresji lub lękliwości.
  • Labrador retriever ma też skłonność do tycia, dlatego trzeba zapewnić mu odpowiednią dietę i uważać na to, co dostaje jako przysmaki.
  • W Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych labrador retriever należy do najpopularniejszych ras psów.

autor: Kinga Czernichowska

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesPorady

Znęcanie się nad zwierzętami – rodzaje przemocy wobec zwierząt

przez Zbigniew Joniec

Przepisy polskiego prawa mówią o tym, że zwierzęta powinny być objęte specjalną ochroną, a ludzie winni im są poszanowanie i opiekę. Te słowa wydają się śmieszne i bardzo smutne zarazem w obliczu licznych przypadków maltretowania zwierząt i braku dotkliwych  konsekwencji dla oprawców. Jak wygląda sytuacja w naszym kraju, jeśli chodzi o znęcanie się nad zwierzętami?

Znęcanie się nad zwierzętami – jak polskie prawo chroni zwierzęta?

W naszym kraju zwierzęta chronione są ustawą o ochronie zwierząt z 1997 roku. Prawo ma jednak wiele ograniczeń, a kary za znęcanie nad zwierzętami są zdecydowanie zbyt niskie. W 2018 roku kary za przemoc nad zwierzętami zostały zaostrzone. Co grozi za znęcanie się nad zwierzętami?

znęcanie się nad zwierzętami

Kara pozbawienia wolności do lat 3, zaś w typie kwalifikowanym ze szczególnym okrucieństwem – do lat 5. Obligatoryjnie orzekana jest także nawiązka w wysokości od 1 tys. zł do 100 tys. zł na cel związany z ochroną zwierząt. Na osobę znęcającą się nad zwierzętami może zostać nałożony zakaz posiadania zwierząt i zakaz wykonywania zawodów, które są związane ze zwierzętami, do 15 lat.

Przyjrzyjmy się bliżej tematowi znęcania się nad zwierzętami, O tym, jak niektórzy opiekunowie traktują psy i koty, opowiedzieli nam lekarze weterynarii i działacze organizacji prozwierzęcych.

Czy to nieświadomość, czy ludzka arogancja?

Pewnego dnia na moim dyżurze pojawił się grubszy mężczyzna w średnim wieku ze swoim otyłym rottweilerem. Zwierzę cierpiało! Kto z nas nie cierpiałby, mając zerwane więzadła krzyżowe kolana i nie mogąc się poruszać? Opiekun psa nie wydawał się jednak przejęty losem swojego pupila, wręcz przeciwnie – z uśmiechem powiedział mi, że to nie pierwszy pies, którego „załatwił” w ten sposób, ponieważ nie potrafił odmówić swoim czworonogom dodatkowej porcji jedzenia oraz nadmiaru kalorycznych przysmaków https://pets-style.pl/pies/przysmak-najlepsza-nagroda-dla-psa/ – opowiada lek. wet. Klaudia Woźniak.

Czy w takim przypadku mówimy o znęcaniu się nad zwierzętami? Zdecydowanie tak! Obserwacje wskazują, że obecnie najczęstszą formą maltretowania czworonogów jest zaniedbanie.

Czym jest zaniedbanie?

Przykładami zaniedbań są:

  • brak opieki medycznej,
  • głodzenie lub nieodpowiednie karmienie,
  • brak schronienia,
  • brak możliwości realizacji naturalnych zachowań.

Zaniedbania zdarzają się licznie i bywają równie spektakularne, co przemoc fizyczna.

znęcanie się nad zwierzętami

Eutanazja zamiast leczenia – jakie podejście do życia zwierząt mają niektórzy właściciele?

W każdym gabinecie weterynaryjnym pojawiło się kiedyś zwierzę z guzem nowotworowym. Niestety bardzo często są to duże i zaawansowane zmiany, które przeszkadzają czworonogom w prawidłowym funkcjonowaniu. Żadnego lekarza weterynarii nie dziwi jednak stwierdzenie, że opiekun zauważył guza dopiero dzień wcześniej. To chyba najpopularniejsze kłamstwo powtarzane przez właścicieli zwierząt domowych. Kłamstwo, które ma bardzo krótkie nogi, bo żaden lekarz weterynarii w nie nie uwierzy.

Niestety wśród osób, które zgłaszają się do gabinetów weterynaryjnych z tak zaawansowanymi zmianami, znajdują się ludzie, którzy wciąż nie chcą wziąć odpowiedzialności za swoje zaniedbanie i zdecydować się na diagnostykę oraz leczenie. Pojawiają się w progu lecznicy tylko po to, by zapytać o eutanazję. To kolejny przykład znęcania się nad zwierzętami poprzez zaniedbanie i odmówienie im pomocy wtedy, gdy jest na nią szansa. Lekarze weterynarii stawiani są tym samym pod ścianą. Mogą odmówić wykonania eutanazji i pozostać ze świadomością, że zwierzę będzie cierpiało lub zostanie zabite w inny (niehumanitarny) sposób. Mogą także wykonać zabieg ze świadomością, że kończą życie czworonoga, który mógł żyć dłużej.

Kilka dni temu podczas mojego dyżuru w klinice zjawił się człowiek z 12-letnim psem. Zwierzę było skrajnie wychudzone. Mogłam spokojnie policzyć wszystkie żebra! Podczas badania klinicznego okazało się, że w tragicznym stanie jest także uzębienie psa, choć właściciel twierdził, że pies jeszcze dzień wcześniej zjadł posiłek. Z odbytu tego wycieńczonego zwierzęcia wystawał fragment suchego kału, którego zwierzę nie miało nawet siły prawidłowo wydalić. Ten pies po prostu powoli umierał na oczach domowników, którzy nie zrobili nic, gdy ich pies powoli tracił siły. Mężczyzna poprosił o eutanazję czworonoga i stwierdził, że wcześniej nie widział konieczności interwencji –opowiada lek. wet. Paulina Stykowska, wciąż zaciskająca pięści podczas dzielenia się tragicznymi historiami psów i kotów, które stanęły na jej drodze zarówno prywatnej, jak i zawodowej.

Najczęstszą formą znęcania nad zwierzętami jest zaniedbanie!

znęcanie się nad zwierzętami

Gdzie kończy się miłość, a zaczyna znęcanie nad zwierzętami?

Około 80% postępowań sądowych związanych z maltretowaniem zwierząt w naszym kraju wynika z interwencji organizacji prozwierzęcych. Jak wyglądają takie interwencje?

Paulinie Stykowskiej, lekarz weterynarii, która od lat działa w organizacjach prozwierzęcych w pamięci utkwiła szczególnie jedna z nich. W trakcie studiów stworzyłam dom tymczasowy dla kotów i działałam w organizacji prozwierzęcej. Pewnego dnia otrzymaliśmy zgłoszenie dotyczące starszej kobiety z podwrocławskiej wsi. Po przyjeździe na miejsce ukazał nam się opłakany widok. Starsza pani miała „pod opieką” trzy schorowane psy, kilkanaście kotów oraz kaczki, kury i krowy. Wszystkie zwierzęta były wychudzone, brudne i zaniedbane. Kobieta przyznała się, że „nadmiar” kociąt topi, ale jednocześnie odmówiła współpracy i nie zezwoliła na wykastrowanie dorosłych zwierząt! Dlaczego? Była przeciwniczką ingerencji w naturę, a w dodatku twierdziła, że uwielbia małe kotki!

Opisana sytuacja to przykład „zbieractwa” zwierząt. Takie zachowanie często wynika z zaburzeń emocjonalnych i jest wskaźnikiem, że dana osoba potrzebuje pomocy ze strony opieki społecznej oraz psychologa. Dane mówią, że zwykle są to kobiety powyżej 60 roku życia. Interwencja jest zatem konieczna nie tylko ze względu na dobro zwierząt, ale i człowieka.

„Zbieractwo” zwierząt to objaw zaburzeń emocjonalnych.

Czy przemoc emocjonalna to także znęcanie się nad zwierzętami?

Wśród rodzajów przemocy wobec zwierząt wyróżnia się obecnie również przemoc emocjonalną. Jest ona dostrzegana przez lekarzy weterynarii czy miłośników zwierząt, ale jednocześnie istnieje spory problem z rozpoznaniem jej przez system prawny. W ustawie o ochronie zwierząt istnieje zapis mówiący, że za znęcanie się nad zwierzętami uznaje się także złośliwe drażnienie oraz straszenie zwierząt.

Taki rodzaj znęcania się nad pupilem jest jednak trudniejszy do zauważenia przez otoczenie, a co za tym idzie – trudniejszy do udowodnienia. Obserwacje pokazują jednak, że w wielu przypadkach zwierzęta decydują się znosić fizyczny dyskomfort, chcąc złagodzić swój ból emocjonalny. Świadczy to o tym, że przemoc emocjonalna może być dla nich równie bolesna, co uszkodzenia ciała.

Temat tabu – wykorzystywanie seksualne zwierząt

Wykorzystywanie seksualne kobiet czy dzieci to temat, który wychodzi z cienia! Coraz więcej ofiar decyduje się na mówienie o swoich przejściach oraz oskarżanie swoich oprawców. Niestety psy i koty nie są w stanie opowiedzieć nam o swoim horrorze. Ich wykorzystywanie jest rzadko poruszanym tematem. Tymczasem opisane przypadki przedstawiają obraz czworonogów z krwiakami w obrębie uszu, kończyn, narządów rozrodczych czy brzucha – są one konsekwencją krępowania i brutalnego unieruchamiania ofiary. To zwierzęta, które tak jak ludzie zostają z traumą!

znęcanie się nad zwierzętami

Walki psów – znęcanie się nad zwierzętami ras uznawanych za agresywne

Staffordshire terrier, bulterier, buldog amerykański i amerykański pit bull terrier  to rasy, które najczęściej wykorzystywane są w walkach. Psy użytkowane w ten sposób są m.in. przykuwane łańcuchami, prowokowane do agresji i głodzone w celu wywołania w nich skrajnych instynktów przetrwania. Właściciele takich zwierząt posuwają się także do ostrzenia im zębów czy obcinania uszu, by zwiększać ich szanse w walce.

Kto znęca się nad zwierzętami?

Obserwacje lekarzy weterynarii oraz dane z sal sądowych na całym świecie wskazują, że za celowe okrucieństwo wobec zwierząt najczęściej odpowiadają mężczyźni poniżej 30 roku życia.

Potwierdza to historia opowiedziana przez lek. wet. Marcina Lodkowskiego: Pewnego dnia w gabinecie pojawiła się młoda kobieta ze szczeniakiem owczarka niemieckiego. Zwierzę kulało, a podczas badania klinicznego wykazywało także bolesność okolicy brzucha. Opiekunka początkowo twierdziła, że zwierzę doznało urazu podczas spaceru, ale pod wpływem kolejnych pytań przyznała, że za złym stanem psa stoi przemoc ze strony jej męża. W tym miejscu należy podkreślić, że przemoc względem psów i kotów bywa skorelowana także z innymi przestępstwami, w tym z przemocą wobec kobiet oraz dzieci, dlatego tak ważne są nasze reakcje!

Kiedy i gdzie zgłosić znęcanie nad zwierzętami?

Znęcanie nad zwierzętami przyjmuje różne formy, ale w ogólnym ujęciu maltretowane psy i koty:

  • mają na ciele rany w różnym stadium gojenia,
  • są wychudzone,
  • mają pasożyty zewnętrzne,
  • przebywają długo na mrozie,
  • są stale utrzymywane na uwięzi,
  • kuleją,
  • mają widoczne obrzęki czy ślady oparzeń.

W sytuacjach nagłych zgłaszaj znęcanie nad zwierzętami, dzwoniąc na policję (997/112) lub zawiadamiając straż miejską. Powiadom także organizacje prozwierzęce (np. TOZ, Viva!) lub lokalne organizacje (np. Ekostraż na Dolnym Śląsku).

Czy możliwe jest anonimowe zgłoszenie znęcania się nad zwierzętami?

Osoba zgłaszająca znęcanie nad zwierzętami nie musi się niczego obawiać. Zgłoszenia można anonimowo wysyłać np. do TOZ-u. Organizacje prozwierzęce proszą zwykle o takie informacje jak:

  • adres miejsca zdarzenia,
  • dane właściciela zwierzęcia,
  • opis sytuacji stanowiącej podstawę zgłoszenia,
  • zdjęcia.

Anonimowe zgłoszenie znęcania nad zwierzętami jest możliwe także poprzez wysłanie informacji mailowej w ramach tzw. Zielonej Strefy. Na terenie każdego województwa kilka komend policji ma specjalny adres przeznaczony na zgłoszenia dotyczące tego typu spraw.

bicie zwierząt

Pamiętaj, że warto zawiadomić kilka organizacji jednocześnie, np. i policję, i lokalny oddział organizacji prozwierzęcej, by zwiększyć szanse na szybką poprawę sytuacji zwierząt. Jeśli podasz swoje dane, będziesz wiarygodniejszy i możesz wystąpić jako świadek, co w wielu przypadkach ma duże znaczenie dla sprawy.

Jeśli jesteś świadkiem znęcania się nad zwierzętami,
powiadom niezwłocznie policję!

Jakie są wyroki za znęcanie się nad zwierzętami?

Kara za znęcanie się nad zwierzętami może być bardzo różna. Wiele zależy od dowodów i tego, jakie były zamiary oprawcy. Przykładowe wyroki to:

  • 1 rok pozbawienia wolności, 5 tys. zł nawiązki oraz 10-letni zakaz posiadania psów.
  • 2 lata ograniczenia wolności, odebranie skazanemu psa, 500 zł nawiązki i zakaz posiadania zwierząt przez 5 lat.

Twoja reakcja ma znaczenie! Tylko wspólnie możemy zmienić świat na lepszy dla ludzi i zwierząt.

redakcja

Polecamy

Zwierzę to nie zabawka

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Najnowsze posty
Starsze posty
web-petsstyle-p!

Chcesz być na bieżąco? Zapraszamy na nasze media społecznościowe, szczególnie na Facebooka. Zachęcamy również do zapoznania się z ofertą naszego sklepu online z akcesoriami, karmami i przekąskami dla zwierząt!

Facebook Instagram Twitter

Pies

Kot

Ptaki i gryzonie

Akwarystyka

@2025 – All Right Reserved. Designed and Developed by Elite Expo