Quiz

Owczarek niemiecki – QUIZ

przez Pets Style

Jesteś właścicielem owczarka niemieckiego? A może po prostu lubisz psy tej rasy? Sprawdź, ile o nich wiesz – rozwiąż quiz!

Jeżeli nie jesteś w stu procentach pewny swojej wiedzy, przeczytaj najpierw artykuł o owczarku niemieckim. Znajdziesz odpowiedź na te i wiele innych pytań.

Zacznij zabawę - Owczarek niemiecki - QUIZ

1. W którym wieku powstał wzorzec owczarka niemieckiego?

2. Jaka jest maksymalna wysokość w kłębie u owczarka niemieckiego?

3. Jaka jest minimalna wysokość w kłębie u owczarka niemieckiego?

4. Ile zębów zgodnie z wzorcem musi mieć owczarek niemiecki?

5. Czy podszerstek występuje u obu odmian owczarka niemieckiego?

6. Czy czarne umaszczenie owczarka niemieckiego jest prawidłowe?

7. Która z wymienionych chorób występuje często u owczarka niemieckiego?

8. Jakie jest najpopularniejsze umaszczenie u owczarka niemieckiego?

9. Czy owczarek niemiecki to rasa długowieczna?

10. Czy owczarek niemiecki to pies jednego pana?

Pochwal się swoim wynikiem, a także psem w komentarzu pod quizem albo pod postem na Facebooku.

Rada

Dobieraj karmę do aktywności psa. Marka Happy Dog oferuje produkty zarówno dla psów pracujących i sportowych, jak i dla zwierząt o średniej aktywności. Jeżeli Twój pies potrzebuje większej kalorii, możesz sięgnąć po Fit & Vital Sport. Jest to karma, która wspiera mięśnie oraz stawy psów. Dla czworonogów o mniejszym poziomie aktywności lepszą opcją jest jednak Sensible Ireland z królikiem i łososiem.

Ciekawostka


Czy wiesz, że dyskryminowane i odrzucane przez hodowców białe owczarki niemieckie dały początek innej pięknej rasie – biały owczarek szwajcarski.

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesPorady

Szczeniak w nowym domu, jak się przygotować

przez Pets Style

Pojawienie się szczeniaka w domu wywołuje zwykle wybuchową mieszankę emocji. Radość, ekscytacja, szczęście i euforia mieszają się z niepokojem, obawą, zdenerwowaniem i irytacją. Taki słodki, kochany, mały i bezbronny, ale gryzie, drapie, skacze i załatwia się na dywan. Jak zorganizować pierwsze miesiące, żeby jak najlepiej przygotować malucha do nowej sytuacji i wychować go na wspaniałego kompana i przyjaciela? Czyli szczeniak w nowym domu. 

szczeniak w nowym domu pierwsze dni szczeniaka w nowym domu

Z hodowli czy z adopcji?

To wszystko zależy od Twoich preferencji. Adopcja to na pewno wspaniały gest, bo dajemy zwierzakowi drugą szansę. Ale jest też mnóstwo niewiadomych, na przykład co z takiego psiego dziecka wyrośnie. Hodowla nie gwarantuje, że zwierzę kupione z rodowodem będzie w stu procentach wolne od wad. Ale łatwiej przewidzieć, jakiego psa będziemy mieli w przyszłości, zarówno pod względem wyglądu, jak i charakteru.

Wybierając psa z hodowli, możesz dobrać go dokładnie „pod siebie” – pod względem rasy, predyspozycji psychicznych i fizycznych. Adoptując szczeniaka, dostajesz los na loterii. Na szczęście z mojego trenerskiego doświadczenia wynika, że większość tych losów jest wygrana.

Szczeniak w nowym domu – co zrobić przed jego przybyciem?

Przygotowania warto rozpocząć dużo wcześniej, zanim jeszcze maluch do nas trafi. Na początek zorganizuj przestrzeń w domu tak, żeby szczeniak czuł się bezpiecznie i nie zrobił sobie krzywdy. Zabezpiecz wszystkie rzeczy, które mógłby pogryźć, zrzucić, zjeść. Przygotuj miejsce jego wypoczynku i zabawy.

Szczeniak w nowym domu powinien mieć ograniczoną przestrzeń, bez dostępu do całego mieszkania. Świetnie w tym przypadku sprawdzą się kojce, które można rozłożyć w domu, tworząc bezpieczne miejsce dla naszego malucha. Ustaw go tak, by szczeniak widział domowników, ale jednocześnie nie przeszkadzał. Wybierz miejsce raczej zacienione, spokojne, ale nie zupełnie odizolowane od reszty.

Twój szczeniak potrzebuje dużo odpoczynku. Brak odpowiedniej ilości snu na dobę to jedna z najczęstszych przyczyn problemów z zachowaniem psa. Młody organizm codziennie narażony jest na ogromne ilości bodźców, nowych sytuacji i wyzwań. Żeby maluch mógł się uczyć, poznawać i prawidłowo rozwijać, potrzebuje dużo odpoczynku. Tylko wtedy będzie miał siłę zmierzyć się ze światem.

Miejsce na legowisko czy klatkę powinno być nieco schowane, najlepiej lekko osłonięte od reszty domu, na pewno nie powinno znajdować się w przejściu czy na korytarzu. Dobrze sprawdzają się kąty w rogu za meblami, w sypialni koło łóżka czy pod schodami.

Mimo że wielu właścicieli broni się przed wprowadzeniem klatki, uważam, że jest to najlepszy sposób zorganizowania spokojnego miejsca odpoczynku dla psa, szczególnie szczeniaka w nowym domu. Dodatkowo klatka sprawdzi się doskonale w przypadku skakania na gości, przy nauce czystości, zostawania samemu, niszczeniu rzeczy, nadmiernemu szczekaniu, będzie też przydatna w pokoju hotelowym podczas wyjazdów oraz w sytuacjach, gdy będziemy chcieli na chwilę odciągnąć uwagę psa od tego, co się dzieje w domu. Zanoś szczeniaka na jego miejsce kilkakrotnie w ciągu dnia. Rozsyp mu tam jedzenie, żeby przyjemnie skojarzył to miejsce. Ważne, by nie zmieniać raz ustalonej lokalizacji i nie przestawiać legowiska czy klatki z miejsca na miejsce.

pierwsze dni szczeniaka w nowym domu; szczeniak w nowym domu

W zdrowym ciele zdrowy duch, czyli wizyty u weterynarza

Pamiętaj o regularnych wizytach u lekarza weterynarii i dopilnowaniu terminów obowiązkowych szczepień i odrobaczania. Warto, żeby lekarz sprawdził psa pod kątem ogólnego stanu zdrowia oraz wyznaczył terminy okresowych badań. Jeśli masz taką możliwość, odwiedzaj gabinet dość często. Dzięki temu maluch przyzwyczai się, że wizyta u weterynarza to nic złego i nie zawsze wiąże się z nieprzyjemnymi doświadczeniami.

Zaplanuj sobie kilka zwykłych spotkań, podczas których lekarz obejrzy psa, zbada, a na koniec poczęstuje go pysznym smakołykiem. Dobre skojarzenia z gabinetem weterynaryjnym na pewno zaowocują w przyszłości.

Szkolić czy wychowywać?

Wychowanie to świadome kierowanie doświadczeniami psa przez trening i szkolenie. A szkolenie to nic innego jak celowe, zaplanowane uczenie. Szczeniak w nowym domu rozpoczyna naukę już od pierwszej chwili, kiedy zostanie zabrany od mamy. Nowe otoczenie, nowi ludzie, nowe zasady – z tym wszystkim musi się zmierzyć maluch. Wprowadzaj go w ten świat stopniowo, ale konsekwentnie.

Od samego początku ustal reguły, których musi przestrzegać. Wyznacz strefy, do których szczeniak może wchodzić, i miejsca, które są dla niego niedostępne. Nie pozwalaj na wszystko, ale nie karć psa, kiedy zrobi coś źle. On tego jeszcze nie wie. Zawsze ucz psa, co może robić, a nie czego nie może. Nagradzaj te zachowania, które Ci się podobają i ignoruj te, których nie chcesz, żeby pies się nauczył.

Spaceruj krótko, ale staraj się, żeby zawsze poznał coś nowego. Spotykaj go z dorosłymi i dziećmi, znajomymi i łagodnymi psami, tymi dużymi i małymi. Pokaż mu autobus, tramwaj, śmieciarkę i rower. Zawsze obserwuj malucha i patrz, jak czuje się w danej sytuacji. Stawiaj przed nim wyzwania i pozwalaj mu zdobywać jak najwięcej pozytywnych doświadczeń.

Szczeniak w nowym domu i nauka czystości

Zanim wprowadzisz szczeniaka pierwszy raz do domu, pozwól mu się załatwić na podwórku. W przeciwnym razie załatwi się w domu i chętnie będzie w tym samym miejscu załatwiał się później. Wynoś go na dwór zawsze po przebudzeniu, po posiłku lub zabawie, a także wtedy, kiedy się kręci lub popiskuje. W tych momentach istnieje największe prawdopodobieństwo, że będzie chciał się załatwić. Jeśli akurat nie możesz mieć psa na oku, zamknij go w klatce lub odeślij na miejsce. Nie pozwól mu chodzić samemu po całym mieszkaniu, bo nawet nie zauważysz, kiedy się wysika. Natomiast zawsze, gdy załatwi się na dworze, nagrodź go karmą lub smakołykiem.

Niestety, początki bywają trudne. Jedynym kluczem do sukcesu jest systematyczność i konsekwencja. Na początku staraj się wyprowadzać szczeniaka jak najczęściej, a w miarę dorastania zmniejszaj liczbę spacerów na toaletę. Przygotuj się jednak, że wpadki w mieszkaniu będą i raczej ich nie unikniesz. Maluchy tak po prostu mają i nie ma się co na nie denerwować. Absolutnie nie karć psa, gdy zdarzy się „wypadek”. Gdy zauważysz, że pies się załatwia, weź go na ręce i od razu wynieś z domu. A jeśli zobaczysz przykrą niespodziankę na podłodze, to zwyczajnie posprzątaj i zapomnij.

szczeniak w nowym domu jak przygotować się na przybycie szczeniaka do domu

Sam nie znaczy samotny, czyli szczeniak w nowym domu

Jak najszybciej zacznij naukę zostawania samemu. Naucz malucha, że nie może robić wszystkiego, na co ma ochotę, a Ty nie będziesz się nim zajmować cały dzień. Często jest tak, że przez pierwsze dni szczeniaka w domu jesteśmy z nim 24 godziny na dobę. Ale przychodzi ten moment, kiedy trzeba iść do pracy. I wtedy zaczyna się kłopot i dramat.

Pies nie rozumie, dlaczego do tej pory cały czas ktoś mu towarzyszył, a teraz nagle zostaje sam w wielkim domu. Zaczyna skomleć, piszczeć i przeżywa z tego powodu ogromny stres. Dlatego już od pierwszych dni ucz psa przebywać w samotności. Musisz pokazać mu, że dzień składa się z chwil, kiedy przebywacie razem, i takich, gdy jesteście osobno, że jest czas na zabawę, naukę, spacer i czas na odpoczynek. Musi się to stać dla psa rutyną, a nie tragedią.

Jak najszybciej zacznij przyzwyczajać szczeniaka, by zostawał sam w domu.

Na początku zostawiaj psa na krótko (5–10 minut). Stopniowo wydłużaj ten czas. Zawsze przed wyjściem wyprowadź go na dłuższy spacer, żeby załatwił swoje potrzeby oraz miał odpowiednią dawkę ruchu. Wychodząc, najlepiej zostawiaj go w klatce lub kojcu. Będzie się tam czuł bezpiecznie, a Ty będziesz mieć pewność, że nic nie nabroi. W momencie wyjścia warto zostawić mu coś do gryzienia, zająć jego uwagę zabawką z karmą w środku lub rozsypanymi chrupkami po klatce, żeby sam moment wyjścia kojarzył mu się dobrze i zajął na chwilę jego uwagę.

A co ze szkołą?

Szkolenie pod okiem doświadczonego trenera warto zacząć jak najwcześniej. Zanim udasz się na pierwsze zajęcia, zadzwoń wcześniej do szkoły, odwiedź ją, zobacz, jak wyglądają zajęcia i poznaj trenera. Nie idź na szkolenie, dopiero gdy już będziesz mieć problem. Idź po to, żeby tym problemom zapobiec.

Pamiętaj! Jeśli poświęcisz pierwszy rok życia psa na jego wychowanie, zyskasz wspaniałego towarzysza na długie lata. Jeśli zaniedbasz pierwszy rok, przez kolejne lata będziesz skupiać się głównie na rozwiązywaniu problemów.

autor: Katarzyna Jakubowska, trener psów

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Ciekawostki o kotachKot

Miauczenie kota – co chce powiedzieć Twój kot?

przez Pets Style

Miauczenie kota to z pewnością najbardziej charakterystyczny odgłos dla tych zwierzaków. Większość kotów miauczy niemal codziennie, w wielu różnych sytuacjach. Jednak nie zawsze ten sposób komunikacji jest łatwy do zrozumienia dla opiekunów zwierzaków. Wyjaśniamy, co oznacza miauczenie kota i co chce Ci powiedzieć Twój pupil.

miauczenie kota

Dlaczego koty miauczą?

Koty dysponują całym spektrum różnych odgłosów. Odgłosy kota w postaci miauczeniato typowy sposób komunikacji z opiekunami. Dlatego koty bardzo rzadko używają go podczas interakcji wewnątrzgatunkowych. Odgłos ten jest zarezerwowany praktycznie wyłącznie dla ludzi. Może różnić się wysokością, głośnością, tonem. Sam w sobie nie niesie ładunku emocjonalnego – nabiera go jednak w zależności od kontekstu.

Z tego względu miauczenie kota może świadczyć zarówno o pozytywnych, jak i negatywnych emocjach. Z reguły w niskich tonach kot wyraża negatywne uczucia, a w wysokich – pozytywne. Zwierzaki podczas obcowania z ludźmi uczą się także modyfikować swoje miauczenie. W związku z tym najczęściej powtarzają ten odgłos, na który opiekunowie reagują najsilniej. Dzięki temu potrafią dopasować go do sytuacji w taki sposób, by wywołało pożądaną reakcję. Dodatkowo kociemu miauczeniu zwykle towarzyszą sygnały mowy ciała (np. uniesienie ogona), które ułatwiają interpretację komunikatu.

Kocie odgłosy są typowym sygnałem wykorzystywanym w komunikacji między kotami i ludźmi.

dlaczego kot miauczy

Co oznacza miauczenie kota?

Twój kotek miauczy i nie wiesz, co zrobić? Miauczenie kota może oznaczać wiele różnych rzeczy, a interpretacja może zależeć od konkretnego kota, sytuacji, tonacji miauczenia i innych sygnałów behawioralnych. Aby lepiej zrozumieć komunikat, jaki przekazuje nam kot, warto wziąć pod uwagę szerszą perspektywę oraz cechy osobnicze. Zazwyczaj koty miauczą, aby porozumieć się ze swoim opiekunem. W ten sposób mogą chcieć się przywitać, poprosić o pieszczoty lub zabawę, poskarżyć się podczas niekomfortowej sytuacji czy wyrazić stres. Kocie miauczenie może być też skierowane do innego osobnika. Koty czasem miauczą między sobą w celu komunikacji, szczególnie w okresie godowym.

Pamiętaj, że każdy kot jest inny, więc najlepszym sposobem na zrozumienie, co Twojemu kotu chodzi, jest obserwacja jego zachowania i uczucie w danej sytuacji. Czas spędzony z kotem i doświadczenie z jego charakterystycznymi zachowaniami pomoże Ci lepiej zrozumieć, co oznacza dane miauczenie.

Miauczenie kota – co chce Ci powiedzieć Twój pupil?

Co oznacza miauczenie kota? Najczęściej odgłos ten wyraża:

  • Powitanie – pojawia się na początku interakcji, np. po powrocie opiekuna do domu. Towarzyszą mu sygnały niewerbalne (ocieranie się o nogi, unoszenie ogona). Zwykle rytmiczne, wesołe, w wysokim rejestrze. Wyraża zadowolenie.
  • Prośbę – stonowane lub intensywne, w wysokim rejestrze. Zwykle stosowane jako prośba o jedzenie, wypuszczenie na zewnątrz. Może być również zaproszeniem do zabawy.
  • Skargę – powtarzane, w niskim rejestrze. Jest wyrazem niezadowolenia, np. z powodu samotności, zamknięcia.
  • Irytację – najczęściej krótkie i ostre. Pojawia się w reakcji na nieprzyjemny bodziec (np. dotyk).
  • Strach/stres/ból – smutne, głośne, czasami przechodzące w jęczenie. Zazwyczaj jako reakcja na zagrożenie czy odczuwany dyskomfort psychiczny lub fizyczny.
miauczenie kota

Kocie odgłosy – od czego zależą?

Kocie sposoby wokalizacji mogą różnić się w zależności od:

  • Rasy – niektóre rasy kotów (np. koty syjamskie) są z natury bardziej rozgadane i chętnie używają miauczenia do komunikacji z opiekunami. Z kolei inne rasy (np. ragdoll) miauczą jedynie okazjonalnie lub wcale.
  • Osobowości – skłonność do miauczenia w dużej mierze jest cechą osobniczą. Towarzyskie i otwarte koty z reguły wokalizują częściej niż nieśmiałe i bardziej wycofane.
  • Doświadczeń – na kocią wokalizację w dużej mierze wpływają reakcje ludzi. Jeśli opiekun reaguje na subtelne sygnały mowy ciała wysyłane przez pupila, kot nie musi wtedy tak często do wyrażania swoich potrzeb wykorzystywać wokalizacji. Z drugiej strony koty głośnych i rozmownych opiekunów często używają wielu różnorodnych wokalizacji. Miauczenie kota może być też rytuałem pojawiającym się zawsze w specyficznym kontekście.

Kocie miauczenie może wyrażać powitanie, prośbę, skargę, niepokój, irytację.

O czym świadczy miauczenie kota?

Jeśli miauczenie jest przez kota uporczywie powtarzane lub traci swój charakterystyczny wzorzec, może stać się zachowaniem problemowym. Z tego względu nie należy go lekceważyć. O czym świadczy miauczenie i jego charakter?

  • Zespół zaburzeń poznawczych – monotonne, powtarzane, występujące w różnych okolicznościach. Związane jest ze zmianami zachodzącymi w mózgu na skutek starzenia. Dlatego występuje głównie u kotów powyżej 7. roku życia. Często towarzyszą mu problemy z pamięcią, dezorientacja, drażliwość.
  • Zachowania wymuszające uwagę – służy do zwrócenia uwagi człowieka, pojawia się w obecności opiekuna i nasila się, jeśli reakcja opiekuna jest pozytywna.
  • Zaburzenia lękowe – napadowe, często ustępujące pod wpływem opiekuna.
  • Osobowość zależna – pojawia się zwłaszcza pod nieobecność opiekuna; kot miauczeniem wyraża niepokój związany z rozłąką, co jest związane z zaburzeniem osobowości.
  • Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne – powtarzane i monotonne, trudne do przerwania.
  • Choroba – miauczenie kota może być objawem głuchoty, nadczynności tarczycy, bólu.
  • Aktywność płciowa – związane z naturalnym cyklem płciowym. Z tego względu występuje sezonowo u kotek w rui i kocurów poszukujących partnerek. Łatwe do wyeliminowania poprzez kastrację.
  • Zaburzenia przestrzeni zamkniętej – pojawia się u kotów, które zmieniły środowisko życia na mniej stymulujące. Dlatego jest częste zwłaszcza u kotów wychodzących, zmuszonych później do życia wyłącznie w domu. Typowe dla wielu kotów jest miauczenie nocą, które jest związane z naturalnym cyklem łowieckim.
miauczenie kota, dlaczego kot miauczy

Nagłe zmiany kociej wokalizacji mogą być sygnałem choroby lub problemów behawioralnych.

Co zrobić, gdy kot ciągle miauczy?

Miauczenie kota jest naturalnym sposobem kociej komunikacji. Nie ma więc sposobu, by je wyeliminować. Można jednak ukierunkować je w taki sposób, by było funkcjonalne. Jeśli Twój pupil miauczy nadmiernie:

  • Skontroluj jego stan zdrowia – upewnij się, że przyczyną kociego miauczenia nie są ostre lub przewlekłe choroby.
  • Zmodyfikuj pory karmienia – aby uniknąć miauczenia w nocy, podaj kotu ostatni posiłek później niż zwykle. Dodatkowo pozostaw pupilowi jedzenie w zabawkach interaktywnych. Dzięki temu będziesz mieć pewność, że zwierzakowi nie będzie doskwierał głód w nocy.
  • Nie reaguj na próby wymuszania uwagi – ignoruj kocie miauczenie, które ma na celu przyciągnięcie uwagi.
  • Zapewnij kotu dodatkową dawkę rozrywki – spróbuj zaangażować zwierzaka w aktywność łowiecką. Dlatego wieczorem zorganizuj sesję zabawy. Dodatkowo poukrywaj smakołyki w domowych zakamarkach i zachęcaj pupila do eksploracji otoczenia. Udostępnij zwierzakowi wolierę zewnętrzną lub zabierz go na spacer na smyczy i w szelkach.
  • Zwiększ poczucie bezpieczeństwa – zadbaj o to, by Twój pupil miał w domu odpowiednie kryjówki, legowiska i miejsca odosobnienia. Jeśli jednak kot cierpi z powodu lęku, zastosuj feromony lub naturalne środki uspokajające i skonsultuj się z behawiorystą.
  • Zapewnij kotu towarzystwo – gdy miauczenie wynika z poczucia lęku lub osamotnienia, pomóc może zapewnienie kotu towarzysza. Jednak sytuację zawsze trzeba rozważyć indywidualnie, ponieważ w niektórych przypadkach obecność nowego zwierzak może nasilić problemy.

Jak oduczyć kota miauczenia?

Oduczenie kota od miauczenia może być trudne i złożone, ponieważ miauczenie jest naturalną formą komunikacji dla kota. Przede wszystkim ważne jest zrozumienie, dlaczego kot miauczy, ponieważ może to być wyraz jakiejś potrzeby lub problemu.

Przede wszystkim, spróbuj zrozumieć, dlaczego Twój kot miauczy. Czy jest głodny? Czy chce uwagi? Czy ma ból? Rozwiązanie może się różnić w zależności od przyczyny. Jeśli kot miauczy, ponieważ jest głodny, spróbuj wprowadzić regularny harmonogram karmienia, zamiast karmić go, gdy zaczyna miauczeć. W przypadku nadmiernego miauczenia, warto również nie nagradzać miauczenia. Zignorowanie miauczenia i nagradzanie kota, gdy jest cicho, może pomóc w zmianie nawyku.

Kot może również miauczeć z nudów – zapewnienie mu zabawek i zajęć może odwrócić jego uwagę. Koty często lubią rutynę i przewidywalność. Ustalanie regularnych godzin karmienia, zabawy i snu może pomóc zredukować miauczenie. Wprowadzanie zmian może zająć trochę czasu, więc bądź cierpliwy i konsekwentny w swoim podejściu. Jeśli problem jest szczególnie trudny do rozwiązania, rozważ zatrudnienie profesjonalnego behawiorysty zwierząt, który może ocenić sytuację i zaproponować spersonalizowane rozwiązania.

Miauczenie jest naturalnym i normalnym zachowaniem kota. Oduczenie kota od miauczenia może być nie tylko trudne, ale także niewłaściwe, jeśli próbujesz zdławić naturalną formę wyrażania się kota. Warto raczej skupić się na zrozumieniu przyczyn miauczenia i próbowaniu zarządzać tym zachowaniem w sposób, który jest akceptowalny zarówno dla Ciebie, jak i Twojego kota.

Miauczenie kota – podsumowanie

Jak już wiesz, miauczenie kota jest sygnałem wokalnym skierowanym do ludzi. Kocie miauczenie może wyrażać powitanie, prośbę, skargę, niepokój, irytację, w zależności od typu miauczenia. Warto również wiedzieć, że uporczywe miauczenie może być sygnałem problemów behawioralnych lub chorób i wymagać odpowiedniej terapii. Dlatego tak ważne jest zwracanie uwagi na sygnały wysyłane przez pupila do opiekuna – dzięki temu możemy lepiej zrozumieć kocie potrzeby, a także szybko zareagować na potencjalne problemy zdrowotne i behawioralne.

autor: Marta Majewska, zoopsycholog

0 Komentarze
1 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesŻywienie psa

Karma dla białych psów – czy istnieją specjalne wymagania?

przez Pets Style

Kolor sierści zwierząt zależy głównie od predyspozycji genetycznych. Istnieją jednak inne czynniki wpływające na barwę psiego włosa. Dowiedz się z nami, jaka powinna być karma dla białych psów oraz które składniki diety poprawią stan skóry Twojego pupila.

Od czego zależy kolor sierści psa?

W uproszczeniu kolor sierści psa zależy od stężeń (czarnej) eumelaniny i (brązowej/rudej) feomelaniny. Barwniki te są syntetyzowane i wydzielane do rdzenia rosnącego włosa przez komórki nazywane melanocytami. Na bazie tych dwóch barwników powstaje duża różnorodność kolorów psiego włosa. Podczas spacerów spotkasz czworonogi o umaszczeniu od czystej czerni, poprzez wszystkie odcienie brązu, czerwieni i żółci. W przypadku całkowitego braku aktywności melanocytów powstaje sierść biała.

Wiadomo jednak, że na kolor okrywy wpływ mogą mieć także czynniki środowiskowe oraz składniki diety. U maltańczyka lub innego psa o białej sierści może wystąpić zjawisko tzw. fotożółknięcia. Problem pojawia się po ekspozycji na światło UV, które w połączeniu z dużą wilgotnością i/lub wysokimi temperaturami daje efekt zmiany koloru sierści.

Jak żywienie wpływa na barwę sierści psa?

Aby zrozumieć, jak dieta wpływa na sierść, musisz wiedzieć, że opisane barwniki powstają z aminokwasu, czyli tyrozyny. Może być ona dostarczana psu z dietą lub wytwarzana z innego aminokwasu (fenyloalaniny).

Podsumowując, ważnymi czynnikami pokarmowymi decydującymi o wybarwieniu sierści są dwa aminokwasy – tyrozyna i fenyloalanina. W ich metabolizm zaangażowane są:

  • miedź (koenzym dla enzymu tyrozynazy),
  • cysteina (aminokwas),
  • glutation (enzym przeciwutleniający).

One również są zatem elementem kształtowania się barwy sierści.

Anomalie w kolorze sierści u białych psów

Anomalią występującą u psów o białej sierści jest nieprawidłowe zaczerwienienie lub zażółcenie okrywy włosowej. Zjawisko to wynika ze:

  • zmian sezonowych,
  • nieodpowiedniej pielęgnacji,
  • błędów żywieniowych.

Niestety wciąż brakuje konkretnych danych, dlatego zalecenia dotyczące karmienia psów o jasnej sierści są niepełne. Nie zmienia to faktu, że o zdrowie pupila należy dbać, stosując wysokiej jakości karmę dla białych psów oraz dobrze dobrane kosmetyki.

Które psy mają tendencję do zażółceń sierści?

Psy, które są podatne na powstawanie plam na sierści, to zwierzęta z długimi włosami na pyskach oraz o białej okrywie włosowej. Należą do nich takie rasy jak:

Zacieki pod oczami przyjmujące rdzawe zabarwienie często są konsekwencją porfiryn, które znajdują się zarówno we łzach, jak i ślinie psa. Zasychając, zmieniają one barwę włosa.

Co musi znaleźć się w diecie każdego psa?

Każdy czworonóg, bez względu na rasę, potrzebuje wszystkich składników odżywczych, czyli:

  • wody,
  • węglowodanów,
  • tłuszczy,
  • białka,
  • witamin i minerałów!

W diecie zdrowego białego psa powinno znajdować się minimum 18% białka oraz 15–20% tłuszczy. Pamiętaj, że w okresie linienia możesz podawać swojemu pupilowi wysokobiałkowe przekąski, gdyż nawet 1/3 białka jest wykorzystywana na regenerację skóry oraz sierści.

Do zapewnienia psu zdrowej skóry oraz sierści z pewnością przyda się także dodatek wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Omega-6 znajdują się m.in. w mięsie i chronią skórę przed wysychaniem. Doskonałym źródłem omega-3 dla psa są oleje z ryb (np. łososia) lub kryla, które działają przeciwzapalnie i zapewniają zwierzętom odporność.

Karma dla białych psów – badania naukowe

Wiesz już, jakie aminokwasy wpływają na barwę sierści. Naukowcy przeprowadzili testy z kontrolowanym spożyciem tyrozyny, fenyloalaniny i miedzi w dolnej granicy zalecanego dziennego spożycia dla dorosłych czworonogów. Okazało się, że spowodowało to zmniejszenie poziomu czerwonej pigmentacji u psów o białej sierści. Do zweryfikowania swoich badań naukowcy użyli nie tylko spektrofotometrii, ale i kwestionariusza dla opiekunów. Po pierwsze wykryli zmiany w ilości pigmentu, a po drugie uzyskali dostęp do subiektywnej oceny właścicieli. Zalecenia żywieniowe wciąż pozostają jednak niejednoznaczne, dlatego potrzeba większej ilości testów i dłuższych obserwacji.

Sucha karma dla białych ras psów

Na rynku zoologicznym dostępne są już specjalnie skomponowane karmy przeznaczone dla czworonogów o jasnej sierści. Wyróżnia je to, że zawierają większą ilość składników pozytywnie wpływających na skórę i sierść czworonoga. Takie działanie z pewnością mają:

  • biotyna,
  • olej z ogórecznika,
  • siemię lniane,
  • olej z łososia lub z kryla,
  • drożdże piwne,
  • cynk,
  • witamina E.

Doskonałym przykładem specjalistycznych karm dla białych psów są produkty Nature’s Protection. Marka stworzyła linię Superior Care White Dogs. W ramach tej gamy karm Nature’s Protection oferuje produkty dla szczeniąt oraz dorosłych czworonogów. Co godne uwagi, dostępne są karmy zarówno dla małych, jak i dużych ras. Dodatkowo w ofercie marki znajduje się nie tylko karma sucha, ale i specjalnie przygotowane przysmaki dla psa.

Nature’s Protection Superior Care White Dogs White Fish Small Breeds Adult to karma przeznaczona dla maltańczyków oraz białych psów małych ras.

Wśród smaków Nature’s Protecion Superior Care White Dogs znajdziesz karmy z:

Wszystkie receptury karm dla białych psów skomponowane zostały tak, by zapewnić psu piękną sierść, zdrową skórę oraz prawidłowe trawienie i odporność.

Karma dla białych psów powinna wspierać zdrowie skóry, odporność oraz prawidłowe trawienie Twojego pupila.

Karma dla białych psów a alergie

Niektóre rasy są predysponowane do alergii pokarmowych. Niepożądane reakcje na pokarm występują u wielu maltańczyków czy west highland white terrierów. Psy tych ras mają tendencję do:

  • podrażnień skóry,
  • zaczerwienień,
  • świądu.

Problemy te wynikają zarówno z alergii pokarmowych, jak i atopowego zapalenia skóry (AZS). Obie choroby mogą dodatkowo ze sobą współistnieć. Wybieraj zatem karmy o możliwie hipoalergicznym i bezpiecznym składzie. Podejrzenie alergii skonsultuj z lekarzem weterynarii.

U psów białych ras warto stosować także probiotyki, które zapewniają równowagę mikrobioty jelitowej i poprawiają wchłanianie składników odżywczych.

Dieta domowa dla białego psa

Twój maltańczyk może jeść również domowe posiłki lub dietę BARF. Komponując domowe menu dla pupila z białą sierścią, skup się na zapewnieniu mu wszystkich składników odżywczych. Jest to wyzwanie, dlatego możesz skonsultować się z dietetykiem weterynaryjnym. Według niektórych źródeł u białego psa warto ograniczyć ilości beta-karotenu, który zawarty jest w:

  • batatach,
  • dyni,
  • marchwi.

Nie ma jednak potwierdzenia tych teorii w konkretnych badaniach naukowych.

Suplementy diety dla białych psów

Aby zapewnić psu piękną sierść, możesz sięgnąć nie tylko po karmę, ale i suplementy diety. Wiele z nich zawiera:

  • korzeń prawoślazu,
  • żurawinę,
  • algi morskie,
  • drożdże,
  • rumianek,
  • cynk,
  • czystek,
  • olej z ogórecznika,
  • biotynę,
  • kwas hialuronowy.

Poprawiają one kondycje psiego włosa, zapewniają lśniącą sierść i pomagają regulować biotę bakteryjną skóry. Producenci deklarują, że na efekty wystarczy poczekać ok. 3–6 tygodni.

Pielęgnacja psów o białej sierści

Pamiętaj, że jeśli chcesz, by włos Twojego psa wyglądał zdrowo i pięknie, oprócz właściwej diety musisz zapewnić mu dobrą pielęgnację! Na rynku znajdują się specjalistyczne preparaty, dzięki którym pies zachowuje elegancką i śnieżnobiałą sierść.

Zadbana sierść pozwala łatwiej utrzymać śnieżnobiałą barwę włosa.

Dbając o swojego psa, pamiętaj o kilku zasadach:

  • Myj pyszczek pupila po posiłku.
  • Dobierz miskę tak, by nie wpadały do niej uszy psa.
  • Myj i susz łapki swojego ulubieńca po spacerach.
  • Do przemywania oczu psa stosuj preparaty ze świetlikiem, cynkiem lub wyciągiem z herbaty.
  • Obserwuj, czy pies się drapie lub wylizuje. Wszystkie problemy zgłaszaj lekarzowi weterynarii.

autor: lek. wet. Agnieszka Górecka

Polecamy

Karma dla szczeniąt marki Nature’s Protection

Szampony dla psa, czyli jakich środków pielęgnacyjnych potrzebuje Twój pupil

Jak dbać o sierść psa wiosną

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesPorady

Zimowy spacer z psem – jak się do niego przygotować

przez Pets Style

Gdy na zewnątrz śnieg i mróz, wiele psów wyraźnie traci ochotę na wychodzenie z domu. Leniwa drzemka na ciepłym posłaniu wydaje się znacznie bardziej kusząca niż zimowa wyprawa. Zimowy spacer z psem nie musi jednak ograniczać się do pośpiesznego obejścia bloku czy domu. Śnieżne szaleństwa mogą sprawić czworonogom mnóstwo radości. Podpowiadamy, jak przygotować się do zimowego spaceru z psem, by był naprawdę udany.

spacer z psem, zabawa z psem

Spacer z psem zimą – najważniejsze zasady?

Zimowa aura budzi u czworonogów skrajne emocje. Niektóre rasy psów (np. siberian husky) kochają zimę i czekają na nią z prawdziwym utęsknieniem. Z kolei inne czworonogi zimą najchętniej nie opuszczałyby domowych pieleszy. Niezależnie od tego, do której grupy należy Twój pies, zimowe spacery mogą być dla niego przyjemnością. Warunkiem udanego spaceru jest jednak odpowiednie przygotowanie. Oto przepis na idealny spacer z psem zimą:

  • Zapewnij psu ochronę przed śniegiem i mrozem. Dodatkowej ochrony przed zimnem wymagają: psy miniaturowe, pozbawione podszerstka, w podeszłym wieku i przewlekle chore. Z tego względu takim czworonogom przydadzą się ciepłe, wodoodporne ubranka dla psów. Z kolei rasy psów obdarzone grubym podszerstkiem zwykle w ogóle nie potrzebują ubranek. Zimą nie można jednak zaniedbywać starannej pielęgnacji ich sierści. Z pewnością regularne wyczesywanie sierści i stosowanie preparatów nawilżających wzmocni termoizolacyjne właściwości psiej szaty. Dodatkowo zimą lepiej ograniczyć kąpanie psa do minimum – woda narusza naturalną barierę ochronną skóry. Po powrocie ze spaceru zawsze należy natomiast wytrzeć mokrą sierść psa ręcznikiem.
  • Unikaj gwałtownych zmian temperatur. Jeśli pies większość czasu spędza w ogrzewanym pokoju, pozwól mu stopniowo przyzwyczaić się do niższych temperatur. Dlatego, zanim wyjdziesz na zewnątrz, wypuść pupila na kilka minut na klatkę schodową lub werandę.
  • Odpowiednio zaplanuj wychodzenie z psem w ciągu dnia. Z tego względu w trakcie mrozów wybierz się na dłuższy spacer z psem między godziną 13 a 14, ponieważ na zewnątrz panuje wtedy najwyższa temperatura. Unikaj natomiast długiego spacerowania o świcie i po zmroku.
  • Na zimowe spacery z psem wybieraj otwarte tereny, takie jak lasy czy parki. Zrezygnuj natomiast z przechadzek po miejskich placach i chodnikach.

O czym jeszcze warto pamiętać podczas zimowego spaceru z psem?

  • Zawsze dostosuj długość spaceru do warunków panujących na zewnątrz i potrzeb swojego pupila. Optymalna długość zimowego spaceru z psem to 15–20 minut. Zwracaj jednak uwagę na sygnały wysyłane przez psa, które świadczą o tym, że jest mu zbyt zimno. Jeśli więc zwierzak trzęsie się zimna czy podkula łapy, niezwłocznie zabierz go do domu. Z kolei w czasie silnych (kilkunastostopniowych) mrozów lub śnieżyc skróć czas przechadzki.
  • Duża dawka aktywności sprzyja utrzymaniu prawidłowej temperatury ciała. Dlatego postaraj się, by zimowy spacer z psem był jak najbardziej aktywny. W związku z tym narzuć odpowiednie tempo przechadzce. Powolną wędrówkę zamień na energiczny marsz lub jogging.
  • Jeżeli wybierasz się na dłuższą wędrówkę, zabierz dla psa ciepłą wodę w termosie. Dodatkowo po powrocie ze spaceru możesz zaoferować pupilowi rozgrzewający posiłek.
  • Zimą szczególnie zadbaj o łapy psa, ponieważ wysypywana na chodniki sól może podrażniać delikatne opuszki, a kryształki lodu mogą powodować odmrożenia. Najlepiej przed każdym spacerem zabezpiecz opuszki psa natłuszczająca maścią ochronną. Z kolei po powrocie ze spaceru dokładnie umyj psie łapki ciepłą wodą. Dodatkowo regularnie skracaj sierść rosnącą między opuszkami łapek. Dzięki temu uchronisz pupila przed przymarzaniem kryształków lodu. Jeśli jednak łapy Twojego psa są szczególnie wrażliwe, wyposaż go w buty.
  • Unikaj wychodzenia z psem w miejsca zimowych szaleństw. Zrezygnuj przede wszystkim z przechadzek w okolicach górek do zjeżdżania na sankach czy lodowisk. Nigdy nie spaceruj z psem po zamarzniętych zbiornikach wodnych.
  • Podczas zimowych spacerów na psa czyha sporo niebezpieczeństw. Nie zapominaj więc o szkoleniu zwierzaka. Przećwicz podstawowe komendy, by w razie potrzeby szybko opanować zachowanie psa.
spacer z psem

Odpowiednie przygotowanie do spaceru poprawi komfort psa w trakcie zimowych wędrówek.

Pomysły na zimowe zabawy podczas spaceru z psem

Idealny spacer musi zapewnić psu odpowiednią dawkę aktywności ruchowej i stymulacji umysłowej. Zawsze na pierwszym miejscu powinno być jednak bezpieczeństwo zwierzaka, ponieważ zimą nietrudno o urazy. Postaraj się więc, by zabawa z psem była bezpieczna. W tym celu przed rozpoczęciem szalonych harców dokładnie sprawdź teren. Z pewnością nie zachęcaj zwierzaka do skakania czy biegania po oblodzonej powierzchni. Z jakich elementów powinien składać się idealny spacer z psem zimą? Wbrew pozorom sposobów na rozładowanie psiej energii nie brakuje. Oto kilka pomysłów na zimowe zabawy z psem:

Zabawy ze śnieżkami podczas spaceru z psem

Wiele psów uwielbia gonić za turlającymi się lub rzuconymi śnieżnymi kulkami. Dlatego zabawy ze śnieżkami to dla większości zwierzaków nie lada atrakcja. Dodatkowo tego typu zabawę można połączyć z aportowaniem przedmiotów. Dzięki temu będzie znacznie ciekawsza i pozwoli zaspokoić psu instynkt łowiecki.

Szukanie ukrytych skarbów podczas spaceru z psem

Tropienie w śniegu z pewnością pobudzi psi węch i doskonale wyciszy emocje. W związku z tym w czasie spaceru warto zaangażować pupila w poszukiwania ukrytych w śniegu przedmiotów. Do zabawy wystarczy ulubiona zabawka psa i odrobina kreatywności.

Zabawa w chowanego podczas spaceru z psem

Wśród śnieżnych zasp i oszronionych drzew łatwo znaleźć idealną kryjówkę. Dlatego zimowa sceneria jest wprost wymarzona do zabawy z psem w chowanego. Co więcej, zabawa w chowanego świetnie rozwija psią spostrzegawczość, skłania do eksploracji otoczenia i ruchu.

Zimowy tor przeszkód podczas spaceru z psem

Zimowe agility to doskonała propozycja na aktywne spędzanie czasu z psem na świeżym powietrzu. Do stworzenia toru przeszkód dla psa nie potrzebujesz żadnych akcesoriów. Wystarczy, że wytyczysz śnieżne szlaki i zbudujesz ze śniegu przeszkody dla pupila. Mnóstwo radości gwarantowane.

Psie zaprzęgi podczas spaceru z psem

Jesteś właścicielem husky, malamuta czy nowofundlanda? Podaruj mu odrobinę zimowego szaleństwa. Psie zaprzęgi to idealna zabawa dla psów obdarzonych sporą siłą i zapałem. Z pewnością ciągnięcie sanek przymocowanych do linki to doskonały sposób na wykorzystanie naturalnych zdolności psów zaprzęgowych. Niezbędne do tej zabawy będą szelki typu sled, które umożliwią wykorzystanie siły zwierzaka.

spacer z psem

Zabawy na świeżym powietrzu zachęcają psy do ruchu i stymulują ich zmysły.

Akcesoria na zimowy spacer z psem

Chcesz przygotować ekwipunek na zimowy spacer z psem? Koniecznie zaopatrz się w kilka niezbędnych akcesoriów. Oto produkty, które ułatwią Ci zorganizowanie udanego spaceru z psem zimą:

Akcesoria odblaskowe

Zimą niezwykle przydatne są akcesoria odblaskowe, które zwiększają widoczność psów po zmroku. Jeśli często spacerujesz z psem wieczorem, dobrym wyborem dla Twojego pupila mogą okazać się odblaskowe szelki guard handmade KenDog. Akcesorium jest odporne na wodę i brud, dlatego dobrze sprawdzi się nawet w trudnych warunkach. Neoprenowe podszycie i możliwość regulacji w trzech miejscach zapewniają psu maksymalną wygodę w trakcie spacerów.Za sprawą oryginalnego wyglądu szelki będą też niebanalną ozdobą czworonoga.

szelki dla psa
KenDog – odblaskowe szelki guard handmade

Zimowe ubranka dla psa

Zimowe ubranka dla psów poprawiają komfort termiczny i chronią zwierzaki przed wychłodzeniem. Z tego względu ocieplana kamizelka, kurtka czy płaszczyk to niezbędne wyposażenie wszystkich psich zmarzluchów zimą. Szeroki wybór ubranek dla psów znajdziesz w kolekcji amiplay.

W porze jesienno-zimowych chłodów świetnie sprawdzi się bluza z kapturem Texas amiplay. Dzianinowe ubranko, z kapturem i długimi rękawami ze ściągaczami, idealnie dopasowuje się do ciała i zapewnia psu miękkość, wygodę i ciepło w czasie spacerów. Bluza wyposażona jest w kieszeń i praktyczne zapięcie na smycz. Szeroki wybór rozmiarów i kolorów pozwala dopasować odzież do potrzeb każdego pupila.

amiplay – bluza z kapturem Texas

Jeśli Twój pupil jest prawdziwym zmarzluchem, na pewno przypadnie mu do gustu puchowa kurtka Bronx z kolekcji amiplay. Wykonana z 3 warstw (wewnętrznej polarowej, wypełnienia z ociepliny, nieprzemakalnego materiału wierzchniego) uchroni psiaka nawet przed najbardziej srogimi mrozami. Szeroka regulacja na rzepy umożliwia precyzyjne dopasowanie ubranka do sylwetki psa.

amiplay – kurtka puchowa Bronx

Buty dla psa

Jeśli Twój pies ma wrażliwe łapy, nie zapomnij o ich ochronie. Aby uchronić delikatne opuszki przed kontaktem z zimnym podłożem, zaoferuj psu wygodne wodoodporne buty amiplay.

Plastikowy kaganiec

Metalowe akcesoria zimą mogą spowodować u psa odmrożenia. Dlatego w trakcie mrozów nigdy nie używaj metalowego kagańca. Zaopatrz natomiast psa w kaganiec fizjologiczny, wykonany z plastiku. W przeciwieństwie do metalowego nie spowoduje problemów nawet w czasie srogich mrozów.

Balsam do łap

Aby uchronić wrażliwe psie opuszki przed odmrożeniami i uszkodzeniami, warto przed każdym spacerem zabezpieczyć je balsamem ochronnym. Idealny do codziennej zimowej pielęgnacji będzie Biogance balsam ochronny do łap dla psów i kotów. Produkt zawiera naturalne składniki (m.in. masło shea, olej kokosowy) o właściwościach regeneracyjnych, ochronnych i odżywczych. Dzięki temu chroni opuszki przed działaniem śniegu i mrozu, łagodzi podrażnienia i przywraca miękkość skórze.

Biogance balsam do łap psów

Spacer z psem – podsumowanie:

  • Zimowy spacer z psem powinien być dostosowany do warunków termicznych, indywidualnych potrzeb i preferencji zwierzaka.
  • Odpowiednie akcesoria spacerowe, ubranka i buty zwiększą komfort psów w czasie zimowych spacerów.
  • Zimą nie należy rezygnować z aktywności na świeżym powietrzu. Zabawy na śniegu mogą sprawić wielu psom mnóstwo radości i ułatwić im utrzymanie prawidłowej temperatury.
zimowy spacer z psem

Dowiedz się, jak zadbać o psa zimą.

autor: Marta Majewska

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Gazeta

Pets Style – Zima 2022

przez Zbigniew Joniec

Drodzy Czytelnicy,

życzymy sobie i Wam, by nas było stać na święty spokój. Szczęścia ile się da, miłości w bród, mądrych ludzi wokół. A do słów piosenki Sobie i Wam (Męskie Granie Orkiestra 2019, Organek, Nosowska, Zalewski, Igo)chcielibyśmy dołożyć życzenia powrotu do normalności w 2022 roku i dużo, dużo zdrowia, bo bez niego ani rusz.

Postanowiliśmy zacząć ten rok po mistrzostwu, dlatego zaprosiliśmy do rozmowy Igora Tracza – siedmiokrotnego mistrza świata i osiemnastokrotnego mistrza Europy w psich zaprzęgach. Igor opowiedział nam w szczerej rozmowie o swoim stadzie czternastu zwariowanych psów i o łączących ich relacjach. Zdradził też, czego zazdrości psom i czego się od nich nauczył.

Alergia to choroba, która dotyka coraz większą liczbę nie tylko ludzi, ale także zwierząt, dlatego przyjrzeliśmy się bliżej temu zagadnieniu. W zimowym wydaniu znajdziecie przewodnik po alergiach u zwierząt i na zwierzęta. Przygotowaliśmy dla Was między innymi przegląd karm dla psów i kotów alergików, dowiecie się wszystkiego o alergiach u zwierząt. Obaliliśmy mit, że sierść uczula, a także zaprezentowaliśmy rasy psów i kotów dla alergików.

Rude jest piękne i to sformułowanie na pewno dotyczy psów. W tym numerze przyjrzymy się najpopularniejszym psim rasom o czerwonym i brązowym kolorze sierści, podpowiemy także, czym karmić rude piękności.

Szynszyle to małe puchate kulki, które skradły serce niejednej osobie. Przygotowaliśmy dla Was artykuł o tym, co mogą jeść szynszyle, a czego musisz unikać w ich diecie, by cieszyć się zdrowiem pupila jak najdłużej. Dowiecie się też, jak wybrać odpowiednią klatkę dla szynszyli.

Krasnorosty to problem niejednego akwarysty, dlatego zaprezentowaliśmy Wam skuteczne sposoby, jak sobie z nimi radzić. A kto jeszcze nie zapoznał się z wynikami konkursu Polish Aquascaping Contest, będzie miał okazję nadrobić zaległości.

Udanej lektury.

Edyta Winiarska

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesZdrowie psa

Wścieklizna na Mazowszu

przez Pets Style

Jeszcze do niedawna wydawało się, że wścieklizna nie dotyczy nas bezpośrednio. Sporo osób bagatelizowało obowiązek szczepienia psów mimo wymogów zawartych w przepisach. Tymczasem okazuje się, że choroba ta znajduje się coraz bliżej nas i stanowi realne zagrożenie. We wtore (11.01.2022) mieszkańcy niektórych powiatów Mazowsza otrzymali SMS-em alert od Rządowego Centrum Bezpieczeństwa o treści: „Uwaga! Nowe przypadki wścieklizny. Proszę o utrzymanie zwierząt domowych i gospodarskich w zamknięciu oraz o szczepienie psów i kotów przeciwko wściekliźnie”. Przeczytaj, co musisz wiedzieć o wściekliźnie.

Wścieklizna na Mazowszu – kto dostał alert RCB?

Pierwsze sygnały o zwiększonym zagrożeniu wścieklizną pojawiły się już w okresie wakacyjnym. Wówczas odnotowano pojedyncze przypadki zachorowań wśród zwierząt domowych. Obecnie, tj. 13.01.2022, według danych mamy 113 przypadków zakażeń wścieklizną od początku roku. W związku ze wzrostem liczby zachorowań na wściekliznę RCB otrzymali mieszkańcy Warszawy i Radomia oraz powiatów:

  • otwockiego,
  • garwolińskiego,
  • kozienickiego,
  • radomskiego,
  • zwoleńskiego,
  • wołomińskiego,
  • mińskiego.
wścieklizna, szczepienia

Jak zmieniły się przepisy dotyczące szczepień przeciw wściekliźnie?

W rejonach objętych zagrożeniem zostało wydane rozporządzenie, które zobowiązuje właścicieli do zaszczepienia swoich psów i kotów przeciw wściekliźnie.

Dotychczas w Polsce istniał obowiązek szczepienia psów wynikający z art. 56 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. Przepisy zobowiązywały opiekunów do szczepienia psów powyżej 3 miesiąca życia. Jednocześnie przepisy nakazywały powtarzanie szczepień nie rzadziej niż co 12 miesięcy, licząc od dnia ostatniego szczepienia. Obecnie na podstawie rozporządzenia nr 49 Wojewody Mazowieckiego z dnia 31 grudnia 2021 r. obowiązek szczepienia obejmuje także koty z powiatów zagrożonych chorobą. Mimo obowiązku nałożonego przez rozporządzenie pamiętaj, że to Ty zapłacisz za szczepienie swojego pupila. Koszt takiego szczepienia w zależności od lecznicy wyniesie około 40–60 złotych. Za brak szczepienia przeciw wściekliźnie grozi kara do 500 złotych.

Masz obowiązek zaszczepić swojego psa lub kota, jeśli mieszkasz na terenie objętym nakazem.

wścieklizna warszawa

Czy faktycznie wścieklizna jest groźna?

Wścieklizna to jedna z najgroźniejszych chorób odzwierzęcych. Jest to zakaźna choroba wirusowa, która dotyka centralny układ nerwowy. Wrażliwe są na nią wszystkie gatunki ssaków, w tym także ludzie. Do zakażenia najczęściej dochodzi podczas kontaktu śliny zakażonego zwierzęcia z uszkodzoną skórą lub błoną śluzową (głównie są to pogryzienia).

Co należy zrobić w przypadku pogryzienia przez zwierzę z podejrzeniem wścieklizny?

Pamiętaj, że pogryzienia nie można bagatelizować. Człowiek, który zarazi się wścieklizną i nie otrzyma pomocy w odpowiednim czasie, umiera. Dlatego jeśli zostaniesz ugryziony i występuje podejrzenie zarażenia wścieklizną, to jak najszybciej udaj się do lekarza, który poda szczepienie przeciw wściekliźnie.

Niestety u zwierząt wścieklizna jest chorobą śmiertelną.

wścieklizna

O czym jeszcze należy pamiętać?

Na terenach objętych zagrożeniem obowiązuje nakaz wyprowadzania psów na smyczy, a także trzymania kotów w pomieszczeniach zamkniętych. Dodatkowo obowiązuje zakaz organizowania polowań, wystaw, pokazów oraz innych wydarzeń z udziałem psów, kotów oraz pozostałych zwierząt wrażliwych na wściekliznę. Psy mogą biegać bez smyczy tylko na ogrodzonym i zamkniętym terenie.

Wścieklizna to bardzo niebezpieczna choroba i nie można jej bagatelizować. Zwłaszcza że chodzi tu o bezpieczeństwo Twoje i Twojego pupila.

Polecamy

Sposoby na kleszcze u psów

Kwasy EPA i DHA dla psa

autor: Izabela Misiak

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
AkwarystykaInne zwierzęta

Jak założyć krewetkarium

przez Pets Style

Pierwsze krewetki w akwariach pojawiły się w latach 80. ubiegłego wieku. Jednak to na początku XXI wieku nastąpił krewetkowy boom. Wtedy to pojawiły się pierwsze atrakcyjnie ubarwione odmiany krewetek dwóch gatunków: Neocaridina davidi oraz Caridina cantonensis. Pierwszy gatunek charakteryzuje się przeważnie jednolitym ubarwieniem, występującym w kilku barwach: czerwonej, niebieskiej, pomarańczowej, zielonej i żółtej. Drugi często jest spotykany w dwóch kolorach, zwykle jest to porcelanowa biel przeplatana czernią lub czerwienią, rzadziej zielenią czy niebieskim. Krewetki te zaliczane są do grupy tzw. krewetek karłowatych z racji swoich niewielkich rozmiarów. Jeśli dodać do tego ich stosunkowo niewielkie wymagania, ciekawy wygląd i zachowanie, nie dziwi fakt, że stały się popularnymi mieszkańcami nanoakwariów. Dowiedz się, jakich warunków potrzebują w krewetkarium, byś mógł cieszyć się ich pięknem.

Wymagania środowiskowe krewetek

Krewetki nie są specjalnie wymagającymi organizmami. Choć pomiędzy gatunkami występują zasadnicze różnice, przez które nie zaleca się ich trzymać wspólnie.

krewetkarium

Neocaridina – parametry wody w krewetkarium 

Krewetki z rodzaju Neocaridina są wytrzymałymi skorupiakami, jednak potrzebują stabilnych parametrów wody w krewetkarium:

  • Temperatura wody: od 18°C do 30°C, przy czym optymalna to 23–25°C.
  • Twardość wody GH: od 5°n do 25°n, a KH od 0°n do 15°n, przy czym idealne są wartości środkowe, czyli twardość ogólna od 10°n do 12°n, węglanowa od 3°n do 5°n.
  • Właściwy współczynnik pH wynosi od 6 do 8, najlepsza będzie woda o odczynie obojętnym (bliskim 7).

Zawartość związków azotowych powinna być jak najniższa. Utrzymywanie stałych parametrów wody pozwoli na utworzenie zdrowej populacji, która w krótkim czasie mocno się rozrośnie.

krewetkarium

Caridina – parametry wody w krewetkarium 

Krewetki z rodzaju Caridina są trochę bardziej wymagające, w szczególności w kwestii twardości wody:

  • Najważniejszym parametrem jest twardość węglanowa KH, która powinna wynosić 0.
  • Twardość ogólna GH powinna mieścić się w przedziale 4–6, natomiast pH od 6,0 do 7,2.
  • Temperatura powinna być stała, w granicach 22–23°C.

Inne wartości tych parametrów odbiją się na zdrowiu i kondycji zwierząt, spowodują także trudności z linieniem. Na szczęście na rynku istnieją rozwiązania, które umożliwiają uzyskanie odpowiednich parametrów wody.

Wyposażenie krewetkarium

Wielkość krewetkarium

Krewetki karłowate najlepiej czują się bez obecności ryb. Dlatego też do hodowli tych skorupiaków doskonale nadają się nanoakwaria, czyli zbiorniki o pojemności poniżej 50 l. Na rynku jest duży wybór gotowych zestawów akwariowych ze słowem Shrimp (z ang. krewetka) w nazwie, co jednoznacznie sugeruje ich przeznaczenie.

krewetkarium

Oświetlenie w krewetkarium

Oświetlenie nie musi być mocne, gdyż często w krewetkariach sadzi się mało wymagające, wolno rosnące rośliny typu:

  • mchy,
  • anubiasy,
  • bucephalandry,
  • mikrosoria,
  • bolbitisy.

Filtracja w krewetkarium

Z racji niewielkich rozmiarów krewetkarium, a zatem i niewielkiej ilości zanieczyszczeń produkowanych przez krewetki do filtracji wystarczą wewnętrzne filtry gąbkowe czy też kaskadowe, które nie zajmują miejsca w niewielkim akwarium. Warto stosować gęste gąbki, dzięki którym malutkie, młode krewetki nie będą wciągane do wnętrza filtra.

Podłoże w krewetkarium

Bardzo ważnym elementem wyposażenia jest podłoże. W przypadku rodzaju Neocaridina może to być jakiekolwiek drobne podłoże niezmieniające parametrów wody, takie jak piasek kwarcowy, ceramiczny lub inny. Kolor podłoża może być raczej dowolny, byle nie biały lub bardzo jasny, bo taki stresuje krewetki.

Natomiast dla rodzaju Caridina zalecanym podłożem są specjalistyczne, aktywne podłoża krewetkowe. Wpływają one na parametry wody, zmiękczają ją i stabilizują pH w optymalnych dla nich wartościach. Na rynku jest ich spory wybór, dlatego też nie warto oszczędzać i ryzykować zdrowia i życia tych sympatycznych dziesięcionogów, tym bardziej że nie trzeba go dużo do niewielkiego, krewetkowego zbiornika.

Ozdoby w krewetkarium

Jako ozdoby można stosować naturalne korzenie i kamienie, elementy ceramiczne lub z tworzywa sztucznego. Ważne by nie wpływały na parametry wody. Szczególnie polecane są naturalne korzenie wraz z suszonymi liśćmi migdałecznika (znany także pod nazwą ketapang), orzecha włoskiego, dębu i buka oraz szyszki olchy lub morwy. Stanowią one wyjątkowy:

  • przysmak krewetek,
  • obniżają lekko pH wody,
  • uwalniane przez nie garbniki wpływają pozytywnie na zdrowotność mieszkańców zbiornika.
krewetkarium

Podsumowanie

Jak widać, krewetki wbrew niektórym powielanym mitom nie są o wiele trudniejsze w utrzymaniu niż ryby. Wystarczy zapewnić im stabilne warunki w krewetkarium, by odwdzięczyły się ciekawymi zachowaniami i pięknymi kolorami, a niewielkie zbiorniki, które zamieszkują, staną się nie lada ozdobą nowoczesnych mieszkań.

Polecamy

Krewetki. Wszystko, co musisz wiedzieć

Najpopularniejsze ryby akwariowe

Skalar

autor: Konrad Kozioł

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Ptaki & GryzonieZdrowie i pielęgnacja

Ile żyje świnka morska?

przez Pets Style

To, jak długo będzie żyła świnka morska, w dużej mierze zależy od warunków, w jakich jest utrzymywana, a także od diety i wiedzy hodowcy. Sprawdź, ile żyje świnka morska i co zrobić, by cieszyć się jej towarzystwem jak najdłużej.

Świnka morska to tak naprawdę kawia domowa, ponieważ oficjalna zmiana nazwy tego sympatycznego zwierzątka nastąpiła w 2015 roku. Zwierzęta te zostały sprowadzone do Europy w XVI wieku, najprawdopodobniej z Brazylii lub Paragwaju. Dawniej mówiło się o nich „świnki zamorskie”. Co ciekawe, w Wielkiej Brytanii w dalszym ciągu aktualna pozostaje nazwa guinea pig, czyli jednak… świnka.

ile żyje świnka morska?

Ile żyje świnka morska?

Świnka morska należy do małych zwierząt z rodziny kawiowatych. Jej łacińska nazwa to Cavia porcellus. Kawie ważą od 700 g do 1100 g.

Ile żyje świnka morska? Przeważnie od 4 do 8 lat, choć tej górnej granicy dożywa niewiele świnek. Nie zawsze tak było. To pokłosie ogromnej liczby pseudohodowli i chowu wsobnego. Jeszcze dekadę temu zwierzęta te mogły dożyć nawet 10 lat.

Są też rekordzistk, np. kawia o imieniu Snowball pochodząca z Anglii (żyła 14 lat i 10 miesięcy). W związku z tym została wpisana do Księgi Rekordów Guinnessa.

Pamiętaj jednak, że na długość życia kawii domowej mają wpływ przede wszystkim dwa czynniki: genetyka i warunki, w jakich żyje.

Świnki morskie mogą mieć skłonność do niektórych rodzajów chorób, wśród nich są

  • awitaminoza,
  • problemy stomatologiczne (zęby kawii stale rosną, co może powodować przerost niektórych zębów, najczęściej siekaczy)
  • problemy z układem trawiennym, np. choroba Tyzzera, kampylobakterioza, zakażenie bakteriami Escherichia coli lub Yersinia pseudotuberculosis.

Jeśli chcesz, by Twoja świnka żyła jak najdłużej, musisz o nią odpowiednio zadbać. Składa się na to kilka elementów:

  • warunki utrzymania,
  • odpowiednia dieta,
  • opieka weterynaryjna,
  • towarzystwo (świnki morskie nie znoszą samotności),
  • odpowiednia hodowla.

Ile żyje świnka morska? Najczęściej od 4 do 8 lat.

Świnka morska. Warunki utrzymania

Świnki morskie powinny przebywać w klatce lub kojcu o wymiarach minimum 120 × 60 cm, a odpowiednia temperatura otoczenia to dla nich 18–20 stopni Celsjusza. Zadbaj też o odpowiednie wyposażenie klatki, czyli:

  • miska i poidło,
  • paśnik,
  • hamak,
  • domek,
  • legowisko,
  • tunel,
  • uchwyt na warzywa i owoce (dzięki temu nie będą dotykały podłoża),
  • inne zabawki.

Świnka powinna mieć też spokój, ponieważ nie lubi hałasu. Nie powinna być też trzymana w klatce przez cały dzień.

Według niektórych źródeł zbyt mała klatka może doprowadzić u zwierzęcia do problemów z psychiką. Powodem tego miałaby być wrażliwość kawii. Jednak jak dotąd nie ma badań naukowych, które potwierdzałyby tę tezę.

ile żyją świnki morskie?

Świnka morska. Dieta

Świnka morska może mieć skłonności do problemów stomatologicznych i dermatologicznych, dlatego tak istotne jest, by wybrać najlepszej jakości karmę przeznaczoną dla kawii domowych.

Dieta tych małych zwierząt powinna być także uzupełniana o warzywa i owoce (te ostatnie jednak z umiarem, ponieważ zawierają dużo cukru). W żadnym wypadku nie podawaj im owoców pestkowych.

Do warzyw, które może jeść świnka morska, należą m.in.:

  • marchewki,
  • brokuły (zbyt częste podawanie powoduje wzdęcia),
  • papryki,
  • ogórki,
  • rzodkiewka,
  • pasternak,

Do owoców, które może jeść świnka morska, należą m.in.:

  • jabłka,
  • gruszki,
  • truskawki,
  • czereśnie,
  • jagody,
  • maliny.

Pamiętaj, jednak, że owoce zawierają dużo cukrów!

Bardzo ważna jest również suplementacja witaminy C. Kawie nie posiadają oksydazy L-gulonolaktonowej – oznacza to, że nie mogą syntezować kwasu askorbinowego z glukozy. Innymi słowy, ich organizm nie wytwarza witaminy C.
Dzienne zapotrzebowanie na witaminę C u kawii domowych wynosi 10 mg/kg.

Pamiętaj, że od diety w dużej mierze zależy, ile żyje świnka morska.

ile żyje świnka morska? ile kosztuje świnka morska sklep zoologiczny

Niedobór witaminy C. Zagrożenia

Niedobór tej witaminy może przyczyniać się m.in. do problemów stomatologicznych, słabych kości, zmniejszonej odporności zwierzęcia i kłopotów ze skórą.

A także do takich chorób, jak:

  • szkorbut,
  • paraliż,
  • częste infekcje,
  • choroby skóry,
  • zapalenie błony śluzowej,
  • choroby żołądka,
  • zaburzenia w procesie wytwarzania kolagenu.

Pamiętaj, że to, ile żyją świnki morskie, w dużej mierze zależy właśnie od sposobu jej żywienia.

Świnka morska. Zdrowie, opieka weterynaryjna, choroby

To, ile żyje świnka morska, zależy też od odpowiedniej opieki weterynaryjnej. Szybka reakcja na ewentualne problemy zdrowotne może wydłużyć jej życie.

Udaj się do weterynarza, który specjalizuje się w leczeniu małych zwierząt, w szczególności świnek morskich. Weterynarz, który zna się przede wszystkim na chorobach psów czy kotów, może nie być ekspertem w leczeniu kawii domowych.

Na stronie Stowarzyszenia Pomocy Świnkom Morskim znajdziesz listę weterynarzy, specjalizujących się w leczeniu świnek morskich. Są tam weterynarze z różnych miast Polski.

Świnka morska. Na jakie choroby jest narażona?

Najczęstsze choroby u świnek to:

  • zapalenie oskrzeli/płuc,
  • grzybica,
  • choroby przyzębia,
  • zaparcia,
  • biegunki.

Dlaczego świnka morska nie może być sama?

Świnki morskie najlepiej hodować w parach. Kawie należą do tych małych zwierząt, które nie znoszą samotności. Jeżeli są na nią skazane, mają zazwyczaj podwyższony poziom kortyzolu. A dodatkowo samotne świnki więcej jedzą. To wszystko może prowadzić do wielu chorób, na przykład choroby wieńcowej, a także depresji.

Ciekawostką może być fakt, że w niektórych państwach, takich jak Niemcy czy Szwajcaria, nie da się kupić świnki morskiej pojedynczo, wydawane są wyłącznie w parach.

Świnki morskie powinno się hodować w parach jednopłciowych.

Według obserwacji hodowców, w przypadku samców lepiej zdecydować się tylko na dwa osobniki. Gdy natomiast hodujemy samice, można zdecydować się na kilka świnek. Może to być doskonała okazja do obserwacji zachowań społecznych wśród tych małych zwierząt.

Ile żyje świnka morska zależy od bardzo wielu czynników. A to na pewno jeden z nich.

ile kosztuje świnka morska

Gdzie kupić morską kawię domową? Ile kosztuje świnka?

Świnkę morską najlepiej kupić ze sprawdzonej hodowli, ponieważ nie do wszystkich sklepów zoologicznych można mieć zaufanie. W wielu z nich znajdziemy świnki morskie pochodzące z pseudohodowli. Ponadto właściciele sklepów zoologicznych nie zawsze utrzymują małe zwierzęta w dobrych warunkach.

Oprócz dobrej, sprawdzonej hodowli jest też inne rozwiązanie: Stowarzyszenie Pomocy Świnkom Morskim. W stowarzyszeniu jest wiele świnek gotowych do adopcji. Uwaga! Stowarzyszenie wydaje świnki wyłącznie w parach.

A ile kosztuje świnka morska? Świnki morskie ze sklepów zoologicznych można kupić w cenie od 40 do 100 zł. Z kolei te ze sprawdzonych hodowli mogą kosztować nawet 200–600 zł.

Pamiętaj, że to, ile żyje świnka morska, zależy w dużej mierze od Ciebie. Na długość życia świnek ma wpływ sposób ich żywienia, warunki, w jakich przebywają, a nawet to, skąd pochodzą: czy z dobrych hodowli, czy ze sklepów zoologicznych, czy od pseudohodowców. O świnkę morską musisz dbać tak samo jak o psa czy kota. A przy odpowiedniej opiece nawet tak małe zwierzątko jak kawia odwdzięczy się miłością.

Polecany produkt dla świnki morskiej

Alegia Herbal dla kawii domowej to pokarm superpremium, którego wszystkie składniki pochodzą prosto z natury.

  • wyłącznie naturalne składniki – bez sztucznych aromatów, barwników i konserwantów;
  • duże zróżnicowanie składników, co zachęca do lepszego pobierania pokarmu;
  • bez ziaren zbóż;
  • skład dostosowany do naturalnej piramidy żywieniowej kawii domowych;
  • wysokie zróżnicowanie składników – 24 składniki najlepszej jakości;
  • zawiera zioła, kwiaty oraz gałązki i korę drzew;
  • doskonałe źródło witaminy C pochodzenia naturalnego, co gwarantuje prawidłowy rozwój kawii oraz podnosi odporność organizmu;
  • pakowana ręcznie, aby nie zniszczyć ziół podczas procesu produkcyjnego.

autor: Kinga Mierzwiak

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Ptaki & GryzonieŻywienie ptaków i gryzoni

Co jedzą króliki, a czego nie mogą dostawać. Dieta królika

przez Pets Style

Odpowiednio zbilansowana dieta to klucz do długiego i zdrowego życia każdego królika. W naturze uszate zwierzaki poświęcają większość czasu na żerowanie, bardzo starannie komponując swój jadłospis. Z tego względu domowa dieta królika musi odzwierciedlać jego naturalne menu. Co jedzą króliki? Podpowiadamy, czym karmić królika, a jakich produktów nigdy mu nie podawać.

Co jedzą króliki?

Króliki to zdeklarowani roślinożercy. Co jedzą króliki miniaturki? W naturze podstawą ich diety są różne gatunki traw. Zwierzaki chętnie zjadają też dostępne zioła, kwiaty, pędy, liście, korzenie roślin i gałązki. Dodatkowo często korzystają z sezonowych przysmaków: owoców i warzyw. Naturalna dieta królików jest więc niskoenergetyczna i wysokobłonnikowa. Rozbudowane jelito ślepe i dwuetapowe trawienie (cekotrofia) pozwalają im jednak maksymalnie wykorzystać zjadany pokarm. Dlatego króliki są doskonale przystosowane do spożywania pożywienia ubogiego w substancje odżywcze.

Komponując dietę królika, powinieneś zwrócić uwagę na poszczególne substancje odżywcze:

  • Błonnik – jest kluczowym składnikiem w diecie królików. Dzieli się na błonnik rozpuszczalny (np. pektyny) i nierozpuszczalny (np. lignina, celuloza). Błonnik nierozpuszczalny pozwala utrzymać zęby w odpowiednim stanie i pobudza pasaż jelitowy. Z kolei fermentacja błonnika rozpuszczalnego prowadzi do powstania kwasów tłuszczowych.
  • Białko – króliki potrzebują około 12–14% białka w pożywieniu. Wyższe zapotrzebowanie na białko mają jednak młode, rosnące króliki (16–17%).
  • Tłuszcz – króliki mają niskie zapotrzebowanie na tłuszcze. Z tego względu ich optymalna zawartość w diecie powinna wynosić 2,5–3%.
  • Węglowodany – stanowią źródło energii. Jednak nadmiar skrobi w diecie królików może prowadzić do biegunek i zaburzeń mikroflory jelitowej.
  • Witaminy – prawidłowa dieta pokrywa zapotrzebowanie królików na witaminy. Witaminy B i K są syntezowane przez mikroflorę jelitową. Dodatkowo króliki potrafią wytwarzać witaminy C i D (pod wpływem słońca).
  • Minerały – szczególnie istotny dla królików jest odpowiedni stosunek wapnia do fosforu (1,5–2 : 1).

Błonnik to najważniejszy składnik w diecie królika.

Dieta królika – co jedzą króliki?

Co może jeść królik? Oto najważniejsze składniki jego diety:

Siano w diecie królika

Siano to podstawowy element diety królika, dlatego powinno stanowić około 80% jego jadłospisu. Dostarcza królikowi błonnika, białka, cennych witamin i minerałów. Dodatkowo jedzenie siana reguluje pracę przewodu pokarmowego i pozwala utrzymać zęby w odpowiednim stanie. Z tego względu w warunkach domowych sianko dla królika powinno być dostępne w nieograniczonej ilości. Dla młodych królików szczególnie polecane jest sianko z lucerny, ponieważ odznacza się wyższą zawartością białka. Dorosłym królikom najlepiej natomiast serwować sianko z tymotki łąkowej. Siano dla królika musi być suche, niepylące i kruche.

Pamiętaj, królik musi mieć stały dostęp do świeżego siana.

Warzywa dla królika, czyli co jedzą króliki?

Warzywa dostarczają wody, błonnika, węglowodanów, witamin i minerałów. Dlatego są niezbędnym elementem prawidłowo zbilansowanej diety królika. Królikowi codziennie powinieneś podawać świeżą porcję warzyw. Żywienie królików nie może jednak opierać się jedynie na kilku ulubionych przez zwierzaki warzywach. Z pewnością warto zadbać o dużą różnorodność warzyw w diecie królika. W jadłospisie zwierzaka powinny znaleźć się zarówno warzywa korzeniowe, jak i liściaste. Codziennie najlepiej podawać pupilowi minimum 3 różne warzywa. Nie należy jednak przesadzać z ilością warzyw skrobiowych (np. marchwi) i wzdymających (np. brokuły). Do najpopularniejszych warzyw dla królików należą:

  • buraki,
  • marchewka,
  • brokuły,
  • seler,
  • jarmuż,
  • pietruszka,
  • papryka,
  • cukinia,
  • pasternak,
  • ogórek,
  • dynia.

Królik powinien codziennie dostawać porcję 3 różnych warzyw.

Co jedzą króliki, czyli zioła dla królika

Zioła i kwiaty to cenne wzbogacenie diety królika. Są źródłem witamin, minerałów i związków prozdrowotnych. Dzięki temu poprawiają trawienie, zwiększają smakowitość pokarmu i wspomagają profilaktykę zdrowotną. Co mogą jeść króliki? Odpowiednie dla uszatych zwierzaków będą m.in.:

  • babka lancetowata,
  • mniszek lekarski,
  • gwiazdnica pospolita,
  • chaber bławatek,
  • liście malin, porzeczek, truskawek,
  • liście brzozy,
  • pokrzywa,
  • stokrotka,
  • krwawnik pospolity,
  • mięta,
  • korzeń cykorii.

Dodatkowo królikowi warto podawać gałązki lub korę drzew, które ułatwią mu ścieranie zębów. Dobrze sprawdzą się gałązki:

  • wierzby,
  • leszczyny,
  • lipy,
  • gruszy,
  • jabłoni.

Owoce dla królika, czyli co jedzą króliki

Choć owoce uznawane są za zdrowy element menu, ich ilość w diecie królika powinna być limitowana. Owoce są bowiem bogate w węglowodany, których nadmiar prowadzi do problemów z przewodem pokarmowym. Należy więc traktować je jako przysmaki. Dlatego ich zawartość w diecie królika nie powinna przekraczać 5%. Owoce możesz podawać podczas treningu lub zabawy z królikiem. Od czasu do czasu królikom warto zaoferować:

  • jabłko,
  • gruszkę,
  • banana,
  • truskawki,
  • maliny,
  • ananas.

Owoce pełnią w diecie królików funkcję smakołyków.

Karma dla królika

Gotowa karma dla królika to skoncentrowane źródło substancji odżywczych. Z tego względu powinna stanowić jedynie około 5–10% menu zajęczaka. Dla królika najlepiej wybrać karmę pozbawioną zbóż. Jaką karmę jedzą króliki?

Rodzaje karm dla królika

  • Mieszanki – składa się z wielu elementów, które razem tworzą zbilansowany posiłek. Dzięki urozmaiconej teksturze, wielkości i strukturze komponentów mieszanki pobudzają zwierzaki do naturalnych zachowań pokarmowych.
  • Granulatu – stworzonego z jednakowych granulek, o zbilansowanym składzie. Karma w formie granulatu zapobiega selektywności w wyborze pokarmu. Dzięki temu dostarcza wszystkich niezbędnych substancji w odpowiednich proporcjach nawet wybrednym zwierzakom.
  • Ekstrudatu – składa się z jednorodnych elementów, o zbilansowanym składzie. Proces ekstruzji przebiega w kilku etapach: mielenie, mieszanie, kondycjonowanie, właściwej ekstruzja, suszenie, powlekanie i pakowanie. Ekstruzja pozwala zwiększyć strawność składników odżywczych i poprawić smakowitość pokarmu. Kształt i wielkość granulek jest dostosowana do potrzeb królików, co wpływa pozytywnie na jakość ich posiłków i radość płynącą z jedzenia. Karmy ekstrudowane pomagają dostarczyć zwierzakom wszystkich niezbędnych składników we właściwych proporcjach i pozwalają uniknąć wyjadania przez króliki tylko ulubionych składników.

Jaką karmę wybrać?

Szukasz pełnowartościowej karmy dla wymagającego uszatego podopiecznego? Sięgnij po karmę pełnoporcjową dla królika Alegia Exclusive. Produkt nie zawiera ziaren zbóż, wzmacniaczy smaku i barwników. Skomponowany został z suszu z zielonki i suszonych warzyw. Dodatkowo recepturę karmy wzbogacają smakowite owoce (jarzębina, kokos) i gałązki drzew. Karma Alegia Exclusive wyróżnia się ponadto formułą z długimi włóknami wspomagającymi trawienie i ścieranie uzębienia.

Kolejną doskonałą żywieniową propozycją dla domowych podopiecznych jest karma ziołowo-warzywna Alegia Herbal. Produkt wyróżniono prestiżowym Diamentem Zoologii. Receptura pokarmu została opracowana przez specjalistów zgodnie z najnowszymi wytycznymi żywienia królików. Właśnie dlatego produkt może być podawany codziennie zamiast granulatu. Karma dla królika Alegia Herbal zawiera susz z zielonki, zioła, kwiaty, suszone owoce i warzywa. Źródłem skrobi są natomiast płatki kukurydzy. Dodatkowo produkt odznacza się wysoką zawartością błonnika (19%).

Uszatym podopiecznym z pewnością przypadnie do gustu również kompletna karma dla królików w formie smakowitych musli Witte Molen Puur Rabbit. Zrównoważona, wysokobłonnikowa receptura (z siankiem z tymotki, oregano, marchewką, ogórkiem i selerem) zapewnia wspaniałe wrażenia smakowe i wspiera witalność zwierzaków. Niezmielone włókno i prebiotyki wpływają korzystnie na trawienie i zdrowie zębów. Karma musli dla królików Witte Molen Puur Rabbit nie zawiera sztucznych konserwantów, aromatów i barwników.

Woda w diecie królika

Odpowiednie spożycie wody ułatwia transport pokarmu przez przewód pokarmowy i pomaga usunąć nadmiar wapnia z organizmu. W związku z tym królik powinien mieć stały dostęp do świeżej wody. Króliki potrzebują dziennie 50–150 ml wody/kg masy ciała. Zapotrzebowanie na wodę może jednak ulec zmianie w zależności od warunków środowiskowych i spożywanego pożywienia.

Króliki muszą mieć nieograniczony dostęp do siana i wody.

Co jedzą króliki – praktyczny poradnik

Zastanawiasz się, jak karmić króliki domowe? Oto krótki poradnik żywienia królika.

  • Po pierwsze, zadbaj o odpowiednie przygotowanie wszystkich produktów żywnościowych przed podaniem. Rośliny pozyskuj z niezanieczyszczonych obszarów, położonych z dala od ulic. Dodatkowo zawsze dokładnie sprawdzaj jakość produktów. Przed podaniem umyj i wysusz owoce, warzywa, gałązki i zieleninę dla królika.
  • Po drugie, nowe produkty wprowadzaj do diety królika stopniowo. Początkowo serwuj jedynie małe porcje i obserwuj reakcje zwierzaka.
  • Po trzecie, podawaj królicze posiłki w atrakcyjny sposób, zachęcający do żerowania. Większe produkty podziel na cząstki. Sianko serwuj w paśniku, natomiast smakołyki umieszczaj w akcesoriach interaktywnych lub podawaj jako nagrody.
  • Po czwarte, pamiętaj, że prawidłowe żywienie królika miniaturki musi być dopasowane do jego wieku, stanu zdrowia, poziomu aktywności. W związku z tym, układając menu, kieruj się zarówno piramidą żywieniową, jak i indywidualnymi potrzebami pupila.

Czego nie podawać królikowi?

Wiele produktów spożywczych może być szkodliwych dla królików. Obecne w nich substancje powodują bowiem zatrucia, zaburzenia pracy przewodu pokarmowego i choroby (np. kamicę nerkową). Jakie pokarmy z pewnością nigdy nie powinny znaleźć się w diecie królików domowych? Na liście produktów zakazanych dla królika znajdują się:

  • słodycze,
  • chipsy,
  • warzywa cebulowe – czosnek, cebula, szczypiorek,
  • awokado,
  • rabarbar,
  • makaron,
  • chleb,
  • mięso i jaja,
  • grzyby,
  • kostki wapienne,
  • rośliny ozdobne i doniczkowe.

Podsumowanie – co jedzą króliki

  • Dieta królika powinna składać się z siana, warzyw, owoców, ziół i pełnoporcjowej karmy gotowej.
  • Króliki muszą mieć nieograniczony dostęp do siana i wody.
  • Owoce w diecie królika powinny być traktowane jako smakołyki.
  • Należy dbać o odpowiednie przygotowanie produktów dla królika i właściwy sposób ich podania.
0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Najnowsze posty
Starsze posty
web-petsstyle-p!

Chcesz być na bieżąco? Zapraszamy na nasze media społecznościowe, szczególnie na Facebooka. Zachęcamy również do zapoznania się z ofertą naszego sklepu online z akcesoriami, karmami i przekąskami dla zwierząt!

Facebook Instagram Twitter

Pies

Kot

Ptaki i gryzonie

Akwarystyka

@2025 – All Right Reserved. Designed and Developed by Elite Expo