Każdy pies jest indywidualistą. Psy ras tybetańskich są tego doskonałym przykładem. Mastif tybetański, spaniel tybetański, lhasa apso i shih tzu wzbudzają zainteresowanie wśród zwiedzających na wystawach psów rasowych. Terier tybetański to jeden z przedstawicieli tej grupy. Warto zapoznać się z historią rasy oraz poznać bliżej psa z Tybetu zwanego „śnieżnym lwem”.

Charakterystyka rasy psów:

• region pochodzenia: Tybet,
• wysokość w kłębie: psy –do 41 cm, suczki – nieco mniejsze,
• waga: 8–14 kg,
• użytkowość: pies do towarzystwa,
• długość życia: około 15–16 lat,
• cena psa z rodowodem: 4000–5000 złotych,
• usposobienie: lojalny, czuły, wrażliwy,
• odporność na warunki atmosferyczne: obfita szata chroni teriery tybetańskie przed ciężkimi i zmiennymi warunkami atmosferycznymi.

Pochodzenie i historia rasy terier tybetański

Terier tybetański, często nazywany świętym psem Tybetu, pierwotnie pochodził właśnie z Tybetu. Rasa powstała w odizolowanym regionie położonym na północ od Indii, zwanym Zaginioną Doliną („zagubioną” po zniszczeniu drogi dojazdowej w XIV wieku przez potężne trzęsienie ziemi). Teriery były hodowane w klasztorach przez lamów od ponad 2000 lat.

Psy te nazywano „małymi ludźmi”, były wysoko cenionymi towarzyszami mnichów i rodzin, które je posiadały. Traktowano je jak dzieci i stanowiły część rodziny. Podobnie jak dzieci, chętnie pomagały w opiece nad majątkiem klasztornym lub rodzinnym, a także stadami. Wierzono, że te psy stróżujące przynoszą szczęście. Szczenięta tej rasy nigdy nie były sprzedawane. Wręczano je jako prezenty ważnym gościom lub w zamian za jakąś przysługę.

Terier tybetański w Europie

W 1922 roku dr Agnes R. H. Greig, angielska chirurg praktykująca medycynę w północnych Indiach, w podziękowaniu za uratowanie życia Tybetanki otrzymała biało-złotą suczkę teriera tybetańskiego. Była zachwycona szczenięciem i ostatecznie poprosiła o możliwość pokazania go na wystawie w Delhi. Sędziowie nigdy wcześniej nie widzieli takiego czworonoga i zasugerowali, aby spróbowała pozyskać dla swojej suczki samca z Tybetu. Zachęcona do rozpoczęcia hodowli zdobyła samca i w Boże Narodzenie 1924 urodził się pierwszy miot złotego teriera tybetańskiego. Rodzicami miotu zostali suczka Bunti oraz samiec Rajah.

Doktor Greig pokazała sędziom z India Kennel Club trzy pokolenia swoich psów, dzięki czemu zdecydowano, że jest to czysta rasa, i nazwano ją terierem tybetańskim. Pomimo że psy te nie są prawdziwymi terierami, otrzymały tę nazwę ze względu na swój rozmiar kojarzony ze znanymi w Anglii terierami.

Do dziś nie wiadomo, dlaczego nie zachowano oryginalnej nazwy Tibet Apso (Tybetańczyk długowłosy). Agnes Greig opuściła Indie i wróciła na stałe do Anglii, aby tam założyć hodowlę terierów tybetańskich. Jej hodowla Lamleh stała się popularna w Anglii i promowała rasę. w 1937 roku udało jej się przekonać angielski The Kennel Club do uznania rasy. Po II wojnie światowej terierem tybetańskim zainteresowało się kilku innych hodowców.

Przez FCI rasa została uznana 18.12.1957 roku.

Jak wygląda terier tybetański?

Średniej wielkości pies o kwadratowej sylwetce, który pod długą, bogatą szatą kryje muskularne ciało. Daje ono terierowi tybetańskiemu spektakularną wytrzymałość oraz sprawność.

• Jego proste, równolegle ustawione, a także bogato owłosione kończyny z okrągłymi i szerokimi łapami pozwalają na swobodne poruszanie się po zaśnieżonych terenach. W tej formie nie występują u żadnej innej rasy.
• Na mocnej i umięśnionej szyi osadzona jest okryta długim włosem głowa z mocną kufą, na której znajduje się czarny nos.
• Żuchwa pokryta jest niezbyt obfitą brodą.
• Duże, okrągłe ciemnobrązowe oczy z czarnymi obwódkami są niezbyt głęboko osadzone w oczodołach.
• Zwisające, dobrze owłosione uszy w kształcie litery V są noszone niezbyt blisko głowy.
• Dobrze umięśniony, zwarty i silny grzbiet zakończony jest średniej długości ogonem.
• Ogon wysoko osadzony, zakręcony nad grzbietem i wesoło noszony. Bogate owłosienie ogona może ukrywać załamanie przy jego końcu. Załomki na ogonach ras tybetańskich są dość częste i nie są u nich wadą.

Szata i umaszczenie teriera tybetańskiego

Terier tybetański to pies, który nie zrzuca sierści, ale wymaga jej regularnej pielęgnacji. Dwuwarstwowa szata z delikatnym i wełnistym podszerstkiem zapewnia psu komfort termiczny zarówno przy mrozach sięgających minus 40°C, jak i w upale. Delikatny i długi włos okrywowy skrywa podszerstek. Długa szata nie może być wełnista ani jedwabista. We wzorcu rasy wymagany jest prosty lub falisty włos okrywowy, ale nigdy nie kręcony.

Najpopularniejsze umaszczenia u teriera tybetańskiego:

• złote,
• kremowe,
• szare,
• dymne,
• czarne z białymi znaczeniami,
• tricolorowe.

Nie jest dopuszczana sierść koloru czekoladowego, a także wątrobianego.

Terier tybetański – charakter i usposobienie (teriery tybetańskie: małe osobowości)

W dawnych czasach Tybetańczycy nazywali je „małymi ludźmi”. Nie można określić ich bardziej trafnie. Indywidualista z charyzmą i urokiem. Przede wszystkim terier tybetański jest psem, który dzięki swojej inteligencji może być używany w różnych dziedzinach.

Dla tej rasy ważna jest silna więź z właścicielem. W momencie kiedy zabraknie bliskiego kontaktu z człowiekiem, pies może wyrosnąć na upartego. Jeśli uda się stworzyć bliską więź z psem tej rasy, będzie lojalnym przyjacielem o dużej empatii. Dla wielu osób jest to głównie pies rodzinny, ale sprawdzi się również jako pies terapeutyczny. Terier tybetański ma predyspozycje fizyczne do sportów, które w ostatnich latach są coraz bardziej popularne.

Zalety teriera tybetańskiego

• chętny do współpracy z człowiekiem,
• wesoły,
• cichy,
• inteligentny,
• o łagodnym charakterze,
• rodzinny,
• można uprawiać z nim sporty.

Wady teriera tybetańskiego

• sierść wymaga regularnej pielęgnacji,
• pozytywną socjalizację należy wdrożyć od najmłodszych tygodni życia,
• potrzebuje zabaw i ruchu, dlatego nie jest psem dla domatorów,
• wymaga socjalizacji z innymi zwierzętami,
• nie lubi samotności,
• ma tendencje do ucieczek.

Użytkowość kiedyś i dziś

Ten długowłosy tybetański piesek – wbrew temu, co sugeruje nazwa – nie jest terierem, ale psem pasterskim. Jego zadaniem było pilnowanie bydła na wysokości około 5000 m n.p.m. Towarzyszył kupcom udającym się do Chin, a także powracającym, chroniąc ich dobytek i ostrzegając przed zagrożeniami. Rasa do dziś zachowała doskonałe zdrowie. Ogromna skoczność, umiejętność wspinaczki i mobilność czynią z tego psa świetnego sportowca. Z kolei łagodna, czarująca natura sprawia, że dobrze sprawdza się jako pies rodzinny.

Tryb życia teriera tybetańskiego

Terier tybetański jest psem, który potrzebuje sporej dawki ruchu na świeżym powietrzu. Wymaga regularnej aktywności fizycznej. Chętnie pilnuje swojego otoczenia, patrolując teren. Uwielbia zabawy w śniegu do tego stopnia, że często później nie można go zaciągnąć do domu. Jego zamiłowanie do wykonywania zadań sprawiło, że jest świetnym sportowcem. Doskonale sprawdza się w takich sportach jak: agility, dogfrisbee, canicross, dogtrekking czy taniec z psem.

Nie jest psem kanapowym. Nie nadaje się dla ludzi, którzy nie zapewnią mu sportowych wyzwań i długich spacerów.

Współżycie z innymi

• Zachowanie w stosunku do dzieci: lubi dzieci i uwielbia zabawę z nimi, pod warunkiem że dzieci nie są natarczywe i nie robią psu krzywdy.
• Zachowanie w stosunku do innych zwierząt domowych: szybko przyzwyczaja się do nowych domowników.
• Zachowanie w stosunku do obcych: nieufny i czujny.

Dla kogo pies tej rasy:

• dla osób aktywnych,
• dla osób konsekwentnych, mających doświadczenie w pozytywnym szkoleniu psów,
• dla aktywnych rodzin,
• dla osób mogących poświęcić swój czas psu.

Dla kogo nie nadaje się pies tej rasy:

• dla osób kochających domowe zacisze i odpoczynek na kanapie,
• dla osób starszych z ograniczonymi możliwościami ruchowymi,
• dla osób, które nie mają pojęcia o pozytywnym szkoleniu psów.

Jakie są szczeniaki teriera tybetańskiego?

Jako szczenięta teriery tybetańskie są bardzo aktywne ruchowo i pełne energii, dlatego należy nad nimi wcześnie zapanować. Wymagają bliskiego kontaktu z właścicielem, aktywności fizycznej, a także pozytywnego szkolenia. Pozostawione same w domu nie mogą się nudzić; piesek tybetański źle znosi samotność. Jako psy długowłose wymagają dbałości o szatę. W młodym wieku trzeba nauczyć szczenię cierpliwości podczas zabiegów higienicznych i czesania. Dzięki temu unikniemy problemów, w momencie kiedy pies będzie miał długi włos i osiągnie swoją docelową wagę. Pamiętaj, aby często dotykać jego stóp, ponieważ wiele terierów nie lubi, gdy dotyka się ich łap i poduszek.

Ważne jest, aby kontrolować wagę szczenięcia w okresie jego wzrostu, żeby zapobiec niektórym problemom zdrowotnym lub zwyrodnieniom stawów. Szczeniak, który nie ma problemów z wagą, będzie miał również mniejszą skłonność do tycia jako dorosły pies.

Tibetan terrier – zdrowie

Zasadniczo terier tybetański jest bardzo zdrową i odporną rasą. Jeżeli zadbamy o regularne szczepienia, odrobaczenia, a także zabezpieczenie przeciw pasożytom, pies nie powinien chorować. Oczywiście zdarzają się różne przypadki, ale to naprawdę mały odsetek w tej rasie.

• Odporność i wytrzymałość: bardzo wytrzymały górski pies.
• Odporność na upały: wytrzymuje upały tylko wtedy, kiedy jego szata jest długa.
• Skłonność do tycia: ma skłonność do tycia, szczególnie gdy nie jest prawidłowo żywiony.

Nie są znane choroby typowe dla teriera tybetańskiego. Mogą natomiast wystąpić u niego choroby często spotykane także u innych ras. Najczęściej są to:

• dysplazja stawów biodrowych,
• zwichnięcie rzepki,
• postępujący zanik siatkówki,
• zwichnięcie soczewki,
• atrofia,
• zaćma,
• szmery sercowe.

Terier tybetański – żywienie

Wybierając karmę dla teriera tybetańskiego, należy wziąć pod uwagę jego wiek, budowę ciała, a także wrażliwość układu pokarmowego. Najlepsza dieta dla niego powinna być bogata w białko, minerały oraz inne składniki odżywcze. Pożywienie powinno być doskonale zbilansowane i dostosowane do etapu życia oraz zapotrzebowania energetycznego psa. Terier tybetański należy do odpornych ras psów, dlatego rzadko słyszy się o alergiach pokarmowych u tej rasy.

Niestety trzeba uważać na wielkość porcji, bo rasa ma tendencje do tycia oraz problemów z dysplazją. Terier ma wyjątkową umiejętność wymuszania dodatkowych smaczków od właściciela. W naturze przystosowany jest do sporego wydatku energetycznego i to pozwala mu na zachowanie idealnej sylwetki. W naszych domach nie zawsze ma zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu. Dla tej rasy eksperci polecają doskonałą karmę Nature’s Protection Lifestyle Grain Free Lamb Adult All Breeds.

W stu procentach kompletna i zbalansowana karma dla dorosłych psów, z najwyższej jakości szkockiej jagnięciny oraz z olejem kokosowym z pierwszego tłoczenia o właściwościach przeciwbakteryjnych i przeciwwirusowych.

Stworzona z precyzyjnie wyselekcjonowanych składników najwyższej jakości, przetworzona w profesjonalny sposób, dzięki czemu jest wysoce przyswajalna, czego rezultatem są małe, zwarte stolce. Karma nie zawiera zbóż, co może pomóc zmniejszyć ryzyko alergii na gluten pszenicy. Jest doskonała dla aktywnych ras psów.

Terier tybetański – pielęgnacja długowłosego psa

Okrywa włosowa teriera tybetańskiego jest dwuwarstwowa. Włos okrywowy oraz delikatny podszerstek tworzą świetną barierę dla zmiennych warunków atmosferycznych. Długa sierść wymaga jednak szczególnej dbałości o jej kondycję. Do pielęgnacji psa będziesz potrzebować:

• szczotki z metalowymi pinami,
• metalowego grzebienia z wąsko rozstawionymi zębami po jednej stronie i szeroko rozstawionymi na drugiej,
• szczotki pudlówki,
• sprayu do rozczesywania szaty,
• szamponu i odżywki przeznaczonych dla psów,
• płynu do przemywania oczu i gazików,
• specjalnej pasty i szczoteczki do zębów.

Do ukończenia przez szczenię szóstego miesiąca życia jest wymagana niewielka pielęgnacja. W tych pierwszych miesiącach jest ona bardzo ważna. Powinieneś przyzwyczaić psa do wszystkich aspektów pielęgnacji, w tym do kąpieli, szczotkowania, obcinania pazurów, pielęgnacji zębów, a także czyszczenia uszu. To także doskonała okazja, aby przyzwyczaić pupila do leżenia na boku na stole do pielęgnacji. Na początku szkolenia zacznij od zaledwie kilku minut, a następnie powoli wydłużaj czas, w którym pies będzie leżał spokojnie, współpracując z Tobą. Bądź stanowczy, ale cierpliwy i miły. Pielęgnacja powinna być przyjemnością dla Ciebie i Twojego psa.

Podczas wymiany szaty na dorosłą pies zacznie zrzucać martwe włosy i mogą zacząć powstawać kołtuny. W tym czasie pielęgnacja teriera tybetańskiego będzie wymagała regularnego wyczesywania. Podstawą jest dobór odpowiednich kosmetyków do kąpieli i pielęgnacji długiej szaty. Nawet jeśli Twój pies jest strzyżony, nadal będzie wymagał dobrej pielęgnacji raz w tygodniu, aby zapobiec skołtunieniu.

Nasz ekspert poleca naturalne kosmetyki firmy Tauro Pro Line i jej linię Pure Nature – odżywka oraz szampon Magic-Plex zapewnią doskonałą kondycję szaty Twojego psa. Obszerny artykuł o rozczesywaniu kołtunów znajdziesz w naszych poprzednich tekstach.

Terier tybetański – cena

Ile kosztuje terier tybetański? Cena psa z rodowodem waha się od 4000 do 5000 złotych.

Ciekawostki o psie rasy terier tybetański

1. Legenda głosi, że teriery tybetańskie są mieszanką psa, kota i człowieka. Tybetańczyk jest oddany i lojalny swojemu właścicielowi, jak na psa przystało, sprawny i chytry jak kot, a także inteligentny jak człowiek.
2. Terier tybetański wcale nie jest terierem, nie jest nawet spokrewniony z prawdziwymi terierami. Rasy terierów wywodzą się od psów hodowanych do polowania, podczas gdy terier tybetański został wyhodowany jako zwierzę do pilnowania stada i do towarzystwa. Rasa otrzymała nazwę „terier” ze względu na stosunkowo niewielkie rozmiary.
3. Rasa pochodzi z Zaginionej Doliny na terenie Tybetu.
4. Nietypowe stopy terierów tybetańskich są jak rakiety śnieżne.
5. Mogły być zakwalifikowane jako retrievery i psy pasterskie, ale ostatecznie zostały terierami.
6. Teriery tybetańskie nie mają typowego psiego zapachu innych psów i są dobrą rasą dla większości osób, które są uczulone na psy i koty.

Terier tybetański – klasyfikacja FCI:

• Region pochodzenia: Tybet.
• Data publikacji obowiązującego wzorca: 16.02.2011.
• Użytkowość: pies do towarzystwa.
• Klasyfikacja FCI: grupa 9: Psy ozdobne i do towarzystwa
• Sekcja 5: Rasy tybetańskie
• Próby pracy wymagane: nie są wymagane.
• https: //www.zkwp.pl/wzorce/209.pdf

Podsumowanie

Świat psów tybetańskich jest niezwykle tajemniczy, owiany legendami Dalekiego Wschodu. Mamy nadzieję, że udało nam się przybliżyć Ci sylwetkę teriera tybetańskiego. Jest to pies wart bliższego poznania oraz spopularyzowania. Na wystawach spotkasz niezwykle efektowne i pięknie przygotowane zwierzęta, warto porozmawiać z hodowcami na ich temat.

Przeczytaj też: 10 mitów na temat pielęgnacji psów.