PETS STYLE
  • Aktualności
  • Diamenty Zoologii
  • Pies
  • Kot
  • Akwarystyka
  • Ptaki & Gryzonie
  • Lifestyle
  • Quiz
PiesŻywienie psa

Karma premium dla psa – czyli jaka?

przez Pets Style 25 sierpnia, 2021

Na rynku zoologicznym mamy ogromny wybór karm! Jak odróżnić produkty ekonomiczne od karm premium dla psa? Jakie składniki karmy mają wpływ na jej strawność? Czym są produkty typu superfoods? Czym charakteryzuje się karma premium? Sprawdź!

Karma premium i superpremium – dlaczego warte je wybierać?

Produkty dla zwierząt domowych dzieli się na 4 klasy:

  • ekonomiczną,
  • podstawową,
  • premium,
  • superpremium.

Karmy premium i superpremium zaspokajają podstawowe potrzeby żywieniowe psa. A dodatkowo realizują specjalne potrzeby zwierząt. Można powiedzieć, że są to karmy specjalistyczne!

Karma premium realizacje odmienne wymagania różnych psów i kotów. Dlatego karmy premium i superpremium są dedykowane dla:

  • różnych grup wiekowych (zwierząt młodych, dorosłych oraz seniorów),
  • zwierząt o odmiennym poziomie aktywności (np. psów pracujących),
  • określonych ras (olbrzymich, średnich czy miniaturowych),
  • zwierząt z konkretnymi problemami (np. zaburzeniami pracy wątroby, alergiami pokarmowymi czy wrażliwą skórą).
karma premium dla psa

Czym charakteryzują się składniki karm premium?

W produktach klasy premium i superpremium główną rolę odkrywają wyselekcjonowane składniki! W związku z tym charakteryzują się one wysoką jakością oraz dużą przyswajalnością.

Receptury takich posiłków zawierają:

  • dużą ilość mięsa,
  • warzywa,
  • owoce,
  • zioła.

Dodatkowo wzbogacane są o dodatki funkcjonalne, jak siarczan chondroityny i glukozamina w karmach dla psów ras dużych i olbrzymich.

Naturalne i organiczne karmy premium dla psa

W przypadku karmy dla psów oznaczenie „naturalna” to termin marketingowy, który sprawia, że możesz oczekiwać, iż dana karma będzie wolna np. od sztucznych konserwantów. Termin „organiczna” lub „ekologiczna” powinien być poparty certyfikatem branżowym. Taka żywność musi spełniać określone wymagania. Jakie? Przykładowo składniki roślinne w ekologicznych karmach dla zwierząt muszą być uprawiane bez pestycydów, sztucznych nawozów czy modyfikacji genetycznych.

Zwróć uwagę, że proces takiej certyfikacji jest złożony, a składniki organiczne drogie. Dlatego ekologiczna karma dla psów lub żywność dla zwierząt produkowana głównie z organicznych składników zwykle kosztuje więcej niż standardowe produkty nawet te klasy premium.

karma premium

Produkty lokalne i superfoods w karmach dla zwierząt

Wielu producentów zaczyna obecnie sięgać po lokalne produkty. Po pierwsze jest to świetny sposób wspierania gospodarki, który jednocześnie zmniejsza ślad węglowy związany z produkcją. Po drugie pozwala lepiej kontrolować jakość składników!

Ciekawym dodatkiem do karm są obecnie warzywa, owoce i zioła z grupy superfoods. Wyselekcjonowane składniki uprawiane w zrównoważony sposób to właściwy krok w kierunku pozytywnych zmian. A co najważniejsze wykorzystanie bogatych w substancje odżywcze składników superfoods wpływa na lepszą kondycję psów.

Dlaczego karma premium jest droższa?

Karmy premium i superpremium powstają z prawdziwej pasji i miłości do zwierząt. Tworzone są z wyselekcjonowanych składników pozyskiwanych od zaufanych producentów. Poszczególne marki kontrolują, by były one wolne np. od GMO.

Co ważne, każda receptura tworzona jest pod okiem specjalistów z zakresu dietetyki weterynaryjnej. A następnie zostaje poddana próbom żywieniowym potwierdzającym słuszność stosowania określonych dodatków dla danej grupy czworonogów.

Pamiętaj, że w karmach premium nic nie jest przypadkowe! A raz określony skład najczęściej staje się tak zwaną recepturą zamkniętą, w której producent nie wprowadza już żadnych zmian. Jest to bardzo istotne, jeżeli Twój pies jest alergikiem.

karma premium

Dlaczego składniki mają takie znaczenie?

O jakości pokarmu dla zwierząt świadczy jego strawność, czyli ilość składników karmy, które ulegną trawieniu i wchłonięciu.

Karmy premium i superpremium stawiają na jakość,
a nie ilość.

Zwróć uwagę, że karma o mniejszym udziale białka, które jest wysokiej jakości (wysoko strawne), dostarcza zwierzęciu więcej białka niż karmy, które zawierają większe jego ilości o niższym stopniu strawności! Przykładem może być mączka z pierza, która zawiera dużą ilość białka, ale jego strawność wynosi tylko około 10%.

W karmach typu superpremium strawność białka wynosi około 89%, strawność tłuszczu – 95%, a węglowodanów – 88%. Dzięki temu Twój pies naprawdę korzysta z każdego posiłku!

Jakie czynniki wpływają na strawności karmy?

Czynniki ze strony pokarmu, które wpływają na jego strawność, to przede wszystkim źródło składników oraz ich ilość. Zarówno psy, jak i koty lepiej trawią pokarm pochodzenia zwierzęcego niż produkty roślinne.

Słabo trawione są także produkty, które zawierają: skórę, włosy, pierze i tkankę łączną, które nie zostały wcześniej poddane właściwej obróbce technologicznej.

Duże znaczenie dla strawności ma także stopień przetworzenia pokarmu. Rozdrobnienie, np. mielenie, zwiększa strawność, ale wymaga dłuższego czasu produkcji i może podnosić cenę produktu. Strawność jest zwiększana także w procesie ekstruzji składników pokarmowych, stosowanym podczas produkcji suchej karmy.

Zawsze czytaj etykiety karm i zwracaj uwagę na użyte składniki!

  1. Karmy dzieli się na ekonomiczne, premium oraz superpremium.
  2. Produkty klasy premium realizują specjalne potrzeby różnych grup czworonogów.
  3. Wysokiej jakości składniki gwarantują dobrą strawność karmy.
  4. Producenci karm coraz częściej sięgają po składniki superfoods oraz produkty lokalnych rolników.

Polecamy

Karma dla psa alergika

Przysmaki dla psa

Żywienie psów aktywnych

25 sierpnia, 2021 0 Komentarze
1 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Dieta kotaKot

Gussto – karmy mokre dla kota

przez Pets Style 22 sierpnia, 2021

Mokre karmy dla kotów dość długo stały w cieniu produktów suchych, traktowane jako urozmaicenie diety pupila lub przekąska. Marka Gussto tworzy jednak wysokiej jakości pełnoporcjowe karmy mokre, które można stosować samodzielnie! Jakie zalety ma żywienie kota tylko wilgotnymi produktami?

Karmy wilgotne, czyli jakie?

Karmy dla zwierząt domowych pod względem zawartości wody dzieli się na:

  • suche,
  • półwilgotne,
  • wilgotne.

Karmy wilgotne (mokre) charakteryzują się wysoką zawartością wody. W produktach marki Gussto wilgotność wynosi aż 79–80%. Wśród produktów wilgotnych wyróżnia się pasztety, kawałki w sosie i kawałki w galarecie. Zawierają one zazwyczaj dużą ilość mięsa, co skutkuje wyższym poziomem białka i tłuszczu oraz niskim poziomem węglowodanów w porównaniu z karmą suchą. Jest to świetna opcja dla zwierząt, które wymagają diety o wyższej zawartości białka i niższej zawartości węglowodanów.

Czy każdy kot lubi mokrą karmę?

Zastanawiasz się, czy Twój pupil polubi mokre produkty? Marka Gussto stworzyła karmy w szerokiej gamie smaków, a małe opakowania umożliwiają łatwy zakup kilku wariantów smakowych! Dzięki temu szybko znajdziesz karmę, która podbije serce nawet najbardziej wybrednego kociaka. Co ważne, karmy mokre są bardziej smakowite i aromatyczne niż suche krokieciki, dlatego sprawdzają się także u osobników z osłabionym apetytem lub zaburzeniami węchu, które wpływają na ilość spożywanej karmy!

Czy mokra karma zaspokaja wszystkie potrzeby kotów?

Wybierając karmę wilgotną, zwróć uwagę, czy jest ona opisana jako pełnoporcjowa, czy jako uzupełniająca. Marka Gussto tworzy pełnoporcjowe i kompletne karmy wilgotne, które zaspokajają wszystkie potrzeby dorosłego kota. Zawierają one w składzie niezbędne ilości białka, tłuszczy, węglowodanów, witamin i minerałów. Wzbogacone zostały również o oleje rybne (w linii weterynaryjnej), olej z ostropestu czy żurawinę. Karmy uzupełniające traktuj natomiast jako przekąski i pamiętaj, że nie powinny stanowić więcej niż około 10% dziennej diety Twojego pupila!

Wybierając karmę wilgotną, zwróć uwagę, czy jest ona opisana
jako pełnoporcjowa, czy jako uzupełniająca.

Mokre karmy a nawodnienie organizmu

Koty to zwierzęta znane z tego, że nie lubią pić stojącej wody, która znajduje się w standardowych miseczkach! Jako opiekun możesz próbować zmienić miski na większe czy wykonane z innego rodzaju tworzywa (np. ceramiczne) lub zainwestować w produkty typu fontanny. Takie zabiegi w niektórych przypadkach zwiększają spożycie wody u kotów nawet o 50%!

Ilość wypijanej przez kota wody zależy jednak od wielu czynników. Wpływ ma:

  • wiek kota,
  • stan zdrowia,
  • stan fizjologiczny (np. laktacja),
  • temperatura otoczenia,
  • aktywność fizyczna,
  • rodzaj spożywanej karmy.

Zwróć uwagę, że koty jedzące tylko suchą karmę, która zawiera w składzie do 10% wody, powinny regularnie opróżniać swoje miski z wodą! Mokre karmy są tymczasem w stanie dostarczyć Twojemu pupilowi nawet do pół litra wody dziennie! Jest różnica, prawda? Oczywiście wilgotne jedzenie nie zastępuje picia wody, ale znacząco wpływa na ogólny stan nawodnienia organizmu Twojego zwierzęcia.

Mokre karmy są w stanie dostarczyć Twojemu kotu
nawet do pół litra wody dziennie!

Jaką karmę wybrać dla kota z zaparciami?

Jednym z czynników powodujących zaparcia u kotów jest odwodnienie, które bywa spowodowane:

  • chorobą (np. biegunkami),
  • niską zawartością wody w diecie,
  • lekami.

Wilgotne produkty zapewniają dużą ilość wody, dlatego bywają zalecane u zwierząt mających skłonność do zaparć!

Mokra karma na specjalne wymagania żywieniowe

Marka Gussto to nie tylko pełnoporcjowe i kompletne karmy dla zdrowych, dorosłych kotów! Wśród produktów Gussto znajduje się linia weterynaryjna, która zapewnia realizację zapotrzebowania żywieniowego u osobników ze specjalnymi wymaganiami.

Są to wilgotne karmy dla kotów z:

  • wrażliwymi jelitami,
  • zaburzeniami pracy nerek,
  • nawracającymi chorobami dróg moczowych.

Mokre karmy superpremium, które oferuje marka Gussto, to najwyższej jakości produkty dla kotów! Ty i Twój kot nie potrzebujecie właściwie niczego więcej!

Marka Gussto to nie tylko pełnoporcjowe i kompletne karmy
dla zdrowych, dorosłych kotów!

Polecamy

Gussto Renal w trosce o zdrowie nerek Twojego kota

Gussto Gastro Intestinal, czyli dbamy szczególnie o chore koty

Gussto – co powinna zawierać karma mokra dla kota

Wyłączny dystrybutor w Polsce:
Petro International sp. z o.o.
KUP ONLINE:
www.naturalniedlazwierzat.pl

22 sierpnia, 2021 0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Dieta kotaKot

Gussto Renal w trosce o zdrowie nerek Twojego kota

przez Pets Style 22 sierpnia, 2021

Przyczyny chorób układu moczowego

Choroby układu moczowego to zmora opiekunów kotów. Koty niewiele piją. Konsekwencją tego jest mała produkcja moczu. Mocz kotów jest przez to zagęszczony i ma wysoki ciężar. Zgodnie z prawami fizyki cięższa materia opada. Składniki mineralne i inne znajdujące się fizjologicznie w moczu opadają na dno pęcherza i przez słabe „przepłukiwanie” pęcherza (obniżoną diurezę – produkcję, zmniejszoną mikcję – oddawanie moczu) zalegają w nim, z czasem tworząc osad i piasek. Są to warunki sprzyjające zakażeniom i krystalizowaniu kamieni. Każdy taki proces przybliża nerki kota do niewydolności. Ta zaś kończy się śmiercią.

Choroby układu moczowego to zmora opiekunów kotów.

Jak zapobiegać chorobom układu moczowego?

Najlepiej stosować karmy mokre bądź dietę BARF i dbać o to, by kot spożywał odpowiednią ilość wody. Kiedy jednak przeoczyliśmy te zasady i kot ma już problemy z nerkami, oprócz leczenia farmakologicznego musimy wprowadzić dietoterapię, a więc żywienie odciążająca nerki i sprzyjające ich zdrowiu.

Trzy zasady w dietetyce chorób nerek to:

  • ograniczenie białka roślinnego, a najlepiej wyeliminowanie go zupełnie,
  • ograniczenie w posiłkach: fosforu, sodu, potasu, wapnia, żelaza,
  • zachowanie prawidłowego bilansu wodnego.

Na te potrzeby odpowiada nowa na rynku karma dla chorych kotów Gussto Renal. Producent bardzo uczciwie podszedł do problemu i skomponował posiłek tak, by ilość wody w dziennej porcji karmy zaspakajała całodzienne zapotrzebowanie kota na wodę.

Znaczenia białka w diecie kotów

Niesłusznie kultywowany mit, że powodem chorób nerek jest nadmiar białka w diecie, może być bardzo szkodliwy dla zdrowia kota. Jest to błędna teza, a raczej jest w niej pewna nieścisłość. Rozchodzi się tu raczej o produkty przemian białkowych, takie jak: mocznik, kreatynina, amoniak, powstające, kiedy organizm pozbywa się niepotrzebnego białka.

Jakie białko jest niepotrzebne? Takie, którego organizm nie użyje do regeneracji i tworzenia tkanek. Kompletne białko – pełnowartościowe – to wyłącznie białko zwierzęce. I tylko takie białko organizmy kotów akceptują jako niezbędne. Białko roślinne, które nie posiada w składzie wielu aminokwasów egzogennych w odniesieniu do zapotrzebowania kotów, jest nieużyteczne. Takie białko organizm musi poddać przemianom, by je wyeliminować.

Dodatkowo w ten sposób obciąża nerki i wątrobę, generując przy tym uboczne produkty przemian białkowych (mocznik, kwas moczowy, kreatynina). Problem nadmiaru białka w diecie mięsożerców odnosi się więc do białka roślinnego.

Dlaczego warto wybrać karmę Gussto Renal?

Gussto Renal w sposób oczywisty i stanowczy rozwiewa wątpliwości, eliminując w swym produkcie białko roślinne do absolutnego minimum, rezygnując z dodatków zbożowych, strączkowych i kukurydzy. Zastosowanie w formule batatów daje w bilansie na 100 g karmy zaledwie 0,16 g białka roślinnego. Głównym źródłem białka w formule jest z mięso indyka. Jest to mięso białe – najlepiej przyswajalne białko, o niskiej zawartości żelaza i sodu. Prawidłowy stosunek fosforu do wapnia (1,9 : 1) sprawia, że fosfor bogato występujący w mięsie i podrobach jest zrównoważony i nie zagraża zdrowiu nerek.

Mięso indyka jest łatwo strawne, zawiera niewiele tłuszczu międzytkankowego, dlatego producent dotłuszcza karmę najlepszym dla mięsożerców tłuszczem: olejem z łososia i tłuszczem kurczaka. Są to najlepsze źródła kwasów omega-3, których zwykle w bilansie dietetycznym naszych zwierząt jest za mało. Koty nie posiadają zdolności konwertowania macierzystych kwasów notacji 3 w kwasy DHA, AA i EPA. Dlatego dieta kota powinna dostarczać gotowe już kwasy nienasycone. Takie występują wyłącznie w tłuszczach pochodzenia zwierzęcego.

Gussto Renal zawiera dwa najbogatsze źródła NNKT (niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych). Producent, jak zawsze, zadbał o dodanie do kamy tauryny.

Dodatkowo karmę wzbogacono też o żurawinę. Jej dobroczynna moc polega na działaniu przeciwbakteryjnym. Substancje zawarte w żurawinie sprawiają, że bakterie nie mogą „przylepić się” do dróg moczowych, są łatwo wypłukiwane przez mocz i nie mogą wywołać infekcji. Substancje zawarte w żurawinie niszczą też szkodliwe bakterie w układzie pokarmowym oraz wspomagają wzrost dobroczynnej mikroflory jelitowej.

Przy opracowywaniu receptury Gussto Renal pracował sztab fachowców: hodowcy, behawioryści, dietetycy, lekarze weterynarii, którzy zadbali o balans elektrolitów w karmie i prawidłowe parametry odżywcze formuły.

Gussto Renal to doskonałe narzędzie w rękach opiekunów kotów chorych na nerki.

 Gussto przyzwyczaiło już swoich odbiorców do zrównoważonej ceny swoich produktów. Nie inaczej jest przy nowej ofercie. Zrównoważona cena w odniesieniu do najwyższej jakości czyni Gussto Renal produktem dostępnym dla każdego opiekuna kotów i niezbędnym przy leczeniu i rekonwalescencji kotów ze schorzeniem nerek.

Polecamy

Gussto – karmy mokre dla kota

Gussto Gastro Intestinal, czyli dbamy szczególnie o chore koty

Gussto – co powinna zawierać karma mokra dla kota

Wyłączny dystrybutor w Polsce:
Petro International sp. z o.o.
KUP ONLINE:
www.naturalniedlazwierzat.pl

22 sierpnia, 2021 0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesŻywienie psa

Karma Nature’s Protection dla białych psów

przez Pets Style 21 sierpnia, 2021

Odpowiednie żywienie białych psów – na co warto zwrócić uwagę?

Psy posiadające białą sierść, niezależnie od rasy, są przez wielu uważane za najpiękniejsze i najbardziej eleganckie psy na świecie. Niewiele osób jednak wie, jak trudno jest zachować idealną prezencję białych psów, które wymagają nie tylko starannej pielęgnacji skóry i sierści, ale przede wszystkim odpowiedniej diety.

Największym problemem białych psów oraz ich właścicieli są rdzawe zacieki powstające na sierści wokół oczu, pyszczka, na łapach – czyli tam, gdzie sierść ma kontakt ze łzami czy śliną. Co powoduje te nieestetycznie wyglądające przebarwienia? W dwudziestu procentach odpowiedzialne za nie są pasożyty, niewłaściwa higiena oczu, uszu i jamy ustnej oraz zębów, stres lub stosowanie nieodpowiednich kosmetyków. Natomiast aż osiemdziesiąt procent zacieków jest spowodowanych niewłaściwą dietą!

Aż 80% zacieków wokół oczu, pyszczka i na łapkach u białych psów powoduje niewłaściwa dieta!

Białe psy, szczególnie małych ras, nie są w stanie przetrawić dużej ilości białka, poza tym mają delikatne układy pokarmowe, więc receptura karmy musi być odpowiednia i dobrze skomponowana pod względem lekkostrawności. Bezpośrednią przyczyną rdzawych zacieków są porfiryny – związki, które występują w białkach zawierających hem (hemoglobina).

Przy nieodpowiedniej diecie, w organizmie znajduje się wiele martwych erytrocytów – ich rozpad uwalnia hemoglobinę, a co za tym idzie – porfiryny, które są usuwane nieprawidłowo – przez kanaliki łzowe. Stąd właśnie te rdzawe zacieki. Aby się ich pozbyć, należy przede wszystkim zmienić dietę na taką, która cały ten proces wyreguluje.

Wszystkie karmy Nature’s Protection Superior Care White Dogs są przygotowywane zgodnie z niezależnymi zaleceniami specjalistów z branży weterynaryjnej i dietetyki weterynaryjnej.

W latach 2012–2015 przeprowadzono badania na ponad 300 psach o białej szacie. Miały one na celu ocenę ogólnego stanu psa, jakości stolca, ciśnienia krwi. Wykonano też badania krwi za pomocą 18 wskaźników oraz oceniono zmiany zewnętrzne, m.in. zmianę koloru sierści wokół oczu, pyszczka i na łapach. Badania przeprowadzono na psach różnych ras. Potrzeba było czasu, cierpliwości, uporu, ale wynik był tego wart. Wreszcie na rynku pojawił się pierwszy produkt – Nature’s Protection Superior Care White Dogs z jagnięciną – innowacyjna sucha karma dla dorosłych psów, o odpowiednio zbilansowanym i starannie opracowanym składzie.

Obecnie linia poszerzyła się i składa się z produktów, które zapewniają odpowiednie żywienie na każdym etapie życia. Linia White Dogs to: Starter z łososiem, Junior z białymi rybami lub łososiem oraz karmy dla dorosłych psów małych ras (z jagnięciną, łososiem lub białymi rybami) i dla ras dużych z białymi rybami. Nowością są również specjalne przysmaki dla białych psów – z królikiem, kaczką i rybami.

Często pada pytanie, który składnik wpływa na efekty? Nie ma żadnego lekarstwa, antybiotyku, chemii, to odpowiednio zbilansowany produkt, który dzięki właściwym proporcjom radzi sobie z tym problemem, a odpowiednio  wyselekcjonowane aminokwasy oczyszczają skład łez i śliny, co zapobiega powstawaniu rdzawych zacieków na sierści. Karmy White Dogs wpływają na skład łez, ale nie na kolor sierści, dzięki czemu nadają się do karmienia również kolorowych psów, które mają podobne problemy, a właściciele chcą chronić je przed brązowymi plamami spowodowanymi łzami i śliną.

Wszystkie karmy Nature’s Protection Superior Care White Dogs są przygotowywane zgodnie z niezależnymi zaleceniami specjalistów z branży weterynaryjnej i dietetyki weterynaryjnej, a efekty są potwierdzone rzetelnymi badaniami naukowymi. A co najważniejsze – karmy są bardzo chętnie jedzone przez psy, a widoczne efekty ich działania cieszą nie tylko psiaki, ale przede wszystkim ich właścicieli!

21 sierpnia, 2021 0 Komentarze
1 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesRasy psów

Pseudohodowla. Czym są i jak je rozpoznać?

przez Pets Style 17 sierpnia, 2021

„Uroczy szczeniak rasy jack russel terrier. Cena: 500 złotych” – nigdy nie daj się nabrać na takie ogłoszenia. Ufając tego typu hodowcom, wspierasz rozwój pseudohodowli. Niestety, niektórzy nie myślą o losie psów, a jedynie o cenie. Jak więc rozpoznać pseudohodowlę? Czym się kierować przy zakupie psa lub kota? Odpowiadamy na te pytania.

Czym jest pseudohodowla?

Boksery, yorki, owczarki, koty bengalskie, brytyjczyki – długo by można wymieniać. Na portalach, takich jak Gumtree czy OLX, jest wiele ogłoszeń o sprzedaży rasowych szczeniąt lub kociąt w niskiej cenie. Tyle że dobry hodowca nie sprzedaje zwierzęcia za 300 lub 500 złotych. Robią to pseudohodowcy, którzy nastawieni są na zysk i nie zważają na dobrostan zwierząt.

Czym jest pseudohodowla? To hodowla, w której najczęściej rozmnażane są modne aktualnie rasy i które nastawione są na zysk, a nie na dobro zwierząt. Suki przeznaczone do rozrodu nie mają przerw na regenerację, a zwierzęta nie są odpowiednio leczone, często również są utrzymywane w złych warunkach. Ale tego przeciętny Kowalski nie widzi, bo najczęściej nie ma wstępu na cały teren hodowli. Widzi natomiast słodkiego szczeniaka w cenie zaledwie 300–500 złotych.

Pseudohodowla to hodowla, w której najczęściej rozmnażane są modne aktualnie rasy i które nastawione są na zysk, a nie na dobro zwierząt.

pseudohodowla

W walce z pseudohodowlami miała pomóc ustawa o ochronie zwierząt. Ale jej błędna nowelizacja z 2012 roku dała furtkę do zwiększenia ich liczby.

Artykuł 10a ust. 2. tej ustawy mówi o tym, że zabrania się rozmnażania psów i kotów w celach handlowych. Jednak do pogrążenia walki z pseudohodowlami przyczynił się ustęp 6. tego samego artykułu, który mówi:

„Zakaz, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy hodowli zwierząt zarejestrowanych w ogólnokrajowych organizacjach społecznych, których statutowym celem jest działalność związana z hodowlą rasowych psów i kotów”.

– W ten sposób pseudohodowle zaczęły zrzeszać się w organizacjach i stowarzyszeniach, a wiele z nich rodowód daje praktycznie każdemu psu – tłumaczy mecenas Katarzyna Topczewska.

Pseudohodowla czy jednak nie?

Jak rozpoznać pseudohodowlę? Skąd mamy wiedzieć, że hodowca, u którego pytamy o szczeniaka czy kociaka, jest wiarygodny?

– Ze swej strony mogę poradzić, i wydaje mi się, że jest to najpewniejsza i najprostsza metoda, aby sprawdzić na stronie Związku Kynologicznego w Polsce listę zrzeszonych hodowli danej rasy w Polsce – mówi radca prawny Anna Poprawa, której kancelaria zajmuje się ochroną praw zwierząt.

Wykaz ten znajdziemy na oficjalnej stronie Związku Kynologicznego w Polsce.

– Właściciel hodowli powinien nam udostępnić wszelką dokumentację dotyczącą szczeniaka. W szczególności drzewo genealogiczne psa (najlepiej do co najmniej trzech pokoleń w tył), rodowód wydany przez Związek Kynologiczny w Polsce, książeczkę zdrowia matki, jak i samych zwierząt. Warto przynajmniej kilkukrotnie odwiedzić hodowlę, by sprawdzić warunki, w jakich przetrzymywane są zwierzęta. Jeżeli to możliwe, możesz także odwiedzić ojca szczeniaków. Dbałość o dobrostan zwierząt jest tym, co z pewnością odróżnia hodowcę od pseudohodowcy – dodaje Anna Poprawa.

Co wchodzi w skład takiej dokumentacji? Przy zakupie psa z hodowli na pewno powinniśmy dostać:

  • książeczkę zdrowia szczenięcia (ze szczepieniami i odrobaczeniem),
  • metrykę, na której podstawie możemy wyrobić rodowód.

– Szczeniak powinien być też oznakowany (chip lub tatuaż) i przejść przegląd hodowlany. Polecam także zawsze spisać z hodowcą umowę sprzedaży szczenięcia, w której powinny zostać szczegółowo określone wszystkie warunki sprzedaży oraz zakres odpowiedzialności hodowcy – mówi Anna Poprawa. – Brak tych dokumentów czy niechęć, by podpisać umowę powinny zapalić nam lampkę ostrzegawczą w głowie.

pseudohodowla

Prawo a pseudohodowla

Mecenas Katarzyna Topczewska sprawami pseudohodowli i znęcania się nad zwierzętami zajmuje się od 12 lat.

– Jedno z drugim się wiąże. Już kiedy widzimy ogłoszenia sprzedaży szczeniaków w cenie 500–600 złotych, powinna zapalić się nam czerwona lampka. To niemożliwe, by właściciel mógł sprzedawać w takiej cenie szczenięta i jednocześnie dobrze utrzymywać hodowlę i zapewniać matce oraz jej potomstwu dobrostan, czyli wysokiej jakości karmę, stałą opiekę weterynaryjną i profilaktykę – mówi mecenas Topczewska. Niestety, ludziom wciąż brakuje refleksji. Patrzą na cenę i nie zastanawiają się, w jakich warunkach są hodowane zwierzęta. Ważne jest tylko to, że są w typie rasy: pekińczyka, westa itp. Brakuje świadomości i wiedzy. Jedna ze spraw, które prowadziłam, dotyczyła hodowcy, który trzymał psy w klatkach po lisach, bo wcześniej miał fermę lisów.

Za samo rozmnażanie zwierząt w ramach pseudohodowli mimo ustawowego zakazu grozi jedynie kara aresztu albo grzywny.

Oczywiście rozmnażanie zwierząt w ramach pseudohodowli często jest jednoznaczne ze znęcaniem się nad zwierzętami. Tutaj ustawodawca jest już surowszy, bo za znęcanie się nad zwierzętami można otrzymać karę do trzech lat pozbawienia wolności.

Jeżeli natomiast sprawca działa ze szczególnym okrucieństwem, podlega karze pozbawienia wolności od trzech miesięcy do nawet pięciu lat. W takich przypadkach sądy orzekają także tzw. przepadek (utratę) zwierzęcia, zakaz posiadania zwierząt przez określony czas. A także nawiązkę w wysokości od 1000 zł do 100 000 zł na wskazany cel związany z ochroną zwierząt. Ustawa nie przewiduje jednak co do zasady kar dla nabywców zwierząt. Zresztą często oni sami zgłaszają się do prawnika. Jak twierdzą prawnicy, najczęściej wtedy, gdy okazuje się, że pies, którego kupiliśmy z pseudohodowli, ma poważne wady genetyczne.

– Czasem ludzie nie mają nawet świadomości, że mają do czynienia z pseudohodowlą. Refleksja przychodzi dopiero wtedy, gdy po zakupie psa za 500–600 zł muszą wydać na jego leczenie kilka tysięcy. Klienci pytają wówczas, co mają zrobić. Powinniśmy gromadzić wszystkie faktury za leczenie oraz dokumentację lekarską i najlepiej zgłosić się do adwokata w celu uzyskania pomocy prawnej, bo sprawy cywilne z tytułu rękojmi za sprzedaż zwierząt są dosyć skomplikowane i stosunkowo świeże jak na nasze sądownictwo, a zdecydowana większość tych spraw dotyczy właśnie chorób genetycznych psów zakupionych z pseudohodowli. Pamiętajmy, że liczy się czas, od stwierdzenia wady mamy rok, aby skorzystać z naszych uprawnień wynikających z rękojmi – dodaje mecenas Topczewska.

Czemu psy z pseudohodowli są tanie?

Z czego wynika tak niska cena w pseudohodowlach? – Chodzi o obniżenie kosztów produkcji. Nie patrzy się na warunki, w jakich utrzymywane są suki. Traktowane są one jak maszynki do rodzenia. Suki rodzą tyle razy, ile razy mają cieczkę. Nie ma przerw, rodzą suki bardzo młode i bardzo stare. Często dochodzi do chowu wsobnego – wyjaśnia Topczewska.

To jeszcze nie wszystko. Okazuje się, że bardzo często pseudohodowcy przy cesarskich cięciach nie korzystają nawet z pomocy weterynarza, przeprowadzają je sami. Często też zwierzęta pozbawione są jakiejkolwiek opieki lekarskiej, a wydawane szczenięta są zarobaczone i niezaszczepione.

pseudohodowla psów

Co musisz wiedzieć kupując psa?

Pseudohodowla – sprawdź, co musisz wiedzieć, by nie kupić psa od pseudohodowcy.

  • Musisz mieć prawo obejrzeć cały teren hodowli. W przypadku pseudohodowli klienci najczęściej nie są wpuszczani na teren albo pokazuje im się jedno pomieszczenie. A co najważniejsze powinieneś pojechać do hodowcy i zobaczyć psa osobiście, zwłaszcza matkę oraz cały miot szczeniąt.
  • Powinieneś poprosić o rodowód matki i ojca, aby sprawdzić przodków szczenięcia.
  • Poproś o wgląd do karty przeglądu miotu oraz książeczki zdrowia szczenięcia. Dzięki temu sprawdzisz, czy szczenię ma szczepienia i zostało odrobaczone.
  • Spisz umowę z hodowcą.

Prowadzenie pseudohodowli oraz znęcanie się nad zwierzętami to przestępstwa. Należy niezwłocznie powiadomić o tym policję, ewentualnie najbliższą organizację zajmującą się pomocą zwierzętom.

Prowadzenie nielegalnej hodowli oraz znęcanie się nad zwierzętami to przestępstwa.

autor: Kinga Czernichowska

17 sierpnia, 2021 0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesPodróże z psem

Komfortowe transportery Gulliver marki Zolux!

przez Pets Style 16 sierpnia, 2021

Wybierasz się w podróż ze swoim pupilem? Nieważne, czy jedziesz samochodem, pociągiem, czy może płyniesz promem lub statkiem, będziesz potrzebował transportera! Jak wygodnie podróżować z psem lub kotem? O czym pomyśleć przed wyjazdem? Poznaj niezwykle komfortowy transporter Gulliver marki Zolux!

Bezpieczeństwo w samochodzie – jak przewozić psa i kota?

Swojego pupila możesz przewozić na kilka sposobów:

  • w klatce,
  • w transporterze,
  • przy użyciu szelek podróżnych,
  • używając bramki do bagażnika.

Zanim zdecydujesz się na konkretny sposób, weź pod uwagę wielkość swojego pupila, jego przyzwyczajenia oraz bezpieczeństwo. Transporter mający uchwyty na pasy (jak Gulliver Zolux) to dobry pomysł, gdy pies lub kot jest już przyzwyczajony do jego używania. Będzie czuł się w nim bezpiecznie, a marka Zolux zadba o jego komfort, dzięki otworom wentylacyjnym i bezpiecznym drzwiczkom.

Szelki samochodowe to przyjazne rozwiązanie, które pozwala podróżować psu na tylnym siedzeniu auta. Wystarczy założyć mu szelki i przypiąć je do pasów bezpieczeństwa. Szelki mają jedną dodatkową zaletę! Jaką? Uniwersalność! Możesz ich używać także w trakcie spaceru!

Szelki samochodowe to przyjazne rozwiązanie, które pozwala podróżować psu na tylnym siedzeniu auta.

Komfort podróży – jak zadbać o zwierzę w czasie transportu?

Podróżowanie może być dla psa lub kota bardzo stresującym przeżyciem. Jak zminimalizować te przykre emocje? Najlepiej wcześniej przyzwyczaić pupila do przebywania w samochodzie oraz transporterze. Zaczynaj od wchodzenia do auta, a następnie spróbuj krótkich przejażdżek.

Zawsze nagradzaj czworonoga, bo smakołyki sprawiają, że nowe doświadczenia są odbierane pozytywnie i wzmacniają określone zachowania. Zapewnij psu także znajome otoczenie – możesz włożyć do transportera zabawkę lub ulubiony kocyk!

W przypadku gdy czworonóg lub kot wyraźnie nie radzi sobie emocjonalnie z dalszym transportem, możesz poprosić lekarza weterynarii o dobór naturalnych środków uspokajających lub eliminujących chorobę lokomocyjną. Najlepiej jednak skonsultować się z behawiorystą, który pomoże Tobie i Twojemu pupilowi!

Co robić, a czego unikać podczas podróży samochodem?

Pamiętaj, by:

  • zawsze transportować psa i kota z użyciem szelek lub transportera,
  • zabrać ze sobą wodę i miskę dla pupila (w niektórych wersjach transportera Gulliver znajdziesz specjalne poidełka),
  • kontrolować temperaturę w samochodzie,
  • regularnie zatrzymywać się podczas długich podróży, by Twój pies mógł załatwić swoje potrzeby oraz chwilę się pobawić!

Nigdy nie pozwalaj swojemu czworonogowi podróżować z głową wychyloną przez otwarte okno, nie karm swojego zwierzaka przed podróżą i nie zostawiaj psa lub kota w rozgrzanym samochodzie!!!

Zwierzę w transporterze – o czym warto pomyśleć?

Jeżeli Twój pupil ma spędzić dłuższy czas w transporterze, musisz pomyśleć o jego komforcie i bezpieczeństwie. Transporter Gulliver marki Zolux ma kilka bocznych otworów wentylacyjnych, które zapewniają większy komfort i cyrkulację powietrza.

Pamiętaj, że transporter musi zostać dobrany do wagi i wielkości Twojego psa. Oferta marki Zolux obejmuje transportery dla psów i kotów o masie ciała do:

  • 6 kg,
  • 8 kg,
  • 12 kg,
  • a także specjalne modele z serii Gulliver IATA przeznaczone dla większych czworonogów.

Transporter Gulliver marki Zolux ma kilka bocznych otworów wentylacyjnych, które zapewniają większy komfort i cyrkulację powietrza.

Czym charakteryzuje się dobry transporter?

Marka Zolux ma w swoim asortymencie bardzo dobrze przemyślane produkty. Transporter Gulliver jest:

  • łatwy do czyszczenia,
  • lekki i stabilny,
  • praktyczny,
  • wytrzymały.

Gulliver marki Zolux to idealne rozwiązanie, gdy często zmieniasz środek lokomocji. Praktyczny uchwyt ułatwi Ci przenoszenie zwierzęcia, a specjalne otwory umożliwiają bezpieczne mocowanie transportera pasami. Niektóre modele mają także możliwość przypięcia paska, który umożliwia noszenie transportera na ramieniu. Ważnym elementem są również dwie otwierane klapki, które stanowią skrytki na akcesoria oraz umożliwiają np. głaskanie pupila.

Jak podróżować i jednocześnie dbać o dobro naszej planety?

Kupując transporter Gulliver, otrzymujesz produkt wysokiej jakości, który dzięki swojej wytrzymałości posłuży Ci przez lata! Możesz też wybrać specjalny model wykonany w co najmniej dziewięćdziesięciu procentach z tworzyw pochodzących z recyklingu.

Czas na wakacje! Szerokiej i bezpiecznej drogi!

Polecamy:

Przewożenie psów i kotów

Jak dbać o psa latem

Psia walizka

16 sierpnia, 2021 0 Komentarze
1 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesRasy psów

Najbardziej agresywne rasy psów

przez Pets Style 13 sierpnia, 2021

Nie każdego psa możesz po prostu kupić u hodowcy. Są rasy psów, które bez odpowiedniej socjalizacji i wychowania mogą się stać agresywne i niebezpieczne zarówno dla człowieka, jak i innych zwierząt. Z tego powodu wprowadzono restrykcje dotyczące hodowli i posiadania niektórych ras psów. Które rasy objęto specjalnymi przepisami, czyli rasy uznawane za najgroźniejsze psy.

Agresywne rasy psów, czyli jakie?

W Polsce listę ras psów agresywnych określa Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu ras psów uznawanych za agresywne (Dz.U. 2003 nr 77 poz. 687). Sprawdź, jakie są najgroźniejsze rasy p sów i jakie wymagania powinieneś spełnić, aby stać się opiekunem takiego psa.

najgroźniejsze rasy psów

Do psów uznawanych za agresywne zalicza:

  • Amerykański pit bull terrier – większość ludzi kojarzy te psy jako najgroźniejszą rasę psów. Pit bull terier jest rasą, którą wyhodowano do udziału w nielegalnych walkach psów z bykami lub niedźwiedziami. A także między sobą – stąd wrodzona skłonność do bójek z innymi psami.
  • Pies z Majorki (Perro de Presa Mallorquin) – wyhodowany został do walki z bykami. Z natury spokojny, ale kiedy trzeba, bywa bardzo odważny. Pies z Majorki to pewny siebie i niezrównany stróż.
  • Buldog amerykański – pies stróżujący, który ma silny instynkt terytorialny. Buldog amerykański wymaga socjalizacji od najmłodszego wieku.
  • Dog argentyński – wyhodowano go z myślą o polowaniach. Według opisu wzorca dog argentyński jest cichy, nigdy nie szczeka, ma doskonały węch i jest bardzo sprytny. Jest mocny, krzepki i nadzwyczaj odważny. Należy zwracać dużą uwagę na odpowiednie szkolenie już od wieku szczenięcego, aby nie był agresywny wobec ludzi.
  • Pies kanaryjski (Perro de Presa Canario) – rasa wywodzi się z Wysp Kanaryjskich i wyhodowano ją do walki. Pies kanaryjski ma charakterystyczną budowę molosa, jest silny, a jednocześnie szybki. Ma twardy charakter i żywy temperament. Szczególnie nadaje się do stróżowania i pilnowania bydła.
  • Tosa inu – psy tej rasy wyhodowano w Japonii do walki psów. Typowe cechy tosa inu to cierpliwość, opanowanie, odwaga i śmiałość.

Groźna rasa psów to również takie czworonogi jak m.in.:

  • Rottweiler – jego pochodzenie sięga aż do czasów rzymskich. Trzymano go jako psa stróżującego i pasterskiego. Rottweilery uznawane są w opinii publicznej za jedne z najgroźniejszych psów. Natomiast według opisu wzorca ZKWP rottweiler charakteryzuje się po pierwsze przyjaznym i miłym usposobieniem. A po drugie jest bardzo przywiązany, pokorny, posłuszny i chętny do pracy. To pies pewny siebie, opanowany i nieustraszony. Na swoje otoczenie reaguje z wielką uwagą i zarazem spokojem.
  • Akbash dog – rasa psów pochodząca z Turcji. Ich zadaniem była obrona stada przed drapieżnikami, nawet niedźwiedziami. Główną cechą rasy akbash dog jest podejrzliwość w stosunku do obcych, dzięki czemu świetnie się odnajduje jako pies obronny.
  • Anatolian karabash –pochodzi z Turcji. Hodowany w celu stróżowania. Anatolian karabash to duży i muskularnie zbudowany pies, z natury jest bardzo nieufny.
  • Moskiewski stróżujący – to rosyjska rasa narodowa. Moskiewski stróżujący sprawia wrażenie groźnego. Jest psem typowo obronnym i stróżującym. Zwykle ma dystans do obcych.
  • Owczarek kaukaski – uznawany jest za potomka dawnych psów z Kaukazu. Tradycyjnie owczarek kaukaski wykorzystywano do stróżowania terytorium i ochrony obejść oraz stad bydła i owiec przed drapieżnikami. Owczarek kaukaski to pewny siebie, opanowany, nieustraszony i niezależny pies. Dlatego socjalizację owczarka kaukaskiego musisz prowadzić od wieku szczenięcego.

To, czy pies będzie agresywny, czy nie, zależy w dużym stopniu od właściciela.

Jakie wymagania musisz spełnić, aby stać się opiekunem psa z listy ras psów uznawanych za agresywne?

Abyś mógł stać się opiekunem jednej z najbardziej agresywnych ras psów musisz spełniać konkretne wymagania. Określa to art. 10 Ustawy o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 r.

  1. Prowadzenie hodowli lub utrzymanie psa rasy uznawanej za agresywną wymaga zezwolenia wydanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na planowane miejsce prowadzenia hodowli lub utrzymania psa na wniosek osoby zamierzającej prowadzić taką hodowlę lub utrzymywać takiego psa.
  2. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1, nie wydaje się, a wydane cofa się, jeżeli pies będzie lub jest utrzymywany w warunkach i w sposób, które stanowią zagrożenie dla ludzi lub zwierząt.

2a. Organem właściwym w sprawie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, jest wójt (burmistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce prowadzenia hodowli lub utrzymania psa.

2b. W razie zmiany miejsca prowadzenia hodowli lub utrzymania psa właściwy organ dokonuje zmiany zezwolenia, o którym mowa w ust. 1.

2c. Rozstrzygnięcia w sprawie wydania zezwolenia oraz cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, są podejmowane w formie decyzji administracyjnej.

  • Minister właściwy do spraw administracji publicznej, po zasięgnięciu opinii Związku Kynologicznego w Polsce, ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz ras psów uznawanych za agresywne, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i zwierząt.
agresywne rasy psów

Jakie dokumenty należy złożyć i gdzie, aby uzyskać pozwolenie na hodowanie psa rasy uznawanej za agresywną?

Żeby uzyskać pozwolenie na hodowanie jednego z najbardziej agresywnych psów, musisz udać się do odpowiedniego organu gminy i złożyć następujące dokumenty:

  • Wniosek o wydanie zezwolenia na utrzymanie psa rasy uznawanej za agresywną wraz z załącznikami wymienionymi we wzorze wniosku dołączonym do karty informacyjnej. We wniosku musisz wpisać następujące dane: rasa, płeć, imię, datę urodzenia, oznakowanie psa – tatuaż, czip, numer rejestracyjny psa w Związku Kynologicznym (rodowód, metryka). Dodatkowo musisz dodać krótki opis, w jakich warunkach będziesz utrzymywać psa (mieszkanie w bloku, dom z ogrodem). Do wniosku powinieneś dołączyć kopię rodowodu lub metryki, kopię protokołu z testów psychicznych psa oraz kopię zaświadczeń z ukończonych kursów tresury.
  • Dowód uiszczenia opłaty skarbowej (na dzień publikacji artykułu opłata wynosi 82 zł).

Groźne rasy psów – ile trwa procedura w urzędzie?

Jeśli wszystkie dokumenty wypełnisz i załączysz poprawnie, to decyzję powinieneś otrzymać w ciągu miesiąca. Jeżeli sprawa jest bardziej skomplikowana, to w ciągu dwóch miesięcy – określa to Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. 1960 nr 30 poz. 168). Jeśli okaże się, że musisz uzupełnić jakieś dokumenty, to termin wydania decyzji może ulec wydłużeniu. Przy składaniu wniosku deklarujesz, w jaki sposób chcesz, by Cię poinformowano o decyzji. Możesz dostać ją pocztą lub odebrać osobiście w urzędzie. Do odebrania decyzji potrzebny Ci będzie dowód osobisty.

Co w sytuacji, gdy odrzucą Twój wniosek?

Jeśli Twój wniosek odrzucą, możesz się odwołać do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, za pośrednictwem organu, który wydał decyzję. Podobna procedura obowiązuje w przypadku zgłaszania innych uwag.

Agresywne rasy psów – czy możesz stracić zezwolenie?

To, że otrzymasz pozwolenie na posiadanie psa z listy psów agresywnych, nie oznacza, że nie możesz go stracić. Wydane zezwolenie może zostać cofnięte przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, jeśli zostanie stwierdzone zagrożenie dla ludzi lub zwierząt na podstawie art. 10 ust. 2 Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt oraz art. 104 i 107 Ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeksu postępowania administracyjnego. Jeśli nie chcesz, by cofnięto Ci zezwolenie, musisz stosować się do przepisów obowiązujących w danej gminie.

Pamiętaj, że w świetle polskiego prawa posiadanie bez zezwolenia psa rasy, która widnieje na liście psów niebezpiecznych, jest wykroczeniem.

Osoba, która łamie to prawo, podlega karze grzywny, a niekiedy aresztu. Sąd może również wydać wyrok, w którym orzeka przepadek zwierzęcia.

agresywne rasy psów

Czy rasa psa faktycznie ma wpływ na agresję?

Zwróć uwagę, że za agresywne uznawane są te konkretne rasy, a nie psy w typie rasy czy też mieszańce i kundelki. Dodatkowo na liście znalazły się psy, które w Polsce nie są uznawane przez ZKWP, oraz rasy, które bardzo rzadko w Polsce występują. I właśnie tu pojawia się szereg pytań. Czy rasa opowiada za agresję pupila?

Absolutnie nie, ponieważ agresja i skłonność do zachowań agresywnych nie jest cechą danej rasy, jest cechą osobniczą. Czy faktycznie psy z wykazu ras agresywnych to najgroźniejsze psy? Ciężko to stwierdzić, ponieważ nie są prowadzone rzetelne statystyki pogryzień. Co za tym idzie, nie ma możliwości stwierdzenia, czy po określeniu w rozporządzeniu ras agresywnych i wprowadzeniu wymogu posiadania zezwolenia na te rasy ilość pogryzień przez psy wymienionych ras spadła.

To, czy pies będzie agresywny, czy nie, zależy w dużym stopniu od właściciela

Odpowiednio socjalizowany i prowadzony przez człowieka pies, nie będzie stanowił zagrożenia dla innych. Są psy, które mają trudny charakter i powinny trafić do doświadczonych właścicieli, często takich, którzy nie mają w rodzinie np. dzieci. Dlatego temat najgroźniejszych psów jest bardzo szeroki i należy podchodzić do niego całościowo.

Psy, które hodowane były do polowań na zwierzynę, jako psy obronne czy też do walk, w niektórych sytuacjach mogą mieć silniejszy instynkt i większe skłonności do agresji. Nie jest to jednak regułą. Jeśli taki pies trafi w ręce niedoświadczonej osoby, to może się to źle skończyć. Dlatego zanim zdecydujesz się na taką rasę, zastanów się, czy nie będzie to dla Ciebie niebezpieczne.

Prawdy i mity – agresywne rasy psów

Na pewno nie raz słyszałeś mity dotyczące agresywnych ras psów. Nie jest prawdą to, że czarne psy są częściej groźne niż psy z innym umaszczeniem. Tak samo jak ciemne podniebienie nie świadczy o tym, że psy są niebezpieczne. To, czy psy są agresywne, nie jest zależne wyłącznie od rasy.

Niestety najczęstszą przyczyną agresji psów jest czynnik ludzki, czyli:

  • nieprawidłowa socjalizacja (lub jej brak),
  • zaniedbanie przez właścicieli,
  • złe traktowanie,
  • niewłaściwe metody szkoleniowe,
  • traumatyczne przeżycia.

Najczęstszą przyczyną agresji psów jest czynnik ludzki.

Powodem agresji może być też zły stan zdrowia psa, uraz, ból lub problemy neurologiczne. Dlatego jeśli zauważysz u swojego pupila jakiekolwiek zachowania agresywne w stosunku do dzieci, osób dorosłych lub innych zwierząt, to nie lekceważ tego. Skonsultuj się z weterynarzem oraz doświadczonym behawiorystą. Im wcześniej problem zdiagnozuje specjalista, tym szybciej będziesz mógł przystąpić do działania i pracy z psem, aby problem agresji wyeliminować.

agresywne rasy psów

Najgroźniejsze rasy psów – podsumowanie

Żaden pies nie rodzi się agresywny i nie definiuje tego żadna lista. Zachowania agresywne mogą się pojawić z czasem u każdego psa, dlatego tak ważna jest odpowiednia socjalizacja i wychowanie przez właściciela. Oczywiście są rasy, które pierwotnie hodowano do obrony i walk. Psy tych ras wymagają więcej pracy właściciela i jego większej świadomości. Ale nie szufladkujmy wszystkich do psów jako groźne tylko na podstawie powszechnie panujących opinii, które nie są podparte żadnymi badaniami.

autor: Izabela Misiak, instruktor nose work, ratownik zwierząt

Polecamy

Aktywne rasy psów – część I

Doberman

Golden retiever

13 sierpnia, 2021 0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Ciekawostki o psachPies

Pies w filmie – najlepsze filmy o psach

przez Pets Style 12 sierpnia, 2021

Pierwsze obrazy wykonane ludzką ręką przedstawiają zwierzęta. Ich krew była pierwszą farbą malarską, a pierwsze ruchome obrazy to analiza ruchu zwierząt. Badacze kina często podkreślają, że bez nich, nie byłoby filmów. A jednym z najchętniej filmowanych zwierząt jest pies.

Psi aktorzy kina niemego

Już w epoce kina niemego jego twórcy mieli świadomość, jaki potencjał tkwi w zwierzęcych bohaterach i jak bardzo ich pojawienie się na planie filmowym ociepla wizerunek postaci pierwszego planu. Przykładem może być film Pieskie życie z Charliem Chaplinem z 1918 roku, w którym główny bohater – włóczęga szukający pracy i poprawy swojego losu, spotyka bezdomnego, wynędzniałego psiaka. Od tego momentu staje się jego towarzyszem niedoli i źródłem szczęścia, czym od ponad wieku zaskarbia sobie sympatię widzów.

Kino nieme chętnie pokazywało psy. Nic dziwnego – to przecież najlepsi przyjaciele człowieka. Pierwszym filmem, w którym zagrał psi bohater, jest kilkuminutowa etiuda Cecila Hepwortha z 1905 roku – Ocalony przez Rovera. W obrazie tym, tytułowy pies odnajduje uprowadzone dziecko.

Pierwszą wielką gwiazdą kina niemego był owczarek alzacki Rin Tin Tin, który zagrał w około 25 filmach i 2 serialach, wśród nich najbardziej znane to Człowiek z Piekielnej Rzeki z 1922 roku oraz nakręcony rok później Gdzie zaczyna się północ. Rin Tin Tin urodził się we Francji, w opuszczonym przez Niemców schronie zbudowanym przez Amerykanów w miejscowości Fleury.

Szczeniakiem zaopiekował się amerykański żołnierz, kapral Lee Duncan, który nadał mu imię pochodzące z refrenu popularnej wówczas francuskiej piosenki. Duncan na tyle związał się z inteligentnym i szybko uczącym się sztuczek Rin Tin Tinem, że zdecydował się zabrać go ze sobą do Los Angeles, gdzie pies spodobał się producentom filmowym i jego kariera potoczyła się w błyskawicznym tempie.

Klasyka kina

Psi bohaterowie to nie tylko kino nieme. Któż z nas nie widział 101 dalmatyńczyków sfilmowanych na podstawie książki z 1956 roku autorstwa Dodie Smith pod tym samym tytułem? Innym klasykiem gatunku, również nakręconym na podstawie książki, jest Lassie, wróć! – to wzruszająca i rozczulająca do dziś historia niezwykłej miłości i psiego oddania. Warto przy okazji wspomnieć, że w pierwszej ekranizacji książki z 1943 roku zagrała 11-letnia Elizabeth Taylor.

Większość z nas widziała również przynajmniej jedną część Beethovena. Film z 1992 roku opowiada o niesfornym bernardynie nieustannie wikłającym siebie i swoich bliskich w tarapaty. Historia odniosła tak duży sukces, że zaledwie rok po premierze ukazał się Beethoven 2, a w kolejnych latach następne cztery filmy, z czego ostatni, szósty, w 2008 roku.

Psim bohaterem wyciągniętym z lamusa, ale wciąż nie tracącym na popularności jest Szarik z serialu Czterej pancerni i pies kręconego w latach 1966–1970. Ów owczarek niemiecki jest towarzyszem młodego żołnierza Janka oraz jego trzech kompanów, z którymi podczas II wojny światowej wspólnie przeżywa dramatyczne, a czasem zabawne przygody. O tym, że jest to równoprawny bohater serii, świadczy fakt, że reżyser Konrad Nałęcki zdecydował się wysunąć go na pierwszy plan w czwartym odcinku serialu, zatytułowanym Psi pazur. Szarik miał w nim za zadanie przedrzeć się przez pole bitwy, by dostarczyć dowódcy ważną wiadomość.

Innym, bardziej współczesnym przykładem psa służącego w wojsku jest Rex, pies saper, weteran wojny w Iraku z filmu Megan Leavey z 2017 roku w reżyserii Gabrieli Cowperthwaite. Ten dramat wojenny oparty na faktach pokazuje życie nieco zagubionej głównej bohaterki, która decyduje się wstąpić do marynarki wojennej. Kobieta przechodzi szkolenie z wyjątkowo agresywnym psem o imieniu Rex. Ku zaskoczeniu wszystkich udaje jej się nawiązać z nim nić porozumienia. Ostatecznie oboje trafiają do Iraku, gdzie z sukcesem zajmują się wykrywaniem bomb i min przeciwpiechotnych. Udaje im się odbyć 101 misji, z czego pierwszych 100 z sukcesem.

Twórcy, chętnie odwołują się do autentycznych psich historii, jak chociażby w filmie Marley i ja Davida Frankela z 2008 roku. Jest to historia oparta na pamiętniku Johna Grogana, dziennikarza „New York Timesa”, dla którego pies był dopełnieniem relacji partnerskiej, a jednocześnie miał zaspokoić instynkt macierzyński żony. Film jest komedią, która bawi i wzrusza, ale też z niezwykłą wrażliwością i głębią przedstawia historię codziennej, intymnej relacji człowieka i czworonoga. Innym, autentycznym przykładem budowania więzi ze zwierzakiem jest historia opowiedziana przez Lasse Hallströma w filmie z 2009 roku Mój przyjaciel Hachikō.

O tym, że pies to najlepszy przyjaciel człowieka, który w chwilach zwątpienia potrafi nadać sens jego życiu, opowiada znakomity film z 1952 roku Umberto D. w reżyserii Vittoria de Sici. Główny bohater to mężczyzna na emeryturze w rozpaczliwej sytuacji finansowej. Jedynym towarzyszem jego życia jest pies o imieniu Flik. Umberto w pewnym momencie zaczyna rozważać samobójstwo, jednak nie chce zostawić swojego czworonożnego przyjaciela na pastwę losu. Poszukiwania dla niego nowego domu kończą się niepowodzeniem, mężczyzna postanawia więc rzucić się wraz z psem pod pociąg. Flik jakimś sposobem uwalnia się z objęć Umberto i ucieka, a mężczyzna podąża za nim, dając tym samym szansę zarówno sobie, jak i swojemu towarzyszowi na nowe życie.

Pies nadaje także sens życia bohaterowi filmu Carlosa Sorína z 2004 roku pod tytułem: Bombon. Historia pewnej przyjaźni. Mężczyzna zostaje zwolniony z pracy. W poszukiwaniu nowej trafia do podrzędnego zakładu mechanicznego, gdzie w ramach zapłaty za swoją pracę dostaje psa. Początkowo mężczyzna nie wie, co powinien zrobić ze zwierzęciem. Jak się okazuje, pies to wspaniały dog argentyński, który otwiera przed bohaterem drzwi do zupełnie nowej rzeczywistości, a dzięki swojemu rodowodowi zabiera go ze sobą do świata pokazów dla psów.

O bezgranicznej miłości psa do człowieka w nieco inny sposób opowiada przygodowy komediodramat z 2017 roku w reżyserii Lasse Hallströma zatytułowany Był sobie pies. Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy? Te i podobne filozoficzne pytania zadaje sobie uroczy rudy mieszaniec o imieniu Bailey, który towarzyszy 10-letniemu Ethanowi. Odpowiedzi będzie szukał przez kolejne lata życia u boku Ethana, a potem w następnych psich wcieleniach. I w końcu je znajdzie…

O wędrówce dusz, tylko w nieco innym znaczeniu opowiada również film Psim tropem do domu z 1995 roku w reżyserii Carlo Carlei. Po śmiertelnym wypadku samochodowym dusza pewnego amerykańskiego biznesmena odradza się w ciele nowo narodzonego szczeniaka goldena retrievera. Spośród innych psów wyróżnia go inteligentne myślenie i ludzkie zainteresowania. Co pewien czas przypomina sobie także wydarzenia, które nie mogły mieć miejsca w psim życiu, by ostatecznie odkryć, kim był w poprzednim wcieleniu.

Filmy o psach, które warto zobaczyć:

  • Lassie, wróć! (1943, reż. Fred M. Wilcox)
  • Umberto D. (1952, reż. Vittorio de Sica)
  • Biały Kieł (1991, reż. Randal Kleiser)
  • Beethoven (1992, reż. Brian Levant)
  • Psim tropem do domu (1995, reż. Carlo Carlei)
  • Agencie, podaj łapę (2001, reż. John Whitesell)
  • Śnieżne psy (2002, reż. Brian Levant)
  • Bombon. Historia pewnej przyjaźni (2004, reż. Carlos Sorín)
  • Przygoda na Antarktydzie (2006, reż. Frank Marshall)
  • Marley i ja (2008, reż. David Frankel)
  • Mój przyjaciel Hachikō (2009, reż. Lasse Hallström)
  • Bella i Sebastian (2013, reż. Nicolas Vanier)
  • Był sobie pies (2017, reż. Lasse Hallström)
  • Megan Leavey (2017, reż. Gabriela Cowperthwaite)
  • O psie, który wrócił do domu (2019, reż. Charles Martin Smith)

Podsumowanie

Filmy, w których grają psy, od zawsze cieszą się dużą popularnością. Zwykle są to familijne, rozrywkowe produkcje mające umilić nam weekendowe popołudnia i wywołać szeroki uśmiech, a często nawet wzruszenie. Wiele z nich to produkcje oparte na prawdziwych psich historiach, co pokazuje, jak wiele dobrego te zwierzęta wnoszą do naszego życia.

Nie będzie przesadą stwierdzenie, że nie tylko kinematografia, ale także nasze życie byłoby o wiele uboższe bez tych uroczych i sympatycznych stworzeń. W artykule przytoczyłam jedynie niewielki fragment historii kinematografii z udziałem psów, warto poznawać ją na własną rękę, korzystająca choćby z poniższego subiektywnego zestawienia filmów, które są warte obejrzenia.

12 sierpnia, 2021 0 Komentarze
1 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesRasy psów

Buldog francuski

przez Pets Style 12 sierpnia, 2021

Buldog francuski to rasa, której popularność znacznie wzrosła w ciągu ostatnich dekad, choć w naszym kraju znane były już w latach 30. XX wieku. Dziś buldogi francuskie są bardzo lubiane ze względu na ich łagodny charakter. Co trzeba wiedzieć, zanim zdecydujesz się na psa tej rasy? Sprawdź.

Buldożki to małe, urocze, przyjazne pieski. Niemniej jednak, kupując szczeniaka tej rasy, musisz liczyć się z tym, że z powodu krótkiej kufy pies ten jest podatny na różnego rodzaju choroby. Na przestrzeni wieków w przypadku niektórych ras doprowadzono do ich zniekształcenia lub istotnych zmian. Rasy ewoluowały, ale często skutkiem były problemy zdrowotne. I tak na przykład buldog francuski nie jest w stanie urodzić się bez ludzkiej ingerencji. Ma tak zdeformowany nos, że po narodzinach trzeba go oczyszczać przy pomocy specjalnej medycznej gruszki, by mógł samodzielnie oddychać.

Buldog francuski. Historia, opis rasy, wygląd, sylwetka, podstawowe informacje

Historia, pochodzenie

Rasa buldogów francuskich pochodzi z XIX wieku. Buldog francuski, choć jest mały, należy do rodziny molosów. Nazwą molosy określa się zazwyczaj duże psy o mocnej budowie, takie jak dog niemiecki czy różnego rodzaju mastify. Jak to możliwe, że zalicza się do nich także mały buldożek? Pierwsze buldogi francuskie pochodziły właśnie od mastifów. Do dzisiaj eksperci nie są zgodni co do tego, od jakich ras pochodzi buldog francuski. Najprawdopodobniej jednak powstał ze skrzyżowania buldogów angielskich z terierami. Ogromny wpływ na rasę miały mieć też mopsy.

Według jednej z teorii buldog francuski miał pochodzić od buldoga angielskiego, który był niegdyś hodowany do walk psów w Wielkiej Brytanii. Gdy ta rozrywka została zakazana, robotnicy posiadający te psy nie mieli co z nimi zrobić i stworzyli miniaturową wersję buldoga. Potem mniejsze buldożki sprowadzono do Francji, a tam doszło do kolejnych krzyżówek, tym razem z terierami i pinczerami. Inna teoria mówi, że przodkami francuskich buldogów były dogi z Burgos.

Pierwszy klub buldożka powstał w 1880 roku w Paryżu.

Francuskie buldogi nie od początku były uznawane za wyjątkowe. Dopiero później buldogi wzbudziły zainteresowanie elit.

W Polsce pierwsze buldogi pojawiły się w okresie międzywojennym.

Opis rasy

Buldog francuski to młoda rasa, zaliczana do psów ozdobnych i do towarzystwa. Należy do małych psów. Ze względu na specyficzną budowę ciała i płaską, krótką kufę należy do ras brachycefalicznych. Psy o takiej budowie zmagają się z brachycefalicznym zespołem obturacyjnych dróg oddechowych (BOAS) i mają problemy z oddychaniem.

Wygląd, sylwetka, podstawowe informacje

Buldogi francuskie nie są duże. To psy z mocną sylwetką. Mają krótką kufę (według wzorca Międzynarodowej Federacji Kynologicznej to 1/6 całej głowy), małe łapy, niewielki ogon i stojące jak u nietoperza uszy.

Buldog francuski należy do psów krótkowłosych. U buldogów może występować różnorakie umaszczenie (jednolite lub pręgowane) oraz w różnych odcieniach. Niepożądane kolory to: mysioszary, brązowy i czarny z czerwonymi podpaleniami. Maść może być jednolicie płowa lub płowa pręgowana, z małą lub dużą ilością bieli. Istnieją również całkiem białe buldogi, z czarnym nosem i czarną oprawą oczu. To umaszczenie jest dopuszczalne, ale niepożądane, takie osobniki mają większą tendencję do głuchoty. Niestety nie wszyscy hodowcy uświadamiają w tym zakresie przyszłych właścicieli.

Psy osiągają wysokość w kłębie 27–35 cm, suki 24–32 cm. Dopuszcza się odchylenie do maksymalnie jednego centymetra. Psy ważą ok. 9–14 kg, suki 8–13 kg.

Ich długość życia określa się na mniej więcej 10–15 lat.

Buldog francuski. Charakter, usposobienie, zachowanie

Buldog francuski to łagodny, wesoły, ciekawski i towarzyski pies. Mocno przywiązuje się do właściciela. Lubi ludzi. Nie może żyć w odosobnieniu.

Buldog francuski chce mieć bliski kontakt z człowiekiem.
Jest przyjazny wobec dzieci.

Zdarza się, że włącza mu się instynkt stróża, ale nie na długo. Po zapoznaniu się z gośćmi będzie raczej pozytywnie nastawiony. Buldożek bywa zaczepny w stosunku do innych psów, zwłaszcza tej samej rasy. Inne zwierzęta w domu zaakceptuje.

Buldogi francuskie nie przepadają za kąpielami. Uwielbiają za to różne zabawy. Są energiczne, lubią spacery, ale szczenięta nie powinny się przeforsowywać.

Pamiętaj, że w przypadku każdego psa mogą zdarzać się odchylenia od normy. Dlatego tak ważny jest wybór dobrej hodowli. Hodowcy powinni wykluczyć osobniki, które są agresywne lub wykazują stany lękowe.

Pielęgnacja sierści buldoga

Pielęgnacja buldogów francuskich nie należy do najłatwiejszych. Zwróć uwagę na regularne wyczesywanie, sierść buldożka najlepiej czesać przynajmniej raz w tygodniu. Najlepiej użyć do tego gumowej szczotki. W okresie linienia buldożki powinny być czesane codziennie. Należy pamiętać, że intensywność linienia zależy od diety. Po wyczesaniu psa powinno się przetrzeć mokrym ręcznikiem.

Buldożki są wyjątkowo wrażliwe, wiele z nich może potrzebować dodatkowej suplementacji. Zwróć uwagę, by suplementy zawierały w szczególności kwasy nienasycone i witaminy. Przekrojowo działa na przykład Flawitol Omega Complex. To naturalny preparat odżywczy bogaty w nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT). Suplement polecany jest do stosowania w okresie wymiany okrywy włosowej oraz w przypadku podrażnień skóry, łupieżu i łojotoku. Ponadto wpływa on także na zwiększenie odporności psa i stanowi doskonałe źródło witamin A, D3 i E. Regularnie stosowany poprawia kondycję skóry i sierści, która staje się lśniąca.

Do kąpieli buldożka używaj szamponu przeznaczonego dla tej rasy – jednym z nich jest Sens-i-Lavi buldog francuski. To wyjątkowo delikatny szampon, charakteryzujący się fizjologicznym odczynem pH 7,2 (taki odczyn jest właściwy dla zdrowej skóry psa). Ma też delikatny, różany zapach, który powinien się spodobać Twojemu psu, oraz micelarną formułę oczyszczającą skórę i włosy. Nadaje się również dla skóry wrażliwej, podatnej na podrażnienia.

Pielęgnacja oczu, nosa, zębów i uszu

Pielęgnacji wymagają także fałdki buldożka, szczególnie przy oczach i nosie. Te części ciała u buldożka są szczególnie podatne na podrażnienia, dlatego dobrze jest zaopatrzyć się w środki przeciwodparzeniowe. Są nawet specjalne balsamy do fałdek.

Ze względu na budowę ciała tych psów pielęgnacji wymagają też ich wrażliwe nosy, które częściej niż u innych psów się przesuszają.

Regularnie przycinaj pazury swojego pupila, psy tego gatunku mają dużą skłonność do wyłamywania i łamania sobie piątego paznokcia.

Buldożki mają odstające uszy, a to sprzyja infekcjom. Jeżeli będą brzydko pachnieć, to najprawdopodobniej oznacza to właśnie infekcję. Uszy trzeba regularnie czyścić. Możesz wykorzystać do tego płyn do przemywania uszu marki dr Seidel. Jest to specjalistyczny preparat pielęgnacyjny, skutecznie usuwający zabrudzenia i wydzieliny, dzięki czemu zapobiega rozwojowi bakterii w małżowinie usznej i kanale słuchowym. Zmiękcza naskórek i pobudza jego odbudowę. Zawarty w preparacie mentol zmniejsza swędzenie i zapobiega drapaniu uszu przez psa. Podawanie psu płynu nie powinno sprawiać problemów – do preparatu dołączony jest specjalny miękki aplikator.

Do listy codziennych zadań zapisz sobie szczotkowanie zębów swojego psa. Buldożki często mają bowiem problemy stomatologiczne.

Zapisz sobie też listę przydatnych akcesoriów do kupienia dla swojego pupila, znajdziesz ją poniżej.

Przydatne akcesoria

  • gumowa szczotka,
  • środki przeciwodparzeniowe dla buldogów francuskich,
  • balsam do fałdek,
  • szampon z dodatkiem selenu, płyny nawilżające (np. z dodatkiem aloesu),
  • preparat nawilżający do nosa, pasta do zębów dla psa.

Cena szczeniaka

Cena szczeniaka buldoga francuskiego to około 5000–7000 złotych. Pamiętaj o tym, by kupić szczeniaka z dobrej, sprawdzonej i doświadczonej hodowli.

Zdrowie buldoga francuskiego

Lista dolegliwości, do których francuski buldog ma szczególną skłonność, jest długa. Część problemów zdrowotnych buldogów wynika z budowy ich ciała. Hodowcy niejednokrotnie starali się uwypuklić takie cechy jak np. krótka kufa. Niestety predysponuje to psy do licznych chorób.

W szczególności należy tu wspomnieć o brachycefalicznym zespole obturacyjnych dróg oddechowych (BOAS), występującym u tego typu psów. I tak buldożki mają ogromne trudności z oddychaniem. Należy pamiętać, że przedstawiciele psów ras brachycefalicznych z powodu swojej budowy mają większą skłonność do chorób dróg oddechowych, duszności, wymiotów, niskiego poziomu tlenu we krwi.

Buldogi francuskie są też podatne na alergie pokarmowe i niedoczynność tarczycy.

U buldoga francuskiego można też zdiagnozować stany chorobowe tzw. trzeciej powieki. Trzecia powieka znajduje się między gałką oczną a dolną powieką, ma na celu chronić przed ciałami obcymi. Buldożki mają skłonność do różnych schorzeń oczu, w tym do wypadania trzeciej powieki, grudkowego zapalenia i innych stanów zapalnych. Są też mało odporne na ciepło. U psów tej rasy istnieje też większe ryzyko udaru cieplnego.

Pamiętaj, że pies nie powie, co mu dolega. To Ty musisz zwrócić uwagę na to, co może się z nim dziać.

Częste choroby

Oto problemy zdrowotne, które obserwuje się u psów tej rasy:

  • brachycefaliczny zespół obturacyjnych dróg oddechowych,
  • stany chorobowe związane z trzecią powieką,
  • hemivertebrae (nieprawidłowość rdzenia kręgowego),
  • problemy stomatologiczne,
  • distichiasis (dwurzędowość rzęs), owrzodzenie rogówki,
  • alergie,
  • wnętrostwo (niezstąpione jądra),
  • nużyca uogólniona (związana ze upośledzeniem układu odpornościowego),
  • meliopatia zwyrodnieniowa (pojawia się u 11-letnich psów, to niedowład górnego neuronu ruchowego),
  • dysplazja siatkówki,
  • entropium (podwinięcie powiek),
  • niedoczynność tarczycy,
  • wrzodziejące zapalenie jelita grubego,
  • przepuklina rozworu przełykowego,
  • martwicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (objawiające się m.in. padaczką, ślepotą),
  • rozszczep wargi lub podniebienia,
  • głuchota,
  • choroba von Willebranda,
  • rozszczep kręgosłupa,
  • zapalenie fałdów skóry.

Umiejętności, szkolenie, wychowanie

Ten pies jest niezwykle inteligentny i łatwo się uczy. Można go wyszkolić w zakresie ogólnego posłuszeństwa oraz obedience. Niektóre psy całkiem nieźle radzą sobie w agility. Na wytrenowanie swojego buldożka trzeba jednak poświęcić odpowiednio dużo czasu.

Ogromną rolę w procesie szkolenia odgrywa konsekwencja. Jedno odstępstwo może zniweczyć wszystkie trudy. Nie podnoś głosu, buldożki nie lubią krzyku. Najlepiej sprawdzi się system nagradzania za dobrze wykonane komendy.

Dla kogo buldog francuski?

Doskonały dla dzieci, lubi zabawy. https://pets-style.pl/pies/jak-bawic-sie-z-psem-nad-woda/ Buldoga francuskiego można polecić również osobom starszym, ponieważ psy tej rasy szybko się aklimatyzują. Dostosują się do charakteru właściciela.

Buldogi są energiczne, ale nie potrzebują dużo ruchu. Nie sprawiają problemów w domu.

Buldog francuski a dzieci

To pies, który z łatwością zaakceptuje w dziecku przewodnika i będzie okazywał mu posłuszeństwo (zwróć jednak uwagę, że decyzja o zakupie psa dla dziecka powinna być bardzo przemyślana, dziecko nie weźmie całej odpowiedzialności za swojego czworonoga).

Karma, żywienie buldoga francuskiego

Są specjalne karmy dla dorosłych psów tego gatunku, uwzględniające skłonność tego czworonoga do alergii i potrzebę dbania o sierść. Takie karmy zawierają cynk, biotynę, niektóre witaminy oraz kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6, a także algi morskie, które mogą nawet sprawić, że kolor sierści będzie intensywniejszy.

Jeżeli nie znajdziesz karmy typowo pod buldoga francuskiego, zapytaj w sklepie zoologicznym o karmę dla psów ras brachycefalicznych. W przypadku białych buldogów wybierz karmę dla psów o białej sierści. Uważaj z ilością karmy.

A co z przysmakami? Wybierz te hipoalergiczne, najlepiej zawierające hydrolizaty białka zwierzęcego i ryż. Tu świetnie sprawdzą się hipoalergiczne snacki dr. Seidla – są to pełnowartościowe przysmaki o składzie specjalnie zmodyfikowanym dla potrzeb psów o wrażliwym układzie pokarmowym lub z alergiami pokarmowymi.

Pamiętaj jednak, że buldog jest psem, który ma tendencję do tycia. Podając mu przysmaki, ogranicz ilość dziennej karmy.

Wady i zalety

Buldogi francuskie są przeuroczymi psami. Trzeba im jednak poświęcić wiele czasu i uwagi. Zanim kupisz buldoga, dobrze przemyśl swoją decyzję. Przeanalizuj też listę zalet i wad.

Zalety

  • niezwykle towarzyskie,
  • łagodne,
  • inteligentne,
  • szybko się uczą,
  • mają dobry kontakt z dziećmi,
  • zaakceptują dziecko jako przewodnika,
  • chętnie wychodzą na spacery, ale nie potrzebują dużo ruchu,
  • łatwo się aklimatyzują,
  • są psami, które spokojnie mogą mieszkać w bloku.

Wady

  • długa lista możliwych schorzeń, drogie leczenie weterynaryjne,
  • mała odporność na upały,
  • wymagająca sierść (trzeba ją wyczesywać przynajmniej raz w tygodniu) i fałdki,
  • skłonność do alergii pokarmowych,
  • oczy kota ze Shreka – odmówienie tym psom czegokolwiek wymaga ogromu silnej woli.

Ciekawostki. To warto wiedzieć

Oto kilka ciekawostek, które warto znać, szczególnie jeśli jesteście miłośnikami psów rasy french bulldog:

  • Buldogi francuskie w charakterystyczny sposób „chrumkają”. Te odgłosy być może dla właścicieli wydają się słodkie, jednak na spacerze lepiej uważać, ponieważ inne psy mogą je odczytać jako warczenie.
  • Miłośniczką rasy w Polsce była księżna Olgierdowa Czartoryska.
  • Posiadaczem buldogów francuskich i miłośnikiem rasy był Yves Saint Laurent. Jedna z anegdot mówi, że na mocno zakrapianym przyjęciu jego ukochany buldog wciągnął nosem narkotyk i zmarł. Przyjaciele projektanta długo szukali potem dla niego pieska, który wyglądałby niemal identycznie jak poprzednik.
  • Aktorka Reese Witherspoon ma buldoga o imieniu Coco Chanel.
  • Psy tej rasy występowały w reklamach domu mody Sisley.
  • Obecnie również buldogi ujmują twórców mody, na ubraniach bardzo często można znaleźć nadruk z wizerunkiem psów tej rasy.
  • Buldogi francuskie uplasowały się na 58. miejscu w rankingu najbardziej inteligentnych psów.
  • Badania naukowe potwierdziły, że te psy mają zbawienny wpływ na więźniów w procesie resocjalizacji.

Wzorzec rasy

Rasa: buldog francuski

Nazwa oryginalna: french bulldog

Pochodzenie: Francja

Klasyfikacja FCI

grupa 9: psy ozdobne i do towarzystwa

sekcja 1.1.: małe molosowate

Nie podlega próbom pray

Wysokość w kłębie:

psy: 27–35 cm, suki: 24–32 cm

Waga:

psy: 9–14 kg, suki: 8–13 kg

Maść: jednolicie płowa lub płowa pręgowana, ewentualnie z określoną ilością bieli (istotne jest nawet rozmieszczenie bieli)

Długość życia: 10–15 lat Uwagi: Wzorzec rasy pochodzi z 17.04.2015 (tłumaczenie z języka angielskiego i francuskiego).

12 sierpnia, 2021 0 Komentarze
2 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Ciekawostki o kotachKot

Jak obliczyć wiek kota – przeliczenie na ludzkie lata. Ile żyją koty?

przez Pets Style 9 sierpnia, 2021

Kocie lata różnią się znacząco od ludzkich. Dwuletni kot w przeliczeniu na ludzkie lata ma około 25 lat. Tymczasem czteroletni – około 35. Zastanawiasz się, jak to działa? Jak obliczyć kocie lata na ludzkie? Jak długo żyją koty i czy wiek pupila można poznać po cechach jego wyglądu zewnętrznego? Od którego roku życia kot jest uważany za seniora? W tym artykule odpowiemy na te i wiele innych pytań związanych z długością życia kotów. Jak długo żyją koty?

Jak długo żyje kot? Przeciętnie koty żyją od 12 do około 16 lat. Niektóre rasy kotów, np. syjamy, dożywają nawet 20 lat, w przeliczeniu na wiek ludzki to około 80 lat. Inna długowieczna rasa to bezogoniasty manx. Najdłużej żyjącym kotem była kotka o imieniu Creme Puff, kotu udało się przeżyć ponad 38 lat. Kocie lata Creme Puff odpowiadają mniej więcej 150 ludzkim latom.

Jak obliczyć wiek kota na ludzkie?

Przebieg rozwoju u kotów różni się znacząco od rozwoju u ludzi. W ciągu pierwszych dwóch lat życia koty rozwijają się bardzo intensywnie i w przeliczeniu na ludzkie lata osiągają wiek około 24 lat, a więc i dorosłość. Kot w wieku od 7 do 10 lat jest już dojrzały. Kiedy kot staje się seniorem? Za seniorów uznaje się koty powyżej 10 roku życia – w przeliczeniu na ludzkie lata jest to około 60 lat.

Przeciętnie koty żyją od 12 do około 16 lat.

Wiek kota – tabela

Jak przeliczać koci wiek na ludzki? Ludzki rok odpowiada mniej więcej 4–5 kocim, przy czym przez pierwsze dwa lata rozwój jest dynamiczny (przez pierwsze dwa lata kotu przybywa więcej lat w przeliczeniu na wiek ludzki).

Wiek kotaWiek człowieka
1 miesiąc6 miesięcy
2–3 miesiące2–5 lat
4 miesiące6–8 lat
6 miesięcy10 lat
7 miesięcy12 lat
12 miesięcy15–16 lat
18 miesięcy20–21 lat
2 lata25 lat
3 lata30 lat
4 lata35 lat
5 lat40 lat
6 lat43 lata
7 lat45 lat
8 lat50 lat
9 lat55 lat
10 lat60 lat
11 lat62 lata
12 lat65 lat
13 lat68 lat
14 lat72 lata
15 lat74 lata
16 lat76 lat
17 lat78 lat
18 lat80 lat
19 lat83 lata
20 lat84 lata

Co wpływa na wiek kota?

W powyższej tabeli sprawdzisz, ilu ludzkim latom odpowiada wiek Twojego kota. Na to, jak długo żyje domowy kot, ma wpływ jednak wiele czynników. Najważniejsze z nich to stan zdrowia kota, środowisko oraz uwarunkowania genetyczne.

Domowi pupile, np. koty długowłose, będący pod stałą opieką weterynaryjną mają o wiele większe szanse na skuteczne leczenie i długowieczność niż ich krewni żyjący na wolności, czyli dzikie koty.

Koty, które są trzymane w domu, żyją dłużej.

Tymczasem koty, które są wypuszczane na zewnątrz, są narażone na walki z innymi kotami oraz problemy podczas polowań, częściej zarażają się także chorobami od dzikich zwierząt i innych kotów.

Warto pamiętać także, że wiek zależy także od rasy. Duże koty, takie jak np. maine coony, mają długie dzieciństwo i osiągają pełną dojrzałość po przekroczeniu 2–3 lat.

Młode koty – jak określić wiek w ciągu pierwszych dwóch lat?

Aby określić wiek kota, warto rozgraniczyć dwa etapy w jego życiu, czyli pierwsze dwa lata i lata kolejne. W ocenie wieku kota, który jest młodszy niż 2 lata, pomoże obserwacja sierści oraz uzębienia.

Wygląd sierści

Młode kocięta mają zdrową i lśniącą sierść, futerko jest także puszyste w dotyku. U starszych kociąt sierść jest zazwyczaj bardziej szorstka.

Wygląd uzębienia

Zęby mleczne pojawiają się w ciągu pierwszego miesiąca życia, następnie, w 3–4 miesiącu następuje wymiana uzębienia na stałe.

Starsze koty – po czym poznać ich wiek?

Rozwój kota, który osiągnął 2 lata, zaczyna zwalniać. U starszych kotów pojawiają się pierwsze oznaki starości na futrze. Inne kluczowe oznaki wieku kota, które warto wziąć pod uwagę to:

  • stan uzębienia,
  • wygląd poduszek łap,
  • zmiany w zachowaniu.

Stan uzębienia

Wiek pupila można określić, podobnie jak u człowieka, po stanie jego uzębienia. Mocno starte zęby zwierzęcia świadczą o tym, że kot jest już w zaawansowanym wieku. Młody kot ma czyste i białe zęby oraz różowe dziąsła.

WAŻNE: niektóre koty mają predyspozycje do rozwoju chorób przyzębia. Ze względu na zły stan zębów i problemy z dziąsłami mogą się one wydawać starsze, niż są w rzeczywistości.

Wygląd poduszek łap

Młody kocur ma gładkie poduszki, natomiast jeśli kot jest seniorem, mogą one być zgrubiałe i pełne pęknięć.

Zachowanie

Młodsze koty mają tendencję do włóczęgostwa, są także bardzo aktywne. Po osiągnięciu 3–4 lat zachowanie kotów ulega dużej zmianie. Czworonóg w kwiecie kociego wieku może nie reagować na bodźce i więcej spać.

Maksymalny wiek kota

Wspomnieliśmy już, jak długo żył najstarszy kot, czyli Creme Puff. Jest to maksymalny odnotowany wiek kota, jednak niektóre osobniki dożywają około 30 lat. Wiele zależy jednak od rasy kota. Oto ile maksymalnie żyją koty przykładowych ras:

  • kot ragdoll – przeciętna długość życia kotów tej rasy to 12-15, jednak zdarzają się osobniki osiągające wiek nawet 18 lat,
  • kot birmański – uważane za jedne z najbardziej długowiecznych kotów, dożywają do 20 lat,
  • kot syberyjski – zazwyczaj koty tej rasy żyją maksymalnie 14 lat.

Jak liczyć wiek kota – podsumowanie

Rozwój naszych kocich towarzyszy przebiega bardzo dynamicznie w ciągu pierwszych dwóch lat, następnie spowalnia. Sześciomiesięcznego kotka można porównać wiekiem do 10-letniego dziecka, tymczasem trzyletni kocur ma w przeliczeniu na ludzkie lata około 30 lat.

Długość życia kota zależy od wielu czynników, najważniejsze z nich to warunki, w których żyje czworonóg, oraz pielęgnacja kota. Dzięki odpowiedniej diecie można opóźnić wystąpienie niektórych problemów zdrowotnych. To właściciel decyduje o regularnych wizytach u weterynarza, zwłaszcza gdy kot jest w podeszłym wieku. Szanse na długowieczność mają te koty domowe, które są pod dobrą opieką – zdrowie to podstawa do długiego i szczęśliwego życia kota.

autor: Alicja Hudzik

Polecamy:

  • Dlaczego kot mruczy?
  • 6 faktów o kotach
  • Kot na spacerze
9 sierpnia, 2021 0 Komentarze
1 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Najnowsze posty
Starsze posty
Reklama

Kategorie

Uncategorized Sprzęt i akcesoria Podróż z kotem Filmy Zakładanie akwarium Konkursy Diamenty Zoologii Sprzęt akwarystyczny Inne zwierzęta Rośliny Aquascaping EKO Podróżowanie Wydarzenia Zdrowie i pielęgnacja Ryby Wywiady Sport i szkolenie Produkty dla kotów Gazeta Podróże z psem Zdrowie i pielęgnacja kota EKO Ciekawostki o kotach Żywienie ptaków i gryzoni Pielęgnacja psa Zdrowie psa Akcesoria dla psów Rasy kotów Poradnik Ciekawostki o psach Akwarystyka Quiz Lifestyle Ptaki & Gryzonie Dieta kota Porady Aktualności Rasy psów Żywienie psa Kot Pies
web-petsstyle-p!

Chcesz być na bieżąco? Zapraszamy na nasze media społecznościowe, szczególnie na Facebooka. Zachęcamy również do zapoznania się z ofertą naszego sklepu online z akcesoriami, karmami i przekąskami dla zwierząt!

Facebook Instagram Twitter

Pies

    • Rasy psów
    • Żywienie psa
    • Zdrowie psa
    • Eko pies
    • Pielęgnacja psa
    • Akcesoria dla psa
    • Sport i szkolenie
    • Ciekawostki o psach

Kot

    • Rasy kotów
    • Dieta kota
    • Zdrowie kota
    • Eko kot
    • Produkty dla kota
    • Podróż z kotem
    • Ciekawostki o kotach

Ptaki i gryzonie

    • Sprzęt i akcesoria
    • Zdrowie i pielęgnacja
    • Żywienie gryzoni

Akwarystyka

    • Aquascaping
    • Ryby akwariowe
    • Krewetki akwariowe
    • Rośliny akwariowe
    • Sprzęt akwarystyczny

@2025 – All Right Reserved. Designed and Developed by Elite Expo

  • Reklama
  • Redakcja
  • Polityka prywatności
  • Regulamin konkursu
PETS STYLE
  • Aktualności
  • Diamenty Zoologii
  • Pies
  • Kot
  • Akwarystyka
  • Ptaki & Gryzonie
  • Lifestyle
  • Quiz