Choroby świnek morskich – przegląd

Choroby świnek morskich

Kawia domowa (świnka morska) jest towarzyskim i popularnym zwierzęciem domowym, które ma dobry słuch, wzrok i powonienie. Nie jest agresywna, rzadko gryzie czy drapie, dlatego sprawdzi się jako pierwsze zwierzę do domu, w którym jest dzieckiem. Gryzoń potrzebuje kontaktu z innymi przedstawicielami swojego gatunku, dlatego nie powinien być trzymany w pojedynkę. Na co chorują świnki morskie? Jak zadbać o zdrowie kawii domowej? Przeczytaj.

Choroby zakaźne świnek morskich

Osobniki osowiałe, które ewidentnie zachowują się w nietypowy dla siebie sposób, warto odizolować od grupy, jeśli masz w domu więcej niż jedną świnkę morską. Mogą to być objawy choroby zakaźnej, dlatego w trosce o dobro całego stada należy możliwie jak najlepiej zapobiegać rozprzestrzenianiu się potencjalnych drobnoustrojów.

Reklama

Choroby zakaźne świnek morskich dotyczą zazwyczaj ich układu pokarmowego lub oddechowego. Zwierzęta mogą mieć problemy z oddychaniem i pobieraniem pokarmu, a jednym z objawów może być biegunka.

Obserwuj kawię. Sprawdzaj kilka razy dziennie, czy interesuje się pokarmem i czy pije wodę. Kontroluj też, czy świnka morska oddaje mocz i kał, sprawdzaj, czy stolec wygląda inaczej niż zwykle. Gdy tylko zobaczysz nieprawidłowości w zachowaniu kawii domowej, umów się jak najszybciej na wizytę do lekarza weterynarii.

Wybrane choroby zakaźne świnek morskich:

• Salmonelloza – wywoływana przez bakterie z rodzaju Salmonella. Objawy salmonellozy u kawii domowych to biegunka, która grozi odwodnieniem organizmu, utrata apetytu lub obniżony apetyt, podwyższona temperatura ciała i wymioty. Co ciekawe, biegunka nie zawsze musi wystąpić.
• Pastereloza – choroba dróg oddechowych zwierząt wywołana przez bakterie z rodzaju Pasterella. Objawy schorzenia to kichanie, przyspieszony oddech, wyciek z nosa (często o ropnym charakterze), duszność, kaszel i biegunka.
• Grzybica – to problem dermatologiczny. Sierść pupila jest wówczas matowa, szorstka i może obficie wypadać. Zwierzę może nadmiernie się drapać w miejscu wyłysień lub w ogóle nie interesować się zmianami.

Choroby zębów świnek morskich

Świnki morskie mają 20 zębów. Dokładnie cztery z nich (dwa górne i dwa dolne siekacze) są widoczne po odchyleniu warg lub podczas przeżuwania przez czworonoga pokarmu. Zęby powinny być równe, proste, o jasnym szkliwie i, co ważne, nieprzerośnięte.

Uzębienie świnek morskich charakteryzuje się tym, że stale rośnie. W naturalnych warunkach zwierzęta ścierają zęby poprzez intensywne żucie różnorodnego pokarmu. Niestety w hodowli może dochodzić do sytuacji, gdy zęby ścierają się nieprawidłowo.

Skutkiem tego jest patologiczny przerost zębów (najczęściej siekaczy, ale ten problem może dotyczyć także trzonowców). Zbyt długie zęby uniemożliwiają zwierzętom prawidłowe pobieranie pokarmu. Mogą też powodować choroby przyzębia, np. przetoki. Przetoki w jamie ustnej nierzadko są też wrotami zakażeń bakteryjnych. To wszystko może doprowadzić do niedożywienia zwierzęcia, a nawet do jego śmierci.

Wady zgryzu i nieprawidłowy przyrost zębów na długość mogą mieć charakter dziedziczny, ale czynniki środowiskowe (nieprawidłowe żywienie i infekcje) także odgrywają istotną rolę w przypadku wystąpienia objawów.

Choroby układu pokarmowego świnek morskich

Czworonogi narażone są na wystąpienie chorób zakaźnych, np. salmonellozy opisanej wyżej, ale nie tylko. Inne choroby zakaźne dotyczące układu pokarmowego, które często stwierdza się u kawii domowych, to: choroba Tyzzera, kampylobakterioza, zakażenie bakteriami Escherichia coli lub Yersinia pseudotuberculosis.

Świnki morskie mogą też borykać się z problemem pasożytów wewnętrznych. Pasożyty wewnętrzne kawii domowych to między innymi:

• kokcydia (Eimeria caviae),
• szparkosz okrężnicy.

Niedoświadczeni opiekunowie mogą przekarmiać kawie. Skutkiem tego jest otyłość u świnek morskich, co może objawiać się np. problemami z wypróżnianiem (bolesne zaparcia).

Przewód pokarmowy gryzoni jest bardzo wrażliwy, dlatego kawie źle znoszą ewentualną zmianę karmy. Zmiany w diecie pupila powinny być wprowadzane stopniowo. Nagła zmiana karmy może skutkować między innymi brakiem apetytu, kwasicą metaboliczną czy niedrożnością przewodu pokarmowego.

Choroby skórne świnek morskich

Matowa, szorstka sierść, wyłysienia, łupież czy przerzedzenie sierści to objawy chorób skóry u świnek morskich. Przyczyn schorzeń skóry może być wiele. Najczęstsze z nich to:

• błędy żywieniowe (np. niedobór kwasu askorbinowego, czyli witaminy C),
• błędy hodowlane,
• nieodpowiednie podłoże,
• niedostateczna higiena klatki,
• inwazja pasożytów zewnętrznych,
• zbyt duża wilgotność powietrza,
• osłabiona odporność zwierzęcia.

Zbyt długie pazury u świnek morskich

To z pozoru niewinny problem, który niestety w wielu przypadkach może zakończyć się dla kawii bardzo boleśnie. Pazury świnek morskich rosną dość szybko, a w warunkach domowych zwierzęta zazwyczaj nie mają dostatecznej możliwości, by odpowiednio je zetrzeć.

Zbyt długie pazury przeszkadzają śwince w poruszaniu się, mogą też być przyczyną zranień w okolicy podeszwowej części łap, ponieważ nierzadko wbijają się w delikatną skórę kawii. Dlatego należy je regularnie przycinać. Możesz zrobić to samodzielnie w domu lub zabierać pupila regularnie do placówki weterynaryjnej, w której specjalista zrobi to w sposób szybki i przede wszystkim bezpieczny.

Profilaktyka zdrowotna świnek morskich – podsumowanie

Lepiej zapobiegać niż leczyć, dlatego warto umawiać się na regularne wizyty z pupilem (np. co 6 miesięcy) u lekarza weterynarii, który specjalizuje się w leczeniu kawii domowych. Specjalista przeprowadzi z Tobą wywiad, zbada klinicznie czworonoga i zleci wykonanie ewentualnych badań dodatkowych. Mogą to być np. badania z zakresu diagnostyki obrazowej (np. USG lub RTG), badania krwi czy badanie kału.

Takie rutynowe kontrole pozwalają w porę zdiagnozować wiele chorób, jeszcze zanim objawy kliniczne się pojawią. Ustal indywidualny schemat wizyt kontrolnych z zaprzyjaźnionym lekarzem weterynarii, który zajmuje się leczeniem Twoich zwierząt. Być może w przypadku Twojej kawii domowej potrzebne będą częstsze wizyty, np. co 3–4 miesiące.

autor: lek. wet. Natalia Ciszewska