Od kilku lat to właśnie rasy psów małych są najczęściej wybierane na domowego pupila. Ich niesłabnąca popularność ma swoje uzasadnienie. Nie zajmują dużo miejsca, dzięki czemu doskonale nadają się do mieszkania. Są tańsze w utrzymaniu, łatwiej z nimi podróżować i są łatwiejsze w codziennym funkcjonowaniu. A do tego są urocze i chwytają za serce jak żadne inne.

Jeśli ktokolwiek zapyta o najpopularniejsze rasy psów małych, większość osób wymieni na pewno yorka, maltańczyka, shih tzu czy chihuahuaę. Szukając idealnego psiego kompana, warto poświęcić chwilę i rozejrzeć się nieco szerzej. W tym artykule odkryję przed Tobą nieco mniej popularne małe psy. Zobaczysz, że nie zawsze to, co modne, będzie idealne dla Ciebie. Lista ras jest tak długa, że będziesz zaskoczony różnorodnością psiego wyboru. A skoro wybierasz kompana na kilkanaście lat, dobrze jest się do tego odpowiednio przygotować. Oto krótka charakterystyka wybranych ras małych psów, na które warto zwrócić uwagę.

Owczarki szetlandzkie (sheltie) – pogodne małe psy

Mniejszy kuzyn popularnej niegdyś Lassie – suczki rasy owczarek szkocki. Na pierwszy rzut oka wygląda jak szczeniak lub jego miniatura. Sheltie to mały pies niezwykle pogodny i wesoły. Przyjazny wobec ludzi i innych zwierząt. Nie jest to jednak typowy kanapowiec. Jego żywiołowy i ciekawski charakter sprawia, że uwielbia się uczyć i spędzać czas na dworze. Doskonale sprawdzi się na zajęciach agility czy w nauce psich sztuczek. To pies pasterski, dlatego można go spotkać także na zajęciach z zaganiania owiec lub mniejszych zwierząt, np. kaczek.

Jest to pies, który najlepiej czuje się w towarzystwie człowieka. Silnie przywiązuje się do rodziny, co często powoduje, że zaczyna pilnować. Niestety jest dość głośny i ma tendencję do częstego szczekania. Jest też dość wrażliwy, nie lubi głośnych hałasów oraz dużego zamieszania w domu, dlatego nie będzie dobrze się czuł w domu z małymi dziećmi. Za to dla starszych może okazać się wspaniałym kompanem i przyjacielem.

Małe psy rasy Sheltie nie są trudne w ułożeniu i wychowaniu, jeśli zapewni im się odpowiedni start. Dlatego warto wybrać się z psiakiem na zajęcia psiego przedszkola oraz podstawowego posłuszeństwa, żeby uniknąć problemów w przyszłości. A jeśli złapie bakcyla, może okazać się psim prymusem.

Okrywa włosowa tych czworonogów jest dwuwarstwowa, przez co wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Już od samego początku należy zacząć przyzwyczajać pupila do czesania, żeby nie było kłopotów z kołtunieniem oraz sklejaniem sierści. Przy regularnej pielęgnacji wyczesywanie nie sprawia większych problemów.

Sheltie to długowieczne, zdrowe i dość odporne na warunki pogodowe małe psy. Nie straszne im zimy, bardzo często kochają śnieg. Natomiast latem ich bujna sierść doskonale chroni skórę przed słońcem i przegrzaniem.

Dla kogo małe pieski rasy Sheltie?

Sheltie to doskonały przyjaciel i kompan, a do tego miły i nieuciążliwy domownik. Polecany dla osób początkujących, które szukają psa nie tylko na kanapę. Z tym psem na pewno nie można się nudzić.

Spaniele kontynentalne papillon – inteligentne małe psy

Papillon po francusku oznacza motyl. Te urocze małe psy swoją nazwę zawdzięczają dużym, stojącym uszom, które przypominają rozłożone skrzydła motyla. Mimo swoich niewielkich rozmiarów uznany jest za jedną z najinteligentniejszych ras psów. Uwielbia się uczyć i wykonywać psie sztuczki, dlatego kiedyś często można go było spotkać w cyrku.

Papillon to bystry, wesoły i nastawiony na współpracę psiak. Jest ciekawski, chętny do zabaw i różnych aktywności. Nie przejawia agresji wobec ludzi ani innych zwierząt. Jest jednak bardzo czujny i wrażliwy, co często oznajmia szczekaniem. Żeby dobrze czuł się w różnych miejscach, trzeba pamiętać o odpowiedniej socjalizacji. W przeciwnym razie może stać się mało pewny siebie i strachliwy.

Jest to typowy pies do towarzystwa. Uwielbia być blisko człowieka i spędzać razem czas. Sprawdzi się zarówno w dużym mieszkaniu, jak i małej kawalerce. Ze względu na wysoki poziom energii psy tej rasy często biorą udział w zawodach agility, obedience lub dog dancingu.

Mimo niewielkiego wzrostu i delikatnej budowy te małe psy uwielbiają przebywać na dworze bez względu na warunki atmosferyczne. Należą też do ras zdrowych i długowiecznych. Ich szata, choć długa, nie jest skomplikowana w pielęgnacji. Warto przyzwyczaić je do kąpania i czesania, gdyż niestraszne im błoto i woda.

Dla kogo jest papillon?

Papillon sprawdzi się jako pierwszy pies dla niedoświadczonego właściciela. Dostarczy dużo radości i satysfakcji z posiadania czworonoga i wspólnego spędzania czasu, zarówno na dworze, jak i podczas oglądania telewizji. A jego wyjątkowa uroda nie pozwoli oderwać od niego wzroku.

Jamniki – mali wojownicy

Mały ciałem, wielki duchem i charakterem. Takie są jamniki. Rasa kiedyś bardzo popularna, w ostatnim czasie nieco zapomniana. Występuje w trzech rozmiarach i trzech rodzajach sierści.

Jamnik to mały wojownik. Niezależny, odważny, uparty i inteligentny. Ich niemiecka nazwa (dachshund) pochodzi od borsuka, na które kiedyś polowano, wykorzystując te psy. Obecnie używa się ich do polowania także na lisy, króliki, a nawet dziki.

Najbardziej niezależne, twarde i najtrudniejsze w ułożeniu są jamniki szorstkowłose. Zawdzięczają to domieszce terriera, którego charakter bardzo wyraźnie się tu przebija. Natomiast odmiana długowłosa jest zdecydowanie bardziej delikatna, spokojna i skierowana na człowieka. Wersja gładkowłosa jest za to najbardziej popularna.

Jamniki dobrze dogadują się z innymi psami. Są przyjacielskie, uwielbiają wszelkie zabawy i aktywności. Czasem bywają upartymi indywidualistami, co może prowadzić do sprzeczek z innymi osobnikami. Na pewno nie są łatwe w prowadzeniu. Potrafią mieć swoje zdanie i nie tak łatwo poddają się poleceniom. Dlatego naukę oraz wprowadzanie zasad należy zacząć najwcześniej jak się da. W przeciwnym razie jamnik sam uzna, co jest dla niego dobre, i trudno nam będzie to potem zmienić.

Jamniki to długowieczne małe psy. Są dość odporne na choroby, jednak ze względu na swoją specyficzną budowę mają skłonność do problemów z kręgosłupem. Nie są to typowi psi sportowcy, szczególnie tam, gdzie trzeba skakać lub pokonywać różne wysokości (np. spacer w górach). Za to w lesie mogą spacerować i biegać godzinami. Doskonale odnajdą się na zajęciach z tropienia lub wykrywania zapachów.

Dla kogo jest ten mały pies?

Nie polecam jamnika dla osób zupełnie niedoświadczonych z psami. To pies dla kogoś, kto poświęci mu sporo czasu i wie, jak ważna jest konsekwencja w wychowaniu. Nie można też zapomnieć o jego łowieckim instynkcie, który może się uaktywnić w dość niespodziewanych momentach. Nienauczony posłuszeństwa będzie bardzo trudny do opanowania. Jeśli jednak wybierzesz jamnika, staniesz się posiadaczem jednej z najbardziej wyjątkowych i uroczych ras.

Shiba inu – jedne z najmniejszych psów małych ras

Shiba inu to najmniejsza i zarazem jedna z najpopularniejszych ras pochodząca z Japonii. Ten uroczy, mały szpic to wyjątkowo charakterny i niezależny czworonóg. Mimo swojego „pluszowego” wyglądu nie jest to pies dla każdego. Stworzony do polowań i płoszenia małej zwierzyny potrafi pokazać swój myśliwski charakter w codziennym życiu. Przyszły właściciel będzie musiał zaakceptować jego niezależną naturę.

Shiba nie lubi się podporządkowywać. Jest pewny siebie i doskonale potrafi postawić na swoim. Wytrwały i odważny na polowaniach, uparty i niezależny w życiu codziennym. Nieufność wobec obcych powoduje, że ma duże tendencje do stróżowania. Za to bardzo dobrze czuje się wśród osób, które zna. Podobnie jest z innymi psami. Będzie miał kilku kumpli do zabawy, ale z resztą raczej się nie zaprzyjaźni, a może nawet wdać się w bójkę.

Mimo że nie jest to rasa, która wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych, już od szczeniaka należy przyzwyczajać psa do dotyku. Shiba nie lubi być dotykany, dlatego jeśli go tego nie nauczymy, może się to skończyć nawet pogryzieniem. Nie jest to także pies, który będzie się trzymał blisko właściciela. Puszczony wolno będzie miał tendencję do uciekania i ignorowania przywołania.

Warto więc duży nacisk położyć na budowanie relacji z opiekunem oraz naukę podstawowych zachowań. Niestety psy tej rasy nie są łatwe w szkoleniu i często nie są do tego zmotywowane. Na pewno wybiorą otoczenie niż współpracę z przewodnikiem. Jednak rozpoczęcie treningu odpowiednio wcześnie daje dobre rezultaty. Pod okiem dobrego trenera można je dużo nauczyć i rozbudzić chęć do wspólnych ćwiczeń.

Dla kogo są te małe psy?

Shiba inu, choć aktywny, nie jest wulkanem energii. To idealny mały pies dla osoby, która lubi spacery i spokojne domowe zacisze. Bez względu na porę roku i aurę za oknem będzie doskonałym kompanem długich wycieczek. Ale już bieganie za piłką czy pullerem nie będzie jego ulubioną rozrywką. W domu spokojny, bez tendencji do ciągłego szukania atencji ze strony właściciela. Może mieszkać z rodziną z dziećmi pod warunkiem, że będzie miał zapewnioną swoją przestrzeń. Ogromną zaletą tej rasy jest zdrowie i łatwość utrzymania. Nie są obciążone genetycznie wieloma chorobami, a opieka nad nimi nie jest skomplikowana. Ten psi introwertyk to doskonały wybór dla osoby, która chciałaby mieć psa i kota, ale może zdecydować się tylko na jednego z nich.

Border terriery – psi sportowcy

Border terrier to rasa pochodząca z Wielkiej Brytanii. Wyhodowany do polowania na szczury, lisy, kuny i wydry. Zwinny, szybki i waleczny, a przy tym bardzo towarzyski, energiczny i wesoły. Ciekawski świata i odważny, dzięki czemu doskonale sprawdzi się jako towarzysz każdej wycieczki. Szybko się uczy i chętnie spędza czas z opiekunem. Uwielbia aportować, ale ma też skłonności do gonienia np. wiewiórek czy kotów. Odnajdzie się w tropieniu, wyszukiwaniu zapachów, flayballu, ale też psim posłuszeństwie.

Psy tej rasy polowały w grupie, dlatego potrafią dobrze dogadywać się z innymi psami. Samce mogą być jednak dominujące i nie pozostawać obojętnymi na zaczepki. Warto więc zadbać o prawidłową socjalizację i kontakty z innymi psami już od samego początku. Uwielbia ruch i przebywanie na świeżym powietrzu, ale nie pogardzi też wygodną kanapą. Żadna pogoda mu nie straszna, dzięki czemu nie wymaga specjalnego traktowania.

Dla kogo jest ten mały piesek?

W stosunku do ludzi jest łagodny i miły, choć do obcych może być nieco zdystansowany. To małe psy, które są bardzo oddane swojemu opiekunowi i całej rodzinie. Ich wychowanie nie sprawia większych kłopotów. Trzeba jednak uważać na jego terrierowy charakter i silny instynkt łowiecki. Jest psem wyjątkowo zdrowym i długowiecznym. Przez lata pozostaje w dobrej kondycji. Pielęgnacja sierści nie jest skomplikowana, wymaga jedynie sporadycznego trymowania. Doskonale sprawdzi się zarówno w mieszkaniu, jak i domu z ogrodem. Ten zwinny, wesoły, sprytny, wytrzymały i odważny psiak to idealny wybór niemal dla każdego. Choć lepiej, żeby w domu nie mieszkał kot lub inne zwierzę (za wyjątkiem psa).

Welsh corgie – towarzyskie małe psy

Corgie to psy pasterskie, dawniej zaganiające bydło, konie i owce. Obecnie stały się głównie psami do towarzystwa. Ta bardzo stara, pochodząca z Walii rasa stała się ulubieńcem brytyjskiej rodziny królewskiej. Występuje w dwóch odmianach: pembroke i cardigan. Obie wersje różnią się ogonem, rozmiarem uszu, długością tułowia, umaszczeniem, ale także charakterem.

Corgie to jeden z najbardziej nietypowych psów pod względem wyglądu. Z jednej strony silny i muskularny, z drugiej ma krótkie łapki i długi tułów. Mimo swojej karłowatości nie ma problemów z poruszaniem się, a wręcz zaskakuje swoją sprawnością. Uwielbia przebywać na dworze o każdej porze roku, szczególnie w towarzystwie jakiegoś kompana do zabawy.

Psy rasy welsh corgie kochają aktywność i interakcję z człowiekiem. Są żywiołowe, pogodne i przyjacielskie. Chętnie się uczą, jednak potrafią być nieco uparte i niezależne. Lubią postawić na swoim, dlatego od początku należy ustalić zasady, jakie panują w domu, i konsekwentnie ich przestrzegać. Mimo swojej towarzyskiej natury w stosunku do obcych bywają ostrożne i zdystansowane. Mają skłonność do stróżowania i częstego szczekania. Niestety coraz częściej zdarzają się osobniki wrażliwe i lękliwe, dlatego przed zakupem ważne jest sprawdzenie, z jakiego miotu pochodzą. Nie można też odkładać ich wychowania na później. Im szybciej trafi pod opiekę dobrego trenera, tym lepiej nauczy się radzić sobie w różnych sytuacjach i tym głębszą relację zbuduje z opiekunem. Jeśli zadbasz o prawidłową socjalizację i dobrą komunikację, zyskasz wspaniałego przyjaciela na długie lata.

Pielęgnacja tej rasy nie jest szczególnie wymagająca. Uciążliwe jest natomiast linienie, które trwa praktycznie cały rok. Warto więc regularnie wyczesywać sierść, żeby pies nie gubił jej po całym mieszkaniu. Niestety corgie nie należy do psów o żelaznym zdrowiu, ma też dużą skłonność do tycia. Regularne przeglądy weterynaryjne to podstawa, jeśli chcemy zadbać o jego kondycję na długo. Ale jeśli dobrze zadbamy o jego zdrowie, będzie nam towarzyszył przed długie lata.

Dla kogo jest welsh corgie?

Corgie to bardzo uniwersalny piesek. Potrafi być aktywny i energiczny tak samo jak spokojny i opanowany. Będzie więc doskonałym wyborem dla spokojnego singla lub aktywnej rodziny z dziećmi. Towarzyski, wierny, posłuszny i wesoły, a jednocześnie uparty, czujny i wrażliwy. Dobrze dogaduje się z innymi psami i zwierzętami, choć potrafi postawić na swoim. To pies, który nie pozwoli Ci mieć złego humoru.

Schipperke

Rasa ta pochodzi z Belgii i należy do grupy psów pasterskich. Ich przeznaczeniem było pilnowanie drobiu i łapanie gryzoni. Shipperke to mniejszy kuzyn owczarka belgijskiego, z którym ma wspólnego przodka. W Polsce pierwsze psy tej rasy pojawiły się dopiero w 2004 roku.

Niektórzy nazywają go małym diabłem ze względu na jego wygląd i zamiłowanie do szczekania. Shipperke to mały, zwinny i bardzo żywiołowy owczarek. Inteligentny i energiczny, dzięki czemu doskonale sprawdza się w psich sportach, takich jak agility czy obedience. Uwielbia kontakt z człowiekiem i nie znosi samotności. W stosunku do innych psów jest łagodny, pod warunkiem że nikt go nie zaczepia i nie prowokuje do bójki. Nie zawsze natomiast dogada się z innymi zwierzętami. Bardzo przywiązuje się do właściciela, natomiast do obcych podchodzi z rezerwą i dystansem. Bardzo często stróżuje, co oznajmia głośnym szczekaniem.

Psy tej rasy dożywają nawet 16–18 lat. Nie jest to jednak regułą, dlatego trzeba uważnie wybrać hodowlę, a następnie regularnie sprawdzać zdrowie i kondycję psa. Nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Wystarczy regularne wyczesywanie sierści, kontrola czystości uszu oraz obcinanie pazurów. Trzeba natomiast bardzo pilnować prawidłowej wagi i nie przekarmiać.

Dla kogo jest ta mała rasa psów?

Shipperke to doskonały kompan i towarzysz. Uwielbia spędzać czas na dworze i łatwo da się namówić na wszelkie aktywności. Ciekawski, pewny siebie i otwarty na nowe zadania. Potrafi jednak być uparty i niezależny. Ma predyspozycje do bycia prymusem, dlatego warto wykorzystać jego potencjał na zajęciach z posłuszeństwa. Szkolenie pozwoli także lepiej opanować jego krnąbrną naturę. Shipperke nadaje się do życia zarówno w mieście, jak i na wsi, a opieka nad nim nie sprawia większych trudności, pod warunkiem że nie będzie się za długo nudził. Przed zakupem warto poznać innych przedstawicieli tej rasy, żeby być pewnym, że jest to pies dla nas.

Terriery szkockie – uparte małe psy

Terrier szkocki to mały pies o charakterystycznej sylwetce i bardzo wyraźnym charakterze. Mimo swoich niewielkich rozmiarów kryje w sobie mnóstwo siły, zarówno tej fizycznej, jak i mentalnej. Wyhodowany do tępienia szczurów, polowania na małą zwierzynę oraz wyciągania jej z kryjówek. Z jednej strony zadziorny, odważny, samodzielny i niezależny, z drugiej radosny, uczuciowy i bardzo przywiązany do właściciela. Nieufność do obcych powoduje, że ma dużą skłonność do stróżowania. Żeby szkot kogoś polubił, trzeba zaskarbić sobie jego zaufanie i sympatię. Jego upartość i chodzenie własnymi ścieżkami powodują, że właściciel musi mieć w sobie duże pokłady cierpliwości. Wobec innych psów nie jest agresywny, o ile któryś nie będzie próbował wejść mu na głowę.

Terrier szkocki nie jest typowym kanapowcem. Bardzo lubi spędzać czas na świeżym powietrzu, szczególnie kiedy ma możliwość tropienia i kopania. Nie polecam więc zostawiania go samego w ogródku. Pomimo swojej budowy jest bardzo zwinny, mocny i aktywny. Ze względu na swój terrierowy charakter wymaga konsekwentnego i dobrze zaplanowanego szkolenia. Jeśli szkotowi pozwolimy na zbyt dużo, możemy mieć problem z wyegzekwowaniem od niego posłuszeństwa. Nieszkolony będzie robił to, co uzna dla siebie za najlepsze, a nasz wpływ na jego zachowanie będzie minimalny lub wręcz żaden.

Wygląd terriera szkockiego

Charakter szkota podkreśla jego wygląd. Krzaczaste brwi, gęsta broda, szpiczaste uszy, muskularna sylwetka oraz sięgająca do ziemi sierść to jego znaki rozpoznawcze. Szata wymaga regularnej pielęgnacji w postaci szczotkowania i trymowania, dlatego od najmłodszych lat trzeba go przyzwyczajać do takich zabiegów. Najbardziej popularna jest wersja w kolorze czarnym, jednak można je spotkać także w umaszczeniu pszenicznym i pręgowanym. Niestety wielu właścicieli nie dba odpowiednio o jego sierść, co bardzo źle wpływa nie tylko na wygląd, ale też zdrowie psa. A zadbany terrier szkocki to uroda, dostojność i elegancja w jednym.

Terrier szkocki to pies wytrzymały i odporny. Niestety rasa ta ma skłonność do kilku chorób genetycznych, dlatego wybierając psa, bardzo trzeba zwracać uwagę na to, czy rodzice są zdrowi i przebadani pod tym właśnie kątem. Mogą też pojawić się alergie skórne lub nietolerancje pokarmowe. Warto więc zwrócić uwagę na dobrze dobraną karmę. Jeśli chodzi o przebywanie na dworze, to żadna pogoda im niestraszna. Uwielbiają każdą porę roku, jednak w deszczowe dni trzeba pamiętać o wysuszeniu psa po powrocie do domu.

Dla kogo są te małe psy?

Ten uroczy mały pies nie jest polecany dla niedoświadczonego właściciela. Zdecydowanie lepiej będzie się czuł w domu bez małych dzieci. To pies wymagający zarówno pod względem charakteru, jak i pielęgnacji. Wychowując szkota, trzeba wykazać się ogromną cierpliwością i żelazną konsekwencją, a czasem po prostu przystać na jego warunki. Jeśli natomiast zrozumie się i zaakceptuje niecodzienną naturę tej rasy, przepadnie się w nią na długie lata. Jeśli raz kupisz terriera szkockiego, z dużą dozą prawdopodobieństwa będziesz chciał mieć następnego.

Małe psy – rasy do mieszkania

Rasy małych psów są często wybierane do życia w mieście, ze względu na swoje niewielkie rozmiary. Trzeba jednak wiedzieć, że sam rozmiar psiaka nie jest wyznacznikiem tego, czy będzie czuł się komfortowo na ograniczonym metrażu. Nawet duże psy o zapewnionych potrzebach spacerowych mogą wieść szczęśliwe życie w mieszkaniu w bloku. Natomiast rasy małych psów dla domatora to m.in. mops, maltańczyk czy buldog francuski. Pamiętaj – nawet małe psy o niskich zapotrzebowaniu aktywności fizycznej potrzebują codziennych spacerów oraz stymulacji umysłowej. 

Małe rasy psów z włosami

Psy z włosami to jeden z najczęściej powielanych mitów. Nie jest prawdą, że psy dzielą się na te z sierścią i z włosami. Wszystkie psy posiadają sierść, oprócz ras, które zostały genetycznie pozbawione sierści – częściowo lub w całości. Okrywa włosowa jest wyrażeniem synonimicznym do sierści. Psy różnią się więc ze względu na rodzaj sierści – może to być struktura dwuwarstwowa (warstwa włosów okrywających oraz podszerstek), jednowarstwowa (czyli bez podszerstka) lub rasy psów bezwłose (pies meksykański czy grzywacz chiński). Rasy, które określa się jako psy z włosami nie linieją, nie oznacza to jednak, że są stworzone dla alergików. To również mit – wszystkie psy alergizują. Uczulenie na psy nie wynika z rodzaju ich sierści, a takich alergenów jak biała w ślinie, naskórku, surowicy czy moczu. 

Najpopularniejsze małe rasy psów, które określa się jako psy z włosami to m.in. Yorkshire terrier, Maltańczyk, Shih tzu, Bichon Frise, Bolończyk, Lhasa apso, West Highland white terrier czy pudle.

Małe rasy psów dla dzieci

Decydując się na konkretną rasę małych psów, nie warto kierować się tylko ich wielkością i uroczym wyglądem. Taki pies powinien być idealnym kompanem dla Twojej rodziny, który będzie pasował do stylu życia i miejsca zamieszkania. Wśród ras, które uważa się za doskonałe w kontakcie z dziećmi znajduje się m.in. buldog francuski, Hawańczyk, mops, maltańczyk, boston terrier czy Shih Tzu. Pamiętaj – nawet rasy uznawane za łagodne, towarzyskie i przyjacielskie mogą zareagować agresją na tarmoszenie czy zabieranie jedzenia.

Dlatego warto edukować swoje pociechy w zakresie prawidłowe traktowania zwierząt w sposób delikatny, empatyczny i z poszanowaniem granic psa. Nie obejdzie się również bez treningu z psem – bardzo wiele zależy od jego wychowania, socjalizacji i odwrażliwiania na takie bodźce jak głośne dźwięki czy bieganie. Warto mieć na uwadze, że pies nie jest zabawką, a decyzja o zakupie czworonoga nie powinna opierać się wyłącznie na roli zwierzaka jako prezentu dla dziecka. 

Małe psy – podsumowanie

Zakup psa to decyzja na wiele lat. Dobrze jest przemyśleć wybór, żeby jak najlepiej dopasować czworonoga do swojego trybu życia. Dzięki temu będziesz wiedział, na co się przygotować i co zrobić, żeby uniknąć wielu problemów. Niestety moda na małe psy powoduje, że pojawia się wiele przypadkowych i nieprofesjonalnych hodowli, które rozmnażają suki głównie dla pieniędzy, nie zwracając przy tym uwagi na ich zdrowie ani warunki, w jakich żyją. Dlatego przed zakupem bardzo ważne jest sprawdzenie, z jakiego źródła pochodzi przyszły czworonóg. Spróbuj jak najwięcej dowiedzieć się o hodowli oraz rodzicach szczeniąt. Nigdy nie kupuj pod wpływem impulsu i chwilowego zauroczenia.

Dowiedz się, jakie są małe rasy psów! Sprawdź też, jak wybrać legowisko i szelki dla małego psa?