Chin japoński. Najważniejsze informacje. Opis rasy

Chin japoński to rasa wywodząca się z Kraju Kwitnącej Wiśni. Jest ona owiana ciekawą historią. Nazwa jest skrótem od „chichi inu”, co w dosłownym tłumaczeniu znaczy „mały pies”. Przedstawiciele tej rasy mają niewielkie wymagania ruchowe i doskonale nadają się do małych mieszkań.

Dzisiaj postaramy się zapoznać Cię bliżej z orientalnym i sympatycznym chinem japońskim.

Reklama

Charakterystyka rasy psów:

• wielkość psa: psy – ok. 25 cm, suki są nieco mniejsze niż samce,
• użytkowość: psy do towarzystwa,
• długość życia: 10–16 lat,
• cena psa z rodowodem: 2500–4500 zł,
• usposobienie: przyjazny, inteligentny,
• odporność na warunki atmosferyczne: nie jest odporny na niskie oraz bardzo wysokie temperatury.

Pochodzenie i historia rasy

Niektórzy badacze twierdzą, że psy krótkonose, nieco przypominające pekińczyki, dotarły do Japonii około 520 roku wraz z buddyjskimi mnichami.

Chin japoński jest starożytną rasą. Według dokumentów jego przodkiem był pies sprowadzony przez mnichów buddyjskich dla cesarza japońskiego w roku 732 z Korei, skąd w ciągu następnych 100 lat do Japonii ściągnięto jeszcze wiele piesków.

W czasach Tokugawy Tsunayoshi, czyli w latach 1680–1709, w pałacu Edo trzymano chiny jako psy salonowe. Przez wieki były one hodowane przez szlachtę na dworze cesarza i nie widywano ich poza murami pałacu. Selekcjonowano je w taki sposób, by były jak najmniejsze i mieściły się w rękawach kimon. Czworonogi te trzymano również w bambusowych klatkach jak ptaki. Każdy pałac miał swoje psy i były one ze sobą krzyżowane. Jednak przez zbyt bliskie kojarzenia rasa ucierpiała na zdrowiu. Niektóre źródła podają, że w celu miniaturyzacji psom podawano sake, co miało wpłynąć na ich wielkość. Natomiast w północnej Japonii wyhodowano większy typ china.

Od roku 1868 pies ten stał się popularny wśród kobiet z wyższych sfer i chiny wyniesiono do rangi psów salonowych.

Pierwszy raz oficjalnie zaprezentowano rasę w 1873 roku na wystawie w Birmingham, a w 1880 roku American Kennel Club uznał rasę i nadał jej nazwę japoński spaniel (zmieniono ją na obecną w 1977 roku). Pierwsze amatorskie hodowle powstały w Austrii, dokąd psy trafiły w 1889 roku.

Do Polski rasę sprowadziła Zofia Załęska w 1977 roku.

Obecnie chin japoński jest popularnym psem do towarzystwa. Możemy podziwiać je na wielu wystawach psów rasowych.

Jak wygląda chin japoński?

To mały, elegancki pies o szerokim pysku i typowym orientalnym wyrazie. Ma długą jedwabistą szatę, która okrywa całe ciało z wyjątkiem głowy, na której sierść jest krótsza i przylegająca.

Pies ma charakterystyczne umaszczenie, które wzorcowo powinno być symetrycznie rozmieszczone na głowie. Znaczenia mogą występować w kolorze czarnym lub czerwonym. Uszy, szyję oraz uda są porośnięte bogatymi piórami. Niezwykłą ozdobę stanowi bogato obrośnięty ogon.

• Budowa: jest to raczej smukły i lekki pies. Wysokość w kłębie wynosi zazwyczaj 20–27 cm, a masa ciała mieści się w granicach 2–6 kg. Mimo niewielkich rozmiarów pieski te są bardzo sprawne i zwinne.
• Głowa: szeroka i zaokrąglona.
• Kufa: pysk bardzo krótki i szeroki.
• Oczy: duże, okrągłe, szeroko rozstawione, lśniąco czarne.
• Uszy: długie, trójkątne, wiszące, pokryte długim włosem, osadzone daleko od siebie.
• Nos: kolor nosa czarny lub ciemny cielisty, w zależności od koloru łat. Dobrze rozwarte nozdrza.
• Szyja: raczej krótka, noszona wysoko.
• Tułów: krótki i prosty.
• Klatka piersiowa: umiarkowanie szeroka i głęboka, żebra umiarkowanie wysklepione.
• Kończyny przednie: proste przedramiona, kościec delikatny, część tylna przedramion (poniżej łokcia) ozdobiona piórami.
• Kończyny tylne: umiarkowanie kątowane, tylna partia zadu ozdobiona piórami.
• Łapy: małe, zajęcze, pożądane obfite owłosienie.
• Ogon: pokryty pięknym, obfitym i długim włosem, noszony nad grzbietem i układający się w kształt chryzantemy.
• Proporcje: wysokość w kłębie jest równa długości tułowia, suki mają nieznacznie dłuższy tułów.
• Ruch: elegancki, lekki i dumny.

Wysokość w kłębie:
 Psy: ok. 25 cm; suki są nieco mniejsze.

Waga:
Psy: 1,8–6,0 kg; suki są nieco lżejsze.

Szata i umaszczenie

Chin japoński to pies o jedwabistej, prostej i długiej szacie. Jego niewielkie ciało pokrywa bogate owłosienie, które szczególnie wyróżnia się na tylnej części ud, ogonie, szyi i uszach. Wyjątek stanowi głowa, którą porasta wyraźnie krótszy włos.

Maść biała z czarnymi lub czerwonymi łatami. Chin japoński powinien mieć symetrycznie rozmieszczone łaty wokół oczu, na uszach i całym ciele. Bardzo ceniona jest czysto biała strzałka biegnąca od kufy do czubka nosa.

Chin japoński – charakter i usposobienie

Chin japoński to mały, radosny pies o wielkim sercu, bardzo oddany swoim właścicielom. Jest niezwykle zrównoważony, wesoły i posłuszny.

Potrafi również pokazać swój charakter – kiedy się obrazi, to niełatwo go przekupić. Jest pełen temperamentu, ale umie również spokojnie spędzić pół dnia na ulubionej kanapie czy na parapecie okiennym. Jest psem ciekawskim, inteligentnym i bardzo dystyngowanym. Chętnie spędza czas ze swoją rodziną, przy czym nie wyróżnia żadnego z domowników.

Doskonale umie odczytać nastrój swojego właściciela i dostosować swoje zachowanie do okoliczności. Swoimi niesamowitymi popisami potrafi rozbawić całą rodzinę. Jest to pies, który nie narzuca swojej obecności, ale przy odrobinie zainteresowania pokaże całą paletę sztuczek. Lubi uczyć się nowych rzeczy, spędzając czas ze swoim właścicielem.

Zalety i wady china japońskiego

Chin japoński to rasa o charakterystycznych cechach, które stanowią zarówno jej atuty, jak i potencjalne wyzwania dla właścicieli.

Zalety:

• związany mocno ze swoimi właścicielami,
• nie wymaga długich spacerów,
• toleruje koty i inne zwierzęta domowe,
• łatwy w pielęgnacji,
• tani w utrzymaniu.

Wady:

• szczenięta są delikatne i w pierwszych miesiącach życia potrzebują więcej uwagi,
• rasa nie jest odporna na upały i mrozy,
• rasa brachycefaliczna – może mieć problemy z oddychaniem po wysiłku i wymaga zwiększonej wentylacji,
• może mieć problemy z oczami,
• zdarzają się przypadki padaczki.

Użytkowość kiedyś i dziś

Chin japoński jako przedstawiciel psów ras miniaturowych od wieków miał za zadanie towarzyszyć człowiekowi. Chiny japońskie stały się pupilami japońskiej, a potem także europejskiej arystokracji. Są łagodne, wesołe i chętne do zabawy. Właśnie te cechy sprawiły, że chin stał się typowym psem do towarzystwa.

Umiejętności

Do najważniejszych umiejętności china japońskiego można zaliczyć zdolność do adaptacji w różnych warunkach oraz umiejętność współżycia z innymi zwierzętami.

Łagodny charakter sprawia, że są świetnymi kompanami dziecięcych zabaw, towarzyszami osób samotnych i starszych.

Tryb życia

Chin japoński uwielbia spędzać czas ze swoim właścicielem. Pies ten nie wymaga dużej aktywności ruchowej, ale zapewnienie mu umiarkowanych spacerów to klucz do zdrowia zwierzęcia.

Jest to spokojne zwierzę, które najchętniej spędza czas na kanapie lub kolanach swojego właściciela, jest typowym empatycznym psim przyjacielem.

Chin japoński – zachowanie

Zachowanie china japońskiego odzwierciedla jego wyjątkową osobowość i temperament, co jest kluczowe dla zrozumienia, jak ta rasa może wpasować się w domowe życie. Oto kilka aspektów zachowania, które potencjalni właściciele powinni rozważyć:

• Znoszenie samotności: raczej nie lubi samotności, ale można go przyzwyczaić do codziennego czekania na właściciela.
• Posłuszeństwo: jest raczej posłuszny, szybko uczy się komend.
• Skłonność do ucieczek: zwykle nie wykazuje skłonności do ucieczek.
• Szczekliwość: jest to cecha osobnicza, szczeka, kiedy jest zaniepokojony, i jest to raczej forma zakomunikowania właścicielowi problemu.

Współżycie z innymi

Rozumienie interakcji china japońskiego z otoczeniem, zarówno z ludźmi, jak i innymi zwierzętami, jest kluczowe dla tworzenia harmonijnego domowego środowiska.

• Zachowanie w stosunku do dzieci: bardzo przyjazny w stosunku do dzieci.
• Zachowanie w stosunku do innych zwierząt domowych: tolerancyjny dla innych zwierząt.
• Zachowanie w stosunku do obcych: dość nieufny, ale w obecności właściciela potrafi się szybko przyzwyczaić do nowej osoby.

Dla kogo chin japoński?

Chin japoński jest bardzo sympatycznym psem, który będzie czuł się świetnie w towarzystwie osób starszych, rodzin z dziećmi, a także osób, które lubią umiarkowane spacery i spokojniejsze formy spędzania czasu z psem. Zdecydowanie nie jest superwytrzymałym biegaczem, nie nadaje się też do zabaw w upale czy w silnym mrozie.

Dla kogo pies tej rasy?

• dla rodzin z dziećmi,
• dla osób starszych,
• dla wszystkich osób potrzebujących kontaktu z psem.

Dla kogo nie nadaje się pies tej rasy?

• dla osób uprawiających bieganie,
• dla osób uprawiających bikejogging,
• dla osób lubiących górskie wędrówki.

Jakie są szczeniaki?

Szczenięta china są niezwykle urocze. Należy pamiętać, że jako przedstawiciele małych ras są bardzo delikatne i wrażliwe. Kiedy zostają same w domu, należy pamiętać o zabezpieczeniu ich w kojcu.

Małe chiny są niezwykle ciekawskie i potrafią wspinać się na meble. Podczas zabawy mogą być żywiołowe. Musimy pamiętać, że ich ciemiączka dość późno się zrastają, a niechroniony mózg może łatwo ulec uszkodzeniu.

Od pierwszych dni należy pamiętać o socjalizacji szczenięcia – im wcześniej zaczniemy przyzwyczajać zwierzę do nowych sytuacji, tym szybciej i łatwiej przystosuje się do dźwięków, zmian otoczenia, obcych osób czy innych zwierząt.

Wychowanie i szkolenie psa rasy chin japoński

Szkolenie china japońskiego należy do przyjemnych zajęć, ale trzeba przeprowadzać je stopniowo.

Chiny są inteligentne, szybko i chętnie się uczą, bardzo dobrze współpracują z właścicielem. Podczas szkolenia tej rasy należy pamiętać, że chiny mają delikatną psychikę i więcej uzyskamy za pomocą pozytywnych metod szkolenia, niż stosując metodę twardej ręki. Bardzo ważne jest ustalenie zasad i konsekwencja w ich egzekwowaniu.

Warto wcześnie nauczyć psa chodzenia na smyczy. Czworonogi, które nie opanują tej umiejętności we wczesnych tygodniach życia, mogą przysporzyć właścicielowi wielu problemów, na przykład nadwyrężyć kark podczas zmagań „z wrogiem”. Ważna jest również nauka podstawowych komend: siad, leż, wracaj, zostań, do mnie.

Jeśli zastosujemy się do tych zaleceń, będziemy opiekunami szczęśliwego, wesołego i posłusznego psa o stabilnej psychice.

Zdrowie

Chin japoński to długowieczny i zdrowy pies. Trzeba pamiętać o tym, że szczenięta należy kupować w hodowlach, które dbają o przeprowadzanie badań DNA u swoich zwierząt hodowlanych.

Podobnie jak wiele innych ras chiny japońskie mają skłonność do otyłości. Należy dbać o ich zbilansowaną dietę oraz odpowiednią dawkę ruchu w ciągu dnia.

Żeby nasz pies cieszył się dobrym zdrowiem, trzeba przeprowadzać badania kontrolne krwi, USG nerek, UKG serca oraz badania oczu. Należy regularnie kontrolować ich zęby, chiny mają bowiem tendencję do osadzania się kamienia nazębnego, a co za tym idzie – do stanów zapalnych dziąseł i przyzębia. Kluczem do zdrowia naszego psa będą również cykliczne szczepienia.

Choroby typowe dla chinów japońskich

Podobnie jak przedstawiciele innych ras psów, chiny mogą być podatne na pewne choroby:

• zwichnięcie rzepki – jest to niestabilność stawu kolanowego, która może wywoływać stany bólowe podczas chodzenia i utrudniać psu poruszanie się;
• padaczka – są na nią podatne niektóre osobniki; dzielimy ją na idiopatyczną, symptomatyczną i reaktywną;
• katarakta – jest to zmętnienie soczewki oka, które prowadzi do pogorszenia widzenia lub utraty wzroku;
• szmery serca u młodych psów, które wymagają specjalistycznej opieki weterynaryjnej;
• zespół suchego oka – to schorzenie polega na niewystarczającym działaniu kanalików łzowych i zaburzonej produkcji łez, może prowadzić do stanów zapalnych oczu;
• choroba Taya-Sachsa – jest rzadką chorobą neurologiczną, która może wystąpić u niektórych chinów; dostępne są testy DNA, które pomagają wyeliminować chore psy z dalszej hodowli;
• zespół oczny ras brachycefalicznych – oczodoły u tych ras są płytkie, dlatego oczy są mocno wyeksponowane, występuje u nich wytrzeszcz, przez co gałka oczna jest bardzo mocno narażona na urazy mechaniczne;
• entropium – schorzenie polega na podwinięciu jednej z górnych lub dolnych powiek w stronę gałki ocznej; rzęsy i sierść mają stały kontakt z powierzchnią oka, co prowadzi do przewlekłego stanu zapalnego;
• niedomykalność zastawki dwudzielnej (endokardioza) – są to zmiany zwyrodnieniowe w obrębie płatków zastawek.

Ile żyje, średnia długość życia

Tak jak u każdej innej rasy bardzo trudno określić długość życia china japońskiego. Wpływy środowiskowe, przebyte choroby czy na przykład otyłość mają olbrzymi wpływ na długość życia psa.

Pies, który ma dobraną odpowiednią dietę i jest objęty profilaktyką weterynaryjną, dożywa zazwyczaj długich lat w doskonałej kondycji. Przyjmuje się, że średnia długość życia przedstawicieli tej rasy wynosi 12–16 lat.

Chin japoński – cena szczeniaka. Ile kosztuje pies z rodowodem?

Cena szczeniaka z rodowodem FCI waha się od 2500 do 4500 zł.

Hodowla

Istnieje wiele hobbystycznych hodowli zrzeszonych w Związku Kynologicznym w Polsce.

Przed zakupem szczenięcia warto odwiedzić wystawę psów rasowych i porozmawiać z właścicielami i hodowcami rasy. Również na blogach internetowych oraz w grupach na Facebooku można znaleźć wiele przydatnych informacji dotyczących chinów japońskich.

Przy zakupie szczenięcia warto zapytać o długość życia jego dziadków i o problemy zdrowotne występujące u przodków. Porządny hodowca odpowie na wszystkie nasze pytania dotyczące rasy.

Imię dla china japońskiego

• Imię dla psa: Amai (słodki), Kenzo (mądry), Tsuki (księżyc).
• Imię dla suki: Rubi (rubinek), Hana (kwiat), Sake (tradycyjny alkohol).

Ulubione formy aktywności tej rasy

Do ulubionych form aktywności tych psów należą spacery oraz zabawy z właścicielem. Są to głównie psy do towarzystwa, które najchętniej spędzają czas na kolanach właściciela.

Chiny japońskie sprawdzają się w dog dance, ponieważ sport ten wymaga sprytu i inteligencji.

Gdzie powinien mieszkać?

Chin japoński nie ma szczególnych wymagań mieszkaniowych. Nadaje się zarówno do małych mieszkań w mieście, jak i do domów z ogrodem. Chin japoński nie wymaga długich spacerów i szalonych zabaw.

Podstawą są umiarkowane spacery, które zapewnią psu nieco ruchu.

Jaka karma, żywienie

Zakup szczenięcia z dobrej linii genetycznej znacznie ograniczy występowanie problemów zdrowotnych u naszego china. Na zdrowie psa wpływają czynniki zewnętrzne i środowiskowe.

Zapotrzebowanie na składniki odżywcze zmienia się wraz z wiekiem oraz aktywnością fizyczną psa. Spośród szerokiej oferty karm warto wybrać tę najlepszą, która zaspokoi potrzeby żywieniowe Twojego przyjaciela. Jeżeli nie masz pojęcia o odpowiednim zbilansowaniu pożywienia, nie wprowadzaj popularnego teraz odżywiania BARF. Pamiętaj, że przebiałkowany pies, to chory pies!

Japońscy arystokraci lubili karmić chiny dietą wegetariańską, co nie wychodziło zwierzakom na zdrowie. Trzeba pamiętać, że ten miniaturowy piesek pochodzi od wilka i potrzebuje w diecie białka zwierzęcego.

Karma dla psa powinna zawierać wszystkie niezbędne składniki, w związku z tym nasz specjalista poleca dostępną na rynku doskonałą karmę dla juniorów: Nature’s Protection Superior Care White Dogs Grain Free White Fish Junior Small Breeds.

Dla psów powyżej 10. miesiąca życia dostępna jest karma Nature’s Protection Superior Care White Dogs Adult Small Breeds with Lamb.

Karma White Dogs została tak opracowana, aby pokryć specjalne potrzeby żywieniowe psów z białym włosem.

Ten unikalny produkt pomaga usunąć plamy łzowe. Został stworzony przez światowej sławy hodowców, którzy zadbali o zapewnienie najlepszych składników odżywczych dla psów małych ras. Mały krokiet ułatwia gryzienie, pomaga poprawić trawienie u ras miniaturowych oraz niweluje brzydki zapach z pyszczka.

Jest to szczególnie ważne w przypadku ras brachycefalicznych, do których należy chin japoński.

Pielęgnacja sierści (czesanie, mycie), linienie

Sierść china japońskiego nie wymaga czasochłonnej pielęgnacji. Jej długie fragmenty potrzebują regularnego wyczesywania i odżywiania, najlepiej z użyciem odżywki typu leave-in.

Nasz hodowca poleca kosmetyk Tauro Pro Line Ultra Natural Care Detangling Leave-In Conditioner. China kąpiemy w miarę potrzeb, jego sierść ma właściwości samooczyszczające. Do kąpieli chinów japońskich polecane są naturalne kosmetyki z serii Tauro Pro Line.

Czy chin japoński linieje?

Chin japoński nie wymaga czasochłonnej pielęgnacji. W czasie linienia wypada głównie włos okrywowy (szata ma niewiele podszerstka), który łatwo sprzątnąć. Psa wystarczy wyczesać dwa razy w tygodniu zwykłą metalową szczotką i grzebieniem z obrotowymi zębami.

Ciekawostki o rasie chin japoński:

Oto kilka ciekawostek o chinie japońskim:

• Japońscy cesarze traktowali china japońskiego jako skarb narodowy.
• Miały rangę psów salonowych w pałacu cesarza.
• Chin japoński jest najmniejszą rasą pochodzącą z Japonii.
• Historycy twierdzą, że w rozwój rasy miały wkład psy takie jak mops oraz maltańczyk.
• Chin japoński jest niezwykle inteligentny.
• Psy te potrafią zadbać o swoje futro tak jak koty i je samooczyszczać.
• Są podobne do pekińczyków, ale mają wyższe łapy.

Klasyfikacja FCI – wzorzec rasy

• Kraj pochodzenia: Japonia.
• Data publikacji obowiązującego wzorca: 05.06.2009.
• Użytkowość: grupa IX – Psy ozdobne i do towarzystwa.
• Klasyfikacja FCI: numer wzorca 206,Sekcja 8 –chiny japońskie i pekińczyki.
• Próby pracy wymagane: nie są wymagane.

Podsumowanie. Opis rasy

Chin japoński to mały, elegancki pies, który będzie idealnym towarzyszem nawet w małych mieszkaniach. Pochodzi z Japonii, gdzie był hodowany przez mnichów buddyjskich i arystokrację. Psy te są znane z przyjaznej natury i inteligencji; nie są odporne na skrajne temperatury. Osiągają do 25 cm wysokości, ważą 2–6 kg i mogą żyć 10–16 lat. Cenione są za symetryczne umaszczenie i jedwabistą sierść. Są to psy do towarzystwa, nie wymagają dużo ruchu, dobrze znoszą współżycie z innymi zwierzętami. Rasa ta może być podatna na różne choroby, w tym problemy z oczami i padaczkę. Chin japoński jest idealny dla osób starszych i rodzin z dziećmi, które preferują spokojniejszy styl życia. Psy tej rasy są łatwe w hodowli i pielęgnacji, wymagają regularnej opieki weterynaryjnej i zbilansowanej diety.