Czy pies może jeść pomidory? Czy pomidory są szkodliwe dla psów

przez Pets Style 16 maja, 2023

Pomidory są ważną częścią naszej codziennej diety. Ich słodko-kwaśny smak sprawia, że mogą być zastosowane w różnych daniach, a jednocześnie zawierają szeroką gamę składników odżywczych. Sprawdziliśmy, czy pies może jeść pomidory.

Czy pies może jeść pomidory?

W internecie znaleźć można wiele informacji na temat zdrowych owoców, warzyw czy orzechów w diecie psa. Wiele ostrożnych wypowiedzi dotyczących m.in. pomidorów wynika z tego, że nadmierne spożycie niektórych pokarmów, może wywoływać problemy żołądkowo-jelitowe. Pomidory są jednak bezpieczne dla Twojego psa. Musisz tylko stosować je z umiarem i podawać we właściwy sposób.

Co jednak ważne, Twój pies nie powinien jeść całych pomidorów. Zbyt duże kawałki mogą bowiem stwarzać ryzyko zadławienia. Należy też pamiętać, że zielone łodygi oraz liście pomidora nie są bezpieczne dla psów.

O właściwościach pomidorów

W pomidorach znajduje się bogactwo karotenoidów oraz związków fenolowych, np. flawonoidów. Ważnym przeciwutleniaczem, który znajduje się w składzie pomidorów, jest witamina C. Plasterek pomidora (ok. 20 g) dostarczy Twojemu psu prawie 3 mg tej witaminy. Dlaczego witamina C jest ważna w diecie ludzi oraz zwierząt? Pełni ona kilka ważnych funkcji:

jest przeciwutleniaczem,
pomaga chronić układ odpornościowy,
wspiera walkę z infekcjami.

Być może wiesz, że psy i koty są w stanie wytwarzać własną witaminę C. Nie zmienia to jednak faktu, że podawanie tego składnika wraz z pokarmem może być dobrodziejstwem dla ich zdrowia.

Pomidory to dobre źródło witaminy C.

Pomidor dla psa – co to jest likopen?

Jeden plasterek świeżego pomidora zawiera ok. 514 mg tajemniczego likopenu. Likopen należy do karotenoidów i nadaje czerwone zabarwienie pomidorom. Znajdziesz go także w grejpfrucie, arbuzie, papai i kilku innych produktach. Likopen ma działanie:

przeciwutleniające,
przeciwzapalne,
obniżające ciśnienie.

Już ponad 10 lat temu przyglądano się przeciwnowotworowemu działaniu likopenu u zwierząt. Naukowcy odkryli wtedy, że likopen może mieć korzystny wpływ na czas leczenia kostniakomięsaków.

Pomidor a zdrowe oczy psa

Kolejną zaletą pomidora jest zawartość luteiny i zeaksantyny. Oba składniki są cenione ze względu na ich korzystny wpływ na zdrowie plamki żółtej. Dostarczanie pokarmu zawierającego luteinę może pomóc utrzymać zdrowie psich oczu. Co ważne, luteina ma pozytywny wpływ na układ odpornościowy. Wykazano, że stymuluje zarówno komórkową, jak i hormonalną odpowiedź immunologiczną u psów domowych.

Dlaczego psy nie mogą jeść niedojrzałych pomidorów i jego zielonych części?

Twój pies nie może jeść niedojrzałych pomidorów ani ich zielonych części, ponieważ zawierają tomatynę i niewielkie ilości solaniny, która jest toksyczna zarówno dla psów, jak i kotów czy koni. Solanina znajduje się w liściach, łodygach, kwiatach i młodych zielonych pomidorach. Dojrzałe owoce zawierają jedynie jej śladowe ilości, dlatego są bezpieczne i dobre dla psów. Upewnij się jednak, że trzymasz swojego psa z dala od pomidorów rosnących w Twoim ogrodzie.

Jakie są objawy zatrucia niedojrzałym pomidorem lub jego zieloną częścią? Objawy zatrucia pomidorem to:

ciężki rozstrój żołądka (wymioty, biegunka),
osłabienie,
wzmożone ślinienie,
spowolnienie akcji serca.

Twój pies może jeść pomidory. Natomiast ich zielone części są szkodliwe dla psów.

Czy pies może jeść pomidorki koktajlowe?

Pomidorki koktajlowe są dobre w umiarkowanych ilościach. Podobnie jak w przypadku innych odmian pomidorów wybieraj te dojrzałe i czerwone. Zawsze myj je przed podaniem pupilowi, jak inne warzywa i owoce.

Jakie pomidory dla psa wybrać?

Wybieraj świeże, dojrzałe pomidory. Te są najlepsze! Zdecydowanie unikaj tymczasem, podawania psu pomidorów z puszki. Jeżeli tylko masz taką możliwość, wybieraj pomidory organiczne i wolne od pestycydów. Najlepiej z lokalnych rynków rolniczych lub własnego ogrodu. Takie pomidory będą potencjalnie bezpieczniejsze zarówno dla Ciebie, jak i Twojego psa.

Pomidory z puszki to nie najlepszy pomysł na dodatek do psiego menu.

Warzywa i owoce w diecie psa

Bezpieczne dla psa owoce to:

arbuz,
ananas,
banan,
borówki,
gruszki,
jabłka,
jagody,
brzoskwinie (bez pestek),
maliny,
mango,
truskawki,
żurawina.

Bezpieczne dla psa warzywa to:

dynia,
buraki,
cukinia,
czerwona słodka papryka,
marchew,
pietruszka,
ogórek,
ugotowane ziemniaki,
ugotowane bataty.

Czy pies może jeść pomidory? Podsumowanie

Czy pies może jeść pomidory? Tylko te dojrzałe. Pomidory zawierają likopen, który jest silnym przeciwutleniaczem i może mieć korzystny wpływ na zdrowie psa. Natomiast po zjedzeniu zielonego pomidora, łodygi lub liści, u psa mogą wystąpić symptomy zatrucia, takie jak:

biegunka,
wymioty,
drgawki,
senność,
spowolnienie rytmu serca,
nadmierne wydzielanie śliny.

Jeśli chcesz podawać swojemu psu pomidory, rób to z umiarem. Pamiętaj również, że psom nie należy podawać pomidorów ze skórką, ponieważ mogą one powodować problemy z przewodem pokarmowym i wywoływać blokady jelit. Jeśli zdecydujesz się podać swojemu psu pomidory, pokrój je na mniejsze kawałki i usuń nasiona i skórkę.

Ostatecznie, zanim zaczniesz wprowadzać jakiekolwiek nowe produkty do diety swojego psa, zawsze warto skonsultować się z lekarzem weterynarii, aby upewnić się, że są one bezpieczne dla Twojego pupila.

Wiesz już, czy pies może jeść pomidory. Z innych artykułów dowiesz się, czy Twój pies może jeść winogrona, czekoladę lub jajka. Mamy dla Ciebie wiele ciekawych informacji o tym, czego psy nie mogą jeść oraz o tych składnikach diety, które stanowią doskonały pomysł na wzbogacenie codziennego psiego menu.

16 maja, 2023 0 Komentarze

Czy pies może jeść ziemniaki? Ziemniaki dla psa

przez Pets Style 15 maja, 2023

Planujesz przestawić psa na dietę domową? A może Twoje dziecko właśnie rzuciło psu ziemniaki ze swojego obiadu i zastanawiasz się, co robić? Sprawdzamy, czy pies może jeść ziemniaki.

Ziemniaki w diecie psa

Zbilansowana psia dieta musi dostarczać mu wszystkich niezbędnych aminokwasów, witamin oraz minerałów. Pies musi otrzymać także wystarczającą ilość kalorii, czyli energii, która umożliwi mu aktywne spędzanie czasu i utrzymanie stałej masy ciała. W jego diecie powinno znajdować się głównie mięso oraz podroby, a następnie warzywa i owoce. Ważne są także nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3, które możesz dostarczyć psu, podając mu głównie oleje rybne, np. olej z łososia czy kryla. Biorąc pod uwagę powyższe informacje, pamiętaj, że ziemniaki nie powinny być podstawą dań, które przygotowujesz dla swojego pupila.

Zbilansowana dieta psa nie może bazować na samych ziemniakach.

Gotując dla pupila, pamiętaj o kilku zasadach:

Mięso warto gotować krótko.
W menu Twojego psa korzyści przyniosą wątróbki, serca, nerki, płuca.
Warzywa gotuj do miękkości i najlepiej, gdy są zblendowane.
Oprócz mięsa mięśniowego cennym dodatkiem są podroby, które mogą stanowić 15–20% diety psa.
Urozmaicenie diety domowej jest ważnym elementem dbania o zdrowie psa. Twój pupil nie może każdego dnia dostawać jedynie ziemniaków z indykiem i dodatkiem marchewki.

Jeżeli Twój pupil codziennie spożywałby te same składniki, czyli np. wspomniane ziemniaki, szybko nabawiłby się niedoborów. Podczas takiej diety pies może otrzymywać zbyt mało białka, co będzie skutkowało łamliwą i wypadaniem sierści, a także spadkiem odporności i problemami z trawieniem. Na wyglądzie Twojego pupila odbije się także niedobór witaminy E, A czy cynku i biotyny. W przypadku niektórych niedoborów objawy zauważysz dość szybko, a inne odbiją się na zdrowiu psa dopiero po wielu miesiącach.

Jak ziemniaki wpływają na zdrowie psa?

Poznaj z nami kilka faktów o ziemniakach.

Ziemniaki dla psa mogą stanowić źródło łatwostrawnych węglowodanów, a także witamin i minerałów.
Dodawanie ziemniaków do diety psa ma na celu zwiększenie udziału energii w diecie (pochodzącej ze wspomnianych węglowodanów) oraz w niektórych sytuacjach zapewnienie psu uczucia sytości.
Gotowane ziemniaki dla psa mają dość wysoki indeks glikemiczny
Ziemniak dla psa powinien być upieczony lub ugotowany, bez żadnych dodatków.
Smażone ziemniaki lub ziemniaki z dodatkiem masła i soli nie są zdrowe dla psów.
Ziemniaki nie są odpowiednie m.in. dla psów z cukrzycą oraz zwierząt otyłych.
Surowe ziemniaki dla psa są szkodliwe.
Ziemniaki nie powinny stanowić podstawy jadłospisu psa, a także pojawiać się często w misce psa.

Ziemniaki dla psa należy ugotować bez przypraw.

Gotowane ziemniaki. Czy pies może jeść ziemniaki gotowane?

Ugotowane ziemniaki nie są dla psów toksyczne, dlatego na pytanie, czy pies może jeść ziemniaki, odpowiadamy: tak. Jeszcze raz przypominamy jednak, że nie mogą być podstawą diety czworonoga. Zdania dotyczące ziemniaków w psiej diecie są podzielone. Nie każdy dietetyk zwierzęcy chce je widzieć w menu psów. Nie stosuje się ich np. w diecie BARF czy gotowanym odpowiedniku tej diety. Z drugiej strony są osoby sięgające po ziemniaki jako jeden ze składników diety ich pacjentów.

Ziemniaki powinny być podawane bez dodatków, takich jak sól, masło czy sosy, które mogą być szkodliwe dla psów.

Surowe ziemniaki. Czy pies może jeść ziemniaki surowe?

Ziemniaków kategorycznie nie wolno podawać psom na surowo. Jeżeli Twój pies zajadł surowe ziemniaki lub wyjadł obierki z kosza na śmieci, skonsultuj się z lekarzem weterynarii. Surowe ziemniaki zawierają bowiem solaninę, która jest niebezpieczna dla naszych czworonogów.

Co zrobić, gdy pies zjadł surowe ziemniaki?

Jeśli twój pies zjadł surowe ziemniaki, szczególnie zielone części lub kiełki, może być narażony na ryzyko zatrucia solaniną, toksyczną substancją naturalnie występującą w ziemniakach. Objawy zatrucia surowymi kartoflami to m.in. wymioty i biegunka, gdyż u psa dochodzi do podrażnienia przewodu pokarmowego. U Twojego czworonoga może pojawić się także postępujące osłabienie, dlatego konieczna jest pomoc specjalisty.

Jeśli zauważysz którekolwiek z tych objawów u swojego psa, natychmiast skontaktuj się z weterynarzem. W przypadku podejrzenia zatrucia, im szybciej pies otrzyma pomoc, tym lepiej.

Jeżeli pies zjadł tylko niewielką ilość surowego ziemniaka i nie wykazuje żadnych objawów zatrucia, prawdopodobnie będzie w porządku, ale nadal warto obserwować jego zachowanie i stan zdrowia. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości, skontaktuj się z lekarzem weterynarii.

W przyszłości, aby uniknąć potencjalnego zatrucia, najlepiej trzymać surowe ziemniaki i inne potencjalnie toksyczne pokarmy poza zasięgiem psa.

Jak podawać psu ziemniaki? Przepisy

Zarówno w sieci, jak i w książkach znajdziesz przepisy zawierające ziemniaki. Niestety wiadomo, że bardzo wiele z nich jest niedoborowa. Zwykle jest w nich zbyt mało cynku, choliny czy witaminy D. Ważne, by korzystać z przepisów z jak najbardziej sprawdzonych źródeł. Zwróć uwagę, czy na liście składników – oprócz mięsa, podrobów i warzyw – znajdują się suplementy. Domowa dieta powinna być wzbogacona o kwasy tłuszczowe omega-3, witaminę E czy wapń.

W przykładowych przepisach ziemniaki są łączone z mięsem indyka, marchewką, suszoną żurawiną oraz zielonym groszkiem. W tym przepisie Gary Richter (autor książki „Księga zdrowia psa i kota”) sugeruje obranie ziemniaków i pieczenie ich przez 30 minut, a następnie rozgniecenie ich widelcem. Przepis uwzględnia m.in. dodatek kwasów tłuszczowych omega-3, witaminy E oraz choliny. W swoich propozycjach dla psów ten autor częściej sięga jednak po bataty, nazywane inaczej słodkimi ziemniakami.

Czy pies trawi ziemniaki w karmie dla psa?

Ziemniaki pojawiają się nie tylko w przepisach na domowe posiłki, ale także w gotowych karmach dla psów. Znajdziesz je w składzie karm suchych i mokrych, a także w niektórych przysmakach. Dodatek ziemniaków pozwala zbilansować posiłki oraz przyczynia się do uzyskania właściwej tekstury w przypadku karm suchych. Ziemniaki, tapioka czy bataty zastępują zboża w karmach bezzbożowych i są źródłem skrobi niezbędnej do produkcji suchych granulek karmy.

Ziemniaki stosowane są m.in. w gotowych bezzbożowych karmach dla psów.

Ziemniaki bywają także składnikiem karm wegetariańskich oraz wegańskich, które powoli pojawiają się zarówno na rynku polskim, jak i zagranicznym. Łączone są wtedy z wieloma innymi składnikami, by pies otrzymał wszystkie niezbędne aminokwasy, kwasy tłuszczowe oraz minerały i witaminy. Diety wegetariańska oraz wegańska nie są jednak polecane dla zdrowych psów. Taką dietę zwykle wprowadza się celowo, np. w przypadku alergii na większość białek pochodzenia zwierzęcego.

Animonda GranCarno Sensitiv Adult Dog wołowina i ziemniaki – mokra i lekkostrawna karma dla psów z wrażliwym przewodem pokarmowym. Produkt bazuje na jednym źródle białka (wołowinie) i przygotowywany jest wyłącznie ze świeżych składników, takich jak serca, wątroby i mięso mięśniowe. Karma jest zarówno zdrowa, jak i smakowita.
Karma Brit Care Dog Grain-free Sensitive z dziczyzną i ziemniakami – to pełnowartościowa sucha karma dla dorosłych czworonogów. Jest lekkostrawna i bazuje na smakowitej dziczyźnie. Produkt nadaje się dla psów z alergiami i nietolerancjami pokarmowymi. Karma nie zawiera tłuszczu z kurczaka, ale m.in. zdrowy olej kokosowy.
Canagan Country Game – sucha karma dla psów w każdym wieku i każdej rasy. W jej składzie znajdują się świeże mięso z kaczki oraz dziczyzna. Mięso kaczki zawiera cenne kwasy omega-3 oraz omega-6, które wpływają na poprawę kondycji skóry oraz sierści. W składzie znaleźć można również żurawinę czy rumianek. Żurawina jest bogata w witaminę C i chroni układ moczowy psa, a rumianek przyczynia się do redukcji stresu.
Empire hipoalergiczna karma dla dorosłych psów małych ras – sucha karma bogata w składniki pochodzenia zwierzęcego zapewniające smakowitość oraz doskonałą przyswajalności pożywienia. Karma zawiera formułę αDETOX, czyli unikalną mieszankę dobroczynnych ziół. Formuła wzmacnia system immunologiczny psa oraz wspomaga organizm zwierzęcia w oczyszczaniu z niebezpiecznych toksyn. Jest to ważne szczególnie w przypadku psów mieszkających w miastach.

Owoce i warzywa dla psa

Wokół ziemniaków jest sporo kontrowersji. Jeżeli nie chcesz sięgać po nie w diecie psa, nie musisz. Bezpieczne warzywa dla Twojego pupila to m.in.: marchew, dynia, batat oraz cukinia. Większość warzyw należy dobrze ugotować przed podaniem ich czworonogom, ale np. marchewki możesz używać także jako naturalnego gryzaka. Nie zdziw się wtedy jednak, gdy jej kawałki znajdziesz w odchodach swojego pupila. Sprawdź listę, jakie warzywa może jeść pies.

W niektórych zaleceniach znajdziesz informację, że nawet karmiąc psa gotową karmą suchą lub mokrą, warto podawać mu warzywa i owoce. W takiej sytuacji mogą one stanowić do 10% dziennej dawki pokarmowej. Borówki, truskawki czy banany wzbogacą dietę Twojego psa m.in. o witaminy i przeciwutleniacze. Sprawdź listę, jakie owoce może jeść pies.

Czego nie podawać psu?

Dieta psa musi być dopasowana do… psa! Nigdy nie podawaj pupilowi resztek ze stołu, ludzkiego jedzenia zawierającego przyprawy (np. chipsów czy wędlin) ani czekolady, winogron, rodzynek, cebuli, pora czy ostrej papryczki. Takie produkty mogą spowodować poważne zatrucia u zwierzęcia lub podrażnienie jego przewodu pokarmowego, co skończy się biegunką, wymiotami lub bólem brzucha.

Wiesz już, czy pies może jeść ziemniaki. Jeżeli chcesz wiedzieć więcej, przeczytaj inne nasze artykuły. Znajdziesz w nich wiele praktycznych porad dotyczących nie tylko żywienia psów, ale także ich pielęgnacji i zdrowia oraz opisy poszczególnych ras.

Ziemniaki dla psa. Podsumowanie

Tak, psy mogą jeść ziemniaki, ale z pewnymi zastrzeżeniami. Kartofle są bogate w skrobię, błonnik, witaminę C, potas, fosfor i inne składniki odżywcze. Ale jednocześnie są także źródłem węglowodanów, które mogą powodować nadwagę u psów, jeśli są podawane w nadmiarze.

Przed podaniem ziemniaków psu upewnij się, że są one odpowiednio przygotowane. Ziemniaki powinny być gotowane lub pieczone bez dodatku soli, tłuszczu lub innych przypraw. Sprawdź, czy ziemniaki są dobrze ugotowane i miękkie. Surowe mogą być trudne do strawienia i spowodować biegunkę.

Ważne jest, aby ziemniaki stanowiły tylko niewielką część diety psa, a nie były jego podstawowym źródłem pożywienia. Zaleca się podawanie psu ziemniaków jako przekąski lub dodatku do posiłków, ale w ilości nie większej niż 10% dziennej dawki pokarmowej psa. Warto także pamiętać, że ziemniaki mogą być trudne do strawienia dla niektórych psów, szczególnie tych z wrażliwym układem trawiennym, więc należy obserwować psa po podaniu i w razie potrzeby skonsultować się z weterynarzem.

15 maja, 2023 0 Komentarze

Kot Poradnik

Jak rozpoznać płeć kota? Praktyczny poradnik

przez Pets Style 12 maja, 2023

Kot czy kotka? Wielu świeżo upieczonych kociarzy z pewnością zastanawia się, jak rozpoznać płeć kota. O ile określenie płci dorosłych kotów zwykle nie przysparza trudności, o tyle w przypadku kociąt bywa już sporym wyzwaniem. Nie zawsze rozpoznanie płci jest możliwe na podstawie wyglądu kocich narządów płciowych. Czasem więcej można wyczytać z koloru futerka. Na szczęście istnieje kilka prostych metod, które pomogą Ci rozpoznać kotkę i kocura. Podpowiadamy, jak odróżnić kota od kotki.

Jak rozpoznać płeć kota?

Jak odróżnić kota od kotki?

Jeśli chcesz wiedzieć, jak rozpoznać płeć kota, powinieneś dokładnie przyjrzeć się budowie anatomicznej pupila. Podstawowym sposobem rozpoznawania płci u kota jest identyfikacja jego narządów płciowych. U dorosłych kotów pod ogonem można zaobserwować wyraźnie zarysowane jądra w worku mosznowym. Są one wyczuwalne jako dwie wypukłości. Warto jednak pamiętać, że u kocurów po kastracji nie da się na tej podstawie określić płci.

Dodatkowo w rozpoznawaniu płci u kotów bardzo pomocne jest określenie odległości między odbytem a narządami płciowymi. U kotek jest ona znacznie mniejsza niż u kocurów (ok. 1,3 cm w porównaniu do 2,5 cm).

Wskazówka: Jak rozpoznać płeć kota? U kotów tendencja do używania określonej łapy podczas codziennych czynności może mieć związek z płcią. Kocury częściej posługują się lewą łapką, podczas gdy kotki używają raczej prawej.

Jak rozpoznać płeć małego kota?

Jak odróżnić kota od kotki już po urodzeniu? Rozpoznawanie płci u kociąt jest dosyć trudne. Można skorzystać z tej samej metody co w przypadku kotów dorosłych, czyli zajrzeć kotu pod ogon. U kociąt narządy płciowe nie są jednak dobrze rozwinięte, co może znacznie utrudniać rozpoznanie: kot czy kotka.

Jednym z najlepszych sposobów na ustalenie płci młodego mruczka jest określenie kształtu narządów płciowych. Jak rozpoznać płeć kota? U kocurów kształt odbytu i ujścia układu moczowo-płciowego jest podobny (okrągły). Oba otwory przypominają więc razem dwukropek (:). U kotek drugi z otworów przybiera kształt przecinka, a oba układają się razem w kształt średnika (;).

Płeć kotów a umaszczenie

Zastanawiasz się, jak rozpoznać płeć kota? Niekiedy płeć kota widoczna jest już na pierwszy rzut oka. W kocim świecie niektóre kolory futerka są zarezerwowane prawie wyłącznie dla kotek lub kocurów. Allele odpowiedzialne za umaszczenie są bowiem zlokalizowane na żeńskich chromosomach płciowych (X). Jak rozpoznać płeć kota na podstawie umaszczenia?

Rozpoznanie płci jest najłatwiejsze w przypadku kotów szylkretowych i calico (biało-rudo-czarnych). Aby powstało takie umaszczenie, niezbędne jest posiadanie dwóch chromosomów X. Z tego powodu trójkolorowe futrzaki to prawie zawsze kotki.
Rude koty to natomiast aż w 80% kocury – wystarczy, że odziedziczą gen rudości po swojej matce.

Ciekawostka: Trójkolorowe umaszczenie u kocurów jest wynikiem anomalii genetycznej. Kocury o takim futerku mają dwa chromosomy X zamiast jednego.

Jak odróżnić kota od kotki w przypadku innych umaszczeń? Niestety zwykle nie jest to możliwe. Czarny czy biało-czarny osobnik może być równie dobrze samcem, jak i samicą.

Jak rozróżnić płeć kota na podstawie wyglądu?

Jak rozpoznać płeć kota? Aby rozpoznać, czy mruczek to kocur, czy kotka, warto zwrócić uwagę na charakterystyczne cechy wyglądu. Zastanawiasz się, jak odróżnić kota od kotki na podstawie budowy fizycznej? Przyjrzyj się przede wszystkim wielkości zwierzęcia. Jak rozpoznać płeć kota?

Dorosłe kocury zwykle osiągają nieco większe rozmiary niż kotki. Mają też silniejszą budowę – są bardziej umięśnione i grubsze.
Kotki mają lżejszą, filigranową budowę. Ich ciało jest smuklejsze i często dłuższe niż kocurów. Zazwyczaj mają też nieco mniejsze łapki i głowę.

Rozróżnienie płci u dorosłych kotów na podstawie samych cech fizycznych jest jednak obarczone sporym ryzykiem błędu. Po pierwsze, na wygląd mruczków duży wpływ mają cechy rasowe i indywidualne. Po drugie, wygląd kotów może też zmieniać się pod wpływem diety. Kotki, które znacznie przybrały na wadze, mogą więc czasami sprawiać wrażenie potężnie zbudowanych kocurów. Po trzecie, często nie da się trafnie określić płci kota bez wcześniejszego porównania go z innymi osobnikami. W przypadku wątpliwości: kot czy kotka lepiej więc skorzystać z innych metod.

Kocur czy kotka? Czym się różnią?

Wiesz już, jak rozpoznać płeć kota. Zastanawiasz się jednak: kocur czy kotka – kto okaże się lepszym domowym towarzyszem? Wśród kociarzy zdania na ten temat są podzielone. Czy płeć kota ma znaczenie, jeśli chodzi o jego charakter? Jak odróżnić kota od kotki po zachowaniu?

Niektóre zachowania kotów mają podłoże hormonalne i są zdeterminowane płcią. Kocury w poszukiwaniu partnerek często przemierzają wiele kilometrów. Mają więc tendencję do włóczęgostwa i uchodzą za bardziej niezależne niż kotki. Są też silnie terytorialne – znakują swoje terytorium moczem i niejednokrotnie wdają się w bójki z innymi samcami. Zachowania te mogą być dla wielu opiekunów uciążliwe. U kotek zachowania zdeterminowane płcią pojawiają się głównie w okresie rui. Kocie damy mogą wtedy intensywnie wokalizować i próbować uciekać. Dodatkowo kotki często uchodzą za bardziej czułe niż kocury.

Wybór kota na podstawie płci to jednak nie najlepsze rozwiązanie. W rzeczywistości kluczowy wpływ na przyszłe zachowania kociąt ma ich socjalizacja. Niektóre cechy związane są również z rasą. Warto również pamiętać, że zachowania związane z płcią zanikają po zabiegu kastracji.

Jak karmić kota po sterylizacji/kastracji?

Po kastracji/sterylizacji spowalnia metabolizm kota, przez co zmniejsza się jego zapotrzebowanie kaloryczne. Bardzo często jednak, apetyt pozostaje na takim samym poziomie. Aby nie dopuścić do nadwagi. Warto ograniczyć ilość podawanych kotu kalorii i jednocześnie zadbać o jego aktywność.

Dobra rada

U wielu kotów konieczne jest ograniczenie kalorii nawet o 25-30%. Nie każdy kot wymaga jednak takiego zabiegu. Obniżenie kaloryczności posiłków nie jest wskazane u kotów szczupłych, wychodzących oraz młodych (kastrowanych przed osiągnięciem dojrzałości fizycznej).

Aby zadbać o zdrowie kota po zabiegu można wybierać karmy przeznaczone dla zwierząt po kastracji/sterylizacji.

Wysokiej jakości karmy dla kotów oferują marki Brit oraz Carnilove.

Carnilove Fresh Carp & Trout Sterilised to bezzbożowa karma ze świeżym mięsem karpia. W jej składzie znajduje się również mięso innych ryb: pstrąga oraz łososia. To połączenie dopełnia dodatek wątróbki kurczaka oraz olej z łososia i zdrowe warzywa, jak dynia. Kompozycja dzięki zawartości świeżego mięsa jest niezwykle smakowita, więc polecana także wymagającym zwierzętom sterylizowanym.

Brit Care Grain-Free Sterilized Weight Control to bezzbożowa karma sucha nie tylko dla kotów sterylizowanych, ale również dla zwierząt z nadwagą. Karma stanowi niskotłuszczowy, bogaty w błonnik posiłek i ma hipoalergiczną formułę minimalizującą ryzyko wystąpienia niepożądanych reakcji na pokarm. Posiłki powstają na bazie świeżej kaczki, owoców i ziół.

Brit Care Cat Grain-Free Sterilized Sensitive to bezzbożowy produkt dla kotów sterylizowanych z wrażliwym przewodem pokarmowym. W swoim składzie zawiera świeże, delikatne i dietetyczne mięso królika, które cechuje się doskonałą strawnością. Karmę podawać można zarówno na sucho, jak i zwilżoną letnią wodą.

Brit Care Cat Grain-Free Sterilized Urinary Health to karma wspomagająca pracę nerek i dróg moczowych kotów po sterylizacji/kastracji. Przygotowana jest ze świeżego kurczaka, ziół i owoców. To smakowity, ale i lekkostrawny posiłek o niskiej zawartości magnezu, co może pomóc w utrzymaniu optymalnego pH moczu.

Carnilove Cat Pouch Quail & Dendelion Sterilized to pełnoporcjowa mokra karma z przepiórką oraz mniszkiem dla kotów sterylizowanych. Jest zdrowym i smakowitym daniem, które dostarcza dodatkowej porcji płynów zapewniających kotom lepsze nawodnienie organizmu.

Pamiętaj, że również z kotem po sterylizacji/kastracji warto się bawić. Właściwa ilość aktywności fizycznej jest ważna dla zdrowia nie tylko ciała, ale i kociego ducha. Zabawy w polowanie powinny kończyć się nagrodą imitującą “upolowanie ofiary”. W tym celu sięgaj po wysokiej jakości przysmaki jak Carnilove Sami-Moist Snack Chicken & Thyme. Są to smakowite i delikatne przekąski dla wszystkich kotów. W swoim składzie oprócz kurczaka, oleju z łososia oraz sosu z wątróbek drobiowych zawierają tymianek pomagający zadbać o zdrowie dróg moczowych, co może okazać się ważne u kotów po kastracji. Inną opcją są funkcjonalne przysmaki Brit Care Cat Snack Urinary dla kastrowanych kotów. Zawierają one żurawinę i rozmaryn wspierające zdrowie dróg moczowych Twojego pupila. Pamiętaj jednak, że przysmaki nie powinny stanowić więcej niż 10% dziennej dawki kalorii w kocim menu.

Podsumowanie

Jeśli zastanawiasz się, jak rozpoznać płeć kota, powinieneś przyjrzeć się narządom płciowym mruczka.
W odróżnieniu kota od kotki pomaga prosta zasada dwukropka i średnika.
W niektórych przypadkach możliwe jest rozpoznanie płci kotów z dużym prawdopodobieństwem po umaszczeniu.
Odróżnienie kocura od kotki na podstawie wielkości i umięśnienia często jest trudne.
Płeć nie jest kluczowym czynnikiem wpływającym na koci charakter. Ma jednak związek z niektórymi zachowaniami niepożądanymi u kotów (na tle hormonalnym).

Polecamy:

Jaka karma dla wybrednego kota?

12 maja, 2023 0 Komentarze

Akwarystyka Inne zwierzęta

Gekon lamparci – sympatyczna jaszczurka dla każdego

przez Pets Style 10 maja, 2023

Gekon lamparci zamiast psa lub kota? Egzotyczne jaszczurki są coraz częściej wybierane na domowych towarzyszy. Niestety opieka nad nimi bywa dosyć wymagająca, zwłaszcza dla początkujących terrarystów. Zastanawiasz się, jaki gatunek jaszczurki wybrać na początek? Idealnym kandydatem na pierwszego gadziego pupila może okazać się gekon lamparci. Przedstawiamy najważniejsze informacje o tym gatunku i podpowiadamy, jakie warunki należy mu zapewnić.

Gekon lamparci – opis gatunku

Gekony (Gekkonidae) to rodzina niewielkich jaszczurek, spośród których wiele utrzymywanych jest jako zwierzęta domowe. Jednym z najbardziej lubianych przez terrarystów gekonów jest gekon lamparci (Eublepharis macularius), zwany również gekonem tygrysim lub eublefarem tygrysim.

Gekon lamparci osiąga długość około 22–28 cm i wagę 60–100 g. Jaszczurka tego gatunku wyróżnia się zachwycającym, kontrastującym ubarwieniem. Ciało gekona jest jasnożółte lub kremowe, nakrapiane ciemnobrązowymi plamkami. U młodych osobników widoczne są ciemne poprzeczne pasy. Charakterystyczną cechą gekona lamparciego jest gruby ogon, który stanowi magazyn tłuszczu. W razie zagrożenia jaszczurka może odrzucić swój ogon. Eublefary mają ruchome powieki, co stanowi ewenement w świecie gekonów. Dodatkowo łapki tych gekonów nie posiadają przylg. Wyposażone są za to w ostre pazurki, które umożliwiają gadom sprawną wspinaczkę i kopanie w podłożu.

W naturze gekon tygrysi zamieszkuje skaliste i półpustynne rejony Afganistanu, Iraku, Iranu, Nepalu, Indii i Pakistanu. Preferuje tereny rzadko porośnięte roślinnością, o gliniastym, żwirowym lub kamienistym podłożu. Gekon lamparci prowadzi nocy tryb życia. Dzień zwykle spędza w ukryciu, w szczelinach skalnych. Żyje w niewielkich grupach. Do komunikacji używa głośnych odgłosów oraz rozbudowanej mowy ciała.

Odmiany barwne gekona lamparciego

Intensywna praca hodowlana doprowadziła do stworzenia całej gamy odmian barwnych gekonów lamparcich. Do najpopularniejszych należą:

mack snow – zaraz po wykluciu się mają czarno-białe ubarwienie, które z czasem przybiera barwę jasnożółtą;
blizzard – mają jednolite ubarwienie, nie posiadają cętkowanego wzoru na ciele;
high yellow – u tej odmiany skóra ma intensywnie żółty kolor, cętki są natomiast znacznie zredukowane;
tangerine – ich ciało ma pomarańczową barwę;
diablo blanco – gady tej odmiany mają czerwone oczy i białą skórę.

Ile żyją gekony lamparcie?

Długość życia gekona lamparciego w dużej mierze zależy od warunków, w jakich przebywa. Na wolności eublefar lamparci żyje średnio 6–8 lat. W niewoli jego długość życia jest jednak zwykle dłuższa. Gekon lamparci w warunkach domowych osiąga wiek nawet 10–20 lat.

Aby przedłużyć życie swojego pupila, należy zapewnić mu optymalne warunki środowiskowe, właściwe żywienie i odpowiednią pielęgnację. Nie można również lekceważyć niepokojących objawów choroby występujących u zwierzęcia. Sygnałami alarmowymi są m.in.: utrata apetytu, chudnięcie, deformacje kończyn, apatia.

Jak hodować gekona lamparciego?

Gekon lamparci zyskał dużą popularność z uwagi na piękne ubarwienie, łatwość utrzymania w niewoli i małą płochliwość. Często polecany jest więc nawet dla niedoświadczonych terrarystów. Aby jednak czuł się komfortowo w warunkach domowych, musi mieć zapewnione odpowiednie warunki środowiskowe. Gekon lamparci może być utrzymywany pojedynczo lub w niewielkich grupach. Nie należy jednak trzymać razem kilku samców – może dochodzić między nimi do walk. Gekony powinny mieszkać w przestronnych terrariach urządzonych na wzór ich naturalnych siedlisk.

Minimalne wymiary terrarium dla gekona utrzymywanego pojedynczo to 60 × 45 × 45 cm. Jeśli planujesz hodowlę gekonów, terrarium musi być znacznie większe. W mieszkanku gekona powinna panować temperatura około 25–30℃ i wilgotność na poziomie 40–50%. Należy również pamiętać o zaaranżowaniu w terrarium tzw. wysp ciepła, czyli miejsc o podwyższonej temperaturze (31–32℃). Do ogrzewania terrarium można użyć maty grzewczej, żarówki lub kabla grzewczego. W nocy temperatura w terrarium powinna spadać do około 20–21℃. Przed wylinką wilgotność należy podnieść do 70%. Aby monitorować warunki w mieszkanku pupila, warto zaopatrzyć się w higrometr i termometr do zamontowania w terrarium.

Gekon lamparci w naturze jest aktywny nocą, dlatego nie potrzebuje świetlówek UVB. W terrarium warto jednak zamontować oświetlenie księżycowe (np. ledowe). Wystrój terrarium dla gekona powinien imitować naturalne środowisko życia zwierzaka. W zbiorniku warto więc zamontować ściankę strukturalną, skałki, korzenie i umieścić kryjówki (np. łupiny kokosa, rury PCV) oraz rośliny (sukulenty). Należy zadbać również o odpowiednie podłoże do terrarium. Dla gekona lamparciego polecane są piasek pustynny lub mieszanka piasku i gliny.

Wskazówka: Jeśli chcesz rozmnażać gekona lamparciego, musisz udostępnić samicy pojemnik z wilgotnym podłożem torfowym, w którym będzie mogła złożyć jaja. Jaja należy inkubować w inkubatorze średnio przez 50–55 dni.

Jak odróżnić samca od samicy gekona lamparciego?

Dymorfizm płciowy u gekonów lamparcich jest słabo zaznaczony. Płeć u gadów tego gatunku zwykle można rozpoznać dopiero po ukończeniu przez nie 3–6. miesiąca życia. Samce są na ogół nieco większe od samic, mają też szerszą głowę. Nie zawsze te różnice są jednak wyraźnie widoczne. Z tego względu, aby określić płeć gekona, najlepiej przyjrzeć się okolicom jego narządów płciowych.

U samca za kloaką można zauważyć dwa półprącia, a przed otworem odbytniczym liczne pory układające się w literę V. Podobne pory występują również na udach samców. U samic pory przed odbytem są znacznie mniejsze, prawie niewidoczne. U osobników płci żeńskiej można natomiast zobaczyć ujścia jajowodów w tylnej części kloaki.

Gekon lamparci potrafi rozpoznać płeć innych osobników za pomocą feromonów. Dorosłe samce, gdy w otoczeniu wyczują inne osobniki płci męskiej, prezentują zachowania agresywne. Z kolei kontakt z samicami pobudza je do zachowań zalotnych.

Ciekawostka: Płeć u gekona lamparciego determinowana jest temperaturą inkubacji jaj. Z jaj inkubowanych w temperaturze 26–29℃ lub 34–35℃ rozwijają się samice, a z przechowywanych w temperaturze 31–33℃ – samce. Dodatkowo samice z jaj inkubowanych w wyższych temperaturach często przejawiają zachowania agresywne, typowe dla samców. Prawdopodobnie o płci gadów decyduje temperatura podczas pierwszych 2 tygodni inkubacji jaj.

Gdzie kupić gekona lamparciego?

Gekon lamparci jest jednym z najpopularniejszych gadów terrariowych. Z jego zakupem nie powinieneś mieć więc większego problemu. Sympatycznego gada można nabyć w wybranych sklepach zoologicznych. Najlepiej po gekona udać się jednak do sklepu terrarystycznego, gdzie dostępne są różne odmiany barwne tych gadów. W takim sklepie dodatkowo można zakupić wszystkie niezbędne akcesoria dla jaszczurki.

W poszukiwaniu wymarzonego egzotycznego pupila warto udać się też na giełdę zwierząt egzotycznych, gdzie można spotkać wielu doświadczonych hodowców. Eublefara można zakupić ponadto bezpośrednio w hodowli. Warto więc poszukać w okolicy terrarystów, którzy zajmują się hodowlą tego gada.

Również w internecie – w mediach społecznościowych i na popularnych portalach ogłoszeniowych – znaleźć można wiele ofert sprzedaży gekonów. Lepiej jednak podchodzić do nich z ostrożnością, ponieważ często nie da się zweryfikować, w jakiej kondycji znajdują się zwierzęta.

Ile kosztuje mały gekon lamparci?

Koszt zakupu gekona lamparciego zwykle mieści się w granicach 200–300 zł. Niektóre odmiany barwne mogą osiągać jednak znacznie wyższe ceny. Warto pamiętać, że cena jaszczurki zależy od miejsca jej zakupu. W sklepach zoologicznych za gekona zwykle trzeba zapłacić więcej niż na giełdzie czy przy zakupie bezpośrednio od hodowcy. Często w atrakcyjnych cenach oferowane są zwierzęta pochodzące z likwidowanych hodowli – można nabyć je wówczas z terrarium i wyposażeniem.

Co je gekon lamparci?

Eublefar lamparci to gatunek drapieżny, który w naturze żywi się głównie niewielkimi bezkręgowcami. W naturalnej diecie gekonów znajdują się m.in. pająki, chrząszcze, skorpiony. Jaszczurki te uzupełniają swój jadłospis również niewielkimi kręgowcami, np. gryzoniami. Czasami polują też na młode osobniki własnego gatunku.

W warunkach domowych podstawę diety gekona lamparciego powinny stanowić różne gatunki owadów karmowych. Jaszczurce można podawać m.in. larwy mącznika młynarka, świerszcze, karaczany, drewnojady. Żywe owady warto kilkanaście godzin przed podaniem odpowiednio dokarmić, by miały dla zwierzęcia wyższą wartość odżywczą. Gekon powinien mieć też zapewniony stały dostęp do świeżej wody.

Oprócz owadów w żywieniu gekona należy stosować suplementy i pokarmy uzupełniające, które uchronią go przed niedoborami pokarmowymi. Podstawowym dodatkiem dla gekona lamparciego jest wapń. Można mieszać go z pokarmem lub umieścić w oddzielnej miseczce, z której zwierzak będzie mógł go samodzielnie pobierać. Raz w tygodniu należy podać gekonowi również suplement z witaminami przeznaczony dla gadów.

Jak często trzeba karmić gekona lamparciego?

Zamieszkujący skaliste i półpustynne tereny gekon lamparci przystosowany jest do długotrwałego niedoboru pożywienia. W warunkach domowych należy zapewnić mu harmonogram żywienia jak najbardziej zbliżony do naturalnego. Z tego względu dorosłe gekony wystarczy karmić 2–3 razy w tygodniu. Co pewien czas można zrobić im również kilkunastodniową głodówkę. Pokarm jaszczurkom najlepiej podawać w porze, kiedy są najbardziej aktywne, czyli o świcie lub zmierzchu. Dodatkowo warto pamiętać o codziennej wymianie wody dla pupila.

Nieco inaczej powinien wyglądać harmonogram karmienia młodego gekona. Ze względu na intensywny wzrost i rozwój potrzebuje on codziennego karmienia. Gdy zwierzak ukończy 4. miesiąc życia, należy zacząć stopniowo przyzwyczajać go do jedzenia co drugi dzień. Codziennie należy oferować pokarm również samicom przygotowującym się do złożenia jaj. Podawanie pokarmu raz dziennie jest wskazane ponadto w okresie adaptacji, gdy gekon przyzwyczaja się do nowego środowiska.

FAQ – najczęściej poszukiwane pytania i odpowiedzi

Czy gekon lamparci może ugryźć?

Eublefar lamparci nie należy do zwierząt agresywnych. W sytuacji zagrożenia próbuje odstraszyć przeciwnika lub się ukryć. Niestety, jeśli zwierzak nie ma takiej możliwości, może ugryźć. Do ugryzienia przez gekona najczęściej dochodzi podczas nieostrożnego obchodzenia się z nim (np. podnoszenia, przytrzymywania).

Czy trzeba mieć pozwolenie na gekona lamparciego?

Posiadanie gekona tygrysiego w Polsce nie wymaga zezwolenia. Przepisami Konwencji Waszyngtońskiej (CITES) objęte są jedynie gekony lamparcie z rodzaju Goniurosaurus (gatunki z Chin i Wietnamu).

Czy gekony lamparcie są niebezpieczne?

Gekon lamparci nie jest zaliczany do zwierząt niebezpiecznych ani jadowitych. Gad ten ma drobne zęby, dlatego jego ugryzienia nie powinny spowodować większych obrażeń. Również ryzyko zarażenia się od gekona chorobami odzwierzęcymi jest bardzo małe.

Czy gekony lamparcie można brać na ręce?

Oswojone gekony tygrysie można brać na ręce. Należy jednak robić to ostrożnie, podkładając rękę pod brzuch gada. Lepiej nie chwytać zwierzęcia z góry. Może to przestraszyć gada – w taki sposób zbliżają się drapieżniki.

Czy gekon lamparci śpi w dzień?

Jako zwierzę o aktywności nocnej eublefar lamparci w ciągu dnia zwykle śpi lub odpoczywa w kryjówce. W tym czasie nie należy go niepokoić ani wyciągać z kryjówki, ponieważ może to sprowokować gada do ataku.

Czy gekon się przywiązuje?

Gekon lamparci jest dosyć łatwy do oswojenia. Potrafi zaakceptować bliskość człowieka i bez stresu wchodzić z nim w interakcje. Należy jednak pamiętać, że nawet oswojone gekony są tak naprawdę dzikimi zwierzętami. Zwykle zachowują pewien dystans w stosunku do ludzi. Zasadniczo nie tworzą też z ludźmi tak zażyłych relacji jak choćby psy czy koty.

Podsumowanie:

Gekon lamparci to przyjazny i łatwy w utrzymaniu gad polecany zwłaszcza dla początkujących terrarystów.
W hodowlach dostępnych jest wiele odmian kolorystycznych tych jaszczurek.
Jaszczurka tego gatunku wymaga terrarium typu pustynnego.
Dieta gekona lamparciego powinna bazować na żywych owadach z dodatkiem wapnia i witamin.
Gekon lamparci w dobrych warunkach może żyć nawet kilkanaście lat.

10 maja, 2023 0 Komentarze

Quiz

Dalmatyńczyk – QUIZ

przez Pets Style 9 maja, 2023

Przeczytaj artykuł o dalmatyńczyku i rozwiąż QUIZ.

Dieta dalmatyńczyka musi być dopasowana do jego wieku, aktywności oraz problemów zdrowotnych. Pierwszym pokarmem psa w nowym domu powinna być karma dla szczeniąt lub młodych psów. Należy stosować ją według zaleceń producenta do 15–24 miesiąca życia psa. Dla szczeniaka polecamy Brit Care Dog Hypoallergenic Junior Large Breed Lamb, natomiast dla dorosłego psa Brit Care Dog Hypoallergenic Adult Large Breed Lamb.

Zalety Brit Care Dog Hypoallergenic:

hypoalergiczna formuła,
wsparcie dla stawów i chrząstek,
wzmocnienie odporności psa,
właściwy profil aminokwasowy pomagający utrzymać optymalną masę mięśniową.

Dalmatyńczyka warto karmić dwa razy dziennie i koniecznie należy unikać aktywności zaraz po jedzeniu, by zminimalizować ryzyko skrętu żołądka.

9 maja, 2023 0 Komentarze

Pies Rasy psów

Chow-chow – wszystko o rasie

przez Pets Style 7 maja, 2023

Chow-chow ma jedną z najstarszych i najbardziej tajemniczych historii wśród ras psów. Pochodzenie rasy nie jest w pełni znane, ale uważa się, że wywodzi się ona z Chin i jest jedną z najstarszych ras psów na świecie. Chow-chow bywa nazywany lwim pieskiem ze względu na swój okazały wygląd i grzywę wokół szyi. To cichy pies o spokojnym usposobieniu, jest niezależny i powściągliwy. Nie potrafi okazywać uczuć jak większość czworonogów, przez co niektórym osobom wydaje się zbyt zdystansowany. Czy to pies dla Ciebie? Sprawdź.

Jak wygląda chow-chow?

Najkrótsza charakterystyka tej starożytnej rasy z Chin to: postura małego niedźwiedzia, grzywa lwa i niebieski język. Chow-chow jest psem średniej wielkości, proporcjonalnie zbudowanym, o krótkiej, zwartej sylwetce. Występuje w dwóch odmianach długości sierści: krótko- i długowłosej. Chow-chow długowłosy jest bardziej popularny i rozpoznawalny.

Wymiary chow-chow:

wysokość w kłębie psa: 48–56 cm, waga: 25–35 kg,
wysokość w kłębie suki: 46–51 cm, waga: 20–27 kg.

Wygląd

Głowa: duża, szeroka, osadzona na okrągłej, mocnej szyi, noszona wysoko. Jest najbardziej charakterystyczną cechą.
Sylwetka: wpisana w kwadrat, z wyraźnie zaznaczonym kłębem. Prosty i krótki grzbiet, lędźwie mocno umięśnione. Klatka piersiowa głęboka, szeroka, ale nie beczkowata.
Oczy: owalne, średnie, czyste, w kolorze ciemnego brązu. U psów niebieskich i cynamonowych dopuszczalny kolor zgodny z umaszczeniem.
Uczy: małe, trójkątne, mięsiste, owłosione, sztywno stojące, rozstawione szeroko i lekko nachylone nad oczami. Dobrze osadzone uszy nadają psu wyraz chmurnego oblicza.
Kufa: średniej długości, stop lekko zaznaczony, szczęki mocne, uzębienie kompletne, zgryz nożycowy.
Wargi: grube, mięsiste. Fafle, podniebienie i krawędzie warg całkowicie czarne z niebiesko-czarnym językiem. U psów o jaśniejszym umaszczeniu dopuszczalna jest jaśniejsza pigmentacja.
Ogon: naturalnej długości, noszony wysoko nad grzbietem, obficie owłosiony.

Szata

Szata. Efektowna, zawsze z gęstym, wełnistym podszerstkiem, występuje w dwóch długościach:

krótkowłosa, odstająca, miękka i pluszowa,
długowłosa, włos okrywowy średniej długości, tworzy wyjątkowo bujną grzywę na szyi oraz portki na udach. Sierść jest prosta, odstająca i gęsta.

Umaszczenie. Jednolite: czarne, rude, niebieskie, cynamonowe, białe i kremowe. Często cieniowane.

Jaki jest szczeniak rasy chow-chow?

Pies Chow-Chow wyróżnia się niezwykłą urodą. Szczenięta o wyglądzie pluszowych niedźwiadków w mgnieniu oka podbijają serca ludzi. Jednak to rasa pierwotna, asertywna, o silnych popędach do stróżowania i obrony, nieufna w stosunku do obcych. Wymaga starannej socjalizacji od pierwszych miesięcy życia, aby zwierzak nie wyrósł na mrukliwego samotnika. Zaniedbania socjalizacji mogą skutkować u dorosłego psa lękliwością, agresją i totalnym wycofaniem.

Chow-chow nie okazuje uczuć zbyt wylewnie, jednak mocno przywiązuje się do opiekuna i jego rodziny. Nie można oczekiwać bezwzględnego posłuszeństwa, służalczości czy ekspresyjnej aktywności, ale zawsze można próbować nauczyć psa podstawowych komend i posłuszeństwa.

Ile żyje chow-chow?

Średnia długość życia chow-chow to około 9–12 lat. Wiele zależy od indywidualnych czynników, takich jak genetyka, dieta, styl życia i opieka weterynaryjna. Opiekunowie powinni dbać o zdrowie swojego psa poprzez regularne wizyty u weterynarza, odpowiednie żywienie, regularną aktywność fizyczną, a także zapewnienie odpowiedniej opieki, w tym higieny i pielęgnacji sierści.

Długość życia chow-chow wynosi od 9 do 12 lat.

Na co choruje chow-chow?

Jak każda rasa psów chow-chow może cierpieć na różne choroby i problemy zdrowotne. Chow-chow, będąc unikalną rasą psów, charakteryzuje się pewnymi predyspozycjami do określonych schorzeń. Oto kilka chorób, na które jest szczególnie podatny:

Dysplazja stawów: psy tej rasy mają skłonność do dysplazji stawów biodrowych i łokciowych, co może prowadzić do bólu i trudności z poruszaniem się.
Zapalenie skóry: chow-chow mają gęstą, podszerstkową sierść, która może prowadzić do zapalenia skóry, zwłaszcza jeśli nie jest prawidłowo pielęgnowana.
Choroby oczu: chow-chow są narażone na choroby oczu, takie jak zaćma, katarakta i zespół suchego oka.
Choroby autoimmunologiczne: psy tej rasy mogą cierpieć na choroby autoimmunologiczne, takie jak choroba Addisona, toczeń rumieniowaty i choroba Hashimoto.
Problemy z oddychaniem: chow-chow mają krótkie nozdrza, co może prowadzić do trudności z oddychaniem i zaburzeń oddechowych.
Choroby serca: chow-chow są narażone na różne choroby serca, takie jak wady zastawkowe, arytmia i kardiomiopatia.

Oprócz wymienionych schorzeń, psy rasy chow-chow mogą być narażone na inne problemy zdrowotne typowe dla większych ras psów. Ważne jest, aby zapewnić im odpowiednią opiekę weterynaryjną, zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną oraz odpowiednią pielęgnację sierści i skóry.

Regularne wizyty u weterynarza i dbałość o zdrowie chow-chow są kluczowe, aby zapobiegać poważnym problemom zdrowotnym i zapewnić im jak najlepszą jakość życia. Właściwe zarządzanie dietą, ćwiczenia, unikanie nadmiernego stresu i zapewnienie odpowiedniego środowiska życia mogą znacznie przyczynić się do zdrowia i dobrego samopoczucia tych psów.

Charakter – jaki jest chow-chow?

Chow-chow to introwertyk, czasem flegmatyk, choć jego pozorna obojętność może wynikać z wrodzonej nieufności i asertywności w stosunku do otoczenia. Zdarzają się osobniki aktywne, zabawowe i otwarte, jednak decydując się na tę rasę, należy oczekiwać psa niezbyt wylewnego, niezbyt aktywnego, ceniącego sobie spokój i domowe pielesze.

Ze względu na swoją niezależność i niezależny charakter chow-chow może czasami być uparty i trudny w treningu, ale z odpowiednim podejściem i cierpliwością, można nauczyć go poleceń i właściwych zachowań. Chow-chow jest zwykle spokojnym psem, który lubi spędzać czas w domu z rodziną, ale wymaga regularnej aktywności fizycznej i spacerów.

Wady i zalety psów rasy chow-chow

Zalety:

spokojny,
cichy,
wierny,
lojalny,
nie wymaga dużej aktywności fizycznej.

Wady:

introwertyczny,
nieufny,
kłopotliwa pielęgnacja sierści,
wrażliwe zdrowie.

Czy pies chow-chow jest agresywny?

Chow-chow należy do ras spokojnych, niewykazujących agresji, jednak pozbawiony socjalizacji w wieku szczenięcym i pozytywnych bodźców w dalszym życiu może przejawiać agresywne zachowania w stosunku do innych psów, a nawet ludzi. Nie jest to rasa towarzyska i otwarta na zabawy z obcymi psami, więc nie należy narażać pupila na stres, który może skutkować gwałtowną reakcją.

Chow-chow w rodzinie

Chow-chow to rasa, która może być odpowiednia dla osób ceniących sobie spokojne, niezależne i oddane psy. Pies tej rasy wymaga jednak odpowiedniej opieki i socjalizacji, która zapewni, że będzie się dobrze zachowywał w obecności innych ludzi i zwierząt. Chow-chow jest zwykle spokojnym i opanowanym psem, ale ze względu na niezależną naturę czasem może wykazywać upór lub niechęć do wykonywania poleceń. Dlatego też ta rasa będzie bardziej odpowiednia dla osób z doświadczeniem w opiece nad psami. W rodzinie sprawdza się dobrze, wybiera sobie najważniejszą osobę w domu, ale nie jest typowym psem „jednego pana”.

Chow-chow może być odpowiedni dla osób ceniących sobie spokojne, niezależne i oddane psy.

Czy chow-chow jest dobry dla dzieci?

Chow-chow to rasa, która może być odpowiednia dla dzieci, ale wymaga odpowiedniej socjalizacji i treningu, aby zapewnić bezpieczeństwo i dobry kontakt z dziećmi. Chow-chow jest zwykle spokojnym i opanowanym psem, ale ze względu niezależną naturę może czasem wykazywać upór lub niechęć do wykonywania poleceń. Ważne jest, aby nauczyć dzieci, jak bezpiecznie zachowywać się w obecności psa, aby uniknąć przypadkowych incydentów. Zawsze należy pilnować dzieci, gdy są w pobliżu psa, aby mieć pewność, że obie strony są bezpieczne.

Ważne! Z powodu nieco zamkniętej osobowości i słabo wyrażanej mimiki dzieci w młodszym wieku nie powinny pozostawać z psem tej rasy sam na sam. Obfite futro, uroczy pyszczek wywołują u dzieci chęć przytulenia, głaskania, a chow-chow nie przepadają za nadmiarem bezpośredniego kontaktu. Łatwo może dojść do nieszczęśliwego pogryzienia.

Czy chow-chow nadaje się do bloku?

Chow-chow w bloku odnajdzie się bez problemu. Należy mu zapewnić regularne spacery i rozrywki intelektualne oraz wygodną kanapę. Przestronny ogród i wybieg nie są konieczne do szczęścia tego psa.

Żywienie chow-chow

Jednym z najważniejszych elementów opieki nad psem jest właściwe i zbilansowane żywienie. Dieta psa musi być dopasowana do jego wieku, aktywności czy stanu fizjologicznego.

Młody chow-chow powinien otrzymywać posiłki wysokiej jakości i kompletne pod względem odżywczym. Niezbilansowana dieta w okresie wzrostu skutkuje bowiem problemami zdrowotnymi, które mogą rzutować na całe dorosłe życie psa. Pamiętaj, że młode czworonogi jedzą 3–4 posiłki dziennie do ukończenia 6. miesiąca życia.

Dorosły chow-chow może jeść pełnoporcjowe karmy komercyjne, dietę domową lub surowe posiłki BARF. Konieczne jest dostarczenie mu wysokiej jakości białka, odpowiedniej ilości zdrowych tłuszczów, witamin, minerałów i błonnika. Nie zapominaj także o wodzie. Pies musi mieć stały dostęp do świeżej i czystej wody.

Suplementy diety dla psa rasy chow chow

Bez względu, na jaki model żywienia się zdecydujesz, pamiętaj, że większość psów spożywa zbyt mało kwasów omega-3. Zarówno w karmach suchych, jak i (niesuplementowanej) diecie domowej, czy surowej dominują kwasy tłuszczowe omega-6. Zaburzenie proporcji wspomnianych kwasów może powodować problemy zdrowotne.Dobrym rozwiązaniem jest zatem podawanie pupilowi suplementów zawierających kwasy omega-3. Są one ważne, ponieważ:

wspomagają one pracę serca i układu krążenia,
wpływają pozytywnie na układ nerwowy,
zapewniają prawidłowe funkcjonowanie mięśni,
poprawiają stanu skóry i okrywy włosowej,
poprawiają zdolności uczenia się i zapamiętywania (u szczeniąt i psich seniorów),
wykazują działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne.

Kapsułki Omega Forte marki Game Dog są polecane dla:

psów aktywnych,
szczeniąt w okresie wzrostu,
reproduktorów i suk hodowlanych,
psów z obniżoną odpornością i skłonnościami do alergii,
psów cierpiących na choroby zwyrodnieniowe stawów i kręgosłupa.

Preparat Omega Forte charakteryzuje się wysoką koncentrację kwasów omega-3 zamkniętych w małej kapsułce. To doskonałe rozwiązanie, gdy chce się ograniczyć tłuszcz w diecie psa lub gdy zwierzę nie lubi rybnego smaku i zapachu.

Twój pies nie lubi tabletek i kapsułek, alternatywą jest Game Dog Krill Oil, czyli suplement omega-3 w formie płynnej. Można nim dosmaczać posiłki psów rasy chow-chow. Polej olejem suchą karmę lub dodaj go do domowego posiłku!

Jak pielęgnować psy rasy chow-chow?

Pielęgnacja chow-chow wymaga regularnego czesania, kąpieli, czyszczenia uszu i wizyt u weterynarza. Oto kilka wskazówek, jak pielęgnować chow-chow:

Czesanie: chow-chow ma gęstą, podszerstkową sierść, która wymaga regularnego czesania, aby uniknąć kołtunów i zapobiec utracie sierści. Idealnie, gdy chow-chow jest czesany co najmniej raz w tygodniu, a w okresach linienia sierści częściej.
Kąpiel: chow-chow zwykle nie wymaga częstych kąpieli, ale jeśli sierść jest brudna lub ma nieprzyjemny zapach, powinien być wykąpany. Należy używać łagodnego szamponu dla psów i dokładnie spłukać sierść.
Czyszczenie uszu: uszy chow-chow należy regularnie sprawdzać i czyścić, aby zapobiec infekcjom. Można użyć specjalnego płynu do czyszczenia uszu dla psów i miękkiej gazy lub patyczków higienicznych do usuwania nagromadzonej woskowiny.
Opieka dentystyczna: chow-chow powinien mieć regularne wizyty u weterynarza i regularnie czyścić zęby, aby zapobiec chorobom dziąseł i utracie zębów.
Wizyty u weterynarza: chow-chow powinien mieć regularne wizyty u weterynarza w celu monitorowania jego zdrowia i zapobiegania chorobom.

Pielęgnacja sierści chow-chow musi być regularna.

Czy chow-chow gubi sierść?

Tak, chow-chow jest rasą psów, która gubi sierść. Pies ma dwie warstwy sierści: gęstą, podszerstkową warstwę i dłuższą, szorstką warstwę okrywową. Chow-chow gubi sierść w ogromnych ilościach w okresie linienia oraz okazjonalnie między tymi okresami! Podczas linienia opiekun powinien poświęcać więcej czasu na czesanie i pielęgnację sierści. Właściwa pielęgnacja sierści, w tym regularne czesanie i kąpiele, może pomóc w ograniczeniu gubienia sierści. Jednakże nie da się całkowicie wyeliminować gubienia sierści u chow-chow, ponieważ jest to naturalny proces.

Ile kosztuje pies chow-chow?

Pies rasy chow-chow kosztuje od 1500 zł (ze stowarzyszeń poza FCI, bez gwarancji czystości rasy) do 6000 zł (za szczenię z renomowanej hodowli ZKwP/FCI). Cena zależy nie tylko od stowarzyszenia, do którego należy hodowca, ale też od jakości samego psa, stanu zdrowia rodziców, ilości badań, jakie mają rodzice szczenięcia, oraz osiągnięć wystawowych.

Historia rasy

Jedna z najstarszych ras na świecie, rozwinęła się w północnej części Azji, skąd pierwotne psy stopniowo rozprzestrzeniły się na cały kontynent, aż do Europy. Wyewoluowały z nich takie rasy psów, jak samojed, elkhund czy szpic wilczy. Chińska ceramika z dynastii Han przedstawia myśliwych z psami polujących na ptactwo. Figurki terakotowe do złudzenia przypominają współczesne chow-chow.

Początkowo chow-chow był rasą użytkową, myśliwską, jednak psy te potrafiły zaganiać bydło i ciągnąć ładunki. W okresie panowania dynastii Tang psy cieszyły się specjalnymi względami, miały własnych opiekunów dbających o pielęgnację i karmienie. Na północnym krańcu Chin psy tej rasy hodowano do innych celów: dla mięsa i doskonałego futra.

W VI w. pojawiła się nowa użytkowość: psy świątynne w klasztorach buddyjskich. Ich zadaniem było polowanie i obrona. Największym uznaniem mnichów cieszyły się psy maści błękitnej. Do Europy trafiły na przełomie XVIII i XIX w. Pierwsze egzemplarze prezentowano w zoo jako dzikie psy z Chin. Pierwszego zarejestrowanego oficjalnie chow-chow mamy w roku 1894 w Anglii.

Ciekawostki o chow-chow

Legenda wyjaśnia niezwykły kolor języka chow-chow: na początku istnienia świata kilka gwiazd spadło na ziemię, pies podszedł i polizał je, a jego język natychmiast zmienił barwę. Właśnie z tego powodu chińska nazwa rasy brzmi „Songshi Quan”, co oznacza: pies z niebieskim językiem.
Nazwa rasy wywodzi się od słowa „chao” – pies o wielkiej sile. Inna teoria wywodzi nazwę od słowa „chou, chow” – coś jadalnego.
Chow-chow był jednym z ulubionych psów cesarzy chińskich. Często były trzymane w pałacach i strzegły skarbów cesarskich.
W Chinach chow-chow są uważane za amulety przynoszące szczęście. Wierzono, że posiadanie chow-chow w domu przynosi szczęście i chroni przed złem.
W XXI w. dogoterapia zyskuje coraz większą popularność, a niewiele osób wie, że pierwszymi psami pełniącymi funkcję terapeutów były chow-chow Zygmunta Freuda. Ten wielki miłośnik rasy wprowadzał swoje psy na sesje z pacjentami i podkreślał ich kojący wpływ na pacjentów i większą efektywność leczenia. Nie istniało wtedy pojęcie dogoterapii, ale jej efekty – jak najbardziej.
Chow-chow jest jednym z nielicznych psów, które nie szczekają zbyt często. W zamian za to mogą wydawać dziwne dźwięki, takie jak chrząkanie lub warczenie.

Imię dla chow-chow

Imiona dla psa: Chan, Jackie, Shin, Zao, Zen.
Imiona dla suki: Alma, Bisa, Chao, Darma, Zin.

Klasyfikacja FCI

Grupa V: Szpice i psy w typie pierwotnym
Sekcja 5: Szpice azjatyckie i rasy pokrewne
Numer wzorca: 205

Podsumowanie

Chow-chow to rasa psów o niezależnym charakterze, dumnych, lojalnych i spokojnych. Są one zwykle bardzo wiernymi psami i silnie związanymi z rodziną. Chow-chow może wydawać się trochę nieufny wobec obcych, ale nie powinien być agresywny. Chociaż chow-chow może być dobrze przystosowany do mieszkań, należy pamiętać, że potrzebuje on regularnej aktywności fizycznej i czasu na zabawy.

Rasa obarczona jest kilkoma typowymi chorobami: w przypadku oczu jest to dwurzędowość rzęs i entropium, występują też choroby skóry. Często spotyka się wady układu kostnego: przerost stawu skokowego, luźne stawy kolanowe i słabe więzadła. Chow-chow ma skłonność do nadwagi, dlatego ważne jest, aby kontrolować jego dietę i zapewnić mu odpowiednią ilość ruchu. Dodatkowo pies tej rasy ma potencjalną skłonność do alergii pokarmowych, które objawiają się główne na skórze, dlatego wymaga starannie dobranej diety.

Szata chow-chow potrzebuje systematycznej pielęgnacji, czesania, utrzymywania włosa w czystości, a w okresie linienia – intensywnego wyczesywania. Opiekun powinien poświęcić czas na regularną pielęgnację ich gęstej sierści i dbać o ich zdrowie, w tym unikać zbyt gorących temperatur i zadbać o ich dietę. Chow-chow jest odpowiedni dla osób, które cenią sobie spokojne, niezależne i oddane psy, ale wymaga odpowiedniej opieki i socjalizacji, aby zachowywać się dobrze w obecności innych ludzi i zwierząt.

7 maja, 2023 0 Komentarze

Lifestyle Wywiady

Katarzyna Jakubowska – profesjonalny trener psów

przez Pets Style 5 maja, 2023

Nazwa firmy: Let’s DOG. Dogadaj się ze swoim psem.
Imię nazwisko: Katarzyna Jakubowska
Zawód/specjalizacja: Profesjonalny trener zwierząt
Adres: Wrocław, ul. Nulla 4/1
Strona internetowa: dogadajzpsem.pl
Mail: [email protected]
Numer telefonu: 608 772 769
Facebook: DOGadaj się ze swoim psem
Instagram: dogadajzpsem
Zakres usług: uczę psy i ich właścicieli. Indywidualnie, grupowo, online. Prowadzę także warsztaty, seminaria i obozy.

O mnie

Nazywam się Katarzyna Jakubowska i z zamiłowania i zawodu zajmuję się szkoleniem właścicieli i ich psów. Wszystko, co robię, robię z misją, żeby psom i ludziom żyło się razem lepiej. Bazuję na wychowaniu według czytelnych, jasnych zasad i reguł, aby łatwiej radzić sobie z trudnościami i wyzwaniami życia codziennego. Uważam, że jesteśmy zobowiązani nauczyć zwierzęta żyć w świecie, do którego je zabraliśmy i w którym funkcjonują na co dzień. Pomagam znaleźć równowagę między dawaniem psu i wymaganiem od niego, aby zapewnić zwierzęciu poczucie bezpieczeństwa, zmniejszyć stres i wzmocnić chęć współpracy z człowiekiem.

Z zawodu jestem nauczycielem wychowania fizycznego, ale to psy stały się moją największą pasją, którą zamieniłam w sposób na życie. Ukończyłam kynologię na Zachodniopomorskim Uniwersytecie Technologicznym w Szczecinie oraz kurs Profesjonalny Trener Zwierząt Jiří Ščučka Animal Training Academy, który wprowadził mnie w tajniki nowoczesnego treningu zwierząt. To właśnie ten nurt stał się podstawą moich szkoleń. Indywidualne dopasowanie technik i metod do konkretnego zwierzęcia i problemu, z jakim pracuję, możliwe jest dzięki zastosowaniu naukowych podstaw uczenia się i treningu. Wykorzystując warunkowanie instrumentalne, uczę psa, że poprzez swoją aktywność ma wpływ na daną sytuację. Szacunek do zwierzęcia, zrozumienie jego naturalnych potrzeb oraz właściwa komunikacja to filary, na których opieram moją pracę.

Od ponad 14 lat jestem strażakiem i przewodnikiem psa ratowniczego w OSP JRS Wrocław, zajmującej się poszukiwaniem osób zaginionych w terenie otwartym oraz pod gruzami. Praca z psem poszukiwawczym to marzenie, które stało się moim celem w życiu z psem. Mam to szczęście, że wciąż mogę je realizować.

Jak pracuję?

W treningu skupiam się na zbudowaniu relacji opartej na jasnej komunikacji, zrozumiałych zasadach i wzajemnym szacunku. Uczę patrzeć na świat z perspektywy czterech łap, bo tylko wtedy staniemy się najlepszymi właścicielami i przewodnikami dla naszych czworonogów. Doskonale wiem i rozumiem, co to znaczy mieć z psem taką więź, która wydaje się niemal magiczna.

Szacunek do zwierząt – nigdy nie wymagaj czegoś, czego nie uczyłeś.

Zasady, którymi kieruję się w pracy ze zwierzętami:

Szacunek do zwierząt – nigdy nie wymagaj czegoś, czego nie uczyłeś.
Jasna i zrozumiała komunikacja – zanim powiesz „nie”, pies musi wiedzieć, co to znaczy „tak” (co ma zrobić).
Jasne zasady i reguły, dzięki którym pies czuje się bezpiecznie.

W czym mogę Ci pomóc?

trening psa od szczeniaka do seniora,
eliminowanie niepożądanych zachowań,
życie z psem, pies do życia,
nosework,
ratownictwo,
trening współpracy (medyczny) – przygotowanie do zabiegów pielęgnacyjnych i u weterynarza,
wybór psa.

Jak się najlepiej ze mną skontaktować?

Napisz do mnie:

e-mail: [email protected]
formularz kontaktowy na stronie: https://dogadajzpsem.pl/formularz-kontaktowy/

Nie traktuj psa jak człowieka.

Obszar działania

stacjonarnie i online,
Wrocław,
inne miejscowości – tylko jako wydarzenia (warsztaty, seminaria).

Moje zwierzęta

Suunto – owczarek belgijski malinois, 4 lata. Pies szkolony do poszukiwania osób zaginionych w terenie otwartym i pod gruzami.

Opinie. Dlaczego warto ze mną współpracować?

Zapraszam do przeczytania opinii na Google lub na naszym FB.

Dobre rady

Nigdy nie wymagaj od psa czegoś, czego go nie uczyłeś.
Zamiast mówić psu, czego ma nie robić, powiedz mu, co ma robić. Nigdy nie zaczynaj treningu od tego, czego psu nie wolno. Naucz go, jakiego zachowania od niego oczekujesz, i nagradzaj za każdym razem, kiedy się pojawi.
Nie traktuj psa jak człowieka. Pies nie myśli i nie rozumie „po ludzku”. To po naszej stronie jest odpowiedzialność, czy pies rozumie, czego od niego oczekujemy i jak powinien się zachować w danej sytuacji.

Ekspert certyfikatu Diament Zoologii

Produkty z certyfikatem Diament Zoologii to gwarancja jakości i pewność, że zostały zaakceptowane przez ekspertów. To produkty, które sama z przyjemnością używam i polecam swoim znajomym. Testowanie produktów odbywa się zawsze rzetelnie, a opinia wynika z używania, a nie jedynie oglądania produktu. Wybierając produkt oznaczony Diamentem Zoologii, mają Państwo pewność, że trzymają w ręku wyrób sprawdzony, którego jakość nie budzi żadnych wątpliwości.

Produkty z certyfikatem Diament Zoologii to gwarancja jakości i pewność, że zostały zaakceptowane przez ekspertów

Polecam moje artykuły

5 maja, 2023 0 Komentarze

Pies Żywienie psa

Papryka w diecie psa. Czy pies może jeść paprykę?

przez Pets Style 5 maja, 2023

Niektórzy opiekunowie kupują gotowe karmy, ale chcą podawać swoim zwierzętom także smakołyki w formie świeżych warzyw i owoców. Inni podjęli się przygotowywania domowych posiłków dla swoich psów. Bez względu, do której grupy należysz, podczas wyboru produktów dla pupila możesz mieć sporo pytań. Żółta, zielona, czy czerwona? Słodka, czy ostra? Sprawdziliśmy, czy pies może jeść paprykę.

Papryka dla psa. Czy pies może jeść paprykę?

Czy pies może jeść paprykę?

Odpowiedź na pytanie, czy pies może jeść paprykę, brzmi TAK. Czerwoną paprykę można podawać psu okazjonalnie jako urozmaicenie diety. Papryka stanowi źródło witamin, minerałów oraz przeciwutleniaczy. Znaleźć w niej można m.in. witaminę C, E oraz witaminy z grupy B. Dodatkowo jest źródłem magnezu, czy żelaza. Nie można także zapominać o kapsaicynie. Jest to alkaloid odpowiedzialny za ostry smak papryki. Co ciekawe, zastosowanie kapsaicyny było sprawdzane w leczeniu nowotworów u psów. Potencjał tego związku wymaga jeszcze dalszego potwierdzenia, ale wstępnie zauważono w nim możliwości wspomagające terapię. Niestety, kapsaicyna występuje tylko w ostrych odmianach papryki, których pies nie może jeść.

Słodka papryka uznawana jest za bezpieczny (okazjonalny) dodatek do psiego menu, ale niektóre źródła zalecają unikanie odmiany zielonej i żółtej ze względu na potencjalną zawartość szkodliwych substancji.

Jak podawać paprykę psu?

Pamiętaj, by przed podaniem psu papryki oczyścić ją z gniazd nasiennych i jasnych części znajdujących się w środku warzywa. Papryka może być serwowana na surowo lub po obróbce termicznej np. gotowaniu na parze.

Czerwoną paprykę można podawać psu okazjonalnie jako urozmaicenie diety.

Czy pies może jeść paprykę? Witaminy i składniki odżywcze

Właściwości papryki:

Witamina C korzystnie wpływa na pracę układu odpornościowego, bierze udział w procesach krzepnięcia krwi, działa jako przeciwutleniacz.
Witaminy B regulują pracę układu nerwowego, poprawiają kondycję skóry oraz sierści;
Witamina E wspomaga gojenie się ran, zapobiega stanom zapalnym stawów, zapobiega grzybicom, jest stosowana jako suplement podczas leczenia chorób dermatologicznych.
Żelazo bardzo ważny składnik odżywczy, którego niedobór prowadzi do anemii, osłabienia i braku apetytu.
Magnez wspiera pracę serca i odpowiedniego napięcia mięśni. Ma też swój udział w regulacji pracy układu nerwowego, budowie kości i procesach wzrostu u szczeniąt.

Ciekawostka

Czy wiesz, że z biologicznego punktu widzenia papryka jest owocem – a konkretnie jagodą.

Czerwona papryka jest źródłem witamin i składników odżywczych, a także witaminy C.

Czy nadmiar papryki szkodzi?

Sporadycznie podawana czerwona słodka papryka może stanowić uzupełnienie psiej diety. Nie należy jednak podawać jej zbyt dużo ani zbyt często. Większe ilości mogłyby podrażnić przewód pokarmowy Twojego pupila. Dodatkowo warzywa i owoce to jedynie uzupełnienie diety. Dominować powinno jednak mięso oraz podroby.

Czy psu można podawać ostrą paprykę?

Nie każda papryka nadaje się dla psów. Ostre papryczki są zdecydowanie przeciwwskazane! Po zjedzeniu takiego smakołyku o u psa mógłby pojawić się znaczący dyskomfort, pieczenie, a nawet ból. Taka papryka mogłaby podrażnić nie tylko jamę ustną, ale także dalsze odcinki przewodu pokarmowego. Wszystko mogłoby się skończyć wymiotami oraz biegunką.

Na pytanie, czy pies może jeść paprykę, odpowiadamy tak, ale słodką i w niewielkich ilościach.

Czy psy mogą jeść warzywa i owoce?

Dieta psa kojarzona jest głównie z mięsem i jest to słuszne skojarzenie. Przewód pokarmowy psa jest przystosowany do trawienia głównie produktów pochodzenia zwierzęcego. Nie oznacza to jednak, że nie może jeść warzyw i owoców. Składniki pochodzenia roślinnego stanowią cenne uzupełnienie diety czworonogów. W psim menu mogą znaleźć się np. borówki, jabłka, truskawki, a także dynia lub marchewka. Nie wszystkie warzywa i owoce są jednak bezpieczne dla psów. Na liście tych toksycznych znajdują się np. winogrona i cebula.

Jakie warzywa może jeść pies?

W misce Twojego pupila mogą znaleźć się takie warzywa jak:

marchew,
dynia,
pietruszka,
seler,
ugotowany batat,
ugotowany ziemniak,
szpinak,
groszek,
burak,
cukinia,
pieczarki,
czerwona słodka papryka,
brokuł,
kalafior.

Pamiętaj jednak, że zarówno brokuł, jak i kalafior zawierają substancje antyodżywcze (tiocyjanki, które wiążą jod ), dlatego nie powinny być podawane zbyt często.

Zakazane warzywa w diecie psa to:

cebula,
czerwona cebula,
czosnek,
por,
szczypiorek.

Nigdy nie częstuj psa ostrą papryczką.

Podsumowanie – papryka dla psa

Czerwona papryka to bogate źródło witamin i minerałów, a także składników odżywczych.
Papryka wspomaga trawienie i korzystnie wpływa na regularność wypróżnień: jedząc ją, pies przyswaja błonnik oraz dodatkową ilość wody.
Słodkie odmiany papryki w diecie dla Twojego psa zdrowe – ale pamiętaj, że powinna to być okazjonalna przekąska, a nie znacząca część codziennych posiłków!
Przed podaniem psu papryki usunąć ze środka wszystkie gniazda nasienne i białe części.
W żadnym wypadku nie podawaj psu papryki ostrej, takiej jak na przykład jalapeno czy chilli.

5 maja, 2023 0 Komentarze

Quiz

Sznaucer olbrzymi – QUIZ

przez Pets Style 3 maja, 2023

Przeczytaj artykuł o sznaucerze olbrzymie i rozwiąż QUIZ.

DOBRA RADA!

Zdrowie sznaucerów olbrzymów zależy m.in. od prawidłowej diety. Sznaucer ma stosunkowo wrażliwy układ pokarmowy, dlatego należy stosować prawidłowo zbilansowane karmy wysokiej jakości. Sznaucer należy do rasy psów dużych, dlatego spośród gotowych karm można wybierać produkty dla większych czworonogów, o odpowiednio dużych granulach.

Dobrym wyborem będzie karma Nature’s Protection Maxi Adult Poultry. Jest to pełnoporcjowa sucha karma z drobiem dla dorosłych psów dużych ras, powyżej 25 kg i od 18. miesiąca życia.

Zalety karmy Nature’s Protection Maxi Adult Poultry:

W 100 procentach kompletne i zrównoważone pożywienie dostosowane do szczególnych potrzeb dużych psów, aby zapewnić im wyśmienitą kondycję.
Karma wzbogacona jest nutraceutykami, które zapewniają zdrowe stawy i optymalną ruchliwość przez cały okres dorosłego życia.
Karma zawiera odpowiednią dawkę i właściwe proporcje niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych, dzięki którym Twój pies będzie miał zdrową skórę i gęstą, lśniącą sierść.
Starannie dobrany zestaw minerałów w odpowiedniej proporcji to wsparcie dla silnych, zdrowych kości.
Doskonała mieszanka źródeł błonnika z wyjątkowym dodatkiem MicroZeoGen wspomaga zdrowie układu trawiennego i przyswajanie substancji odżywczych.

3 maja, 2023 0 Komentarze

Ptaki & Gryzonie Zdrowie i pielęgnacja

Chomik dżungarski – dieta, opieka, choroby

przez Pets Style 3 maja, 2023

Szukasz sympatycznego małego pupila do domu? Zastanawiasz się, jakiego chomika wybrać? Chomik dżungarski to jeden z najpopularniejszych gatunków gryzoni domowych. Zwierzak ten szybko zjednuje sobie sympatię dzieci i dorosłych za sprawą przyjaznego usposobienia. Podpowiadamy, jak właściwie opiekować się tym uroczym małym lokatorem.

Jak wygląda chomik dżungarski?

Chomiki dżungarskie to niewielkie gryzonie (ok. 10 cm) o krępej budowie ciała. Mają bardzo krótki ogon, który jest prawie niewidoczny. Ubarwienie tych gryzoni jest z wierzchu ciemnopopielate – z czarnobrązową pręgą biegnącą od głowy do nasady ogona. Okolice oczu i zewnętrzne części uszu chomiczników dżungarskich są wybarwione na czarno. Od strony brzusznej gryzonie mają białą sierść.

Ubarwienie chomika dżungarskiego zmienia się wraz z porą roku. Zimą jego sierść przybiera barwę białą, co zapewnia mu doskonały kamuflaż na śniegu. W niewoli sezonowa zmiana koloru futerka jest jednak prawie niewidoczna.

Chomik dżungarski – kolory

W hodowli znanych jest kilka odmian barwnych chomików dżungarskich, m.in.:

czarny (dziki),
perłowy (biały),
szafirowy,
wielbłądzi,
pomarańczowy,
szafirowo-perłowy.

Jak rozpoznać płeć chomika dżungarskiego

Zastanawiasz się: chomik dżungarski samiec czy samica? Jak rozpoznać płeć tych gryzoni? Choć osobniki obu płci na pierwszy rzut oka wyglądają podobnie, istnieje kilka cech, po których można odróżnić samca od samicy chomika.

Samce chomiczników dżungarskich zwykle są większe i cięższe niż samice.
U samców chomików dżungarskich widoczne są jądra.
U samic odległość narządów rozrodczych od odbytu jest mniejsza niż u samców.
Chomik dżungarski płci męskiej ma widoczny gruczoł zapachowy na środku brzucha.

Charakter i wymagania

Chomik dżungarski jest lubiany przede wszystkim ze względu na przyjazne i łagodne usposobienie. W porównaniu do innych gatunków chomików jest zazwyczaj łatwiejszy do oswojenia i bardziej towarzyski. Przyzwyczajony od młodości do kontaktów z człowiekiem akceptuje trzymanie na rękach. Z uwagi na dużą ruchliwość i małe rozmiary zwierzątka trzeba jednak obchodzić się z nim bardzo delikatnie.

Niestety chomicznik dżungarski ma dosyć nerwowy charakter. Jest płochliwy, bardzo czujny i podatny na stres. Z tego powodu należy zapewnić mu stabilne warunki życia. Trzeba unikać nagłych zmian w harmonogramie dnia, gwałtownych modyfikacji diety czy niepotrzebnego przewożenia zwierzęcia.

Klatka chomika dżungarskiego powinna stać w miejscu cichym, spokojnym, oddalonym od urządzeń elektrycznych i bezpośrednich źródeł ciepła. W pomieszczeniu, w którym przebywa gryzoń, należy utrzymywać temperaturę 18–22℃ i wilgotność w zakresie 40–60%.

Chomiczniki dżungarskie przejawiają największą aktywność późnym wieczorem i wczesnym rankiem. Zwierzaki te nie zapadają w hibernację. Na wolności kopią głębokie nory, o kilku wejściach. Sporo czasu poświęcają także na żerowanie. Abu utrzymać właściwe warunki w norach, wyścielają je mchem, sierścią lub innymi materiałami. Również chomiki utrzymywane w domach przejawiają duże zamiłowanie do kopania. Z tego względu należy zapewnić im grubą warstwę niepylącej ściółki.

Chomiki dżungarskie, w odróżnieniu od wielu gryzoni, nie są zdeklarowanymi samotnikami. W naturze żyją w małych grupach rodzinnych, a w utrzymywaniu więzi między gryzoniami ważną rolę odgrywa wspólny zapach. W warunkach domowych najczęściej w jednej klatce zaleca się trzymać tylko jednego gryzonia. Chomiczmiki dżungarskie mogą jednak zaakceptować towarzystwo innych osobników w klatce – zwłaszcza znanych im od młodości. Nie zawsze jednak próby połączenia dorosłych gryzoni kończą się sukcesem. Niejednokrotnie między zwierzęta utrzymywanymi razem dochodzi do konfliktów i konieczne jest ich rozdzielenie.

Pochodzenie chomika dżungarskiego

Chomik dżungarski to azjatycki gatunek gryzonia. Wywodzi się historycznego rejonu Dżungarii, położonego w zachodnich Chinach. To właśnie do miejsca pochodzenia nawiązuje nazwa gryzonia. Obszar występowania gatunku obejmuje jednak również rejony Syberii, Kazachstanu, Mongolii. Chomik dżungarski zamieszkuje rejony półpustynne o ubogiej roślinności – głównie stepy i tundry.

Długość życia chomika. Ile żyje chomik dżungarski?

Chomiczniki dżungarskie nie należą do długowiecznych gryzoni. Ile żyje chomik dżungarski? Na wolności – około roku. W warunkach domowych długość życia tego sympatycznego gryzonia wynosi najczęściej od 1,5 roku do 2 lat. Jest więc porównywalna do tej, jaką osiągają inne chomiki karłowate (np. chomik Roborowskiego czy chomik Campbella).

Wyposażenie i wymiary klatki dla chomika dżungarskiego

Mimo małych rozmiarów chomik dżungarski potrzebuje sporej przestrzeni do zabawy i eksploracji otoczenia. Dla przedstawicieli tego gatunku rekomendowana jest klatka o minimalnej wielkości: 60 × 40 × 30 cm. Przy wyborze lokum dla małego pupila warto zwrócić uwagę również na odstęp między prętami. Nie powinien być on większy niż 1 cm. Aby umożliwić gryzoniowi swobodne kopanie w ściółce, warto wybrać klatkę z głęboką kuwetą.

Do najważniejszych elementów wyposażenia klatki chomika należą:

zabawki dla chomika dżungarskiego – akcesoria do zabawy zapewniają zwierzęciu rozrywkę i umożliwiają realizowanie naturalnych zachowań. Chomikowi warto zaoferować przede wszystkim tunele imitujące naturalne nory. W roli zabawek dla chomika świetnie sprawdzą się również drewniane lub jadalne gryzaki. Pozwolą one chomikowi zaspokoić potrzebę gryzienia i wspomogą ścieranie zębów;
domek dla chomika dżungarskiego – stanowi miejsce wypoczynku i kryjówkę gryzonia, zwiększa poczucie bezpieczeństwa u zwierzaka. Domki dla chomików dostępne są w wielu rodzajach różniących się trwałością i wyglądem. Do wyboru są m.in. akcesoria drewniane, plastikowe czy ziołowo-warzywne;
kołowrotek dla chomika dżungarskiego – pozwala zaspokoić zwierzakowi potrzebę ruchu. Dobry kołowrotek dla chomika powinien być dostosowany do wielkości gryzonia. Dla chomiczników dżungarskich należy zakupić akcesorium o średnicy minimum 20 cm. Najlepiej zdecydować się na model z zabudowanymi szczebelkami.

Co może jeść chomik dżungarski?

Naturalna dieta chomiczników dżungarskich składa się głównie z ziaren i nasion roślin. Co je chomik dżungarski? Podstawą jego żywienia są nasiona różnych gatunków traw. Gryzoń zjada również inne części roślin (m.in. listki, korzonki). Chomik dżungarski uzupełnia swój jadłospis pokarmami zwierzęcymi – głównie owadami. W prawidłowo zbilansowanej domowej diecie gryzonia powinny się znaleźć:

karma dla chomika dżungarskiego – jest podstawowym elementem żywienia gryzonia, dostarczającym zwierzakowi niezbędnych substancji odżywczych. Dobra karma dla chomika powinna składać się głównie z różnych gatunków zbóż i roślin. Najlepiej wybrać karmę zawierającą około: 12–18% białka, 3–6% tłuszczu i 5–7% włókna;
owoce i warzywa – chomikowi można podawać suszone lub świeże warzywa i owoce. Odpowiednie dla gryzonia są m.in.: jabłka, marchewki, dynie, cukinie, maliny, arbuzy;
zioła – mogą być wartościowym uzupełnieniem menu gryzonia. Dietę pupila warto wzbogacić m.in. mniszkiem lekarskim, nagietkiem, malwą, pokrzywką, gwiazdnicą pospolitą;
gałązki drzew – służą chomikowi jako gryzaki umożliwiające ścieranie stale rosnących zębów. Chomikowi dżungarskiemu warto zaoferować gałązki drzew i krzewów owocowych (np. jeżyn, jabłoni), wierzby lub lipy;
pokarmy pochodzenia zwierzęcego – dostarczają cennego białka zwierzęcego. W żywieniu chomika sprawdzą się m.in.: owady karmowe, chude mięso drobiowe, ugotowane jajka;
przysmaki – niezastąpione jako nagrody, przynęty i przekąski między posiłkami. Małego podopiecznego warto uraczyć m.in.: prosem senegalskim, nasionami dyni, płatkami owsianymi.

Polecany produkt

Jeśli szukasz dobrej jakości karmy dla chomika, postaw na Natural Line Gold dla chomików karłowatych. To pokarm typu superpremium, którego wszystkie 42 składniki pochodzą prosto z natury. Składniki jakości human grade sprawiają, że pokarm jest wyjątkowo smaczny i zjadany do końca. Karma zawiera ważny dla chomików dodatek naturalnego białka w postaci larw hermetii, jedwabników i mączników oraz suszonych krewetek. W składzie znajdziemy także suszone warzywa, które dostarczają naturalnych witamin, a także nasiona traw i zioła w naturalnej postaci. Pokarm nie zawiera konserwantów, barwników, sztucznych dodatków czy cukru.

Czego nie może jeść?

Choć w diecie chomika może znaleźć się wiele produktów, z podawania niektórych lepiej całkowicie zrezygnować. Szkodliwe lub toksyczne dla gryzonia są m.in.:

cytrusy,
rabarbar,
awokado,
cebula,
czosnek,
ziemniaki,
fasola,
czekolada,
wędliny,
gałązki drzew iglastych.

DOBRA RADA

Nie zaleca się podawania pupilowi produktów wysoko przetworzonych, solonych, lepkich lub posiadających ostre elementy.

Jak oswoić chomika dżungarskiego

Oswajanie chomika dżungarskiego nie powinno nastręczyć większych trudności. Należy jednak pamiętać, że mały podopieczny potrzebuje czasu, by przyzwyczaić się do nowego otoczenia.

Jak oswoić chomika dżungarskiego? Na początku pupila należy zapoznać ze swoim głosem i zapachem. W tym celu warto jak najczęściej przemawiać do zwierzaka. Możesz też umieścić w klatce chomika jakiś niewielki element swojej garderoby. Pozwoli to pupilowi oswoić się z Twoim zapachem. Gdy zwierzak przyzwyczai się do twojej obecności, zachęć go do zbliżenia się do Ciebie, a następnie do wejścia na rękę. Pamiętaj jednak, by nigdy nie zmuszać do niczego zwierzątka. Nie próbuj więc wyciągać go z kryjówki ani chwytać z góry. Zaplanuj sesje oswajania w czasie, gdy gryzoń jest najbardziej aktywny, czyli późnym wieczorem lub wczesnym rankiem.

Chomik – opieka

Chomiczniki dżungarskie nie należą do wymagających podopiecznych. Aby zapewnić im prawidłową opiekę, trzeba zadbać przede wszystkim o właściwe warunki środowiskowe. Nie można więc zaniedbywać regularnej wymiany ściółki oraz sprzątania klatki gryzonia.

Wskazówka: Małe ssaki nie wymagają specjalnej pielęgnacji futerka. Warto jednak umożliwić im okresowe kąpiele piaskowe.

Zawsze należy bacznie obserwować pupila, by szybko wychwycić ewentualne objawy choroby. U chomików dżungarskich notuje się m.in.: chorobę mokrego ogona, infekcje układu oddechowego, nowotwory, złamania zębów, inwazje roztoczy. Do sygnałów alarmowych, które mogą świadczyć o chorobie u chomicznika dżungarskiego, należą m.in.:

apatia,
utrata apetytu,
zmiany skórne,
trudności w oddychaniu,
wyciek wydzieliny z nosa lub oczu,
zaburzenia równowagi.

Podsumowanie:

Chomik dżungarski to łagodny gryzoń, który dobrze adaptuje się do warunków domowych.
Na rynku zoologicznym dostępne są różne odmiany barwne chomików dżungarskich.
Gryzonie te są przyjazne wobec ludzi i łatwo je oswoić.Chomiczniki dżungarskie lubią kopać, dlatego należy zapewnić im grubą warstwę ściółki w klatce.
Podstawą diety chomików powinna być dobrej jakości gotowa karma.

Polecamy również:

Chomik syryjski
Chomik chiński

3 maja, 2023 0 Komentarze

Najnowsze posty

Starsze posty