LifestylePodróżowanie

Tatry z psem. Gdzie z psem w Tatry polskie czy słowackie?

przez Pets Style

Planując wyjazd ze swoim pupilem w góry, musisz pomyśleć nie tylko o odpowiednim noclegu, ale też organizacji całej podróży w Tatry z psem. Pamiętaj, że nie wszędzie można wędrować z czworonogiem. Sprawdź, jakie trasy będą idealne dla miłośników czworonogów i dokąd wybrać się na wycieczkę w Tatry z psem.

Tatry polskie i słowackie. Dokąd w góry z psem? Szlaki dla turystów z czworonogiem

Na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego obowiązuje zakaz wprowadzania psów. Powód? Troska o dobro dzikich zwierząt. Nie zobaczymy więc malowniczego Morskiego Oka razem ze swoim czworonogiem.

tarty z psem

Nie wprowadzaj na szlaki psów. Pomimo że pies prowadzony jest na smyczy, nie szczeka, nie załatwia potrzeb fizjologicznych i jest bardzo karny, dzikie zwierzęta i tak doskonale go wyczuwają. Jest to szczególnie niebezpieczne w okresie ich narodzin, a także w czasie prowadzenia młodych przez matki. […] turysta prowadzący psa naraża na niebezpieczeństwo siebie oraz swojego pupila. Zakaz dotyczy całego terenu Parku, z wyjątkiem Doliny Chochołowskiej, do wysokości schroniska. Jedyne odstępstwo stanowią psy asystujące, czyli odpowiednio wyszkolone i specjalnie oznaczone, w szczególności psy przewodnicy osoby niewidomej lub niedowidzącej oraz psy asystenci osoby niepełnosprawnej ruchowo… – czytamy na stronie Tatrzańskiego Parku Narodowego (źródło: regulamin TPN).

W Tatrach słowackich zakazu wprowadzania psów nie ma. Pamiętaj jednak, by dostosować trudność szlaku i długość trasy wędrówki do stanu zdrowia, kondycji i umiejętności psa.

W Tatrach słowackich zakazu wprowadzania psów nie ma.

Polskie Tatry z psem: Dolina Chochołowska i Droga pod Reglami 

Co istotne, w polskich Tatrach na spacer z psem można się udać tylko w kilku miejscach, m.in.:

  • na terenie Doliny Chochołowskiej (na odcinku od Siwej Polany do schroniska na Polanie Chochołowskiej),
  • Drogą pod Reglami (droga ta wiedzie obrzeżami Zakopanego i Kościeliska).

Spacer z psem Doliną Chochołowską

Dolina Chochołowska to bardzo malownicze miejsce, które przyciąga swoim urokiem szczególnie wiosną, gdy kwitną krokusy. Na szlaku zobaczymy takie atrakcje jak:

  • Wywierzysko Chochołowskie (988 m n.p.m.),
  • bacówka na Siwej Polanie (w lecie kupicie tam oscypki),
  • kaplicę Jana Chrzciciela.

Dolina Chochołowska jest też dobrą bazą wypadową do wycieczek na szczyty: Grześ, Rohacze, Rakoń czy Wołowiec. Niestety, nie da się na nie wejść z psem, a szkoda.

Droga pod Reglami z psem

Z czworonogiem można również spacerować Drogą pod Reglami. Na tej trasie spacerowej mamy piękne widoki na Zakopane i pasmo Gubałówki. Długość trasy to 8,5 km w jedną stronę – weź to pod uwagę, jeśli chcesz tędy pójść na długi spacer z psem.

Kolejne miejsce na wycieczkę w góry z psem to Gubałówka (1120–1129 m n.p.m.). Jeżeli Twój pies nie ma wystarczającej kondycji do wejścia pod górę, nic nie szkodzi. Możesz wjechać z nim kolejką (musisz jedynie kupić dodatkowo bilet dla psa, który kosztuje 5 zł w jedną stronę). Pies musi być przewożony na smyczy i w kagańcu. Pamiętaj, że Gubałówka to dość komercyjne miejsce. Prawie zawsze są tam tłumy turystów – nie każdy pies odnajdzie się w takich warunkach.

Z psem można również spacerować Drogą pod Reglami.

Spacer z psem. Tatry polskie i słowackie.

Warto wspomnieć także o Magurze Witowskiej, przez którą przebiega granica Polski ze Słowacją. Szczyt Orawicko-Witowskich Wierchów ma wysokość 1232 m n.p.m. Po stronie polskiej mamy tutaj dwie polany, a część słowacka to polana Magura Witowska. Na samą górę wędruje się około 2 godzin.

Zakopane z psem. Miejsca przyjazne psom, noclegi, ważne informacje

  • Aparthotel Prestige, ul. Witolda i Zofii Paryskich 17,
  • Bachleda Residence Zakopane, ul. Kazimierza Przerwy-Tetmajera 16,
  • Nosalowy Park Hotel & Spa, ul. Tadeusza Kościuszki 18,
  • Dworek Zakopane, ul. Nowotarska 37,
  • Hotel Aquarion Family & Friends, ul. Jagiellońska 29,
  • Apartamenty Forma Tatrica, Ciągłówka 7b/7c,
  • Kraina Smaku, ul. Janosówka 13,
  • Aries Hotel & SPA Zakopane, ul. Mariusza Zaruskiego 5,
  • Villa Vita Krupówki, Krupówki 2,
  • Good Bye Lenin Hostel Zakopane, Chłabówka 44*.

Pamiętaj: rezerwując nocleg w hotelu, zapytaj o szczegółowe warunki. Niektóre obiekty zastrzegają sobie możliwość noclegu z psem określonej wagi (np. do 10 kg). Nie możesz zabrać czworonoga na wakacje, sprawdź, jak wybrać hotel dla psa?

Urlop z psem w Zakopanem. Miejsca przyjazne psom, restauracje i kawiarnie

  • Trattoria Adamo, plac Niepodległości 1,
  • Roma, Strążyska 39,
  • Czikago, ul. Stanisława Witkiewicza 21,
  • Kolibecka, Przewodników Tatrzańskich 1b,
  • Villa Toscana, Henryka Sienkiewicza 10,
  • Karczma Sabała, Krupówki 11,
  • Karczma Zapiecek, Krupówki 43,
  • Eco Cafe Zieleń, Chyców Potok 14,
  • STRH Bistro Art Cafe, Krupówki 4a,
  • Cafe Tygodnik Podhalański, ul. Tadeusza Kościuszki 3,
  • Pub na Końcu Świata, ul. Stanisława Witkiewicza 10,
  • Cafe Pub Piano, Krupówki 63,
  • Pub Seagram’s, Krupówki 34.

Tatry słowackie. Dokąd z psem w Tatry na terenie Słowacji?

Oprócz Magury Witowskiej polecimy Wam kilka innych miejsc po słowackiej stronie Tatr – tam śmiało możecie się wybrać na weekend z psem. Oto szlaki w Tatrach słowackich:

  • Nad Popradzki Staw

To miejsce popularne wśród miłośników gór. Do wyboru mamy dwa szlaki: niebieski i czerwony. Niebieski prowadzi od stacji Popradské pleso. Bez wątpienia jest to łatwiejsza droga. Z kolei czerwony biegnie ze Szyrbskiego Jeziora przez gęsto zalesione miejsca.

  • Szlak Doliną Wielicką do Śląskiego Domu

Malownicza Dolina Wielicka to dobry wybór na kilkudniową wycieczkę lub weekend z psem. U celu trasy mamy górski hotel Śląski Dom leżący u stóp Gerlacha. Kto by nie chciał zatrzymać się na dłużej w tak pięknym miejscu? Hotel należy do miejsc przyjaznych zwierzętom.

  • Szlak do Doliny Kieżmarskiej

Punktem startu jest tu parking Biała Woda. Potem trasa wiedzie przez las, następnie prowadzi kamienista ścieżka. Po drodze możecie zatrzymać się ze swoim pupilem w schronisku nad Zielonym Stawem Kieżmarskim. Dalej czerwonym szlakiem dotrzecie nad Wielki Biały Staw.

  • Szlak przez Kôprovą Dolinę

To jedna z trudniejszych tras, która może dać wycisk psim łapom. Dłuższa część szlaku prowadzi drogą z asfaltu. Z doliny rozciąga się widok na Krywań. Trasa jest dość długa, wynosi około 20 km. Jeśli chcesz ją pokonać z psem, musisz zaplanować kilka dłuższych przystanków, a także zabrać jedzenie i picie. Kôprova Dolina oddziela Tatry Wysokie od Tatr Zachodnich.

  • Jalovecká Dolina

W Tatrach Zachodnich warta zobaczenia jest Jalovecká Dolina. Większą część trasy trzeba pokonać kamienistą ścieżką. Jest za to cień i dużo zieleni.

Po Tatrach z psem. O tym musisz pamiętać podczas podróży

Planujesz wyjazd z psem? Nie musisz wcale łapać się za głowę. Pamiętaj natomiast o kilku ważnych rzeczach:

  1. Zaplanuj noclegi wcześniej i upewnij się, czy hotel/hostel/schronisko akceptuje zwierzęta. Zabierz książeczkę zdrowia psa.
  2. Sprawdź miejsca przyjazne psom. Zrób ich listę, to może Ci się przydać!
  3. Sprawdź, gdzie w miejscu Twojego pobytu jest weterynarz – nigdy nie wiadomo, co się może zdarzyć w czasie trekkingu z psem.
  4. Przed wyjazdem idź do weterynarza po zapas leków, które Twój pies przyjmuje na stałe. Poproś też o opatrunki, gdyby Twój pupil poranił sobie łapy podczas trasy.
  5. Dostosuj trasę do możliwości psa. Pisząc „możliwości”, mamy na myśli: kondycję, warunki fizyczne i stan zdrowia zwierzaka.

Tatry to tylko jedna z górskich opcji dla miłośników wędrówek z czworonogiem. Z pewnością spodobają Wam się też Bieszczady czy Pieniny. Taki wyjazd będzie przyjemnością, ale jeśli się na niego zdecydujesz, w pierwszej kolejności musisz myśleć o komforcie swojego psa, a dopiero później o sobie. Pamiętaj też, by spakować walizkę dla swojego czworonoga Sprawdź, co powinna zawierać psia walizka.

Polecamy również wybrać się z psem do:

* Źródło: Booking.com.

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesRasy psów

Border collie – opis rasy. Najważniejsze informacje o rasie

przez Pets Style

Border collie to jeden z najlepszych psów pasterskich, sportowych i towarzyszących, a jednocześnie jeden z najbardziej wymagających i absorbujących. Jest szybki, zwrotny, charakteryzuje się specyficznym ruchem przypominającym skradającego się drapieżnika.

Najważniejszą cechą bordera nie jest jego wygląd, stąd duża różnorodność typów. Psy tej rasy wraz z owczarkami australijskimi kelpie biorą udział w zawodach pasterskich w stylu angielskim (tzw. triale), podczas których psy pracują na dużej odległości od pasterza, ze znacznie liczniejszym stadem owiec niż w stylu tradycyjnym przeznaczonym dla wszystkich pozostałych psów pasterskich.

Podstawowe informacje. Pies pasterski, pomocnik w zaganianiu owiec

  • wielkość psa: średniej wielkości pies,
  • użytkowość: pies owczarski,
  • kraj pochodzenia: Wielka Brytania,
  • długość życia: 12–16 lat,
  • cena psa z rodowodem: 3000–8000 zł,
  • usposobienie: inteligentny, wierny, aktywny, towarzyski.

Historia rasy owczarka border collie

Historia border collie sięga czasów celtyckich. W okresie od 600 r. p.n.e. do 50 r. n.e. rozwinęła się uprawa roślin i hodowla zwierząt oraz psów pasterskich o różnej budowie, wielkości, charakterystycznych dla konkretnego regionu Wysp Brytyjskich. Border collie bezpośrednio wywodzi się od psów żyjących na pograniczu Anglii i Szkocji. Rasę wyodrębniono dopiero w XIX w. jako working sheepdog. W 1915 r. nazwę zmieniono na border collie.

Rozwój rasy nastąpił w czasach panowania królowej Wiktorii (1819–1901), która była właścicielką kilku borderów i wielką ich orędowniczką. Pierwsze zawody w zaganianiu owiec odbyły się w 1873 r. w Walii i wywołały gorący aplauz publiczności. Psy były perfekcyjnie wyszkolone, reagowały na gesty i gwizdy pasterza.

Border collie – wygląd. Budowa ciała

Border collie to pies średniej wielkości, muskularny, elegancki, sprawia wrażenie sprawnego fizycznie, szybkiego i zwinnego. Ruch swobodny, płynny i niezmordowany, łapy podnoszone jak najniżej. Każdy krok ma świadczyć o zdolności do szybkiego ruchu.

  • Sylwetka: prostokątna, elegancka, szyja długa, grzbiet prosty, kończyny dobrze umięśnione, udo długie i mocne, klatka piersiowa głęboka, raczej szeroka, żebra dobrze wysklepione.
  • Oczy: średniej wielkości, owalne, osadzone szeroko, ciemne, u psów merle możliwe niebieskie lub polichromatyczne. Wyraz łagodny, bystry i inteligentny.
  • Uczy: trójkątne, średniej wielkości, ruchliwe, dopuszczalne stojące, wiszące i załamane.
  • Głowa: głowa wyrazista, pokryta krótką sierścią, stop wyraźny, kufa tej samej długości co czaszka, wargi przylegające, suche, zęby mocne, w zgryzie nożycowym.
  • Ogon: długi, osadzony i noszony nisko, w pobudzeniu unosi się wyżej, ale nie może zakręcać się nad grzbietem.
  • Łapy: owalne, opuszki grube, mocne i sprężyste, palce zwarte i wysklepione. Pazury krótkie i mocne.

Wysokość w kłębie:

  • samiec: 53 cm,
  • suka: nieco poniżej 53 cm.

Waga:

  • samiec: 18–22 kg,
  • suka: 15–18 kg.

Umaszczenie

Border collie występują w dwóch odmianach: półdługowłosej i krótkowłosej. W każdym przypadku włos okrywowy jest gęsty, średniej twardości, podszerstek miękki i gęsty, dający ochronę przed niepogodą. Najobfitsza sierść występuje na szyi, tułowiu, ogonie i portkach oraz piórach na kończynach.

Wszystkie kolory są dopuszczalne pod warunkiem, że biel nie przeważa, białe znaczenia mogą pokrywać do 30% powierzchni ciała. Najczęściej występują psy czarno-białe, ale to też nie jest reguła.

Jakie są szczeniaki rasy border collie?

Szczeniak border collie jest zwykle bardzo ruchliwy, inteligentny, dlatego wymaga atencji, lgnie do człowieka, lubi być blisko niego. Jest zawsze czujny i chętny do zabawy. Często przejawia instynkt pasterski od pierwszych miesięcy życia, co może się przejawiać próbami zaganiania domowników, szczególnie dzieci. Pies może dość mocno podszczypywać łydki i kostki!

Treningi bordera należy rozpocząć jak najszybciej, ale trzeba robić to rozsądnie. Ten pies jest bardzo zaangażowany i aktywny i łatwo przemęczyć go pracą, doprowadzić do zaburzeń behawioralnych, nadaktywności, nieumiejętności odpoczywania, zaburzeń snu, a nawet do depresji. Pomijam już tak drobny problem, jak zrobienie z opiekuna automatu do smaczków.

Border collie powinien pracować zgodnie ze swoją naturą, cierpliwie, wytrwale i w sposób kontrolowany. Takiego stylu oczekujemy od psa pasterskiego, który na podstawie wyuczonych schematów zachowań ma samodzielnie podejmować decyzje przy stadzie owiec.

Najważniejsze w wychowaniu młodego bordera jest opanowanie jego emocji, ustabilizowanie psychiki i zrównoważona praca połączona z relaksem dla psa.

Ile żyje border collie?

Jak długo żyją psy rasy border collie? Psy tej rasy żyją stosunkowo długo, choć ich aktywność często powoduje kontuzje, co znacznie obniża ich sprawność fizyczną w podeszłym wieku. Średnia długość życia border collie wynosi od 12 do 16 lat.

Border collie – zdrowie

To rasa psów obarczona wieloma chorobami genetycznymi (np. oczu czy układu nerwowego) oraz podatna na schorzenia układu kostno-stawowego, jak dysplazje stawów, zwichnięcia rzepek kolanowych, zrywanie więzadeł, osteochondroza. Może wystąpić u nich zapaść powysiłkowa, która dotyka głównie psów sportowych, mocno obciążonych treningami.

Ważne jest, aby regularnie odwiedzać lekarza weterynarii oraz monitorować zdrowie swojego psa, by zapobiegać ewentualnym problemom lub wcześnie je wykrywać. Odpowiednie ćwiczenia, zbilansowana dieta, regularna pielęgnacja i pozytywne szkolenie są kluczowe dla utrzymania zdrowia psa tej rasy.

Border collie są bystre, wierne, inteligentne i wytrwałe.

Charakter i usposobienie border collie

Border collie są bystre, wierne, inteligentne i wytrwałe. W większości testów i rankingów border collie zajmuje pierwsze miejsce pod względem podatności na szkolenie. Uczy się najszybciej i najchętniej ze wszystkich znanych ras. Selekcja owczarków do pracy na dużych dystansach, przy ogromnych stadach owiec doprowadziła do rozwoju cech charakteru i budowy ciała, które są wykorzystywane w wielu dyscyplinach sportów kynologicznych. Szybkość reakcji, wytrwałość, wyczulenie na kontakt z przewodnikiem i karność to niezwykle cenne cechy bordera.

Oto kilka kluczowych cech charakteru psów rasy border collie:

  • Energiczne i aktywne: to psy o dużej energii. Wymagają codziennego, intensywnego wysiłku fizycznego, takiego jak długie spacery, biegi, zabawy w aportowanie, treningi obedience, agility, dog frisbee.
  • Inteligentne: są często uważane za najinteligentniejszą rasę psów na świecie. Szybko się uczą i potrzebują regularnej stymulacji umysłowej, aby nie nudzić się i nie wpadać w zachowania destrukcyjne.
  • Skoncentrowane: są znane ze zdolności do intensywnej koncentracji, którą wykorzystują do pracy z owcami. Ta cecha może się jednak manifestować również w innych sytuacjach, na przykład w skupieniu na piłce czy na innym przedmiocie.
  • Oddane i lojalne: są bardzo oddane swoim rodzinom i mogą być nieco nieufne wobec obcych. Ich lojalność i chęć zadowolenia swojego właściciela sprawiają, że są to psy chętne do pracy i nauki.
  • Czułe i towarzyskie: pomimo swojej niezależności i skoncentrowania na pracy border collie są też bardzo czułymi i towarzyskimi psiakami. Cenią spędzanie czasu z ludźmi i są bardzo wrażliwe na emocje swoich właścicieli.

Mogą wykazywać tendencje do zaganiania: mają silny instynkt pasterski i mogą próbować zaganiać dzieci lub inne zwierzęta.

Wady i zalety psów rasy border collie

Zalety:

  • inteligencja,
  • wierność,
  • podatność na szkolenie,
  • idealne rozmiary ciała,
  • czułość.

Wady:

  • nadaktywność,
  • podatność na zaburzenia behawioralne,
  • trudność w opanowaniu emocji psa.

Pielęgnacja border collie

Pielęgnacja sierści border collie nie jest bardzo wymagająca. Natomiast, aby utrzymać sierść i skórę w dobrej kondycji i zapobiegać powstawaniu kołtunów, wymaga regularnego wyczesywania. Podczas sezonu linienia, co zazwyczaj zdarza się dwa razy w roku, psy tej rasy mogą potrzebować częstszego szczotkowania.

Pies tej rasy nie potrzebuje częstych kąpieli. Zazwyczaj wystarczy je kąpać, gdy są szczególnie brudne. Zbyt częste kąpiele mogą usunąć naturalne sebum z ich sierści i skóry, co może prowadzić do problemów skórnych. Zawsze używaj szamponu przeznaczonego dla psów.

Uszy powinny być regularnie sprawdzane i czyszczone. Ze względu na ich opadające uszy są bardziej podatne na infekcje ucha. Niektóre border collie mają tendencję do odkładania się kamienia nazębnego, dlatego regularne czyszczenie zębów jest ważne dla zdrowia jamy ustnej. Można to zrobić za pomocą specjalnej szczoteczki i pasty do zębów dla psów.

Ile kosztuje border collie?

Pies rasy border collie z hodowli ZKwP kosztuje od 3000 zł do 8000 zł. Cena zależy od renomy hodowli, osiągnięć rodziców, od wyników testów zdrowotnych, genetycznych oraz prześwietleń, a także od stopnia wyszkolenia bordera. Często szczenięta po psach o wybitnych osiągnięciach sportowych są droższe od typowych kanapowców, które zaliczają wystawy, ale nie znają pracy z owcami czy innych sportów kynologicznych.

Hodowla psów rasy border collie

Wybór odpowiedniej hodowli to kluczowy krok w procesie adopcji szczeniaka. Dowiedz się: czy hodowla ma dobrą reputację, czy jest znana z utrzymania zwierząt w dobrych warunkach, czy ma pozytywne opinie od poprzednich klientów. Dobry hodowca będzie dbał o zdrowie swoich podopiecznych. Powinien mieć informacje o historii zdrowotnej rodziców oraz wyniki testów na obecność chorób dziedzicznych, które mogą występować w tej rasie (takich jak dysplazja stawu biodrowego czy problemy z oczami).

Ważne jest, aby osobiście odwiedzić hodowlę i zobaczyć, w jakich warunkach żyją psy. Czy są czyste i bezpieczne? Jaki mają dostęp do miejsca do zabawy i socjalizacji? Czy wydają się zdrowe i szczęśliwe?

Dobry hodowca rozpoczyna proces socjalizacji już w młodym wieku. Szczenięta powinny być przyzwyczajone do różnych dźwięków, sytuacji, ludzi i innych zwierząt. Hodowca powinien przedstawić Ci wszystkie niezbędne dokumenty, takie jak potwierdzenie szczepień, certyfikat zdrowia od weterynarza oraz dokumenty związane z rodowodem.

Pamiętaj, że adopcja psa to decyzja na wiele lat, więc warto poświęcić czas na znalezienie dobrej hodowli.

Border collie są aktywnymi psami.

Karma dla psa border collie

Border collie są aktywnymi psami, które potrzebują zbilansowanej diety, aby zaspokoić ich potrzeby energetyczne. Dieta psa powinna zawierać odpowiednią ilość białka, tłuszczów, węglowodanów, witamin i minerałów. Karma powinna zawierać wysokiej jakości białko (na przykład z mięsa lub ryb), zdrowe tłuszcze, a także warzywa i owoce dla niezbędnych witamin i minerałów. Unikaj karm z dużą ilością wypełniaczy, takich jak zboża, które nie dostarczają wielu składników odżywczych. W przypadku diety BARF pamiętaj o odpowiednich suplementach diety.

Ilość karmy zależy od wielu czynników, takich jak wiek, waga, poziom aktywności i ogólny stan zdrowia. Jeśli sam na podstawie tabeli nie jesteś w stanie wyliczyć zapotrzebowania kalorycznego, skonsultuj się z lekarzem weterynarii lub specjalistą ds. żywienia psów, który doradzi Ci, ile powinien jeść Twój pies.

Pamiętaj, że border collie to bardzo aktywna rasa i psy mogą potrzebować więcej kalorii, niż przedstawiciele mniej aktywnych ras. Ważne jest, aby monitorować wagę i kondycję ciała psa, by zapobiec nadwadze czy otyłości, które mogą prowadzić do problemów zdrowotnych.

Upewnij się, że Twój pies zawsze ma dostęp do czystej, świeżej wody, szczególnie podczas gorących dni lub po intensywnej aktywności fizycznej.

Ciekawostki o psach rasy border collie

Najbardziej znane bordery, które odegrały fundamentalną rolę w utrwaleniu i rozwoju rasy, to:

  • Old Hemp – wskazywany jako ojciec rasy,
  • Old Kep – panował nad stadem za pomocą hipnotyzującego spojrzenia, tzw. giving eye,
  • Wilson Cap – wybitny pies pasący,
  • Winston Cup – potomek Wilsona, zdobi logo Międzynarodowego Stowarzyszenia Psów Pasterskich (ISDS), które powstało w 1906 r.

Bordery świetnie spisują się w roli psich aktorów, wystąpiły w filmach: „Rok z psem”, „Pies imieniem Duke”, „Babe – świnka z klasą”.

Imię dla psa rasy border collie

  • Imiona dla psa: Błysk, Joy, Jankes, Kormak, Sky, Troy.
  • Imiona dla suki: Bondy, Jenny, Rejka, Triss, Yenna, Zoi.

Klasyfikacja FCI – wzorzec rasy border collie

  • Grupa: I FCI Owczarki i inne psy pasterskie z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła
  • Sekcja 1 Owczarki
  • Numer wzorca: 297
  • Obowiązują próby pracy
  • Data opublikowania wzorca: 24.06.1987
  • Kraj pochodzenia: Wielka Brytania

Najczęściej zadawane pytania przez przyszłych opiekunów

Czy border collie może być agresywny?

Niestety owczarek border collie może być agresywny, i to bardzo. W agresji przejawia sprawność, szybkość i zwinność, jak przy każdej innej aktywności. Najczęściej agresję przejawia wobec innych psów, rzadziej kieruje ją wobec ludzi. Agresywne zachowania u bordera wynikają przede wszystkim z niewłaściwego wychowania i szkolenia. Często czworonóg nie ma zaspokojonych potrzeb intelektualnych i ruchowych, a nadmiar energii powoduje agresję i frustrację. Podobną reakcję może wywołać nadmiar treningów. Niedoświadczony opiekun może popełniać błędy, których ta rasa nie wybacza.

Czy border collie dużo szczeka?

Jak na psa pasterskiego, bordery są wyjątkowo ciche. Nie szczekają bez powodu, ale osobniki przejawiające lęk separacyjny czy inne zaburzenia potrafią szczekać całą dobę.

Czy border collie to pies rodzinny?

Wszystkie owczarki to psy jednego pana, ze względu na swoją użytkowość. Jednak umiejętnie prowadzone mogą wykonywać polecenia innych domowników. Na pewno całą rodzinę akceptują jako kompanów do zabawy, spacerów czy tulenia i rozpieszczania.

Czy border collie jest dla dzieci?

Border to idealny pies dla rodziny z dziećmi, ale tymi ciut starszymi, powyżej 7. roku życia. Mniejsze dzieci mogą być dominowane, podszczypywane i traktowane przez bordera jak stado do zaganiania. Dla maluchów duża ruchliwość psa może być przerażająca.

Border collie został uznany przez wielu psich ekspertów za najbardziej inteligentną rasę psów.

Czy border collie nadaje się dla początkujących?

Oczywiste jest, że osoba początkująca musi się wszystkiego nauczyć i zwykle popełnia na początku błędy. Jednak najważniejszym kryterium przy wyborze psa powinny być cechy charakteru właściciela, jego oczekiwania i możliwości. Border sprawdzi się idealnie jako pierwszy pies, jeśli jego właściciel będzie miał wiedzę o rasie, będzie kochał te psy i poświęci czas, aby pracować ze swoim pupilem.

Gdzie trzymać border collie? Czy border collie nadaje się do mieszkania w bloku?

Bordery to psy aktywne, ale przy zapewnieniu im dużej dawki ruchu i pracy intelektualnej doskonale odnajdą się w mieszkaniu. Pies potrzebuje bliskości i więzi z człowiekiem, nie podwórka, gdzie przebywa samotnie i wynajduje sobie sam rozrywki, np. robi podkopy czy niszczy kwiaty na rabatach.

Czy border collie może być sam w domu?

Border nie lubi samotności, ale prawidłowo wychowany może przebywać sam, jak każdy zdrowy psychicznie pies!

Podsumowanie. Opis rasy

Border collie to średniej wielkości pies, znany przede wszystkim ze swojej inteligencji i niezwykłej energii. To psy pracujące, które zostały wyhodowane do pilnowania i pędzenia stad, mają więc silny instynkt stadny i potrzebują dużo aktywności fizycznej i mentalnej.

  • Owczarek border collie należy do rasy psów pasterskich i zaganiających.
  • Wytrzymały, zdolny do ciężkiej pracy pies owczarski, bardzo łatwy do układania. Bystry, żywy, szybko reagujący, inteligentny. Nie może być nerwowy ani agresywny.
  • Według standardu rasy sierść u border collie występuje w dwóch długościach: średnio długa i krótka. Border collie krótkowłosy będzie wymagał nieco innych zabiegów pielęgnacyjnych niż półdługowłosy.
  • Border collie to rasa, która niezwykle często mylona jest z owczarkami australijskimi.
  • Oficjalna nazwa rasy nadana została przez Jamesa Reida w 1916 r.
  • Ten średniej wielkości pies porusza się na lekko ugiętych łapach przednich, zawsze gotowy do eleganckiego skoku i szybkiego biegu.
  • Za wzór współczesnych border collie odpowiada pies o imieniu Old Hemp.
  • Border collie został uznany przez wielu psich ekspertów za najbardziej inteligentną rasę psów.
0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Ptaki & GryzonieŻywienie ptaków i gryzoni

Chomik Roborowskiego – opis rasy. Jak oswajać i żywić chomiki?

przez Pets Style

Charakterystyka chomika Roborowskiego

W naturze chomicznik malutki zamieszkuje pustynne, stepowe i półpustynne rejony Chin, Mongolii i Kazachstanu. 

Chomik Roborowskiego w ciągu jednej nocy jest w stanie przebiec dystans ponad 9 kilometrów.

Jak wygląda chomik Roborowskiego?

Chomicznik malutki jest jednym z najbardziej wymagających chomików. Przedstawiciele tego gatunku ze względu na dużą pobudliwość potrzebują stabilnego i spokojnego środowiska życia. Klatka gryzoni powinna zostać umieszczona z dala od drzwi, okien, urządzeń elektrycznych i źródeł ciepła. Do pomieszczenia, w którym przebywa chomik, nie należy też wpuszczać kota ani psa.

Klatka dla chomika Roborowskiego – jak powinna wyglądać?

Mimo niewielkich rozmiarów chomik Roborowskiego potrzebuje do życia sporej przestrzeni. Dla tego energicznego gryzonia należy zakupić klatkę o minimalnych wymiarach: 60 × 40 × 30 cm. Jeśli planujesz trzymać parę lub grupę gryzoni, klatka musi być znacznie większa. Dobrym wyborem dla chomików mogą być akcesoria modułowe, które można rozbudowywać o tunele, place zabaw czy kolejne pomieszczenia. Kupisz je w dobrych sklepach zoologicznych.

Warto zwrócić szczególną uwagę na odległość między prętami klatki. Chomiki mogą wydostać się ze swojego mieszkanka nawet niewielkimi szczelinami. Z tego względu rozstaw między prętami nie powinien być większy niż 0,5–0,6 cm. Kuweta klatki musi być natomiast na tyle głęboka, by zwierzak mógł swobodnie kopać w ściółce. Dodatkowo klatka dla chomika Roborowskiego powinna zapewniać dobrą wentylację. Z tego powodu polecane dla tego gryzonia są akcesoria zbudowane z plastikowej kuwety i drucianej obudowy. Ostatecznie grę wchodzi również akwarium, ale pamiętajmy jednak, że nie ma ono dobrej wentylacji.

Jak żywić chomika Roborowskiego? Co je chomik?

Chomicznik malutki jest zwierzęciem wszystkożernym. Co jedzą chomiki tego gatunku w warunkach naturalnych? Około 70–90% ich diety stanowią nasiona (m.in. prosa, traw). Dodatkowo spożywają owoce, warzywa i różne części roślin (np. łodygi, liście). Chomik Roborowskiego wzbogaca swój jadłospis również owadami (m.in. szarańczami, skorkami, chrząszczami). Zawartość pokarmu zwierzęcego w jego diecie uzależniona jest od środowiska życia. Zwykle owady stanowią jedynie dodatek do jadłospisu, ale w niektórych rejonach chomiczniki żywią się głównie nimi. Pustynne gryzonie gromadzą też zapasy na zimę.

Ze względu na specyficzne przystosowania fizjologiczne i anatomiczne chomik Roborowskiego ma niewielkie zapotrzebowanie na wodę. W naturze czerpie ją głównie z pokarmu zwierzęcego.

Żywienie chomika Roborowskiego w domu powinno bazować na produktach z jego naturalnego jadłospisu. Co jedzą chomiki? Prawidłowo zbilansowana dieta chomików karłowatych powinna składać się z:

  • dobrej jakości gotowej karmy dla chomików (75%) – jest podstawowym źródłem składników odżywczych. Dobra karma dla chomikapowinna zawierać około 12–18% białka, 3–7% tłuszczu i 5–9% włókna;
  • warzyw, owoców i zieleniny (15%) – chomikowi Roborowskiego można podawać zarówno świeże, jak i suszone warzywa i owoce (np. jabłka, banany, dynię, cukinię, maliny). Dietę pupila warto wzbogacić również ziołami (np. mniszkiem lekarskim, rdestem ptasim, pokrzywą);
  • pokarmu zwierzęcego (5%) – aby dostarczyć gryzoniowi białka zwierzęcego, warto włączyć do jego diety owady karmowe, ugotowane jaja czy chude mięso drobiowe;
  • przysmaków (5%) – przydają się do oswajania zwierzaka i pozwalają przełamać żywieniową monotonię. Chomika Roborowskiego można uraczyć m.in. nasionami dyni, płatkami owsianymi czy gotowymi ciasteczkami i dropsami.

Dla chomika Roborowskiego polecamy produkty:

Alegia Natural Line dla chomika karłowatego – naturalna karma dla chomików skomponowana z najlepszych składników, którymi zwierzaki żywią się na wolności. Zawiera różnorodne nasiona, zioła, warzywa i owady. Karma wspiera trawienie i prawidłowy rozwój małych gryzoni, a bogaty skład (aż 35 składników) zadowoli nawet najbardziej wybredne chomiczki. Produkowana jest bez dodatku sztucznych aromatów, barwników i konserwantów.

Alegia Natural Line Gold dla chomika karłowatego – wysokiej jakości mieszanka nasion, suszonych warzyw, kwiatów, ziół i owadów karmowych, stworzona specjalnie z myślą o chomikach karłowatych. Receptura karmy została wzbogacona owadami, które dostarczają gryzoniom niezbędnego białka pochodzenia zwierzęcego. Dzięki bogatej kompozycji składników pokarm jest odżywczy i chętnie jedzony przez gryzonie. Mieszanka składa się z aż 42 składników dostosowanych do potrzeb żywieniowych tych malutkich chomiczków i ich pyszczków. Produkt w 2022 r. został wyróżniony prestiżowym Diamentem Zoologii.

Wskazówka: W żywieniu chomika Roborowskiego należy uwzględnić twarde przekąski, które pozwolą mu ścierać stale rosnące zęby. W roli gryzaków najlepiej sprawdzą się nieokorowane gałązki drzew owocowych, wierzby lub lipy. Dodatkowo należy zapewnić gryzoniowi stały dostęp do świeżej wody. Aby chomik Roborowskiego mógł realizować naturalne zachowania pokarmowe, warto oferować mu niewielkie i trwałe przekąski do zachomikowania w kryjówce.

Ile kosztuje chomik Roborowskiego?

Średnia długość życia chomika Roborowskiego wynosi 2 lata.

Średnia długość życia. Ile żyje chomik Roborowskiego?

Chomik Roborowskiego nie należy do zwierząt długowiecznych. Jego długość życia jest zbliżona do tej, jaką osiągają inne gatunki chomików. Ile żyją chomiki Roborowskiego? W niewoli chomiki przeciętnie żyją około 2 lat. Chomiki utrzymywane w dobrych warunkach mogą jednak przeżyć nawet 3 lata. W naturalnym środowisku przeżywalność gryzoni jest krótsza. Ile żyją chomiki Roborowskiego na wolności? Zazwyczaj zaledwie rok. Ma to związek z zagrożeniem ze strony drapieżników oraz z niekorzystnymi warunkami środowiskowymi (np. mroźnymi zimami).

Jak oswoić chomika Roborowskiego?

Oto kilka kroków, które można podjąć, aby oswoić chomika i zapewnić im odpowiednie warunki życia:
  • Pozwól mu się zaaklimatyzować. Daj mu czas na aklimatyzację do nowego środowiska, pozwól chomikowi oswoić się z klatką, nowymi zapachami i dźwiękam Nie próbuj go dotykać, ani nie zakłócaj jego przestrzeni podczas pierwszych dni.
  • Poznawaj go powoli. Zacznij od siedzenia obok klatki i mówienia do niego łagodnym, spokojnym tonem, aby mógł przyzwyczaić się do Twojego głosu.
  • Zaproponuj przysmaki. Przysmaki są doskonałym narzędziem do oswojenia chomika.  Kiedy zwierzątko stanie się bardziej ufne możesz zacząć karmić go z ręki.

  • Cierpliwość i powtarzalność. Ośmielanie chomika może zająć trochę czasu, dlatego kluczem jest cierpliwość i konsekwencja. Codzienne krótkie sesje pomogą w budowaniu zaufania.

    Przygotuj się na to, że może nie być zbyt towarzyski. Chomiki Roborowskiego są z natury niezależne i mogą nie być tak towarzyskie jak inne gatunki chomików. Nawet po oswojeniu mogą nie lubić być trzymane lub głaskane. Ważne jest, aby szanować ich przestrzeń i pozwolić im na interakcję na swoich warunkach.

Pamiętaj, że każdy chomik jest inny, a to, co działa na jednego chomika, może nie działać na innego. Kluczem jest cierpliwość, konsekwencja i szacunek dla granic chomika.

Choroby u chomika Roborowskiego – jak je rozpoznać i leczyć?

Ważnym elementem opieki nad małym podopiecznym jest kontrolowanie stanu jego zdrowia. To, ile żyją chomiki Roborowskiego, jest ściśle związane z profilaktyką zdrowotną. Tylko szybkie wychwycenie objawów choroby pozwala wdrożyć skuteczne leczenie. W przypadku wystąpienia niepokojących symptomów u małego gryzonia trzeba więc jak najszybciej skonsultować się z lekarzem weterynarii. W zależności od problemu w leczeniu chomików można wykorzystać środki farmakologiczne, płynoterapię lub modyfikacje żywieniowe/środowiskowe.

Chomik Roborowskiego dosyć często cierpi z powodu:

  • choroby mokrego ogona,
  • infekcji bakteryjnych i wirusowych,
  • inwazji pasożytów wewnętrznych i zewnętrznych,
  • przerostu zębów,
  • zapalenia spojówek,
  • zastoinowej niewydolności serca,
  • chłoniaków.

Do najczęstszych objawów chorób u chomików należą:

  • brak apetytu,
  • apatia,
  • trudności w oddychaniu,
  • wyciek wydzieliny z nosa lub oczu,
  • biegunka,
  • chudnięcie,
  • pogorszenie stanu okrywy włosowej,
  • zmiany skórne i intensywne drapanie się.

Akcesoria dla chomika Roborowskiego. Wyposażenie klatki

Prawidłowa aranżacja mieszkanka chomika jest niezbędna, aby zapewnić mu komfort, rozrywkę i poczucie bezpieczeństwa. Klatka gryzonia powinna być bogato wyposażona, ponieważ chomik Roborowskiego czuje się niepewnie na otwartej przestrzeni. Dla pupila należy wybierać akcesoria wykonane z trwałych i nietoksycznych materiałów. Do najważniejszych elementów wyposażenia klatki chomika Roborowskiego w domu należą:

  • drewniany domek pełniący funkcję azylu i miejsca wypoczynku,
  • miski na pokarm,
  • poidełko,
  • naczynie do kąpieli piaskowych,
  • kołowrotek o średnicy około 20 cm do ćwiczeń (model zabudowany),
  • zabawki do gryzienia,
  • tunele, mostki, platformy i kryjówki.

Gdzie kupić chomika Roborowskiego?

Chomik Roborowskiego to dosyć popularny gryzoń. Z jego zakupem nie powinieneś mieć więc trudności. Oferty sprzedaży chomicznika często pojawiają się na popularnych portalach ogłoszeniowych oraz w mediach społecznościowych. Dzięki nim możliwe jest znalezienie hodowców z okolicy, co znacznie ułatwia zakup zwierzątka. Pamiętaj też, że zamiast kupować, możesz adoptować chomika.

Chomik Roborowskiego jest bardziej ruchliwy i szybszy niż jego krewni.

Czym różni się chomik Roborowskiego od innych gatunków chomików?

Chomika Roborowskiego można łatwo odróżnić od chomika dżungarskiego i Campbella. Wyróżnia go mniejszy rozmiar ciała, piaskowe ubarwienie i brak pręgi na grzbiecie. Ogon u chomiczników malutkich jest też wyraźnie krótszy niż u innych gatunków pustynnych.

Przedstawiciele tego gatunku mają ponadto wiele charakterystycznych cech behawioralnych. Przede wszystkim chomik Roborowskiego jest bardziej ruchliwy i szybszy niż jego krewni. Z drugiej strony cechuje go większa nieśmiałość i nerwowość. Przestraszony najczęściej zamiera w bezruchu. Chomik Roborowskiego wolno adaptuje się do nowego otoczenia. Jest również bardziej narażony na stres i problemy behawioralne niż inne gatunki. Wszystko to sprawia, że nadaje się głównie dla doświadczonych opiekunów.

Podsumowanie – chomik rasy Roborowskiego

  • Chomik Roborowskiego wyróżnia się niewielkim rozmiarem i wysokim poziomem energii.
  • Małemu pupilowi należy zapewnić dużą klatkę z licznymi kryjówkami i zabawkami.
  • Chomik tej rasy jest wszystkożerny, dlatego jego dieta powinna być różnorodna.
  • Średnia długość życia przedstawicieli tego gatunku wynosi 2 lata.

Na portalu Pets Style znajdziesz też charakterystykę innych ras chomików:

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesŻywienie psa

Mój pies nie je. Sposoby na brak apetytu u psa

przez Pets Style

Każdy opiekun staje kiedyś przed wyzwaniem braku apetytu u psa. Czasem dzieje się to już w przypadku szczeniaka, a czasem dopiero wtedy, gdy pies staje się seniorem. Zmniejszony apetyt ma wiele przyczyn, do których można dopasować różne rozwiązania. Sprawdzamy, co warto wiedzieć.

Brak apetytu u psa, czyli pies nie chce jeść

Zaburzenia łaknienia – różne oblicza braku apetytu

W medycynie weterynaryjnej wyróżnia się kilka terminów dotyczących zaburzeń łaknienia u psów i kotów. Ogólnie mówić można o dysreksji, w tym pojęciu zawiera się:

  • anoreksja (całkowite unikanie jedzenia),
  • hiporeksja (ograniczony apetyt),
  • spożywania niezbilansowanej diety.

Krótki okres niedostatecznej podaży pokarmu (trwający 1 lub 2 dni) nie stanowi zwykle problemu dla organizmu zwierząt. Dłuższe okresy spadku apetytu u psa mogą jednak spowolnić powrót do zdrowia i narazić czworonoga na dodatkowe powikłania.

Zaburzenia łaknienia u psa mogą doprowadzić do zmiany w mikrobiomie przewodu pokarmowego, czyli do dysbiozy, a także do opóźnionego opróżniania żołądka czy pogorszenia perystaltyki jelit.

Jakie są przyczyny braku apetytu u psa

Przyczyny braku apetytu u psa można podzielić na fizjologiczne oraz te związane z chorobami. Zmniejszony apetyt pojawia się naturalnie, np. podczas upałów czy w nowym (nieznanym psu) miejscu, gdy zwierzę odczuwa stres. Spadek apetytu bywa także efektem szczepienia.

Kolejną przyczyną zmniejszenia apetytu są zmiany związane z zaburzeniem zmysłów (głównie węchu, ale i smaku). Zmiany takie są typowe dla zwierząt starszych. Pogorszenie węchu spotyka się również podczas infekcji górnych dróg oddechowych, w przypadku urazów nosa czy niektórych nowotworów. Brak łaknienia u psa związany z zaburzeniami węchu może mieć poważne konsekwencje. U zwierząt, u których doszło do utraty węchu, może dojść do całkowitego braku zainteresowania jedzeniem w porach posiłku (i o każdej innej porze).

Finalnie brak apetytu u psa powiązany jest z chorobą. Nie jest to objaw specyficzny i pojawia się w przypadku większości kłopotów ze zdrowiem. Mniej je zarówno pies, który ma problemy stomatologiczne, jak i zwierzę cierpiące na choroby układu trawiennego czy choroby stawów. Mechanizmy, dzięki którym choroba hamuje apetyt, są złożone i nie wiemy jeszcze wszystkiego na ten temat. Na odczuwanie łaknienia u czworonoga wpływają również liczne leki. Przykładowo niektóre antybiotyki mogą powodować nudności, a opioidy zaburzają opróżnianie żołądka.

CIEKAWOSTKA

Spadek apetytu u psa może być spowodowany lekami. Poinformuj lekarza weterynarii, na jakie choroby cierpi Twój pupil i jakie przyjmuje leki. Być może uda się zmienić niektóre z nich, a chęć do jedzenia powróci.

Ból a brak apetytu u psa

Niechęć do jedzenia u psów może być spowodowana również przez ból. Ból u zwierząt wyraźnie tłumi łaknienie i może utrudniać poszukiwanie lub przyjmowanie pokarmu.

Objawy wskazujące na ból to:

  • popiskiwanie,
  • skomlenie,
  • wylizywanie bolącego miejsca,
  • niechęć do ruchu,
  • unikanie kontaktu z opiekunem i innymi zwierzętami,
  • usztywnienie,
  • skulona pozycja ciała,
  • nietypowe zachowania,
  • niechęć do lubianych wcześniej czynności,
  • zaburzenia snu.

Takich zachowań (sugerujących potencjalny ból) jest o wiele więcej. Nie zawsze jednak można je łatwo zauważyć. Wątpliwości warto skonsultować ze specjalistą.

Brak apetytu u psa – czy pies naprawdę nie chce jeść?

Zdarza się, że brak apetytu u psa wcale nim nie jest! Bywa, że to opiekunowie mają błędne podejście do tego, jakie porcje jedzenia są odpowiednie dla ich czworonoga. W przypadku podejrzeń zaburzenia łaknienia można poprowadzić dzienniczek dietetyczny, w którym zapisuje się, jakie porcje jedzenia oraz przysmaki zjada zwierzę. Być może okaże się, że pozorny brak apetytu wynika z tego, że pies najada się smaczkami między posiłkami i nie ma już ochoty na karmę. Może też się okazać, że pies zjada odpowiednie ilości karmy, wynikające z wielkości i aktywności czworonoga, a opiekun podaje mu nieświadomie zbyt duże porcje.

DOBRA RADA

Zdrowie czworonoga zależy od opiekuna. Zwracaj uwagę na to, jakie porcje karmy dla psa o danej masie ciała sugeruje producent kupowanej przez Ciebie karmy. Jeżeli nie jesteś pewny, czy to właściwa ilość, możesz samodzielnie policzyć zapotrzebowanie kaloryczne swojego psa lub poprosić o to lekarza weterynarii lub dietetyka zwierzęcego. W ten sposób dowiesz się, ile jedzenia potrzebuje Twój pupil.

Czasami pies nie chce jeść, gdy jest gorąco. Jest to naturalne zachowanie.

Brak apetytu u szczeniaka

Brak apetytu u szczeniaka to problem, który należy jak najszybciej skonsultować z lekarzem weterynarii. Szczenię, które nie je, może szybko osłabnąć. U młodych psów łatwiej także m.in. o odwodnienie.

Możliwe przyczyny braku apetytu u szczeniaka:

  • Nowy dom. Zdarza się, że młody pies nie chce jeść karmy ze stresu związanego ze zmianą środowiska. Daj pupilowi czas na oswojenie się z nową sytuacją. Zapewnij mu spokój i obserwuj jego zachowanie.
  • Inne zwierzęta. Masz już innego psa? Być może młodszy pies odmawia spożywania posiłku ze względu na relacje z drugim zwierzakiem, który broni mu dostępu do miski. Przyjrzyj się zachowaniu obu zwierząt.
  • Pasożyty. Zarobaczony szczeniak może być osłabiony i nie mieć apetytu. Zdarza się, że również po odrobaczeniu psy są mniej zainteresowane karmą przez dzień lub dwa.
  • Wymiana zębów. W czasie ząbkowania pies odczuwa dyskomfort w jamie ustnej i może nie opróżniać swojej miski.
  • Choroby. Brak apetytu może być objawem poważnych problemów i towarzyszyć gorączce, biegunce oraz innym objawom.
  • Wady wrodzone. U psów (rzadko) zdarzają się wady zgryzu lub wady w budowie przełyku, które uniemożliwiają prawidłowe pobieranie pokarmu. Zwykle objawy pojawiają się jednak dość wcześnie.

Gdy szczeniak nie chce jeść, obserwuj uważnie jego zachowanie, ale nie czekaj zbyt długo. W przypadku braku apetytu trzeba szukać przyczyny i zadbać, by młody pies czuł się jak najlepiej.

Co zrobić, by pies zaczął jeść?

Nie denerwuj się, gdy Twój pies ominie jeden z posiłków. Zbyt szybka reakcja z Twojej strony (np. w formie zmiany karmy czy podania psu domowego jedzenia) może pogorszyć sytuację. Pies może szybko zorientować się, że niezjedzenie posiłku powoduje, że dostaję coś smaczniejszego.

Jednym ze sposobów zachęcenia psa do jedzenia jest dosmaczenie jego posiłków. Do psiego jedzenia, np. suchej karmy, dodać można olejów rybnych czy specjalnych topperów. Niektórzy opiekunowie posypują karmę przysmakami. Takie sposoby mogą okazać się skuteczne, ale równocześnie mogą mieć negatywne konsekwencje. Zarówno oleje, jak i smaczki bywają kaloryczne, a brak ich uwzględnienia w diecie czworonoga może doprowadzić do rozwoju nadwagi u pupila.

Pies nie ma apetytu. Jakie karmy i przysmaki wybrać?

Wybór karmy dla psa niejadka może być trudny. Wysokiej jakości karma z prozdrowotnymi dodatkami nie spełni swojego zadania, jeżeli pies nie zje posiłku. Należy zatem ustalić, dlaczego pies nie ma ochoty na jedzenie, a następnie spróbować dopasować posiłki do preferencji i potrzeb pupila. Można spróbować podawać psu karmy mokre lub aromatyczne karmy suche. Zapach pokarmu może zachęcić psa niejadka do skosztowania jedzenia.

Można również spróbować „dosmaczyć” psie posiłki. Suchą karmę można podać psu polaną niewielką ilością oleju z łososia. W sklepach dostępne są również tzw. toppery i przysmaki, którymi można posypać lub polać posiłek psa.

Polecane produkty to:

Brit Raw Treat – ten dodatek sprawdza się jako topper, gdy pies odmawia jedzenia. Wnosi do psiego menu jednak coś więcej niż przyjemność. Są to liofilizowane i lekkostrawne smaczki nadające się dla psów o wrażliwym żołądku. Mają kuszący smak (przekonujący nawet wybrednych smakoszy) i wysoką wartość odżywczą.

Brit olej z łososia – taki dodatek może znaleźć się w diecie każdego psa. Nie tylko dosmacza posiłek, ale również wspiera zdrowie czworonogów. Kwasy tłuszczowe omega-3 poprawiają stan skóry i sierści, mają właściwości przeciwzapalne, a także pomagają wspierać funkcje poznawcze u starszych psów.

Zadbaj jednak, by miska psa była wypełniona nie tylko dodatkami. To pełnoporcjowa karma jest podstawą zbilansowanej diety. Wybierając karmę, możesz kierować się deklaracjami dotyczącymi smakowitości. Dobrze skomponowane receptury wpływają na szybsze opróżnianie miski z jedzeniem.

Oto karmy ze znakomitą smakowitością

Carnilove True Fresh – karmy z tej linii w listopadzie 2021 roku zostały poddane testom smakowitości w niemieckim Instytucie Badawczym SAW Marktforschung i uzyskały najwyższe wyniki w historii przeprowadzanych tam badań. Karmy zawierają wołowinę, indyka lub ryby. Produkty bazują na świeżym mięsie.

Nature’s Protection Sensitive Skin & Stomach Small Breeds – aż 94% hodowców psów uczestniczących w testach wskazało dobrą lub znakomitą smakowitość karmy Nature’s Protection. Karmy tej marki słyną z pozytywnego wpływu na stan, a także kolor psiej sierści oraz na jakość odchodów. Produkty wzbogacone są o mikrozeogen, który pomaga usuwać z organizmu toksyczne substancje.

Animonda Gran Carno – to przeznaczona dla psów linia mokrych karm o wysokiej zawartości mięsa. Te smakowite posiłki zawierają zarówno mięso mięśniowe, jak i pełne witamin podroby, np. serca czy wątróbki. Marka Animonda tworzy swoje produkty bez sztucznych konserwantów, barwników i polepszaczy smaku.

Empire – karmy tej marki spełniają najwyższe standardy i dopasowane są do potrzeb psów różnych ras. Zawierają świeże mięso, są naturalne i holistyczne. Powstają bez dodatku zbóż. Główną rolę odgrywają składniki pochodzenia zwierzęcego. Mowa o jagnięcinie oraz dziczyźnie, które słyną z walorów smakowych.

Co na brak apetytu u psa? Domowe sposoby

Jeżeli Twój pies jest seniorem, ma pogorszony zmysł węchu lub choruje, możesz spróbować go zachęcić do jedzenia na kilka sposobów.

  • Spróbuj podać psu lekko podgrzaną mokrą karmę. Mokra karma jest bardziej aromatyczna, a podgrzana będzie silnie pachniała. Uważaj, by nie poparzyć pupila. Zawsze sprawdzaj temperaturę posiłku.
  • Jeżeli Twój pupil jest przyzwyczajony wyłącznie do karmy suchej, możesz dolać do niej trochę ciepłej wody.
  • Sposobem na zachęcenie psa do jedzenia może być także przygotowanie psu domowego posiłku. Możesz ugotować specjalny rosół lub mięso i dynię czy bataty. Takie posiłki są smakowite i lekkostrawne.

Jak długo pies może nie jeść?

Pierwotny brak łaknienia związany jest z zaburzeniami neurologicznymi, psychologicznymi (np. silnym stresem), a także z utratą węchu. Brak apetytu u psa mogą spowodować też choroby podwzgórza czy podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe. Udowodniono przykładowo, że u szczurów obustronne uszkodzenie części bocznej podwzgórza (określanej jako ośrodek głodu) zaburza normalne pobieranie pokarmu.

Wtórny brak łaknienia nie jest bezpośrednio związany z ośrodkiem głodu. Spadek apetytu jest wtedy powiązany z innymi problemami, jak np. zatrucie pokarmowe czy ból lub choroby ogólnoustrojowe.

Należy pamiętać, że okazjonalne głodówki u psów trwające 1–2 dni, którym nie towarzyszą inne objawy chorobowe, nie stanowią większego problemu. Takie sytuacje wynikają np. z nadmiernej podaży kalorii w diecie psa.

Pies nie chce jeść. Czy udać się do lekarza weterynarii?

Powodem do zmartwień jest przedłużający się brak apetytu. Istotne jest także ogólne samopoczucie psa. Zwróć uwagę, czy u psa występują inne objawy, jak biegunka, wymioty, nieprzyjemny zapach z pyszczka lub problemy z chodzeniem.

W wywiadzie opowiedz lekarzowi weterynarii o:

  • zachowaniu psa,
  • ilości i rodzaju zjadanego pokarmu,
  • ilości przysmaków w diecie psa,
  • przyjmowanych przez zwierzę lekach,
  • zmianach w środowisku pupila.

Czasem objawy trudno opisać. Możesz mieć ze sobą filmiki obrazujące sposób poruszania się psa czy jego próby spożycia pokarmu.

DOBRA RADA

Zaobserwuj, czy Twój pies naprawdę cierpi na brak apetytu. Rolą opiekuna jest zwracanie uwagi na zachowanie psa oraz jego potrzeby. Być może Twój pies chce jeść i podchodzi do miski, ale szybko rezygnuje z posiłku? Takie objawy mogą wskazywać np. na problemy z zębami.

Dlaczego pies nie chce jeść –  podsumowanie

Istnieje wiele powodów, dlaczego pies nie chce jeść. Oto kilka najczęstszych przyczyn:

  1. Choroba lub ból. Brak łaknienia u psa może być spowodowany przez poważne choroby, jak problemy stomatologiczne, choroby nerek czy wątroby. W takim przypadku skonsultuj się z weterynarzem, który przeprowadzi badania i zaleci odpowiednie leczenie.
  2. Stres lub zmiana w środowisku. Pies może przestać jeść, gdy zostanie narażony na stresującą sytuację, taką jak np. obecność nowych ludzi lub zwierząt w domu.
  3. Zmiana diety. Pies może odmawiać jedzenia, gdy zmienisz jego dietę lub rodzaj karmy. Zmiany te powinny być wprowadzane stopniowo, aby pies miał czas na przyzwyczajenie się do nowego smaku.
  4. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Pies może odmawiać jedzenia z powodu zaburzeń żołądkowo-jelitowych, takich jak zaparcia, biegunka lub wzdęcia.
  5. Upały. Czasami pies nie chce jeść, gdy jest gorąco. Jest to naturalne zachowanie.
  6. Węch. Na psi apetyt duży wpływ ma węch. Zaburzenia jego funkcjonowania powodują spadek zainteresowania pokarmem.
  7. Leki i szczepienia. Brak łaknienia u psa może być spowodowany przez poważne choroby, jak problemy stomatologiczne, choroby nerek czy wątroby. Spadek apetytu bywa także efektem szczepienia.
  8. Przekarmienie. Niechęć do jedzenia bywa spowodowana przekarmianiem psa i zbyt dużą ilością przysmaków. Twój pupil dostaje za dużo karmy i przysmaków. Je zatem tyle, ile powinien, albo nawet więcej, a tylko Tobie wydaje się, że to zbyt mało.

Sprawdź też:

0 Komentarze
1 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Pielęgnacja psaPies

Jak uspokoić psa w różnych sytuacjach. Sprawdzone sposoby

przez Pets Style

Sylwester, wakacyjne wyjazdy, spotkania z obcymi ludźmi – psie życie bywa ekscytujące i… stresujące. Nie wszystkie zwierzaki potrafią same poradzić sobie z dręczącymi je lękami. Jeżeli psie emocje biorą górę nad rozsądkiem, warto nieco wyciszyć skołatane nerwy pupila. Jak pomóc przestraszonemu lub nadpobudliwemu psu? Przedstawiamy sprawdzone sposoby, jak uspokoić psa w różnych sytuacjach.

Jak uspokoić psa w różnych sytuacjach

Dlaczego psy się boją…

Strach u psów to instynktowna reakcja na pojawienie się w otoczeniu zagrożenia. W warunkach naturalnych zwykle skłania on do ucieczki/walki, dlatego pozwala czworonogom przetrwać. Niestety w warunkach domowych często psi strach przeradza się w irracjonalny lęk, który utrudnia normalne funkcjonowanie. Dzieje się tak na skutek zahamowania normalnych reakcji behawioralnych. Czworonogi utrzymywane w domach często nie mają bowiem możliwości uniknięcia kontaktu ze źródłem niepokoju.

Z czego najczęściej wynikają psie lęki? Psy boją się wielu rzeczy, ponieważ nigdy się z nimi nie zetknęły. Dodatkowo alarmujące są dla nich wszelkie nieprzewidywalne i silne bodźce, które wywołują naturalną reakcję obronną. Właśnie dlatego psy boją się np. burzy czy fajerwerków. Również wszelkie negatywne skojarzenia mogą być przyczyną psich lęków. Taki mechanizm obserwuje się np. w przypadku strachu przed weterynarzem.

Przyczyny stresu u psa

Do najczęstszych przyczyn lęku i nadpobudliwości u psów należą:

  • cechy wrodzone i osobnicza wrażliwość na bodźce,
  • wychowanie szczeniaka w środowisku ubogim w bodźce,
  • wpływ społeczny – nieświadome wzmacnianie zachowań lękowych przez opiekuna,
  • niewłaściwa socjalizacja,
  • przebyte traumy,
  • frustracja związana z niezaspokojonymi potrzebami,
  • choroby i ból.

Co zrobić, by pies się uspokoił?

Stres u psów jest reakcją fizjologiczną. Nie da się więc całkowicie go wyeliminować, jednak można nauczyć pupila lepiej sobie z nim radzić. Pomaga w tym stopniowe oswajanie zwierzęcia z różnymi sytuacjami. Aby zredukować poziom stresu u psa można też:

  • podać psu gryzaki – gryzienie obniża u psów poziom kortyzolu,
  • zabrać psa na długi, spokojny spacer połączony z węszeniem,
  • wykonać masaż relaksujący u psa,
  • nauczyć psa relaksacji na konkretnej macie i wykorzystywać ją w momencie stresu.

Strach – jak uspokoić psa, który się boi?

Pies, który się boi, potrzebuje wsparcia opiekuna i odpowiedniego szkolenia. Nigdy nie należy zmuszać go więc do zbliżania się do źródła niepokoju. Jeśli pies jest przestraszony, można zachęcić go do węszenia, podsuwając pod nos intensywnie pachnące przysmaki. W takiej sytuacji warto ponadto przekierować uwagę psa na łatwe do wykonania zadanie. Poproś go więc np. o wykonanie komendy „siad” i nagródź za pożądane zachowanie. Do przełamywania lęków warto wykorzystać też zabawę, która zmienia stan emocjonalny psa.

W opanowaniu psich emocji pomoże ponadto uspokajająca informacja zapachowa. Znajomy zapach opiekuna da zwierzęciu poczucie bezpieczeństwa. Możesz to wykorzystać, jeśli pies boi się pozostawać sam w domu. W przypadku lęku separacyjnego u psa warto więc pozostawić pupilowi jakiś element swojej garderoby.

Węszenie ułatwia psu uspokojenie się.

Agresja – jak radzić sobie z agresywnym psem?

Agresja u psów bardzo często jest motywowana strachem. By skutecznie wyeliminować zachowania agresywne u czworonoga, należy więc stopniowo zwiększać jego tolerancję na niepokojące bodźce. W terapii agresji stosuje się metody odwrażliwiania i przeciwwarunkowania. Aby pies poczuł się bardziej komfortowo w otoczeniu obcych zwierząt i ludzi, można organizować tzw. spacery równoległe. Jednocześnie podczas szkolenia należy unikać eskalacji psich emocji. Warto więc reagować zawczasu i odwracać uwagę psa już wtedy, gdy jest lekko pobudzony. W takiej sytuacji najlepiej po prostu spokojnie oddalić się od niepokojącego dla psa bodźca. Jeżeli zachowanie twojego psa może być niebezpieczne dla otoczenia, niezbędna jest jednak pomoc behawiorysty.

jak uspokoić psa

Nadpobudliwość u psa – jak uspokoić pupila?

Nadpobudliwy pies reaguje silnie nawet na słabe bodźce i ma trudności z opanowaniem emocji. W przypadku nadpobudliwości u psa terapia opiera się więc przede wszystkim na nauce samokontroli i wyciszania emocji. Pomocne są zwłaszcza ćwiczenia kształtujące precyzję ruchów i koncentrację uwagi. Warto uczyć psa skupiania wzroku na przewodniku i pozostawania w jednej pozycji niezależnie od tego, co dzieje się wokół. Ważne jest również wprowadzenie rytuałów do życia psa – stały harmonogram zwiększy u niego poczucie bezpieczeństwa.

Nadpobudliwemu psu należy zapewnić wyciszające aktywności.

Aportowanie czy bieganie wbrew pozorom nie pomogą psu się uspokoić. Wręcz przeciwnie – jeszcze bardziej go pobudzą. Do aktywności polecanych dla nadpobudliwego psa należą m.in.: szukanie ukrytych przedmiotów, tropienie, marsz w umiarkowanym tempie, zabawy intelektualne. Opiekun powinien też starać się stworzyć psu w domu warunki sprzyjające wypoczynkowi. Legowisko zwierzaka należy więc umieścić z dala od drzwi i okien.

Strach przed burzą – jak uspokoić psa podczas burzy?

Strach przed burzą u psów uznawany jest za formę fobii dźwiękowej. Burzy towarzyszą jednak także zmiany jonowe w atmosferze i rozbłyski na niebie. By wygasić psie reakcje, trzeba więc ograniczyć dopływ wszystkich niepokojących dla czworonoga bodźców. Można to zrobić poprzez:

  • przetarcie psiej sierści szmatką antystatyczną lub zaaplikowanie pupilowi preparatu antystatycznego,
  • założenie psu kamizelki przeciwlękowej,
  • zasłonięcie okien roletami,
  • wykorzystanie białego szumu lub uspokajającej muzyki,
  • udostępnienie psu kryjówki.

Najskuteczniejszym sposobem na wyeliminowanie lęku przed burzą jest jednak odwrażliwienie pupila na dźwięk grzmotów. Aby wygasić reakcję psa na hałas, należy regularnie prezentować mu nagrania burzy. Podczas kolejnych sesji trzeba zwiększać natężenie dźwięków – aż pies przestanie reagować na hałasy w naturalnym natężeniu. Dodatkowo warto zmienić reakcję emocjonalną psa, łącząc ekspozycję na głośne dźwięki z pozytywnym bodźcem (np. przysmakami).

Hałas petard – jak wyciszyć psa w sylwestra?

W czasie sylwestra można wykorzystać podobne sposoby na uspokojenie pupila jak podczas burzy. Jeśli strach u psa jest umiarkowany, jeszcze przed nadejściem północy warto zaangażować pupila w radosną zabawę. Na sylwestra powinieneś przygotować też dla pupila cichą kryjówkę (np. w szafie). Przydadzą się ponadto gryzaki i zabawki interaktywne, które zaangażują psie zmysły. Ostatni spacer z psem w sylwestra zaplanuj wcześniej niż zwykle, by zwierzak nie był narażony na huk petard, gdy znajduje się na zewnątrz. Dowiedz się więcej, jak przygotować psa na sylwestra?

jak uspokoić psa, stres u psa

Ekscytacja – jak uspokoić podekscytowanego psa?

W codziennym harmonogramie dnia nie powinno zabraknąć wyciszających i relaksujących psa aktywności. W uspokojeniu emocji psa pomoże zwłaszcza swobodna eksploracja terenu połączona z węszeniem. Warto zachęcać zwierzaka również do aktywności umysłowej i zaoferować mu zabawki interaktywne.

Jeżeli ekscytacja u psa ma związek z konkretnymi bodźcami i wydarzeniami, możesz spróbować odwrócić od nich uwagę czworonoga. Wskazane jest więc nauczenie pupila alternatywnej reakcji, np. leżenia na legowisku w czasie wizyty gości. Opiekun musi ponadto unikać wzmacniania psiej ekscytacji. Jeśli więc pies jest silnie podekscytowany, najlepiej ignorować takie zachowanie.

Jak uspokoić psa w samochodzie?

Lękliwego psa należy stopniowo oswajać z autem i jazdą samochodem. W tym celu możesz za pomocą przysmaków zachęcać pupila do badania pojazdu i wchodzenia do niego. Następnie powinieneś oswajać zwierzaka z dźwiękiem silnika i ruchem auta. Pierwsze przejażdżki samochodem muszą być krótkie i spokojne. Unikaj więc szybkiej jazdy i gwałtownych manewrów. Dodatkowo, aby jazda autem kojarzyła się czworonogowi pozytywnie, jedynym celem podróży nie może być gabinet weterynarii. Podczas pierwszych przejażdżek warto zabrać pupila np. do psiego parku.

Zadbaj również o komfort i bezpieczeństwo psa w samochodzie. Zwierzak powinien być przewożony w transporterze lub przypięty pasami na tylnym siedzeniu. Do auta możesz zabrać kocyk psiaka. Jeśli pies stresuje się jazdą, warto dodatkowo spryskać transporter lub wnętrze pojazdu feromonami uspokajającymi dla psa (DAP).

Jak uspokoić psa, gdy szczeka?

Psy szczekają z różnych powodów – ekscytacji, strachu, frustracji. By ograniczyć psie szczekanie, trzeba więc zidentyfikować wywołujące je bodźce. W przypadku uporczywego szczekania można przerwać zachowanie psa, a następnie poprosić psa o wykonanie prostej komendy lub zaangażować go w zabawę. Dobrym rozwiązaniem jest również nauczenie psa zachowania wykluczającego szczekanie (np. noszenia zabawki w pysku). W żadnym wypadku nie należy natomiast krzyczeć na czworonoga, ponieważ może to jeszcze zintensyfikować szczekanie. Sprawdź, dlaczego pies szczeka?

Cieczka – jak uspokoić psa podczas cieczki?

Cieczka u psów wiąże się ze zmianami hormonalnymi i wydzielaniem do otoczenia feromonów wabiących. Z tego względu w tym okresie zmienia się zarówno zachowanie gotowych do rozrodu samic, jak i samców odbierających sygnały suczek. Kluczowe znaczenie ma więc ograniczenie kontaktu samicy z samcami. Jednocześnie suczce warto zapewnić odpowiednią dawkę ruchu na świeżym powietrzu. Niezbędne są więc długie spacery, które powinny odbywać się w miejscu ustronnym i spokojnym. W domu trzeba natomiast zadbać o zaspokojenie wszystkich psich potrzeb. Ciche miejsce do wypoczynku, wygodne legowisko i smakowita karma wpłyną z pewnością pozytywnie na nastrój zwierząt.

W czasie cieczki należy unikać sytuacji pobudzających psy.

jak uspokoić psa

Padaczka – jak uspokoić psa podczas ataku padaczki?

Choć ataki padaczkowe zwykle nie stanowią bezpośredniego zagrożenia dla życia psa, mogą wywołać spory niepokój. Podstawowym sposobem na uspokojenie psa podczas napadu drgawek jest zapewnienie mu bezpieczeństwa. Z tego powodu psa najlepiej umieścić w spokojnym miejscu, na miękkim posłaniu – z dala od schodów i mebli. Pies powinien pozostać tam do momentu, aż odzyska pełną świadomość. W czasie drgawek opiekun nie powinien pozostawiać pupila samego. Jeśli atak trwa kilka minut, warto dodatkowo schładzać psa mokrym ręcznikiem.

Przysmaki i preparaty uspokajające dla psa

Walkę z psimi lękami wspomóc mogą specjalne przysmaki i karmy oraz tabletki na uspokojenie psa na bazie substancji naturalnych. Najczęściej zawierają one L-tryptofan, walerianę, melisę, L-teaninę. Substancje te zmniejszają pobudliwość układu nerwowego, poprawiają nastrój i obniżają poziom lęku.

  • Brit Dental Stick Calm with Hemp & Motherwort – to bogaty w dodatki funkcjonalne przysmak dentystyczny. W swoim składzie zawiera SHMP (heksametafosforan sodu) dla zdrowia zębów oraz składniki wspierające walkę ze stresem, jak konopie, L-tryptofan i serdecznik. Wszystko uzupełnione o odświeżającą oddech miętę.
  • Brit Functional Snack Antistress – marka Brit wyszła naprzeciw psim potrzebom i stworzyła przysmaki, które naturalnie wyciszą Twojego pupila. Podając te przysmaki, zapewniasz psu pyszny smak krewetek oraz pozytywne działanie konopi, pomagające Twojemu psu utrzymać dobre samopoczucie psychiczne w wielu trudnych sytuacjach.
  • Carnilove Semi-Moist Snack Trout Enriched with Drill – przeznaczony dla psów przysmak w postaci smakowitych miękkich ciasteczek. W składzie znajduje się aromatyczny pstrąg oraz koperek, którego zadaniem jest polepszenie psiego nastroju. Przysmak uzupełnienia codzienną dietę psa o dodatkową porcję wysokiej jakości białka i idealnie nadaje się do nagradzania pupila.
  • Nature’s Protection Comfort Calm Poultry – to przysmak przeznaczony dla dorosłych psów potrzebujących wzmocnienia układu odpornościowego oraz wsparcia w walce ze stresem i niepokojem. W składzie znajduje się melisa, która zmniejsza stres i wspomaga prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego, a także cynk i polifenole, które chronią komórki przed szkodliwym wpływem środowiska.

Do skutecznych środków uspokajających dla psa należą także syntetyczne psie feromony DAP. Dostępne są one w formie dyfuzorów, sprayów i obroży adaptacyjnych. Feromony uspokajające dla psa działają za pośrednictwem narządu nosowo-lemieszowego, dlatego działają nawet wtedy, gdy pies odmawia współpracy. W przypadku silnych lęków niezbędne może być jednak zastosowanie tabletek uspokajających przepisanych przez lekarza weterynarii.

Podsumowanie:

  • Lęk u psów może mieć różne przyczyny – wynikające zarówno z cech osobniczych, jak i wcześniejszych doświadczeń.
  • Sposoby na uspokojenie psa bazują głównie na wygaszaniu reakcji na bodźce, zmianie złych skojarzeń oraz nauce alternatywnych zachowań.
  • Terapię lęku u psa mogą wspomóc przysmaki uspokajające i feromony.
0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
PiesŻywienie psa

Psy miniaturowe. Opis miniaturowych ras psów

przez Pets Style

Kompaktowy rozmiar, przyjazna natura, niewinny wygląd i mnóstwo uroku. Któż jest w stanie oprzeć się ich słodkiemu spojrzeniu? Kto jak nie one odnajdzie się w miejskiej dżungli i doceni komfort niewielkiego mieszkania w bloku? Maltańczyk, pekińczyk czy york z pewnością może być wspaniałym psem do towarzystwa. Miniaturowe rasy psów mają jednak wyjątkowe wymagania i upodobania. Zapoznaj się z najmniejszymi psiakami i dowiedz się, jak się nimi opiekować.

Co to znaczy „miniaturowa” rasa psa? Charakterystyka

Miniaturowe psy to szczególna grupa psów wyodrębniona ze względu na niską wagę i niewielkie rozmiary ciała. Najczęściej zalicza się do niej rasy, w których przypadku przeciętna waga dorosłego zwierzęcia nie przekracza 5–6 kg. Granica między psem małym a miniaturowym nie jest jednak ściśle ustalona. Z tego powodu często psie miniaturki traktowane są po prostu jako przedstawiciele licznej grupy ras małych.

Poznaj popularne miniaturowe rasy psów

Psy ras miniaturowych cieszą się dużą popularnością na całym świecie. Małe psy są często wybierane do towarzystwa i jako kompani do mieszkania w bloku. Ze względu na kompaktowe rozmiary uznawane są za stosunkowo łatwe w utrzymaniu.

Wiele z nich należy do ras ozdobnych i do towarzystwa. W przeszłości małe pieski często były mieszkańcami dworów królewskich, gdzie przede wszystkim umilały czas swoim właścicielom. Hodowane były po to, by wzbudzać zachwyt. Wiele z nich może poszczycić się więc zjawiskową – długą, kręconą czy jedwabistą – sierścią lub nietypowym umaszczeniem.

Najmniejsze psy wykazują wiele cech, które czynią z nich idealnych domowych czworonożnych przyjaciół. Są kontaktowe, przyjazne i radosne. Niektóry z nich (np. yorkshire terriery) pełniły jednak kiedyś funkcje użytkowe (np. polowały na gryzonie). Do dzisiaj zachowały więc zadziorny charakter i pasję łowiecką.

Najpopularniejsze rasy małych psów zyskały sympatię również z powodu uroczego wyglądu. Niejednokrotnie mimo upływu lat wyglądają jak szczenięta. Miniaturyzacja często idzie też w parze ze spłaszczeniem psiej kufy. Upodabnia to psi pyszczek do twarzy dziecka i wywołuje u ludzi uczucia opiekuńcze.

Poznaj najmniejsze rasy psów, które zaskarbiły sobie dużą sympatię:

Zalety posiadania miniaturowego psa

Życie z pieskiem miniaturką ma z pewnością wiele zalet. Dlaczego miniaturowe psy są doskonałymi kumplami? Do najważniejszych zalet opieki nad tymi pieskami należą:

  • niskie koszty utrzymania (m.in. mniejsze wydatki na jedzenie i leki),
  • łatwy transport i przemieszczanie się po mieście (możliwość przewożenia w transporterze i noszenia w torbie transportowej),
  • niewielkie wymagania dotyczące zamieszkiwanej przestrzeni,
  • możliwość adaptacji do życia w mieszkaniu w bloku i w warunkach miejskich,
  • długowieczność (żyją nawet 17–20 lat),
  • przyjacielskie i radosne usposobienie,
  • atrakcyjny wygląd.

Wady posiadania miniaturowego psa

Mimo wielu zalet miniaturowe psymają specyficzne potrzeby, którym nie każdy jest w stanie sprostać. Przed wyborem małego kompana zwrócić uwagę na:

  • podatność na urazy (wbrew powszechnej opinii miniaturowe psy często nie nadają się dla rodzin z dziećmi),
  • konieczność częstych spacerów (psy te mają małą pojemność pęcherza i szybką przemianę materii),
  • wybredność w jedzeniu,
  • dużą wrażliwość na zmiany temperatury,
  • wysoką reaktywność, hałaśliwość (trudności wychowawcze i problemy behawioralne),
  • problemy z nauką czystości,
  • silne przywiązanie do ludzi i podatność na lęk separacyjny (konieczność poświęcania znacznej ilości czasu na opiekę).

Jak odpowiednio opiekować się miniaturowym psem

Miniaturowe psy często padają ofiarą krzywdzących stereotypów. Wiele osób, nie do końca świadomie, traktuje je niczym maskotki do przytulania i głaskania. Tymczasem małe pieski są prawdziwymi istotami z krwi i kości – z typowymi psimi potrzebami. Bardzo ważne jest więc, by pozwolić psim miniaturkom rozwijać się społecznie i umysłowo. Nie należy stawiać ich w roli nieporadnych szczeniaków, które trzeba bronić przed całym światem.

Potrzebują regularnych spacerów, odpowiedniej dawki ruchu i stymulacji intelektualnej. Opieka musi być jednak dostosowana do potrzeb rasowych i indywidualnych psa.

Małe psy – podstawowe potrzeby

  • Zabawa i aktywność dla miniaturowych ras psów

Aktywność fizyczna to jedna z podstawowych psich potrzeb. Wśród najmniejszych osobników znajdują się zarówno prawdziwe wulkany energii (np. jack russell terriery), jak i te niemające duszy sportowców (np. maltańczyki). Zasadniczo nie mają jednak predyspozycji do wyczynowego uprawiania sportów. Większości z nich wystarczy aktywność rekreacyjna – w formie zabawy.

Idealnym sposobem na dostarczenie małym psom optymalnej dawki ruchu i aktywności intelektualnej jest nauka sztuczek. Wirtuozami w tej kategorii są m.in. pudle, papillony czy psy rasy bichon frise. Można zaproponować im również ćwiczenia z psiego fitnessu. Kolejną ciekawą propozycją są zabawy węchowe. Mogą uczestniczyć w nich praktycznie wszystkie psy, niezależnie od kondycji i predyspozycji fizycznych. Zabawy węchowe można z powodzeniem organizować nawet w warunkach domowych.

Miniaturowe rasy psów myśliwskich (np. sznaucery) z pewnością ucieszą się z zabaw bazujących na sekwencji łowieckiej (np. aportowanie, szarpanie, pogoń).

  • Spacery i zabawa z psem miniaturowym

Regularne spacery są bardzo ważne dla zachowania zdrowia i dobrego samopoczucia psychicznego. Psy miniaturki wymagają minimum trzech spacerów w ciągu dnia, z których przynajmniej jeden powinien być dłuższy. W przypadku najmniejszych piesków dobrym pomysłem może być zwiększenie częstotliwości spacerów do 4–5. Dodatkowe spacery spełnią funkcję wyjść toaletowych, zmniejszając ryzyko brudzenia w domu.

Miniaturowe psy nie są maratończykami i niejednokrotnie mają problemy z wędrówkami na długich dystansach. Jeśli więc zabierasz psa na dłuższą wędrówkę, przemieszczaj się w umiarkowanym tempie i dbaj o przerwy w czasie wyprawy. Możesz również wziąć ze sobą transporter. Dzięki niemu Twój psi przyjaciel nie będzie musiał przemierzać całej trasy na własnych łapkach.

Akcesoria dla psa miniaturki

Małe psy potrzebują akcesoriów dostosowanych do ich wymiarów i wątłej budowy ciała. Szczególnie ważny jest zakup odpowiednich akcesoriów spacerowych. Ze względu na ryzyko zapadania się tchawicy i urazów w obrębie szyi powinny być wyprowadzane na spacery w szelkach. Dobrym rozwiązaniem są szelki typu guard lub bezuciskowe.

Przedstawiciele małych ras psów wymagają również komfortowych akcesoriów wypoczynkowych. Najlepiej zakupić legowisko z obniżonym wejściem, z miękką i ciepłą wyściółką. Dobrym wyborem może okazać się także legowisko w formie budki lub norki, zapewniające duży komfort termiczny. Psie posłanie nie powinno być zbyt duże – piesek nie będzie czuł się bezpiecznie pozostawiony na dużej przestrzeni. Najlepiej wybrać to w rozmiarze S lub XS.

Porada: Zabawki dla psa powinny być dopasowane pod względem wielkości do szczęk psa. Polecane są lekkie i dosyć miękkie akcesoria. Piłka to najbardziej podstawowa zabawka, którą lubią się bawić wszystkie psy bez względu na rozmiar.

Jak karmić psa miniaturkę? Zasady

Psy ras miniaturowych słyną ze swojej wybredności. W oczach opiekunów dieta takiego psa musi zatem być przede wszystkim smakowita. To jednak nie wystarczy! Mają one specyficzne zapotrzebowania, którym należy wyjść naprzeciw, dobierając karmę.

Produkt dla psa miniaturki powinien być:

  • zbilansowany,
  • smakowity,
  • łatwy do pobrania i rozgryzienia.

Jeśli chodzi o potrzeby dietetyczne, to psy miniaturowe wymagają sporej dawki energii. Jest to uwarunkowane szybkim metabolizmem oraz ich energicznością. Ważne jest również białko oraz dodatki pozytywnie wpływające na skórę i okrywę włosową (szczególnie u długowłosych osobników).

Dobra rada

Psy miniaturowe mają niewielką pojemność żołądka. Oferuj swojemu psu 2–4 mniejsze posiłki zamiast jednego dużego.

Karma dla małego psa

Dla ras miniaturowych powstała cała odrębna linia produktów marki Brit Care. Wszystkie karmy dla ras miniaturowych zostały starannie skomponowane i stanowią pełnowartościowy posiłek, który dostarczy Twojemu pupilowi niezbędnych witamin oraz mikroelementów i zapewni mu prawidłowy rozwój. Skład produktów Brit Care Mini bogaty jest w prozdrowotne dodatki, jak jagody czy żurawina korzystnie wpływająca na zdrowie dróg moczowych. Zawarte w karmie owoce i zioła dostarczają psom także polifenoli i flawonoidów, które wspierają zwierzęta w walce ze stresem i wspomagają zdrowie ich serca. Formuły są delikatne i minimalizują ryzyko reakcji alergicznych. Nie znajdziesz w nich zbóż! W recepturach użyto za to grochu, który ma niski indeks glikemiczny i wysoką zawartość białka, ciecierzycy będącej źródłem błonnika czy bogatej w przeciwutleniacze gryki.

Brit Care Mini to linia obejmująca produkty dla psów:

  • młodych (szczeniąt),
  • dorosłych,
  • z wrażliwym przewodem pokarmowym,
  • po sterylizacji lub z nadwagą,
  • z sierścią wymagającą specjalnej pielęgnacji.

Bez problemu znajdziesz zatem pokarm spełniający potrzeby Twojego pieska. Jak go dobrać? Podpowiadamy!

Dobra rada

Mieszkasz w mieście? Twój pupil narażony jest na stres, a także kurz i toksyny obciążające jego organizm. Wybierając karmy Brit Care, wybierasz dodatek składników, które chronią psa, wspierając barierę skórną oraz jego odporność. W składzie produktów dla ras małych znajdują się prebiotyki, inulina, rokitnik, witamina C czy omega-3 z alg morskich i oleju z łososia. Wszystko po to, by Twój pupil jak najlepiej radził sobie w otaczającym go świecie!

Rodzaje karmy dla psów miniaturowych z linii Brit Care

Puppy Lamb to karma dla najmłodszych psów w wieku od 4. tygodnia do 10. miesiąca życia. Zawiera świeżą jagnięcinę, delikatną dla przewodu pokarmowego, i jest skomponowana tak, by wspierać prawidłowy wzrost i rozwój oraz odporność szczeniąt małych ras.

Adult Lamb to hypoalergiczna karma dla dorosłych psów. Kompozycja składników wspomaga kondycję psów, co wpływa na długość życia i odporność pupila. Jagnięcina to delikatne mięso, które jest smakowite i bogate m.in. w witaminy z grupy B.

Hair & Skin Salmon & Herring to posiłek wspierający zdrowie skóry i piękną sierść dorosłego psa. Karma przeznaczona jest głównie dla czworonogów z długą, jedwabistą lub wymagającą szczególnej uwagi sierścią. Produkt wyróżnia się wyższą zawartością dobroczynnych kwasów omega i atrakcyjnym dla psów rybnym zapachem.

Sensitive Venison to monobiałkowa karma z dziczyzną, która nadaje się dla psów z wrażliwym przewodem pokarmowym. Składniki karmy wspierają proces trawienia (produkt ma niski indeks glikemiczny), a także zdrowie zębów, odporność i ogólną kondycję psa.

Light & Sterilised Rabbit & Salmon to receptura stworzona z myślą o psach po kastracji/sterylizacji. Zapewnia optymalną podaż kalorii dla zachowania właściwej wagi oraz naturalne źródła włókna: psyllium i lignocelulozę, by zagwarantować m.in. poczucie sytości. Dodatkowo receptura zawiera składniki wspierające stawy oraz układ moczowy.

Yorkshire Salmon & Tuna to karma przeznaczona dla psów rasy yorkshire terrier, choć może być stosowana u innych ras. Ma delikatny smak świeżego łososia z dodatkiem tuńczyka i pomaga zachować idealny wygląd pupila. Sierść psa będzie lśniąca i jedwabista, a skóra zdrowa. Karma wspiera także zdrowie zębów, odporność i ogólną kondycję psa.

Czy wiesz, że…

…małe rasy częściej cierpią na problemy związane z zębami, np. zapalenie dziąseł lub paradontozę? W karmach Brit Care Mini jest dodatek szałwii, goździków i rokitnika, które wspomagają zdrowie i higienę jamy ustnej psów. Granulaty dostosowane są wielkością do potrzeb najmniejszych szczęk i są odpowiednie nawet dla psów z małą liczbą zębów.

Linia Brit Care Mini to nie tylko karmy suche, ale i smakowite mokre posiłki w wygodnych saszetkach. Dostępne smaki to:

Rozpieszczaj nimi psa lub używaj do codziennego karmienia. To zbilansowane posiłki w formie soczystych kawałków filetów mięsnych w delikatnym sosie własnym.

Dobra rada

Mokra karma nie powinna być podawana psu prosto z lodówki. Wyciągnij ją wcześniej i włóż do miseczki po osiągnięciu temperatury pokojowej.

Jak nagradzać psy małych ras?

Psy potrzebują nie tylko prawidłowego żywienia, ale i ruchu. Podczas zabaw możesz nagradzać psa zdrowymi przekąskami. Dobrym wyborem będą produkty liofilizowane, gdyż pod względem wartości odżywczej zbliżone są do surowej żywności. Takie smaczki zawierają wysokiej jakości białko i minimalnie przetworzone składniki. Znajdziesz je w ofercie marki Brit.

Brit Raw Treat to:

  • liofilizowane i lekkostrawne smaczki nadające się dla psów o wrażliwym żołądku,
  • kuszący smak przekonujący nawet wybrednych smakoszy,
  • wysoka wartość odżywcza,
  • wiele opcji podawania – można używać ich jako smakołyków, a także jako wzmacniacza smaku do codziennie podawanej karmy,
  • łatwość przechowywania.

Dostępnych jest kilka wersji smakowych i funkcjonalnych Brit Raw Treat (wspierające odporność, zdrowie skóry i sierść psów, czy prawidłowe trawienie).

Pielęgnacja sierści małych piesków

Pielęgnacja sierści uzależniona jest od jej długości i struktury. Psy krótkowłose (np. jack russell terrier czy pinczer miniaturowy) wystarczy z reguły szczotkować raz w tygodniu. Nieco bardziej pracochłonna jest pielęgnacja psów obdarzonych bujną szatą (np. szpiców, shih tzu, maltańczyków). Te małe pieski trzeba czesać nawet codziennie. Dla zachowania pięknej szaty niezbędne są również częste kąpiele przy użyciu specjalistycznych kosmetyków. Niektóre wymagają ponadto strzyżenia lub trymowania.

Wskazówki dotyczące szkolenia psa miniaturowego

Wciąż powszechne jest przekonanie, że małe psy nie wymagają szkolenia. Nic bardziej mylnego. Wiele miniaturowych psów ma duży temperament. Bez odpowiedniego szkolenia z zakresu posłuszeństwa nie sposób więc nad nimi zapanować. Dodatkowo wyjątkowo często doświadczają one naruszenia przestrzeni osobistej. Z tego powodu są szczególnie narażone na sytuacje, w których mogą czuć się zagrożone. Odpowiednia socjalizacja i staranne szkolenie są więc niezbędne, by nauczyć psy miniaturowe funkcjonowania w społeczeństwie i środowisku miejskim. Na co warto zwrócić uwagę podczas szkolenia psów małych ras?

  • Aby komunikacja była łatwiejsza, warto podczas treningu ukucnąć lub usiąść na ziemi.
  • Warto organizować krótkie i częste sesje szkoleniowe.
  • Psa można motywować do nauki nie tylko za pomocą przysmaków, ale również pochwał czy głaskania.
  • Należy unikać niedelikatnego traktowania w trakcie szkolenia – może to zniechęcić zwierzę do nauki.
  • Warto poświęcić szczególnie dużo uwagi nauce czystości i pozostawania w samotności.
  • Warto pracować nad kontrolowaniem i wyciszaniem emocji.
  • Małe rasy psów należy przyzwyczaić do podnoszenia i noszenia. W tym celu można nauczyć je określonego sygnału, dzięki któremu będą przygotowane do wzięcia na ręce.
  • Nie należy izolować ich od większych psów. Może to wywołać u nich niepotrzebny lęk.

Piesek miniaturka – zdrowie

Miniaturowe rasy psów ze względu na swoje cechy anatomiczne często borykają się z niektórymi schorzeniami. Niejednokrotnie wymagają też specjalnej pielęgnacji. O czym warto pamiętać, by pies przed długie lata cieszył się zdrowiem i nienagannym wyglądem?

Małe psy są szczególnie narażone na choroby zębów. Z powodu szybkiego odkładania się kamienia nazębnego często dochodzi u nich do rozwoju zapalenia dziąseł. Aby uchronić je przed problemami, niezbędne jest regularne oczyszczanie zębów z osadu. Najlepiej codziennie myć zęby szczoteczką. Dodatkowo warto oferować zwierzakowi przekąski i zabawki dentystyczne, które wspomogą oczyszczanie jego uzębienia.

Miniaturki są wrażliwsze na zmiany temperatur. Łatwo mogą przegrzać się latem lub przemarznąć zimą. Wymagają więc specjalnej opieki zarówno w upalne, jak i mroźne dni. Jesienią i zimą należy zaopatrzyć je w ciepłe ubranka, które zapewnią im dodatkową warstwę termoizolacyjną. Latem trzeba im zapewnić schronienie przed słońcem. Nie należy również zachęcać ich do forsujących ćwiczeń w gorące dni.

Z powodu delikatnej budowy malutkie psy mogą łatwo ulec urazom. Musisz więc zachować dużą ostrożność podczas spacerów oraz podnoszenia i przytrzymywania zwierzaka. Pamiętaj także o regularnym przycinaniu psich pazurów – zbyt długie mogą przyczyniać się do kontuzji.

W profilaktyce zdrowotnej ważną rolę odgrywa odpowiednie żywienie. Aby ograniczyć ryzyko chorób, warto sięgnąć po karmę dopasowaną do ich wyjątkowych potrzeb. Ciekawą żywieniową propozycją dla psów miniaturek są karmy z linii Brit Care Mini. Produkty z hipoalergiczną i lekkostrawną recepturą są dobrze tolerowane nawet przez najbardziej wrażliwe psy. Dzięki dodatkowi ziół produkty Brit Care Mini wspierają zdrowie jamy ustnej. Wysoka zawartość kwasów omega-3 zapewnia mocną i lśniącą sierść.

Psy miniaturki – poznaj ciekawostki o tych uroczych psach

  • Psy małych ras mają wyższą temperaturę ciała niż średnie i duże psy. Zazwyczaj wynosi ona 38,5–39°C.
  • W wyniku dążenia do miniaturyzacji powstają tzw. psy filiżankowe/mikropsy. Są one wynikiem kojarzenia ze sobą ponadprzeciętnie małych osobników w obrębie ras miniaturowych. Psy filiżankowe są narażone na wiele problemów zdrowotnych, dlatego ich hodowla uznawana jest za nieetyczną.
  • Miniaturyzacja nie jest wynikiem jedynie świadomej selekcji prowadzonej przez człowieka. Mutację w genach odpowiedzialnych za rozmiary ciała (prowadzącą do zmniejszenia rozmiarów) zidentyfikowano już u wilków syberyjskich żyjących 54 tys. lat temu.

Najmniejszy pies na świecie

Najmniejszy pies na świecie to od 2023 r. pochodząca z USA chihuahua Pearl, mierząca 9,14 cm i ważąca zaledwie 553 g. Jest blisko spokrewniona z poprzednią rekordzistką – suczką Miracle Milly z Portoryko, o wzroście 9,65 cm i wadze niespełna 500 g.

Najpopularniejsze rasy małych psów

Pinczer miniaturowy (ratlerek)

To małe, pełne energii pieski o wyrazistym wyglądzie. Są bliźniakami pinczera niemieckiego. Mają smukłą, muskularną sylwetę i stojące uszy (zazwyczaj w kształcie litery V). Ich futro jest gęste i lśniące, dlatego dostojnie prezentuje się w ruchu.

Te psy są znane ze swojej energii, inteligencji i żywego temperamentu. Są kontaktowe i często bardzo oddane swoim właścicielom. Są także czujne, co sprawia, że dobrze przystosowały się do roli psów stróżujących.

Wymagają dużej dawki ruchu, takiej jak spacery i zabawy na świeżym powietrzu, aby zachować zdrowie i dobrą kondycję. Są też bystrymi psami, które lubią być zaangażowane w różnego rodzaju aktywności umysłowe, takie jak łamigłówki czy treningi posłuszeństwa.

Zazwyczaj są przyjazne wobec obcych psów i ludzi, ale ważne jest odpowiednie socjalizowanie ich od najmłodszych lat. W przypadku właściwego wychowania i szkolenia pinczer miniaturowy może być wspaniałym i wiernym kompanem rodziny.

Szpic miniaturowy (pomeranian)

To piesek o uroczym wyglądzie i żywym temperamencie. Charakteryzuje się proporcjonalną budową ciała. Ma puszyste i gęste futro, które wymaga regularnego czesania, aby zachować piękny wygląd. Małe stojące uszy, puszysty ogon i charakterystyczny krótki pyszczek to cechy, które go wyróżniają.

Pomeraniany są pełne energii i żywiołowe. Są odważne, pewne siebie i często wykazują dużo entuzjazmu. Mimo swojego małego rozmiaru mogą być niezależne. Są też oddane swoim właścicielom, często potrzebują bliskości i uwielbiają pieszczoty. Lubią być w centrum uwagi i cieszą się z interakcji z rodziną. Te miniaturowe psy są znane ze swojej przyjaznej natury.

Pomeraniany są inteligentne i szybko uczą się nowych rzeczy. Są chętne do współpracy i łatwo przyswajają komendy podczas szkolenia. Mogą być doskonałymi uczniami pod warunkiem, że trening jest prowadzony w sposób pozytywny i konsekwentny. Dbanie o ich intelektualne pobudzenie jest ważne dla ich zadowolenia i zdrowia.

Chihuahua

To najmniejsza rasa psów na świecie, pochodząca z Meksyku. Mają delikatną budowę ciała, duże, wyraziste oczy i charakterystyczne stojące uszy. W zależności od długości sierści wyróżnia się dwa typy: długowłose i krótkowłose. Idealna waga waha się od 1,5 kg do 3 kg.

Pomimo małego rozmiaru pieski te mają żywe i pewne siebie usposobienie. Są odważne, ruchliwe, inteligentne i temperamentne. Upór i zawziętość to także ich typowe cechy. Nie mając świadomości własnych rozmiarów, niekiedy atakują dużo większe rasy psów. Są lojalne wobec swoich właścicieli, natomiast wobec obcych bywają podejrzliwe. Chihuahua mają duże serce i potrzebują bliskości z ludźmi.

Są inteligentne, ale czasami bywają uparte. Ważne jest konsekwentne i pozytywne podejście podczas szkolenia. Krótkie sesje szkoleniowe z nagrodami mogą być skuteczne. Należy również pamiętać, że mogą mieć skłonności do wykazywania dominującego zachowania, więc ważne jest ustalenie zdrowych granic i hierarchii w rodzinie.

Chihuahua wymaga regularnej opieki, szczególnie jeśli chodzi o higienę i zdrowie. Ich małe zęby wymagają regularnego czyszczenia. Futro krótkowłosego może być łatwe do pielęgnacji, podczas gdy długowłosy przedstawiciel wymaga regularnego czesania, aby zapobiec plątaniu się włosów. Ze względu na bardzo niewielkie gabaryty mają bardzo mały pęcherz i z tego względu muszą być dość często wyprowadzane. Sprawdzą się dla osób mieszkających w mieszkaniach.

Yorkshire terrier (york)

To miniaturowa wersja angielskiego terriera pełniącego funkcję tępiciela gryzoni oraz miłego, uczuciowego psa do towarzystwa. Mają małe, proporcjonalne ciała i charakteryzują się długą, jedwabistą sierścią. Ich futro jest ciemne na tułowiu i głowie, a na kończynach jasne. Mają także charakterystyczne, stojące uszy i jasne, żywe oczy. Są to pieski o eleganckim wyglądzie.

Pomimo małego rozmiaru są pełne energii i odwagi. Są pewne siebie, żywe, inteligentne i towarzyskie. Chociaż mogą być nieco zaborcze w stosunku do swoich właścicieli, są również przyjazne i kochające. Mimo że yorki to małe psy, potrzebują regularnej aktywności fizycznej. Codzienne spacery na smyczy i czas na zabawę są ważne dla zdrowia i dobrego samopoczucia zwierząt. Można również zaangażować je w różne aktywności, takie jak agility lub trening posłuszeństwa, które pomogą im spożytkować nadmiar energii.

Są inteligentne i chętne do nauki, ale mogą mieć tendencję do bycia upartymi. Konsekwentne i pozytywne szkolenie jest kluczowe, aby ukształtować ich zachowanie. Szkolenie powinno być oparte na nagrodach i motywacji.

Sierść wymaga regularnej pielęgnacji, aby zapobiec plątaniu się i tworzeniu kołtunów. Niektórzy właściciele wybierają dla swojego yorka krótką fryzurę, aby ułatwić sobie pielęgnację. Warto dbać o higienę uszu, oczu i zębów, aby utrzymać pupila w dobrym stanie zdrowia. Te miniaturowe psy są zazwyczaj długowiecznymi psami i mogą żyć od 12 do 15 lat lub nawet dłużej.

Jeśli chcesz cieszyć się zdrowiem swojego pupila przez długie lata, pamiętaj o zdrowym odżywieniu. Postaw na karmę Brit Care Mini Yorkshire.

Shih tzu

To jedna z miniaturowych ras charakteryzująca się długim, jedwabistym futrem. Pochodzi z Chin, gdzie był hodowany jako towarzysz i pupilek cesarzy. To mały pies o kwadratowym ciele i dobrze umięśnionym tułowiu. Ich długie, gęste i jedwabiste futro wymaga regularnego czesania i pielęgnacji. Są znane ze swojego charakterystycznego wyglądu, z krótkim nosem, szeroko rozstawionymi oczami i wydatną czaszką. Idealna waga shih tzu wynosi od 4,5 kg do 7 kg, a wysokość w kłębie nie powinna przekraczać 27 cm.

To przyjazny, wesoły mały piesek, który lubi towarzystwo ludzi. Jest inteligentny, chętnie się uczy, dzięki czemu jest w stanie szybko przyswajać nowe komendy i umiejętności. Jest przyjazny wobec dzieci i starszych osób, co czyni go dobrymi kumplem dla rodzin i osób samotnych. Doskonale odnajduje się w mieszkaniach.

Ze względu na długie futro shih tzu wymaga regularnego czesania i pielęgnacji. Ich futro może wymagać częstego strzyżenia. Regularne mycie oczu i czyszczenie fałd skórnych na pyszczku jest również ważne, aby zapobiegać problemom zdrowotnym. Mają tendencję do pewnych kłopotów ze zdrowiem, takich jak problemy z oczami, skórą, zębami czy oddychaniem. Dlatego ważne jest regularne odwiedzanie weterynarza i dbanie o ich zdrowie.

Sznaucer miniaturowy

To popularna rasa, która jest ceniona zarówno jako towarzysz, jak i pies stróżujący. Sznaucery uważane są za inteligentne psy. Szybko uczą się nowych poleceń i umiejętności, co czyni je stosunkowo łatwymi do szkolenia. Pomimo swojego niewielkiego rozmiaru sznaucery są energicznymi psami. Potrzebują regularnej aktywności fizycznej i mentalnej, takiej jak spacery, bieganie czy zabawy. Są świetnymi partnerami dla osób aktywnych.

Mają silną osobowość. Są odważne, pewne siebie i mogą mieć naturalny instynkt stróżujący. Potrafią być czujne i dobrze bronić swojej rodziny. Są lojalne wobec swoich opiekunów. Tworzą silne więzi z rodziną, są oddane i opiekuńcze. Dodatkowo są wrażliwe na nastroje swoich opiekunów. Te miniaturowe psy mają silną wolę i mogą być niezależne. Czasami bywają uparte, dlatego wymagają konsekwentnego szkolenia, socjalizacji i odpowiedniego przywództwa. Przyzwyczajanie ich do różnych sytuacji od szczenięcia pomoże im stać się dobrze zaadaptowanymi i przyjaznymi psami.

Ważne jest, aby zapewnić sznaucerowi odpowiednią ilość aktywności fizycznej, umysłowej i emocjonalnej. Regularne spacery, zabawy i trening są niezbędne dla ich dobrostanu. Dodatkowo mają one charakterystyczne wymagania dotyczące sierści, która wymaga regularnego czesania i pielęgnacji.

Pudel miniaturowy

Pochodzi z Francji i cieszy się ogromną popularnością na całym świecie. Zaliczany jest do psów ozdobnych i do towarzystwa. Pomimo niewielkich rozmiarów psy te są znane ze swojej inteligencji, wdzięku i pełnej energii osobowości. Mierzą w kłębie od 28 cm do 35 cm, a ich waga waha się między 4 kg a 7 kg. Ich wygląd jest proporcjonalny i elegancki, a skóra jest pokryta gęstymi, skręconymi włosami, które mogą przyjmować różne kolory (biały, czarny, brązowy, srebrny i płowy).

Są znane ze swojej inteligencji, co czyni je jednymi z najłatwiejszych do szkolenia psów. Są też pełne energii, żywiołowe i uwielbiają zabawy. Pudle są bardzo towarzyskie i przywiązują się do swoich właścicieli. Wielu uważa je za doskonałe psy do towarzystwa, które dobrze radzą sobie w mieszkaniach. Są świetnymi towarzyszami dla rodziny z dziećmi, dobrze tolerują inne psy. Mają rozwinięty instynkt łowiecki.

Chociaż generalnie pudle to zdrowa rasa, są one narażone na pewne dziedziczne choroby, takie jak dysplazja stawu biodrowego, choroby oczu, a także problemy z sercem. Regularne wizyty u weterynarza i odpowiednia dieta mogą pomóc w utrzymaniu ich zdrowia. Pielęgnacja pudla wymaga nieco więcej pracy ze względu na gęstą, skręconą sierść. Aby utrzymać sierść w dobrej kondycji, pudle potrzebują regularnego strzyżenia oraz kąpieli. Ponadto, tak jak wszystkie psy, wymagają regularnej aktywności fizycznej.

Maltańczyk

Znany jest ze swojego długiego, jedwabistego futra, żywiołowej natury i lojalności wobec swoich właścicieli. Jest to jedna z najstarszych ras towarzyszących na świecie, jej korzenie sięgają starożytnego Rzymu, Grecji i Egiptu.

Maltańczyk jest psem o kwadratowej budowie ciała. Wysokość w kłębie wynosi zazwyczaj około 20–25 cm, a waga 3–4 kg. Najbardziej charakterystyczną cechą jest długie, jedwabiste futro, które zwykle jest czysto białe. Futro jest proste i opada aż do ziemi, oczy są ciemne i okrągłe oczy, a uszy małe i wiszące.

Maltańczyki zazwyczaj są żywe i bardzo towarzyskie, lubią się bawić. Przywiązują się do swojej rodziny i dobrze dogadują z innymi zwierzętami oraz dziećmi. Są inteligentne, dlatego łatwo się uczą. Znane są z tego, że bywają dość głośne, co może je uczynić dobrymi psami stróżującymi.

Generalnie to zdrowa rasa, ale niektóre osobniki mogą być podatne na dziedziczne problemy zdrowotne, takie jak: problemy z sercem, zębami czy oczami (np. zaćma).

Długie, jedwabiste futro wymaga regularnego szczotkowania, aby utrzymać je w dobrej kondycji i zapobiegać powstawaniu kołtunów. W zależności od preferencji niektórzy właściciele mogą wybrać krótsze cięcie futra dla łatwiejszej pielęgnacji. Podobnie jak wszystkie rasy maltańczyki wymagają regularnej aktywności fizycznej i mentalnej.

Cavalier king charles

To niewielka, elegancka rasa, która jest znana z łagodnej, przyjacielskiej natury i uroczej aparycji. Zwykle mieści się w granicach wagowych od 5,4 kg do 8 kg. Mają proporcjonalne, lekko długie ciało z dobrze rozwiniętą klatką piersiową. Charakteryzują się dużymi ciemnobrązowymi oczami i długimi zwisającymi uszami, które są pokryte pięknymi falującymi włosami.

Psy rasy cavalier king charles są znane ze swojego łagodnego, przyjacielskiego charakteru, pozbawione są agresji i instynktu myśliwskiego. Są zdecydowanie towarzyskie, cieszą się z obecności ludzi i są dobrze przystosowane do życia rodzinnego. Są również inteligentne i zazwyczaj łatwe do szkolenia.

Mają umiarkowane wymagania dotyczące pielęgnacji. Ich sierść wymaga regularnego szczotkowania, aby utrzymać ją w dobrej kondycji i zapobiegać powstawaniu kołtunów. Są to psy, które lubią być aktywne, więc wymagają regularnych spacerów i zabaw.

Pekińczyk

To mały pies towarzyski o korzeniach sięgających starożytności. Początkowo był hodowany na chińskim dworze cesarskim. Ta urocza rasa jest znana z dumnej postawy i królewskiego charakteru, a także z wyjątkowego wyglądu, który wyróżnia psa na tle innych małych ras.

Pekińczyki zazwyczaj ważą 3–5,5 kg. Mają krótki pysk, duże, okrągłe oczy i małe, lekko skierowane do przodu uszy. Znane są z długiej sierści, która może występować w różnych kolorach.

Pekińczyki są zdecydowane, pewne siebie, ale jednocześnie kochające i oddane swoim właścicielom. Bardzo przywiązują się do swojej rodziny i często są nieufne wobec obcych, co sprawia, że są dobrymi psami stróżującymi. Chociaż małe, są odważne i nie boją się psów większych rozmiarów.

Ze względu na krótki pysk mogą występować u nich problemy z oddychaniem, szczególnie w ciepłym klimacie lub podczas intensywnego wysiłku. Inne potencjalne problemy zdrowotne obejmują problemy z oczami, sercem i skórą. Pielęgnacja jest stosunkowo prosta, ale wymaga regularnego szczotkowania, aby utrzymać sierść w dobrej kondycji i zapobiegać powstawaniu kołtunów.

Bichon frise

Jest małym psem o uroczym wyglądzie i zdecydowanej osobowości. Rasa była popularna wśród szlachty w Europie, zwłaszcza we Francji i Hiszpanii. To pies o kwadratowej budowie ciała. Ma do 30 cm wzrostu w kłębie i waży do 5 kg. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech jest jego sierść: gęsta, sprężysta i puszysta, która zwykle jest czysto biała. Przypomina futro kozy mongolskiej. Głowa noszona dumnie i wysoko; oczy ciemne, wesołe i pełne wyrazu.

Psy rasy bichon frise są cenionymi kompanami ze względu na swoją żywiołową, przyjacielską i inteligentną naturę. Są to psy, które uwielbiają się bawić i spędzać czas z ludźmi. Mają radosne usposobienie i są łatwe do szkolenia. Cechuje je również odwaga i czujność, co sprawia, że mogą być dobrymi psami stróżującymi.

To generalnie zdrowa rasa, choć podatna na niektóre problemy zdrowotne, w tym alergie skórne, dysplazję stawu biodrowego, choroby oczu (zaćma) i problemy z zębami. Regularne kontrole weterynaryjne i zdrowa dieta są niezbędne dla utrzymania zdrowia tych psów.

Papillon (spaniel kontynentalny)

To rasa psów pochodząca z Europy, szczególnie ceniona za swój elegancki wygląd i wdzięk. Niewielkie rozmiary, błyszczące oczy i charakterystyczne, przypominające motylkowe skrzydła uszy składają się na niepowtarzalny obraz tej uroczej rasy.

Papillon to niewielki pies o długości ciała równej wysokości w kłębie. Waży zazwyczaj od 2 kg do 5 kg, wysokość w kłębie wynosi około 28 cm. Jego nazwa, która w języku francuskim oznacza „motyl”, pochodzi od charakterystycznego kształtu uszu, które są duże i stojące, dzięki czemu przypominają rozpostarte skrzydła motyla. Kolorystyka szaty jest zróżnicowana i może zawierać kombinacje bieli z innymi kolorami.

Papillony to inteligentne, energiczne i przyjacielskie psy, które uwielbiają towarzystwo ludzi. Choć są małe, mają sporo energii i potrzebują codziennej aktywności, aby być szczęśliwymi i zdrowymi. Są również bardzo lojalne wobec swoich właścicieli.

Ich długie, jedwabiste futro wymaga regularnego czesania, aby zapobiec powstawaniu kołtunów. Mimo że są to psy długowłose, papillony nie linieją tak intensywnie jak niektóre inne rasy.

Podsumowanie

  • Miniaturowe psy to grupa ras odznaczających się najmniejszymi rozmiarami.
  • W przypadku psów o niewielkich gabarytach doskonale sprawdzi się mieszkanie w bloku.
  • Małe czworonogi mają te same podstawowe potrzeby co większe psy.
  • Opieka nad czworonożnym przyjacielem musi być dostosowana do jego indywidualnych potrzeb.
  • Psy miniaturki polecane są dla osób bez doświadczenia w prowadzeniu psów.
0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
KotPoradnik

Najlepsze zabawki dla kota. Jak bawić się z kotem?

przez Pets Style

Koty to urodzone drapieżniki, które mają silną potrzebę polowania i eksplorowania otoczenia. W domowych pieleszach czas wielu zwierzakom mija jednak leniwie, a w życie z czasem wkrada się nuda. Dla zachowania dobrej kondycji fizycznej i umysłowej każdy kot potrzebuje aktywności fizycznej i intelektualnej. Zabawa daje kotom możliwość rozładowania energii i zaspokojenia naturalnych instynktów. Sprawdź, jakie zabawki dla kota wybrać, by dostarczyć pupilowi jak najwięcej okazji do realizowania naturalnych zachowań.

Jakimi zabawkami lubią bawić się koty? Instynkt łowiecki

Choć oferta różnego rodzaju zabawek dla kotów jest niezwykle bogata, nie wszystkie równie dobrze spełniają potrzeby zwierząt. Ciekawy design produktu nie zawsze wpływa na atrakcyjność zabawki w oczach kota. Aby zabawka dla kota wzbudzała jego zainteresowanie, powinna aktywizować instynkt łowiecki. Dla kotów należy zatem wybierać zabawki zbliżone pod względem rozmiaru i cech charakterystycznych do ich naturalnych ofiar (myszy, ptaków). Koty zwykle chętnie sięgają po zabawki wykonane z naturalnych materiałów.

Zabawki przeznaczone do zabaw łowieckich muszą pozwalać kotu na ich chwytanie pazurami i gryzienie. Najlepiej kupować takie, za pomocą których można łatwo naśladować ruch kocich ofiar.

Koty zwykle chętnie sięgają po zabawki wykonane z naturalnych materiałów.

Dobre zabawki dla kota powinny oddziaływać na różne zmysły: dotyku, słuchu, wzroku. Z tego względu warto wybierać produkty z elementami przykuwającymi uwagę kota, np. wypustkami dotykowymi, migoczącymi taśmami, piszczałkami. Zabawka dla kota nie może jednak mieć żadnych małych i niebezpiecznych elementów, które zwierzak mógłby połknąć (np. guzików, kuleczek).

Pamiętajmy, że zabawa to nie tylko realizowanie wrodzonych instynktów – futrzaki również uczą się poprzez naukę. Poprzez zabawkę kocięta nabywają umiejętności społecznych. Kocięta, które są pozbawione zabaw z rodzeństwem lub innymi mruczkami mogą mieć w przyszłości problem z nawiązaniem relacji z innymi zwierzętami. 

Jak wybrać najlepszą zabawkę dla kota? Co lubią koty do zabawy?

Rodzaj zabawek trzeba dobrać do charakteru i upodobań kota. Aby znaleźć idealny produkt, należy zwrócić uwagę na indywidualny charakter polowania każdego kota. Niektóre koty uwielbiają pogonie, inne skupiają się przede wszystkim na kopaniu upolowanej „ofiary” lub wolą nosić zabawkę w pyszczku. W zależności od tego, jaki typ zabawy preferuje kot, można sięgnąć po:

  • turlające się piłeczki (dla miłośników pogoni),
  • miękkie poduszeczki (dla amatorów zapasów),
  • niewielkie, podłużne maskotki (dla kocich aporterów).

Niektóre koty po pewnym czasie wykazują znudzenie zabawką i potrzebują nowych interesujących bodźców. Z tego powodu warto od czasu do czasu wymieniać akcesoria na nowe.

Rodzaje zabawek dla kota

W ofercie kocich zabawek znajdziesz wiele ciekawych propozycji zarówno dla aktywnych, jak i spokojnych pupili.

Wędka dla kota

Wędki należą z pewnością do najpopularniejszych, a zarazem najbardziej uniwersalnych zabawek dla kotów. Składają się z długiego kijka i sznureczka, na którego końcu umieszczone są interesujące dla kota kolorowe przedmioty, pobudzające jego instynkt łowiecki.

Wędki należą do najpopularniejszych zabawek dla kotów.

Wędki dla kotów dostępne są w wersjach z piórkami, piłeczkami, wstążkami, myszkami itp. Często wyposażone są w dodatkowe elementy oddziałujące na zmysł słuchu, np. dzwoneczki, szeleszczące tasiemki. Modele z piórkami polecane są dla kotów, które lubią obserwować ptaki, natomiast te z myszkami – dla zwierzaków będących miłośnikami naziemnych polowań.

Wędki dla kotów pozwalają zorganizować pupilowi bezkrwawe łowy i zaspokoić jego potrzeby związane z polowaniem. Dzięki nim można odwzorować naturalną sekwencję zachowań związanych z polowaniem na ptaki czy myszy. Wymaga to jednak zaangażowania właściciela w zabawę. Wędka, jako zabawka dystansowa, pozwala bawić się z kotem w bezpieczny sposób – bez bezpośredniego kontaktu fizycznego.

Tunel dla kota

Tunel to doskonała zabawka dla kota, mogąca dodatkowo wzbogacać otoczenie i miejsce wypoczynku. Zabawy w tunelu dają kotu okazję do ruchu i ćwiczenia zręczności. Tunel świetnie sprawdza się jako kocia kryjówka i miejsce do obserwacji.

Urozmaica kocie terytorium i pobudza do eksploracji. Zabawy w tunelu warto połączyć z polowaniem na zabawki, co uczyni je jeszcze ciekawszymi. Tunel dla kota może w czasie przemieszczania się zwierzaka wydawać szelest przypominający odgłos wędrujących gryzoni, co stanowi dodatkową atrakcję.

Jakie zabawki interaktywne dla kota?

Masz w domu prawdziwego kociego inteligenta? Pozwól mu wytężyć umysł. Interaktywne zabawki dla kotów mają za zadanie pobudzić inteligencję zwierzaka. Dostępne są w formie akcesoriów na pokarm i gier zręcznościowych.

Zabawki na jedzenie wyposażone są w skrytki, w których można chować różnego rodzaju przysmaki. Kot, wykorzystując swoją pomysłowość i inteligencję, musi samodzielnie wydobyć smakołyki. Wymaga to zwykle odpowiedniego manewrowania zabawkami. Zabawki interaktywne dla kota pozwalają połączyć jedzenie z aktywnością fizyczną i intelektualną, co daje zwierzęciu poczucie satysfakcji. Polecane są zwłaszcza dla kotów mało aktywnych i ze skłonnością do nadwagi.

Interaktywne zabawki dla kotów mają pobudzić inteligencję zwierzaka.

Zabawki zręcznościowe (np. tor z piłeczek) ćwiczą podstawowe zdolności łowieckie – spostrzegawczość, precyzję ruchów i szybkość reakcji. Interaktywne zabawki dla kota dostarczają rozrywki, gdy właścicieli nie ma w domu przez wiele godzin. Dzięki możliwości wyboru poziomu trudności nie ma problemu, by dostosować je do umiejętności pupila. Na rynku dostępne są takie urządzenia jak labirynt na karmę, który pobudza ciekawość kota, rozwija go intelektualnie i motywuje do podjęcia działań w celu zdobycia pożywienia. 

Zabawki dla kota z kocimiętką i walerianą

Zabawki dla kotów z kocimiętką lub walerianą oddziałują na zmysły i wprowadzają zwierzęta w stan relaksu. Zwykle występują w formie poduszeczek/pluszowych maskotek wypełnionych roślinnym suszem. Zapach kocimiętki i waleriany działa na niektóre koty pobudzająco i wywołuje chwilową euforię, objawiającą się tarzaniem po podłodze, mruczeniem, bieganiem. Zabawki wypełnione kocimiętką lub walerianą pomagają zachęcić do zabawy koty, które z natury bawią się niechętnie lub szybko nudzą się zabawkami.

Piłka – zabawka dla kota

Twój kot uwielbia ekscytujące pogonie? Zaoferuj mu turlające się lub podskakujące piłeczki. Piłki dla kotów zachęcają zwierzęta do ruchu. Piłeczki wykonane są z różnych materiałów – plastiku, sizalu, pluszu, pianki. Piłeczka z wypustkami, w formie „jeżyka”, aktywizuje zmysł dotyku i porusza się w różnych kierunkach, co może zwiększyć frajdę z zabawy. Dla pupila można również zakupić piłkę zasilaną na baterie, której ruch jest wyzwalany automatycznie.

Piłki zachęcają koty do ruchu.

Do zabawy piłką nie jest potrzebne zaangażowanie opiekuna – wiele kotów samodzielnie sięga po takie produkty. Piłki można jednak wykorzystać do wspólnej zabawy z pupilem, wystarczy rzucać je na drugi koniec pomieszczenia, by zwierzak ruszył w pogoń. Piłki pozwalają ćwiczyć precyzję ruchów oraz prezentować zachowania łowieckie związane z czajeniem się, pogonią i chwytaniem.

Myszka – popularna zabawka dla kota

Myszki to popularne zabawki, które mają imitować naturalne ofiary mruczków. Myszki dla kotów zwykle pokryte są pluszowym lub filcowym materiałem przypominającym futerko gryzoni. Niektóre zapewniają dodatkowe efekty, np. poruszają się lub wydają dźwięki, co ma zachęcać zwierzaka do zabawy.

Zabawy myszką pozwalają pupilowi realizować przede wszystkim ostatnie elementy łańcucha łowieckiego związane z pochwyceniem ofiary łapką, przenoszeniem i rozszarpywaniem. Oprócz myszek w ofercie zabawek dla kotów znajdują się inne atrapy małych zdobyczy (np. ptaków)

Zabawki dla kota do drapania

Zwykle wykonane z sizalu. Mogą mieć formę mat do zabawy, piłeczek. Czasami stanowią element drapaków lub legowisk. Pomagają zaspokoić naturalne potrzeby związane z drapaniem, ułatwiają pielęgnację pazurów i zmniejszają motywację do drapania mebli.

Laser dla kota

Laserowe zabawki dla kotów jeszcze nie tak dawno cieszyły się sporą popularnością. Dziś ich używanie jest przedmiotem wielu kontrowersji.

Laser dla kota jest przedmiotem wielu kontrowersji.

Zabawa laserem skłania kota do pogoni za ofiarą, której nigdy nie będzie w stanie pochwycić. Dodatkowo zapewnia bardzo intensywną i nagłą stymulację, a nie – jak w przypadku zabaw łowieckich – stopniowe pobudzenie. Może więc rodzić frustrację leżącą u podłoża wielu problemów behawioralnych. Innym niebezpieczeństwem związanym z używaniem produktów tego typu jest ryzyko uszkodzenia kociego wzroku.

Masażer dla kota

Twój kot to prawdziwy pieszczoch? Na pewno do gustu przypadnie mu zabawka w formie masażera, dostarczająca przyjemnej stymulacji dotykowej. Produkt tego typu składa się z zestawu szczotek, o które może ocierać się pupil. Mnóstwo radości gwarantowane.

Najlepsze zabawki dla kotów, czyli jak bawić się z pupilem?

Zabawa z kotem powinna bazować na naturalnej sekwencji łowieckiej. Typowe kocie polowanie składa się z takich elementów jak: wypatrywanie, pogoń, chwytanie, zabijanie, rozszarpywanie i zjadanie ofiary. Kot nie będzie więc raczej wykazywał większego zainteresowania zabawką przesuwaną tuż przed jego nosem. Zabawka, podobnie jak myszka czy ptak, ma oczywiście uciekać, a nie sama wpadać w łapy kota. Kot musi mieć możliwość złapania ofiary.

W celu pobudzenia kota do polowania warto naśladować sposób poruszania się jego ofiar – wykonywać zabawką szybkie i krótkie ruchy po podłodze czy w powietrzu, a następuje zastygać w bezruchu. Kot musi mieć możliwość złapania ofiary. W celu zamknięcia sekwencji łowieckiej na końcu zabawy pozwól więc pupilowi pogryźć swój łup, po czym podaj mu posiłek lub smakołyk. Dzięki temu kot będzie miał poczucie udanego polowania.

Jak urozmaicić zabawę z kotem?

Zabawę warto połączyć z eksploracją otoczenia. Aby zachęcić mruczka do przemieszczania się, możesz chować zabawki dla kota (np. piłeczki) w domowych zakamarkach lub manewrować nimi w taki sposób, by kot miał możliwość czajenia się za zasłonami lub wyciągania zabawek zza mebli.

Zabawa z kotem stanie się też znacznie ciekawsza, jeśli będzie odbywać się w bogatym otoczeniu, z wykorzystaniem akcesoriów pozwalających na zróżnicowaną aktywność (np. drzewek do wspinaczki, tuneli, półek do wskakiwania).

Baw się z kotem regularnie, kilka razy w ciągu dnia po 10–15 minut.

Jak długo bawić się z kotem?

Zabawa z kociakiem nie musi zabierać wiele czasu. Powinna być krótka i intensywna – podobnie jak ataki łowieckie. Najlepiej bawić się z pupilem regularnie, kilka razy w ciągu dnia po 10–15 minut.

Kiedy bawić się z kotem?

W przypadku zabawy z kotem spore znaczenie ma też odpowiednia pora dnia. Szczyt kociej aktywności łowieckiej przypada na godzinny wczesnoporanne i wieczorne. Większość kotów właśnie w tych porach wykazuje największe zainteresowanie zabawą.

Zabawa świetnie rozładowuje energię, relaksuje i przełamuje nudę – warto więc jak najczęściej korzystać z jej dobroczynnych właściwości w kocim życiu.

Rodzaje kocich zabawek. Podsumowanie

Instynkt łowcy u kotów jest silnie rozwinięty i może być pobudzany przez różne czynniki, takie jak ruch, dźwięk, zapach i ukrywanie się przed zdobyczą. Dlatego zabawki dla kotów są istotne, aby zaspokajać ich potrzeby łowieckie i zapewnić im odpowiednią stymulację psychiczną i fizyczną.

Zabawki dla czworonogów, które imitują zdobycz, takie jak zabawki w kształcie myszy, ptaków czy rybek, mogą pomóc pobudzić instynkt łowiecki kota. Zabawki te zazwyczaj zawierają elementy ruchome, które przyciągają uwagę kota i pobudzają go do pościgu. Koty mogą chwytać, gryźć i kopać takie zabawki, symulując polowanie na żywą zdobycz.

Inne rodzaje zabawek, takie jak interaktywne zabawki, które wymagają od kota rozwiązania zagadek lub odkrycia ukrytych przysmaków, również mogą być skutecznym sposobem na zaspokojenie instynktu łowieckiego. Takie zabawki angażują umysł kota i dają mu możliwość używania swoich naturalnych zdolności poszukiwawczych i manipulacyjnych. Natomiast zabawki edukacyjne dla kotów dają świetną możliwość wspólnego czasu z podopiecznym i jednocześnie nauczenia go czegoś nowego.

Ważne jest, aby zapewnić swojemu kotu różnorodność zabawek, aby uniknąć rutyny i zapewnić mu stałe wyzwanie. Rotacja zabawek, czyli regularne wprowadzanie nowych i ukrywanie już używanych, może utrzymać zainteresowanie kota i zachęcać go do aktywności.

Pamiętaj jednak, że zabawki dla kotów nie zastępują rzeczywistego polowania i interakcji z właścicielem. Warto również poświęcać czas na zabawę z kotem, korzystając z interaktywnych zabawek, smyczy lub innych aktywności, które umożliwiają mu wykorzystanie instynktu łowieckiego w bezpieczny i kontrolowany sposób.

Zabawki dla kotów nie tylko dostarczają rozrywki, ale także pomagają utrzymać koty w dobrej kondycji fizycznej i psychicznej. Regularna zabawa może redukować nadmierną energię, stres czy zachowania destrukcyjne u kota, a także wzmacniać więź między kotem a właścicielem.

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Dieta kotaKot

Waleriana dla kota. Najważniejsze informacje. Poradnik

przez Pets Style

Stymulacja węchowa może być świetną metodą wzbogacania środowiska kotów. Doskonałym wyborem będzie waleriana dla kota. Ma ona działanie poprawiające nastrój, a także ograniczające stres u naszych pupili. Kot będzie podekscytowany i chętny do zabawy. Dowiedz się, na co zwracać uwagę, podając kotu walerianę, i poznaj karmy Carnilove wzbogacone o ten ziołowy dodatek.

Czym jest waleriana?

Waleriana nazywana jest inaczej kozłkiem lekarskim. Jest to roślina o pięknych fioletowych kwiatach pochodząca z Europy i Azji. Częścią wykorzystywaną w medycynie jest jednak nie kwiat, lecz korzeń. Ekstrakt z korzenia kozłka lekarskiego od wieków wykorzystywany jest m.in. w leczeniu bezsenności. Czy waleriana może być stosowana również u kotów?

Rośliny w diecie kotów bywają tematem kontrowersyjnym. Waleriana to jednak zioło, które można wykorzystać do wprawienia pupila w dobry nastrój.

Jak działa waleriana na kota. Waleriana a koty

Koty odczuwają stres związany z głośnymi dźwiękami, dużą liczbą gości w domu czy po prostu brakiem możliwości wychodzenia na zewnątrz. Środowisko życia psów i kotów w dużej mierze wpływa na jakość ich życia. Jako opiekunowie mruczków możemy pomóc naszym zwierzętom na różne sposoby, m.in. urozmaicając ich środowisko. Do wyboru są kryjówki, drapaki oraz zabawki. Na liście są również zioła.

Waleriana a koty? Wpływ tej rośliny ma dwa oblicza. Koty reagują na walerianę trochę inaczej w zależności od tego, jak zostanie im ona podana. Zastosowanie karmy z walerianą (np. Carniove Pouch Turkey & Valerian) wspiera kota w walce ze stresem i może powodować, że będzie on bardziej „wyluzowany”. Z drugiej strony wąchanie waleriany sprawia, że koty stają się wyjątkowo chętne do zabawy i trochę nadpobudliwe. Stan taki trwa około 10–20 minut. Później waleriana może sprawić, że kot będzie spokojniejszy i zrelaksowany. Nie zdziw się, gdy Twój mruczek po zabawie będzie odwiedzać legowisko i zasypiać.

Bezpieczeństwo używania waleriany dla kota. Preparaty z walerianą

Wyszukiwanie hasła „walariana a koty” jest związane głównie z kwestią bezpieczeństwa pupila. Nie martw się! Nie jest to ani lek, ani rodzaj używki. Waleriana nie uzależnia kota, a jej działanie jest krótkotrwałe. Waleriana jest bezpieczna.

Są jednak rzeczy, na które należy zwrócić uwagę:

  • Nie podawaj waleriany kotu, który po pierwszym kontakcie z ziołem był nadmiernie podekscytowany lub agresywny. W takiej sytuacji możesz wypróbować kocimiętkę lub uspokajające rośliny, jak rumianek czy melisa.
  • Nie zaleca się podawania kotu preparatów dla ludzi, gdyż mogą zawierać składniki toksyczne dla zwierząt.
  • Jeżeli Twój pupil cierpi z powodu przewlekłych chorób, użycie waleriany należy skonsultować z lekarzem weterynarii. Waleriana może powodować senność i wchodzić w interakcje z niektórymi lekami.

Waleriana to bezpieczne zioło dla kota.

Jak podawać walerianę kotu?

Waleriana dla kota może być podawana na kilka sposobów:

  • Rozsyp szczyptę w konkretnym miejscu (duże ilości waleriany nie są potrzebne!). Kot zacznie się bawić w danym miejscu lub tarzać po podłodze.
  • Włóż trochę kozłka lekarskiego do gotowych zabawek lub samodzielnie przygotuj kotu zabawki z suszem z waleriany. Wystarczy wypełnić ziołem poduszeczki z materiału.

Kozłek lekarski może być również dosypywany do kocich posiłków. Na rynku są już nawet gotowe karmy z walerianą dla kota, które mogą stanowić łagodny środek uspokajający dla Twojego pupila. Przede wszystkim są jednak smakowitym i zdrowym posiłkiem. Marka Carnilove oferuje całą gamę mokrych karm pełnych mięsa i podrobów, a dodatkowo uzupełnionych o zdrowe zioła. Jednym z nich jest właśnie waleriana.

Karma z walerianą dla kotów

Karma Carnilove Pouch Turkey & Valerian to posiłek dla dorosłego kota. Wygodna saszetka (85 g) sprawia, że karma jest łatwa do podania, a każdy posiłek jest smakowitą przygodą. To lepsze rozwiązanie niż duże opakowania, które – choć wystarczają na kilka dni – mogą tracić walory smakowe podczas przechowywania w lodówce. Twój kot pokocha karmę Carnilove za aromatyczny zapach (jego receptory węchowe wprost oszaleją) i mięsny smak. Zawarta w karmie waleriana wspomaga koci organizm w walce ze stresem. Produkt nastawiony jest na naturalne potrzeby kotów i ich zdrowie. Nie zawiera zatem sztucznych aromatów ani środków konserwujących.

Atuty karm Carnilove:

  • wysoka smakowitość,
  • bezzbożowa formuła,
  • dodatek ziół,
  • wygodna saszetka.
W ofercie marki znajdziesz karmy o innych smakach:

CARNILOVE CAT POUCH DUCK & CATNIP – karma z kaczką. Zawarta w niej kocimiętka ma działanie wspomagające zdrowie przewodu pokarmowego, działa uspokajająco w sytuacjach stresowych, poprawia atrakcyjność pokarmu i apetyt.

CARNILOVE CAT POUCH QUAIL & DENDELION STERILIZED – karma z przepiórką dla kota po sterylizacji. Przepis wzbogacony o mniszek lekarski, który ma działanie przeciwzapalne i wspomagające zdrowie przewodu pokarmowego. Ten dodatek ma wysoką zawartość antyoksydantów, obniża poziom cholesterolu we krwi, chroniąc serce i układ krążenia.

CARNILOVE CAT POUCH PHEASANT & RASPBERRY LEAVES – posiłek na bazie bażanta uzupełniony o liście malin. Mają one działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Zadaniem tego dodatku jest wspomaganie zdrowia układu moczowego oraz wzbogacenie diety kota w witaminę C.

CARNILOVE CAT POUCH RABBIT & MARIGOLD – posiłek z królikiem przeznaczony dla kociąt. W karmie znajduje się nagietek, który wykazuje działanie przeciwzapalne i antybakteryjne w układzie trawiennym. Nagietek wspomaga pracę jelit i ma korzystny wpływ na skórę – łagodzi podrażnienia i tłumi reakcje alergiczne.

CARNILOVE CAT POUCH TROUT & ECHINACEA – karma z pstrągiem i jeżówką, która wspomaga kocią odporność, działa przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i przeciwwirusowo.

CARNILOVE CAT POUCH WILD BOAR & CHAMOMILE – posiłek na bazie mięsa dzika, który zawiera w składzie rumianek. Roślina ta ma wysoką zawartość antyoksydantów oraz działanie przeciwbakteryjne. Rumianek wspomaga zdrowie przewodu pokarmowego.

Każda karma to wyjątkowa kompozycja mięs, a każdy z wymienionych dodatków urozmaica dietę kota i ma inne prozdrowotne właściwości. Bez problemu wybierzesz coś dla swojego pupila!

Dobra rada

Jeżeli Twój kot jest chory i nie wykazuje zainteresowania jedzeniem, oferuj mu smakowite posiłki. Mokrą karmę można delikatnie podgrzać, by była jeszcze bardziej aromatyczna i pobudzała koci apetyt.

Jak stosować walerianę dla kotów?

Waleriana dla kota może być podawana na kilka sposobów, które wymieniliśmy we wcześniejszej części artykułu. Pamiętaj, że:

  • Nie stosuje się waleriany, jeżeli kot jest po niej zbyt mocno podekscytowany.
  • Co za dużo, to niezdrowo! Spożycie większych ilości może spowodować wymioty. W karmie Carnilove znajdziesz optymalną i bezpieczną dla kota ilość kozłka lekarskiego.
  • Nie wszystkie produkty z walerianą nadają się dla kotów. Krople z walerianą przeznaczone dla ludzi często zawierają szkodliwy dla zwierząt alkohol.
  • Efekt działania waleriany może być inny u różnych kotów.

Kocimiętka czy waleriana – która roślina dla kota?

Kocimiętka jest bardziej znana niż waleriana dla kota. Ta druga stanowi jednak coraz popularniejszą alternatywę dla tej pierwszej. Niektóre koty słabo reagują na kocimiętkę, natomiast może pojawić się u nich pożądana reakcja na walerianę.

Nie wiesz, co wybrać? Wypróbuj zabawki z obiema roślinami. Będą one wydzielać swój zapach, a Ty zobaczysz, co lubi Twój kot! Właściwa zabawka (a w zasadzie jej wypełnienie) wzbudzi zainteresowanie kota i wpłynie na jego zachowanie.

CIEKAWOSTKA

To, czy kot reaguje na walerianę, zależy od jego usposobienia oraz predyspozycji genetycznych. Uważa się, że kocięta są mniej podatne na działanie tego zioła niż koty dorosłe. Twój kociak może nie odczuwać pobudzenia, ale za kilka miesięcy, gdy stanie się dorosłym kotem, być może waleriana zadziała.

Oba zioła znajdują się w karmach Carnilove dla kotów. Mokra karma Carnilove Duck enriched with Catnip zawiera aż 85% lekkostrawnego mięsa kaczki oraz kurczaka. Dodana do posiłku kocimiętka ma działanie wspomagające funkcjonowanie układu pokarmowego kota oraz uspokajające. Mokra karma Carnilove Turkey enriched with Valerian również zawiera aż 85% mięsa oraz dodatek korzenia waleriany, który działa przeciwstresowo. Możesz wybrać jedną z nich lub stosować je zamiennie.

Waleriana pobudza kota i jednocześnie wprowadza go w doskonały nastrój.

Krople walerianowe dla kota

Sklep zoologiczny lub gabinet weterynaryjny to najlepsze miejsca do kupowania produktów dla zwierząt. Waleriana dostępna jest w postaci sprayów lub proszków. Nie podawaj pupilowi kropli walerianowych przeznaczonych dla ludzi. Taka waleriana działa na koty zbyt silnie, a niektóre środki zawierają alkohol oraz inne szkodliwe dodatki.

Zabawki z walerianą dla kota

Zapach waleriany działa na koty pobudzająco i może zachęcać je do zabawy. Warto zatem sprawdzić, czy kot polubi zabawki wypełnione suszem. Na rynku dostępne są np. poduszeczki wypełnione walerianą lub pluszowe myszki, fretki czy króliczki. Zabawki, koce lub drapaki można również po prostu spryskać sprayem walerianowym. Istnieje duża szansa, że zachęci to kota do aktywności i pomoże w walce ze stresem, jaki odczuwają nasze czworonogi w różnych sytuacjach.

Podsumowanie

  1. Waleriana to roślina często nazywana kozłkiem lekarskim. Walerianę stosuje się zarówno u ludzi, jak i u kotów.
  2. Waleriana dla kota może zachęcić mruczka do zabawy. Wprawia kota w dobry nastrój, a finalnym efektem często jest późniejsza chęć czworonoga na drzemkę. Co ważne, waleriana wprowadza kota w stan euforii, ale nie powoduje trwałych zmian w zachowaniu. Waleriana nie uzależnia.
  3. Waleriana lepiej działa na koty dorosłe niż kocięta. Reakcja zwierząt jest jednak indywidualna.
  4. Walerianą dla kota może wypełnić zabawki, można też rozsypać ją w pobliżu pupila. Na rynku dostępne są różne preparaty przeznaczone specjalnie dla kotów. To, jak dawkować dany produkt, sprawdzaj na opakowaniu. Nie podawaj mruczkowi preparatów przeznaczonych dla ludzi (jak krople walerianowe), gdyż mogą zawierać szkodliwe dla zwierząt składniki.
  5. Dodatek tej rośliny może znaleźć się w diecie kota. Produkty wzbogacone o zioła to karmy Carnilove. W ich składzie obecna jest kocimiętka i waleriana, ale także nagietek czy jeżówka. Wybierz najlepszą dla swojego zwierzaka.

Wiesz już, jakie właściwości i działanie ma waleriana dla kota. Większość kotów doceni działanie kocimiętki lub waleriany, ale pamiętaj, że nie wszystko jest dobre dla każdego pupila. Jeśli jesteś opiekunem niejadka, sprawdź, jaką karmę wybrać dla wybrednego kota.

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Pielęgnacja psaPies

Czym jest wilczy pazur u psa? U jakich ras występuje?

przez Pets Style

Słyszałeś kiedyś nazwę „wilczy pazur”? Pewnie tak. Czy wiesz, czym jest? Mamy dla Ciebie kilka faktów o psich pazurach. W artykule przybliżymy głównie temat wilczych pazurów oraz problemów, jakie mogą powodować.

Wilczy pazur u psa – czym jest ostroga u psa?

wilczy pazur

Co warto wiedzieć o psich pazurach?

Pazury u psa pełnią kilka funkcji. Po pierwsze stanowią ochronę dla głębiej położonych tkanek. Po drugie mają funkcje lokomotoryczne, a w dalszej kolejności chwytne oraz czuciowe.

Czy wiesz, że…

  • u większości psów pazury rosną w tempie około 2 mm na tydzień?
  • odrost utraconego pazura trwa około 6–9 miesięcy?
  • choroby pazurów to około 1,3% wszystkich wizyt dermatologicznych?

Pazury psa rosną około 2 mm na tydzień.

Pazur u psa – budowa

Pazury zlokalizowane są zarówno na przednich, jak i na tylnych łapach czworonoga. Ich budowa obejmuje:

  • zewnętrzną warstwę, czyli płytkę rogową,
  • warstwę wewnętrzną, czyli łożysko oraz macierz.

Płytka rogowa u psa jest twarda i odporna na uszkodzenia. Od dołu pazura na łapach psa znajduje się również tkanka zwana podeszwą. Wewnątrz pazura psa zlokalizowane są zarówno zakończenia nerwowe, jak i naczynia krwionośne. Mają je wszystkie psy bez względu na to, czy sama płytka rogowa ma kolor ciemny, czy jasny. W pierwszym przypadku będziesz miał jednak problem z dostrzeżeniem różowego wnętrza pazura. To właśnie z tego względu znajomość budowy psiego pazura jest przydatna dla każdego właściciela, który chce samodzielnie skracać pazury swojego czworonoga. Brak odpowiedniej wiedzy u człowieka skutkuje bowiem błędami i dyskomfortem, a nawet cierpieniem zwierzaka.

Dbanie o pazury czworonoga to dbanie o zdrowie psa.

Piąty pazur, czyli czym jest wilczy pazur?

Wilczy pazur u psa to pozostałość piątego, już niepotrzebnego psom palca. Co prawda pozostał u naszych domowych czworonogów, ale już w odmiennej, szczątkowej formie. Może stanowić paliczek z pazurem lub właściwie sam pazur. Takie struktury nie pełnią konkretnej funkcji w życiu naszych pupili. Krótko rzecz ujmując wilczy pazur u psa to dodatkowy palec. 

Wilczy pazur nie ma konkretnej funkcji.

wilczy pazur u psa

Czy wiesz, że wilki mają cztery palce na przednich łapach i pięć palców na tylnych łapach.

U jakich ras występuje wilczy pazur?

Ponieważ dodatkowy pazur nie ma żadnej funkcji w życiu psa, nie pojawia się u każdego zwierzęcia. Istnieją jednak rasy, u których tzw. ostroga jest wpisana we wzorzec. Z reguły pojawia się ona (często nawet w formie podwójnej) u pirenejskich psów górskich, owczarków francuskich briard czy beauceron oraz u lundehundów. Psy tych ras z podwójnym wilczym pazurem cieszą się największym uznaniem światowych hodowców. Wilczy pazur pojawia się też u shih tzu i jest wśród nich dość powszechny. Natomiast w przypadku yorków dodatkowy pazur traktowany jest jako wada i defekt.

Pielęgnacja wilczego pazura

Pazury u psa należy regularnie skracać. To, jak często należy to robić, zależy od czworonoga. Pazury ścierają się bowiem naturalnie podczas spacerów po twardszych nawierzchniach. Zwykle przyjmuje się, że psie pazury warto skracać co 2–3 tygodnie. Jeżeli nie jesteś pewny, czy pazury Twojego psa wymagają skrócenia, przyjrzyj się im. Pazury dotykające podłoża i stukające o podłogę wymagają skrócenia. Wilczy pazur należy jednak skracać regularnie, co 2–3 tygodnie. Nie dotyka on bowiem podłoża i nie ściera się samodzielnie.

Wilcze pazury należy regularnie skracać.

Czy usuwać wilczy pazur?

Niestety zdarza się, że wilczy pazur staje się problemem. Pierwszy przypadek, który wymaga interwencji lekarza weterynarii, to sytuacja, gdy pazur nie był skracany i wrósł w skórę psa. Drugi możliwy problem polega na tym, że pies często podrażnia wilczy pazur. Może tak dziać się np. podczas zabaw czy spacerów. Drobne skaleczenia mogą powodować dyskomfort i ból. Zdarza się, że zwierzę wygryza wilcze pazury i powoduje u siebie rany. Jeżeli sytuacja się powtarza, można usunąć wilczy pazur w gabinecie weterynaryjnym.

Wilcze pazury mogą ulegać urazom podczas zabaw.

Jak usunąć wilczy pazur? 

Część specjalistów doradza, by wilcze pazury usuwać u szczeniąt. Takie postępowanie pozwala uniknąć późniejszych problemów. Nie jest to jednak rutynowe działanie. Wilcze pazury są usuwane podczas operacji, która wymaga znieczulenia ogólnego. Jest to bolesny zabieg i wiąże się z dyskomfortem u psa. Warto pamiętać, by przed zabiegiem wykonać badania krwi oraz zbadać zwierzę kardiologicznie. Po zabiegu pies musi nosić kołnierz ochronny (elżbietański) oraz otrzymywać leki przeciwbólowe. Decyzję należy zatem dobrze przemyśleć pod kątem każdego psa indywidualnie.

Decyzję o operacji podejmuje się indywidualnie w przypadku każdego psa.

Biorąc pod uwagę powyższe informacje, zabieg przeprowadza się tylko z powodu konkretnych wskazań. Należą do nich opisane już powtarzające się urazy oraz samookaleczanie się przez psa i powstające w tym miejscu infekcje. Nie narażaj psa na ból jedynie z powodu własnej fanaberii.

Kiedy obciąć wilczy pazur? Naderwany wilczy pazur

Obecność wilczego pazura u psa wiąże się czasami z pewnymi problemami. Jeśli pupil ma naderwany wilczy pazur u psa, zwróć uwagę na stopień uszkodzenia. W przypadku gdy naderwanie jest małe i powierzchowne, może wystarczyć samooczyszczenie rany przez psa. Jeśli jednak naderwanie jest głębokie, silnie krwawi, występuje zaczerwienienie lub obrzęk, konieczna jest wizyta u weterynarza. Naderwane wilcze pazury mogą być bolesne i podatne na zakażenia, dlatego ważne jest, aby jak najszybciej skonsultować się ze psim lekarzem.

Jaką pełni funkcję u pupila?

Twój pies nie potrzebuje wilczego pazura, który nie pełni żadnej funkcji. Jeżeli będziesz go regularnie skracać, wszystko powinno być w porządku, a Twój pies najprawdopodobniej nie będzie wymagał usuwania ostrogi. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości, skonsultuj się z lekarzem weterynarii. W innych naszych artykułach znajdziesz dokładniejsze porady dotyczące psich pazurów.

Jak skracać pazury u psa w domu?

W tym miejscu warto powiedzieć kilka słów o tym, jak prawidłowo skracać psie pazury. Zacznijmy od pozytywnej informacji – nie jest to trudne. Skracanie pazurów jest najprostsze, gdy zwierzę jest spokojne i oswojone z tą czynnością, dlatego dobrze zacząć zaznajamiać z cążkami już szczeniaki. Zacznij od dotykania różnych części ciała pupila, gdy jest spokojny, i nagradzania jego dobrego zachowania. Z czasem daj psu powąchać cążki i również go nagrodź. W ten sposób powoli przygotujesz młodego psiaka na „zabieg” skracania pazurów.

Obcinanie psich pazurów w 5 krokach:

  • Twój pupil powinien znaleźć się w wygodnej dla siebie i Ciebie pozycji. Być może posadzenie go wyżej ułatwi Ci cały zabieg.
  • Podnieś łapę psa (zdecydowanie, ale delikatnie) i połóż kciuk na opuszce łapy, a palec wskazujący na wierzchu nad pazurami. Upewnij się, że nie przeszkadza Ci nadmiar włosów Twojego psa.
  • Uciśnij delikatnie łapę.
  • Przytnij tylko czubek pazura. Pamiętaj, że pazury obcina się zawsze od dołu pod kątem 45° (w stosunku do podłoża). Jeżeli trochę się boisz, a Twój pies ma ciemne pazury i nie widać macierzy, zacznij podcinanie od minimalnego, milimetrowego fragmentu. Czego unikać? Unikaj przycinania poza krzywiznę pazura!
obcinanie pazurów u psa

Spróbuj zacząć od skracania pazurów na tylnych łapach psa. Porady lekarzy weterynarii sugerują zwykle, że zwierzęta lepiej tolerują zabieg właśnie na tylnych kończynach. Staraj się postępować szybko i pewnie – to ograniczy stres u Twojego pupila.

Najpierw skracaj pazury na tylnych łapach psa.

Odcinanie pazurów u lekarza weterynarii

Drugi sposób na skrócenie pazurów to po prostu wyprawa do specjalisty. Poproś o to przy okazji strzyżenia sierści lub w gabinecie weterynaryjnym. Usługa nie jest droga, zwykle kosztuje 20–45 zł. Kwota może jednak zależeć od miejscowości oraz od współpracy Twojego pupila. Co to znaczy? Psy lękliwe oraz agresywne podczas takich czynności czasami poddaje się działaniu leków uspokajających. Rachunek wzrasta wtedy o cenę wspomnianych substancji. Pamiętaj jednak, że długie pazury powodują dyskomfort podczas chodzenia, łamią się i mogą stanowić źródło bólu u Twojego pupila. Nie oszczędzaj na komforcie i zdrowiu psa. W wielu gabinetach podczas skracania pazurów lekarz weterynarii może poinstruować Cię na żywo, jak robić to w domu.

Uwaga! Czasem (nawet lekarzom weterynarii) zdarza się skrócić pazur zbyt mocno. Nie panikuj w takiej sytuacji i spróbuj pomóc pupilowi. Jeżeli samodzielnie skracasz psu pazury, rozważ zakup proszków tamujących krwawienie. W przypadku gdy pazur został naprawdę mocno przycięty i nie przestaje szybko krwawić, skontaktuj się z lekarzem weterynarii. Czasem udzieli Ci on niezbędnych wskazówek, a w innej sytuacji zaleci przyjazd do gabinetu, by pomóc psu osobiście.

Podsumowanie

  • Wilczy pazur u psa określany inaczej ostrogą to dodatkowy palec, który jest pozostałością po psich przodkach. Niegdyś pomagał czworonogom w poruszaniu się. Jest zazwyczaj umieszczony wyżej na nodze psa w porównaniu do innych paznokci. 
  • Nie występuje u wszystkich ras psów.
  • Wrośnięty wilczy pazur u psa jest źródłem wielkiego bólu.
  • U dzikich psich przodków dodatkowy pazur pełnił ważną funkcję do chwytania zdobyczy, kopania nor i wspomagania w wspinaczce. W toku ewolucji niektóre rasy psów straciły potrzebę korzystania z wilczego pazura. 
  • Psy opierały swój ciężar ciała na palcach tylnych łap, a także na śródręczu, co było powiązane z ich sposobem poruszania się.
  • W przypadku psów ras: pirenejskie psy górskie, owczarki francuskie briard czy beauceron, lundehund obecność wilczego pazura jest zaletą, cechą pożądaną i wzorcową.

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Pielęgnacja psaPies

Olej z łososia marki Brilliant – recenzja

przez Pets Style

Kwasy tłuszczowe omega-3 znane są z dobroczynnego działania! Aby zadbać o zdrowie psa lub kota, warto zatem włączyć do jego diety olej z łososia. Nie można jednak kupować pierwszego z brzegu. Ważne, by olej był bezpieczny i naprawdę bogaty w kwasy tłuszczowe omega-3 (EPA + DHA). Jak wybrać właściwy?

Jedną z najbardziej polecanych marek olejów z łososia jest Brilliant. Na stronie internetowej można dowiedzieć się, że każda partia przechodzi kontrolę zawartości metali ciężkich, PCB oraz dioksyn. To zatem naprawdę bezpieczny wybór! Tylko czy skuteczny? Sprawdzili to Frodo i Cyryl!

Frodo – psi tester

Pierwsza duża butelka dobroczynnego różowego płynu trafiła do dwuletniego bulteriera imieniem Frodo. Nasz tester jest psem cierpiącym z powodu niepożądanych reakcji na pokarm (alergia pokarmowa). Dlatego otrzymuje posiłki gotowane w domu. Opiekunowie Froda podawali mu olej z łososia Brilliant przez 12 tygodni. W tym czasie odnotowali u pupila:

  • poprawę stanu skóry oraz sierści,
  • brak epizodów nasilonego świądu,
  • więcej energii,
  • mniej problemów zdrowotnych.

Wcześniej w okresie jesienno-zimowym psu dość często zdarzały się infekcje, ale kwasy tłuszczowe omega-3 z oleju Brilliant spełniły swoje zadanie i pomogły wzmocnić odporność Froda.

Uwaga!

Przygotowując posiłki dla psa, należy pamiętać, że olej z łososia powinien być podawany na zimno i nie należy dodawać go do ciepłych posiłków. Opiekunowie Froda dolewali olej dopiero do wystudzonego jedzenia i zużyli produkt przed upływem trzech miesięcy od otwarcia opakowania. W ten sposób mogli w pełni cieszyć się właściwościami kwasów tłuszczowych omega-3 i poprawą kondycji swojego pupila.

Olej z łososia powinien być podawany na zimno.

Cyryl – koci tester

Drugim bohaterem naszej recenzji jest koci senior Cyryl. Wraz z wiekiem opiekunowie zauważyli u niego pogorszenie stanu sierści i pierwsze kłopoty z poruszaniem. Po wykonaniu badań weterynaryjnych zdecydowali się na uzupełnienie diety kota o olej z łososia. Stan skóry i sierści Cyryla uległ poprawie w ciągu około 6 tygodni. Olej Brilliant dzięki właściwościom przeciwzapalnym pozytywnie wpłynął również na stawy kota. Kot zjadał ze smakiem posiłki, które zostały wzbogacone o ten dodatek, a opiekunowie zauważyli zwiększoną aktywność Cyryla oraz większą swobodę jego ruchów.

Podsumowując, oba zwierzaki chętnie jadły olej z łososia Brilliant. W czasie stosowania preparatu poprawiła się ich ogólna kondycja, odporność oraz stan skóry i sierści. Dzięki pozytywnym opiniom użytkowników oraz rzetelnemu podejściu producenta do kwestii bezpieczeństwa z pełnym przekonaniem produktowi marki Brilliant można przyznać ocenę 10/10.

Uwaga! Olej z łososia Brilliant znajduje się w specjalnej przezroczystej butelce z filtrem UV, który zabezpiecza produkt przed utratą pozytywnych właściwości. Dzięki temu można podziwiać piękny kolor oleju i nie martwić się o jego skuteczność.

0 Komentarze
0 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Najnowsze posty
Starsze posty
web-logo-300-pets-style

Chcesz być na bieżąco? Zapraszamy na nasze media społecznościowe, szczególnie na Facebooka. Zachęcamy również do zapoznania się z ofertą naszego sklepu online z akcesoriami, karmami i przekąskami dla zwierząt!

Facebook Instagram Twitter

Pies

Kot

Ptaki i gryzonie

Akwarystyka

@2023 – All Right Reserved. Designed and Developed by Elite Expo